Powrót modernizmu? To znaczy: czyżby powrót modernizmu? W jakim sensie powrót modernizmu? Pytanie jest ważne także w wymiarze społecznym i egzystencjalnym, ponieważ często stawiają je badacze, którzy kilkanaście lat temu - praktycznie przez całe lata dziewięćdziesiąte - współtworzyli w Polsce intelektualny klimat postmodernistycznej wiosny. Był to klimat życzliwy wszelkim "słabym ontologiom", w którym rozkwitały prawdy partykularne i chwilowe, które chciały i umiały czerpać siłę ze świadomości istnienia alternatywnych i konkurencyjnych ujęć. Powstała książka w ciekawy i wielowątkowy sposób ukazuje różne konteksty modernistyczno-postmodernistycznych polemik, nadziei i rozczarowań.
Muzykoterapia jest reżyserem w "teatrze terapii". Nie jest to zadanie łatwe - wymaga umiejętności łączenia wiedzy naukowej ze światem sztuki, naukowości i poprawności metodologicznej z intuicyjnością, wewnętrznym doświadczeniem i emocjami. Wymaga umiejętności połączenia tego, co mierzalne i wymierne, z tym, co często nieuchwytne i ledwie wyczuwalne. Książka "Podstawy muzykoterapii", napisana przez wybitnych specjalistów z Polski i zagranicy, to polskojęzyczne kompendium wiedzy z zakresu terapii muzyką. Powstała, by przybliżyć obraz współczesnej muzykoterapii, wyjaśnić, czym jest i na czym polega ta forma terapii oraz ukazać szerokie możliwości pracy muzykoterapeutów. Pozycja zawiera cenne wskazówki, jak przygotować i realizować proces muzykoterapii, jak dobierać muzykę do działań muzykoterapeutycznych, jak skutecznie pracować w różnych obszarach praktyki klinicznej, a także w jaki sposób prowadzić badania w tej dziedzinie. Publikacja skierowana jest do wszystkich osób zainteresowanych muzykoterapią, a przede wszystkim do muzykoterapeutów: zarówno tych początkujących, jak i profesjonalistów.
W prezentowanej książce omówiono problemy, z którymi boryka się młodzież w związku z globalizacją świata. Zwolennicy tych procesów uważają, że stwarzają one możliwości zbudowania świata wolnego od obecnych problemów. Przeciwnicy z kolei twierdzą, że globalizacja powoduje nowe zagrożenia. Wskazują przede wszystkim na ograniczenie wolności jednostki i wzywają do obrony przed działaniami globalnych instytucji. W pracy skoncentrowano się na psychologicznych aspektach procesu globalizacji. Jednakże nie tylko psycholodzy znajdą tu interesujące dane, lecz także każdy, komu leży na sercu dobro młodych ludzi.
Książka prezentuje wielowątkową analizę poświęconą kulturze instytucjonalnej uniwersytetu. Autorka stosuje podejście filozoficzno-historyczne, kładąc nacisk na kontekst działania instytucji akademickiej. Trafnie identyfikuje ważny dla tożsamości europejskiej kontekst tzw. czwartego filaru integracji kulturowej, wiążąc go z funkcją Procesu Bolońskiego, "jako sposobu kreowania wzorca instytucjonalizacji polityki wielokulturowości".
Przedmiotem badań, których wyniki zostały przedstawione q tej książce, jest sposób rozumienia i tożsamości istoty świadomej przez myślicieli buddyjskich. Buddyści odrzucili pogląd o istnieniu substancjalnych podmiotów cech.
Przedmiotem zainteresowania Autorki są polskie drukowane katolickie kazania pogrzebowe autorstwa Andrzeja Kochanowskiego i - kontekstowo - karmelitów bosych. Wybór ten wynika z wielu przesłanek. Jedną z nich jest popularność tego rodzaju druków w XVII i XVIII wieku. Druki pogrzebowe stanowią niemalże najliczniejszą grupę druków siedemnastowiecznych oraz tworzą swoisty podgatunek kaznodziejstwa, ściśle związany z najważniejszym w kulturze sarmackiej obrzędem - pogrzebem.
Autorami publikacji są znani i cenieni specjaliści z ważnych ośrodków neuropsychologicznych w kraju. Książka zawiera systematycznie uporządkowaną wiedzę, przedstawioną w przejrzysty i czytelny sposób, dotyczącą relacji między dysfunkcjami mózgu a zachowaniem człowieka, w ujęciach klasycznych i współczesnych. Podręcznik obejmuje reprezentatywne dla neuropsychologii zagadnienia, na przykład z zakresu zaburzeń funkcji poznawczych, ruchowych, emocjonalnych, świadomości, a także osobowości w różnych formach patologii mózgu. Rozdziały poświęcone zaburzeniom zawierają opis psychologicznej i mózgowej organizacji funkcji oraz charakterystykę ich objawów i mechanizmów. Wiele miejsca poświęcono zasadom terapii neuropsychologicznej oraz pomocy psychologicznej udzielanej pacjentom i ich rodzinom. Publikacja przeznaczona jest dla szerokiego grona odbiorców: studentów psychologii, pedagogiki, medycyny, psychologów praktyków poszerzających swoją wiedzę z zakresu neuropsychologii, lekarzy, szczególnie neurologów i psychiatrów, logopedów i neurologopedów.
Biografia zawodowa Teresy Torańskiej (1944–2013) bardzo dobrze oddaje dylematy niezależnych dziennikarzy w Polsce, szczególnie w okresie PRL-u. Już tytuły, bodaj najbardziej znanych jej książek: Oni (1985) i My (1994), symbolicznie wyznaczają domenę polityki i biografii polityków jako ważny element jej publicystyki. Torańska podkreślała, że rozmowa stanowi podstawę dziennikarstwa informacyjnego i interpretującego. Gdy wyjechała z Polski, w 1986 roku, rozpoczęła nagrywanie rozmów z Jerzym Giedroyciem, ich bohaterką jest także Zofia Hertz. Oboje opowiadają Torańskiej, z wieloma dygresjami, historię Instytutu Literackiego w Paryżu, podsumowując niejako 40-lecie istnienia. Rozmowy nie ukazały się drukiem, choć w swoim czasie mogły być rewelacją, bowiem Giedroyc wierzył (jak rzadko) w sens tej rozmowy.
Książka zawiera te rozmowy, a także charakterystyki autorów „Kultury”, przygotowane przez Torańską, korespondencję z Giedroyciem i Hertz, rozmowy opublikowane na łamach „Kultury”. To specjalne ślady związków Torańskiej z kręgiem Giedroycia, potwierdzające ich wspólne priorytety: niepodległość Polski i wolność w każdym jej wymiarze, odpowiedzialność za słowo.
XXXIII tom serii „W kręgu paryskiej KULTURY”
Agresja niszczy jednostki, relacje międzyludzkie i tkankę życia społecznego. Przeciwdziałanie zachowaniom agresywnym i ich skutkom jest bardzo trudne i często mało efektywne, zwłaszcza na poziomie makrospołecznym. Agresja dotykająca dzieci i młodzież jako sprawców, ofiary i świadków to jeden z najpoważniejszych problemów pedagogicznych, dlatego racjonalnym działaniem jest koncentracja na zapobieganiu jej powstawaniu i przejawom. Na rynku wydawniczym funkcjonują różne programy wychowawcze i publikacje na ten temat, jednak zwykle o dość wąskim zakresie. Książka Doroty Pankowskiej Zapobieganie agresji w szkole. Profilaktyka pozytywna w ujęciu edukacyjnej analizy transakcyjnej jest inna. Wykorzystując teoretyczne ramy analizy transakcyjnej, a więc psychologicznej teorii osobowości i komunikacji, pomaga zrozumieć mechanizmy powstawania i realizacji agresji, a jednocześnie ukazuje możliwości oddziaływania zapobiegające pojawianiu się zachowań agresywnych - zarówno doraźne (np. odpowiedni sposób komunikowania się), jak i długofalowe. Te ostatnie stanowią istotę profilaktyki pozytywnej rozumianej jako kształtowanie i rozwijanie: kompetencji osobistych, służących pozytywnej adaptacji, wzmacnianiu poczucia własnej wartości, postawy szacunku i życzliwości wobec innych, odporności psychicznej oraz dojrzałości moralnej. Książka zatem jest skierowana przede wszystkim do pedagogów/pedagożek - zarówno naukowo zainteresowanych problematyką agresji, jak i do praktyków, którzy znajdą w niej inspiracje do tworzenia własnych programów wychowawczych oraz do postępowania w codziennej pracy z dziećmi i młodzieżą.
Książkę wydano z okazji dziewięćdziesiątej rocznicy urodzin Profesora Krzysztofa Pomiana. Wydanie drugie (pierwsze: 2000 r.) powstało w małym, kolekcjonerskim nakładzie trzystu egzemplarzy.
Wydanie tomu wsparli finansowo Ewa i Andrzej Peciakowie.
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
O Autorze
Profesor Krzysztof Pomian – filozof, historyk idei i kultury, eseista. Do jego najważniejszych książek należą: Przeszłość jako przedmiot wiary, Przeszłość jako przedmiot wiedzy, Muzeum. Historia światowa, a także Oblicza dwudziestego wieku. Jest doktorem honoris causa Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie oraz Uniwersytetu Łódzkiego, a także Université de Geneve.
Urodził się w Warszawie 25 stycznia 1934 roku. II wojnę światową przeżył w Kazachstanie. Po powrocie do Warszawy, w latach 1952–1957 studiował filozofię na UW. W wydanej w roku 1962 dwutomowej pracy zbiorowej Filozofia i socjologia XX wieku znalazły się jego studia o Bergsonie, Heideggerze i Sartrze. Był członkiem PZPR, ale za krytykowanie jej polityki został usunięty z partii. W roku 1968, gdy opowiedział się po stronie strajkujących studentów, został wyrzucony z pracy na Uniwersytecie Warszawskim. Był wykładowcą m.in.. W École des Hautes Études en Sciences Sociales, École du Louvre. W 1975 roku został jednym z sygnatariuszy Listu 59 w proteście przeciwko planowanym zmianom w Konstytucji PRL.
We Francji podjął pracę w CNRS, czyli w Centre national de la recherche scientifique (Krajowy Ośrodek Badań Naukowych), w 1984 roku nawiązał bliską współpracę z Instytutem Literackim w Maisons Laffitte, w 1998 uzyskał tytuł profesora. W roku 1999 zaczął wykładać na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu i wykładał tu do roku 2006.
W roku 1996 przeprowadził cykl rozmów z Jerzym Giedroyciem, czego efektem szeroko komentowana Autobiografia na cztery ręce. Potem wydał tom szkiców W kręgu Giedroycia, stanowiący swego rodzaju dopełnienie Autobiografii. Najważniejsze publikacje Pomiana z tego okresu to: Wenecja w kulturze europejskiej, Oblicza dwudziestego wieku, a także Historia. Nauka wobec pamięci.
W roku 2001 Krzysztof Pomian został dyrektorem naukowym Muzeum Europy w Brukseli, w roku 2010 wszedł w skład komitetu doradczego Europejskiej Sieci Pamięć i Solidarność, powstałej pięć lat wcześniej z inicjatywy ministrów kultury Polski, Niemiec, Węgier i Słowacji. W ostatnich latach wydał szereg poczytnych studiów, takich jak: Rewolucja europejska 1945–2007 (wraz z Elim Barnavim), Krótka historia nierówności między ludźmi na przykładzie Europy, Muzea i narody w Europie Środkowej przed pierwszą wojną światową oraz trzytomowe dzieło Muzeum. Historia światowa. Jego książki ukazują się zarówno po francusku, jak i po polsku.
Za swoje dokonania naukowe i pisarskie Krzysztof Pomian był wielokrotnie nagradzany. Już w roku 1985 otrzymał w Paryżu Nagrodę „Kultury” im. Juliusza Mieroszewskiego. Uhonorowano go także Nagrodą Polskiego PEN Clubu im. Ksawerego i Mieczysława Pruszyńskich. Ponadto we Francji przyznano profesorowi najpierw order Des Arts et des Lettres, a następnie Krzyż Kawalerski Legii Honorowej.
[źródło: Biblioteka Narodowa]
Przedłożona mi do opinii książka podejmuje problematykę starości, w tym głównie roli, jaką odgrywa praca socjalna z osobami starszymi.
Z satysfakcją stwierdzam, że Autor bardzo kompetentnie porusza się w obszarze problematyki związanej z profesjonalizmem i koniecznymi kompetencjami w zawodzie pracownika socjalnego, dając liczne świadectwa znajomości polskiej i obcej literatury w poruszanej tematyce, wykazując przy tym dobrą znajomość paradygmatów metodologicznych dla ujęć o charakterze interdyscyplinarnym. Autor recenzowanej publikacji odkrywa bowiem nowe zależności między konkretnymi cechami warunkującymi wykonywanie zadań a typami kompetencji społecznych pracowników socjalnych.
Jestem pewna, że wiele grup odbiorców sięgnie po tę książkę z zainteresowaniem.
Z recenzji dr hab. Anny Weissbrot-Koziarskiej, prof. UO
Publikacja wychodzi naprzeciw zwiększającemu się zainteresowaniu problematyką starzenia się społeczeństwa. Adresowana jest w głównej mierze do tych, którzy profesjonalnie zajmują się pomocą osobom starszym, ale również do opiekunów nieformalnych, studentów, badaczy i wszystkich osób związanych z sektorem pomocy społecznej.
Ze Wstępu
Docenić trzeba bardzo aktualny tytuł monografii, który uruchomił w autorach liczne i ciekawe tory analiz medioznawczych. Wielość i różnorodność spojrzeń na dziennikarstwo w kontekście sytuacji kryzysowych stanowi niezaprzeczalny walor tej publikacji. Czytelnik podczas lektury ma okazję zapoznać się z tekstami poglądowymi, artykułami analitycznymi, refleksjami dotyczącymi różnych typów dziennikarstwa, poziomów komunikowania i form medialnego przekazu. Jednocześnie wszystkie teksty łączy mniej lub bardziej wyraźnie wyartykułowana troska o jakość dziennikarstwa i medialnych komunikatów. Zgromadzone w tym tomie artykuły stanowią źródło wiedzy, inspiracji metodologicznych, potwierdzają bogactwo ujęć badawczych typowe dla dyscypliny nauki o komunikacji społecznej i mediach. Tom zatytułowany Współczesne media. Dziennikarstwo w czasach kryzysów pod redakcją Iwony Hofman i Danuty Kępy-Figury to publikacja ważna i potrzebna. Będzie z pewnością wykorzystywana przez medioznawców, studentów i wszystkich, którzy chcą wiedzieć więcej o istocie dziennikarstwa oraz wyzwaniach, z którymi przedstawiciele tej profesji się mierzą.
Z recenzji
dr hab. Katarzyny Drąg
Książkę wydano z okazji dziewięćdziesiątej rocznicy urodzin Profesora Krzysztofa Pomiana. Wydanie drugie (pierwsze: 2000 r.) powstało w małym, kolekcjonerskim nakładzie trzystu egzemplarzy.
Wydanie tomu wsparli finansowo Ewa i Andrzej Peciakowie.
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Profesor Krzysztof Pomian – filozof, historyk idei i kultury, eseista. Do jego najważniejszych książek należą: Przeszłość jako przedmiot wiary, Przeszłość jako przedmiot wiedzy, Muzeum. Historia światowa, a także Oblicza dwudziestego wieku. Jest doktorem honoris causa Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie oraz Uniwersytetu Łódzkiego, a także Université de Geneve.
Urodził się w Warszawie 25 stycznia 1934 roku. II wojnę światową przeżył w Kazachstanie. Po powrocie do Warszawy, w latach 1952–1957 studiował filozofię na UW. W wydanej w roku 1962 dwutomowej pracy zbiorowej Filozofia i socjologia XX wieku znalazły się jego studia o Bergsonie, Heideggerze i Sartrze. Był członkiem PZPR, ale za krytykowanie jej polityki został usunięty z partii. W roku 1968, gdy opowiedział się po stronie strajkujących studentów, został wyrzucony z pracy na Uniwersytecie Warszawskim. Był wykładowcą m.in. w École des Hautes Études en Sciences Sociales, École du Louvre. W 1975 roku został jednym z sygnatariuszy Listu 59 w proteście przeciwko planowanym zmianom w Konstytucji PRL.
We Francji podjął pracę w CNRS, czyli w Centre national de la recherche scientifique (Krajowy Ośrodek Badań Naukowych), w 1984 roku nawiązał bliską współpracę z Instytutem Literackim w Maisons Laffitte, w 1998 uzyskał tytuł profesora. W roku 1999 zaczął wykładać na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu i wykładał tu do roku 2006.
W roku 1996 przeprowadził cykl rozmów z Jerzym Giedroyciem, czego efektem szeroko komentowana Autobiografia na cztery ręce. Potem wydał tom szkiców W kręgu Giedroycia, stanowiący swego rodzaju dopełnienie Autobiografii. Najważniejsze publikacje Pomiana z tego okresu to: Wenecja w kulturze europejskiej, Oblicza dwudziestego wieku, a także Historia. Nauka wobec pamięci.
W roku 2001 Krzysztof Pomian został dyrektorem naukowym Muzeum Europy w Brukseli, w roku 2010 wszedł w skład komitetu doradczego Europejskiej Sieci Pamięć i Solidarność, powstałej pięć lat wcześniej z inicjatywy ministrów kultury Polski, Niemiec, Węgier i Słowacji. W ostatnich latach wydał szereg poczytnych studiów, takich jak: Rewolucja europejska 1945–2007 (wraz z Elim Barnavim), Krótka historia nierówności między ludźmi na przykładzie Europy, Muzea i narody w Europie Środkowej przed pierwszą wojną światową oraz trzytomowe dzieło Muzeum. Historia światowa. Jego książki ukazują się zarówno po francusku, jak i po polsku.
Za swoje dokonania naukowe i pisarskie Krzysztof Pomian był wielokrotnie nagradzany. Już w roku 1985 otrzymał w Paryżu Nagrodę „Kultury” im. Juliusza Mieroszewskiego. Uhonorowano go także Nagrodą Polskiego PEN Clubu im. Ksawerego i Mieczysława Pruszyńskich. Ponadto we Francji przyznano profesorowi najpierw order Des Arts et des Lettres, a następnie Krzyż Kawalerski Legii Honorowej.
[źródło: Biblioteka Narodowa]
Czystsza Produkcja jest istotnym elementem strategii zrównoważanego rozwoju, której celem jest zrównoważenie potrzeb gospodarczych, społecznych i ekologicznych.W ramach Zielonej Gospodarki Czystsza Produkcja staje się ważnym narzędziem wspierającym trwały rozwój i zmierzający do ograniczenia degradacji środowiska naturalnego, co jest niezwykle istotne w obliczu wyzwań związanych ze zmianami klimatycznymi i wyczerpywaniem zasobów naturalnych.Poprzez inwestowanie w bardziej zrównoważone i ekologiczne metody produkcji, społeczeństwo może dążyć do osiągnięcia harmonii między gospodarką a środowiskiem naturalnym, co przynosi korzyści zarówno obecnym, jak i przyszłym pokoleniom. dr hab. Elena Mieszajkina, prof. uczelniPolitechnika Lubelska
Książka Nepalczycy w Polsce Joanny Bieleckiej-Prus jest pionierskim dziełem, przedstawiającym nierozpoznane dotąd niszowe ścieżki migracyjne i ich kontekst społeczny.Jest to nie tylko monografia wybranej migranckiej społeczności, ale i kompleksowa analiza współczesnych procesów migracyjnych widzianych przez pryzmat jednej grupy migranckiej w wybranym kraju. Autorce udało się uchwycić proces tworzenia się nowej migranckiej społeczności w Polsce i zaprezentować wielostronny obraz powstawania ścieżki migracyjnej prowadzącej z Nepalu do Polski. Z recenzji prof. Anny Horolets
Przekazana mi do recenzji wydawniczej monografia jest niewątpliwie interesującym studium badawczym, poświęconym osobowym i społecznym kontekstom pracy funkcjonariuszy polskiej policji. Dotyczy problematyki mało znanej w akademickich środowiskach pedagogicznych, a jak sądzę również mało rozpoznanej w środowiskach policyjnych (szczególnie wśród kierownictwa policyjnych służb mundurowych). Dlatego też jest niewątpliwie wartościową próbą przybliżenia czytelnikom problematyki bardzo ważnej z naukowego i społecznego punktu widzenia. [] W recenzowanej pracy znajdujemy bardzo wiele interesujących - z poznawczego i praktycznego punktu widzenia - informacji dotyczących uzyskanych wyników badań. Dowiadujemy się o zagrożeniach osobowych i zawodowych funkcjonariuszy policji, ich kondycji psychicznej i psychologicznej, relacjach z otoczeniem społecznym i zawodowym, a także poziomie ich wypalenia zawodowego i stresu. Zebrane przez Autorkę w wyniku badań informacje są cenne i mogą posłużyć do pogłębionej oceny nie tylko uwarunkowań zachowań i postaw społecznych respondentów, ale również do uśrednionej oceny w tym zakresie całej formacji polskiej policji. Recenzowana książka dostarcza niewątpliwie ciekawej lektury Czytelnikom ze środowisk naukowych i akademickich, a przede wszystkim policyjnych. Z recenzji prof. dr. hab. Marka Konopczyńskiego
W ostatnich latach media i technologie cyfrowe znacząco wpłynęły na kształt rynku wydawniczo-księgarskiego, procesy produkcji i dystrybucji książki, jej formę edytorską oraz społeczny obieg i praktyki lekturowe czytelników/konsumentów. Z jednej strony stały się otoczeniem konkurencyjnym dla branży książkowej, zmuszając instytucje działające w tym sektorze rynku do nieustannego pozycjonowania się pośród innych podmiotów medialnych, warunkujących społeczne uczestnictwo w kulturze. Z drugiej natomiast stanowią jej immanentną część: są narzędziami wykorzystywanymi przez tradycyjne podmioty rynku książki w procesie projektowania i produkcji, autonomicznymi instrumentami rozpowszechniania i promocji publikacji, a wreszcie przestrzeniami społecznego życia książki.Wraz z pojawieniem się i ewolucją nowych mediów i narzędzi technologicznych [] zasadne stało się spoglądanie na ewolucję form książki (i przestrzeni jej społecznego obiegu) przez pryzmat medium udostępnienia, czyli kanału ko-munikacji. Problem mediów na obecnym rynku książki oraz zmian zachodzących w komunikacji poprzez książkę to nie tylko sprawa obiektywnej rzeczywistości, rozwijającej się technologii oraz innowacyjnych trendów produkcyjnych, dystrybucyjnych i konsumpcyjnych, ale też nowych praktyk i potrzeb lekturowych, związanych z przemianami społeczno-kulturowymi, w tym m.in. z dokonującą się zmianą pokoleniową w czytelnictwie. Przeobrażenia te rodzą rozliczne pytania:o nową sytuację książki, jej status i rolę w środowisku cyfrowej technologii oraz miejsce we współczesnej kulturze zmediatyzowanej, o przekształcenia procesu komunikacji poprzez książkę, a także charakter relacji pomiędzy tekstem drukowanym a innymi mediami. []Kwestie te stały się kluczowymi dla Autorów artykułów zebranych w niniejszym tomie, proponujących spojrzenie na sferę książki właśnie w aspekcie jej medialności. Taka perspektywa jest szansą na przywrócenie refleksji nad kulturą książki, statusu dyskursu istotnego, który od dłuższego już czasu tracił na rzecz sztuk audiowizualnych i multimedialnych. [ze Wstępu]
Pisząc o języku i obrazie w artystycznym plakacie teatralnym, tak naprawdę piszę o człowieku, jego możliwościach i zdolnościach: postrzegania i wyodrębniania zjawisk, porządkowania i łączenia znaków, interpretacji i oceny tekstów kultury. Piszę o człowieku w świecie znaków i komunikatów, czasem ledwo dostrzegalnych w ulicznym odbiorze, innym razem oglądanych z zaciekawieniem, wreszcie analizowanych i kontemplowanych, wracających w percepcji przez długie tygodnie i lata. Monografia jest wynikiem działania na mnie i jako ulicznego lub galeryjnego odbiorcę, i jako badacza obrazów z wielu plakatów, które wracają, przypominają o sobie, a czasem wręcz dręczą, gdy poruszam się w świecie różnych mediów, nie tylko wizualnych, ale też werbalnych, audialnych i audiowizualnych. Ze Wstępu Książkę Elwiry Bolek uważam za dokonanie bardzo interesujące. [] Obszarem w monografii, który został poddany przez Autorkę naukowe-mu namysłowi, jest szeroko rozumiany obszar kultury wizualnej zmienny, opalizujący, heterogeniczny, zawsze też poddawany indywidualnym odbiorczym interpretacjom. [] Przedmiotem badań Autorka uczyniła plakat teatralny, dobrze przez nią rozumiany jako multimodalny, otwarty na interpretację tekst kultury. [] W swojej książce Elwira Bolek wykorzystała oto efektywną badawczo i stosunkowo nową na polskim językoznawczym gruncie metodę analizy multimodalnej. I chociaż o funkcjonowaniu i współprzenikaniu różnych systemów semiotycznych (tu: języka i obrazu) w jednym, tym samym tekście kultury mówi się od dawna, to dopiero koncepcja multimodalności precyzyjnie te zjawiska opisała i dodatkowo zaoferowała narzędzia do badania tych interakcji. [] Książka jednoznacznie dowodzi, jak bardzo plakat artystyczny fascynuje Autorkę (zresztą absolwentkę także studiów artystycznych). Wypowiada się o nim ze znawstwem i emocjonalnym zaangażowaniem. Z recenzji prof. dr. hab. Bogusława SkowronkaUniwersytet Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Przemiany technologiczne leżące u podstaw dynamicznego rozwoju mediów […] generują konieczność uwzględnienia zmian w sposobie rozumienia (i projektowania) nowoczesnej edukacji medialnej, zarówno w jej warstwie teoretycznej, jak i metodycznej.
Zasadniczym celem tego tomu było dokonanie rozpoznania i oceny potencjału infrastrukturalnego bibliotek w Polsce, jako instytucji będących ważną częścią krajowego ekosystemu dla holistycznie pojmowanej EMIC (Edukacja Medialna, Informacyjna i Cyfrowa), ustalenie, czy przestrzeń biblioteki jest potencjalnie atrakcyjna dla rozwijania kompetencji medialnych, informacyjnych i cyfrowych, […] czy bibliotekarze stali się współcześnie mentorami EMIC, efektywnymi w rozwijaniu i wzmacnianiu kompetencji XXI wieku.
Przy czym istotne były nie tyle założenia teoretyczne edukacji tego rodzaju […], ile raczej praktyczne działania i rozwiązania wdrażane w jej zakresie, uwzględniające m.in.: sytuację medialno-informacyjną (bieżącą i przedpandemiczną); ewolucję w kierunku dostosowywania przestrzeni [instytucjonalnej] do obserwowanych zmian w społecznych praktykach korzystania z mediów i technologii cyfrowych; wyzwania technologiczne i komunikacyjne związane z kształceniem kompetencji medialnych, informacyjnych i cyfrowych różnych grup użytkowników; międzyinstytucjonalne usytuowanie biblioteki i tworzenie sieci współpracy korzystnych w wymiarze skutecznego projektowania i realizowania EMIC na miarę wyzwań współczesnego świata.
[ze Wstępu]
The subject matter examined by Agnieszka Demczuk is extremely interesting and important as it touches upon the very significant and actual challenges of recent years. Issues discussed in the monograph are part of a very important up-to-date and knowledge-oriented scientific considerations as they combine media and communication studies, political science, and social psychology. Thanks to such an interdisciplinary research approach, the publication represents a very interesting source of knowledge on COVID-19 and media related issues. The combination of these research areas is the evidence of a well-considered research choice by the Author, as well as her scientific maturity and erudition.
Without any doubt the book is a synthetic study devoted to the phenomenon of COVID-19-related infodemic in Poland and its consequences to the state of the debate about SARS-CoV-2, as well as other processes that have been affected by the pandemic.
The work should be regarded as an important and extremely valuable source of information for those dealing with processes of creating information, fake news, and their impact on public spheres, as well as for those who want to deepen their knowledge on the subject COVID-19-related infodemic challenges in Poland.
Prof. Magdalena Musiał-Karg, Ph.D.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
