Z całym przekonaniem rekomenduję pracę przygotowaną pod redakcją Pani Joanny Sobczyk-Pająk i Ks. prof. Roberta Nęcka. Zasługuje ona bowiem na publikację z wielu względów. Przede wszystkim dokumentuje autentyczną potrzebę upowszechniania wiedzy o kulturze i wyczuciu medialnym Jana Pawła II, a więc o tych walorach, które w refleksji nad Jego osobą zazwyczaj pozostają w tle wobec tych pierwszoplanowych, związanych z jego papieską posługą. Dowodzi także, że, w papieskim przeslaniu, upowszechniającym mentalność soborową, jest miejsce na odkrywanie wciąż na nowo możliwości bogactwa i opatrznościowego charakteru środków przekazu społecznego"".prof. dr hab. Aleksander WoźnyUniwersytet Wrocławski
Autorzy pracy, w większości świeccy, proponują czytelnikowi wielorakie spojrzenie na Jana Pawła II, które ma szerzej otwierać oczy i umysł odbiorcy, inspirować go do dalszego wędrowania przez życie z miłością do Boga i bliźniego.Praca napisana jest pięknym polskim językiem, bez niepotrzebnych naleciałości metajęzyka naukowego. Czyta się ją z wielką przyjemnością. Istotnym jej walorem naukowym i poznawczym jest bogactwo i obszerność źródeł, z których korzystają autorzy. Wskazują oni zgodnie, że o fenomenie tego dorobku decyduje świeżość rozpoznań świata, jego bardzo konkretne i wyraziste obrazowanie, mimo całej jego złożoności, które odnieść można do współczesnej jakże zróżnicowanej religijnie, kulturowo, społecznie i zwielokrotnionej medialnie rzeczywistości.Analizowane po latach wystąpienia i teksty Jana Pawła II nic nie tracą ze swego religijnego i intelektualnego potencjału, dotyczą bowiem najistotniejszych cech kondycji współczesnego człowieka. Można po nie sięgać i nasycać się nimi, bo są one bardzo dobrym świadectwem życia duchowego i społecznego, z całą gamą dynamicznych relacji międzyludzkich, często rozdartych głębokimi konfliktami moralnymi prof. dr hab. Tadeusz Kononiuk, Uniwersytet Warszawski.Prezentowana książka znakomicie wpisuje się w cykl przedsięwzięć związanych z setną rocznicą urodzin Ojca Świętego Jana Pawła II, jawi się przy tym jako wyjątkowo aktualna (nie może być inaczej, skoro wspólnym mianownikiem wszystkich zaprezentowanych tu tekstów jest postrzegana z różnych perspektyw komunikacja).Wysoko należy ocenić umiejętne rozłożenie akcentów tematycznych (gratulacje dla redaktorów!) oraz zaproszenie do grona autorów badaczy o świetnej renomie z dużych ośrodków naukowych (Kraków, Warszawa, Lublin, Katowice), przedstawicieli kilku pokoleń ludzi nauki (od doktorantów po profesorów zwyczajnych), a przy tym reprezentantów różnych dyscyplin naukowych, w ich zaś ramach różnych specjalności. Bardzo dobrym posunięciem jest poszerzenie tomu o teksty napisane z innej niż naukowa perspektywy (np. refleksje dziennikarzy i edytora).Dla wszystkich, których interesują życie i dzieło św. Jana Pawła II, lektura obowiązkowa. Książkę pt. Jan Paweł II i komunikacja społeczna z pełnym przekonaniem rekomenduję do druku prof. UPJPII dr hab. Krzysztof Gajdka, Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie.
"Wolontariat jest najbardziej twórczą drogą dla rozwoju własnego „Ja”, rozwoju „Ja” drugiej osoby oraz wprowadzaniu „ludzkiej twarzy” różnych grup i wspólnot społecznych… Książka pobudza myślenie człowieka, który nie chce być zagubionym w świecie „płynnej rzeczywistości”; a tym samym nie chce osobowościowego zagubienia „drugiego”,… nie tylko pobudza myślenie, ona kreuje także działania, wielorakie procedury użytkowo – praktyczne w obszarze wolontariatu, który jest wartością samą w sobie…Publikacja spełnia wszelkie kryteria naukowej rozprawy; posiada nie tylko zalety merytoryczne i poznawcze, ale także czytelnicze. Stąd też czyta się ją z wielką przyjemnością. Połączenie wartości merytorycznych z walorami czytelniczymi jest czymś trudnym, więc tym bardziej Autorom artykułów jak i Redaktorom naukowym należy się uznanie."ks. dr hab., Adam Solak, prof. APS"(…). Temat wolontariatu, ujęty z różnych stron i perspektyw przez Autorów poszczególnych rozdziałów jest znakomitym kompleksowym omówieniem aktywności w ramach wolontariatu i inicjatyw. Aspekt osobistego zaangażowania w działalność społeczną, będącą istotą wolontariatu oraz człowiek – jako podmiot – i jego działalność na rzecz dobra, jak nić pajęcza przewija się przez całą publikację. Logiczny układ książki i wzajemne przenikanie się poszczególnych rozdziałów, czyni z niej niezwykle użyteczną publikację na rynku wydawniczym."dr Paweł Piotrowski, UPJPII
Aborcja to problem tysięcy istnień ludzkich. Każdego dnia. Wykonywana wczasach Homera, Platona, Dantego i dziś. Ulepszająca tylko swoje środki iwzbudzająca ciągłe kontrowersje zarówno u Żydów, jak i pierwszych chrześcijan; uwierzących i niewierzących; u starożytnych Rzymian i u współczesnego człowieka.Problem odwieczny i nadal nierozwiązany. Wymagający nieustannie nowego icałościowego spojrzenia.Niniejsza książka, napisana przez trzech autorówhistoryka, filozofa i bioetyka wychodzi naprzeciw temu oczekiwaniu, ukazującproblem przerywania ciąży z trzech różnych punktów widzenia.
Sentencje życia to zbiór maksym odsłaniających najpiękniejsze i najbardziej ukwiecone drogi do idyllicznego szczęścia. Jest w nich zaklęta miłość do ziemi, ojczyzny i drugiego człowieka, którego Bóg stawia na naszej drodze.Autor (prawnik, poeta i filozof) zawarł w tych aforyzmach kwintesencję doświadczeń życiowych traktujących o ostatecznym przeznaczeniu świata i subtelnych odcieniach życia, które, jakiekolwiek by nie było, jest najcenniejszym darem, otwierającym wrota do wieczności.
Prorocy Starego Testamentu Leksykon autorstwa Piusa Czesława Bosaka to fachowy i wyczerpujący przewodnik po życiu i działalności wszystkich proroków występujących na kartach Starego Testamentu. Na tle biblijnej historii zbawienia to właśnie prorocy stanowią kluczowy i najbardziej charakterystyczny fenomen, bez którego nie sposób zrozumieć istoty Bożego Objawienia. Religie wywodzące się z Biblii judaizm, chrześcijaństwo i islam mogą wręcz nosić miano religii proroczych.Kwestią wciąż otwartą w badaniach biblijnych jest klucz, w jakim należy systematycznie i całościowo ujmować naukę o prorokach. Najczęściej proponuje się kryterium chronologiczne, zakładające ułożenie zagadnienia proroków według bardziej lub mniej umownej historycznej kolejności pojawiania się ich w dziejach zbawienia. Inni preferują klucz kanoniczny, przewidujący analizowanie obecności i działalności biblijnych proroków zgodnie z ustaloną sekwencją ksiąg w kanonie Pisma Świętego.Niniejsza publikacja, jako kolejny w imponującym dorobku Autora leksykon biblijny, systematyzuje wiedzę o starotestamentalnych prorokach w porządku alfabetycznym. Poszczególne hasła nie ograniczają się jedynie do skrótowego omówienia życia czy orędzia danej postaci, jak to ma miejsce w większości analogicznych opracowań encyklopedycznych, ale zawiera również odnośne fragmenty świętego tekstu w pełnym brzmieniu. Umożliwia to czytelnikowi bezpośredni kontakt ze źródłem, bez potrzeby ciągłego kartkowania tekstu biblijnego. Cały Leksykon poprzedza obszerne wprowadzenie, będące rzeczową i wyczerpującą prezentacją zjawiska profetyzmu i jego znaczenia dla religii Izraela.Niewątpliwie niniejsze dzieło dostarcza sporej dawki solidnej wiedzy biblijnej i może stanowić cenną pomoc zarówno w specjalistycznym studium Pisma Świętego, jak i w jego osobistej lekturze spotkaniu z najważniejszą Księgą w dziejach ludzkości.dr Paweł Paszko OFMCap(biblista)
"Hebrajski termin qabbala(h) oznacza tradycyjną naukę otrzymaną od przodków i pochodzi od qabel – otrzymywać.W Talmudzie termin ten zachowuje swoje pierwotne znaczenie, oznacza zatem tradycję i odnosi się do tekstów biblijnych bez żadnych konotacji mistycznych czy ezoterycznych. Teksty biblijne rozumie jako otrzymane od Boga i przekazywane przez kolejne pokolenia, nie dopatrując się w tych tekstach szczególnych treści mistycznych, czy tajemniczych, dostępnych jedynie dla wąskiej grupy wybranych.Od dwunastego wieku po Chrystusie znaczenie terminu kabała ulega jednak zmianie i nadaje się mu sens ezoteryczny, jest to przekaz zarezerwowany tylko dla wtajemniczonych, odnoszący się do mistyki, od której jest niedaleko do tego, co tajemnicze, zagadkowe i magiczne. Chociaż później termin ten zostanie rozciągnięty na wszystkie formy mistyki judaizmu, także wcześniejsze, znaczenie jego jednak nie przestanie graniczyć z dziedziną tajemnicy i magii, a przez to pośrednio z wróżbiarstwem. Są to peryferie mistyki, ale czasem łatwiej zobaczyć te peryferie, niż właściwy prąd umysłowy określany jako kabalistyka...Nasze spotkanie się z mistyką żydowską będzie wejściem jedynie do przedsionków jej wspaniałych ogrodów, zaledwie dotkniemy różnych aspektów zagadnienia bez ich dogłębnego przenikania. Nie będzie odpowiadało zastosowanemu w opowiadaniu określeniu popatrzył (hecic), które nie oznacza wykładu (tu zastosowano by termin derasza), ale kontemplację i doświadczenie mistyczne. Dlatego nie musimy obawiać się negatywnych skutków spotkania z żydowską mistyką, ale także nie dojdziemy do królewskich komnat, z których Rabbi Akiba w pokoju wyszedł ubogacony doświadczeniem Boga."
Każdego dnia ukazuje się na świecie bardzo dużo pozycji, książek i artykułów, poświęconych Jezusowi Chrystusowi. Najogólniej można je ułożyć w dwie grupy. Pierwsza, wychodząca głównie spod pióra duszpasterzy, ojców duchownych, kaznodziejów, socjologów i psychologów religii itd. to próba odpowiedzi na Jezusowe pytanie: a ty za kogo Mnie uważasz? i pomoc, aby dać poprawną odpowiedź życiem. Druga grupa prac, będąca głównie wynikiem mozołu biblistów najróżniejszych maści i szkół, opierających swoje wyniki na danych Pisma Świętego czytanego w oparciu o dane egzegezy, teologii biblijnej i nauk pokrewnych, jest próbą odpowiedzi na pytanie: kim był, jest i będzie Jezus Chrystus, Bógczłowiek, druga osoba Trójcy Świętej?Niniejsza praca należy do tej drugiej grupy. Jest to słownik poświęcony Słowu, które stało się ciałem i zamieszkało wśród nas, abyśmy poznawszy Imię Jego życie mieli i to w obfitości. On będąc niewidzialnym Bogiem ukazał się naszym oczom w ludzkim ciele, zrodzony przed wiekami zaczął istnieć w czasie, aby podźwignąć wszystko, co grzech poniżył, odnowić całe stworzenie i zbłąkaną ludzkość doprowadzić do Królestwa niebieskiego. W Nim zajaśniała tajemnicza wymiana, która nam przyniosła zbawienie. Gdy Nieskończony przyjął granice ludzkiej natury, śmiertelny człowiek stał się królem nad wiekami, i mieszkańców ziemi uczynił dziedzicami nieba. (z Prefacji o Narodzeniu Pańskim)Druga część tej pracy jest poświęcona apostołom, tym, których Jezus wybrał, powołał i posłał. Byli pierwszymi, ale nie ostatnimi, do których skierowane zostało pytanie: A wy za kogo Mnie uważacie? (Łk 9,20). Ich odpowiedzią nie zawsze było: Panie, do kogóż pójdziemy? Ty masz słowa życia wiecznego (J 6,68). Wśród wybranych i powołanych znaleźli się zarówno ci, którzy pozostali Mu wierni aż po męczeńską śmierć, jak i ci, którzy się Go zaparli i zdradzili. Tak było wtedy, tak jest i dzisiaj. Warto im się przyjrzeć aby dać właściwą odpowiedź, a na końcu drogi móc powiedzieć ze św. Pawłem: W dobrych zawodach wystąpiłem, bieg ukończyłem, wiary ustrzegłem. Na ostatek odłożono dla mnie wieniec sprawiedliwości, który mi w owym dniu odda Pan, sprawiedliwy Sędzia, a nie tylko mnie, ale i wszystkim, którzy umiłowali pojawienie się Jego (2 Tm 4,78).
Kanonizacja Jana Pawła II stanowiła uwieńczenie tych marzeń, które 8 kwietnia 2005 roku, podczas pogrzebu Papieża na Placu Świętego Piotra, przybrały postać transparentów z napisem „SANTO SUBITO”. Patrząc na życie największego z rodu Polaków nie sposób nie zauważyć, że było ono w przedziwny sposób złączone z Drogą Krzyżową naszego Pana Jezusa Chrystusa. Od najmłodszych lat cierpienie towarzyszyło Karolowi Wojtyle, który łączył je z Krzyżem Pańskim, wykazując już w młodym wieku autentyczne oznaki świętości. Kiedy, z jego woli, dane mi było pracować w krakowskiej Kurii Metropolitalnej, byłem jednym z jego bliskich współpracowników. Im dłużej i lepiej go znałem, tym bardziej budowałem się jego wspaniałą postawą, bogatym życiem wewnętrznym i modlitwą, którą przeżywał w całkowitym zjednoczeniu z Bogiem
Autor rozważań prowadzi nas śladami Drogi Krzyżowej, ukazując różne stacje z życia Ojca Świętego. Niech więc to piękne nabożeństwo, które możemy przeżywać rozważając Postać naszego wielkiego Rodaka, pomoże w refleksji nad własnym życiem oraz umocni przekonanie, że kto zaufał Bogu, z pewnością dostąpi świętości.
ks. infułat Jerzy Bryła
duszpasterz środowisk twórczych
Czy możemy się czegoś nauczyć od żyjących kilkanaście wieków temu egipskich pustelników?
Tak! Autor, komentując teksty Ojców Pustyni pokazuje, jak radzić sobie ze zniechęceniem na modlitwie, powracającymi pokusami, negatywnymi emocjami... Okazuje się bowiem, że starożytni mnisi zmagali się z tymi samymi problemami duchowymi, co my i to w jeszcze większym stopniu. Udało im się jednak wypracować skuteczne sposoby na ich pokonanie. Skuteczne, bo oparte na praktyce życia, a nie na teoretycznych rozważaniach, ale przede wszystkim na głębokim przeżyciu obecności Boga.
Zagadnienia poruszane w książce zostały osadzone w nauce i myśli medialnej papieży Jana Pawła II, Benedykta XVI oraz Franciszka. Słusznie Autorzy przy takim osadzeniu zagadnień wybrali tezę, iż: przedmiot badań przesądził o interdyscyplinarnym ujęciu. Stąd różnorodność opisu wybranych zagadnień pozwalająca na wieloaspektowe ujęcie interakcji międzyludzkich. Autorzy słusznie zwracają uwagę na to, że przebaczenia, będącego dynamiką komunikacji, należy się uczyć każdego dnia, a komunikacja przebaczająca ma swoje źródło w wierze, co wymaga zaangażowania, by to, co zostało zrujnowane na nowo odbudować i wejść w świat ducha i życie z ducha.prof. zw. dr hab. Maciej KawkaPolska Akademia Umiejętności
Pierwsza historia etyki, napisana przez polskiego etyka Tadeusza Ślipko SJ, myśliciela o uznanym autorytecie i międzynarodowym statusie naukowym. Wszystkie dotychczasowe, istniejące na rynku książki z historii etyki, to przeklady, ktore często nie uwzględniają dziejów etyki polskiej i udziału wybitnych Polaków w rozwoju tej dziedziny wiedzy, a byli to uczeni, którzy walnie przyczynili się do rozwoju myśli etycznej, zwłaszcza w XX wieku. Można zatem zaryzykować twierdzenie, iż niniejsza książka jest najpełniejszym tego typu opracowaniem dostępnym w polskich księgarniach.
Bywały czasy, kiedy świętych ogłaszano w kilka lat po ich śmierci i w ten sposób stawali się oni świadkami działalności Boga już w swoim pokoleniu. Oddalenie dat beatyfikacji lub kanonizacji od dat śmierci oddala świętych od życia. Beatyfikacja stu ośmiu Męczenników Polskich, zamordowanych za wiarę przez Niemców w czasie II Wojny Światowej, nastąpiła wprawdzie ponad pół wieku po ich śmierci, jednak żyje jeszcze wielu ludzi, którzy ich znali. Wśród tych beatyfikowanych jest, niestety tylko, nieliczna grupa ludzi świeckich, a w niej Stanisław Starowieyski. Żyje jeszcze dwoje z jego sześciorga dzieci, bratankowie (do których należy piszący ten tekst) a także bratanice oraz wnuki i prawnuki. O nim właśnie, o moim Stryju-męczenniku, pragnę napisać tych kilka słów.
Hebrajski termin qabbala(h) oznacza tradycyjną naukę otrzymaną od przodków i pochodzi od qabel otrzymywać.W Talmudzie termin ten zachowuje swoje pierwotne znaczenie, oznacza zatem tradycję i odnosi się do tekstów biblijnych bez żadnych konotacji mistycznych czy ezoterycznych. Teksty biblijne rozumie jako otrzymane od Boga i przekazywane przez kolejne pokolenia, nie dopatrując się w tych tekstach szczególnych treści mistycznych, czy tajemniczych, dostępnych jedynie dla wąskiej grupy wybranych.Od dwunastego wieku po Chrystusie znaczenie terminu kabała ulega jednak zmianie i nadaje się mu sens ezoteryczny, jest to przekaz zarezerwowany tylko dla wtajemniczonych, odnoszący się do mistyki, od której jest niedaleko do tego, co tajemnicze, zagadkowe i magiczne. Chociaż później termin ten zostanie rozciągnięty na wszystkie formy mistyki judaizmu, także wcześniejsze, znaczenie jego jednak nie przestanie graniczyć z dziedziną tajemnicy i magii, a przez to pośrednio z wróżbiarstwem. Są to peryferie mistyki, ale czasem łatwiej zobaczyć te peryferie, niż właściwy prąd umysłowy określany jako kabalistyka...Nasze spotkanie się z mistyką żydowską będzie wejściem jedynie do przedsionków jej wspaniałych ogrodów, zaledwie dotkniemy różnych aspektów zagadnienia bez ich dogłębnego przenikania. Nie będzie odpowiadało zastosowanemu w opowiadaniu określeniu popatrzył (hecic), które nie oznacza wykładu (tu zastosowano by termin derasza), ale kontemplację i doświadczenie mistyczne. Dlatego nie musimy obawiać się negatywnych skutków spotkania z żydowską mistyką, ale także nie dojdziemy do królewskich komnat, z których Rabbi Akiba w pokoju wyszedł ubogacony doświadczeniem Boga.
Wielki kulturowy spór, z jakim obecnie mamy do czynienia, jest w istocie sporem o człowieka. Ważny wkład do niego wnosi Krakowska Szkoła Antropologiczna na czele z Romanem Ingardenem, Karolem Wojtyłą, Józefem Tischnerem i Władysławem Stróżewskim.
Włączając się do tego sporu i kontynuując dorobek tej szkoły, Jan Galarowicz rozpoczął pracę nad wielotomową filozofią człowieka pt. Antropodramatyka. Otwiera ją tom Giganci filozofii człowieka. Autor omawia w nim antropologiczną myśl zachodnioeuropejskich filozofów, wielkich obrońców zagrożonego w naszych czasach człowieczeństwa – Schelera, Heideggera, Stein, Bubera, Guardiniego, Mouniera i Ricoeura - którzy zarazem w największym stopniu przyczynili się do wykrystalizowania się jego koncepcji człowieka.
Mimo, że zawarte w książce rozważania są solidnie udokumentowane, publikacja nie jest typową rozprawą naukową; jest tekstem z pogranicza takiej rozprawy, pracy popularnonaukowej i podręcznika. Książka jest bowiem przeznaczona nie tylko dla filozofów, ale również dla psychologów i pedagogów, socjologów i kulturoznawców, teologów i duszpasterzy a także dla innych kategorii osób, które pracują z ludźmi, oraz wszystkich, którym zależy na głębszym rozumieniu siebie. Korzystanie z niej ułatwia język autora: książka jest napisana z pasją, jasno i przystępnie.
JAN GALAROWICZ (ur. 1949, Łopuszna) – krakowski filozof, nauczyciel akademicki (od 2015 emeryt) i popularyzator filozofii oraz publicysta – ukończył m. in. filozofię na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie się również doktoryzował; jest uczniem prof. Władysława Stróżewskiego i ks. prof. Józefa Tischnera. Zajmuje się problematyką z zakresu antropologii filozoficznej, filozofii wartości i etyki. Inspiruje się przede wszystkim fenomenologią, personalizmem, dialogiką i filozoficzną myślą religijną. Jest autorem ponad dwudziestu książek, w tym m. in. esejów: Kochać naprawdę, Odnaleźć sens w cierpieniu i Szczęście na manowcach opracowania W drodze do etyki odpowiedzialności, podręczników: Na ścieżkach prawdy. Wprowadzenie do filozofii i Wprowadzenie do antropologii filozoficznej oraz prac popularnonaukowych: Martin Heidegger: genialny myśliciel czy szaman? i Ks. Józef Tischner.
ADWENT. ROZWAŻANIAAdwent w życiu człowieka jest czasem oczekiwania na przyjście Boga do człowieka. Ale istnieje też jakby "drugi" adwent czas oczekiwania Boga na człowieka, znacznie dłuższy, czasem nieosiągalny... Niniejsze rozważania są niezwykłe, nie tylko ze względu na niezwykłość autora, ks. Marka Starowieyskiego, ale też treści jakie niosą i rzeczy, o których rozważają. Głębia tekstów biblijnych i Ojców Kościoła jest niezwykła. Trzeba dużej odwagi, ale nade wszystko wiedzy i mądrości, by z takim zaangażowaniem o nich mówić, tak ciepło o nich rozważać i tak pięknie pisać. Niniejsza książka jest przejmująca, a jej niezwykłość polega na tym, że mówi o rzeczach Bożych językiem prostym, obrazowym, pełnym ciepła i przekonania.***ŚWIĘTY PAWEŁ WIELKI APOSTOŁUrodzony 2 tysiące lat temu w Tarsie św. Paweł, głosił Ewangelię bez kompromisu. Odwiedził najważniejsze ośrodki kulturowe ówczesnej Europy, pozostawił Pisma, bez których trudno sobie wyobrazić treści chrześcijaństwa.Jak dziś czcimy pamięć tego Apostoła największego z Apostołów? W proponowanej przez znanego liturgistę publikacji, Czytelnik znajdzie tu mnóstwo niezwykłych refleksji.
Autor niniejszej książki wprowadza czytelnika w universum teoretyczno - problemowe, obejmujące swym zakresem fundamentalne zagadnienia etyki ogólnej, jak i szczegółowej Tadeusza Ślipki. Etyka ta została osadzona na gruncie antropologiczno - aksjologicznym, przesyconym chrześcijańskim humanizmem, wchodzącym w polemikę z tymi stanowiskami etycznymi, które cechował daleko posunięty partykularyzm, prowadzący do niebezpiecznego relatywizmu etyczno - moralnego.Rekonstruowany w niej system nawiązuje jednoznacznie do korpusu prawd absolutnych i nadprzyrodzonych. Cechuje go otwartość na płynącą ze świata rzeczywistość, aktualne milieu problemy i wyzwania. Z tego też względu książka ukonkretnia i uszczegółowia problematykę osoby-w-świecie, bytu wolnego, ale zarazem zdeterminowanego celem ostatecznym. Prezentowany w niej proces konkretyzacji poszczególnych zagadnień jest równoznaczny z zejściem na poziom empirii świata doświadczalnego jak i zmysłowego, co stwarza niewątpliwe implikacje odzwierciedlone w całości przedstawionego w niej projektu badawczego. W publikacji tej czytelnik ma do czynienia z klasycznym przykładem synergii, sprzężenia całości z poszczególnymi częściami, jak i części z całością.Elementem centralnym owego ordo jest oczywiście podmiot moralny osoby rozpatrywany łącznie z zaistniałymi, jak też projektowanymi aktami. To wszystko zaś jest ściśle powiązane z konstytucją bytową człowieka, z jej istotą i naturą.
Wszystkie religie świata z wielkim szacunkiem podchodzą do ludzi starzejących się i starych. Niektórzy upatrują w tej prawidłowości regułę ich nie przemijania.
Teksty biblijne, które mówią o starości, dzielą się wyraźnie na takie, które przedstawiają różne niedomagania późnego wieku i na takie, które ukazują jednak pewne uroki ostatnich lat ludzkiego życia. Można więc dostrzec z jednej strony obrazy starości godnej ubolewania, naznaczonej szeregiem niedomagań, bądź nawet odstręczającej w swym wyrazie moralnym. Z drugiej strony Biblia przedstawia starość jako błogosławiony etap życia, dar od Boga.
Człowiek dojrzewa całe życie, dochodzi do pełni człowieczeństwa. Wiąże się to z podejmowaniem wysiłku, zmierzającego do zrozumienia siebie i sensu swego istnienia. Właściwe wykorzystanie przemijającego czasu wprowadza coraz głębiej w to zrozumienie, czyli w mądrość serca. To właśnie starość, ostatni etap ludzkiego życia i dojrzewania, to czas, w którym – zgodnie z wolą Bożą i Jego zamysłem – człowiek powinien najpełniej rozumieć sens życia i pełnie swej mądrości. W refleksji nauki Kościoła synonimem starości jest mądrość i umiejętność dzielenia się dobrymi radami. Obniżenie sprawności fizycznej nie przekreśla wartości duchowych, które niesie z sobą stary człowiek. Przeciwnie: mądrość, którą niesie stary człowiek stanowi zaletę, z której może skorzystać cała społeczność.
Głównym celem pedagogiki porównawczej jest międzynarodowe porównywanie systemów edukacyjnych.
Dlaczego ta dyscyplina powstała? W jakim kierunku zmierza? Jakie metody są obecnie stosowane do porównywania systemów edukacyjnych?
Książka odpowiada na aktualne pytania, dotyczące pedagogiki porównawczej oraz opisuje główne jej trendy, które określają jej formę i wyniki edukacji w różnych krajach, od edukacji przedszkolnej do szkolnictwa wyższego włącznie. Na podstawie rozwoju bazy instytucjonalnej pedagogiki porównawczej w XX wieku można udokumentować, jak rozwinęło się zainteresowanie różnymi problemami edukacyjnymi na przestrzeni lat. Duży nacik kładzie się w niej przede wszystkim na międzynarodowe badania efektów uczenia się: metodologię, korzyści, ryzyko i możliwości dostarczenia informacji, dotyczących historii rozwoju badań międzynarodowych, ich metodologii i przetwarzania uzyskanych danych. Równocześnie szuka ona odpowiedzi na pytania, w jakim stopniu krytyka jest uzasadniona i jakie korzyści przyniosły badania oraz jakie mogą nieść za sobą potencjalne szkody; czego można się z nich nauczyć i w których miejscach należy do nich podchodzić ostrożnie.
Książka jest przeznaczona dla studentów kierunków pedagogicznych, nauk społecznych i ekonomii, nauczycieli oraz pracowników administracji publicznej zatrudnionej w placówkach edukacyjnych.
* * * * *
Strescienie:
Mezinárodní komparace vzdělávacích systémů je hlavním cílem srovnávací pedagogiky. Proč vznikla tato disciplína? Kam směřuje vzdělávání ve světě? Jakými metodami se dnes vzdělávací systémy objektivně porovnávají? Kniha odpovídá na tyto aktuální otázky a popisuje významné trendy, které určují podobu a výsledky vzdělávání v různých zemích, od předškolního vzdělávání až po vysokoškolské. Na rozwoju bazy instytucjolnalnej pedagogiky porownawczej w 20. wieku lze dokumentovat, jak se vyvíjel zájem o různé edukační problémy w przestzeni lat. Důraz je zde kladen především na mezinárodní výzkumy výsledků vzdělávání: metodologie, přínosy, rizika a příležitosti, přináší informace o historickém vývoji mezinárodních výzkumů, jejich metodologii a zpracování získaných dat. Zároveň hledá odpovědi na otázky, do jaké míry je kritika výzkumů oprávněná, co užitečného výzkumy přinesly a kde mohou potenciálně škodit, v čem je možno se z nich poučit a kde je naopak třeba se mít na pozoru. Kniha je určena studentům pedagogických oborů, sociálních věd a ekonomie, učitelům a pracovníkům státní správy ve školství.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
