Wprowadzona przez Marianne Hirsch kategoria „postpamięci” bardzo szybko stała się jedną z najważniejszych opisujących kondycję powojennej kultury europejskiej. Hirsch opisuje różne sposoby, za pomocą których pamięć mogła być „przekazywana” – od rozmów, przez zachowanie rodziców, które było konsekwencją przeżyć z przeszłości (depresja, obsesje, milczenie), a także ich wpływ na kolejne pokolenie. Postpamięć zwraca uwagę nie tyle na sam transfer pamięci, choć świadomość jego przebiegu jest kluczowa dla zrozumienia całego procesu, ile sposób, w jaki zostaje ona przyswojona przez odbiorców, którzy cały czas muszą w nim aktywnie uczestniczyć. Postpamięć nie jest procesem jednolitym, ale chaotycznym, rozszczepionym na różne formy i media, poprzez które może odbywać się transmisja „pamięci” między pokoleniami. Jej wewnętrzna dynamika i brak ściśle określonych struktur sprawiają, że jest ona otwarta na modyfikacje i może przyjmować różnorodne formy w zależności od relacji, w jakiej się odbywa. W jaki sposób teatr uczestniczy w procesie transferu pamięci? Jak się do niego ustosunkowuje i z niego korzysta? Czy spektakl może generować doświadczenie postpamięci? Jakie są konsekwencje uruchomienia narracji krytycznych wobec postpamięci? Książka Marty Bryś jest próbą odpowiedzi na te pytania na przykładach spektakli Tadeusza Kantora, Jerzego Grzegorzewskiego, Moniki Strzępki oraz Krzysztofa Warlikowskiego. Proces postpamięci odbywa się w relacji między sceną a widownią. W pewnym sensie najważniejszą cechą całej analizy jest zwrócenie uwagi na ten właśnie fakt „stawania się” postpamięci w teatrze. I w tej kwestii zarówno analiza przedstawień, jak i jej konkluzje są wyjątkowo trafne i odkrywcze. Fragment recenzji prof. Krzysztofa Bielawskiego Szczególnie warte podkreślenia jest krytyczne podejście Autorki do przywołanych prac. W każdym z rozdziałów opiera ona własne interpretacje na wybranej koncepcji teoretycznej, czasem traktując ją jako inspirację dla swoich obserwacji, czasem jako cenne wsparcie metodologiczne, czasem jednak przeformułowując wersję autorską czy wręcz wchodząc z nią w polemikę. Fragment recenzji prof. Ewy Guderian-Czaplińskiej Ważną zdobyczą rozprawy jest pokazanie i dowiedzenie, że specyfika procesu postpamięci sprawia, iż „niezależnie od tego, czy dane medium zawiera komentarz (także krytyczny) do transferu pamięci, to zawsze zostaje przez niego zagarnięte i automatycznie staje się jego częścią”. W ten sposób nazwa „teatr postpamięci” otrzymuje niejako podwójne uzasadnienie: jest to teatr będący częścią procesu postpamięci, a zarazem tematyzujący, wystawiający go. Fragment recenzji prof. Dariusza Kosińskiego MARTA BRYŚ – doktor nauk humanistycznych, absolwentka teatrologii na Uniwersytecie Jagiellońskim. W latach 2011–2013 pracowała w Ośrodku Dokumentacji Sztuki Tadeusza Kantora „Cricoteka”, w latach 2013–2014 koordynatorka programowa festiwalu Krakowskie Reminiscencje Teatralne. Wraz z dr Łucją Iwanczewską współkuratorka projektu „Biografie w teatrze” realizowanego w Cricotece. W latach 2014–2015 oraz 2016–2017 członkini komisji w Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej organizowanym przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego. W 2015 roku koordynowała promocję Teatru POP-UP w Krakowie, realizowanego przez Agencję GAP, w ramach którego była również producentką autorskiego projektu SPI->RA->LA Krystiana Lupy, Piotra Skiby i Igi Gańczarczyk. W latach 2018–2019 koordynowała współpracę z artystami w Krakowskim Salonie Sztuki organizowanym przez Fundację F.A.I.T oraz Krakowskie Biuro Festiwalowe. Współredaktorka wraz z prof. Katarzyną Fazan i dr hab. Anną R. Burzyńską publikacji Dziś Tadeusz Kantor! Metamorfozy śmierci, pamięci i obecności (2014). Publikuje na łamach czasopism „Didaskalia”, „Dialog”, „Notatnik Teatralny”, „Opcje”.
Jak wyzwolić się spod wpływu niedojrzałych emocjonalnie rodziców
Kontynuacja bestselerowego podręcznika Dorosłe dzieci niedojrzałych emocjonalnie rodziców
Dzieciństwo spędzone z nieczułymi, skupionymi na sobie i apodyktycznymi rodzicami pozostawia głębokie blizny emocjonalne, które sprawiają, że czujesz się osamotniony, masz trudności z wyrażaniem uczuć, nie potrafisz wyznaczać granic i nie radzisz sobie z budowaniem zdrowych relacji. Twoi coraz starsi rodzice wymagają od ciebie specjalnego traktowania i szacunku, jednocześnie drwią z twoich uczuć, ignorują potrzeby i podważają niezależność, a Ty nie wiesz, jak uwolnić się z sieci toksycznych relacji i zacząć żyć w zgodzie ze sobą.
Lindsay Gibson w swojej najnowszej książce pokazuje, że istnieją sposoby na wydostanie się spod wpływu szkodliwych i egoistycznych zachowań emocjonalnie niedojrzałych rodziców. Autorka opisuje skuteczne narzędzia, które pomogą zrozumieć emocjonalną niedojrzałość i pokażą, jak się przed nią bronić, oraz uczy, jak przekształcić niezdrową relację bez poświęcania własnej integralności. Wskazówki zawarte w tej książce ułatwią ci wyznaczanie granic, wzmocnią samoświadomość i pomogą odzyskać możliwość podążania własną drogą życiową.
Dzięki tej książce:
- poznasz przyczyny niedojrzałości emocjonalnej i cechy charakterystyczne jednostki niedojrzałej - nauczysz się nazywać i opisywać cechy i zachowania wynikające z niedojrzałości emocjonalnej - poznasz sposoby reagowania na zachowania osób niedojrzałych emocjonalnie oraz skutecznego wyznaczania granic - dowiesz się jak odzyskać pewność siebie i wzmocnić swoją niezależność
LINDSAY C. GIBSON jest psychologiem klinicznym prowadzącym prywatną praktykę. Specjalizuje się w terapii indywidualnej skierowanej do dorosłych dzieci niedojrzałych emocjonalnie rodziców. Jest autorką bestsellerowej książki Dorosłe dzieci niedojrzałych emocjonalnie rodziców, a także publicystką czasopisma „Tidewater Women”. W przeszłości pracowała jako wykładowca psychologii w College of William and Mary oraz na uniwersytecie Old Dominion. Lindsay Gibson mieszka i pracuje w Virginia Beach. Prezentując studia przypadków, interaktywne ćwiczenia oraz obszerną Kartę Praw, Gibson dodaje osobom wychowanym przez niedojrzałych emocjonalnie rodziców wiary i siły potrzebnych do tego, by w pełni odzyskać swoje prawdziwe „ja”.
Kenneth A. Siegel, PhD, psycholog kliniczny „Tym, których życie toczyło się w cieniu cierpienia ich rodzica autorka uświadamia, że są teraz kimś zupełnie innym, niż kiedyś im wpajano. Daje nam przyzwolenie na to, byśmy zostawili problemy naszych rodziców im samym – i uwolnili się od odpowiedzialności za ich myśli, uczucia i zachowania. Pamela Brewer, PhD, psychoterapeutka
Niniejsza książka łączy wiedzę o aktywnościach z zakresu współczesnej performatyki miejskiej z perspektywą badawczą wyrastającą z nurtu miejskiej somatyki, ruchu ufundowanego na tzw. metodologii pierwszoosobowej, wedle której doświadczenie ucieleśnionego podmiotu stać się może źródłem samowiedzy, a także służyć poprawie jakości doświadczenia estetycznego.W ramach owego innowacyjnego ujęcia nacisk położono na materialność performansu, która zaprezentowana zostaje jako kluczowa jakość służąca do eksploracji popularnych miejskich aktywności ruchowych w ujęciu środowiskowym.Skateboarding, freerunning i parkour pokazano jako dyscypliny somatyczne nakierowane na praktykę środowiskowej homeostazy w realiach współczesnej, płynnej miejskości.Jakub Petri filozof, estetyk, pracownik Zakładu Estetyki Instytutu Filozofii UJ. Specjalizuje się w interdyscyplinarnych badaniach przestrzeni miejskiej, integrujących środowiska naukowe, miejskich aktywistów i artystów. Autor i redaktor książek dotyczących estetycznych aspektów miejskości oraz artykułów poświęconych współczesnym miejskim aktywnościom, takim jak graffiti, street art, parkour czy freerunning.
Kompleksowe źródło wiedzy dla terapeutów pracujących z dziećmi i młodzieżą Drugie, zmienione wydanie podręcznika światowej sławy specjalistów zawiera wszystkie narzędzia potrzebne do prowadzenia skutecznej terapii dzieci i młodzieży. Niniejszy tom uwzględnia również najbardziej aktualne udoskonalenia i adaptacje metod leczenia oraz przedstawia dodatkowe interwencje oparte na dowodach. Najważniejszą część podręcznika stanowią zwięzłe rozdziały poświęcone konkretnym programom psychoterapii. Autorzy poszczególnych metod omawiają ich teoretyczne podstawy, opisują sposób przeprowadzania interwencji sesja po sesji, podsumowują wyniki badań na temat skuteczności terapii oraz wskazują nierozwiązane problemy, z którymi należy się uporać. Ten kompleksowy podręcznik będzie przydatny zarówno dla psychologów zajmujących się dziećmi i młodzieżą, jak i dla psychiatrów i specjalistów z pokrewnych dziedzin (niezależnie od orientacji teoretycznej), badaczy i studentów. Podręcznik zawiera metody leczenia: lęku, depresji, zaburzeń stresu pourazowego, anoreksji psychicznej, moczenia się, zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych, opozycyjno-buntowniczych i zaburzeń zachowania, ADHD, zaburzeń ze spektrum autyzmu, zaburzeń związanych z używaniem substancji psychoaktywnych samouszkodzeń i myśli samobójczych, bulimii psychicznej oraz zanieczyszczania się kałem- nieuwzględnionych w poprzednim wydaniu „Weisz i Kazdin są uznanymi na świecie autorytetami w dziedzinie opartych na dowodach psychoterapii dzieci i młodzieży, a ich książka jest lekturą obowiązkową. To wydanie różni się od poprzednich znacznie szerszym zakresem oraz wnikliwością w ocenie dowodów. Chociaż omawiane problemy są dość złożone, całość napisana jest w sposób potoczysty i przystępny. Każdy, kto interesuje się tymi zagadnieniami, będzie czerpał przyjemność z lektury tej książki, a jednocześnie znacznie poszerzy swoją wiedzę”. Michael Rutter, M.D., Instytut Psychiatrii, Psychologii i Neurobiologii, King’s College London, Wielka Brytania
Opowieść o wojnie, odwadze i miłości do książekNa Darajję syryjskie miasto niedaleko Damaszku od samego początku konfliktu spadał grad bomb i pocisków. Wszystko wokół zamieniło się w morze ruin. Głęboko pod gruzami kryło się jednak pewne sekretne miejsce. Podziemna biblioteka była oazą spokoju, podczas gdy na ulicach rozlegały się wystrzały i dochodziło do eksplozji. Wzdłuż ścian ciągnęły się długie rzędy książek syryjska poezja, teksty religijne, kryminały Agaty Christie i encyklopedie.Ryzykując życiem, mieszkańcy Darajji szukali książek w ruinach i przynosili je do biblioteki. Katalogowali tytuły, układali tomy na półkach, organizowali czytelnicze kluby dyskusyjne, a nawet szorowali podłogi. Tajny księgozbiór stał się dla nich symbolem nadziei i wiary w wartość kultury.Reportaż Thomsona to nie tylko historia niezwykłej biblioteki i wspaniałych ludzi, którzy doprowadzili do jej powstania. To także świadectwo nieprzemijającej potęgi literatury, która inspiruje i daje siłę do zmiany świata.Biblioteka w oblężonym mieście pokazuje, że czytanie to przywilej, który należy docenić. Udowadnia, że książki mają moc zmieniania świata i człowieka, nawet w najbardziej tragicznych okolicznościach. Że dają nadzieję i realnie budują lepsze jutro.Diana Chmiel ""Bardziej lubię książki niż ludzi""Przepełniona współczuciem i inspirująca.New York TimesTo poruszające świadectwo pasji czytelnictwa kierującej grupką syryjskich studentów przekonanych o dobroczynnym wpływie literaturyThe Times Literary SupplementNiewiarygodna historia, która pokazuje, jak w kraju targanym wojną rozkwitła pewna biblioteka.Woman & HomeInspirująca książka o tym, jak ludzie wznoszą się na szczyty człowieczeństwa i w ogniu walki przezwyciężają wrogość dzięki pasji i miłości do tajnej biblioteki.David NottNiesamowicie porywająca.Daily MailMike Thomson wielokrotnie nagradzany korespondent BBC zajmujący się sprawami międzynarodowymi. W swojej pracy podróżował do targanych konfliktami regionów na całym świecie. Był w Syrii, Iraku, Afganistanie, Somalii, Korei Północnej, Darfurze, Demokratycznej Republice Konga, Sierra Leone, Republice Środkowoafrykańskiej i Synaju Północnym. Potajemnie pracował w takich miejscach, jak Libia, Zimbabwe czy Mjanma, relacjonował także najważniejsze wydarzenia z całego świata, między innymi wojnę w Syrii, wybory kilku amerykańskich prezydentów, niszczycielskie trzęsienie ziemi na Haiti, upadek Mu'ammara al-Kaddafiego i pogrzeb Nelsona Mandeli.
Wszyscy mamy swoje sekrety Atrakcyjna i pewna siebie studentka Miwako Sumida pewnego dnia popełnia samobójstwo. Kilka miesięcy przed śmiercią dziewczyna wyjechała do odległej wioski w górach, zrywając kontakt z rodziną i znajomymi. Co kryło się za jej nieskazitelnym wizerunkiem? Od kogo lub czego uciekała? Czy Miwako odeszła na zawsze? Perfekcyjny świat Miwako Sumidy to powieść o dziewczynie skrywającej mroczne tajemnice. Stopniowo wychodzą one na jaw dzięki trzem bliskim jej osobom. Przyjaciółka Chie odkrywa trudną historię rodzinną Miwako. Nieszczęśliwie zakochany Ryusei dowiaduje się, co dziewczyna robiła tuż przed śmiercią, a jego siostra Fumi spotyka ją po śmierci. Napisana eleganckim językiem powieść Goenawan pokazuje świat, w którym każdy ma coś do ukrycia. Goenawan wypracowała własny literacki głos. W swojej książce łączy tajemnice, magię i problemy społeczne. „The Japan Times” Główna bohaterka intryguje… Minimalistyczna proza Goenawan przywodzi na myśl japońskie malarstwo, a autorka precyzyjnie oddaje skomplikowane uczucia wrażliwej dziewczyny… Jej powieść to niepokojąca i misterna zagadka. „Kirkus Reviews” Elegancki i subtelny język Goenawan buduje skomplikowane i nieszczęśliwe postaci. „Booklist” Czuła powieść o tragedii… Piękna proza Goenawan pozwala uchwycić emocje bohaterów, którzy mierzą się ze swoją rodziną, płcią i seksualnością. „Publishers Weekly” Clarissa Goenawan – singapurska pisarka pochodząca z Indonezji. Absolwentka szkoły pisarstwa Curtis Brown Creative i uczestniczka projektu mentorskiego WoMentoring Project. Jej debiutancka powieść Deszczowe ptaki została nagrodzona Bath Novel Award dla najlepszej nieopublikowanej powieści na świecie, a prawa do jej przekładu zostały sprzedane do dziesięciu krajów. Clarissa uwielbia deszczowe dni, piękne książki i gorącą zieloną herbatę.
Przyrodnicza książka roku 2019 według „Sunday Times” Nocne żuki wpatrzone w Drogę Mleczną toczą kulkę nawozu po linii prostej. Żółwie morskie, langusty i ćmy odnajdują drogę, kierując się polem magnetycznym Ziemi. Wieloryby zachowują niezmienny kurs, pokonując tysiące mil, a ptaki po przemierzeniu całego oceanu trafiają do swojego gniazda na maleńkiej wysepce. David Barrie zaprasza nas do zgłębienia tajników nawigacji zwierząt i wyjaśnia, w jaki sposób stworzenia duże i małe – a wśród nich i człowiek ? orientują się w przestrzeni. Autor rozmawia z naukowcami z różnych stron świata i odwołuje się do przełomowych odkryć noblistów w dziedzinie neuronauki, ukazując zadziwiające zdolności najrozmaitszych zwierząt. Supernawigatorzy… przedstawiają cuda zwierzęcej nawigacji, byśmy mogli choć trochę zrozumieć złożoność i piękno otaczającej nas przyrody. Czy wiesz, że: Mrówki kierują się nie tylko słońcem, wiatrem i znakami orientacyjnymi. Wewnętrzny zegar i mechanizm liczenia kroków wskazują im, jaką pokonały odległość. Motyle przelatują tysiące kilometrów, posługując się finezyjnym kompasem słonecznym. Większość z nas całkowicie zarzuciła dawny zwyczaj uważnego przyglądania się otoczeniu i ciągłego – nawet nieświadomego – śledzenia, gdzie jesteśmy i dokąd zmierzamy. Pisarstwo Barrie’go jest porywające i przesycone duchem przygody. Fascynująca lektura. „Financial Times” Ta książka to elegia o czasach sprzed GPS-u, który uczynił z nas wszystkich jednocześnie geniuszy i idiotów. „Daily Express” Pasjonująca lektura zarówno dla szczurów lądowych, jak i dla żeglarzy. „Geographical Magazine” David Barrie, brytyjski pisarz o bardzo urozmaiconym życiu zawodowym. Studiował psychologię eksperymentalną i filozofię na Uniwersytecie Oksfordzkim. Potem pracował między innymi jako marynarz pokładowy na promie, dyplomata, analityk służb wywiadowczych, menedżer kultury i działacz na rzecz reform społecznych. Jest członkiem Royal Institute of Navigation. Supernawigatorzy. Jak zwierzęta odnajdują drogę dostała złotą nagrodę Nautulusa za rok 2019.
W XVI wieku w Krakowie pojawiają się stałe zakłady drukarskie, które zaczynają produkować nowe książki, łatwiej osiągalne dla mieszkańców stolicy od rękopiśmiennych. Wśród tych nowości wydawniczych, oprócz ksiąg religijnych, historycznych, medycznych czy prawniczych, znalazło się też miejsce dla różnych historyj: śmiesznych, łzawych, ekscytujących lub pouczających opowieści o przygodach Gryzeldy, Sowiźrzała, Aleksandra Wielkiego, Ezopa, Meluzyny, Magielony czy Marchołta. Kim byli ludzie, którzy sięgali po te opowieści? Jak poczytna była naprawdę dawna literatura popularna? Jak wyglądało życie tych tekstów i co może nam ono powiedzieć o kulturze książki w dawnym mieście?Andrzej Tadeusz Staniszewski szuka odpowiedzi na te pytania, traktując dawne opowieści popularne jako to, czym były one pierwotnie: ważny element zmieniającego się świata wczesnonowożytnej kultury pisma, ale też przede wszystkim część codziennego doświadczenia dawnych krakowian. Śledząc losy tych tekstów od momentu ich wejścia na rynek wydawniczo-księgarski miasta pod Wawelem po chwile, kiedy trafiały one w ręce jego mieszkańców, autor opracowania pokazuje, czym te opowieści były dla ich pierwszych odbiorców, oraz ich rolę w upowszechnieniu się tak dla nas oczywistego zjawiska jak łatwo dostępna książka, która ma dawać swoim czytelnikom przede wszystkim przyjemność i odpoczynek.Dr Andrzej Tadeusz Staniszewski (ur. 1987) absolwent Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego, w 2018 roku obronił tam pracę doktorską poświęconą losom popularnych historyj w dawnym Krakowie. Kierownik finansowanego przez Narodowe Centrum Nauki projektu Funkcjonowanie narracyjnych tekstów popularnych we wczesnonowożytnej aglomeracji krakowskiej. W swoich badaniach zajmuje się przede wszystkim wczesnonowożytną literaturą popularną, kulturą dawnego Krakowa, literacy studies, funkcjonowaniem dawnego rynku książki, retoryką i kulturą wizualną dawnej Europy (zwłaszcza emblematyką). Interesuje się również współczesną kulturą popularną, w szczególności filmem i komiksem.
La monografía de la Dra. Agata Komorowska aborda una de las cuestiones centrales de la lingüística descriptiva, esto es, la deíxis, analizando el fenómeno deíctico basándose en un corpus del espanol periodístico, lo cual ya de por sí constituye una novedad. El libro consta de dos partes principales: en la primera, integrada por cuatro capítulos, la autora demuestra un excelente dominio de los aspectos teóricos, tanto en lo que se refiere a la definición de la deíxis, como al análisis de los vínculos de la misma con la semántica y la pragmática, además de las descripciones preliminares de las relaciones personales, temporales y espaciales. La segunda parte tiene carácter analítico-práctico al incluir una descripción del fenómeno deíctico en textos periodísticos espanoles. La autora examina más de 200 ejemplares de los principales periódicos espanoles, como ABC, El Mundo, El País, además de los periódicos locales andaluces Diario de Jerez y Diario de Cádiz del periodo comprendido entre 2005 y 2010, así como las versiones digitales de dichos periódicos de los anos 2017, 2018 y 2019. Se trata de un estudio riguroso, elaborado con alta profesionalidad, que cuenta con sólidos fundamentos teóricos y está basado en el análisis de un amplio corpus. Ciertamente suscitará gran interés en el entorno de los lingüistas hispánicos. Fragmentos de la resena elaborada por Wiaczesław Nowikow, catedrático de lingüística hispánica de la Universidad de Łódź y académico correspondiente de la Real Academia Espanola
Niniejsza antologia znakomicie wypełnia lukę w polskojęzycznej literaturze przedmiotu. Dzięki przemyślanemu wyborowi tekstów wnosi pozaestetyczne aspekty do dyskusji o awangardzie i awangardowości. Kładzie się w niej nacisk na problemy, które są mocno obecne w światowej refleksji, podczas gdy w Polsce nieustająco dominuje jednak paradygmat filozoficzno-estetycznego ujmowania tych zjawisk. Autorzy i autorki zaproponowali sproblematyzowany przegląd teorii, w którym spotykają się i wchodzą ze sobą w dialog (czasem spór) wielodyscyplinarne ujęcia. Praca stawia wciąż słabo obecne na gruncie polskim pytania o kulturowe, społeczne, geograficzne i ekonomiczne uwarunkowania różnych awangard, a przede wszystkim kontekstualizuje nie tylko samo zjawisko awangardy (a właściwie awangard), lecz także sposoby jego rozumienia i teoretycznego ujęcia, zależne również od tego, jakiego kontekstu kulturowego dotyczyły. Książka pozwala relatywizować i niejako dekolonizować utarte - i wydawałoby się, że już nieprzekraczalne - definicje awangardowości. Dzieje się tak za sprawą włączenia w obręb zainteresowań teorii wypracowywanych w odniesieniu do odmiennych kulturowo kontekstów: europejskiego, amerykańskiego, rosyjskiego. Uwzględnianie tego aspektu sprawia, że teksty antologii wchodzą we wzajemny, wielogłosowy dialog, co potwierdza trafność dokonanego wyboru. Ze względu na pierwszą tego typu publikację znanych, ale nie tłumaczonych dotąd tekstów, jak i tekstów mniej znanych w polskim obiegu oraz zaproponowaną tu „holistyczną" wizję awangardowości, trudno sobie wyobrazić kolejne prace i badania bez odniesienia do tego zbioru. Fragment recenzji dr hab. Agnieszki Karpowicz, prof. UW Krytyczny namysł nad awangardą jako zjawiskiem niszowym i z zasady nastawionym konfrontacyjnie wobec obowiązujących wzorców uczynił z niej model, którym posługiwało się nowe myślenie o kulturze w szerszym rozumieniu. Można zatem powiedzieć, że bardziej wyspecjalizowane teorie awangardy musiały skonfrontować się z ogólniejszymi teoriami, które z awangardy czyniły wygodny argument w walce o nowatorstwo i przełamywanie skostniałych schematów myślowych. Wszystkie przełomy w rozwoju dwudziestowiecznych teorii kultury korzystały z arsenału dobrze znanego eksperymentatorom, z wychyleniem w przyszłość, kontestacją starego porządku i radykalizacją języka na czele. Tego rodzaju zderzanie idei dało początek rewidującym dotychczasowe ustalenia dyskusjom i sporom o przyjętą perspektywę badawczą. Skoro, jak ustaliliśmy, paradoks i wielokształtność
Kolejne wydanie bestsellerowego poradnika dla rodziców i dzieci z ADHD uzupełnione o najnowsze informacje. Russel A. Barkley, autorytet w dziedzinie leczenia zaburzeń koncentracji uwagi pomaga zrozumieć czym jest ADHD, jakie są potrzeby dziecka z takim zaburzeniem oraz jaka jest rola rodzica w procesie wychowawczym. Opracowana przez autora metoda wychowawcza, oparta na aktualnym stanie wiedzy na temat zaburzeń koncentracji i najnowszych metodach terapeutycznych to niezastąpione wsparcie dla rodziców dzieci i młodzieży z ADHD. Zastosowanie wskazówek wychowawczych w codziennych sytuacjach pomoże uporać się z problemami, a zaprezentowane przykłady pokażą, jak zapewnić dziecku możliwie najlepszą opiekę i rozwinąć jego potencjał. Dzięki tej książce: - zrozumiesz czym jest ADHD, gdzie szukać informacji i pomocy - nauczysz się efektywnie współpracować ze szkołą i instytucjami wspierającymi - poznasz skuteczne metody wychowawcze niezbędne w budowaniu relacji z dzieckiem „Bezcenne, bardzo przystępne źródło wiedzy. Dr Barkley ma dar przekazywania praktycznych, łatwych do zrozumienia porad, które wspierają w pełnieniu roli skutecznego orędownika własnego dziecka.” – Chris A. Zeigler Dendy, autorka bestsellerowej książki Teenagers with ADD and ADHD „Jeśli jakikolwiek profesjonalista naprawdę rozumie ADHD, to jest nim Russel Barkley … Ogólnie rzecz ujmując, ta książka to arcydzieło.” – Child and Family Behavior Therapy Dr Russell A. Barkley pracuje jako profesor psychiatrii i pediatrii na Uniwersytecie Medycznym Karoliny Południowej. Jest autorem wielu książek i artykułów naukowych na temat zaburzenia aktywności i uwagi (ADHD), funkcji wykonawczych oraz zachowań buntowniczych u dzieci.
Wykorzystaj teorię poliwagalną w praktyce terapeutycznej Deb Dana pokazuje, jak w terapii zaburzeń psychicznych zastosować teorię poliwagalna opartą na neurobiologii. W przystępny sposób wyjaśnia podstawy teorii autorstwa Stephena W. Porgesa, przekładając je na język zrozumiały dla terapeutów i ich klientów. W kolejnych rozdziałach omawia przygotowane przez siebie mapy układu nerwowego i arkusze ułatwiające śledzenie wzorców reakcji autonomicznych ciała. Proponuje też ćwiczenia oraz medytacje, które aktywują zdolności regulacyjne układu błędnego brzusznego i dzięki temu stanowią przydatne narzędzie regulacji autonomicznego układu nerwowego. Przedstawione w książce metody, przygotowane do zastosowania pod kierunkiem terapeuty, pomogą klientom zmienić wzorce reakcji autonomicznych, zwiększyć zdolność do regulacji oraz przywrócić stan bezpieczeństwa i łączności z innymi. Klinicyści i psychoterapeuci z powodzeniem mogą więc wykorzystać zasady teorii poliwagalnej w terapii wielu zaburzeń psychicznych, w szczególności traumy i zespołu stresu pourazowego. Deb Dana to utalentowana terapeutka odznaczająca się realistycznym spojrzeniem na traumę, pragnąca zintegrować teorię poliwagalną z leczeniem klinicznym. Teoria poliwagalna dostarczyła jej języka opisującego reakcje ciała i korespondującego z jej własnymi emocjami oraz intuicyjnym poczuciem łączności z klientami. Dała jej także składnię pozwalającą nazwać własne doświadczenia i doświadczenia klientów potwierdzone przez udokumentowane mechanizmy neuronalne. Z Przedmowy Stephena W. Porgesa Autorka uprzystępnia teorię poliwagalna, pokazując mnóstwo przykładów jej zastosowania w pracy psychoterapeuty. Liczne arkusze i czytelnie wyjaśnione wzorce sprawiają, że to idealna książka nie tylko dla początkujących terapeutów. Bardziej doświadczeni praktycy niezaznajomieni z teorią Stephena W. Porgesa lub z najnowszymi osiągnięciami neuronauki również znajdą tu coś dla siebie. „Somatic Psychotherapy Today" Czerpiąc z bogatego doświadczenia, autorka prezentuje teorie i praktyczne wskazówki, które dają wgląd w życie wewnętrzne osób po traumie i pokazują, jak mogą one odnaleźć radość życia, poczucie bezpieczeństwa i połączenia z innymi. „Psych Central"
Najnowsza książka współautora bestselerowego Nienawidzę cię! Nie odchodź! Jeżeli bliska ci osoba cierpi na zaburzenia osobowości z pogranicza (BPD – Borderline Personality Disorder), w waszych relacjach zapewne nie brakuje napięć. Wahania nastroju, rozpaczliwa potrzeba bliskości przeplatana wybuchami gniewu i atakami werbalnymi – to codzienność. Skrajne reakcje twojego partnera mogą wyprowadzać cię z równowagi i utrudniać porozumienie. Jerold J. Kreisman, specjalista w zakresie terapii zaburzeń osobowości z pogranicza, w swojej najnowszej książce oferuje narzędzia do prowadzenia efektywnej komunikacji opartej na wsparciu, empatii i prawdzie. Praktyczne porady autora pomogą odpowiednio reagować na żądania i emocje partnera bez zaniedbywania własnych potrzeb. Podpowiedzą też, jak prowadzić rozmowę w atmosferze zrozumienia i szacunku, bez prowokowania napięć i wzajemnych oskarżeń. Wprowadzenie sformułowanych przez autora zasad komunikacji do codziennych interakcji pomoże zapewnić bliskim poczucie akceptacji i zrozumienia, a przy tym utrzymać wyznaczone granice. Dzięki tej książce: poznasz prostą i skuteczną technikę komunikacyjną SET-UP; nauczysz się rozpoznawać zbliżające się kryzysy oraz dowiesz się, jak na nie reagować; przyswoisz strategie radzenia sobie z frustracjami, które pojawiają się w waszej relacji; dowiesz się, jak utrzymać rozmowę na właściwych torach i skutecznie porozumieć się z osobą z BPD. Jeśli pragniesz usprawnić komunikację z bliską ci osobą z BPD i oszczędzić sobie emocjonalnego wyczerpania w przyszłości, trudno będzie ci znaleźć odpowiedniejsze źródło wiedzy. Jeff Riggenbach, PhD, przewodniczący CBT Institute of Oklahoma DR JEROLD J. KREISMAN, absolwent Cornell University Medical College w Nowym Jorku. Dożywotni zasłużony członek Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego i profesor nadzwyczajny na wydziale psychiatrii St. Louis University. Współautor książek Nienawidzę cię! Nie odchodź! oraz Sometimes I Act Crazy: Living with Borderline Personality. Prowadzi prywatną klinikę w St. Louis w stanie Missouri w USA.
Połączenie kunsztu analitycznego i dogłębnej znajomości literatury przedmiotu przyniosło znakomite efekty. Monografia bowiem obfituje w wiele oryginalnych ustaleń pojęciowych i filozoficznych. Ujmując rzecz krótko, lektura książki dr. Ciszewskiego to prawdziwa intelektualna przyjemność dla czytelnika ceniącego analityczny sposób uprawiania filozofii. Z recenzji wydawniczej prof. Wojciecha Załuskiego To znakomita praca, bardzo erudycyjna, oparta na obszernej i wnikliwej kwerendzie bibliograficznej, napisana precyzyjnie i z analityczną dociekliwością. Spełnia ona, moim zdaniem, nawet najbardziej wyśrubowane kryteria pracy doktorskiej na czołowej uczelni. Z recenzji prof. Wojciecha Sadurskiego dr Wojciech Ciszewski – adiunkt w Katedrze Teorii Prawa na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz doktorant w Instytucie Filozofii UJ. Autor kilkudziesięciu prac z zakresu współczesnej filozofii politycznej, teorii prawa oraz etyki, w tym monografii Zasada neutralności światopoglądowej państwa (2019).
Należy z cała mocą podkreślić, że książka ta jest wyjątkowo aktualną propozycją na rynku wydawniczym. Czas otaczającej nas zewsząd mowy nienawiści, hejtu, manipulacji i propagandy to czas, kiedy potrzeba antidotum, potrzeba recepty czy choćby diagnozy. Z całą pewnością praca Doroty Korwin-Piotrowskiej ma w sobie wszystkie te elementy. Czytelnik dostaje nie tylko przemyślenia i rozważania na temat dobrej rozmowy, języka jako siły sprawczej i wpływu interakcji komunikacyjnej na funkcjonowanie w środowisku społecznym, ale także konkretne wskazówki, jak osiągnąć postulowany w całej książce dobrostan komunikacyjny. Ta część z powodzeniem może być wykorzystana przez wszystkie osoby, które uczą właściwego porozumiewania się – psychologów, terapeutów, trenerów czy nauczycieli. Z recenzji dr hab. Anety Załazińskiej, prof. UJ Dr hab. Dorota Korwin-Piotrowska, prof. UJ, jest literaturoznawczynią, od lat zajmuje się pograniczem poetyki i językoznawstwa, wykłada poetykę oraz kompozycję z elementami retoryki dla studentów elektronicznego przetwarzania informacji na Wydziale Zarządzania i Komunikacji Społecznej UJ. Autorka książek naukowych: Białe znaki. Milczenie w strukturze i znaczeniu utworów narracyjnych (Na przykładach z polskiej prozy współczesnej) (2015), Poetyka – przewodnik po świecie tekstów (2011), Powiedzieć świat. Kognitywna analiza tekstów literackich na przykładach (2006), Problemy poetyki opisu prozatorskiego (2001), a także literackich: Tak patrzeć (2017), Podróż do Oddo (2008), Witajcie w realu! (2005), Kolor tego, co nie istnieje (2002).
Edycja tekstu Eijitsu shohin (Miniatury na wiosenne dni) autorstwa Natsumego Sosekiego ma być pożytecznym narzędziem poznawczym dla różnej kategorii adeptów literatury japońskiej, w tym studentów i młodych badaczy, umożliwiającym dogłębne wniknięcie w intelektualne i językowe walory miniatur prozatorskich Natsumego Sosekiego. Miniatury te to w istocie szkice, swego rodzaju etiudy literackie, będące dla autora wygodnym forum do przekazywania własnych reminiscencji z pobytu w Anglii i Szkocji, ale też i z obserwacji życia codziennego własnej ojczyzny. Tworząc te szkice, autor rozwijał i doskonalił własną sztukę pisarską, współkształtowaną przez jego europejskie doświadczenia i kontakty czytelnicze. W tym sensie lektura jego Miniatur na wiosenne dni ułatwia wejrzenie w jego wrażliwość obserwatora i interpretatora poznawanej rzeczywistości. Prof. Romuald Huszcza
Niniejsza książka opowiada o dwóch dziełach. Pierwszym z nich jest obraz XVI-wiecznego włoskiego artysty Francesca Mazzuoli (Mazzoli), zwanego Parmigianinem (małym parmeńczykiem) lub po prostu Parmezanem. Drugim — poemat napisany przez współczesnego amerykańskiego poetę Johna Ashbery'ego. Obydwa noszą ten sam tytuł wyrażony w dwóch różnych językach: Autoritratto entro uno specchio convesso, Self-Portrait in a Convex Mirror (Autoportret w wypukłym lustrze). Dzieli je blisko czterysta pięćdziesiąt lat— pierwszy zainicjował europejski manieryzm, drugi powstał w najlepszym okresie amerykańskiego postmodernizmu. Artysta i poeta — każdy na swój sposób — mierzą się z podobnymi wyzwaniami. W jaki sposób „uchwycić" siebie i swoje życie, skoro co chwilę wymykają się nam z rąk? Jak ochronić się przed tym, co przychodzi ze strony innych i świata, nie wpadając przy tym w pułapkę solipsyzmu? Jak patrzeć w lustro, by rozpoznać siebie, a zarazem nie ulec samozwrotnej namiętności? Szukając odpowiedzi na powyższe pytania, Parmigianino i Ashbery próbują za pomocą malarstwa oraz poezji przekształcić siebie i otaczającą ich rzeczywistość. Nie tylko po to, by przeprowadzić artystyczny czy literacki eksperyment, ale przede wszystkim po to, by „żyć dalej". Grzegorz Jankowicz (ur. 1978) — filozof literatury, filolog, eseista, redaktor, krytyk i tłumacz. Dyrektor programowy Festiwalu Conrada. Redaktor działu kultury „Tygodnika Powszechnego". Dyrektor programów literackich Fundacji Tygodnika Powszechnego. Juror Nagrody Conrada oraz Nagrody Literackiej Unii Europejskiej. Opublikował między innymi: Po co jest sztuka? Rozmowy z pisarzami (2013), Gombrowicz–Loading. Esej o formie życia (2014), Uchodźcy z ziemi Ulro. Eseje (2015), Życie na poczytaniu. Rozmowy o literaturze i reszcie świata (201 7), Blizny. Eseje (2019). Współtwórca akcji społecznej „Tygodnika Powszechnego" Lekcje czytania z... oraz pomysłodawca działającej przy Krakowskim Biurze Festiwalowym Szkoły Czytania, w ramach której prowadzi warsztaty czytelnicze z dziećmi, młodzieżą, seniorami i osadzonymi.
Pytanie o dobra edukacji to swoiste wyzwanie dla środowiska akademickiego pedagogów w Polsce i za granicą. Podejmujemy je, przyjmując szerokie rozumienie edukacji jako wychowania i kształcenia (w koniunkcji), bądź węższe – jako kształcenia (wychowującego), z odwołaniem zarówno do rodzimej, jak i europejskich tradycji i koncepcji: Bildung oraz education. Z perspektywy pedagogiki bowiem prezentuje się ona na trzech poziomach: po pierwsze, jako znacząca praktyka społeczna, wyróżniająca się spośród innych praktyk ześrodkowaniem starań o jakość zarówno kształcenia, jak i wychowania; po drugie, jako idea odnawiana dzięki filozoficznej refleksji i teoretycznemu namysłowi nad nią; po trzecie, jako przedmiot badań empirycznych. Zakłada się, że takie ujęcie edukacji, w którym wychowanie przegląda się w kształceniu i na odwrót, pozwala wydatniej uchwycić relacyjność obu procesów i ich wzajemne powiązania – tak ważne dla pedagogiki i jej tożsamości. Łatwiej też zadać pytania o wyróżniki edukacji – jej dobra. Co ją odróżnia od innych praktyk i w czym jest nie do zastąpienia? Czym dysponuje – jakimi aktywami? Za co ją cenimy? W co wyposaża i co umożliwia? Czego od niej oczekujemy? W czym jest pomocna? Są to pytania o dobra nieosiągalne poza praktyką wychowania i kształcenia. Staraliśmy się na nie odpowiedzieć w niniejszym tomie. Zapraszam do lektury! Dr hab. Katarzyna Wrońska, prof. UJ – absolwentka pedagogiki i filozofii na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Kierownik Zakładu Pedagogiki Ogólnej i Filozoficznej w Instytucie Pedagogiki UJ. Prowadzi badania w obrębie filozofii edukacji, pedagogiki ogólnej oraz historii myśli i praktyk pedagogicznych. Wybrane publikacje: Osoba i wychowanie. Wokół personalistycznej filozofii wychowania Karola Wojtyły-Jana Pawła II (Kraków 2000), Pedagogika klasycznego liberalizmu w dwugłosie John Locke i John Stuart Mill (Kraków 2012), Liberal education w Polsce – między kształceniem ogólnym a edukacją liberalną („Paedagogia Christiana” 2014, nr 1), Wychowanie a wolność. Próba wglądu w myślenie pedagogiczne Józefa Tischnera („Paedagogia Christiana” 2018, nr 1).
Obowiązkowa pozycja dla wszystkich specjalistów w dziedzinie zdrowia psychicznego PDM-2. Podręcznik diagnozy psychodynamicznej został opracowany przez klinicystów i badaczy reprezentujących tradycję psychoanalityczną. Przedstawiony w nim model diagnostyczny uwzględnia trzy wymiary funkcjonowania jednostki: wzorce osobowości (oś P), profile funkcjonowania psychicznego (oś M) oraz sposoby doświadczania objawów (oś S). Stworzony z myślą o opracowaniu przypadku i planowaniu terapii, PDM-2 może służyć klinicystom jako ugruntowana empirycznie alternatywa systemów DSM i ICD lub jako ich dopełnienie. Autorzy systematycznie omawiają problemy zdrowia psychicznego w okresie niemowlęctwa, dzieciństwa, adolescencji, dorosłości i starości, biorąc pod uwagę postępy kliniczne, empiryczne i metodologiczne, jakie dokonały się w ciągu ostatnich dziesięciu lat. Ilustracją omawianych zagadnień są liczne opisy przypadków, w tym pełne profile PDM-2. Ponadto w całej książce przedstawiono szczegółowe porównania PDM-2 z systemami klasyfikacyjnymi DSM-5 i ICD-10-CM. Trzeci tom PDM-2 skupia się na kwestiach zdrowia psychicznego w okresie dzieciństwa, niemowlęctwa i wczesnego dzieciństwa; omówiono w nim także narzędzia do przeprowadzenia diagnozy według modelu PDM-2 oraz przykłady kliniczne i profile PDM-2 przydatne w opracowaniu przypadku. W części dotyczącej niemowlęctwa i wczesnego dzieciństwa zastosowano odmienne podejście wieloosiowe niż w pozostałych częściach ze względu na wyjątkowe cechy tego stadium życia. Do organizacji sponsorujących PDM-2 należą m.in.: Międzynarodowe Towarzystwo Psychoanalityczne, Sekcja Psychoanalizy Amerykańskiego Towarzystwa Psychologicznego, Amerykańskie Towarzystwo Psychoanalityczne, Międzynarodowe Towarzystwo Psychoanalizy i Psychoterapii Relacyjnej czy Amerykańskie Towarzystwo na rzecz Psychoanalizy Klinicznej. „PDM-2 dał wreszcie klinicystom »taksonomię ludzi« zamiast »taksonomii zaburzeń«. Chociaż już pierwsze wydanie było monumentalnym osiągnięciem, drugie robi jeszcze większe wrażenie”. Morris N. Eagle, Ph.D., A.B.P.P., instruktor, School of Graduate Psychology, California Lutheran University „Mistrzowskie dzieło… Redaktorzy pozyskali czołowych przedstawicieli tej dziedziny z różnych stron świata do stworzenia tego ważnego podręcznika”. Miriam Steele, Ph.D., Department of Psychology, The New School for Social Research Vittorio Lingiardi, M.D. jest profesorem psychologii dynamicznej i byłym dyrektorem programu psychologii klinicznej na Sapienza University of Rome. Jego zainteresowania koncentrują się na zagadnieniach diagnozy i leczenia zaburzeń osobowości, na badaniach nad procesem i skutecznością psychoanalizy czy psychoterapii oraz na problematyce tożsamości płciowej i orientacji seksualnej. Jest autorem wielu prac z tych dziedzin, w tym artykułów publikowanych m.in. w: „The American Journal of Psychiatry”, „Contemporary Psychoanalysis”, „The International Journal of Psychoanalysis”, „Psychoanalytic Dialogues”, „Psychoanalytic Psychology”, „Psychotherapy”, „Psychotherapy Research” oraz „World Psychiatry”. Nancy McWilliams, Ph.D., A.B.P.P. jest profesorem wizytującym w Graduate School of Applied and Professional Psychology na Rutgers University – stanowym uniwersytecie New Jersey; prowadzi też prywatną praktykę we Flemington w New Jersey. Zasiada w komitecie redakcyjnym „Psychoanalytic Psychology” i jest autorką książek poświęconych psychoterapii, w tym podręcznika Opracowanie przypadku w psychoanalizie. Jest honorowym członkiem Amerykańskiego Towarzystwa Psychoanalitycznego; była stypendystką w Instytucie Eriksona w Austen Riggs Center w Stockbridge w stanie Massachusetts. Laureatka licznych nagród w środowisku psychologicznym, uznana przez Amerykańskie Towarzystwo Psychologiczne za „wybitnego lidera w dziedzinie psychologii”.
Przejmujący obraz Japonii, jakiej nie znamy. Kazu nie żyje i jako duch nawiedza park w pobliżu stacji Tokio Ueno. Choć mężczyzna urodził się w tym samym roku, co cesarz – a to uznaje się za błogosławieństwo – jego życie było pełne bólu i nierzadko doskwierała mu samotność. Od kiedy przyjechał do Tokio, by jako robotnik pracować przy budowie obiektów sportowych na Igrzyska Olimpijskie w 1964 roku, zaczął tracić najbliższych, a pod koniec życia, po tragicznym tsunami w 2011 roku, zamieszkał w parku Ueno w ogromnym miasteczku bezdomnych. Czy po takim życiu Kazu zazna ukojenia? Stacja Tokio Ueno pokazuje nieznane oblicze Japonii, w której bezdomność i bieda dotykają znacznej części społeczeństwa, zwłaszcza osób w podeszłym wieku. W swej przejmującej powieści Yu Miri oddaje głos wykluczonym, udowadniając, że literatura piękna ma ogromną moc uwrażliwiania na palące problemy społeczne. Yu Miri potrafi pisać. W Japonii uważana jest jednocześnie za społeczną outsiderkę i gwiazdę literatury. Twórczy geniusz. „New York Times” Pisząc o ludziach z marginesu, Yu Miri wykazuje się dużą empatią i wrażliwością. Przez umieszczenie akcji swojej książki w parku Ueno odsłania hipokryzję japońskiego społeczeństwa, którego członkowie uchodzą za życzliwych, uczynnych i gościnnych. Jej pisarstwo – zwięzłe, dziwne i zapadające w pamięć – jest absolutnie wyjątkowe. „The Spectator” Yu Miri – japońska pisarka, dramatopisarka i eseistka koreańskiego pochodzenia. W swojej twórczości podejmuje aktualne problemy społeczne, opisuje przede wszystkim sytuację mniejszości etnicznych w Japonii. Po trzęsieniu ziemi i tsunami w 2011 roku przeprowadziła się do miasta Minamisoma w prefekturze Fukushima. Obecnie prowadzi audycję radiową – zaprasza do niej osoby, które przeżyły katastrofę. W 1997 roku otrzymała nagrodę im. Akutagawy za powieść Kazoku Sinema (Kino familijne).
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
