Matka Boża Samobójców to najnowszy i jeden z najlepszych tomików Bartłomieja Kucharskiego, w którym wybrzmiewa ciemne solilokwium użyte z mocą wieku już doświadczonego i zaprawionego w zapasach tego świata.
Matka Boża Samobójców to poezja rodząca się z głębi życia – prawdziwa jak cierpienie, radośc i cisza. Prowadzi przez tajemnicę Paschy i mistyczne doświadczenie nicości, w której Bóg przez moment zdaje się milczeć, by powrócić jako pełnia Miłosierdzia. Ślady mistyków i filozofów, od św. Jana od Krzyża po Mistrza Eckharta i Junga, wyznaczają drogę przez ciemność ku światłu, gdzie każdy krok staje się poszukiwaniem wewnętrznej pełni. To poezja poszukiwania słów, które wiodą ku ciszy, ku temu, co pozostaje, gdy wszystko inne przemija. Tomik poleca się nie tylko żarliwym poszukiwaczom Prawdy, ale wszystkim tym którzy choć raz zadali sobie pytanie o niewytłumaczalną tajemnicę i cud życia.
Świt jeszcze daleko to debiut poetycki Doroty Anny Kaweckiej, absolwentki filologii polskiej Uniwersytetu Szczecińskiego oraz Wydziału Psychologii Uniwersytetu Humanistyczno-Społecznego SWPS w Warszawie. Pisane wierszy jest dla niej próbą ocalenia chwil wyjątkowych, próbą wyzwolenia się z języka codzienności, który może zamykać w dosłownym pojmowaniu rzeczywistości, ograniczając przestrzeń głębszego namysłu nad sobą, kondycją ludzkiego losu, ponadczasowymi wartościami stanowiącymi źródło nadziei. Zdaniem Autorki, poezja stwarza niezwykłą możliwość metarefleksji i dostrzegania zjawisk, które często umykają naszej uwadze.
Książka Apolonii Ptak stanowi konstelację krótkich tekstów, które pod względem gatunkowym są opowiadaniami, niejednokrotnie pisanymi prozą poetycką. Jest to czuła i osobista podróż przez uwewnętrzniony świat, własną pamięć i wspomnienia. Obserwacja życia codziennego i bliskość natury stają się dla autorki punktem wyjścia do refleksji metafizycznej.
Książka "Pani Kołodziej. Kawki i gołębie" to zbiór 66 krótkich opowiadań autorstwa Mariusza Sambora, autora wydanej w 2023 r. książki "Nieoczekiwane przestoje w chmurach". Jej bohaterami są Pani Kołodziej i Pan Ryba, których obserwacje otaczającej rzeczywistości i z pozoru zwykłych zjawisk stają się źródłem refleksji nad światem, jego złożonością i przemijalnością
No… popatrzcie, kobitki, na świat z męskiej perspektywy. Z perspektywy Ławskiego albo Krzysztofa Beśki. Wiecie, że oni też są zdolni do uczuć wyższych? Może następnym razem nie zapytacie, jakim jeździ autem. Albo dlaczego nie zapłacił rachunku. Gwiazda? To zła kobieta była… A ja świetnie się bawiłam!
Joanna Jagiełło
Miłośnicy kryminałów Krzysztofa Beśki mogą poczuć się zawiedzeni tą książką, bo zamiast kolejnej sensacyjnej fabuły otrzymują powieść o miłości. Jej bohater, tzw. korpoludek, próbuje jakoś urządzić się w stolicy i zmaterializować śmiały sen o szczerych uczuciach, lecz marzenia swoją drogą, a życie swoją. Aż po ostatni fajerwerk – ale nie tylko dla niego przeczytać warto. Zbigniew Zbikowski
O autorze:
Krzysztof Beśka – ur. 2.04.1972 w Mrągowie. Prozaik, dziennikarz, autor tekstów piosenek i słuchowisk radiowych, członek Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Jego pierwsze powieści krytyka zaliczyła do nurtu polskiej prozy, która ukazuje w krzywym zwierciadle nową, wolnorynkową rzeczywistość. Za Fabrykę frajerów, wspomnienia ze szkoły wojskowej, otrzymał w 2010 roku dwie nagrody: Wawrzyn – Literacką Nagrodę Warmii i Mazur oraz Wawrzyn Czytelników. Od 2012 roku opublikował kilkanaście powieści sensacyjno-historycznych oraz kryminalnych. Tango z gwiazdą to powrót twórcy do literatury obyczajowej.
FRAGMENT
Ławski znów spojrzał na swoje pytania. A potem podniósł wzrok na Gwiazdę. Zauważył, że jej powieki dziwnie wolno opadają. Może się nie wyspała. Tak naprawdę to od tamtej chwili, kiedy zobaczył ją po raz pierwszy na żywo na Pradze, zastanawiał się, czy ma męża albo przy-najmniej oficjalnego narzeczonego. Czy zwyczajny facet może w ogóle dzielić życie z aktorką albo piosenkarką? – zastanawiał się. Aktorka na towarzysza gehenny najczęściej wybiera sobie innego aktora, często kolegę ze studiów. Piękna, wzruszająca historia do wywiadu albo artykułu w kolorowym tygodniku z ploteczkami. Albo jeszcze lepiej: aktorka wybiera na życie reżysera. Żeby miała gdzie grać (…).
Wycinki i półwiersze, nowy zbiór wierszy Bogdana Jaremina, jest ciągiem spostrzeżeń dotyczących życiem poza spektrum medialnym, opowieścią o ludzie i ludziach w domniemanej wsi Wycinki, sprawach prostych oraz trudnych; narracja splata się z poetyką, rozmówki z sentencjami filozoficznymi, a bohater lityczny/narrator to wszystko notuje, notuje mu się to bez zepsucia formy, dzięki czemu można swobodnie jakoby wejść w opłotki tegoż miejsca, okiem turystki czytelniczej złowić dla siebie coś z tego planktonu doznań. Prosimy siadać do stołu i czytać. Gotowe.
Czy pięć wieków po Kolumbie można na nowo odkryć Amerykę? Mając za przewodnika Adama Majewskiego — z pewnością tak. Autor Ameryki prowadzi nas bowiem — niczym mityczny Fanes — śmiałą poetycką frazą rodem z Walta Whitmana przez wszechświat tego kontynentu. Od lodów w Quarry Ice Park po rozgrzany białą kulą słońca Nowy Meksyk, od chłodnej fali niosącej surferów z Los Angeles do zawłaszczonego śladem człowieka Srebrnego Globu. Wsiadamy na pokład Blue Birda TC/2000, z głośnika Lana Del Rey i Chroma Key… I w drogę.
Nowy tom Zygmunta Ficka to wiersze o zmartwychwstaniu, o powinowactwie śmierci i snu, o przechodzeniu z mroku w światło, z niepamięci w obecność. To synchronizacja własnego oddechu z oddechem ziemi. Tu namacalna, ruchliwa rzeczywistość dzieje się w doświadczanej przez podmiot ponadczasowej nieruchomości. Tu rzeka płynie i w nieskończonym morzu rozpływa się bez lęku; dźwięki trąbki zwiastują odrodzenie - wibrują, wirują na tle okien jak liście, piórka, płatki śniegu, płatki kwiatów jabłoni.
Po wielu latach pisania utworów, które w uproszczeniu można by nazwać wierszoprozami, zapragnąłem od tej dogodnej dla mnie formy odpocząć. Przygoda z oktostychami trwała od lutego do października 2022 roku, napisałem ich pięćdziesiąt trzy. Jedenasto- i trzynastozgłoskowce. Oktostychy wybrałem nie dlatego, żeby sprawdzić, czy im sprostam; ich forma i to, jak w ogóle mi się pomyślały, otwierały jeszcze jedną możliwość zdawania sprawy o świecie i moim w nim uczestnictwie. Przemyślenia, obserwacje i emocje mogły się wyrazić w sposób dla mnie samego nieoczywisty i – nieoczekiwany (prawdą jest, że oktostychy pisałem w latach 1978-1979 i opublikowałem je w „Akcencie” w roku 1980). Oktostychy to forma wdzięczna i bardzo trudna. Polubiłem ją, ale czy do niej wrócę?
Czy to możliwe by wierzyć, gdy sypie się świat? Wydobywać spod zgliszczy drobinki dobra? Tracić i opłakiwać, a mimo to mieć nadzieję? Tom Bartłomieja Kucharskiego, o którym sam pisze, że powstawał w trudnym dla Autora czasie, udowadnia, że tak. Nie jest to jednak prosta historia. Autor snuje opowieść o człowieku, który wbrew przeciwnościom, chce sprostać podjętemu zobowiązaniu. Widzimy ten wysiłek. Prawie go dotykamy. W pewnym momencie zdając sobie sprawę, że czytamy także o sobie. O własnych lękach, tęsknotach i ograniczeniach. Żyć w prawdzie. Kochać. Wybaczać. Czy nie z tym mierzymy się każdego dnia? Czy nie tego właśnie pragniemy? Dokonać niemożliwego. Dotrzymać danego słowa.
Jest to druga część zbioru wywiadów Elżbiety Wojnarowskiej z ludźmi kultury, głównie związanymi z Krakowem (cz. I ukazała się w 2020 r.). Są to takie postacie jak: Andrzej Sikorowski, Zygmunt Konieczny, Adam Zagajewski, Ernest Bryl, o. Jan Andrzej Kłoczowski, Jan Kanty Pawluśkiewicz, Aleksander Krawczuk, Krzysztof Jasiński i inni.Książka ta stanowi cenne uzupełnienie pierwszej części, ale jednocześnie zawiera omówienie nowych zagadnień związanych ze zmieniającą się historią oraz upływającym czasem.
Spis treści:
- Bartosz Woźniak. Słowo wstępne
- Anna Mochalska - Poeta kompletny, poeta uparty. Twórczość Kacpra Płusy od "Ze skraju i ze światła" do "Kobiet Polskich"
- Piotr Wiktor Lorkowski - Bożeny Ptak osobna wspólność
- Wojciech Kaliszewski - Krok po kroku. O poezji Macieja Bieszczada
- Michał Piętniewicz - Niech spadnie różany deszcz. Kilka uwag na temat poezji Bartłomieja Kucharskiego OCD
- Kamila Dzika-Jurek - Wiersze w ogniu: Jan Paweł Krasnodębski
- Michał Piętniewicz - Od popiołu do ogrodu. O poezji Małgorzaty Misiewicz
- Robert Gawłowski - Dotykanie tajemnic. O poezji Jana Strządały
- Tadeusz Karbowicz - Pierścień z Truso. O poezji Eryka Ostrowskiego
- Magdalena Węgrzynowicz-Plichta - Liryczne zapętlenie czasoprzestrzeni - poetyckie wędrówki Marzeny Dąbrowy Szatko
Książka ta, jak każdy zbiór komponowany nie kluczem odgórnego zamysłu, lecz przekrojowo, w całej swej różnorodności daje wgląd w literaturę tworzoną przez młodych autorów , a wydanych w ramach Krakowskiej Biblioteki Młodych Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Są to literackie portrety twórców zrzeszonych w Kole Młodych SPP działającym przy Oddziale Krakowskim Stowarzyszenia. Powstał zbiór ukazujący wycinek najnowszej literatury polskiej, którego autorami są znakomici znawcy tematu tacy jak Marta Stefańczyk, Jurij Zawadski, Krzysztof D. Szatrawski, Piotr Lamprecht, Karolina Górnicka, Michał Piętniewicz, Maciej Bujanowicz
Wspomnienia nauczycielki pracującej w podkrakowskich szkołach w latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych ubiegłego wieku. Znajdują się w niej celne spostrzeżenia i refleksje dotyczące ówczesnych warunków życia i pracy w tym środowisku, jak również opis relacji między kierownictwem szkoły, nauczycielami, rodzicami i uczniami. Jest to świat miniony, ale wart poznania. Walorem książki jest jej autentyzm i interesujący, wciągający czytelnika, sposób prowadzenia narracji.
Zbiór Ekspres do kawy zawiera formy mocno ustrukturowane, ascetyczne w melodii i bardzo zdyscyplinowane, ograniczone jedynie do trzech wersów. W tej formalnej ascezie odbija się mądrość życiowa płynąca z doświadczeń psychoterapeutycznych i życiowych.
Unosi się, to drugi tom poetycki Bernarda Łacha, krakowskiego poety, który zadebiutował w 2020 roku tomem „Psalmiki” wydanym także w serii Biblioteka Młodych Stowarzyszenia Pisarzy Polskich oddział w Krakowie. Oba tomy łączy oszczędność formalna i powściągliwość emocjonalna, które zdają się być cechami mocno wyróżniającymi na tle dzisiejszej produkcji poetyckiej w Polsce. Nie są to wiersze – rebusy, czy niekończące się labirynty wynurzeń, tak charakterystyczne dla dzisiejszej młodej poezji. Po ten tom z radością sięgnąć powinny osoby poszukujące solidnej, zrównoważonej refleksji nad kondycją zwykłego człowieka lat 20 naszego wieku.
Nowy tom wierszy Eryka Ostrowskiego to bardzo osobista książka ze szczególną dedykacją. Pełna uczuć, wspomnień, obrazów, miejsc. Zostawia przesłanie w postaci wspólnych historii, wrażeń, emocji i myśli. Zostawia to, co czasami ciężko powiedzieć bliskiej osobie. A napisane, złapane w słowa, ma podwójną moc. Bo zawsze można do tego wrócić. Przeczytać od nowa. Przypomnieć sobie park, ulewę, widok z okna.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
