Wycinki i półwiersze, nowy zbiór wierszy Bogdana Jaremina, jest ciągiem spostrzeżeń dotyczących życiem poza spektrum medialnym, opowieścią o ludzie i ludziach w domniemanej wsi Wycinki, sprawach prostych oraz trudnych; narracja splata się z poetyką, rozmówki z sentencjami filozoficznymi, a bohater lityczny/narrator to wszystko notuje, notuje mu się to bez zepsucia formy, dzięki czemu można swobodnie jakoby wejść w opłotki tegoż miejsca, okiem turystki czytelniczej złowić dla siebie coś z tego planktonu doznań. Prosimy siadać do stołu i czytać. Gotowe.
Czy pięć wieków po Kolumbie można na nowo odkryć Amerykę? Mając za przewodnika Adama Majewskiego — z pewnością tak. Autor Ameryki prowadzi nas bowiem — niczym mityczny Fanes — śmiałą poetycką frazą rodem z Walta Whitmana przez wszechświat tego kontynentu. Od lodów w Quarry Ice Park po rozgrzany białą kulą słońca Nowy Meksyk, od chłodnej fali niosącej surferów z Los Angeles do zawłaszczonego śladem człowieka Srebrnego Globu. Wsiadamy na pokład Blue Birda TC/2000, z głośnika Lana Del Rey i Chroma Key… I w drogę.
Nowy tom Zygmunta Ficka to wiersze o zmartwychwstaniu, o powinowactwie śmierci i snu, o przechodzeniu z mroku w światło, z niepamięci w obecność. To synchronizacja własnego oddechu z oddechem ziemi. Tu namacalna, ruchliwa rzeczywistość dzieje się w doświadczanej przez podmiot ponadczasowej nieruchomości. Tu rzeka płynie i w nieskończonym morzu rozpływa się bez lęku; dźwięki trąbki zwiastują odrodzenie - wibrują, wirują na tle okien jak liście, piórka, płatki śniegu, płatki kwiatów jabłoni.
Po wielu latach pisania utworów, które w uproszczeniu można by nazwać wierszoprozami, zapragnąłem od tej dogodnej dla mnie formy odpocząć. Przygoda z oktostychami trwała od lutego do października 2022 roku, napisałem ich pięćdziesiąt trzy. Jedenasto- i trzynastozgłoskowce. Oktostychy wybrałem nie dlatego, żeby sprawdzić, czy im sprostam; ich forma i to, jak w ogóle mi się pomyślały, otwierały jeszcze jedną możliwość zdawania sprawy o świecie i moim w nim uczestnictwie. Przemyślenia, obserwacje i emocje mogły się wyrazić w sposób dla mnie samego nieoczywisty i – nieoczekiwany (prawdą jest, że oktostychy pisałem w latach 1978-1979 i opublikowałem je w „Akcencie” w roku 1980). Oktostychy to forma wdzięczna i bardzo trudna. Polubiłem ją, ale czy do niej wrócę?
Czy to możliwe by wierzyć, gdy sypie się świat? Wydobywać spod zgliszczy drobinki dobra? Tracić i opłakiwać, a mimo to mieć nadzieję? Tom Bartłomieja Kucharskiego, o którym sam pisze, że powstawał w trudnym dla Autora czasie, udowadnia, że tak. Nie jest to jednak prosta historia. Autor snuje opowieść o człowieku, który wbrew przeciwnościom, chce sprostać podjętemu zobowiązaniu. Widzimy ten wysiłek. Prawie go dotykamy. W pewnym momencie zdając sobie sprawę, że czytamy także o sobie. O własnych lękach, tęsknotach i ograniczeniach. Żyć w prawdzie. Kochać. Wybaczać. Czy nie z tym mierzymy się każdego dnia? Czy nie tego właśnie pragniemy? Dokonać niemożliwego. Dotrzymać danego słowa.
Jest to druga część zbioru wywiadów Elżbiety Wojnarowskiej z ludźmi kultury, głównie związanymi z Krakowem (cz. I ukazała się w 2020 r.). Są to takie postacie jak: Andrzej Sikorowski, Zygmunt Konieczny, Adam Zagajewski, Ernest Bryl, o. Jan Andrzej Kłoczowski, Jan Kanty Pawluśkiewicz, Aleksander Krawczuk, Krzysztof Jasiński i inni.Książka ta stanowi cenne uzupełnienie pierwszej części, ale jednocześnie zawiera omówienie nowych zagadnień związanych ze zmieniającą się historią oraz upływającym czasem.
Spis treści:
- Bartosz Woźniak. Słowo wstępne
- Anna Mochalska - Poeta kompletny, poeta uparty. Twórczość Kacpra Płusy od "Ze skraju i ze światła" do "Kobiet Polskich"
- Piotr Wiktor Lorkowski - Bożeny Ptak osobna wspólność
- Wojciech Kaliszewski - Krok po kroku. O poezji Macieja Bieszczada
- Michał Piętniewicz - Niech spadnie różany deszcz. Kilka uwag na temat poezji Bartłomieja Kucharskiego OCD
- Kamila Dzika-Jurek - Wiersze w ogniu: Jan Paweł Krasnodębski
- Michał Piętniewicz - Od popiołu do ogrodu. O poezji Małgorzaty Misiewicz
- Robert Gawłowski - Dotykanie tajemnic. O poezji Jana Strządały
- Tadeusz Karbowicz - Pierścień z Truso. O poezji Eryka Ostrowskiego
- Magdalena Węgrzynowicz-Plichta - Liryczne zapętlenie czasoprzestrzeni - poetyckie wędrówki Marzeny Dąbrowy Szatko
Książka ta, jak każdy zbiór komponowany nie kluczem odgórnego zamysłu, lecz przekrojowo, w całej swej różnorodności daje wgląd w literaturę tworzoną przez młodych autorów , a wydanych w ramach Krakowskiej Biblioteki Młodych Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Są to literackie portrety twórców zrzeszonych w Kole Młodych SPP działającym przy Oddziale Krakowskim Stowarzyszenia. Powstał zbiór ukazujący wycinek najnowszej literatury polskiej, którego autorami są znakomici znawcy tematu tacy jak Marta Stefańczyk, Jurij Zawadski, Krzysztof D. Szatrawski, Piotr Lamprecht, Karolina Górnicka, Michał Piętniewicz, Maciej Bujanowicz
Wspomnienia nauczycielki pracującej w podkrakowskich szkołach w latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych ubiegłego wieku. Znajdują się w niej celne spostrzeżenia i refleksje dotyczące ówczesnych warunków życia i pracy w tym środowisku, jak również opis relacji między kierownictwem szkoły, nauczycielami, rodzicami i uczniami. Jest to świat miniony, ale wart poznania. Walorem książki jest jej autentyzm i interesujący, wciągający czytelnika, sposób prowadzenia narracji.
Zbiór Ekspres do kawy zawiera formy mocno ustrukturowane, ascetyczne w melodii i bardzo zdyscyplinowane, ograniczone jedynie do trzech wersów. W tej formalnej ascezie odbija się mądrość życiowa płynąca z doświadczeń psychoterapeutycznych i życiowych.
Unosi się, to drugi tom poetycki Bernarda Łacha, krakowskiego poety, który zadebiutował w 2020 roku tomem „Psalmiki” wydanym także w serii Biblioteka Młodych Stowarzyszenia Pisarzy Polskich oddział w Krakowie. Oba tomy łączy oszczędność formalna i powściągliwość emocjonalna, które zdają się być cechami mocno wyróżniającymi na tle dzisiejszej produkcji poetyckiej w Polsce. Nie są to wiersze – rebusy, czy niekończące się labirynty wynurzeń, tak charakterystyczne dla dzisiejszej młodej poezji. Po ten tom z radością sięgnąć powinny osoby poszukujące solidnej, zrównoważonej refleksji nad kondycją zwykłego człowieka lat 20 naszego wieku.
Nowy tom wierszy Eryka Ostrowskiego to bardzo osobista książka ze szczególną dedykacją. Pełna uczuć, wspomnień, obrazów, miejsc. Zostawia przesłanie w postaci wspólnych historii, wrażeń, emocji i myśli. Zostawia to, co czasami ciężko powiedzieć bliskiej osobie. A napisane, złapane w słowa, ma podwójną moc. Bo zawsze można do tego wrócić. Przeczytać od nowa. Przypomnieć sobie park, ulewę, widok z okna.
Tom „Punkt wyjścia” zawiera 30 wierszy opisujących niepewną intelektualnie, duchowo i emocjonalnie sytuację młodego wrażliwego człowieka na tle pejzażu współczesnej Polski, Europy i świata.
Jest to ponad stu stronicowy tom przekładów France'a Perešena, który jest przez Słoweńców powszechnie uważany za skarb i dumę narodową. Przez coraz to nowe pokolenia poetyckie jest szczególnie ceniony jako niedościgły wzór precyzji wypowiedzi w jej najbardziej mistrzowskiej formie. Gdyby szukać nazwiska o porównywalnej randze wśród polskich twórców słowa, to zapewne byłby to Jan Kochanowski, również z powodu podobnej pozycji startowej tych dwóch mistrzów: tylko na początku powoływania do życia obszarów ducha w nowym języku (w czasach Prešerena językiem porozumiewania się inteligencji słoweńskiej był niemiecki) można sprawę narodową w tak naturalny sposób połączyć z osobistą.
Beata Kurek - krakowska poetka. Stypendystka Urzędu Miasta Krakowa, autorka zbiorów wierszy Milczenie o zapachu pomarańczy (1999), Zupełnie inna gwiazda (2002), Boso po lodzie (2011), Pod jednym kloszem (2021). Laureatka konkursów literackich (O Złoty Kałamarz i Złamane Pióro, Konkursu im. J. Śpiewaka, Konkursu im. Wacława Olszewskiego i innych). Współpracuje jako wolontariuszka z Krakowskim Oddziałem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Debiutowała na łamach pisma literackiego Sfera wierszem "Przez zamknięte okno". Publikowała w Incipicie, Gestaltcie, Sferze, Magdalence Kulturalnej, prasie codziennej oraz w almanachach Poetyckie pejzaże (Kraków: Oficyna Wydawnicza ESPERO 1996), Sfera (Kraków: Wydawnictwo Baran i Suszczyński 1998), Zielnik miłości (Lubin: Centrum Kultury 1998) i Każdy rodzi się poetą (Kraków 1999). Opublikowała następujące książki:Milczenie o zapachu pomarańczy (1999)Zupełnie inna gwiazda (2002)Boso po lodzie (2011)Pod jednym kloszem (2021) Jej utwory były nagradzane na wielu konkursach literackich. Od 2005 roku współpracuje z Teatrem Stygmator w Krakowie biorąc udział w występach zbiorowych i wieczorach autorskich. Nowy tom zawiera 122 zwięzłe i nieprzegadane wiersze, będące trzeźwymi refleksjami nad miłością zagubioną cywilizacyjnym rozgardiaszu. Są to wiersze wybrane z dotychczasowych tomów Autorki, która w tym roku została przyjęta w poczet członków SPP.
To, co w nas zapisane, to transcendentna potrzeba streszczenia czasu i próba powiązania tego z podświadomością. Dniewnik Waldemara Okonia to dowód zatrzymania w słowie tego, co nasyca nas w ciągu dnia światłem, doświadczenie mijającego życia, traktowanego jako fenomen twórczej pamięci.
Gabriel Leonard Kamiński
Lektura Dniewnika Waldemara Okonia jest wtajemniczeniem. Jest odczytaniem otaczającego nas świata w taki sposób, jakby autor tej księgi znalazł się po drugiej, magicznej stronie lustra. Takie lustra znajdziemy w borgesowskim Uqbarze, trafimy na nie w skromnym lizbońskim mieszkaniu Fernada Pessoi, ale najpewniej przejrzymy się w nich, czytając wielkie literackie diariusze zapisujące rzeczywistość poetyckim szyfrem. Siła tego dziennika nie polega jednak na tym, że z jego pomocą możemy wrócić do tego, co minęło. Dniewnik potrafi bowiem zatrzymać czas; jak każde genialne dzieło.
Krzysztof Rudowski
Waldemar Okoń – poeta, historyk sztuki, krytyk artystyczny, kurator wystaw sztuki współczesnej, absolwent filologii polskiej i historii sztuki Uniwersytetu Wrocławskiego, specjalizuje się w historii sztuki XIX i XX wieku. Opublikował szereg książek oraz kilkadziesiąt artykułów poświęconych tej epoce. Wydał również dziewięć tomów poezji – ostatni, Jeszcze jeden tom wierszy (wersja polsko-francuska) w roku 2021, scenariusz widowiska teatralnego Antoni S., czyli Wieża Babel (1995) i cztery wybory prozy poetyckiej. Poza tym książki prozatorskie: Max z drugiej strony ulicy (2015), Jestem jak echo. Rok 1983 (2017), baśń dla dzieci i dorosłych Michaś i Księżyc (2019), monografie Jan Matejko i Stanisław Wyspiański (1998) oraz Kresy w malarstwie polskim (2006). Stypendysta Fundacji Lanckorońskich i Funduszu Pomocy Niezależnej Literaturze i Nauce Polskiej. Od 1996 roku członek Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Profesor, pracuje w Instytucie Historii Sztuki Uniwersytetu Wrocławskiego.
"Pobaw się ze mną" to dojrzały debiut osoby, która w niejednym piecu chleb piekła: matki, naukowczyni, przedsiębiorczyni, poetki. Wiersze Małgorzaty Oczak nie służą jedynie dostarczaniu wzruszeń czy satysfakcji estetycznej; język poetycki w przypadku tej autorki staje się narzędziem badania rzeczywistości, drogą do konstatacji na temat otaczającego świata. Efekty są, fascynujące.
Tomik Natalii Biesiady-Myszak „Wielkie nieba” jest zapisem spoetyzowanego świata opartego na spójnie zorganizowanej kompozycji całości. Napotkamy tu zawiły świat relacji ja-my, relacji narażonej na odwieczny problem niespełnienia. W wielu lirycznych warstwach prześwituje prawda o samotności ja i nieuniknionym procesie przemijania. Specjalną przestrzenią wygasania są tu kulturowe cząstki sacrum wchłaniane niegdyś przez autorkę w czasach dzieciństwa. Obrana przez poetkę strategia polega na zagęszczaniu lingwistycznych przestrzeni. Na współcześnie dominujących falach inercji ten tomik jest dowodem na to, że nawet jeśli groteską są wszelkie okrzyki oburzenia i zaskoczenia to wciąż pozostajemy z tą samą ilością pytań bez odpowiedzi.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
