Autorka prezentuje miejsce roślin, kwiatów i ziół w polskiej (i wschodniosłowiańskiej) kulturze ludowej w perspektywie kulturowo-ekologicznych sieci relacji: kobieta–roślina. Symbolika i zastosowanie roślin analizowane są w ścisłym związku z miejscem kobiet w życiu społecznym i rodzinnym wsi, a także w systemie wierzeń i obyczajów. Tak więc są rośliny „dziewczęce” (kalina, wiśnia) i panieńskie (ruta, rozmaryn, barwinek), ale też „męskie” (chmiel), bywają również rośliny o ambiwalentnym charakterze (groch).
prof. dr hab. Izabella Bukraba-Rylska
Studium Orzechowskiej stanowi dobry przykład rekonstrukcji „ludowych ontologii” w perspektywie oryginalnej i płodnej poznawczo – ekologii kulturowej. Zagadnienie to postawiono w pionierski sposób, tzn. scalono je w ramach „ludowego obrazu świata”, „chłopskiego światoodczucia”.
prof. dr hab. Roch Sulima
Autorka wykazuje, że stosunek chłopów do świata roślinnego świadczy o ich rozległej wiedzy na temat roślin, a zarazem o postrzeganiu roślin w sposób mistyczny i symboliczny. W ludowym uniwersum rośliny obdarzone były autonomią i mocą sprawczą, objawiającą się pomocą w ludzkich troskach, ale również aktami zemsty za ich złe traktowanie.
dr hab. Paweł Chmieliński
Emigrant z porewolucyjnej Rosji, słabo mówiący po angielsku, który zostaje profesorem Harvardu i prezydentem Amerykańskiego Towarzystwa Socjologicznego (ASA). Ta książka, bez wątpienia opus magnum Sorokina, jest równie niezwykła jak jego biografia. W oparciu o niebywale bogate dane historyczne i kulturowe pokazuje różnorodność ludzkiego świata i cykliczny charakter dziejów. Oba przesłania są nadal aktualne. W epoce powierzchownej makdonaldyzacji trzeba przypominać, jakim bogactwem jest właśnie wielość kultur i wartość odmienności. A towarzyszący nam w XXI stuleciu regres od „końca historii”, powszechnego pokoju i zwycięstwa demokracji ku dramatycznym wojnom i ofensywie antydemokratycznego populizmu potwierdza cykliczność społecznych losów. Wielka klasyka socjologii wiążąca imponującą dokumentację empiryczną z teorią o ogromnym rozmachu.
Piotr Sztompka
O aktualności prac Pitirima Alexandrovitcha Sorokina, Rosjanina tworzącego głównie w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej, decyduje jego spojrzenie na rzeczywistość społeczną z głębokiej historycznej perspektywy. W procesach dziejowych Sorokin umiał znaleźć zaskakujące prawidłowości. Choć powszechnie uważany jest za socjologa, reprezentował podejście interdyscyplinarne, poruszając się swobodnie w problematyce ekonomicznej, nauk politycznych, psychologii i antropologii kulturowej. Czytelnik otrzymuje główne dzieło Sorokina, Social and Cultural Dynamics, w jednotomowym wydaniu. Tom ten przedstawia bogaty materiał, pozwalający zrozumieć związek wojny i pokoju z procesem zmian społecznych i politycznych. Pokazuje, że skala wojen wzrasta w okresach ekspansji społecznej, kulturalnej i terytorialnej narodu. Jednakże wojna jest równie często funkcją rozwoju, jak i upadku społecznego. Szczególnie w czasach, w których wojny są żywo obecne w dyskursie publicznym, warto czytać tę książkę.
Kazimierz M. Słomczyński
Pitirim Sorokin (1889–1968) – wybitny rosyjsko-amerykański socjolog i teoretyk kultury. Absolwent Uniwersytetu Petersburskiego, w młodości zaangażował się w ruchy rewolucyjne, co doprowadziło do jego aresztowania. W 1917 roku pełnił funkcję sekretarza premiera rządu tymczasowego, Aleksandra Kiereńskiego. Po rewolucji październikowej aresztowany i skazany na karę śmierci. Ostatecznie ułaskawiony.
Przedmiotem oceny jest zbiór siedmiu opracowań pióra:
- Ryszarda Stemplowskiego (wstęp i zakończenie),
- Marka Kornata (lata 1918-1939),
- Wojciecha Materskiego (1939-1945),
- Piotra Długołęckiego (1945-1989),
- Andrzeja Friszke (1989-2015),
- Artura Nowaka-Fara (2015-2023).
Wszyscy autorzy są profesjonalnymi historykami, cenionymi badaczami - autorami wielu prac naukowych. Prezentują w tym tomie w sposób skrótowy wyniki swoich dotychczasowych studiów.
Przedstawione teksty są pierwszym podejściem zawodowych historyków do całościowej syntezy ponadstuletniej historii polityki zagranicznej Państwa Polskiego po uzyskaniu niepodległości - po 123 latach od momentu jej utraty w wyniku zaborów. (...)
Polska - jako państwo - była wystawiona w ostatnim stuleciu na wyzwania, którym nie byłoby w stanie podołać żadne państwo europejskie. Mam na myśli szczególnie lata 1918-1939. (...)
Wyzwania były ponad siły jednego państwa, ale odpowiedzialność elit politycznych i poszczególnych przywódców powinna być przedmiotem rzetelnej oceny.
z recenzji wydawniczej
prof. Adama Daniela Rotfelda
Istnieje rozdźwięk między oficjalnym, wyidealizowanym obrazem wydziałów prawa a rzeczywistością, którą możemy odczytać na podstawie przestrzeni i odbywających się w niej interakcji. Wydziały nie przypominają miejsc rozwoju czy tworzenia wspólnoty, a raczej poczekalnie, gdzie przebywa się z konieczności, w oczekiwaniu na coś lepszego, na jakąś aktywność. Edukacja prawnicza to etap przejściowy, który należy przeczekać i przetrwać. Wydziały prawa opuszczają prawnicy, których ustawienia fabryczne są w „trybie poczekalni”, obejmującym postawy takie jak bierność i zdolność podporządkowania się. Bez zmiany „trybu poczekalni” prawnicy nie będą potrafili reagować na kryzysy wymiaru sprawiedliwości czy demokracji ani walczyć o sprawiedliwość; nie będą samodzielni w myśleniu, staną się koniunkturalistami. Rozwiązaniem jest zmiana „ustawień fabrycznych” przyszłych prawników z „trybu poczekalnia” na „tryb obywatelskość”.
Karolina Kocemba
Książka Karoliny Kocemby stanowi cenną próbę dotarcia do ukrytego obrazu edukacji prawniczej, odległego od oficjalnych deklaracji uczelni i programów kształcenia, a wyłaniającego się z obserwacji doświadczeń osób studiujących prawo. Powiązanie przestrzeni edukowania prawniczego ze stosunkiem przyszłych prawniczek do prawa jako reliktu wydziałowej mentalnej poczekalni to jedna z lepszych znanych mi hipotez wyjaśniających wiele zjawisk zachodzących ostatnio w polskim systemie i kulturze prawnej. Jako absolwentka prawa rozpoznaję doświadczenia opisywane przez autorkę: doskonale pamiętam atmosferę „nie-miejsca”, która utrzymywała się uporczywie mimo nabywania przez mój wydział nowych budynków, przestrzeni i wyposażenia.
Marta Bucholc, profesorka socjologii na Uniwersytecie Warszawskim, współpracowniczka naukowa Uniwersytetu Saint-Louis w Brukseli
Praca Karoliny Kocemby jest ważnym apelem w sprawie zmian w edukacji prawniczej w Polsce, a zarazem głosem w debacie na temat kształtowania sfery publicznej w naszym kraju. Opiera się na dobrze przemyślanych badaniach empirycznych, skutecznie dowodzących tezy, że mechanizmy socjalizacji do zawodów prawniczych powinny ulec zmianie, jeśli absolwentki i absolwenci tych studiów mają w pełni realizować swoje role publiczne. Z tych przyczyn książka powinna zainteresować badaczki i praktyków edukacji prawniczej, a także absolwentów wydziałów prawa. Dla osób odpowiedzialnych za zarządzanie wydziałami prawa lektura tej książki jest wręcz obowiązkowa.
Jan Winczorek, socjolog i prawnik, adiunkt na Uniwersytecie Warszawskim
Monografia jest poświęcona analizie procesu przemian dokonujących się na wsi, określanych mianem gentryfikacji. Autorka podjęła nie tylko trud opisania zjawiska, sposobu jego definiowania na gruncie socjologii i dyscyplin pokrewnych, zaawansowania procesu gentryfikacji na świecie i w Polsce, lecz pokusiła się także o wyodrębnienie jego cech uniwersalnych i specyficznych oraz poddała analizie jego ekonomiczne, społeczne i kulturowe konsekwencje. Zakres szczegółowych analiz ograniczono do obszarów wiejskich Polski. Na uznanie zasługuje odwaga intelektualna autorki, która podjęła temat słabo rozpoznany przez nauki społeczne, opracowała go z należytą starannością i dbałością o warsztat metodologiczny.
dr hab. Hanna Podedworna, prof. ucz.
Autorka dokonała bardzo szerokiego przeglądu literatury przedmiotu, zarówno krajowej, jak i zagranicznej, co pozwoliło na precyzyjną charakterystykę samego pojęcia „gentryfikacja” poprzez odniesienie do sensów nadawanych mu w rozważaniach socjologicznych, usytuowanie go w różnych kontekstach teoretycznych i sformułowanie zarysu własnej interpretacji, stosowanej w empirycznej części pracy.
dr hab. Ryszard Cichocki, prof. ucz.
Patrząc na przedłożony tom z perspektywy politologa i badacza stosunków międzynarodowych, odnosi się nieodparte wrażenie, że jest to jedna z najgłębszych i najbardziej wnikliwych prac zbiorowych traktująca o stosunkach polsko-rosyjskich (w tym przypadku o ich aspektach prawnych i prawnomiędzynarodowych) od czasu wydania głośnego i ważnego tomu Białe plamy – czarne plamy: sprawy trudne w polsko-rosyjskich stosunkach 1918–2008, pod redakcją Adama Daniela Rotfelda oraz Anatolija Torkunowa (PISM, Warszawa 2010). […] W omawianym tutaj tomie mamy – mimo wszelkich przeciwności losu (epidemia COVID-19, agresja Rosji na Ukrainę) – niezwykle solidny, bazujący na głębokiej kwerendzie, inwentarz kwestii prawnych w relacjach polsko-rosyjskich, naświetlony w szerszej, prawnomiędzynarodowej perspektywie i oparty na bogatym oraz różnorodnym materiale źródłowym.
prof. dr hab. Bogdan Góralczyk
Praca pod redakcją prof. Władysława Czaplińskiego to lektura obowiązkowa dla badaczy stosunków polsko-rosyjskich. Tom studiów analizujących wybrane problemy prawnomiędzynarodowe, które po dziś dzień obciążają relacje Rzeczypospolitej Polskiej i Federacji Rosyjskiej, stanowi także niezbędne kompendium wiedzy dla polityków, dyplomatów, ekspertów i publicystów zajmujących się problemami polskiej polityki wschodniej. Podnosi bowiem pytania fundamentalne z punktu widzenia interesów państwa polskiego.
dr Łukasz Adamski
W tomie publikują:
Michał Balcerzak, Władysław Czapliński, Patrycja Grzebyk, Ireneusz C. Kamiński, Bartłomiej Krzan, Aleksandra Mężykowska, Przemysław Saganek, Karolina Wierczyńska, Grzegorz Wierczyński, Szymon Zaręba.
To książka ważna dla badań etnicznych, zwłaszcza w kontekście zderzenia twardych danych spisowych z miękkimi danymi wynikającymi z szacunków. Niezależnie od oceny samej metodologii spisu i jego wyników, dane spisowe są – nie tylko w przypadku Polski – podstawą polityki podejmowanej wobec uznanych mniejszości przez władze publiczne.
prof. dr hab. Grzegorz Janusz
Autorzy ze znawstwem przedstawiają bardzo różne zagadnienia spisowe (…). Mowa przede wszystkim o działaniach podejmowanych przez organizacje społeczne mniejszości narodowych i etnicznych w okresie poprzedzającym spis i w trakcie spisu, o współpracy z Głównym Urzędem Statystycznym i z władzami lokalnymi, przebiegu samego spisu w zakresie pytań o narodowość i przynależność etniczną, język domowy i wyznanie oraz obywatelstwo i kraj urodzenia. Podjęta została także ocena metodyki spisu, w tym samospisu internetowego, a także kwestia oczekiwań dotyczących liczebności danej społeczności w spisie.
dr hab. Lech Nijakowski, prof. ucz.
Autorzy: Marta Faustyna Chmielevska, Katarzyna Czarnecka, Tomasz Detlaf, Kamilla Dolińska, Andrzej Jekaterynczuk, Grzegorz Kuprianowicz, Sławomir Łodziński, Julita Makaro, Ewa Michna, Janusz Mieczkowski, Natalia Niedźwiecka-Iwańczak, Ewa Nowicka, Justyna Okrucińska, Wojciech Połeć, Paweł Popieliński, Wojciech Tkaczuk, Katarzyna Warmińska, Tomasz Wicherkiewicz.
Start w dorosłość okazuje się znacznie łatwiejszy, gdy osoby wychowujące dziecko i potem nastolatka – czyli rodzice, opiekunowie i nauczyciele – są w stanie przewidzieć, do jakiego świata ich przygotowują. […] Dorośli mają coraz większy problem z odpowiedzią na pytanie: W jakie kompetencje wyposażyć dzieci i nastolatków, by mogli z powodzeniem radzić sobie w zmieniającym się świecie, zaspokajać swoje aspiracje i żyć w otoczeniu coraz bardziej zróżnicowanym, także kulturowo? Celem niniejszej monografii jest ukazanie konsekwencji tej zmienności otoczenia dla przebiegu i efektów rozwoju na przełomowym etapie życia – gdy ostatecznie kończą się dzieciństwo i dorastanie z zawsze obecnym i gotowym do pomocy opiekunem, a zaczyna samodzielne, odpowiedzialne, dorosłe życie.
fragment Wstępu
Książka niesie co najmniej potrójne przesłanie: po pierwsze, daje panoramiczny opis procesów zachodzących u progu dorosłości, po drugie, dostarcza wskazań, jak można i warto przygotowywać młodych ludzi do rozmaitych wyzwań, które ich czekają w życiu dorosłym, i po trzecie, zawiera wartościowe wyniki badań […]. Ukazuje ponadto, jak rozwój człowieka przeplata się z procesem uczenia i jakie efekty ma ta interakcja, a że uczenie się w środowisku obejmuje wciąż nowe elementy, jest to wiedza żywa, nie tyle zastana, ile raczej in statu nascendi. Takie ujęcie dorosłości nie pozwala przeczytać i zamknąć sprawy na poziomie uzyskanej wiedzy, ale motywuje do dalszych poszukiwań, uczenia się w środowisku, przewidywania zjawisk i współkreowania społecznej rzeczywistości.
prof. dr hab. Piotr Oleś
autorzy: Anna I. Brzezińska, Michalina Dzielińska, Paulina Gołaska-Ciesielska, Sławomir Jabłoński, Kamil Janowicz, Marta Lasota, Konrad Piotrowski, Małgorzata Rękosiewicz, Błażej Smykowski, Paweł Wysocki, Monika Wysota
Celem dociekań Autora jest przede wszystkim ustalenie, czy brazylijskie ruchy społeczno-religijne miały millenarystyczno-mesjanistyczny charakter, ale zakres zebranych i wykorzystanych przez niego materiałów znacząco wykracza poza nakreślony temat (…), co dowodzi jego ogromnej erudycji oraz gruntownej znajomości całego iberoamerykańskiego obszaru kulturowego (…). Z książki tej czytelnik dowie się zatem dużo więcej, niż obiecuje jej tytuł. I będzie to dodatkowo lektura nie tylko pouczająca, ale także bardzo przyjemna.
dr Renata Siuda-Ambroziak
W obszarze zainteresowania autora jest w szczególności (choć nie tylko) obszar północno-wschodniej Brazylii – rozległy płaskowyż określany mianem Sertao. Autor przekonuje, że genezy kształtującej się tam duchowości i tworzących się ruchów religijnych, w tym zwłaszcza różnych wariantów „ludowego katolicyzmu”, należy poszukiwać w zamierzchłej przeszłości, kształcie życia duchowego, w wyobrażeniach i rozterkach biorących się z fuzji różnych wzorów kulturowych. (…) sięga zatem wstecz i odkrywa przed czytelnikiem szeroko zdefiniowane uwarunkowania: kolonizację, ewangelizację, niewolnictwo, modernizację itp. Choć praca wyrasta z zainteresowań filozoficznych, to jest raczej próbą interdyscyplinarnej refleksji na temat ruchów religijno-społecznych, ujętą w ramy socjologii długiego trwania.
dr hab. Mikołaj Rakusa-Suszczewski
Autor posługuje się metaforą medycznego placebo do opisania procesów legislacyjnych, w których tworzone akty prawne mają służyć bardziej celom politycznym lub psychologicznym niż realnemu rozwiązywaniu problemów społecznych. Eksploruje, jak prawo może być używane do uśmierzania nastrojów lub potrzeb społecznych, a także jako narzędzie autoprezentacji polityków, a jednocześnie nie przynosić oczekiwanej poprawy w dziedzinie, której dane prawodawstwo dotyczy. (…)
Mateusz Stępień zwraca uwagę na to, że praktyka świadomego tworzenia aktów prawnych, które nie przynoszą przewidzianych w nich skutków, nie jest ani marginalna ani przypadkowa. Podkreśla, że tworzenie prawa symbolicznego jest istotną częścią aktywności legislacyjnych, pełniącą zróżnicowane funkcje, tworzącą złożone relacje ze sferą polityki. Zarys koncepcji placebo legislacyjnego to ważny wkład w debatę na temat natury i funkcji prawa w demokracjach.
Z recenzji dr. hab. Michała Kaczmarczyka, prof. UG
Mateusz Stępień przedstawia bardzo obiecującą koncepcję, dalece dojrzalszą, pełniejszą i bardziej samoświadomą niż zdecydowana większość propozycji w ramach tego obszaru refleksji naukowej.
Z recenzji dr hab. Agnieszki Bielskiej-Brodziak, prof. UŚ
Mateusz Stępień – profesor uczelni na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego. Specjalizuje się w empirycznych badaniach nad prawem, studiach nad kulturami prawnymi, salą sądową i podejmowaniem decyzji prawnych. Kierownik projektów badawczych: „Dystans władzy na sali sądowej. Studium teoretyczno-empiryczne” (NCN OPUS), „Empatia sędziowska jako wyzwanie. Przykład polskich sędziów” (NCN OPUS), „Skuteczność prawa w rozwiązywaniu problemów przewrotnych. Studium przypadku polityk antysmogowych w Małopolsce” (SONATA BIS) oraz „Teoria placebo legislacyjnego” (NCN OPUS). Autor kilku książek: Responsywna administracja publiczna (2008), Spór konfucjanistów z legistami. Wokół chińskiej kultury prawnej (2014), Chińskie marzenie o konstytucjonalizmie (2015), Frank (2018), współautor Courtroom Power Distance Dynamics (2021).
Każdy z tekstów to niejako etiuda na zadany temat, bliski autorkom i autorom, ale zarazem nienachalna fantazja na temat współczesności, zadań nauki i jej związków z otoczeniem społecznym, politycznym i kulturowym. Jest to próba ukazania i objaśnienia relacji i napięć między różnymi składowymi społecznego uniwersum. Przez te na pozór cząstkowe spojrzenia przezierają złożone konstelacje współczesnego społeczeństwa, pulsacje i paroksyzmy jego zwielokrotnionej dynamiki. Słowem, podążając za narracją, czytelnik poznaje najnowsze osiągnięcia w określonej domenie refleksji czy badań, a zarazem jej związki z innymi domenami i ich funkcjonowaniem w ramach szerszej całości.
z recenzji prof. Aleksandra Manterysa
Tom drugi Socjologicznej agory, choć niepozbawiony inspiracji i referencji bieżących, przesuwa się w stronę zagadnień fundamentalnych i globalnych. To przesunięcie wydaje się naturalne i zrozumiałe, a jego konsekwencją jest większe niż w tomie pierwszym nasycenie treściami teoretycznymi oraz odniesieniami do najnowszej literatury z dziedziny socjologii i innych nauk społecznych. Z każdego rozdziału tego tomu czytelnik dowie się czegoś ciekawego i nowego o współczesnym myśleniu teoretycznym i o polskim społeczeństwie.
Z recenzji prof.. Antoniego Sułka
W tomie publikują:Henryk Domański, Grzegorz Ekiert, Kaja Gadowska, Anna Giza, Mirosława Grabowska, Michał Kaczmarczyk, Krzysztof T. Konecki, Andrzej Rychard, Marek Zirk-Sadowski.
Zasada równego traktowania oraz zasada niedyskryminacji w zatrudnieniu stanowią szczególny aspekt ogólniejszej zasady równości, uważanej za jedno z fundamentalnych praw człowieka. Z nieuzasadnionym różnicowaniem wynagrodzeń, będącym wyrazem zaprzeczenia tych zasad, można spotkać się na wszystkich etapach zatrudnienia, tj. na etapie jego powstania, realizacji oraz ustania. […] Na polskim rynku wydawniczym pojawiły się już prace traktujące o zasadach sprawiedliwości i równości w wynagradzaniu. Brakuje natomiast aktualnej, kompleksowej publikacji, która ukazywałaby efekty transpozycji europejskiego prawa pracy do polskiego prawa pracy w dziedzinie równości płac. Niniejsza książka stara się wypełnić tę lukę. Ukazuje polskie prawo antydyskryminacyjne w zakresie równości w wynagradzaniu oraz postępujący proces jego europeizacji.
fragment Wstępu
Monografia ta ma charakter wieloaspektowy i interdyscyplinarny. Jest tak dzięki połączeniu analizy regulacji międzynarodowych i krajowych, a także nieograniczaniu się do kwestii prawa materialnego oraz omówieniu zagadnień procesowych. Dzieło to ma wszelkie atuty, aby stać się ważnym, wręcz fundamentalnym opracowaniem zarówno dla specjalistów z zakresu prawa pracy, jak i dla badaczy z innych dziedzin zajmujących się kwestiami prawa do równego traktowania.
dr hab. Marcin Wujczyk
Autor podnosi w sposób pionierski problematykę emocji w perspektywie mechanizmów życia politycznego. Bogata literatura, różnorodna problematyka, żywy i klarowny język sprawiają, że książka z pewnością spotka się z żywym zainteresowaniem czytelników i reakcją zwłaszcza środowisk akademickich. Widzialność zawiści... Pierzchalskiego to książka odważna, nowoczesna i jednocześnie książka o widzialności. Można tylko pogratulować Autorowi i życzyć, aby Widzialna zawiść... była bardzo dobrze widzialna.
prof. Jerzy Kochan
Pierzchalski, meandrując po historii myśli politycznej, filozofii i psychologii prowadzi czytelnika przez niemal wszystkie tropy refleksji, w której pojawiał się namysł nad socjo-kulturową (kolektywną, międzypokoleniową) naturą emocji kształtujących procesy indywidualnej percepcji obiektów i zjawisk politycznych. Może imponować swoboda, z jaką autor miksuje spostrzeżenia klasyków antyku, Kartezjusza, tradycji marksowskiej, kulturowego nurtu socjologii wiedzy z ustaleniami przedstawicieli współczesnej kognitywistyki i neuronauki.
prof. Lech Szczegóła
Krzysztof Teodor Toeplitz był jednym z najciekawszych PRL-owskich intelektualistów. W znacznej mierze określają go właśnie ówczesne: polityka, kultura, funkcjonowanie w środowiskach dziennikarskich i artystycznych. Był postacią mającą niemały wpływ na poglądy i postawy odbiorców (zarówno jako krytyk i eseista, jak i scenarzysta 40-latka), lecz także człowiekiem pełnym sprzeczności. Z jednej strony silnie osadzony w rzeczywistości PRL-u i bez wahania, choć nie bezkrytycznie, legitymizujący ten ustrój, z drugiej – jeden z najlepszych znawców kultury Zachodu, ważny i wpływowy propagator wiedzy o niej, proponujący otwarcie się na przynajmniej niektóre płynące stamtąd tendencje. Jego erudycja i błyskotliwość również z dzisiejszej perspektywy czynią go kimś wyjątkowym – nie bez powodu zaliczany do najbardziej przenikliwych krytyków kultury – choć jego postawy budziły zarówno wówczas, jak i budzą współcześnie kontrowersje: czasem blisko związany z władzą, kiedy indziej zdawał się zachowywać dystans. Z wielu powodów był człowiekiem niepoddającym się łatwym ocenom, ale znaczenia jego obecności w polskiej kulturze nie sposób zignorować.
Kolejne tomy serii dotyczyć będą innych ważnych dla polskiej krytyki filmowej postaci, m.in.
Bolesława Michałka i Zygmunta Kałużyńskiego. Zamiarem redaktorów jest naszkicowanie obrazu
krytyki oraz zrekonstruowanie roli, jaką niegdyś odgrywała. Być może okaże się to pomocne dla
podjęcia dyskusji o specyfice, funkcji, a nawet zasadności istnienia krytyki filmowej w dzisiejszej rzeczywistości.
Barbara Giza i Piotr Zwierzchowski
W tomie publikują:
Andrzej Fogtt, Barbara Giza, Wiesław Godzic, Jarosław Grzechowiak, Mariusz Guzek, Justyna Jaworska, Marcin Kowalczyk, Artur Kowalski, Tadeusz Lubelski, Daria Mazur, Michał Przeperski, Piotr Sitarski, Dorota Skotarczak, Piotr Zwierzchowski.
Populizm stał się epitetem codzienności, który ideologiczne aparaty państwa oraz szczególnie aktywne media wykorzystują, aby winą za rządy nieodpowiedzialnych polityków obarczyć rzekomo bezrozumny lud, który zamiast wybierać polityków obiecujących to, czego ów lud sam pragnie, winien wybierać tylko to i tych, których propozycje znajdują się w spektrum systemowych możliwości oraz są akceptowalne dla dotychczasowego establishmentu.
Każdy, kto chce i może zrozumieć mechanizmy funkcjonowania współczesnej gospodarki rynkowo-kapitalistycznej, jej ewolucji pod wpływem zmian w technologii cyfrowej, roli kapitału portfelowego, kryzysu planetarnego, źródeł na-rodowego populizmu – znajdzie w tej książce pożywkę dla własnej refleksji i wskazówki dla własnej aktywności.
prof. Tadeusz Klementewicz
dr Tymoteusz Kochan (ur. 1990) – polski filozof i socjolog marksistowski, publicysta.
Jest to wykład rzetelny, skonstruowany ściśle chronologicznie, bardziej opowiadający niż analizujący. Historia polityczna w ujęciu Autora to historia polityki, która rozgrywa się przede wszystkim na terenie instytucji państwowych i w obrębie klasy politycznej. Głównym podmiotem nie jest więc anonimowe społeczeństwo, obecne w postaci wyników sondaży i głosowań, a niekiedy opisu strajków. Są nim bezpośredni uczestnicy – przede wszystkim liderzy – gry (walki) politycznej, co nadaje płynności wywodom Antoniego Dudka i podnosi temperaturę narracji. Prof. dr hab. Andrzej Paczkowski Antoni Dudek jako jeden z pierwszych profesjonalnych badaczy zajął się początkami, a następnie dziejami Trzeciej Rzeczpospolitej. Swój warsztat historyka i politologa wykorzystuje także w najnowszej, opartej na rozległych badaniach, historii politycznej Polski. To najlepszy dziś przewodnik dla wszystkich próbujących zrozumieć nasze dzieje po upadku rządów komunistycznych. Prof. dr hab. Jerzy Eisler
Książka wzbogaca naszą wiedzę na temat przemian średniego pokolenia Polaków sytuujących się na przecięciu klasy średniej, wyższej i inteligencji. Przynosi ciekawe ustalenia i dostarcza przy okazji bogaty materiał do namysłu nad trudnością kulturowej klasyfikacji członków tej grupy oraz niepewnością, jakiej doświadczają oni w odniesieniu do własnej pozycji społecznej mimo zdecydowanych poglądów na życie zawodowe, wychowanie dzieci, wybór kuchni czy cel wakacyjnych podróży.
dr hab. Piotr Kulas, prof. UW
Autorka zastanawia się nad tym, co różni nowych inteligentów (…) wykonujących zawody profesjonalistów i menadżerów od pokolenia ich rodziców oraz do jakiego stopnia postawy, styl życia i system wartości tej kategorii społecznej można nadal tłumaczyć językiem dawnej polskiej inteligencji, a do jakiego językiem klasy średniej w rozumieniu zachodnim, a także co łączy, a co różni profesjonalistów i menadżerów w Polsce i na Zachodzie?
dr hab. Dorota Mroczkowska
Książka wykorzystuje doświadczenie i wiedzę nauczycieli związanych ze Szkołą Zdrowia Publicznego Uniwersytetu Jagiellońskiego – bez wątpienia czołowej placówki w naszym kraju w tym obszarze – ale do współpracy zostali zaproszeni także eksperci z innych ośrodków, by zapewnić treści odpowiednio wysokiej jakości. (...)
Pod koniec lat sześćdziesiątych ukazały się wyniki badań, które udowodniły, że najskuteczniejsze metody redukcji chorobowości i śmiertelności opierają się na działaniach w obrębie zdrowia publicznego. W Polsce od ponad 20 lat prowadzone jest w uczelniach medycznych kształcenie na kierunku zdrowie publiczne w celu stworzenia fachowej kadry zapewniającej właściwe działania w tym obszarze. Podręcznik Zdrowie publiczne pod redakcją naukową prof. dr hab. Stanisławy Golinowskiej należy bezwzględnie polecić nie tylko studentom tego kierunku, ale także wszystkim osobom związanym z instytucjami sektora ochrony zdrowia w Polsce. Dla wszystkich zainteresowanych zdrowiem publicznym jest to pozycja obowiązkowa.
Prof. dr. hab. n. med. Zbigniew Gaciong, Warszawski Uniwersytet Medyczny
Rozwój cywilizacyjny z każdą dekadą zmienia i rozszerza wyzwania stojące przed zdrowiem publicznym, co sprawia, że nie tylko stało się ono dziedziną niezwykle kompleksową, ale jednocześnie wyjątkowo dynamicznie ewoluującą. W związku z tym kształcenie nowych kadr w zdrowiu publicznym oraz prowadzenie kształcenia ustawicznego kadr obecnych jest niezwykle trudnym zadaniem, wymagającym także jednolitości przyjmowanego standardu. (…)
Przedstawiony podręcznik w sposób doskonały wpasowuje się w ten obraz i potrzebę. Zakres opracowania jest jasny, a podział na części i, w ich ramach, na rozdziały poświęcone poszczególnym zagadnieniom ułatwia poszukiwanie potrzebnych treści i tworzy z podręcznika logiczną całość pozwalającą na pełne i metodyczne zapoznanie się z problemami i narzędziami zdrowia publicznego.
Prof. dr hab. n. med. i n. o zdrowiu Andrzej M. Fal
redakcja naukowa: Stanisława Golinowska oraz Jacek Czepiel, Alicja Domagała, Mariusz Duplaga, Tomasz Grodzicki, Janusz Hałuszka, Grażyna Jasieńska, Justyna Klingemann, Iwona Kowalska-Bobko, Andrzej Ryś, Monika Ścibor, Marzena Tambor, Beata Tobiasz-Adamczyk, Piotr Tyszko
Raport Polska wieś 2020 trafia do rąk Czytelników w wyjątkowym momencie. Pandemia wywołana wirusem COVID-19 dynamicznie zmienia sytuację na całym świecie, jej skutki odczuwalne są nawet w najmniejszych wsiach. Publikacja Fundacji na rzecz Rozwoju Polskiego Rolnictwa (FDPA) rejestruje zatem stan sprzed zmian, których konsekwencje dzisiaj trudno przewidzieć. Pierwsze tygodnie pokazują, że system produkcji i dystrybucji żywności dostosowuje się do nowych warunków, lecz zamknięcie targowisk, restauracji, stołówek, utrudnienia w transporcie oznaczają dla wielu producentów ograniczenie zbytu, w tym możliwości eksportu. Z pewnością ujawnią się także inne negatywne efekty kryzysu, chociażby wywołane blokadą przepływu sezonowych pracowników rolnych.
Redaktorzy naukowi raportu, prof. Jerzy Wilkin i dr Andrzej Hałasiewicz, wraz z zespołem autorów, kontynuując już dwudziestoletnią tradycję, analizują sytuację obszarów rolniczych, przedstawiają obraz przemian demograficznych i społeczno-gospodarczych wsi, a także politycznych wyborów jej mieszkańców. Dzięki zachowaniu założeń metodologicznych przyjętych przy okazji pierwszej edycji raportu Czytelnik może śledzić omawiane procesy w długiej perspektywie.
W tym roku wracamy do problemu biedy na wsi, o którym pisaliśmy w 2000 r. Bieda niestety nie znika, zmienia się nieco jej skala i oblicze. Obawy, że w konsekwencji pandemii również wiejskie ubóstwo będzie się rozszerzało, wydają się uzasadnione. Ostatni rozdział raportu jest próbą rozpoznania zjawisk i trendów, które mogą odegrać istotną rolę w przemianach wsi w nadchodzących latach. Rozdział pierwszy, napisany przez pomysłodawcę i wieloletniego redaktora raportu, prof. Jerzego Wilkina, stanowi znakomite wprowadzenie, a równocześnie syntezę całości. Czytelników zachęcamy też do sięgnięcia po wcześniejsze wydania raportu dostępne na stronach FDPA: https://www.fdpa.org.pl/5,biblioteka.
Różnice indywidualne to książka, która jest rezultatem mojej ponadpięćdziesięcioletniej działalności badawczej i edukacyjnej. W skali krajowej, a także międzynarodowej, jest on unikatowy, obejmuje bowiem wszystkie obszary, na których koncentruje się psychologia różnic indywidualnych, z uwzględnieniem także świata zwierząt.
Książkę adresuję przede wszystkim do studentów i doktorantów psychologii, a także – ze względu na szczegółowość prezentowanej problematyki – do nauczycieli akademickich, którzy wykładają ten przedmiot na kierunku psychologia. Psychologowie praktycy znajdą w niej treści, które wzbogacą ich wiedzę przydatną w pracy zawodowej. Studenci, pracownicy naukowi pedagogiki, a także praktycy uczuleni na indywidualizację kształcenia i wychowania, dopatrzą się argumentów, które takie podejście uzasadniają wynikami badań. Polecam tę książkę także socjologom i filozofom o horyzontach wykraczających poza ich dyscypliny. Co wydaje się zaskakujące, może ona zainteresować badaczy i praktyków, którym bliskie są różnice indywidualne w zachowaniu zwierząt, w tym szczególnie koni i psów. Wreszcie adresuję tę książkę do tych osób, które oczekują odpowiedzi na pytania, pod względem jakich istotnych w życiu codziennym cech psychicznych różnimy się między sobą oraz jakie są źródła i mechanizmy leżące u podstawy tych różnic.
Jan Strelau
Jan Strelau – pracuje w Szkole Wyższej Psychologii Społecznej (SWPS) w Warszawie na stanowisku profesora zwyczajnego na Wydziale Psychologii; pełni funkcję przewodniczącego Rady Powierniczej SWPS. Od roku 1957 zatrudniony na Uniwersytecie Warszawskim na Wydziale Psychologii, gdzie stworzył Katedrę Psychologii Różnic Indywidualnych, którą kierował do przejścia na emeryturę; w roku 1998 założył Interdyscyplinarne Centrum Genetyki Zachowania UW, prowadząc je do 2001 roku. Od 2001 roku profesor emerytowany. W latach 2003–2006 był wiceprezesem Polskiej Akademii Nauk.
Najważniejsze publikacje:Temperament, personality, activity. London: Academic Press 1983 (przekł. polski – 1985, chiński – 1987); Temperament: A psychological perspective. New York: Plenum Press 1998 (przekł. polski – 1998); Temperament jako regulator zachowania. Z perspektywy półwiecza badań. Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne 2006 (przekł. angielski – 2008); Psychologia różnic indywidualnych, seria Wykłady z Psychologii, t. 10, Wydawnictwo Naukowe Scholar 2002 (II wyd. zrewidowane – 2006); Psychologia. Podręcznik akademicki, 2 tomy (współred. naukowa Dariusz Doliński), 2008 Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne 2008.
Jest autorem/współautorem 285 publikacji, w tym 21 książek autorskich, 241 artykułów lub rozdziałów, oraz redaktorem/współredaktorem 21 książek.
Wybrane wyróżnieniai nagrody: Nagroda Fundacji na Rzecz Nauki Polskiej 2000 w dziedzinie nauk humanistycznych i społecznych (tzw. „Polski Nobel”); Nagroda Prezesa Rady Ministrów za wybitny dorobek naukowy (2010); Nagroda Fundacji Humboldta Humboldt Research Award to Eminent Foreign Academics (1990); Nagroda Towarzystwa Maxa Plancka za międzynarodowe wybitne osiągnięcia badawcze (1992); nagroda New Europe Prize 1997 for Higher Education and Research; nagroda The European Association of Personality Psychology, LiIfetime Achievement Award (2012); doktor honoris causa trzech uczelni: Uniwersytetu im. A. Mickiewicza (2006), Uniwersytetu Gdańskiego (1996) i Państwowego Uniwersytetu Nauk Humanistycznych (Moskwa, 1998).
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
