Mimo wielu lat badań pytanie o to, jak budować innowacyjność przedsiębiorstwa, wciąż jest aktualne. Książa ta jest próbą odpowiedzi na to pytanie, udzielonej z perspektywy wciąż rozwijanej teorii zasobowej oraz specyfiki małych przedsiębiorstw. Przeznaczona jest zarówno dla środowisk naukowych, doktorantów i studentów zarządzania, jak i szerokiego grona przedsiębiorców i menedżerów, którzy w swych codziennych działaniach nieustannie dążą do kreowania nowych produktów i usług, zdobywania nowych rynków i wdrażania nowych rozwiązań organizacyjno-marketingowych.
Paris et les artistes polonais 1945-1989 / Paris and the Polish artists 1945-1989 is a volume dedicated to Polish-French artistic relations after the Second World War, in times dominated politically by communist ideology and defined by Poland’s place within the camp of the countries of ‘people’s democracy’. Since the 1950s, the Polish authorities, discreetly opposed to the political and cultural ideology of Soviet socialist realism, generally rejected in 1955 by artistic circles, promoted modernity based on a model of art-shaped in France – a country that supported Poland politically (with the involvement of the French president Charles de Gaulle) and where the Left held a strong position, with ties to the Communist Party of France. The pro-French policy of Poland (in terms of culture, too) also resulted from the desire to marginalize London as the seat of the Polish government in exile.
Nie ulega wątpliwości, że w całej cywilizacji Zachodu mamy współcześnie do czynienia z narastaniem procesów laicyzacyjnych. Ich następstwem jest systematyczny i – jak się wydaje – ustawiczny spadek liczby praktykujących chrześcijan, kryzys tzw. tradycyjnych Kościołów, proliferacja nowych ruchów religijnych, przede wszystkim zaś wzrost odsetka osób deklarujących religijną obojętność. Procesy te generuje zarówno sposób funkcjonowania społeczeństw (rozpad tradycyjnych wspólnot, od rodziny poczynając; fragmentaryzacja – za sprawą rzeczywistości medialnej (zwłaszcza internetowej) – „opinii publicznej”; postawy indywidualistyczne i konsumpcyjne; relatywizm w sferze poznawczej i aksjologicznej), jak i zorganizowana i dysponująca znacznymi środkami wpływu ideologia laicyzmu, promująca m.in. tzw. świeckość życia publicznego. Bodaj jej najbardziej aktywnym prądem jest nastawiony „misyjnie” ateizm, uzurpujący sobie określenia „naukowy” lub „nowy”. Jego koryfeusze nie ukrywają, że – tak jak ich poprzednicy w wieku XIX i XX – zmierzają do likwidacji religii. Jest ona bowiem, ich zdaniem, nie tylko fałszywa, ale – zwłaszcza chrześcijaństwo – wysoce szkodliwa dla ludzkości i jej rozwoju. Czy wobec takiej sytuacji Kościół (ale także intelektualiści do religii nie uprzedzeni) może pozostać obojętny? Czy nie jest jego obowiązkiem podjąć z tymi poglądami rzeczowy dialog i – opartą na racjonalnych argumentach – polemikę?
Z recenzji ks. prof. dr. hab. Jana Perszona
Staram się podjąć z Witkiewiczem „dialog” niepozbawiony elementów krytycznych i odniesień do współczesnego stanu badań. Traktuję więc jego propozycję filozoficzną nie jako obiekt jedynie muzealny, ale żywą myśl, z którą można i należy dziś podjąć dyskusję. Wynika to z przeświadczenia, że myślenie filozoficzne stanowi kontinuum i „rozmowa” z filozofami przeszłości może wnieść sporo do badań prowadzonych obecnie. System stworzony przez Witkiewicza nie był nigdy projektem jednorodnym, jego badania stanowiły raczej splot wątków, trudno jest wskazać jedno, dominujące zagadnienie. Jeśli jednak miałbym wymienić taki leitmotiv jego filozofii, to byłby to problem istnienia ożywionego, upsychicznionego i cielesnego bytu, jakim jesteśmy my sami, a w przekonaniu Witkiewicza również wszystkie inne byty, z których składa się materia (stąd tylko pozornie) nieożywiona. Zawężając zakres tego zagadnienia, dochodzimy do klasycznego problemu psychofizycznego w wersji jednak dość oryginalnej z racji wspominanego odrzucenia materii martwej. O ciągłym zainteresowaniu problemem stosunku ciała do umysłu świadczy tytuł ostatniej większej rozprawy filozoficznej Witkiewicza: Zagadnienie psychofizyczne. Prezentowana praca jest próbą pokazania drogi, którą przebył polski filozof, poszukując odpowiedzi na pytanie o problem psychofizyczny, aż do swoistej wersji cielesno-biologicznego panpsychizmu.
Zmiany dokonywane w otoczeniu implikują konieczność przekształcania organizacji w podmioty oparte na wiedzy, umiejętnościach i kompetencjach, zorientowane na ciągły rozwój i realizację procesów uczenia się. W konsekwencji pojawia się konieczność wprowadzania nowych sposobów i koncepcji zarządzania, pozwalających organizacjom wykorzystywać wiedzę, wzmacniać kluczowe kompetencje i rozwijać umiejętności pracowników, wspomagać organizacyjne uczenie się, jak również budować swój wizerunek.
Obserwacja praktyki pozwala stwierdzić, że o wynikach organizacji gospodarczych w znacznej mierze decyduje czynnik ludzki. Współczesne organizacje muszą podejmować więc działania związane z kształtowaniem oraz efektywnym wykorzystaniem kapitału intelektualnego, którego podstawę zawsze stanowi wiedza jej pracowników i kierownictwa. To pracownicy danego podmiotu gromadzą wiedzę, wzbogacają ją o własne doświadczenia, przetwarzają i decydują o stopniu i sposobie jej wykorzystania. Zatem dla rozwoju organizacji istotne jest, aby wiedza, zdolność oraz chęć uczenia się pracowników organizacji były jak największe.
W książce opisano metody oceny użyteczności serwisów internetowych. Po wprowadzeniu dotyczącym pojęcia użyteczności w kontekście projektowania serwisów internetowych czytelnik może zapoznać się z metodyką ich oceny za pośrednictwem listy kontrolnej, oceny heurystycznej oraz wędrówki poznawczej. Ważną częścią pracy są wyniki analizy literatury przedmiotu. Zaprezentowano w niej przykłady zastosowania opisanych metod w ocenie serwisów internetowych różnych typów bibliotek. Przedstawiony przegląd badań ukazuje międzynarodowy zasięg ocen eksperckich, który potwierdza ich popularność.
Książka jest adresowana do wszystkich osób zainteresowanych badaniami użyteczności. Poznanie opisanych metod może wzbogacić warsztat praktyków zajmujących się tworzeniem, modernizacją oraz zarządzaniem serwisami internetowymi w bibliotekach.
„Praca […] podejmuje trudną z uwagi na ograniczone dane próbę ustalenia zakresu implikacji istnienia i funkcjonowania przywilejów w zabezpieczeniu na starość w sferze finansów publicznych i osobistych oraz wpływu na rynek pracy. Autor wykonał interesujące badania ankietowe dotyczące postrzegania przywilejów oraz poszerzonej analizy badań obcych”.
dr hab. Ilona Kwiecień, prof. nadzw. Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu
„Recenzowane opracowanie zostało przygotowane z bardzo głęboką znajomością przedmiotu badań, szczególnie w zakresie uregulowań prawnych i rozwiązań ekonomicznych. Bardzo wysoko oceniam wybór tematyki prowadzonych badań i analiz. Przywileje w zabezpieczeniu starości jak dotychczas nie doczekały się w polskiej literaturze przedmiotu tak szeroko ujmowanego opracowania”.
dr hab. Iwona Olejnik, prof. nadzw. Uniwersytetu Ekonomicznego w Poznaniu
Książka stanowi eksploracyjne studium emocji miłosnych w praktykach flirtów i podrywów. Zawarte w niej analizy są rezultatem wieloletnich badań terenowych prowadzonych w sanatoriach, w środowisku kuracjuszy oraz podczas imprez klubowych, w gronie młodych ludzi bawiących się w klubach. Efektem przeprowadzonych badań jest rozpoznanie zjawisk afektywnych w bezpośrednich interakcjach damsko-męskich o podłożu romantycznym i erotycznym, przebiegających w kontekstach towarzyskich. Książka łączy etnograficzną rekonstrukcję działań emocjonalnych w praktykach miłosnych z teoretycznymi rozważaniami związanymi z rozwojem studiów nad przebiegiem interakcji, fenomenologią emocji oraz mikrospołecznym wymiarem życia uczuciowego. Prezentowana praca zawiera także obszerne omówienie podjętych praktyk badawczych, które składają się na projekt metodologii wrażliwej na afekt.
Flirty i podrywy to sfera rozpięta między przestrzeniami jednostkowymi i podmiotowymi a światem społecznym i symbolicznym; między wymiarami cielesnym i zmysłowym oraz refleksyjnym i ideowym. Emocje miłosne, które rodzą się na imprezach klubowych i podczas turnusów sanatoryjnych, są umocowane zarówno w myśleniu o subiektywnych celach i wartościach, w kulturowo zaaranżowanych sytuacjach zabaw intymno-towarzyskich, jak i w pozaaksjologicznych, niemyślanych praktykach cielesnego odczuwania. Są raz podległe, a innym razem niepodlegające konwencjom społecznym i myślącemu podmiotowi. Czasami natomiast pozostają – jak się zdaje – poza władzą obydwu czynników i kierują się pozaświadomymi, pozadyskursywnymi intencjami ciała.
Czeski filozof języka i komunikacji, myśliciel żydowski, niemiecki teoretyk mediów, brazylijski eseista, krytyk i kurator sztuki – wszystkie te etykiety mogą opisywać tożsamość Viléma Flussera (1920–1991). Jednak nawet zebrane razem nie wyczerpują wymaganych w jego przypadku znaczeń. Flusser uważał się bowiem za nomadę i swoją filozofię uprawiał w nomadycznym stylu, znoszącym zasadność wszelkich granic narodowych, instytucjonalnych, metodologicznych czy dyscyplinarnych. Pozwoliło mu to na stworzenie niezwykłej, wielowątkowej opowieści o współczesności i jej mieszkańcach – dziwnych funkcjonariuszach aparatów i techno-imaginatorach. Choć ta opowieść była snuta w drugiej połowie minionego wieku, to jej interpretacyjna pojemność oraz futurologiczny i utopijny charakter sprawiają, że do dziś nie traci na aktualności – nadal może służyć jako narzędzie do tłumaczenia i krytycznego modelowania naszych praktyk kulturowych związanych z nauką, sztuką, moralnością i polityką. Przemyślenia Flussera wydają się aktualne, ponieważ koncentrują się na fenomenie technologii komunikacyjnych i medialnych, które obecnie jeszcze bardziej zdecydowanie niż kiedykolwiek wcześniej decydują w kształcie naszego życia i jego kulturowym milieu.
W cieniu posthistorii to pierwsza polska monografia poświęcona twórczości Viléma Flussera, która ma ambicje przedstawienia jej jako pewnej spójnej całości. Jest to wprowadzenie do myśli rozległej, rozproszonej, niestabilnej metodologicznie, zapisanej w wielu językach – i zarazem, nieuchronnie, pewna próba jej interpretacji.
Opracowanie edytorskie – Bartłomiej Kuczkowski
Młody Zygmunt Krasiński tworzył opowieści osadzone w scenerii pełnej grobów, sztyletów, czar z trucizną i szubienic, gdzie trup ściele się gęsto, bezustannie słychać tętent koni i wojenny zgiełk, a śmierć spotyka niemal każdego, zarówno zbrodniarzy, jak i niewinne dziewczęta. To prawdziwe opowieści przygodowe, awanturnicze, obfitujące w wątki sensacyjne. Władysław Herman i dwór jego to jedna z ciekawszych realizacji romantycznej poetyki nawiązującej do twórczości Waltera Scotta.
„Zwarły się przeciwne szyki i w natarczywym pędzie zmieszały się z sobą. Przez chwilę stali niewzruszeni rycerze, ale wkrótce potem usłyszano chrzęst zbroi, łoskot żelazców kruszonych o tarcze i łamiących się kopii, w okamgnieniu spadły na ziemię pióra i szyszaki dumnie przed chwilą nad tłumem się wznoszące. Rozciągały się konie na polu potyczki i potrzaskane odłamki stali i żelaza wzlatywały w powietrze. Wodzowie obu stron, dotrzymawszy jednak siodła, gotowali się do nowej gonitwy, kilku zbrojnych, straciwszy zmysły, w szybkim z konia upadku leżało na ziemi. Na jednych pęknięte zbroje dowodziły mocy poniesionych ciosów, na drugich całe były pancerze, ale hełm lub puklerz zdruzgotany pokazywał, że nie z słabymi przeciwnikami mieli do czynienia.
Opracowanie edytorskie – Bartłomiej Kuczkowski
Na kartach opowieści Zygmunta Krasińskiego spotkamy wyrazistych bohaterów (m.in. Williama Wallasa, Joannę d’Arc, hrabiego Wallensteina, karła Gondę, Karola Stanisława Radziwiłła „Panie Kochanku”), wartką narrację, wątki pełne grozy i fantastyki, co jest cechą charakterystyczną twórczości tego pisarza. Tajemniczy, mroczni, nieraz upiorni mściciele, skłóceni ze światem samotnicy, brutalni zabójcy, a nawet szalona rozpustnica o perwersyjnych upodobaniach – takie indywidua zaludniały bogatą wyobraźnię pisarską naszego romantyka.
„Karzeł zakręcił klucz w zamku, skrzypnęły zawiasy, rozwarły się podwoje i weszli do komnaty napełnionej trupami. Jedne z nich leżały na ziemi, inne stały przy murach, niektóre już przegniłe, niektóre wyschłe i skościałe, a inne jeszcze świeże były. Wszystkie zaś młodych dziewic, każdej z nich głęboka rana rozdzierała piersi. Ten straszliwy widok zatrwożył zrazu Jordana, lecz wnet odzyskał przytomność i nagle, odwracając się do karła:
– Czego chcesz ode mnie? – zawołał. – Czyś tu mnie na śmierć przyprowadził?”
Mściwy karzeł i Masław, książę mazowiecki
Książka jest próbą przyjrzenia się wybranym „kobiecym” gatunkom telewizyjnym, w szczególności serialowi telewizyjnemu (także nowej generacji) i operze mydlanej. Nie jest to historia tych gatunków, ale kulturowa analiza ich uwikłań w dyskurs nowoczesności, kultury masowej i popularnej oraz emancypacji kobiet. Jej celem jest pokazanie, jak zmieniały się role kobiet w kulturze zachodniej i jaką funkcję w tych przeobrażeniach mogła pełnić telewizja rozumiana jako społeczne doświadczenie. Telewizja rozpatrywana w ten sposób wskazuje na sposoby rozumienia kultury, w której żyjemy, ułatwia wgląd w sferę często nieartykułowanych bezpośrednio przekonań czy wartości, staje się ważnym źródłem wiedzy o współczesnym społeczeństwie – jego problemach, uprzedzeniach i nadziejach. Autorka, rekonstruując rozmaite dyskusje poświęcone „kobiecym” gatunkom i uwypuklając genderowy charakter telewizyjnego doświadczenia, proponuje namysł nad wpisanymi w telewizyjny dyskurs nierównościami i ich przyczynami.
Monografia jest wartościowym opracowaniem, w którym Autor umiejętnie powiązał […] problematykę kapitału intelektualnego oraz zagranicznych inwestycji bezpośrednich, nie zapominając o imperatywie budowania przewagi konkurencyjnej przez przedsiębiorstwo. Rozważania osadzone w literaturze przedmiotu […] posłużyły Autorowi do lepszego zrozumienia zależności między tytułowym kapitałem intelektualnym a internacjonalizacją przedsiębiorstwa, dały szansę na zaproponowanie własnego ujęcia kapitału intelektualnego i przyczyniły się do rzetelnej interpretacji uzyskanych wyników badań. […] Prezentowane opracowanie dostarcza ciekawych i oryginalnych spostrzeżeń opartych na danych empirycznych, ale także jest przyczynkiem do dyskusji nad adekwatnością teorii zagranicznych inwestycji bezpośrednich do specyfiki podmiotów z krajów Europy Środkowo-Wschodniej.
Z recenzji dr hab. Barbary Jankowskiej, prof. UE
Jest to bardzo dobry i naukowo wartościowy tekst, poświęcony ważnemu i nabierającemu przyspieszenia zjawisku, jakim jest umiędzynarodowienie działalności gospodarczej. […] Oceniana praca jest ważna z dwóch przynajmniej powodów: po pierwsze wyraźnie poszerza wiedzę o procesach internacjonalizacji przedsiębiorstw; po drugie – koncentruje się na szczególnym zasobie tych przedsiębiorstw, jakim jest kapitał intelektualny. Ci wszyscy, którzy zajmują się omawianą problematyką i znają światowy dorobek w tym zakresie, wiedzą dobrze, że ujęcie dr. M. Kuzela jest nowatorskie.
Z recenzji dr. hab. Wojciecha Popławskiego, prof. WSB
Impulsem do podjęcia tematyki stanowiącej treść niniejszej książki były powzięte przed laty badania zbioru zabytkowych, tradycyjnych dekoracji scenicznych w teatrze Marii Antoniny w Trianon, w Wersalu. W rezultacie eksploracją zostało objętych kilkanaście zachowanych europejskich zbiorów dekoracji teatralnych – od 2. połowy XVIII wieku po lata 20. wieku XX, głównie pochodzących z teatrów dworskich. Jest wśród nich kilka niemieckich, francuskich, czeskich, bogate zbiory szwedzkich teatrów królewskich, zbiór norweski i belgijski oraz jedyny zachowany zbiór polski. W problematykę książki wprowadza przedstawienie scenerii teatralnych tworzących tzw. wystawy sceny włoskiej (tj. tradycyjnej), wychodzące od genezy, typologii, prezentacji niegdysiejszego bogactwa tych szczególnych obiektów malarstwa iluzjonistycznego. Nakreślony został proces budzenia się świadomości ich znaczenia i miejsca w dziedzictwie kulturowym. Sytuacja, w jakiej obecnie znajdują się zachowane, poddane badaniom zbiory dekoracji teatralnych, została przedstawiona na podstawie ewaluacji ich stanu oraz dokonanego audytu konserwatorskiego – ewaluacji warunków oraz zagrożeń ich dalszego trwania. Zarazem przedstawione treści posłużyły prezentacji metody służącej tego rodzaju ewaluacjom czy „ocenom ryzyka” – przydatnej w obszarze konserwacji zapobiegawczej wszelkich zbiorów i pozwalającej uzyskać obiektywny punkt odniesienia oraz miarodajne przesłanki do tworzenia konserwatorskich projektów.
Czwarta publikacja z serii „Biblioteczka Dziecięca” zawiera kilkanaście artykułów poświęconych rozmaitym zagadnieniom związanym z filmem, telewizją oraz nowymi mediami, w których dziecko albo pojawia się jako temat, albo jest ich odbiorcą. Fenomen ruchomych obrazów, wyrastający na Zachodzie z wielowiekowych doświadczeń związanych z camera obscura oraz z medium fotografii, dziś pełni ważną kulturotwórczą funkcję i w istotny sposób przyczynia się do wzbogacenia szeroko pojętej sztuki adresowanej do młodego widza. Ponadto filmy dokumentalne i fabularne w ciągu XX wieku stały się znakomitymi środkami, za pomocą których reżyserzy, scenarzyści i aktorzy opowiadają o problemach dziecka lub budują zmetaforyzowany obraz dzieciństwa, wykorzystujący elementy autobiograficzne i wspomnieniowe. Odrębne miejsce w kulturze Zachodu zajmuje telewizja, będąca nie tylko – wbrew temu, co powszechnie się sądzi – źródłem rozrywki kierowanej do nieletniego widza, wiele europejskich stacji, jak choćby z Wielkiej Brytanii (BBC), Finlandii (YLE) czy Francji (France 5), oferuje bowiem także wartościowe programy edukacyjne.
Książka Dziecko w świecie ruchomych obrazów ma charakter monograficzny w tym sensie, że główny wątek rozważań wszystkich autorów dotyczy tego, jak media oparte na języku filmowym kształtują narrację o dziecku i dzieciństwie oraz w jakie wchodzą związki z innymi sztukami, przede wszystkim z literaturą. Z perspektywy dokonującej się w XXI wieku komunikacyjnej rewolucji, której efektem jest bogaty obszar digital culture, ponadstuletni dorobek filmowy oraz – nieco mniejszy – telewizyjny o dziecku i dla dziecka wciąż domaga się w polskich badaniach filmoznawczych, kulturoznawczych i literaturoznawczych analiz o szczegółowym i syntetycznym charakterze.
Oddając do rąk Czytelnika niniejszą publikację, redaktorzy mają nadzieję, że podjęte w niej problemy w istotny sposób wzbogacą dotychczasową wiedzę na temat dziecka i dzieciństwa konstruowanego za pomocą języka ruchomych obrazów.
Twoje wnioski i obserwacje są jak najbardziej celne, opis sytuacji kompletny, a przewidywania na przyszłość jak najbardziej prawdopodobne i pokrywające się z moimi przewidywaniami. Bardzo płynnie to wszystko przedstawione, bez przesadnego nadęcia […]. Widać, że spędziłaś nad tym sporo czasu i temat masz przerobiony na wszystkie możliwe strony. Naprawdę czytanie tego to była duża przyjemność. (R8)
Jestem pod wrażeniem wnikliwości charakterystyki ruchu społecznego osób nieheteronormatywnych,oceny sytuacji tego ruchu, zarówno w perspektywie historycznej, jak i pod kątem możliwości działania w przyszłości. (R1)
Bardzo ciekawy materiał. […] To ważna praca na rzecz większej ciągłości naszej (LGBTQ) historii! (D7)
Jestem pod wrażeniem. Niesamowicie do dla mnie interesujące […]. Z wieloma wnioskami się zgadzam. […] Naprawdę wspaniała lektura ;) (R3)
Wszystko to bardzo ciekawe! Fajnie zbierające wiele rzeczy – to ważny kawałek „dziejącej się” historii. (R5)
Fragmenty komentarzy osób badanych do treści książki
Jeden z amerykańskich fotografów żyjących w XIX stuleciu – Mathew B. Brady - jest autorem słynnego powiedzenia, które brzmi: „Nawet najbardziej doświadczeni fotografowie nie są do końca pewni wyników swoich działań”. Specjaliści zajmujący się konserwacją-restauracją fotografii mają podobne doświadczenia, różnorodność technik fotograficznych wynalezionych w XIX i XX wieku sprawiła bowiem, że prace nad ratowaniem fotograficznego dziedzictwa kulturowego utrwalonego na podłożach papierowych, szklanych czy sztucznych należą do zadań trudnych. Ciągły rozwój metod konserwacji sprawia, że każdego roku stajemy się bardziej doświadczeni i zasobni w wiedzę, mamy też okazję poznawać opinie rozmaitych specjalistów z różnych środowisk. Niniejsza publikacja wychodzi naprzeciw potrzebom popularyzacji wiedzy konserwatorskiej i jako pierwsza w Polsce poświęcona jest w całości zagadnieniu ochrony i konserwacji fotografii. Badacze i konserwatorzy dzielą się w niej wynikami własnych prac. Zdajemy sobie sprawę, że poruszone tematy są przysłowiową kroplą w morzu istniejących zagadnień i problemów, udało się nam jednak zgromadzić znaczącą liczbę interesujących tekstów. Chcemy także podkreślić, że książka ta nie jest podręcznikiem konserwacji, lecz zbiorem artykułów prezentujących autorskie rozwiązania wielu problemów związanych z ochroną fotografii przed zniszczeniem i z praktycznymi działaniami konserwatorskimi.
Toruń – odwiedzana przez miliony turystów perła gotyku. Miasto równie piękne, jak niebezpieczne. Miasto, w którym zbrodnia zostawia krwawe ślady na cegłach, ulicznym bruku i w ciemnych kątach średniowiecznych uliczek. Tutaj nie ma żadnych reguł – każdy może być i ofiarą, i oprawcą, a niegodziwość gra w pokera ze szlachetnością. Poznajcie mroczną stronę grodu Kopernika i brudne zaułki, w których drzemie zło.
Martwi głosu nie mają to zbiór dziesięciu opowiadań kryminalnych o zemście, pożądaniu i obłędzie, a także o wymierzaniu sprawiedliwości, świecie odwróconych zasad, tajemnicach i powracających jak bumerang demonach przeszłości. Te historie Was zmienią, prawdopodobnie na gorsze. Wchodzicie w to?
Do chwili przedłożonego przez Prof. Grażynę Gzellę opiniowanego "Słownika" brak podobnego opracowania stanowił dostrzegalną lukę w prasoznawczej historiografii tyczącej dziejów pomorskiego czasopiśmiennictwa. Toteż w mojej opinii nie będzie egzageracją, jeśli stwierdzę, że oceniania praca jest nie tylko »wypełnieniem« owego braku, lecz także, a może przede wszystkim, jawi się jako opracowanie o stosunkowo szerokim spectrum poznawczym, wskazującym i umożliwiającym podjęcie szczegółowych już kierunków badań nad biografiami historycznymi wybranych postaci. Cennym uzupełnieniem poszczególnych osobowych biogramów jest ujęta poniżej każdego tekstu informacyjno-biograficznego obszerna bibliografia źródłowo-materiałowa poszerzająca znacząco stronę poznawczą hasła osobowego. Podobną funkcję pełnią też wizerunki (fotografie) przedstawianych w biogramach ludzi.
Z recenzji wydawniczej prof. dr. hab. Andrzeja Romanowa
Czterolecie między śmiercią Stalina a potwierdzeniem hegemonii socjalistycznego realizmu to okres intensywnej walki o utrzymanie tej pozycji. Ważną rolę odegrała tu zasadnicza ideologiczna dychotomia SWOI – OBCY, MY – ONI, WROGOWIE, tym bardziej że wobec spodziewanego odprężenia po śmierci wodza druga z tych kategorii stała się jak najbardziej aktualna, zagrożenie ze sfery rytualnej nagle przeniosło się do sfery realnej. Ta dychotomia znalazła swoje realizacje również w subdyskursie o kulturze. Formalizm, dekadentyzm, naturalizm – tak określano kierunki w sztuce, przed którymi za wszelką cenę należało postawić tamę. Jednak jak je definiować, by nie straciły swojej specyficznej, złowrogiej magii? Czy w ogóle je definiować? Jak objaśniać je ludziom, czytelnikom gazet tak, aby kwalifikowali je zgodnie z oczekiwaniami władz, zachowując przy tym ich istotną cechę – semantyczną niedookreśloność pozwalającą na swobodne posługiwanie się nimi jako stygmatyzującymi etykietami. Odpowiedź na te pytania znaleziono m.in. w metaforze – doskonałym środku oddziaływania na odbiorcę. Zbudowanie wielu paraleli między abstrakcyjnymi pojęciami z zakresu teorii sztuki i literatury a najbardziej oczywistymi, powszednimi, archetypowymi metaforami pozwoliło propagandzie kulturalnej rozwiązać ten problem. O metaforyczności badanych tekstów świadczą liczby. Wśród około trzech tysięcy odnotowanych podczas kwerendy (materiały gazety „Prawda” z lat 1953–1957) użyć w ten czy inny sposób wartościujących jednostek leksykalnych znacznie ponad tysiąc to użycia metaforyczne. Spośród nich wybrano te, które bezpośrednio wchodzą w relacje opozycyjne, budując klarowny dla odbiorcy, oczywisty pod względem interpretacyjnym obraz podstawowej ideologicznej dychotomii SWOI – OBCY. Proponowana praca ma pokazać, jak ten mechanizm działał na łamach najważniejszej gazety w ZSRR – „Prawdy”.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
