Bywały czasy, kiedy świętych ogłaszano w kilka lat po ich śmierci i w ten sposób stawali się oni świadkami działalności Boga już w swoim pokoleniu. Oddalenie dat beatyfikacji lub kanonizacji od dat śmierci oddala świętych od życia. Beatyfikacja stu ośmiu Męczenników Polskich, zamordowanych za wiarę przez Niemców w czasie II Wojny Światowej, nastąpiła wprawdzie ponad pół wieku po ich śmierci, jednak żyje jeszcze wielu ludzi, którzy ich znali. Wśród tych beatyfikowanych jest, niestety tylko, nieliczna grupa ludzi świeckich, a w niej Stanisław Starowieyski. Żyje jeszcze dwoje z jego sześciorga dzieci, bratankowie (do których należy piszący ten tekst) a także bratanice oraz wnuki i prawnuki. O nim właśnie, o moim Stryju-męczenniku, pragnę napisać tych kilka słów.
Osoba i media w prawdzie i uczciwości zakreśla podstawowe, analityczno-badawcze ramy problematyki w niej zawartej. Moje analizy starają się być studium mediów przez pryzmat osoby. (…). Można też powiedzieć, że w szerszym wymiarze jest to także studium osoby poprzez media. Moje analizy bazują na koncepcji osoby w czynie, wypracowanej przez Karola Wojtyłę. Koncepcja ta posiada w sobie ogromny potencjał heurystyczny, analityczny i argumentacyjny dla personalistycznej teorii mediów. Podjęty przed ponad dziesięciu laty projekt badawczy:
Osoba i media, stara się wykorzystać tę koncepcję zarówno do badań mediów i ich funkcjonalności, jak również do analiz etycznych aspektów współczesnych mediów.
Przedstawione w monografii analizy są próbą pokazania personalistycznych fundamentów uzasadnienia uniwersalności i normatywności zasad etycznych obowiązujących w przestrzeni mediów przez pryzmat dwóch wartości: prawdy i uczciwości. Celem moich analiz jest z jednej strony pokazanie prawdy i uczciwości jako podstawowych kryteriów wartościowania działań człowieka w przestrzeni medialnej, a z drugiej strony ukazanie prawdy i uczciwości jako koniecznych narzędzi służących ochronie wartości i godności każdego człowieka Te myśli, które Państwu przedstawiam w niniejszej książce, mają na celu na nowo przywołać i odświeżyć wizję mediów, w których prawda będzie treścią przekazywanych informacji i opinii a uczciwość będzie podstawą indywidualnych wyborów człowieka i fundamentem życia społecznego. Życia i działania w takim świecie mediów życzę wszystkim Czytelnikom tej książki.
Od Autora
Są ludzie, którzy mają wyjątkowo ogromny apetyt na wiedzę absolutną, którzy mniemają, że odpowiedzi posiedli na wszelkie możliwe pytania, zwłaszcza te z wymiaru ostatecznego, bo cóż łatwiejszego (i ponętniejszego zarazem), niż wczucie się w rolę Boga (w końcu wiedza pociąga za sobą władzę, zaś władza stwarza taką wiedzę, która władzy sprzyja i ją legitymizuje). Oni układają katechizmy, wznoszą gigantyczne systemy dogmatyczne, nakazując pod karą ekskomuniki (a nawet i wiecznego potępienia) wierne, bezmyślne i bezkrytyczne posłuszeństwo tam zaklętym w formułę ostateczną i definicję zbitkom słów spojonych i oddzielonych znakami interpunkcyjnymi. Takie podejście schematyczne, bezduszne, urzędnicze, do spraw radykalnie człowieka angażujących i dotykających samego rdzenia egzystencji, budzi niesmak.
Osiem wykładów, które składają się na niniejszą książkę, to fascynujące zaproszenie do tego wszystkiego, co w chrześcijaństwie najwspanialsze i nieprzemijające.Ojciec Jacek prosto i przekonująco potrafi wyjaśnić, że wiara jest realnym początkiem życia wiecznego, a więc czymś niewyobrażalnie więcej niż światopoglądem i nie da się jej sprowadzić tylko do religijnych przekonań. Wiara polega bowiem na realnej relacji z Jezusem Chrystusem, który przecież oddał za nas życie i zmartwychwstał, a zatem jest On wczoraj i dziś, ten sam także na wieki. Z wykładu o miłosierdziu Bożym dowiemy się, że jest to wierność Boga swojemu ojcostwu, również wtedy, kiedy my jesteśmy niewierni. Natomiast w wykładzie o Kościele autor z naciskiem podkreśla, że sam Chrystus nas Kościołem obdarzył jako szczególnie uprzywilejowanym miejscem Bożego miłosierdzia.
Autor niniejszej książki wprowadza czytelnika w universum teoretyczno - problemowe, obejmujące swym zakresem fundamentalne zagadnienia etyki ogólnej, jak i szczegółowej Tadeusza Ślipki. Etyka ta została osadzona na gruncie antropologiczno - aksjologicznym, przesyconym chrześcijańskim humanizmem, wchodzącym w polemikę z tymi stanowiskami etycznymi, które cechował daleko posunięty partykularyzm, prowadzący do niebezpiecznego relatywizmu etyczno - moralnego.Rekonstruowany w niej system nawiązuje jednoznacznie do korpusu prawd absolutnych i nadprzyrodzonych. Cechuje go otwartość na płynącą ze świata rzeczywistość, aktualne milieu problemy i wyzwania. Z tego też względu książka ukonkretnia i uszczegółowia problematykę osoby-w-świecie, bytu wolnego, ale zarazem zdeterminowanego celem ostatecznym. Prezentowany w niej proces konkretyzacji poszczególnych zagadnień jest równoznaczny z zejściem na poziom empirii świata doświadczalnego jak i zmysłowego, co stwarza niewątpliwe implikacje odzwierciedlone w całości przedstawionego w niej projektu badawczego. W publikacji tej czytelnik ma do czynienia z klasycznym przykładem synergii, sprzężenia całości z poszczególnymi częściami, jak i części z całością.Elementem centralnym owego ordo jest oczywiście podmiot moralny osoby rozpatrywany łącznie z zaistniałymi, jak też projektowanymi aktami. To wszystko zaś jest ściśle powiązane z konstytucją bytową człowieka, z jej istotą i naturą.
Życie człowieka jest kierowane kolejnymi celami, które wybiera sobie do realizowania. Można określić kierunek życia każdej jednostki jako ciąg realizacji kolejnych celów: od celu do celu. Ten porządek zachwiany jest wraz z przejściem na emeryturę. Stan zamożności ludzi otrzymujących emeryturę jest bardzo zróżnicowany. Często jest on niezwykle niski. Tymczasem, prawidłowość ekonomiczna mówi: ""im więcej posiadasz, tym większe masz możliwości"". Te, w przypadku osób starszych, zaraz po przejściu na emeryturę, ulegają znacznemu ograniczeniu. Badania przeprowadzone w Polsce w drugiej dekadzie XXI wieku, a dotyczące sytuacji materialnej starszych osób, pokazały, że pieniądze z emerytury nie wystarczają na cały miesiąc aż 44% osób powyżej 65. roku życia; 30% ma taki problem od czasu do czasu a 14% - często. A jednak wiek emerytalny nie jest wyrokiem, ale także szansą na znalezienie dla siebie nowych kierunków działań i realizacji, a także daje czas na poważna refleksję nad własnym życiem.
Każde z małżeństw w trakcie swego trwania przechodzi przez pewne, znaczące etapy, które można wyraźnie wyznaczyć. Niekiedy pomiędzy nimi pojawiają się kryzysy, które też są symptomem dokonujących się zmian. Każdy z kolejnych etapów rozwoju relacji między małżonkami czy małżonkami a potomstwem, jest też wyzwaniem dla nich. Te kolejne fazy rozwoju małżeństwa nie są problemem, ale raczej znakiem ewolucji, niezbędnej, aby małżonkowie podjęli kolejne wyzwania. Tylko bowiem w ten sposób może nastąpić rozwój rodziny i w taki sposób rozwija się jej trwanie.Z ""Syndromem Pustego Gniazda"", które pojawia się praktyce, po opuszczeniu rodziny przez wszystkie dzieci, które dotąd zapełniały go gwarem, krzykiem i obecnością - wiąże się coraz silniejsze poczucie osamotnienia osoby starszej. Nową jakością życia staje się bowiem wówczas zauważalna i coraz bardziej bolesna samotność. Samotność oznacza pozostawanie przez długi czas w pojedynkę, brak fizycznej możliwości kontaktu z innymi osobami, wynikającego z braku więzi społecznych, braku integracji z grupą, źle pełnionych ról społecznych. Przyczyna samotności może być obiektywna (brak krewnych, przyjaciół, znajomych, samotne zajmowanie lokalu mieszkalnego) lub subiektywna wynikać może z cech danej jednostki zniechęcających do kontaktów z nią, bądź też z zamykania się jednostki we własnym wnętrzu. Jednak znaczenie słowa ""samotność"" jest bardzo nieostre. Ktoś może być samotny, ale nie czuć się osamotniony. Ktoś inny przeciwnie, czuje się osamotniony, mimo że nigdy nie jest sam. Samotny (sam) i osamotniony nie oznaczają więc tego samego. Samotność nie oznacza osamotnienia. Wielu ludzi szuka samotności i odczuwa ją jako dar.
Każdy z nas chciałby żyć piękniej. Naszym powołaniem jest stać się najlepszą wersją samego siebie. Naprzeciw tym potrzebom wychodzi niniejsza publikacja. Książka jest przystępnym ukazaniem różnorakich aspektów rozwoju osobowego w życiu chrześcijanina, począwszy od rozpoznania siebie jako istoty niedojrzałej, odkrycia wagi relacji z innymi, poprzez kształtowanie siebie, dzięki wydarzeniom życiowym i osobistemu zaangażowaniu, a kończąc na kwestiach wiary, sumienia i rad ewangelicznych.
Publikacja ta daje możliwość przyglądnięcia się sobie i podjęcia przynoszącej radość sztuki rozwoju.
o Autorze:
Ks. Piotr Wieczorek (ur. w 1974). Kapłan archidiecezji krakowskiej. Ukończył studium z psychologii i antropologii chrześcijańskiej. Licencjat kościelny z filozofii oraz teologii. Moderator diecezjalny wspólnoty charyzmatyczno - ewangelizacyjnej. Doktoryzuje się z teologii duchowości na UPJP2 w Krakowie. Pracuje z kręgami rodzin Domowego Kościoła. Interesuje go pogranicze psychologii i duchowości.
Ekologia nazywana jest szczególnym wyzwaniem XXI wieku. Problemy ochrony środowiska, ekologia człowieka, edukacja ekologiczna, ekologia integralna stają się tematami tak prywatnych rozmów, publicznych debat jak i badań naukowych. Również teologia, a w niej biblistyka i katolicka nauka społeczna interesują się tematyką ekologiczną.Niniejsza publikacja, autorstwa reprezentantów krakowskiego i sandomierskiego środowiska teologiczno - biblijnego, jest próbą dotarcia do korzeni chrześcijańskiego ujęcia kwestii ekologicznej. Impulsem do jej powstania była wydana encyklika papieża Franciszka Laudato si, pierwsza w historii Kościoła ""encyklika ekologiczna"". Ta właśnie książka, w zamyśle autorów, chce być swoistym komentarzem teologiczno - biblijno - społecznym do dokumentu papieża Franciszka poświęconemu ""trosce o wspólny dom"".Pierwszy rozdział autorstwa ks. Tomasza Jelonka rozważa o biblijnych motywacjach ochrony przyrody w oparciu o Księgę Rodzaju fundament Biblii hebrajskiej. Rozdział drugi autorstwa ks. Romana B. Sieronia przybiera postać syntezy kwestii ekologicznej w ujęciu Pisma Świętego i nauczania społecznego Kościoła katolickiego. Ostatni rozdział autorstwa ks. Bogdana Zbroi koncentruje się na ekologicznych akcentach znaku rozmnożenia chleba (J 6,1-15) specjalistycznego tematu związanego ze studiami nad Ewangelią według św. Jana.Niniejszą publikację można polecić wszystkim zainteresowanym problematyką ekologiczną. Może być również lekturą uzupełniającą do lekcji i wykładów z edukacji ekologicznej.
Wakacyjny wyjazd sypie się jak domek z kart, a intuicja zdaje się zawodzić… Lecz dla Karoliny trudności są po to, żeby je pokonywać, nawet jeśli nowi członkowie jej gangu nie mają wprawy w poszukiwaniu przygód i skarbów. Jak jednak odkryć tajemnicę esesmana Wilhelma Mereca, skoro jedyny jej ślad to kilka niejasnych zapisków w niepozornym notesie z czasów II wojny światowej? Na dodatek kolejne tropy wiodą w ślepe uliczki, a skrytym w mrokach przeszłości żołnierzem zdaje się interesować ktoś jeszcze.
Czy Wilhelm Merec rzeczywiście ukrył coś w gruzach powstańczej Warszawy? Czy Karolinie i jej gangowi uda się wyprzedzić konkurencję? I co wspólnego z tym wszystkim ma Szekspir?
Bohaterowie znani z bardzo dobrze przyjętych przez młodszych i starszych czytelników powieści Szyfr, muzeum i sykomora, czyli gdzie jest skarb prapradziadka oraz Gdzie są kamedulskie piwnice, czyli dwór, gang i przypowieści powracają w kolejnej pełnej przygód i humoru odsłonie wakacyjnych perypetii, w której nowe wyzwania każą im odpowiedzieć na pytania o przyjaźń, przywództwo, lojalność i odpowiedzialność.
Biblia jest niewyczerpalną kopalnią tematów. Z tego bogactwa zaczerpnięte są myśli, dotyczące wybranych ksiąg Starego i Nowego Testamentu, zamieszczone w niniejszej publikacji. Wybór powstał niejako automatycznie, na zasadzie uwzględnienia tych ksiąg, które znalazły się w orbicie pracy dydaktycznej i zainteresowań autora.Publikację rozpoczyna Pięcioksiąg; jego ogólne omówienie, ze szczególnym uwzględnieniem początku Księgi Rodzaju - opisów początków świata i człowieka oraz stosunku tych opisów do badań naukowych w zakresie przyrodoznawstwa.Następnie omówione zostały księgi mądrościowe Starego Testamentu, najpierw ogólnie, a potem każda z siedmiu osobno.Z Nowego Testamentu zajmujemy się Ewangeliami oraz pismami św. Jana. Odnośnie Ewangelii mamy tu ogólne ich omówienie, następnie poruszony został temat dotyczący perykopy o pokłonie pasterzy. W dalszym ciągu szeroko omówione są umieszczone w Ewangeliach przypowieści Jezusa, choć trzeba zaznaczyć, że nie wszystkie potraktowane są jednakowo. Niektóre z nich są szczegółowo analizowane, a inne jedynie przytoczone.Z pism Janowych omówiono Apokalipsę, po ogólnym wprowadzeniu do apokaliptyki jako gatunku literackiego, trzy Listy, które zalicza się do tak zwanych Listów Katolickich, oraz Czwarta Ewangelia, której fragment, mówiący o umiłowaniu ludzi przez Chrystusa został bardzo szeroko potraktowany, jako ostatni poruszany tu temat.Oferta tej pozycji jest różnorodna i może okazać się bardzo pożyteczna dla pogłębienia znajomości Biblii.
Ziemniaki pojawiły się stosunkowo niedawno, przyjmowane podejrzliwie, z nieufnością, uważane za heretyckie jadło. Ba, nie bardzo wiedziano, jak je wykorzystać w kuchni. Zdarzało się nawet, że na wytworne stoły trafiały zamiast smakowitych bulw nadziemne, niejadalne części tych egzotycznych roślin.Szybko utraciły swoją egzotykę, stając się pospolitymi pyrami i grulami. Nie tylko spowszedniały, nabrały swojskości, ale zawładnęły naszą kuchnią, podobnie jak kuchniami innych europejskich krajów. Ba, miały nawet wpływ na losy całych narodów.Książka Andrzeja Kozioła, krakowskiego pisarza, pełna anegdot i kulinarnych przepisów, dowcipnie i ciekawie opowiada o niezwykłej historii ziemniaków.
Od pierwszych wieków chrześcijaństwa wierni odczuwają potrzebę udania się do tej ziemi, po której wędrował Jezus, na której stanął Jego Krzyż i znajdował się Grób, z którego Chrystus powstał z martwych. Tam też rozpoczyna się droga Kościoła, który wyszedł z Wieczernika Zielonych Świąt i rozprzestrzenił się po całym świecie. Ta ziemia była już wcześniej Ziemią Obiecaną Izraela, do której przywędrował praojciec Narodu, Abraham, do której dążyli Izraelici wyzwoleni z niewoli egipskiej, powracali z Babilonii po edykcie perskiego króla Cyrusa, a znajdując się później w rozproszeniu po całym ówczesnym świecie, zwracali się ku niej w czasie modlitwy i marzyli, aby ją odwiedzić. To ziemia, na której rozegrało się bardzo wiele wydarzeń zbawczej historii Starego Testamentu, który przygotowywał przyjście Chrystusa.Nic więc dziwnego, że pragnienia chrześcijan zmierzają w stronę tej Ziemi, która znalazła się w środku tak zwanego Żyznego Półksiężyca pomiędzy Egiptem i Mezopotamią, ośrodkami starożytnej cywilizacji. Prezentowana pozycja poświęcona jest tak pojmowanemu pielgrzymowaniu do Ziemi Świętej. Na początku omawia ogólnie pielgrzymowanie do Ziemi Świętej w aspekcie historii zbawienia, a następnie podaje praktyczne wskazania tego, co w tym aspekcie jest najważniejsze i jak to może być realizowane we współczesnych uwarunkowaniach.Zasadnicza część książki jest właściwie przewodnikiem pielgrzymkowym po tej części interesującego terenu, który leży wzdłuż wybrzeża Morza Śródziemnego, przez które pielgrzymi najczęściej tu przybywają i stąd tytuł całości: U wrót Ziemi Świętej. Oczywiście książka prosi się o kontynuację, dotyczącą innych obszarów, na które prowadzą pielgrzymki do Ziemi Świętej.
Zaczynając od źródeł z pierwszych wieków chrześcijaństwa, posiadamy liczne zapisane wspomnienia z pielgrzymek odbywanych do Ziemi Świętej, na której wierni szukali śladów historii zbawienia, a przede wszystkim spotkania z Chrystusem, który na tej ziemi rozbił namiot między nami, tu spędzał lata swojego ziemskiego pobytu i tu dokonał dzieła zbawienia przez swoje nauczanie, dokonane cuda, a zwłaszcza mękę, śmierć i Zmartwychwstanie. Autor prezentowanej książki miał tę łaskę, że mógł prawie trzy miesiące przebywać w Ziemi Świętej (od 8 lutego do 3 maja 1995 roku) i śladem wielu poprzedników w czasie tego pobytu regularnie prowadził pamiętnikarskie notatki. Znalazły się w nich wspomnienia kolejnych wydarzeń, jak pobyty w różnych miejscach, spotkania z licznymi osobami, refleksje na temat doznanych wrażeń, ale także zostały zanotowane informacje o poznanych miejscach, zaczerpnięte z autopsji, z przekazu przewodników, którzy prowadzili konkretne wycieczki o charakterze wybitnie religijnym, lecz też turystycznym, a również wyciągi z odpowiedniej literatury.W sumie zebrał się bogaty materiał nie tylko o charakterze osobistym, którego nie brakuje, ale także ogólnym, który może służyć lepszemu poznaniu tej Ziemi, która ukazuje nam tak wiele w pielgrzymce wiary. Dlatego te osobiste notatki mogą stać się pożyteczne dla wielu ludzi, którzy pielgrzymują na te święte miejsca, albo śledzą je z daleka, kiedy odbywają swoistą duchową pielgrzymkę po śladach Boga, który w konkretnych miejscach chciał do ludzi przemówić i ukazać im swoje zbawienie.W tym duchu proszę przyjąć te notatki i będzie to wielką radością dla Autora, jeżeli okażą się Czytelnikom przydatne w ich drodze do Boga, który zawsze do każdego człowieka wychodzi.
W ciągu wielu lat życia, jakimi Bóg mnie obdarzył, w różnych sytuacjach i w obliczu różnych problemów, dokonywałem wielu zapisów, bardziej całościowych, a także fragmentarycznych. Ten zbiór notatek okazuje się bardzo obszerny i w odniesieniu do niego pozostają aktualne przytoczone w tytule tej publikacji słowa łacińskie, które parafrazują znane powiedzenie, że to, co napisane, pozostaje. Parafraza dotyczy imperatywu: to powinno pozostać. Idąc po tej linii, dokonano wyboru bardzo różnych wypowiedzi, jakie zostały zapisane i znalazły się w różnych notatnikach. Są to najpierw pewne próby literackie, zazwyczaj krótkie szkice, dotyczące aktualnych problemów, mówiące o pewnych postawach życiowych. Szczególnie przyjęta została konwencja szkicu, który nie rozwiązuje całego problemu, ale w stosunkowo krótkich fragmentach porusza poszczególne aspekty zagadnienia. Daje to okazję do przemyśleń i uzupełnień, które pozostawia się czytelnikowi. Następnie umieszczono teksty o tematyce bardziej teologicznej. Na ich końcu przytoczono tekst misterium ułożonego i wykonanego w związku z poświęceniem kaplicy męczenników polskich. Uzupełnieniem jest opowiadanie, które pochodzi od mojego ojca zamordowanego w Charkowie, który pozostawił to przytoczone opowiadanie, jakie także nie powinno zaginąć.Ta różnorodna pod względem formy i tematyki antologia z pewnością jest bardzo osobista i jako taka niech będzie świadectwem, którym autor pragnie dzielić się z Czytelnikami.
Człowiek od wieków uświadamia sobie swoją wielkość i niezwykłość pośród stworzeń, a także ogromną władzę nad światem. Psalmista zadaje Bogu pytanie: „Czymże jest człowiek, że o nim pamiętasz, i czym syn człowieczy, że się o niego troszczysz? Uczyniłeś go niewiele mniejszym od Boga, chwałą i czcią go uwieńczyłeś. Obdarzyłeś go władzą nad dziełami rąk Twoich, złożyłeś wszystko pod jego stopy” (Ps 8, 5 – 7). Pytanie o swoją godność zadaje sobie człowiek wobec możliwości zwracania się do Boga. Psalmista wyznaje: „Kimże jest ten człowiek, który się boi Jahwe? Takiemu On ukazuje drogę, którą winien obrać” (Ps 25, 12). Bóg odpowiedział cała Biblią, która jest historią miłości do człowieka. Człowiek zaś formułował wiele odpowiedzi, raz zauważając ciało, innym razem ducha – jako elementy najważniejsze, aż w końcu w kategorii osoby skupił się nad istotą tego, kim jest. Ciągle on nowa musi też sobie uświadamiać skąd pochodzi i dokąd zmierza. Jako kolejne pokolenie ludzi stajemy przed pytaniem: „Kimże ja jestem?” i z pokorą sięgamy do mądrości tych, którzy też się z nim borykali.
Teologia jest nauką o Bogu, który przede wszystkim działa i objawia się jako Zbawiciel człowieka. Człowiek natomiast odpowiada Bogu przez oddawanie Mu należnej czci i spełnianie woli Bożej według danego mu powołania. Oddawanie chwały Bożej wiąże się ze sprawowaniem kultu religijnego, odczytaniu powołania pomaga poznanie spraw Bożych i rozpoznawanie znaków, jakie Bóg stawia w dziejach człowieka. Teologia jako nauka powinna pomagać każdemu w wypełnieniu wymienionych zadań. Teologia dla kandydatów do kapłaństwa przygotowuje przede wszystkim do sprawowania kultu, teologia studiowana przez świeckich w pierwszym rzędzie winna dać im narzędzia rozpoznawania znaków czasu, aby w świecie, w którym żyją i działają, mogli wprowadzać plany Boże.Książka, którą oddajemy do rąk Czytelników jest zbiorem wypowiedzi nauczyciela i duszpasterza świeckich, którzy ukończyli studia teologiczne na Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie. Były drukowane w specjalnym biuletynie i nawiązując do konkretnych sytuacji miały pomagać w poznaniu znaków Bożych, które te sytuacje stanowiły. Dziś sytuacje częściowo uległy zmianie, ale wiele wskazówek, wyjętych z Bożego objawienia, zachowuje swą aktualność. Wydaje się, że ukazanie się drukiem tych pouczeń może nadal pomagać w ciągłej potrzebie odczytywania znaków czasu.
Co pozostaje żywego z pierwszych wieków Kościoła? Autor proponuje przyjrzeć się kilkudziesięciu postaciom Ojców Kościoła, naszych ojców we wierze, żyjących w pierwszych ośmiu wiekach ery chrześcijańskiej oraz ośmiu soborom powszechnym, wspólnym obydwu płucom Kościoła wschodniego i zachodniego, które miały miejsce w tymże czasie i na których określano główne prawdy wiary i zarys organizacyjny Kościoła; i w końcu odpowiada na pytanie, jak pierwsi chrześcijanie widzieli problem życia dzieci nienarodzonych
Nie z kapusty są dzidziusie,
tylko z brzuszka od mamusi!
A ja chciałbym wiedzieć za to,
skąd się wziąłem w brzuszku, tato!?
Nadchodzi czas w życiu Małego Człowieka, kiedy po raz pierwszy zadaje pytanie: „Skąd się wziąłem?” Przychodzi taki moment w życiu Rodzica, w którym staje przed nie lada wyzwaniem – jak w delikatny i nieodbiegający od prawdy sposób wytłumaczyć kilkulatkowi jego pojawienie się w mamusinym brzuszku… Luiza Borkowska-Ziółkowska, z lekkością i humorem – w przystępnej dla małego i dużego Czytelnika formie – oswaja kwestię poczęcia, znakomicie oddając skrępowanie i zakłopotanie rodziców, nieustępliwą dziecięcą ciekawość, a także towarzyszące temu niebłahemu problemowi emocje. Znana z książki Proszę, przepraszam, dziękuję. Małe wielkie słowa, mądra i doświadczona przez życie babcia Adelajda, opowiada historię, która w ciepły i rzeczowy sposób wyjaśnia, skąd się biorą dzieci oraz to, że są one NAJWIĘKSZYM SKARBEM tego świata! Wierszowane opowiadanie zawiera tzw. myślową furtkę (merytoryczną bazę), dzięki której rodzice – w miarę rozwoju intelektualnego i emocjonalnego swych pociech – będą mogli rozwijać o stosowne szczegóły poruszane w książce zagadnienia.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
