Tom Słownika stereotypów i symboli ludowych poświęcony Roślinom objął już trzy zeszyty: Zboża, Warzywa, przyprawy i rośliny przemysłowe oraz Kwiaty. Obecnie oddajemy w ręce Czytelnika kolejny, czwarty zeszyt, który zawiera językowo-kulturowe obrazy Ziół. Jest to rodzaj ludowego „zielnika”, gatunku mającego w Polsce wieloletnie tradycje, sięgające słynnego Zielnika Syreniusza, wydanego w Krakowie w roku 1613. Nasz „zielnik” zawiera informację o kilkudziesięciu (dokładnie – 72) „roślinach zielnych” (jak się oficjalnie przyjęło mówić) najbardziej znanych w tradycyjnej kulturze ludowej, w środowisku wiejskim. Nie jest to jednak opis oparty na wiedzy naukowej, botanicznej, medycznej czy technicznej, lecz opis kulturowy, ściślej mówiąc – etnolingwistyczny, czyli antropologiczno-kulturowy.
Od redaktora
Szósty tom Słownika gwar Lubelszczyzny zatytułowany Pokarmy zawiera 2560 haseł wzbogaconych 31 ilustracjami i 67 mapami językowymi. Stanowi odrębną całość tematyczną, poświęconą tradycyjnym potrawom ludowym z mąki, mleka, wody, ziemniaków, kaszy, kapusty, grochu, warzyw, owoców, mięsa, kości. Przedmiotem opisu są nazwy pokarmów, naczyń kuchennych, części pieca kuchennego i pieca chlebowego oraz sposobów przygotowania potraw i pieczenia chleba. Nie jest to kulinarna mapa Lubelszczyzny, księga kucharska czy zbiór przepisów, ale odzwierciedlenie pamięci i świadomości językowej mieszkańców wsi zamkniętych w nazwach pokarmów i sposobach ich przygotowania. Każde hasło słownikowe jest szczególnym znakiem pamięci, odwołującym się do domu rodzinnego oraz tradycji lokalnej i regionalnej, przekazywanej z pokolenia na pokolenie.
Ze Wstępu
Ze zgromadzonych w książce tekstów wyłania się spojrzenie na dziedzictwo artystyczne Lublina poszczególnych epok historycznych w duchu podsumowania dotychczasowych ustaleń badawczych. Zarazem wiele z prac podkreśla decydujące osiągnięcia i zjawiska, które wyznaczały dynamikę przemian tkanki urbanistycznej i artystycznej miasta. W ten sposób opracowanie to w pewnym stopniu wydobywa tzw. węzłowe okresy dla przemian i rozwoju sztuki Lublina, które określiły jej charakter i jako takie stanowią najważniejsze punkty odniesienia dla zrozumienia palimpsestowej struktury dziedzictwa artystycznego miasta. Zdajemy sobie sprawę, że wiele wątków z tej bogatej historii zostało pominiętych czy omówionych przyczynkowo, w duchu postulatów zachęcających do podjęcia badań szczegółowych. Mając świadomość wybiórczego charakteru poszczególnych tematów, niniejszą publikację traktujemy więc jako przyczynek do wyznaczenia kolejnych obszarów badawczych oraz jako próbę spojrzenia na znane tematy w perspektywie nowoczesnych badań i metodologii. Mamy też nadzieję, że oddawana dziś do rąk Czytelników publikacja zainicjuje nowy etap dyskusji nad spuścizną artystyczną Lublina i wskaże kolejne perspektywy badań na przyszłość.Od Redakcji (fragment)
Monografia Jolanty Panasiuk ma walory, które dotyczą nie tylko bogatego materiału badawczego, ale też nowoczesnego podejścia do zagadnień opisu zaburzeń mowy u osób po uszkodzeniach lewej półkuli mózgu. Autorka wyszła poza ramy lingwistycznej analizy zaburzeń afatycznych z konstatacją miejsca uszkodzenia w ośrodkowym układzie nerwowym, które to podejście dominowało w prowadzonych badaniach klinicznych. Przedmiotem rozważań nie jest jedynie afazja, lecz człowiek z poważnym defektem mowy. Autorka należy do pierwszych badaczy w kraju, którzy podjęli kierunek badań zainicjowany przez Olivera Sacksa w 1979 r. w odniesieniu do pacjentów psychiatrycznych w Anglii i Aleksandra R. Łurię w Rosji z początkiem lat 70. ubiegłego wieku w odniesieniu do chorych neurologicznie.
Jolanta Panasiuk w badaniach odeszła od statycznego pojmowania afazji i zanalizowała to zjawisko dynamicznie w ujęciu rozwojowym. To pozwoliło Jej spojrzeć na osobę z uszkodzeniem mózgu, która podejmuje próby radzenia sobie w codziennych sytuacjach życiowych, przezwyciężania trudności w komunikowaniu się z otoczeniem. Opisała również problemy osób chorych w spostrzeganiu i ocenie ich sytuacji, wskazała na braki w rozumieniu emocji, motywacji i kontroli własnych zachowań. Dzięki takiemu podejściu konstatowała różnice w zachowaniach wielu chorych, niezależnie od natężenia zaburzeń mowy. […] Autorka jest także świadoma, że stan funkcjonalny badanych osób nie jest trwały, może być modyfikowany przez różne czynniki dodatkowe: organiczne, psychologiczne, sytuacyjne. Dlatego chorych badała w przedziale kilku tygodni, kilku miesięcy, a nawet kilku lat. Takie podejście ma uzasadnienie w postępach neurofizjologów, psychofarmakologów, neurologów, którzy dokumentują znaczenie plastyczności ośrodkowego układu nerwowego oraz mechanizmów adaptacyjnych, decydujących o kompensacji zaburzeń, co jest wyznacznikiem skuteczności oddziaływań rehabilitacyjnych logopedów, neuropsychologów i neuropsychiatrów.
Z recenzji prof. dra hab. Marcelego Klimowskiego
Prezentowany tom jest trzecim z serii Ciało, strój biżuteria w kontekście przemian kulturowych, społecznych i politycznych. Cykl tematyczny rozpoczęliśmy w tomie pierwszym od rozważań tytułowych zagadnień osadzonych w kontekstach XIX wieku, w tomie drugim rozpatrywane były one w uwarunkowaniach pierwszej połowy XX wieku. W odróżnieniu od dwóch pierwszych tomów, tom trzeci dotyczy kwestii znanych – przynajmniej po części – z autopsji autorom publikowanych w nim artykułów. Mankamentem tej sytuacji jest z jednej strony brak bezpiecznego dystansu czasowego, i co się z tym wiąże – możliwości przejęcia obiektywnych perspektyw obserwacji badanych zjawisk. Z drugiej strony jednak naszym atutem jest możliwość wydobycia tych ważnych, ale pozornie mało efektownych kwestii, które z historycznego oddalenia dla badaczy następnych pokoleń mogą przedstawiać się mgliście lub zniknąć z pola widzenia w gąszczu na pozór bardziej ważkich faktów.
Ze wstępu
Tom Rośliny jest kontynuacją długofalowej zespołowej pracy badawczej, rozpoczętej w środowisku lubelskim w roku 1976 […] i realizowanej z różnym natężeniem do dziś. Cały Słownik zaplanowano na 7 tomów, które będą dotyczyć kolejno (w porządku biblijnego stwarzania świata) następujących działów: I. Kosmos, II. Rośliny, III. Zwierzęta, IV. Człowiek, V. Społeczeństwo, VI. Religia, demonologia, VII. Czas, przestrzeń, miary, kolory.
Celem Słownika stereotypów i symboli ludowych jest syntetyczne przedstawienie tradycyjnego obrazu świata utrwalonego w ludowym języku, w folklorze, wierzeniach i obrzędach. Kultura ludowa jest integralną częścią polskiego dziedzictwa narodowego, niesie uniwersalne wartości humanistyczne i estetyczne, stanowiące o naszej wspólnotowej tożsamości. Z uwagi na przemiany współczesnego modelu życia i odchodzenie w przeszłość chłopskiej formacji kulturowej, dla zachowania ciągłości pokoleniowej ważne jest jej udokumentowanie i ocalenie od zapomnienia.
Zainteresowanie naszego partnera inną osobą często wzbudza negatywne emocje oraz jest przyczyną wielu nieporozumień i konfliktów. Emocją pojawiającą się w tym kontekście jest zazdrość, której nasilenie oraz sposoby doświadczania i manifestacji mogą być niezwykle zróżnicowane. Często jest mylona z zawiścią, ma jednak własną specyfikę, źródła i konsekwencje. Zazdrość od wielu lat stanowi obiekt licznych analiz literackich oraz naukowych, chociaż na gruncie polskim jest ona rzadko badana. Celem książki jest analiza sposobów przejawiania się zazdrości u Polaków oraz przyczyn jej nasilenia lub osłabienia. Wyniki badań pokazują, że zazdrość jest emocją często występującą w związkach romantycznych, a jej przyczyny mają zróżnicowane podłoże osobowościowe oraz sytuacyjne. Pozycja ta jest skierowana do psychologów, terapeutów, studentów, ale też do wszystkich, których interesuje tematyka zazdrości oraz funkcjonowania bliskich związków.
Maria Wojtak proponuje nową interpretację ram poznawczych polskiej genologii postrzega ją jako otwartą przestrzeń badawczą, która jest formowana metodologicznie przez różne style myślowe. Porządkując tę przestrzeń, nie tylko docenia rozmaitość możliwych perspektyw i wielość propozycji badawczych, przekonuje także, że są one komplementarne. Nie ma potrzeby porównywania poszczególnych ujęć czy wartościowania funkcjonujących typologii [...]. Najważniejsze, by przyjmowane założenia teoretyczne (wraz z aparaturą pojęciową) i analityczne aplikacje tworzyły spójną całość oraz by pozwalały objąć naukową refleksją nieprzebrane bogactwo zjawisk komunikacyjnych. Taką właśnie postawę Autorka przedstawia w książce i taką od lat prezentuje, z podziwu godną konsekwencją trzymając się stopniowo wypracowywanego i wciąż doskonalonego instrumentarium badawczego. Nie narzuca innym swojego punktu widzenia, a jednak dzięki klarowności i nośności analitycznej przedstawianej przez siebie koncepcji (zawsze sprawdzanej na materiale, na tekstach występujących w różnych dziedzinach komunikacji) - niepostrzeżenie zyskuje całe rzesze nieformalnych uczniów i współpracowników. W ten sposób urzeczywistnia się idea zawarta w słowach genologia to styl myślowy.- z opinii wydawniczej dr hab. Anny Wojciechowskiej, prof. UZ
Opracowanie jest poświęcone relacjom dzieci w wieku przedszkolnym na temat różnych przejawów życia: świadomości własnej płci i seksualności, wiary w Boga i odniesień do ludzi Kościoła, rozumienia czasu i językowych sposobów jego ujmowania, postrzegania ludzi dorosłych, własnego początku, stanu aktualnego i przyszłości, rywalizacji z innymi dziećmi oraz przejawów dziecięcego myślenia. W wypowiedziach dzieci Autorka szuka odpowiedzi na pytania dotyczące tego, jak i na jakich podstawach kształtuje się wiedza dziecka o nim samym i o świecie, w którym żyje. Na drugim niejako planie obserwacji znajduje się problem języka, warstwa językowa wypowiedzi dziecięcych. Tak opisana perspektywa opisu ze względu na postawione przez Autorkę cele jest ze wszech miar funkcjonalna i godna akceptacji. Biorąc pod uwagę sposób prezentacji, język i styl pracy oraz przede wszystkim bogaty materiał w postaci wypowiedzi dziecięcych, na których zresztą opiera się cała publikacja, powinna spotkać się z żywym zainteresowaniem rodziców i opiekunów dzieci, nauczycieli przedszkola, pedagogów i wychowawców.
Z recenzji Prof. dr. hab. Józefa Porayskiego-Pomsty
W monografii został poruszony istotny problem z punktu widzenia socjologicznego, psychologicznego, kulturoznawczego, jak również pedagogicznego. O oryginalności przedłożonych badań świadczy właśnie próba podjęcia aspektu pedagogicznego poruszanego tematu. […] Problem zmian w systemach wartości i stylach życia Polaków na obczyźnie rzadko poddawano analizie pedagogicznej. Nie znajdujemy też w literaturze przedmiotu rekomendacji odnośnie do promowania aktywności na rzecz pozytywnego i zdrowego stylu życia oraz zapobiegania zjawisku anomii wśród polskich emigrantów. […] Opracowanie jest interesujące, a treści ważne, wnoszące nowe obszary poznawcze, co stanowić będzie istotną zachętę dla badaczy, studentów z dziedziny nauk społecznych (pedagogów, psychologów politologów itd.) do dalszych eksploracji tego problemu.
Z recenzji prof. dr hab. Barbary Kromolickiej
Monografia jest opracowaniem oryginalnym, mającym charakter nowatorskich badań empirycznych dotyczących przejścia byłych wojskowych na rynek pracy po zakończeniu służby wojskowej. Tym samym wnosi wiele wartościowych elementów do dotychczasowej wiedzy związanej z możliwościami konstruowania własnej przyszłości i ścieżki „drugiej kariery” zawodowej przez byłych żołnierzy w środowisku cywilnym, a także posiadanego przez nich potencjału tranzycyjnego stanowiącego istotny czynnik warunkujący powodzenie w realizacji tych planów. Biorąc pod uwagę bogactwo treści, pogłębione analizy i ukazane zależności między badanymi zmiennymi, stanowi cenne źródło wiedzy zarówno dla środowiska wojskowego, a zwłaszcza osób kreujących politykę kadrową w wojsku, organizatorów pomocy rekonwersyjnej, jak i dla doradców zawodowych oraz analityków rynku pracy w środowisku cywilnym.
Z recenzji prof. dr. hab. Kazimierza Żegnałka
Monografia wnosi nowatorski wkład w rozumienie kwestii bezpieczeństwa energetycznego Unii Europejskiej oraz implikacji nowych projektów infrastruktury gazociągowej w Europie. Wkład ten odnosi się tak do sfery poznawczej, jak i utylitarnej. Jego zakres wskazuje na użyteczność sformułowanych wniosków w zakresie teorii, dydaktyki oraz praktyki. Na wysoką ocenę monografii wpływa również jej użyteczność dydaktyczna zwłaszcza dla kierunków bezpieczeństwo międzynarodowe, bezpieczeństwo wewnętrzne oraz administracja. Publikacja charakteryzuje się naukowym podejściem do prezentowanych rozważań. Czytelnicy pracy mają możliwość poszerzenia własnego zasobu wiedzy na ten temat.
Z recenzji dr. hab. Ivana Pankevycha, prof. UZ
Przeznaczony dla studentów kierunków biologicznych skrypt do ćwiczeń Praktikum z hodowli komórek i tkanek wyjaśnia podstawy teoretyczne oraz praktyczne aplikacje hodowli w warunkach in vitro. Opisano w nim w przejrzysty i przystępny sposób metody prowadzenia hodowli, eksperymentów z ich wykorzystaniem oraz możliwości zastosowania układów in vitro w różnych dziedzinach nauki.Skrypt jest doskonałą pozycją dla każdego, kto chce zgłębić tajniki pracy opartej na hodowlach in vitro, które w ostatnich latach cieszą się coraz większą popularnością w badaniach podstawowych, próbach wyjaśnienia procesów patologicznych i chorobowych, opracowywania nowych leków i terapii oraz niektórych dziedzinach medycyny, jak transplantologia czy medycyna regeneracyjna.
Temat podjęty przez autorkę posiada nie tylko wymiar teoretyczny, ale też praktyczny. Poszerza on wiedzę specjalistów z zakresu procesów komunikowania publicznego, teorii polityki, wywierania wpływu na zachowania polityczne obywateli oraz działań komunikacyjnych odnoszących się do mechanizmów mobilizacyjnych – stosowanych z wykorzystaniem możliwości, jakie oferuje komunikacja internetowa, poprzez którą podmioty wpływają na świadomość społeczną. Jest to szczególnie istotne w sytuacjach, kiedy oczekuje się od obywateli zasadniczych rozstrzygnięć dotyczących tego, jakie działania i inicjatywy podejmą, komu zaufają w sferze publicznej, a następnie – czy i jak będą legitymizować dokonane przez nich wybory.
Z recenzji prof. dr hab. Teresy Sasińskiej-Klas
Krzysztof Rojek napisał pracę poświęconą dyskutowanemu również w Polsce problemowi wolności, ale dyskutowanemu raczej w perspektywie analiz prowadzonych przez myślicieli anglosaskich, nieuwzględniających rozwiązań nawiązujących do Kanta. Temat pracy pokazuje już wyraźnie, że Autor chce porównać dwa typy rozumienia determinizmu, odwołujące się do dwóch odmiennych tradycji filozoficznych. […] Temat dysertacji należy uznać za dobrze sformułowany i wart wysiłku badawczego. Takie sformułowanie tematu potwierdza ogromną wiedzę Autora z zakresu filozofii wolności, który nie boi się podjąć analizy niezwykle złożonego problemu. […] Docenić trzeba nade wszystko to, że pan Krzysztof Rojek, podejmując się analizy tak złożonego tematu, musiał mieć świadomość istniejących ograniczeń, co jednak w żaden sposób nie zraziło go do jego podjęcia. Zarazem jest to taki temat, który otwiera Autorowi pole do dalszych studiów nad dziejami problemu determinizmu. Chciałbym przede wszystkim podkreślić zdolność Autora do postrzegania filozofii przez pryzmat problemów filozoficznych, co uznaję za najbardziej wartościową perspektywę przeprowadzonych badań.
Z recenzji prof. zw. dr. hab. Andrzeja Norasa
Istota pamięci to szczelina istnienia, wskazująca na rozdział między tym, co stanowi wewnętrzny obraz a rzeczywistym pierwowzorem. Tylko nielicznym, nazwijmy ich tu filozofami-artystami, udaje się osiągnąć niemal gnostycki wgląd w istotę rzeczy pamiętania. Tak oto zewnętrzne uzmysłowienie upamiętnionych w myślach form sztuki staje się naszą własnością. Możemy je uzupełniać naszym wyobrażeniem, nadać im odpowiadające nam proporcje, a nawet wpleść rysy naszego charakteru, uczucia, marzenia. Inkarnacja przedmiotu sztuki może przybrać w naszym umyśle nieuchwytne i nieprzewidywalne formy – łańcuchy powiązań. Rupiecie pamięci budują rusztowania sztuki, po których wznosimy się, a któż może temu zaprzeczyć, ku światom możliwym i zasadniczo różnym od naszego. Tym samym zabawa z pamięcią staje się niekiedy niepewnością i ryzykiem. Pierwotny, przypominany materiał sztuki sprawia, że wyłaniają się z niego całkowicie nowe, możliwe byty, słuchowe z obrazu, wzrokowe z muzyki, wyobrażeniowe z myśli, zapachowe z dotyku. Emocjonalna moc pamięci nie jest mechanicznym przypominaniem minionego, lecz twórczym działaniem, przynoszącym nowe formy przy pomocy medium sztuki.
W trakcie lektury tomu Zapomniana sztuka – sztuka pamiętania można odnieść wrażenie podobieństwa teraźniejszości do przeszłości, które tkwi w enigmatycznej tożsamości niezmiennych elementów bytu. W interpretacji takich fenomenów sztuki, jak muzyka, malarstwo, słowo, fotografika, teatr, wyczuwa się ciągłość i pewna wspólność – wiecznie żywą identyczność.
Z recenzji dr. hab. Jacka Prokopskiego, prof. PWr
Praca ma charakter przeglądowo-eksperymentalny. Autor poprawnie identyfikuje lukę w stanie wiedzy i należycie uzasadnia potrzebę podjęcia tego problemu. Wymienionymi w tekście celami badawczymi (nie licząc celu pośredniego) są: opracowanie modelu wpływu skłonności behawioralnych na funkcjonowanie rynku oraz zbadanie, jakie skutki dla rynku miałaby powszechność określonych skłonności behawioralnych wśród uczestników rynku. […] Można zauważyć bardzo dobre rozeznanie Autora w dotychczasowym dorobku dotyczącym poruszanej problematyki. […] Rezultaty poznawcze opracowania stanowią istotny wkład w rozwój nauki, a jednocześnie mogą mieć zastosowanie praktyczne.
Z recenzji dr. hab. Leszka Czerwonki, prof. nadzw. Uniwersytetu Gdańskiego
Książka jest próbą namysłu nad sposobem przenikania tradycji romantycznej do polskich filmów fabularnych lat 1947–1990. Romantyzm jest w tej książce rozumiany jako fenomen historyczny, a zarazem nurt idei i wyobrażeń trwale kształtujących postawy duchowe i artystyczne. Autor poszukuje odpowiedzi na pytania: w jaki sposób reżyserzy filmowi aktualizowali romantyczne idee, dzieła i wizerunki historii oraz jak tradycja romantyczna była postrzegana i modyfikowana w kulturze okresu PRL. W głównej części książki przedstawiono analizy i interpretacje wybranych filmów: A. Wajdy, A. Żuławskiego, W. Hasa, S. Różewicza, T. Konwickiego, G. Holoubka i P. Szulkina. Książka doktora Marcina Marona Romantyzm i kino, rezultat długoletnich przemyśleń i badań autora, stanowi wypełnienie ważnej luki w polskiej wiedzy o filmie. Wiadomo, że tradycja romantyczna – podstawowa dla kultury polskiej XX wieku – stanowi szczególnie ważny kontekst rodzimego kina […]. Można więc było oczekiwać, że prędzej czy później jakiś przygotowany merytorycznie badacz podejmie ten problem na serio, wychodząc od filozoficznych źródeł romantyzmu, określając jego specyficzne miejsce w polskiej tradycji artystycznej i wieńcząc swoje rozważania analizą najważniejszych filmów z tej tradycji się wywodzących. Po lekturze książki Marcina Marona nie mam wątpliwości, że otrzymaliśmy właśnie taką pracę. Powiodło się to dzięki szczęśliwemu połączeniu trojakich kompetencji autora: filozoficznych, filmoznawczych i artystycznych.
Z recenzji prof. dr. hab. Tadeusza Lubelskiego
Praca jest obszernym studium, w którym autor poddał wszechstronnej analizie złożoną antroponimię ludności ruskiej zamieszkałej na historycznych terenach wschodniej Lubelszczyzny, ściślej – na historycznym pograniczu polsko-ruskim. Autor zwraca uwagę za zróżnicowanie terytorialne nazewnictwa osobowego na tym obszarze, pozostające w związku z zasięgami dialektalnymi na badanym terytorium. Przy czym pogranicze zachodnio-wschodniosłowiańskie jest tu rozumiane w odniesieniach historycznych i rozpatrywane od początków wielokierunkowego, wieloetnicznego, wielokulturowego i wielojęzycznego osadnictwa (…). Ze szczególnym uznaniem należy odnotować dobór źródeł będących podstawą materiałową pracy; imponuje zarówno ich ilość, jak i jakość, a także „rozłożenie” w terenie i w czasie. Stanowią je dawne księgi metrykalne wielu parafii unickich z kilku wieków. Oryginalny materiał onomastyczny (antropologiczny) wyekscerpowany na ich podstawie i poddany wszechstronnej analizie daje możliwość nie tylko statystycznego opisu sytuacji w zakresie antroponimii w danych okresach i na danym terenie, ale pozwala uchwycić również tendencje rozwojowe i wszelkie zmiany w miejscowym imiennictwie na przestrzeni kilku wieków. Pozwala więc na uchwycenie dynamiki historycznych zmian, ich kierunków i przyczyn. Autor tę szansę, jaką dają źródła, wykorzystał, podejmując niekiedy stricte socjolingwistyczne interpretacje stwierdzanych na podstawie źródeł faktów zarówno ilościowych, jak i jakościowych.
Prof. dr. hab. Czesław Łapicz
Par sa thématique, la présente publication s’inscrit doublement dans les études théâtrologiques. Premierement, elle se rapporte a l’ouvre dramatique de Jean Anouilh, auteur du XXe siecle qui connaît actuellement un renouveau. [...] Deuxiemement, tout en analysant les pieces d’Anouilh, [...] l’auteure les présente sous un nouveau jour et ouvre de nouvelles pistes de recherches en se concentrant sur la question de la métathéâtralité qui, a la fin du XXe siecle, a fait l’objet de nombreuses études théoriques. L’atout du livre réside donc avant tout dans l’actualité de son approche tant par rapport aux pieces étudiées que par rapport a la réflexion théorique. En associant ces deux plans d’actualité, Sylwia Kucharuk a comblé une lacune dans les recherches sur la dimension métathéâtrale des pieces du dramaturge français. Les analyses précédentes, qui portaient sur la problématique du jeu, se trouvent ainsi complétées d’une nouvelle perspective de recherche, celle du jeu métathéâtral. [...]
Un autre avantage majeur de ce livre est que, pour les besoins de son étude, l’auteure a habilement développé la théorie de la métathéâtralité, tout en puisant dans les récentes réflexions de chercheurs polonais et étrangers et élaborant ainsi les outils méthodologiques adéquats aux analyses qu’elle entreprend. Ses définitions et la typologie qu’elle propose pourront constituer un outil efficace pour les recherches ultérieures dans ce domaine. [...]
Les analyses effectuées par l’auteure permettent enfin d’abolir une opinion courante collée au dramaturge, celle d’etre un auteur de pieces de boulevard, c’est-a-dire légeres, faciles et agréables, et de le réhabiliter au rang des grands dramaturges français du XXe siecle.
Judyta Niedokos, docteur habilité
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
