Mukopolisacharydozy (MPS) to grupa rzadkich genetycznych chorób metabolicznych, w których dochodzi do spichrzania, czyli patologicznego odkładania się cząsteczek w tkankach organizmu. W różnych typach MPS choroba może dotykać innych układów organizmu, mieć odmienne rokowania i przebieg, jednak we wszystkich przypadkach klinicznych tego schorzenia ma charakter postępujący.Niniejsza publikacja dotyczy sytuacji osób i rodzin osób z mukopolisacharydozami we współczesnej Polsce. Wielość aspektów tej sytuacji wpływa na jej specyfikę. Między innymi wspomniany już inny obraz kliniczny i różne rokowania w każdym z typów mukopolisacharydozy oraz występowanie w obrębie danego typu zróżnicowanych wariantów tego schorzenia powoduje znacznie ograniczoną liczbę podobnych przypadków. Wiążą się z tym także trudności w porównaniu przebiegu choroby u różnych osób, z których każda może mieć inne potrzeby oraz wymagać odmiennej rehabilitacji. Z tego powodu pacjenci, jak również ich rodzice i opiekunowie, mogą być szczególnie narażeni na ryzyko pozostawania w niekorzystnej psychologicznie sytuacji osamotnienia. Izolację może pogłębiać odległość geograficzna, która utrudnia spotkania osobiste w celu wymiany doświadczeń, wiedzy, opinii, poglądów, a także dzielenie się emocjami i wzajemne wsparcie w ramach samopomocy. Inicjowanie działań służących realizacji wspólnego celu może jednak odbywać się za pośrednictwem internetu, co z kolei sprzyja budowaniu zasobów przez rodzinę. Kontakt poprzez internetowe grupy pacjentów może ułatwiać dostęp do informacji publikowanych przez inne rodziny pacjentów z MPS, ale również do wszelkich źródeł wsparcia.Książka ma strukturę trójdzielną. W pierwszej części prezentuję podstawy teoretyczne analizowanych zagadnień. Przybliżam pojęcie chorób rzadkich, omawiam rozwój psychospołeczny dziecka z rzadką chorobą progresywną, wyjaśniam pojęcie sytuacji, analizuję sytuację społeczną współczesnej rodziny, jak również omawiam strukturalne uwarunkowania sytuacji społeczno-wychowawczej współczesnej rodziny z osobą niepełnosprawną. Ponadto przybliżam teorię strukturacji Anthonyego Giddensa. Druga część pracy poświęcona jest założeniom metodologicznym. W trzeciej części analizuję wyniki badań własnych, które dotyczą sytuacji społeczno-wychowawczej rodziny i dziecka z mukopolisacharydozą. Przedstawiam postulaty edukacyjne w świetle teorii strukturacji Giddensa oraz prezentuję model interdyscyplinarnego wsparcia osób z MPS i ich rodzin.W szczególności pracę tę kieruję do pedagogów specjalnych oraz do studentów pedagogiki specjalnej, zainteresowanych problematyką niepełnosprawności wynikającej z rzadkiej choroby genetycznej, a także szeroko omawianym w pedagogice specjalnej zagadnieniem inkluzji. Problemy związane z sytuacją osób z chorobami rzadkimi i możliwościami ich społecznego funkcjonowania nie tylko mieszczą się w kręgu zainteresowań pedagogiki specjalnej, ale współcześnie stają się niezwykle istotnym jej obszarem. Ze wstępu
Przedłożona do oceny wydawniczej praca zbiorowa (...) to cenny zbiór tekstów patrzących na literaturę ludową, ale też piękną - zarówno tę starsząm jak i tę najnowszą - z różnych perpekstyw badawczych i z różnorodnymi intencjami.
Współwystępowanie w szkolnictwie polskim oceniania zewnętrznego i wewnątrzszkolnego daje możliwość oglądu osiągnięć uczniowskich z dwóch perspektyw. Tworzy pełniejszy, a przede wszystkim porównywalny w całym kraju zbiór uczniowskich wyników. Wyników, których analiza i właściwa interpretacja winna modyfikować edukacyjne działania.Funkcjonowanie obok siebie dwóch powołanych w innym celu sposobów oceniania budzi obawy związane z dominacją jednego z nich. Z rangi uzyskanej przez egzaminy zewnętrzne wynika, że istnieje realne zagrożenie podporządkowania szkolnych procesów kształcenia właśnie ocenianiu zewnętrznemu. Myślę, że oddziaływanie egzaminów zewnętrznych na proces kształcenia w dużej mierze zależy od nauczycieli i dyrektorów szkół. Bardzo ważne jest, w jaki sposób postrzegają oni istotę egzaminu. Czym dla nich jest egzamin, wsparciem czy tylko oceną pracy? W jaki sposób wykorzystują go do modelowania i kierowania procesem kształcenia? Czy traktują wyniki egzaminów zewnętrznych jako czynnik wyzwalający refleksję nad własną pracą?Zaproponowane opracowanie złożone jest z trzech rozdziałów. W pierwszym zaprezentowano rolę oceniania w procesie dydaktyczno-wychowawczym, przemiany dokonujące się w tym zakresie oraz obecnie obowiązujący polski system oceniania, składający się z dwóch nurtów: oceniania zewnętrznego i oceniania wewnątrzszkolnego. Nie tylko przedstawiono podstawy prawne takiego rozwiązania, ale również starano się przybliżyć, jakie relacje powinny istnieć między nimi oraz w jaki sposób z nich korzystać, aby przyniosły oczekiwany pożytek. W kolejnych dwóch rozdziałach określono, jak z zaistniałą sytuacją powinny radzić sobie szkoły i w jaki sposób mogą wykorzystać uzyskane dzięki ocenianiu zewnętrznemu informacje do podnoszenia jakości swojej pracy.- z wprowadzenia
Celem ogólnym publikacji jest analiza aktywności OMNiE w województwie zachodniopomorskim w odniesieniu do warunków prawno-administracyjnych, społecznych. Podjęte przez autorkę badania miały na celu uzupełnienie wiedzy dotyczącej funkcjonowania tych organizacji oraz dokonanie oceny wpływu zmian instytucjonalnych na ich obecną pozycję w województwie zachodniopomorskim. Aktywność społeczna i polityczna mniejszości zależy jednak nie tylko od uwarunkowań prawnych, lecz także od czynników demograficznych, angażowania młodych członków w aktywność organizacji, akceptacji przez większość obecności mniejszości na wspólnym obszarze działania, edukacji w zakresie możliwości pozyskiwania zewnętrznych źródeł finansowania itd. Tym samym podjęta została próba rozstrzygnięcia, na ile aktywność badanych organizacji wynika z oddolnej potrzeby samoorganizacji i dostępu do określonych zasobów, a na ile jest ona wynikiem polityki etnicznej państwa, zewnętrznej w stosunku do badanych organizacji.- ze wstępu
Cybernetyka należy do jednych z najbardziej inspirujących dziedzin naukowego poznania, wzbogacana dorobkiem wielu dyscyplin naukowych tworzy pomosty między matematyką, fizyką i filozofią, elektroniką i biologią, informatyką i zarządzaniem. Przekształca abstrakcje, które jeszcze niedawno tworzyły światy baśni i legend, były przedmiotem literatury i filmów science fiction, w inteligentne systemy działania.
W obszarze zarządzania cybernetyka dostarcza metod i narzędzi optymalizujących funkcjonowanie i warunki rozwoju współczesnych organizacji, oferuje organizacjom cyberprzestrzeń, czyli środowisko, w którym narzędzia internetowe zapewniają bezpośredni dostęp do żywych źródeł wiedzy, zaawansowanych technik i technologii informacyjnych i komunikacyjnych, w realizacji i promocji innowacyjnych projektów naukowych, biznesowych, społecznych.
Głównym celem pracy jest propozycja modelowania cybernetycznego jako podejścia do rozwiązywania problemów funkcjonowania i rozwoju współczesnych organizacji w warunkach rosnącej złożoności organizacji i niepewności stanów jej otoczenia.
Ze wstępu
W niniejszej monografii autor dokonał analizy genezy, koncepcji, uwarunkowań oraz wymiarów implementacji procesu dekonstrukcji państwowości Ukrainy jako głównego elementu strategii politycznej Federacji Rosyjskiej. Zmienność, dynamika oraz wielowymiarowość tego procesu powodują, że mamy do czynienia z szerokim spektrum oddziaływań umożliwiających Rosji prowadzenie polityki agresywnej, nastawionej na stopniowe wyniszczanie swego sąsiada. Dlatego też autor wyraża uzasadnione obawy, że dekonstrukcją państwowości można określić wszystko to, co wydarzyło się w relacjach rosyjsko-ukraińskich do 24 lutego 2022 r. Wkroczenie wojsk rosyjskich na terytorium Ukrainy (nawet bez formalnego wypowiedzenia wojny) oznaczało, że Putin zdecydował się na krok radykalny i drastyczny, być może także nieodwracalny dla niego samego. Krok, który w jego mniemaniu miał mu zapewnić wieczne miejsce w panteonie najwybitniejszych rosyjskich przywódców, a być może przyczyni się do redefinicji roli, jaką rosyjski prezydent odegra w najnowszej historii Rosji. Obecnie mamy do czynienia z procesem stopniowego ale konsekwentnego zabijania ukraińskiej państwowości (dlatego też we wstępie przywołano określenie użyte przez M. Ogdowskiego, zawarte w tytule jego książki). Zabijanie państwowości ukraińskiej stało się głównym celem Kremla i ewentualne rozmowy, mające na celu rozpoczęcie procesu pokojowego, będą kamuflażem dla długofalowej strategii Rosji wobec Ukrainy. Z zakończenia
Opracowanie składa się z czterech rozdziałów. W rozdziale pierwszym przedstawiono definicje, podstawowe pojęcia oraz klasyfikacje cyberzagrożeń, a także omówiono różnicę pomiędzy cyberbezpieczeństwem i cyberodpornością. Rozdział drugi koncentruje się na analizie regulacji prawnych oraz polityk strategicznych związanych z cyberbezpieczeństwem, obowiązujących na poziomie Unii Europejskiej oraz w Polsce. W tej części monografii zaprezentowano przegląd najważniejszych dokumentów kształtujących formalne ramy w zakresie cyberbezpieczeństwa i wskazano powiązania, jakie występują między regulacjami kształtującymi bezpieczeństwo środowiska cyfrowego w Europie i w Polsce. W rozdziale trzecim przedstawiono charakterystykę najczęstszych zagrożeń oraz ich ewolucję wynikającą ze zmian technologicznych. Omówiono również najczęściej stosowane techniki i narzędzia, które służą ograniczaniu tych zagrożeń. Rozdział czwarty poświęcono analizie poziomu świadomości i kompetencji cyfrowych Polaków. W tej części opracowania przedstawiono wyniki autorskich badań empirycznych, które dotyczyły poziomu wiedzy i umiejętności Polaków w zakresie cyberbezpieczeństwa. Badanie zostało przeprowadzone metodą ankietową z wykorzystaniem kwestionariusza internetowego (CAWI) na ogólnopolskiej próbie 1108 Polaków w wieku 1865 lat, o zróżnicowanych profilach demograficznych i zawodowych. Dotyczyło ono trzech kluczowych obszarów cyberbezpieczeństwa: poziomu świadomości, poziomu i źródeł wiedzy oraz umiejętności praktycznych respondentów. Zastosowane w badaniu metoda ilościowa i dobór próby umożliwiły uogólnienie wyników na całą populację dorosłych z błędem szacunku na poziomie +/3% (poziom ufności 95%). Wnioski z rozważań teoretycznych i badań empirycznych w powiązaniu z diagnozą w zakresie podejmowanych działań edukacyjnych i ich wpływu na ogólny poziom kompetencji cyfrowych i kompetencji związanych z cyberbezpieczeństwem pozwoliły na identyfikację obszarów wymagających intensyfikacji działań oraz przedstawienie szeregu rekomendacji mających na celu wzmocnienie kompetencji społeczeństwa i zwiększenie liczby specjalistów w dziedzinie cyberbezpieczeństwa w Polsce. Ze wstępu
W rozdziale pierwszym przedstawiono przegląd refleksji nad humorem, począwszy od koncepcji starożytnych filozofów, skończywszy na propozycjach współczesnych badaczy humoru, którzy reprezentują różne dyscypliny naukowe. Przegląd ten pozwala zaobserwować, jak zmieniało się ujmowanie humoru przez stulecia. Wskazuje jednocześnie, jak wielopłaszczyznowe jest to zjawisko, które może być ujmowane podmiotowo. Następuje wtedy koncentracja na psychologicznych właściwościach osób tworzących i odbierających bodźce humorystyczne oraz procesach, które temu towarzyszą. Humor może być także ujmowany przedmiotowo i odnosi się wówczas do cech formalnych bodźców. Przedstawiono różne propozycje podziału i klasyfikacji humoru, będące propozycjami językoznawców, estetyków, psychologów i filozofów. Humor może być rozpatrywany również poprzez funkcje, które omówiono pod koniec tego rozdziału.
Rozdział drugi został poświęcony prezentacji głównych teorii humoru. Ich przegląd oparto na podziale Roda Martina (2008), który wyróżnił pięć typów teorii: teorie ulgi, teorie wyższości i dyskredytowania, teorie kognitywne, teorię rozładowania napięcia Berlynea (1972) i odwróconą teorię Aptera (Apter, Desselles, 2012).
Woda jest jednym z najcenniejszych zasobów naturalnych, bez którego życie na Ziemi nie mogłoby istnieć. To dzięki niej możliwe jest utrzymanie bioróżnorodności, oczyszczenie środowiska i transport substancji odżywczych, co pozwala przetrwać człowiekowi oraz zwierzętom i roślinom. Bez dostępu do wody zagrożona byłaby ciągłość i wydajność wszystkich procesów produkcyjnych oraz usługowych, a tym samym ład i porządek społeczny. Dostępność wody jest kluczowa dla wielu tradycyjnych sektorów gospodarki, takich jak rolnictwo, przemysł, energetyka, transport, leśnictwo, turystyka i rekreacja. Determinuje też rozwój nowych, innowacyjnych branż związanych z cyfryzacją, produkcją wodoru, mikroprocesorów, komputerów kwantowych czy energii jądrowej. Ponadto woda ma duże znaczenie kulturowe i religijne, symbolizując w wielu obrządkach czystość i odrodzenie.
Niniejsza książka ma pełnić przede wszystkim rolę podręcznika, w związku z tym podstawowym celem było zebranie i uporządkowanie informacji na temat studiów o niepełnosprawności, gdzie przedmiot ten postrzegany jest jako społeczny, kulturowy i polityczny fenomen (Goodley, 2011, s. 1). Złożoność przedmiotu studiów o niepełnosprawności przekłada się zarówno na ich interdyscyplinarność, a więc wykorzystanie i współpracę różnych perspektyw teoretycznych i metodologicznych dyscyplin naukowych zaangażowanych w badanie niepełnosprawności, jak i transdyscyplinarność, czyli pogłębioną relację nie tylko między podejściami naukowymi, ale również przykładowo artystycznymi, w celu stworzenia holistycznej perspektywy analitycznej i uzyskania jak najpełniejszego obrazu badanego zjawiska. Obie wymienione cechy studiów o niepełnosprawności łączą się z trzecią, którą jest uniwersalność, oznaczającą, że niepełnosprawność jest traktowana jako zjawisko powszechne, występujące we wszystkich ludzkich kulturach, a podstawowe ustalenia dotyczące sposobu rozumienia niepełnosprawności można potraktować jako punkt wyjścia analizy sytuacji osób z niepełnosprawnościami niezależnie od aktualnych kontekstów kulturowych i socjoekonomicznych, które w znacznym stopniu różnicują warunki życia w poszczególnych społecznościach i państwach świata.
Ze wstępu
Życie jest ciągłością stanów przeszłych, teraźniejszych i przyszłych. Człowiek w tym continuum nie jest przypadkowym przechodniem, bowiem swoim życiem pozostawia ślad w pamięci i doświadczeniu osób i pokoleń. Ślady te mogą być pozytywne lub negatywne w zależności od tego, czy były efektem czynionego dobra, czy też zła moralnego. Mistrzowie, autorytety i wzory pozostawiają echa dobrych czynów. Mistrz i autorytet są jednocześnie wzorami, natomiast wzór nie musi urosnąć do rangi autorytetu czy mistrza. Łączy je natomiast to, że osoby będące dla innych wzorami, autorytetami lub mistrzami kierują się w swoim życiu pożądanymi wartościami i przekonaniami. Dlatego można uznać, że wychowanie jest bez nich niemożliwe. Skuteczność procesu wychowania implikuje odwołanie się do wzorów. Człowiek bez względu na wiek ma naturalną potrzebę obserwowania i powtarzania zachowań określonych wzorów. Przygotowana monografia jest konsekwencją spotkania, przez autorów przedłożonych tekstów, w wymiarze bezpośrednim lub pośrednim wzorów, autorytetów i mistrzów życia oraz pracy. Poznali wielkość a także pokorę tych osób i zdecydowali się na wskazanie wartości, którymi się kierowały. Z wprowadzenia
W pierwszym rozdziale zostanie ukazany historyczny wymiar osoby Jezusa Chrystusa w nauczaniu św. Jana Pawła II. Papież był świadom, że nie tylko w przeszłości, ale i dziś pojawiają się błędy dotyczące historycznego istnienia Jezusa Chrystusa, Jego narodzin, śmierci i zmartwychwstania, na które w swoim magisterium starał się odpowiedzieć.
W rozdziale drugim przedstawiono Jezusa Chrystusa jako jedynego Odkupiciela człowieka w nauczaniu Jana Pawła II. Punktem wyjścia jest nauczanie Soboru Watykańskiego, zwłaszcza konstytucji Gaudium et spes nr 22, które papież rozwinął w swojej pierwszej encyklice Redemptor hominis.
Rozdział trzeci dotyczy Kościoła Jezusa Chrystusa. Jana Pawła II spojrzenie na Kościół ukształtowało się w czasie Soboru Watykańskiego II i w okresie posoborowym, co wyraziło się w czasie jego pontyfikatu w promocji synodalności, postawieniu akcentu na rozumieniu Kościoła jako komunii, a co za tym idzie – na eklezjologii eucharystycznej oraz na wezwaniu wierzących do nowego zapału misyjnego i ewangelizacyjnego.
W rozdziale czwartym przedstawiono nauczanie papieża na temat dwóch osób najbliższych Jezusowi w czasie Jego ziemskiego życia: Maryi i Józefa, którym papież poświęcił dwie encykliki: Redemptoris Mater – Matka Odkupiciela i Redemptoris Custos – Opiekun Odkupiciela.
Rozdział piąty nosi tytuł Chrystus Odkupicielem ludzkiej płciowości i dotyczy tej części nauczania Jana Pawła II, którą niekiedy nazywa się w skrócie „teologią ciała”. Kwestia ta jest związana z rozumieniem miejsca kobiety w świecie i w Kościele, z ruchem feministycznym i żądaniami kapłaństwa kobiet oraz z relacją mężczyzny i kobiety w małżeństwie sakramentalnym, w której ludzka płciowość doznaje rzeczywiście odkupienia.
W rozdziale szóstym omówiono spotkanie chrześcijaństwa z innymi religiami i jedyności zbawczej Jezusa Chrystusa. Jest to temat bardzo aktualny, zważywszy na obecność przedstawicieli wielu religii również w naszym kraju. Jan Paweł II podkreślał, że należy ze sobą łączyć misję głoszenia Jezusa Chrystusa jako jedynego Zbawiciela z dialogiem międzyreligijnym, który także jest częścią ewangelizacji.
Ze wstępu
W pierwszym rozdziale zostanie ukazany historyczny wymiar osoby Jezusa Chrystusa w nauczaniu św. Jana Pawła II. Papież był świadom, że nie tylko w przeszłości, ale i dziś pojawiają się błędy dotyczące historycznego istnienia Jezusa Chrystusa, Jego narodzin, śmierci i zmartwychwstania, na które w swoim magisterium starał się odpowiedzieć. W rozdziale drugim przedstawiono Jezusa Chrystusa jako jedynego Odkupiciela człowieka w nauczaniu Jana Pawła II. Punktem wyjścia jest nauczanie Soboru Watykańskiego, zwłaszcza konstytucji Gaudium et spes nr 22, które papież rozwinął w swojej pierwszej encyklice Redemptor hominis. Rozdział trzeci dotyczy Kościoła Jezusa Chrystusa. Jana Pawła II spojrzenie na Kościół ukształtowało się w czasie Soboru Watykańskiego II i w okresie posoborowym, co wyraziło się w czasie jego pontyfikatu w promocji synodalności, postawieniu akcentu na rozumieniu Kościoła jako komunii, a co za tym idzie – na eklezjologii eucharystycznej oraz na wezwaniu wierzących do nowego zapału misyjnego i ewangelizacyjnego. W rozdziale czwartym przedstawiono nauczanie papieża na temat dwóch osób najbliższych Jezusowi w czasie Jego ziemskiego życia: Maryi i Józefa, którym papież poświęcił dwie encykliki: Redemptoris Mater – Matka Odkupiciela i Redemptoris Custos – Opiekun Odkupiciela. Rozdział piąty nosi tytuł Chrystus Odkupicielem ludzkiej płciowości i dotyczy tej części nauczania Jana Pawła II, którą niekiedy nazywa się w skrócie „teologią ciała”. Kwestia ta jest związana z rozumieniem miejsca kobiety w świecie i w Kościele, z ruchem feministycznym i żądaniami kapłaństwa kobiet oraz z relacją mężczyzny i kobiety w małżeństwie sakramentalnym, w której ludzka płciowość doznaje rzeczywiście odkupienia. W rozdziale szóstym omówiono spotkanie chrześcijaństwa z innymi religiami i jedyności zbawczej Jezusa Chrystusa. Jest to temat bardzo aktualny, zważywszy na obecność przedstawicieli wielu religii również w naszym kraju. Jan Paweł II podkreślał, że należy ze sobą łączyć misję głoszenia Jezusa Chrystusa jako jedynego Zbawiciela z dialogiem międzyreligijnym, który także jest częścią ewangelizacji.
Niniejszy skrypt Immunologia w praktyce – kompendium do ćwiczeń laboratoryjnych z immunologii, immunoonkologii i wirusologii opracowano z myślą o studentach, którzy pragną zgłębić praktyczne aspekty szeroko pojętej immunologii, immunoonkologii i wirusologii. Laboratoria są kluczowym miejscem nauczania tych dyscyplin, co pozwala nie tylko na zrozumienie teoretycznych podstaw, ale także rozwój umiejętności technicznych, niezbędnych w pracy badawczej i klinicznej.
Każdy rozdział niniejszego kompendium zawiera starannie zaplanowane ćwiczenia, które krok po kroku prowadzą przez najbardziej kluczowe techniki stosowane w nowoczesnych laboratoriach immunologicznych i wirusologicznych. Dzięki różnorodności metod, począwszy od podstawowych badań nad morfologią i funkcjonowaniem układu odpornościowego, po zaawansowane techniki wykorzystywane w badaniach nad nowotworami i wirusami, kompendium to stanowi solidny fundament do praktycznej nauki w tych dziedzinach. Ćwiczenia zawarte w kompendium opracowano w taki sposób, aby stopniowo wprowadzać studenta w świat immunologii praktycznej.
Autorzy
Książka jest monografią historyczno-pedagogiczną o układzie problemowo- -chronologicznym. Ze względu na ten charakter oraz celem usprawnienia redagowania tekstu zostały wyodrębnione trzy okresy, według których poddano analizie spółdzielczość uczniowską w Polsce w latach 19892016. Pierwszy przedział czasowy stanowią lata 19891999, czyli okres od transformacji ustrojowej do reformy systemu oświaty wprowadzającej nową strukturę edukacji. Drugi przedział czasowy to lata 20002010, czyli pierwsza dekada nowego tysiąclecia, w której realizowano założenia reformy z 1999 roku w kontekście wejścia Polski do Unii Europejskiej. Trzeci przedział czasowy obejmuje lata 20112016, kończy go wydanie ustawy Prawo Oświatowe, która zmodyfikowała ustrój szkolny. Praca składa się z czterech rozdziałów oraz wstępu, zakończenia, bibliografii streszczenia, spisu tabel, spisu skrótów, streszczenia w języku polskim i w języku angielskim. Wstęp, pełniący funkcję rozdziału metodologicznego, zawiera uzasadnienie wyboru tematu, przedmiot i cele badań, problemy badań, wyjaśnienia terminologiczne, podstawy źródłowe pracy, omówienie opracowań i metod badań oraz terenu badań.
Koncepcja badań mieszanych (mixed methods research) zakłada istnienie pluralizmu metod badawczych, dzięki czemu możliwe jest połączenie ilościowego i jakościowego podejścia do projektowania i realizacji procesu badawczego. Umożliwia to włączenie obu podejść do formułowania pytań i metod badawczych, metod zbierania danych, a następnie ich analizy oraz wnioskowania w obrębie jednego badanego przypadku. Cechą wyróżniającą i odróżniającą badanie metodami mieszanymi od badania metodami wielorakimi jest występowanie, praktycznie w całym procesie badawczym, integracji. Efektem takiego podejścia powinna być większa możliwość eksploracji i eksplanacji badanych zjawisk niż w przypadku zastosowania tylko jednej z metod. Badacz, który stosuje podejście mieszane, oprócz rozstrzygania wielu różnorodnych kwestii, musi jeszcze podjąć decyzję o ewentualnej dominacji jednego podejścia nad drugim, jak i sposobu w jaki wykorzystane metody zostaną wdrożone podczas realizacji badania. Obie decyzje mają swoje konsekwencje na różnych etapach procesu badawczego. Ustalenie metody nadrzędnej niesie ze sobą określone konsekwencje, np. na etapie wnioskowania, ponieważ wybór podejścia badawczego determinuje proces konceptualizacji, projektowania i wdrażania projektu badawczego. Z wprowadzenia
Książka składa się z dwóch części – teoretycznej i empirycznej. W rozdziale pierwszym dokonano analizy cech samodzielności, by na jej podstawie sformułować autorską definicję tego pojęcia. W dalszej części dokonano przeglądu wyników badań i doniesień literatury przedmiotu na temat cech osobowości wychowanków placówek resocjalizacyjnych. Omówione zostały związki cech samodzielności z wybranymi, charakterystycznymi ze względu na niedostosowanie społeczne, cechami podopiecznych MOW. W rozdziale drugim ukazano znaczenie samodzielności w kontekście celu resocjalizacji nieletnich, jakim jest przygotowanie wychowanków do prawidłowej readaptacji społecznej po opuszczeniu przez nich młodzieżowego ośrodka wychowawczego. Zwrócono w tej części pracy uwagę na zadania kadry pedagogicznej, do których należą: diagnozowanie, motywowanie oraz organizowanie sytuacji usamodzielniających opierających się na założeniach koncepcji twórczej resocjalizacji. Dodatkowo omówiono ważne z punktu widzenia rozwoju samodzielności postawy wychowawcze oraz kompetencje kadry pedagogicznej. Zwrócono również uwagę na formalno-organizacyjne aspekty funkcjonowania młodzieżowych ośrodków wychowawczych, które mogą sprzyjać bądź utrudniać podejmowane w placówce oddziaływania usamodzielniające. Rozdział kończy przegląd trudności, z jakimi mierzy się młodzież po opuszczeniu instytucjonalnej formy wychowania i resocjalizacji.
Trzeci rozdział zawiera założenia metodologiczne oraz sformułowane: przedmiot, cele, problemy i hipotezy badawcze. Ze względu na przyjęte założenia w projekcie badawczym wykorzystano metodę sondażu diagnostycznego i technikę ankiety audytoryjnej. Skonstruowano dwa autorskie narzędzia do zbadania samodzielności i poziomu demoralizacji nieletnich, a do pomiaru cech osobowości posłużono się standaryzowanymi narzędziami, tj. Skalą Samooceny (SES) autorstwa M. Rosenberga, Skalą Jawnego Niepokoju „Jaki Jesteś?” (SJN), autorstwa E. Skrzypek i M. Choynowskiego, Kwestionariuszem Badania Poczucia Kontroli (KBPK), autorstwa G. Krasowicz, A. Kurzyp-Wojnarskiej oraz Kwestionariuszem Umiejętności Prospołecznych Wychowanka (ART) autorstwa A. Goldsteina. Grupę badanych stanowiło 491 wychowanków MOW z Polski.
Na podstawie uzyskanych wyników w rozdziale czwartym dokonano analizy i interpretacji związków samodzielności z poszczególnymi cechami osobowości nieletnich. Najważniejsze wnioski zawarte zostały w podsumowaniu, w którym sformułowano także zalecenia dla praktyki resocjalizacyjnej.
Ze wstępu
Autorki niniejszej publikacji oferują Czytelnikowi oryginalny zbiór rozważań z zakresu nauki o zarządzaniu i jakości, który stanowi inspirację do przemyśleń i zachęca do subiektywnej oceny prezentowanego materiału z punktu widzenia aktualnych potrzeb i oczekiwań. Liczą, że ich praca nie tylko może pomóc w zrozumieniu idei i zespołowości oraz znaczenia tej cechy, lecz także będzie impulsem do podjęcia działań na rzecz budowania zespołowości w organizacji opartej na grupach i/lub ich szczególnej odmianie zespołach. Niniejsza monografia ma popularyzować działania grupowe oraz przybliżyć istotę kształtowania zespołowości w organizacji. Osiągnięcie takiego celu wymaga:a) usystematyzowania pojęć związanych z problematyką grupy, zespołu i pracy grupowej oraz zespołowej w organizacji;b) omówienia procesu kształtowania zespołowości w organizacji;c) przedstawienia trudności stojących przed współczesnymi grupami i zespołami wraz ze wskazaniem kierunku poszukiwania rozwiązania;d) zaprezentowania przykładu działań praktycznych pozwalających na pracę zespołową nad projektem. Przyjęte cele szczegółowe wyznaczają sposób uporządkowania treści. Monografia składa się z czterech rozdziałów, a także wprowadzenia i zakończenia oraz bibliografii i spisu rzeczy (tabel i rysunków). Wszystkie rozdziały mają charakter teoretyczny i opierają się na odpowiednio wyselekcjonowanej oraz poddanej krytycznej analizie polskiej i zagranicznej literaturze przedmiotu (opracowania zwarte, artykuły naukowe). Niektóre fragmenty monografii wzbogacono aktualnymi przykładami, zaczerpniętymi z dostępnych raportów z badań przeprowadzanych przez różne instytucje (krajowe i zagraniczne) oraz z zasobów internetowych opracowywanych przez praktyków biznesu (np. omówienie aplikacji obecnie wykorzystywanych w pracy zespołowej). Autorski dobór treści i sposób jej prezentacji porządkuje i uzupełnia dotychczasową wiedzę z zakresu nauki o zarządzaniu i jakości w podjętej tematyce. Ze wstępu
Odkąd człowiek stał się zdolny dokonać refleksji nad samym sobą, zawsze stawiał sobie pytanie o samego siebie, o swoje miejsce w świecie i o swoje przeznaczenie. Śledząc dzieje myśli ludzkiej, znaleźć możemy wiele różnych odpowiedzi dotyczących tych zagadnień. Zależały one nie tylko od sposobu postrzegania samego siebie, ale i od uwarunkowań społeczno-kulturowych, w kontekście których te pytania stawiano, a wreszcie także od systemów i założeń myślowych, w ramach których starano się na te pytania odpowiedzieć. Współczesna antropologia odziedziczyła po tych refleksjach wiele koncepcji opisywanych łacińskimi formułami. W każdej z nich znaleźć możemy jakieś specyficzne cechy przypisywane człowiekowi, traktowane jako jego wyróżnik pośród innych żywych stworzeń. Człowiek jest zatem określany: Homo habilis, Homo sapiens, Homo creator, a więc jako istota zdolna myśleć i tworzyć. Uszczegółowiając specyficznie ludzkie zdolności, nazwać go można: Homo symbolicus, Homo grammaticus, Homo loquens, Homo pictor. Wszystkie te określenia przynależą do konkretnych systemów językowych i kulturowych. Jako istotę zdolną dokonywać autorefleksji i przemyśleń nad samym sobą nazwać go możemy również Homo excentricus. Człowiek bawi się i śmieje, jest więc też odpowiednio Homo ludens i Homo ridens. Cierpi i bywa niemądry, a zatem jest też Homo patiens i Homo inspiens. Jest też Homo loquax, gdyż posiada zdolność mowy i bywa wymowny. Z drugiej strony człowiek nie jest samotną wyspą. Osadzony jest i funkcjonuje w konkretnej społeczności, buduje relacje międzyludzkie, przejawia określony stosunek do innych żywych istot oraz świata nieożywionego, tworzy i udziela się wobec innych.
Niniejsza książka jest próbą poszukiwania możliwości wsparcia w procesie edukacyjno- -terapeutycznym dzieci z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu lekkim. Ma stanowić inspirację do refleksji nad procesem inkluzji edukacyjnej i społecznej jako możliwości wyrównywania szans wszystkim ludziom we współczesnym świecie w tym dzieciom ze wspomnianym stopniem niepełnosprawności. Tytułowa analiza wybranych propozycji wspomagania rozwoju ma się stawać podpowiedzią w ukierunkowaniu działań pedagogów w edukacji i terapii inkluzyjnej dostępnej i przystosowanej dla wszystkich zróżnicowanych odbiorców (w tym dla dzieci z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu lekkim). Z wprowadzenia
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
