Książka dr Iwony Ryniak-Olszanki stanowi interesujące i wnikliwe spojrzenie na problematykę praw ludności rdzennej w Indonezji. Autorka osadza swoje rozważania w szerokiej perspektywie międzynarodowej, obejmującej rozwój zarówno prawa międzynarodowego dotyczącego ludności rdzennej, jak i mechanizmów jej ochrony. […] Tło historyczno-polityczne zarysowane przez Autorkę pozwala prześledzić, jak zmieniała się polityka Indonezji dotycząca ludności rdzennej oraz współpracy międzynarodowej w dziedzinie praw człowieka.
dr hab. Michał Balcerzak, prof. UMK i US
Autorka [...] wybrała za przedmiot swych rozważań analizę relacji pomiędzy zakresem ochrony praw ludności rdzennej a zachowaniem integralności, suwerenności i bezpieczeństwa publicznego, a zatem trwałości struktur państwowych jako takich. […] Praca, oprócz niewątpliwych walorów naukowych, jasno zarysowanej tezy głównej, pozytywnie zaskakuje przejrzystością, dzięki której może trafić nie tylko do wąskiego grona badaczy, ale też do pozostałych zainteresowanych problemem czytelników.
prof. dr hab. Adam Jelonek
Książka Pani Katarzyny Odyniec stanowi interesujące studium teoretyczno-empiryczne z zakresu pedagogiki społecznej. (…) Przyjęta koncepcja „wielkiej instytucji edukacyjnej” pozwala zmieścić w jednym obrazie zjawiska wiele porządków analitycznych: historycznych, tożsamościowych, aktywizacyjnych, obywatelskich czy biograficznych. (…) Niezależnie od niezaprzeczalnych walorów naukowych książka jest prawdziwie fascynującą opowieścią o ludziach, miejscach, fenomenach społecznych i kulturowych, (…) które mogą posłużyć jako nawigacja w realnej podróży po Podlasiu. Jest to znakomity pedagogiczny reportaż ze świata lokalnego i regionalnego.
dr hab. Bohdan Skrzypczak
Kategoria środowiska lokalnego jest rozumiana przez Autorkę bardzo szeroko: zarówno w kontekście klasycznej koncepcji małej ojczyzny (Stanisław Ossowski), jak i w świetle współczesnych edukacyjnych stanowisk – „miejsca wspólnego dla szeregu grup społecznych”. Tym, co łączy obydwie perspektywy, jest rozumienie środowiska jako źródła różnych wpływów (m.in. społecznych, kulturowych, naturalnych), jako zbioru różnych podmiotów, instytucji społecznych i zachowań zbiorowych kształtujących egzystencję codzienną individuum.
prof. Andrzej Radziewicz-Winnicki, em. prof. UŚ i UZ
Mamy do czynienia z książką nie tylko unikatową w polskim piśmiennictwie – dzieje Portugalii i historia portugalskiej myśli społecznej czy filozoficznej nie są tematami silnie zaakcentowanymi w nauce polskiej – ale przede wszystkim dobrze napisaną, dobrze udokumentowaną i dobrze uargumentowaną. (…) To szeroka panorama portugalskiej historii intelektualnej, obejmująca myśl polityczną, filozofię, antropologię (i etnografię).
prof. dr. hab. Henryk Szlajfer
Książka profesora Jagłowskiego prezentuje chronologicznie uporządkowany wykład portugalskiej historii idei. Monografia oparta jest na solidnej kwerendzie źródłowej; szczególnie pozytywne wrażenia sprawia m.in. odważna interpretacja mesjanizmu Fernando Pessoi. Wartość poznawcza książki wskazuje na to, że będzie można rekomendować ją jako niemal obowiązkową lekturę dla studentów portugalistyki i iberystyki.
prof. dr. hab. Jerzy Brzozowski
Złote Skrzydło jest wnikliwą analizą chińskiej tradycji, filozofii i społeczeństwa. Nie bez racji zalicza się tę książkę do klasyki chińskiej antropologii. Jej autor, Lin Yaohua (1910–2000), był profesorem socjologii i antropologii, obronił doktorat na Uniwersytecie Harvarda (1940), później wykładał na uniwersytetach Yenching w Chengdu i Minzu w Pekinie. W swojej książce odwołuje się do bezpośredniego doświadczenia, przedstawia bowiem losy własnej rodziny i przemiany dokonujące się w społeczności, w której dorastał.
Złote Skrzydło jest opowieścią o dwóch rodzinach z małej wioski na południu Chin, osadzoną w pierwszych dekadach XX wieku. Autor stopniowo wprowadza nas w miejscowe obyczaje i w życie rodzinne odmierzane rytmem upraw, świąt i lokalnego handlu, kreśląc bogate tło społeczne. Dwaj krewni i zarazem przyjaciele – Donglin i Fenzhou – wspólnie zakładają sklep i stopniowo wydobywają się z ubóstwa. Sklep, początkowo miejsce sprzedaży orzeszków ziemnych i wina, udzielania konsultacji medycznych, przemienia się z czasem w ważny dla okolicy punkt dystrybucji ryżu i ryb. Obaj właściciele, zrazu zwykli handlarze, stają się osobami wpływowymi, kluczowymi uczestnikami życia lokalnej społeczności. Ich historia to nie tylko opis dochodzenia do dobrobytu, to także świadectwo konfliktów, niepokojów społecznych i niepowodzeń. Jednym z powracających motywów książki jest pytanie o przeznaczenie, o to, w jakim stopniu jesteśmy panami własnego losu.
Krzysztof Kardaszewicz
Książka Laury Kochel jest ważnym głosem w dyskusji nad przyszłością planowania krajobrazu miast. Wnikliwa, wieloaspektowa analiza dobrych praktyk na przykładzie systemu planowania i projektowania krajobrazu Berlina w kontekście walorów przyrodniczych, ale przede wszystkim wizerunku miasta może zainspirować podobne działania w Polsce. Autorka wykazała się dociekliwością i pasją w przeprowadzanych badaniach, co zaprocentowało klarownym i logicznym wywodem.
dr hab. inż. arch. Irena Niedźwiecka-Filipiak, prof. Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu
Laura Kochel podejmuje temat planowania krajobrazu jako kluczowego elementu zrównoważonej urbanizacji. Analizuje opracowania planistyczne dotyczące ochrony i kształtowania krajobrazu Berlina. (…) Praca jest niezwykle aktualna i potrzebna, dotyka zagadnień związanych z jakością życia w miastach.
prof. dr hab. inż. arch. Agata Zachariasz, Politechnika Krakowska
Jest to wykład rzetelny, skonstruowany ściśle chronologicznie, bardziej opowiadający niż analizujący. Historia polityczna w ujęciu Autora to historia polityki, która rozgrywa się przede wszystkim na terenie instytucji państwowych i w obrębie klasy politycznej. Głównym podmiotem nie jest więc anonimowe społeczeństwo, obecne w postaci wyników sondaży i głosowań, a niekiedy opisu strajków. Są nim bezpośredni uczestnicy – przede wszystkim liderzy – gry (walki) politycznej, co nadaje płynności wywodom Antoniego Dudka i podnosi temperaturę narracji. Prof. dr hab. Andrzej Paczkowski Antoni Dudek jako jeden z pierwszych profesjonalnych badaczy zajął się początkami, a następnie dziejami Trzeciej Rzeczpospolitej. Swój warsztat historyka i politologa wykorzystuje także w najnowszej, opartej na rozległych badaniach, historii politycznej Polski. To najlepszy dziś przewodnik dla wszystkich próbujących zrozumieć nasze dzieje po upadku rządów komunistycznych. Prof. dr hab. Jerzy Eisler
Jest to wykład rzetelny, skonstruowany ściśle chronologicznie, bardziej opowiadający niż analizujący. Historia polityczna w ujęciu Autora to historia polityki, która rozgrywa się przede wszystkim na terenie instytucji państwowych i w obrębie klasy politycznej. Głównym podmiotem nie jest więc anonimowe społeczeństwo, obecne w postaci wyników sondaży i głosowań, a niekiedy opisu strajków. Są nim bezpośredni uczestnicy – przede wszystkim liderzy – gry (walki) politycznej, co nadaje płynności wywodom Antoniego Dudka i podnosi temperaturę narracji. Prof. dr hab. Andrzej Paczkowski Antoni Dudek jako jeden z pierwszych profesjonalnych badaczy zajął się początkami, a następnie dziejami Trzeciej Rzeczpospolitej. Swój warsztat historyka i politologa wykorzystuje także w najnowszej, opartej na rozległych badaniach, historii politycznej Polski. To najlepszy dziś przewodnik dla wszystkich próbujących zrozumieć nasze dzieje po upadku rządów komunistycznych. Prof. dr hab. Jerzy Eisler
Psychologia: wprowadzenie to nowoczesny podręcznik autorstwa Edwarda Nęcki – wybitnego polskiego naukowca, twórcy oryginalnej teorii inteligencji i doświadczonego nauczyciela akademickiego. W 10 rozdziałach, w przystępny i zajmujący sposób, omówiona została zarówno specyfika samej dyscypliny, jak i jej podstawowe zagadnienia (takie jak zachowanie, uczenie się, emocje, motywacja, poznanie, inteligencja, osobowość) z uwzględnieniem historii i najnowszych badań. Książka jest przeznaczona dla słuchaczy pierwszych lat studiów psychologicznych oraz studentów tych kierunków, gdzie „Wstęp do psychologii” jest przedmiotem kursowym.
Szczególnie cenię w wykładzie Edwarda Nęcki to, że konsekwentnie zwalcza naukę śmieciową, że nie pozwala zapomnieć czytelnikowi, że bez teoretycznie i metodologicznie mocnych badań naukowych nie jest możliwe udzielanie pomocy psychologicznej osobom jej potrzebującym. Owa pomoc, szerzej: praktyka psychologiczna, musi być – że odwołam się do modnego anglojęzycznego określenia – evidence-based practice. I to stanowisko Autora mocno wybrzmiewa w jego wykładzie.
z recenzji prof. Jerzego Brzezińskiego
Bardzo pozytywnie oceniam strukturę książki (…). Rozwiązanie zaproponowane przez autora ma tę ważną zaletę, że dostarcza spojrzenia na psychologię w całościowej perspektywie, co też znacznie zwiększa krąg potencjalnych czytelników książki. Z oczywistych względów będzie ona bardzo istotna dla studentów psychologii, ale nie tylko. Psychologia stała się bowiem jedną z kluczowych dziedzin w edukacji na wielu kierunkach studiów, z zakresu nauk humanistycznych, medycznych, politycznych, zarządzania i wielu innych.
z recenzji prof. Czesława Nosala
Odchodzimy od uniżoności wobec kobiet, seniorów, księży i innych osób wyższych rangą na rzecz wzajemnego poszanowania. Nie z uwagi na pozycję społeczną, a jednostkową godność należą się ludziom względy, stąd swoiste wypłaszczanie hierarchii i zastępowanie mechanicznego respektu czułą troską. Doświadczamy coraz dalej postępującej demokratyzacji, obejmującej nawet inne niż ludzie gatunki. A dawniej? W czym przejawiała się kulturalność Polek i Polaków? Czy chłop mógł być kulturalny? Jak z tym było w czasach PRL? Jaka w tym rola kultury artystycznej? Co to w ogóle znaczy być osobą kulturalną? Jakie znaczenie ma językowy savoir-vivre? Czy poradniki dobrych manier pasują do codzienności? Jak nas oceniają pod tym względem imigranci z Ukrainy? Książka Kulturalność. Rekonstrukcja wzorca człowieka kulturalnego w Polsce odpowiada na te pytania głosami autorki, różnych uczonych i osób badanych, a także ikon zbiorowej wyobraźni, czasem zupełnie nieoczekiwanych. Anna Jawor napisała obszerną i wielowątkową społeczną historię kulturalności w Polsce, w której zainteresowani i zainteresowane będą mogli odnaleźć konieczną wiedzę, jakiej nigdzie indziej nie znajdą. z recenzji prof. dr. hab. Tomasza Szlendaka Rozprawa Anny Jawor ma niewątpliwie charakter pionierski. z recenzji prof. dr. hab. Rocha Sulimy
Kibice sportowi i ich emocjonalne zaangażowanie w rywalizację sportową stanowią wdzięczny temat kultury masowej i badań naukowych. Ta książka jednak nie została im poświęcona. Poświęcono ją konsumentom sportu, dla których oglądanie widowisk sportowych jest tylko jednym z wielu sposobów spędzania czasu wolnego w użytecznej formule nigdy niekończącego się serialowego cyklu rozgrywek ligowych, pucharowych, mistrzowskich lub olimpijskich. Jest to książka o obecności sportu w życiu ludzi, którzy najczęściej nie postrzegają siebie jako kibiców, i o klasowym zróżnicowaniu konsumpcji sportowej w Polsce. Jest to także monografia o sporcie profesjonalnym, którego medialną i biznesową naturę wyraźnie ujawniła pandemia COVID-19.
To, co wyróżnia publikację jest (…) skupienie się na widzach sportowych, na osobach oglądających sport – czy to w mediach, czy na obiektach sportowych. (…) Książka Lenartowicza nie ogranicza się ani do jednej dyscypliny sportowej, ani do kategorii, którą można by określić mianem (zagorzałych) kibiców. Dotyczy ona zainteresowania Polaków sportem – tego czy i w jaki sposób konsumują widowiska sportowe.
z recenzji prof. Honoraty Jakubowskiej
Książka ugruntowuje pozycję autora w Polsce wśród badaczy klas społecznych oraz sportu. Bardzo silną stroną książki jest jej część erudycyjna. (…) Autor znakomicie radzi sobie także z analizą danych empirycznych, prowadząc ją w bardzo zdyscyplinowany sposób. (...) Nie mam wątpliwości, że po książkę prof. Lenartowicza sięgnie wiele osób zainteresowanych sportem i przemianami klasowymi społeczeństwa polskiego.
z recenzji prof. Radosława Kossakowskiego
Książka ma na celu ukazanie ewolucji wzajemnych relacji pomiędzy Polską a Ukrainą od początkowej nieufności i podszytych stereotypami uprzedzeń, przez koncepcję „strategicznego partnerstwa”, do tezy o wzajemnym braterstwie. Kamieniami milowymi na drodze do zbliżenia obu państw i narodów było uznanie przez Polskę (jako pierwsze państwo na świecie) niepodległości Ukrainy, pomarańczowa rewolucja (2004 r.) i skuteczne działania podjęte m.in. przez prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego na rzecz pokojowego rozwiązania ówczesnego kryzysu politycznego w Ukrainie, rewolucja godności i początek wojny rosyjsko-ukraińskiej (2013–2014), wreszcie pełnoskalowa rosyjska agresja przeciwko Ukrainie (2022 r.), budzące podziw obrona własnej państwowości przez Ukraińców i pomoc, jaką w tym okresie Ukrainie i Ukraińcom udzieliła Polska.
Mocną stroną pracy jest warstwa faktograficzna, niezwykle bogata, gęsta, ale trzymana przez Profesora Szeptyckiego w ryzach. Autor nie daje się nieść wydarzeniom, tylko w swej narracji dobrze nad nimi panuje. Niczego ważnego tu nie brakuje, proporcje w prezentacji poszczególnych dziedzin czy problemów wydają się być odpowiednio wyważone. Co ważne, mimo gęstości materii oraz rygorów wynikających ze struktury, tekst czyta się dobrze, język nie utrudnia odbioru, wywód jest wartki.
z recenzji prof. Romana Kuźniara
W polu zainteresowania Andrzeja Szeptyckiego sprawy ukraińskie od dawna zajmują ważne miejsce, dobrze więc, że postanowił przygotować opracowanie wychodzące naprzeciw tym oczekiwaniom. Przygotowana przez niego praca jest dobrym i – co bynajmniej nie tak częste – całościowym wprowadzeniem do tematu. Czytelnicy poznają z niej nie tylko zarys dziejów Ukrainy, ze szczególnym uwzględnieniem ostatnich 30 lat, lecz także porządny katalog aktualnych spraw i problemów, z którymi przychodzi się borykać współczesnym. Przy czym, co istotne, im chronologicznie bliżej teraźniejszości, tym praca staje się ciekawsza, a narracja żywiej kreślona przez autora.
z recenzji prof. Grzegorza Motyki
KSIĘGA KU PAMIĘCI PROF. WOJCIECHA J. BURSZTY
Chcieliśmy, aby księga ku pamięci Wojciecha Józefa Burszty – wybitnego antropologa kultury i kulturoznawcy – odbiegała od większości podobnych publikacji. Zgromadzone w niej artykuły są bardziej rodzajem wariacji, w których rezonuje myśl Profesora, niż odtwarzaniem konceptów i idei klasyka (już!) polskich nauk społecznych i humanistycznych.
I właśnie poprzez taki dobór głosów – dotyczących statusu antropologii dzisiaj, problemów tożsamości, narodu, popkultury, literatury i filmu w epoce późnej nowoczesności – pokazujemy żywość i znaczenie dorobku, który autor Świata jako więzienia kultury pozostawił.
W tomie publikują:
Monika Baer, Michał Buchowski, Izabela Bukraba-Rylska, Mariusz Czubaj, Adam Czyżewski, Bernadetta Darska, Maja Dobiasz-Krysiak, Andrzej Dorobek, Maciej Dudziak, Elżbieta Durys, Agnieszka Kazibut, Tomasz Kamusella, Krzysztof Kasiński, Waldemar Kuligowski, Marcin Lisiecki, Justyna Marcinkowska, Mateusz Marczewski, Jacek Jan Pawlik, Michał Rauszer, Bardhyl Selimi, Joanna Szczepanik, Magdalena Szpunar, Ewa Tracz.
Juliusz Bursche (1862–1942) był zwierzchnikiem największego protestanckiego Kościoła w międzywojennej Polsce, Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego (inaczej: luterańskiego), wówczas dużo liczniejszego i bardziej wpływowego niż obecnie, mającego charakter niemiecko-polski. Wywodził się z rodziny osadników niemieckich, którzy dotarli do ówczesnego Królestwa Polskiego w pierwszej połowie XIX w. i był pierwszą osobą w rodzie, która się utożsamiła z polskością. Jako świadomy „Polak z wyboru”, stojący u steru Kościoła przez trzy i pół dekady, poprowadził on swych wiernych przez najbardziej burzliwy okres XX w.: od rewolucji 1905 r. do II wojny światowej. Uznał, że Kościół powinien się otworzyć na potrzeby coraz liczniejszych wiernych mówiących po polsku i umożliwił rozwijanie posługi w tym języku, nie zapominając przy tym o swych niemieckich współwyznawcach. Za lojalność wobec państwa polskiego oraz za swą zdecydowaną antynazistowską postawę został aresztowany przez hitlerowców już na początku II wojny światowej i zmarł w obozie koncentracyjnym. Udowodnił, że ewangelicy mogą mieć polską tożsamość narodową, co nie było sprawą oczywistą w pierwszych dekadach XX w.
***
Monografia zbiera teksty Juliusza Burschego, prezentuje recepcję jego myśli od czasów rozbiorowych, a także współczesne badania i interpretacje. Jest to tom wieloautorski, przybliżający sylwetkę biskupa oraz jego dziedzictwo, w tym pośmiertne docenienie jego działalności i dorobku intelektualnego. Wybory, jakich dokonywał, miały ogromne znaczenie dla dużej społeczności obywateli Polski międzywojennej, wzbudzały więc ogromne emocje, a także krytykę długo po ostatniej wojnie. Dowody jednoznacznej aprobaty i docenienia ze strony państw polskiego i niemieckiego przyszły wiele lat po jego śmierci, a książka ta jest także ich zapisem.
Ze wstępu
Dzieje rodziny Bursche są emanacją dziewiętnastowiecznych losów polskich ewangelików na terenie zaboru rosyjskiego. Byli oni częścią większej zbiorowości protestanckiej na tych ziemiach, składającej się z potomków starej szlachty różnowierczej z XVI wieku, emigrantów z krajów niemieckich, przybyszy z Mazur, osiedlających się na Suwalszczyźnie i północnym Mazowszu, autochtonicznej ludności polskiej zamieszkującej ziemię wieluńską czy polskojęzycznych „olędrów” zamieszkujących nabrzeża Bugu. (…) Z grona kolonistów niemieckich ulegających wpływom polskiej kultury i polonizujących się pochodził bohater niniejszej książki. (…)
Jest to niewątpliwie książka przedstawiająca postać Burschego bez patosu i starająca się zebrać cały dotychczas znany dorobek na jego temat. Wnosi także nowe ustalenia, dotyczące zwłaszcza ostatnich lat jego życia.
prof. dr hab. Jarosław Kłaczkow, UMK
Zawarty w książce różnorodny materiał tworzy interesującą mozaikę, uzupełniającą obraz biskupa Burschego i jego rodziny, jaki wyłania się z dotychczas dostępnych publikacji. Fakt, że w mozaice tej obok tekstów naukowych znalazły się teksty wspomnieniowe, odwołujące się do pamięci rodzinnej czy wręcz relacje o dziennikarskim charakterze, przydaje jej wartości.
dr hab. Jerzy Sojka, prof. ChAT
„Moje oczy są pełne łez, kiedy wspominam ostatnie Wigilie u nas i radosne Sylwestry u Heniów i moje osamotnienie. Duszę moją przytłacza nieszczęście naszego kraju, niepewna przyszłość, długie więzienie. Moja praca życiowa: stworzenie silnego, mającego wpływ Kościoła ewangelickiego w ultrakatolickiej Polsce, który by przyciągał Polaków i Niemców, jest zniszczona. Spalone są moje notatki, pamiętnik biskupi, protokoły wizytacji, zeszyty z kazaniami, przemówieniami i odczytami – cały materiał do historii moich czasów, a także moje książki. To jest tragedią mojego życia. Mimo to nie ogarnia mnie rozpacz ani nie tracę odwagi. Jedno mi pozostało: Wy i Wasza miłość, która może opromieni mi wieczór mojego życia, jeśli taki przeznaczony mi jest w miłosierdziu Bożym”.
Fragment listu Juliusza Burschego z 15 grudnia 1940 r. z obozu Sachsenhausen-Oranienburg
Monografia Damiana Szymczaka jest bardzo oryginalnym dziełem. Autor prowadzi ciekawy wywód o polskiej transformacji, działaniu instrumentów polityki publicznej oraz znaczeniu wolnego rynku w przekształceniach nie tylko podmiotów gospodarczych, ale i układów społeczno-gospodarczych, jakie tworzą obszary wiejskie na terenach popegeerowskich. Jest to praca pisana w duchu głębokiego zrozumienia pojęcia sprawiedliwości społecznej oraz odpowiedzialności podmiotów publicznych tworzących „uspołecznione” podmioty gospodarcze.
z recenzji dr. hab. Pawła Chmielińskiego, prof. IRWiR PAN
Autor nie przyjmuje tłumaczenia złego człowieka w polityce warunkami, których jest wytworem lub chce zmienić, ani tym bardziej wyższym celem, który chce osiągnąć. W tych samych warunkach rodzą się i działają, w tym próbują je zmieniać, różni ludzie, dobrzy i źli.
A cel nigdy nie uświęca środków, zwłaszcza jeśli ich użycie prowadzi do większego zła, od tego, które rzekomo człowiek (zły) chce usunąć. Przedmiotem zainteresowania autora jest zatem człowiek w polityce i życiu międzynarodowym, który ma świadomość skutków swoich działań i norm cywilizacyjnych, które gwałci, aby dopiąć swego.
ze Wstępu
Czy w dzisiejszej polityce zagranicznej coś jeszcze znaczą pojęcia „zło" i „dobro"? Czy polityk może być „z gruntu zły"? Refleksje na temat zła w polityce zagranicznej w bardzo dobrej książce prof. Romana Kuźniara.
prof. Aleksander Głogowski
To jest dzieło Mistrza, który patrzy na zło w świecie z perspektywy wszechstronnego erudyty, znanego dyplomaty i doświadczonego nauczyciela akademickiego. Skąd pomysł na taki temat? Autor odpowiada: „Inspiracją dla Książeczki o złym człowieku była (…) Książeczka o człowieku Romana Ingardena". Tym, co zasługuje na szczególną uwagę, materią, której skutki homo sapiens odczuwa od tysiącleci, jest bowiem taki zły człowiek „w polityce i życiu międzynarodowym, który ma świadomość skutków swoich działań”.
prof. Wojciech Kostecki
Książka jest przeglądem koncepcji teoretycznych dotyczących pojęć rozwoju oraz ruchu społecznego i pokazuje, w jaki sposób te dwa obszary badań „spotykają się” i mogą pomóc w opisie współczesnego świata. [...] Powiązanie problematyki rozwoju społecznego, za pomocą koncepcji rozwoju zrównoważonego, z problematyką ruchów społecznych i przedstawienie całego tego obszaru w ramach spójnego stanowiska należy uznać za podstawowy element oryginalności przedsięwzięcia.
z recenzji dr. hab. Piotra Matczaka, prof. UAM
W literaturze podręcznikowej z zakresu socjologii brak podobnie obszernego opracowania ważnej tematyki ruchów społecznych. [...] Cenne jest powiązanie idei ruchów społecznych z problematyką globalizacji i demokracji. Dobrze opisana jest także szczególna rola ruchów społecznych wobec projektów rozwoju zrównoważonego.
z recenzji prof. dr. hab. Piotra Sztompki
Książka jest przeglądem koncepcji teoretycznych dotyczących pojęć rozwoju oraz ruchu społecznego i pokazuje, w jaki sposób te dwa obszary badań „spotykają się” i mogą pomóc w opisie współczesnego świata. [...] Powiązanie problematyki rozwoju społecznego, za pomocą koncepcji rozwoju zrównoważonego, z problematyką ruchów społecznych i przedstawienie całego tego obszaru w ramach spójnego stanowiska należy uznać za podstawowy element oryginalności przedsięwzięcia.
z recenzji dr. hab. Piotra Matczaka, prof. UAM
W literaturze podręcznikowej z zakresu socjologii brak podobnie obszernego opracowania ważnej tematyki ruchów społecznych. [...] Cenne jest powiązanie idei ruchów społecznych z problematyką globalizacji i demokracji. Dobrze opisana jest także szczególna rola ruchów społecznych wobec projektów rozwoju zrównoważonego.
z recenzji prof. dr. hab. Piotra Sztompki
Praca prof. Kojkoła rzetelnie informuje o zróżnicowanym charakterze prezentowanych poglądów na zagadnienia związane z filozoficznymi, naukowymi i religijnymi podstawami wychowania. Przybliża refleksję polskich filozofów, tych znanych i tych dzisiaj wręcz zapoznanych, w sposób jasny i wyraźny.
z recenzji prof. dra hab. Leszka Gawora
Recenzowana praca stanowi ciekawą publikację syntetyzującą problemy z pogranicza filozofii, edukacji i religii. Odwołanie do uczonych, jeśli nie zapomnianych, to jednak mniej obecnych we współczesnej kulturze jest bardzo cennym zabiegiem, szczególnie w dobie współczesnej „ucieczki do przodu” części badaczy. [...] Jest to najlepszy moment, aby ukazać nasz – w sensie narodowy – dorobek, a jednocześnie wyeksponować oryginalność czy swoistą wyjątkowość polskiej myśli filozoficznej i pedagogicznej.
z recenzji dra hab. Sławomira Sztobryna, prof. Akademii Techniczno-Humanistycznej w Bielsku-Białej
Zamysłem autorki jest pokazanie, w jaki sposób zastosowanie perspektywy socjologii relacyjnej pozwala zrozumieć i wyjaśnić mechanizmy wytwarzania dobra społecznego. Książka porusza bardzo ważny społecznie temat, nie tylko aktualny w kontekście debaty publicznej, lecz także zaniedbany i niedoceniany w socjologii jako nauce. (…)
Uważna lektura książki pozwala odnieść się poznawczo zarówno do nowych form działania altruistycznego i humanitarnego, jak i powiązać je z najdawniejszymi sposobami myślenia o darze, wymianie, wzajemności w ich nieutylitarystycznych i ponadfunkcjonalnych aspektach, a także z działaniem najstarszych instytucji społecznych.
dr hab. Dorota Rancew-Sikora, prof. UG
Książkę Elżbiety Hałas można czytać na dwa (niewykluczające się) sposoby: jako erudycyjną i wszechstronną analizę tytułowego pojęcia altruizmu oraz kategorii pojęciowych z nim związanych (i ten jej aspekt byłby wystarczającym powodem, by ją napisać i opublikować) oraz – i na tym moim zdaniem polega nowość i oryginalność tej książki – jako pierwsze w Polsce tak obszerne przybliżenie i zastosowanie do analizy konkretnych zjawisk społecznych – socjologii relacyjnej, ciągle w polskim dyskursie naukowym niedostatecznie obecnej i mało znanej.
prof. dr hab. Wojciech Pawlik
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
