Choć choroba Parkinsona, zwana niegdyś drżączką poraźną, znana jest ludziom już od setek lat, to wciąż stanowi jedną z nierozwikłanych zagadek medycyny – zarówno pod względem jej przyczyn, jak i możliwości wyleczenia. Najczęściej kojarząca się z niemożnością utrzymania szklanki z herbatą, w istocie jest poważną chorobą ośrodkowego układu nerwowego, z którą zmagają się miliony
osób. Należy do nich autor tej książki, dziennikarz Jon Palfreman. Podążając śladami uznanych na świecie naukowców, przedstawia on historię prowadzonych badań – od pierwszych opisów klinicznych po najnowsze odkrycia w dziedzinie neuronauki, które dają mu nadzieję na wyleczenie.
To książka o wyścigu choroby z medycyną, napisana z wyjątkowej perspektywy reportera i pacjenta. Autor łączy rzetelnie zebrane fakty z poruszającymi, osobistymi historiami innych pacjentów. Ich zmagania z chorobą potrafią powiedzieć o niej więcej niż niejedno badanie.
„Prześcignąć parkinsona to długo oczekiwana, porywająca historia detektywistyczna, która nie tylko dokumentuje rozwój badań, lecz daje również wgląd w życie chorych”.
„Scientific American”
„Zgrabnie skonstruowana i wiarygodna podróż literacka… Dla mnie, jako osoby chorej na parkinsona, książka Prześcignąć parkinsona jest zarówno pokrzepiająca, jak i bardzo pouczająca”.
Doug Clifton, „The Miami Herald”
„Rozprawa Marty Wieczorek ma kilka zalet, które są podstawą mojej wysokiej oceny całości. Na taką opinię złożyło się parę kwestii, m.in. tok podstawowej narracji, rzeczowy, bez zbędnych ozdobników i pustego gadulstwa. Jest to tekst zwarty, dobrze się go czyta, co od razu wskazuje na sprawność językową autorki. Praca jest metodologicznie konsekwentna, poprowadzona w duchu semiotycznej wykładni, nie miesza pojęć i poziomów analizy. Autorka wie, że analiza semiotyczna to działania na poziomie dostrzegania opozycji w warstwie szczegółowej i ich interpretacja poprzez transpozycje na poziom metatekstowy. Trzeba umieć poruszać się między tymi warstwami, co autorka czyni bardzo sprawnie. Tak wyobrażam sobie studium semiotyczne, które spełnia również wymogi myślenia antropologicznego. Rzadko spotykamy się w antropologii z pracami, które tak precyzyjnie realizują samodzielny zamiar badawczy. Taniec nieczęsto doczekuje się tak ważnych analiz".
Z recenzji prof. Czesława Robotyckiego
Dr Marta Wieczorek jest antropologiem i wykładowcą w Zayed University w Dubaju (Zjednoczone Emiraty Arabskie). Prezentowana praca stanowi jej rozprawę doktorską, obronioną na Uniwersytecie Łódzkim. Zainteresowania badawcze autorki dotyczą antropologii tańca, antropologii wizualnej, studiów genderowych i antropologii miasta.
Dynamika wolności mediów na świecie to przekrojowa analiza stanu wolności mediów na świecie i jej związków z polityką poszczególnych państw, ich sytuacją wewnętrzną i konfliktami zbrojnymi, które się w nich rozgrywają.
W odróżnieniu od innych prac podejmujących tematykę wolności mediów książka traktuje ten temat z perspektywy empirycznej. Autorka opiera swoje badania na danych rozpoznawalnych organizacji międzynarodowych, takich jak Freedom House czy Reporterzy bez Granic, porównując uzyskane przez nie wyniki i zestawiając je z licznymi globalnymi wskaźnikami politycznymi. Dzięki temu możliwe stało się wskazanie wielu zależności zachodzących między sytuacją wewnętrzną i międzynarodową poszczególnych państw a stanem wolności ich mediów.
Publikacja z pewnością zainteresuje zarówno medioznawców, jak i politologów oraz socjologów. Czytelnik znajdzie w niej nie tylko wyniki badań i ciekawe wnioski autorki, lecz także przegląd dotychczasowych badań dotyczących wolności słowa. Przedstawiona w przystępny sposób warstwa teoretyczna i metodologiczna zagadnienia wolności mediów przyda się również studentom dziennikarstwa i komunikacji społecznej, służąc im za kompendium wiedzy oraz inspirację do dalszych badań.
„Na rynku wydawniczym brakuje publikacji dotyczącej dynamiki wolności mediów w ujęciu globalnym. Niniejsza praca wypełnia tę lukę”.
Z recenzji prof. dr hab. Teresy Sasińskiej-Klas
Katarzyna Lorenc – medioznawczyni związana z Wydziałem Zarządzania i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Jagiellońskiego. Autorka licznych publikacji i wystąpień na temat wolności mediów, bezpieczeństwa i stosunków międzynarodowych.
Współczesne Królestwo Maroka stanowi niezwykle ciekawą przestrzeń, w której przenikają się rozmaite wzorce kulturowe i tradycje, kultywowane od stuleci i często charakterystyczne wyłącznie dla tego państwa. Bogate dziedzictwo, widoczne nie tylko w wymiarze historycznym, ale także w literaturze, spuściźnie intelektualnej czy architekturze, stanowi niezwykłą inspirację dla badaczy.
Praca Współczesne Maroko. Wybrane aspekty historyczne, społeczne, kulturowe i gospodarcze stanowi rezultat badań empirycznych i terenowych prowadzonych przez pracowników, doktorantów i studentów Instytutu Bliskiego i Dalekiego Wschodu Uniwersytetu Jagiellońskiego. Jej głównym zamierzeniem jest ukazanie rozmaitych czynników kształtujących wizerunek dzisiejszego królestwa – dotyczących sfery polityki, elementów wizerunkowych, problematyki gospodarczej czy systemu edukacji. Poruszone zostały także kwestie związane z miejscem kobiet w społeczeństwie oraz tożsamością mniejszości seksualnych. Ważną częścią pracy są teksty poświęcone religii, która w Maroku ma specyficzny wymiar. Artykuły dotyczące urbanizacji czy architektury, tak charakterystycznej dla tego państwa, opisują bogactwo kulturowe rozpoznawalne na całym świecie.
Ze wstępu
Myślą przewodnią książki jest symboliczna waloryzacja rozpaczy - rozpaczy, która uruchamia proces twórczy, zarówno w żywiole piękna, jak i w żywiole prawdy.
Autorzy niniejszej publikacji analizują teksty kultury symbolicznej, pokazując, jak możliwa jest waloryzacja rozpaczy w kulturze i jak rozpacz skłania jednostkę do działania.
Z recenzji prof. dr hab. Marioli Flis
Książka Joanny Goreckiej-Kality zabiera czytelnika w fascynującą podróż do świata średniowiecznej hagiografii. Opowieść została zbudowana wokół pełnej dramatycznych zwrotów akcji legendy o życiu pustelnika, który popełnił ciężki grzech, a następnie odbył surową i skuteczną pokutę. Autorka w sposób kompetentny prowadzi czytelnika przez świat średniowiecznych wyobrażeń, odsłaniając na kolejnych kartach swej książki niezwykłe bogactwo treści nie tylko, obecnie nieco zapomnianego, Żywota Świętego Jana Paulusa, ale także wielu innych dzieł.
Zamysł umieszczenia w Aneksie tłumaczenia analizowanej legendy należy uznać za ze wszech miar uzasadniony. W ręce polskiego czytelnika trafia bowiem zarówno tekst godnego uwagi, a dotąd niemal nieznanego, średniowiecznego źródła, jak i atrakcyjny utwór literacki.
Dr hab. Wojciech Mruk
Frapujące dzieło znalazło w osobie Joanny Goreckiej-Kality najlepszą komentatorkę. Nie traktuje ona omawianego żywota jako przykładu tekstu ściśle utylitarnego, które to podejście dominuje wśród badaczy hagiografii, tylko stara się, z wielkim powodzeniem, ukazać i jego wymiar religijny, i wartość literacką. Autorka sprawnie porusza się w dziedzinie wschodnich i zachodnich tradycji duchowych, literatury patrystycznej, problemów teologicznych, tradycji ludowych oraz literatury wernakularnej.
Niebagatelną zaletą książki jest jej język. Nie odrzucając terminologii literaturoznawczej czy teologicznej tam, gdzie jest ona użyteczna, autorka posługuje się jednocześnie bardzo swobodnym i osobistym stylem, co bynajmniej nie jest ze szkodą dla naukowego obiektywizmu, a za to sprawia, że lektura jej książki jest nie tylko pożyteczna, ale i przyjemna.
Dr hab. Agata Sobczyk
Bohater niniejszej książki jest w gruncie rzeczy mało typowy. W odróżnieniu od znamienitej większości świętych opisywanych w średniowiecznych żywotach nie jest od początku do końca nieodmiennie doskonały. Wręcz przeciwnie, popełnia nie tylko grzech przeciwko moralności, ale też odrażającą zbrodnię. Nie wpisuje się jednocześnie w stosunkowo popularny motyw „nawróconego łotra”, czyli kogoś, kto zaczynał od bycia grzesznikiem i zbrodniarzem, by potem nawrócić się i wejść na drogę świętości. Tutaj upadek następuje niejako „w życia wędrówce, na połowie czasu”, jako swoisty kryzys, który zostaje przezwyciężony ku jeszcze większej chwale. Nietypowość tej opowieści nie czyni jej bynajmniej oryginalną w dzisiejszym rozumieniu tego słowa: w istocie sprawia ona wrażenie swoistej hagiograficznej „składanki”, kompilacji łączącej w jedną opowieść elementy pochodzące z heterogenicznych źródeł i sytuujące się w bardzo różnych tradycjach, od starożytnego toposu podróży w zaświaty i „widzeń” piekieł, przez ideał wschodniego anachoretyzmu, oraz „wielokulturowy” dramatyczny motyw przyczynowo-skutkowego łańcucha pokusy, upadku, nawrócenia i pokuty, aż po silnie zakorzeniony w średniowiecznym folklorze wątek „dzikiego człowieka” – by wymienić jedynie te najważniejsze.
Ze Wstępu
Jaką angielszczyzną posługują się na ekranie hollywoodzcy Rzymianie? Jakim normom językowej grzeczności hołdują dworzanie Henryka VIII i Elżbiety I w powojennych i współczesnych filmach oraz serialach historycznych? Czy bohaterowie ekranizacji Dumy i uprzedzenia rzeczywiście brzmią jak postaci wykreowane przez Jane Austen? Czy strategie stylistyczne, po jakie sięgają scenarzyści, chcąc sportretować postaci z konkretnych epok, zdradzają prawidłowości lub znamiona ewolucji? I jakim ulegają przekształceniom, gdy tłumacze telewizyjni i filmowi opracowują je na potrzeby polskich i włoskich odbiorców? Odpowiedzi na te i inne pytania kryje publikacja Agaty Hołobut i Moniki Woźniak, ukazująca stylometryczną, stylistyczną i funkcjonalną specyfikę dialogów w anglojęzycznych filmach i serialach historycznych oraz ich polskich i włoskich przekładach (wersjach lektorskich, podpisach i dubbingach). Autorki łączą perspektywy filmoznawstwa, przekładoznawstwa, językoznawstwa i stylometrii (prowadząc badanie na korpusie list dialogowych o łącznym rozmiarze 1 995 000 słów), by opisać wzorce komunikacyjne dostrzegalne na ekranie w wybranych portretach starożytnego Rzymu, Anglii w dobie renesansu, regencji i u zarania pierwszej wojny światowej oraz normy obowiązujące polskich i włoskich tłumaczy audiowizualnych w pracy nad gatunkiem historycznym.
„Infomorfoza jest niekwestionowanym faktem społecznym. To proces, który prezentuje wewnętrzną dynamikę, jest otwarty, ukazuje znaczenie wielu nowych elementów (np. komercjalizacji internetu, geografii przepływu informacji, kurczącego się pola wolności i zwiększającego się zakresu kontroli w internecie), a także mechanizmów dotychczas badawczo nierozpoznanych, niezdiagnozowanych. Bezdyskusyjnie wymaga on pogłębionego oglądu badawczego, co w recenzowanej pracy zostało zrealizowane w stopniu zaawansowanym i wysoce zadowalającym z naukowego punktu widzenia”.
Z recenzji prof. dr hab. Teresy Sasińskiej-Klas
„Książka Marii Nowina Konopki stanowi, w moim przekonaniu, udaną próbę odpowiedzi na pytania o charakter i konsekwencje transformacji nowych mediów, dokonywanej w drodze procesów zarządzania informacją. Pracę uznać należy za istotne i niezwykle cenne źródło informacji dla osób zajmujących się problematyką nowych mediów, komunikowania oraz dla tych, którzy chcą pogłębić swoją wiedzę na temat najważniejszych wyzwań i aktualnych problemów związanych z procesami zarządzania informacją”.
Z recenzji dr hab. Magdaleny Musiał-Karg, prof. UAM
Prezentowany zbiór esejów Etnologia w erze postludowej zwraca uwagę na osiągnięcie przez rodzime nauki etnologiczne pewnego punktu granicznego. Owa rodzimość z kolei wiąże się z pojęciem ludowości, które przez pokolenia wyznaczało główny zakres przedmiotowy tutejszych nauk o antropologicznie rozumianej kulturze człowieka. Wszelako zasób znaczeniowy tego pojęcia, służącego niegdyś wyodrębnianiu sposobów życia ludzi wedle kryterium etnosu czy klasy społecznej, już się wyczerpał. Pozostały jednak ważne kategorie analityczne, kiedyś pozwalające zrozumieć ową ludowość, a dziś – uchwycić tytułową współczesną postludowość, bytującą niejako w rozproszeniu. Poczynione w niniejszym zbiorze ustalenia na temat tradycji pomagają zatem lepiej rozumieć dziedzictwo kulturowe, zaś konstatacje na temat folkloru rzucają światło na folkloryzm czy folk. Zinstytucjonalizowany i sformalizowany rytuał przejawia się w formie swoistej rytualności oraz performatywności – w mediach, sztuce, turystyce; struktury mityczne znajdziemy dziś w polityce, kulturze popularnej i zbiorowej wyobraźni; dawniejsze wzory kulturowe określające zakres etnosu wcielają się obecnie w style życia
przekraczające granice etniczne; obyczaj występuje pod postacią mody; technika wypełnia współczesne treści kosmologiczne. Te najbardziej pierwotne fenomeny kulturowe, nadające życiu sens i znaczenie, zdają się trwać niezmiennie, choć przybierają coraz to nowsze formy.
Janusz Barański, profesor w Instytucie Etnologi i Antropologii Kulturowej Uniwersytetu Jagiellońskiego. Zajmuje się teorią i metodologią antropologiczną, teorią kultury, estetyką antropologiczną, muzeologią i problematyką dziedzictwa kulturowego. Opublikował między innymi książki: Socjotechnika. Między magią a analogią. Szkice o masowej perswazji w PRL-u i III RP, Świat rzeczy. Zarys antropologiczny oraz Etnologia i okolice. Eseje antyperyferyjne.
Przyczyną, dla której „opętanie” wywołuje takie emocje, wydaje się fascynacja tym zjawiskiem. Według Vincenta Crapanzana cechuje ona cały zachodni krąg kulturowy, a jej korzenie sięgają V wieku p.n.e., kiedy to Eurypides napisał swoje Bachantki. W sztuce tej król Penteusz sprzeciwia się kultowi nowego boga, którego wyznawcy powoli, ale nieubłaganie zmierzają do Teb […]. Przeciwieństwem zachodniej postawy jest podejście dominujące w kultach vodun.
Ze Wstępu
Lektura tekstu dostarcza znacznej satysfakcji intelektualnej, budząc z każdym rozdziałem narastające zaciekawienie i przynosząc w rezultacie – jakże rzadkie we współczesnej humanistyce – poczucie, że Autorowi udało się powiedzieć coś ważnego, wnoszącego istotny wkład do współczesnych nauk o człowieku. Rozprawa spełnia […] wymogi stawiane dysertacji naukowej, a zarazem stanowi przykład nauki uprawianej z pasją, odnoszącej się do zagadnień fundamentalnych dla zrozumienia ludzkiej natury.
Z recenzji dr. hab. Tomasza Sikory
Celem pracy jest zastosowanie metod pochodzących z nauk ewolucyjnych i kognitywnych w porównawczych badaniach nad zjawiskiem transu owładnięciowego. Narzędziem realizacji tego celu jest zdefiniowanie transu owładnięciowego jako imitacji ducha odbywającej się w warunkach rytuału, co zakłóca normalną relację między znakiem a znaczeniem, aktorem a odgrywaną rolą, rzeczywistością a jej obrzędową reprezentacją. W rezultacie typowy rytuał owładnięciowy prowadzi do sytuacji, w której znak staje się swoim znaczeniem, aktor odgrywaną rolą, a rytuał rzeczywistością, którą odtwarza.
Teoria ta zostaje następnie wykorzystana w porównawczych badaniach owładnięć transowych w kultach vodun i katolicyzmie, co pomaga potwierdzić wyjściową tezę na temat rytualnego transu, który zmienia grupę niespokrewnionych jednostek w organizm wyższego rzędu. Godne uwagi jest to, że – zakładając funkcjonowanie jednego mechanizmu w obu systemach – kulty vodun i katolicyzm różnią się w kwestii oceny transu. Podczas gdy vodun uznaje go za podstawę doświadczenia religijnego, potwierdzającego kluczowe przesłanki jego ideologii, w katolicyzmie naruszenie granic osoby pozostaje w relacji dysonansu z ortodoksyjną teorią woli, tworzącą fundament chrześcijańskiej antropologii.
Jakub Bohuszewicz – doktor, pracownik Instytutu Religioznawstwa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Zajmuje się biologiczno-kognitywnymi teoriami religii. Autor tekstów naukowych publikowanych między innymi w „Przeglądzie Religioznawczym”, „Nomosie”, „Studia Religiologica” i „Hermaionie”.
Niniejsza książka – zgodnie z zamierzeniem – nie stanowi mapy wydzielonego i zamkniętego obszaru wiedzy, lecz zbiór opowieści o trasach, relacji z podjętych i przeprowadzonych wypraw. Wyłaniająca się z nich performatyka to nie dyscyplina – określony, zamknięty i poddany rygorom zestaw pojęć, procedur, definicji i reguł – lecz otwarta i dynamicznie zmienna sieć praktyk badawczych oraz kierujących nimi i przez nie wytwarzanych postaw. Zawiera relacje z wypraw w te obszary, które w minionych pięciu latach przyciągnęły uwagę lub które wręcz zostały odkryte i po raz pierwszy opisane jako terytoria performatyki przez osoby identyfikujące się z krakowską Katedrą Performatyki, a przede wszystkim – z właściwymi jej sposobami rozumienia i uprawiania umieszczonej w jej nazwie perspektywy. To więc swoisty „dziennik pokładowy”, powstały w określonym czasie i miejscu, stworzony przez określony zespół ludzi. Uznaliśmy, że czas najwyższy wyłożyć całą tę „narzędziownię” i „pojęciownię” na stół. Powiedzieć samym sobie: sprawdzamy, gdzie jesteśmy, a jednocześnie udostępnić to wszystko innym, by ułatwić poznanie podstaw tego, co robimy, i pokazać, o co w tej całej performatyce w naszym pojęciu chodzi.
Dorota Bielec jest krakowską bohemistką. Prowadzi zajęcia z literatury, kultury i języka czeskiego w Instytucie Filologii Słowiańskiej UJ.
Książka Sprawy czeskie w polskich drukach drugiego obiegu jest próbą opisu swoistego fenomenu, jakim było publikowanie tekstów o tematyce czeskiej w polskim obiegu niezależnym po roku 1968. Od momentu pojawienia się nieoficjalnych wydawnictw w Polsce istniały dwa nurty promocji czeskiej kultury, urzędowy, wybiórczy i jednostronny oraz podziemny, który działał znacznie prężniej, mimo technicznych ograniczeń. Wymiana kulturalna po roku 1968 prezentowała bardzo ubogi obraz czeskiej literatury, dlatego też wydawnictwa drugiego obiegu za jeden ze swoich celów postawiły sobie wypełnienie tej luki, uzupełnienie obrazu czeskiej kultury o autorów i dzieła, które były oficjalnie zakazane. Ten wycinek nieoficjalnego ruchu wydawniczego dokumentuje sporządzona przez autorkę bibliografia, będąca częścią książki. Zawiera ona nie tylko kilkadziesiąt przekładów z języka czeskiego i polskich tekstów na temat Czechosłowacji, które ukazały się w Polsce poza zasięgiem cenzury w formie książki lub broszury, ale także ogromną ilość publikacji z łam niezależnych czasopism.
Pierwszy w Polsce pełny opis nowej, skandynawskiej metody terapii napadów psychozy
Podejście oparte na Otwartym Dialogu (ODA) zyskuje coraz większą popularność w Europie Zachodniej i USA, chociaż wciąż nie jest dobrze znane wśród polskich specjalistów. Książka zawiera kompleksowe przedstawienie tej rewolucyjnej metody, prezentuje wyniki badań i zawiera wskazówki potrzebne do zastosowania jej w praktyce. ODA wyróżnia koncentracja na potrzebach pacjenta i jego bliskich, dzięki natychmiastowym interwencjom istotnie zmniejszając ryzyko rozwoju schizofrenii i umożliwiając szybki powrót do pracy lub nauki po epizodach psychotycznych.
Podejście oparte na Otwartym Dialogu zostało stworzone przez psychoterapeutę Jaako Seikkulę i psychiatrę Briggitę Alakare w latach 80-tych XX wieku. Metodę wdrożono w Zachodniej Laponii w Finlandii, czego skutkiem było zmniejszenie chorobowości na schizofrenię o 90% w ciągu 30 lat. U podstaw ODA leży zaangażowanie rodziny, najbliższego otoczenia i sieci społecznej pacjenta. Głównymi założeniami systemu są natychmiastowa reakcja na pojawienie się kryzysu, spotkanie z pacjentem w jego naturalnym środowisku, dopasowanie leczenia do jego potrzeb, ciągłość terapeutyczna, mobilność i odpowiedzialność zespołu terapeutycznego. Podejście oparte na Otwartym Dialogu wykorzystuje różne nurty terapeutyczne, traktując proces leczenia holistycznie.
Praca Seikkuli i Arnkila jest zaproszeniem do poważnej refleksji i zmiany myślenia oraz działania. O tym, że zmiana ta może mieć konsekwencje praktyczne, świadczą liczne, realizowane także w Polsce, szkolenia i próby wprowadzania ODA do praktyki psychiatrycznej. Można wprawdzie przyjąć postawę defensywną i schować się za tezą, że ODA to utopia. [...]. Lecz jeśli projekt Seikkuli i Arnkila jest oparty na śmiałości, pasji i energii nowatorów, cechach trudnych do naśladowania przez konserwatywnych profesjonalistów, trzeba o nim myśleć jako o wizji cennej i inspirującej. A może nawet warto wziąć udział w szkoleniu przygotowującym do wdrażania ODA w Polsce?
Fragment ze Wstępu prof. Bogdana De Barbaro
Buddyjska koncepcja kryjąca się pod sanskryckim terminem tathāgatagarbha (denotującym „istotę, która posiada tathagatę [buddę]”) dotyczy występowania we wszystkich istotach czystego pierwiastka umożliwiającego osiągnięcie oświecenia. Wypracowana w pierwszych wiekach naszej ery była jedną z najważniejszych idei indyjskiej mahajany. Najwcześniejsze teksty tathagatagarbhy – głosząc optymistyczną doktrynę oświecenia, które jest nie tylko ostatecznym przeznaczeniem wszystkich istot, ale również częścią ich duchowej konstytucji – w pełni rozwinęły uniwersalistyczne aspiracje buddyzmu i przyczyniły się do rozpowszechnienia dharmy buddyjskiej daleko poza subkontynent indyjski. Idea tathagatagarbhy, przeinterpretowana i nazwana w Chinach „naturą buddy”, wywarła ogromny wpływ na buddyzm Dalekiego Wschodu. Swoje piętno odcisnęła również na tradycjach tantrycznych, które – po upadku buddyzmu w Indiach – rozwijały się w Tybecie.
Autor książki skupia się na naświetleniu genezy koncepcji tathagatagarbhy przez zestawienie i analizę czynników doktrynalnych, które doprowadziły do jej powstania. Ponadto ukazuje najważniejsze aspekty rozwoju idei tathagatagarbhy na tle najwcześniejszej historii indyjskiego buddyzmu mahajany, rozważa jej znaczenie filozoficzne oraz wskazuje na jej pedagogiczną i soteriologiczną doniosłość.
Jarosław Zapart – indolog, doktor nauk humanistycznych, asystent w Katedrze Porównawczych Studiów Cywilizacji Uniwersytetu Jagiellońskiego. Zajmuje się filozofią i religiami Indii, w szczególności wczesnym buddyzmem mahajany, hinduskim mistycyzmem nurtu bhakti, jak również wybranymi zagadnieniami sanskryckiej poetyki i estetyki.
This book, edited by two leading scholars in the field, Michal Galas, head of the Marcell and Maria Roth Center for the History and Culture of Polish Jews and Polish-Jewish Relations at the Jagiellonian University, and Shoshana Ronen of the University of Warsaw, contains articles by major scholars from Poland, Israel and Germany on different aspects of Thon's life. (...) Among the topics covered in this comprehensive volume are the intellectual background in Lviv in which Thon grew up, the concept of Jewish identity reflected in his early works and his cooperation with his friend, Marcus Braude, in advancing Jewish education in Poland. Thon's role in local government and in supporting the arts in Krakow are also discussed, as are aspects of his philosophical thought, including his understanding of the work of the British philosopher Herbert Spencer and of the German-Jewish sociologist Georg Simmel. Other articles describe the religious life of Krakow's 'progressive' Jews and the character of Thon's preaching. Thon's interest in the development of Hebrew literature is extensively analyzed as is his journalistic oeuvre. The volume concludes with a moving account of Thon's funeral in Krakow in November 1936. (...) Unusually for a collection of this type, the different essays hang very well together and make a coherent whole. This is a major study of a neglected figure with contributions from the foremost scholars in the field.
Wśród amerykańskich filozofów Alphonso Lingis wyróżnia się oryginalnością. To zarówno elokwentny i wnikliwy komentator myślicieli kontynentalnych, jak i fenomenolog, któremu dane było żyć w wielu miejscach.
Autor Niebezpiecznych emocji – książki przenoszącej czytelnika w rejony Wyspy Wielkanocnej, Japonii, Jawy i Brazylii – kontynuuje tę linię poszukiwań, którą zapoczątkował w Abuses. Lingis stawia tu wiele nowych pytań, wykorzystując swe niezwykłe umiejętności opisowe, by zatrzymać się nad kwestiami niewinności i zamiłowania do zbrodni, relacji między pięknem i żądzą czy też radością i przemocą. Bada religię zwierząt, a także siłę obecną w błogosławieństwach i przekleństwach. Kiedy rozpada się sfera pracy i rozumu, w toku katastroficznych wydarzeń łączymy się z czasem kosmicznym, nasz lęk miesza się z podekscytowaniem i ekstazą. Czy filozofia jest w stanie zrozumieć nie tylko pogodzenie ze śmiercią, ale i radość czerpaną z umierania? Niedające spokoju i odważne pisarstwo Lingisa wywołuje silne zainteresowanie i dyskusję wśród teoretyków zajmujących się problematyką płci kulturowej i kulturoznawstwa oraz wśród filozofów. Niebezpieczne emocje bez wątpienia wprowadzają jego dzieło w jeszcze szerszy krąg czytelników.
„Niebezpieczne emocje to pełna równowagi seria filozoficznych rozważań o charakterze fenomenologicznym i osobistym; dotyczą one roli namiętności i uczuć, instynktownych odpowiedzi ciała i ludzkich reakcji, które omijają i przewyższają rozum. Lingis przyjmuje szczególną, dobrze ugruntowaną za sprawą swych wcześniej opublikowanych prac, perspektywę: splata ze sobą fragmenty tekstów filozoficznych (zwłaszcza Heideggera, Hegla, Merleau-Ponty’ego, Lévinasa i Nietzschego) z dziwnymi i intensywnymi doświadczeniami czerpanymi z codziennego życia, zdobytymi w różnych miejscach i w różnych kulturach. Należy on zdecydowanie do najwspanialszych filozofów swego pokolenia. W swoich książkach zgłębia te chwile i wydarzenia, których filozofia zwykle nie zauważa, a które powinna dostrzec, jeśli ma dostarczyć nam sposobu rozumienia życia i tego, jak można dobrze przez nie przejść”.
Elizabeth Grosz, Fluid Bodies: Toward a Corporeal Feminism
Alphonso Lingis jest emerytowanym profesorem filozofii na Stanowym Uniwersytecie Pensylwanii, autorem książek: Excesses: Eros and Culture (1983), Libido: The French Existential Theories (1985), Phenomenological Explanations (1986), Deathbound Subjectivity (1989), Abuses (1994), The Community of Those Who Have Nothing in Common (1994), Foreign Bodies (1994), Sensation: Intelligibility in Sensibility (1995), The Imperative (1998), Body Transformations: Evolutions and Atavisms in Culture (2005), The First Person Singular (2007), Wonders Seen in Forsaken Places: An Essay on the Photographs and the Process of Photography of Mark Cohen (2010), Violence and Splendor (2011).
Drugi tom Historii Biblioteki Jagiellońskiej, wydany 50 lat po ukazaniu się pierwszego, zawiera opis dziejów Biblioteki w latach 1775-1918. Rozwój książnicy przedstawiono na tle historii Krakowa i Uniwersytetu Jagiellońskiego, a w opracowaniu podjęto wszystkie najważniejsze tematy związane z funkcjonowaniem Biblioteki w tym okresie, a więc dotyczące siedziby, organizacji i finansów, personelu, zbiorów i warsztatu informacyjnego, działalności usługowej oraz popularyzacji i nauki.
W książce opisano proces przemian Biblioteki Jagiellońskiej od reformy Biblioteki Kolegium Większego, zapoczątkowanej w latach 70. XVIII wieku, do momentu, gdy stała się odrębną instytucją uniwersytecką o stabilnych podstawach formalno-prawnych, materialnych i kadrowych. Przez blisko 150 lat - mimo różnych problemów i przeciwności - Biblioteka Jagiellońska nie tylko zachowała ciągłość swojego istnienia, ale także zaczęła funkcjonować i rozwijać się jako placówka w pełni zorganizowana, zdolna do realizowania zadań i funkcji przynależnych jej jako bibliotece uniwersyteckiej, naukowej, a także narodowej. Stała się zarazem ważną jednostką Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz instytucją nauki i kultury polskiej jako skarbnica piśmiennictwa ojczystego, ważne miejsce pracy naukowej i dydaktycznej oraz ośrodek polskiego życia umysłowego w okresie zaborów.
Monografia, oparta na bogatej podstawie źródłowej, stanowi cenne opracowanie dziejów nie tylko Biblioteki Jagiellońskiej, ale także Uniwersytetu Jagiellońskiego i polskiego bibliotekarstwa.
Głównym celem monografii jest określenie oczekiwań i potrzeb społecznych dotyczących kształcenia wyższego. Została podzielona na 3 części. W każdej z nich jest on realizowany w innym aspekcie. Pierwsza część prezentuje stanowiska dotyczące tego, jak edukacja akademicka może przyczyniać się do dobrobytu, rozwoju oraz bezpieczeństwa społeczeństw. Część druga jest analizą aktualnych uwarunkowań kształcenia w Polsce i na świecie, a także dotyczy treści i metod kształcenia. Trzecia część jest poświęcona roli i kompetencjom nauczyciela w kształtowaniu oczekiwanych społecznie kompetencji i umiejętności.
Monografia ma charakter multidyscyplinarny. Wykorzystano w niej narzędzia różnych nauk, m.in. ekonomii, filozofii, nauk o zarządzaniu, pedagogiki, a także socjologii. Zawiera ujęcia teoretyczne i aplikacyjne. Niektóre rozdziały są analizą literatury przedmiotu, inne zdają sprawę z autorskich badań empirycznych.
Zaprezentowane rozważania zawierają propozycję odpowiedzi na między innymi następujące pytania:
Jakie społeczne potrzeby powinien zaspokajać uniwersytet?
W jakich kierunkach powinien się zmieniać?
W jakich warunkach edukacja uniwersytecka może zaspokajać te potrzeby?
Jaka jest swoista dla uniwersytetu gospodarczo-społeczna i kulturowa wartość kształcenia?
Do spełniania jakiego typu zadań społecznych powinien przygotowywać uniwersytet?
Czy edukacja uniwersytecka ma być powszechna (egalitarna) czy elitarna?
Jakie kompetencje i umiejętności są społecznie oczekiwanym ‘produktem’ uniwersytetu?
Na czym polega różnica między celami kształcenia ogólnoakademickiego i praktycznego na uniwersytecie?
Czy określony w czasach antycznych ideał kształcenia akademickiego jest wciąż aktualny?
Porywający reportaż historycznyWojna dobiega końca. Amerykański oddział przechwytuje informację o stadninie, w której ukryto najcenniejsze polskie araby z Janowa Podlaskiego i austriackie lipicany z Wiednia. Naziści starają się stworzyć z nich rasę doskonałych koni wojskowych. Tymczasem ze wschodu nadciąga wygłodniała Armia Czerwona, gotowa bez wahania posłać czempiony na rzeź. Pułkownik Hank Reed musi zorganizować zuchwałą akcję ratunkową. Walcząc z czasem, jego oddział przedziera się przez linię wroga, by ocalić szlachetne zwierzęta.Koń doskonały to porywający reportaż historyczny, odsłaniający kulisy jednej z najbardziej spektakularnych misji wojskowych. Elizabeth Letts, łącząc kronikarską skrupulatność z literacką wrażliwością, przybliża czytelnikom nieznane wydarzenia II wojny światowej. Prowadząc czytelnika przez zagrożone spadającymi bombami stajnie, zniszczone walkami osady i amerykańskie sztaby dowodzenia, autorka przedstawia nam galerię niezwykłych postaci nie tylko opiekunów wierzchowców i kawalerzystów, lecz przede wszystkim konie na czele z Witeziem II - dumą Janowa Podlaskiego.Książka znalazła się w czołówce listy bestsellerów The New York Times.Gdy siły amerykańskie i sowieckie zaciskały pętlę na dogorywającej Rzeszy Niemieckiej, w tle głównej rozgrywki trwała desperacka akcja ratowania bezcennych koni. Amerykanie zrobili wiele by te żywe skarby nie trafiły w ręce Armii Czerwonej. Autorka jednak nie poprzestała tylko na opowiedzeniu tej hollywoodzkiej historii, która w USA stała się bestsellerem. Poszła krok dalej i uczyniła z niej kanwę do opowieści o tym jak konie wpływały na życiorysy głównych bohaterów i jaką rolę ich hodowla odgrywała w Austrii i Polsce. To właśnie losy polskich arabów uratowanych przez Amerykanów są tym, co powinno w szczególności zainteresować polskiego czytelnika.Wojciech Duch, redaktor naczelny Historia.org.plHistoria, którą Elisabeth Letts wydobywa z obłędu nazistowskiego okrucieństwa i wojny, to poza wartką akcją przejmująca opowieść o łasce i odkupieniu. Autorka stawia nam przed oczy międzynarodową galerię postaci doświadczonych przez wojnę żołnierzy. Patrząc z ich perspektywy i wykorzystując niemal nadprzyrodzoną zdolność rozumienia koni, jaką obdarzona jest Elisabeth Letts, zakochujemy się we wrażliwych lipicanach i szlachetnych arabach ocalonych zwierzętach, dzięki którym ludzie odzyskują człowieczeństwo.Vicki Constantine Crocke, autorka Kompanii słoniPoruszająca, barwna opowieść, od której nie mogłam się oderwać. Ukazuje wojnę w niezwykłej, fascynującej perspektywie. Zachwyci w równym stopniu fanów historii i miłośników zwierząt.Molly Guptill Manning, autorka When BooksWent to WarOszałamiająca historia opowiedziana z pasją. Koń doskonały to wartko płynąca opowieść z czasów II wojny światowej o tym, jak dobrym ludziom powierzono ostatnie zadanie bojowe ocalenie niezwykłych koni w godzinie, w której nikt nie chciał umierać. W osobie Elisabeth Letts wojenne losy białych ogierów znalazły wspaniałego kronikarza.Adam Makos, autor Rycerzy wojennego niebaPasjonująca opowieść Elisabeth Letts poparta wnikliwymi badaniami faktograficznymi historia koni i ich bohaterskich ratowników w ostatnich dniach drugiej wojny światowej uświadamia nam, że kierując się instynktem, który każe nam bronić czworonożnych przyjaciół, człowiek jest gotowy ryzykować własne życie. Ten raczej mało znany wojenny epizod został ukazany w sposób niezwykle dramatyczny i poruszający.Wendy Williams, autor The HorseElisabeth Letts amerykańska pisarka, urodzona w 1961 roku w Houston w Teksasie. Absolwentka nauk historycznych na Yale Colleage, służyła jako wolontariuszka w Korpusie Pokoju w Maroko. Jest autorką cenionych na amerykańskim rynku książek, m.in. o tematyce historycznej. W młodości uprawiała jeździectwo na poziomie zawodniczym i brała udział w mistrzostwach krajowych jako reprezentantka dwóch stanów.
Amerykanie, od dziecka nauczeni rywalizacji i przedsiębiorczości, do późnej dorosłości pozostają zależni od swoich rodziców. Tymczasem uważani za wiecznych pesymistów Finowie przodują w rankingach innowacyjności… I co ma z tym wspólnego nordycka teoria miłości?
Pochodząca z Finlandii dziennikarka przeprowadza się za narzeczonym do Ameryki. Nowa rzeczywistość różni się jednak nie tylko od życia w jej ojczyźnie, ale także od mitu american dream. Opierając się na własnych doświadczeniach i zebranych statystykach, Anu Partanen porównuje najważniejsze – jej zdaniem – aspekty życia w Finlandii i USA. Rozprawia się przy tym ze stereotypami, poszukując odpowiedzi na pytanie, czy istnieje przepis na stworzenie szczęśliwego społeczeństwa.
To książka, która opowiada o naszych dwóch wielkich marzeniach: kraju nieograniczonych możliwości i państwie opiekuńczym. Ameryka po nordycku została wyróżniona wśród najlepszych tytułów 2016 roku przez najważniejsze amerykańskie dzienniki i czasopisma, m.in.: „New York Post”, „The Seattle Times” i „O, The Oprah Magazine”.
“Niezwykle inspirująca analiza dwóch modeli i strategii rozwoju ponowoczesnych społeczeństw – amerykańskiego i skandynawskiego. Polskiego czytelnika niewątpliwie zainspiruje do postawienia pytania: do jakiej wersji dobrobytu powinni aspirować Polacy? Napisana lekkim językiem, dowcipna i pouczająca – świetna i jako lektura wakacyjna i jako tekst do analizy i dyskusji na zajęciach akademickich.”
Jolanta Szymkowska-Bartyzel
Instytut Amerykanistyki i Studiów Polonijnych Uniwersytetu Jagiellońskiego
„Gdyby Amerykanie naprawdę pojęli, jak źle mamy to urządzone – jak niesprawiedliwa, opaczna jest nasza opieka nad dziećmi, oświata i polityka w zakresie zdrowia publicznego – to wyszlibyśmy na ulice. Anu Partanen rozprawia się z utartymi stereotypami o nordyckich państwach dobrobytu i pokazuje nam wszystkie te możliwości ludzkiego rozwoju, z których nie korzystamy”.
Judith Shulevitz, autorka The Sabbath World
„Cudowna, napawająca nadzieją książka o tym, jak mogłoby wyglądać amerykańskie społeczeństwo – nie dzięki wdrożeniu nordyckiego »socjalizmu«, ale dzięki przyjęciu wartości, które pozwoliły mieszkańcom krajów nordyckich cieszyć się większą swobodą i równością niż w dzisiejszej Ameryce. Amerykański sen był niegdyś inspiracją dla świata. Anu Partanen pokazuje nam, jak odkryć go ponownie”.
Robert B. Reich, wykładowca na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley,
były amerykański sekretarz pracy
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
