Badanie chorwackich plakatów politycznych nie jest wcale zajęciem egzotycznym. Choć kraj ten kojarzy nam się głównie z malowniczym wybrzeżem Adriatyku, mamy z Chorwatami wiele wspólnego łączą nas nie tylko historyczne zawieruchy, ale również stosunek do sąsiadów, wynikający z burzliwych dziejów, zmagania związane z poszukiwaniem własnego miejsca w Europie, będące konsekwencją położenia między Wschodem i Zachodem, oraz determinujący kulturę mariaż polityki i religii. Analiza chorwackiej sfery wizualnej stała się dla mnie rodzajem klucza do zrozumienia własnej kultury, przy jednoczesnym zachowaniu właściwego dystansu naukowego
Wiara, tożsamość, przyjaźń są trzema istotnymi kategoriami. Obecne są one nie tylko w obszarze jednej wiary (chrześcijańskiej) czy jednej kultury (zachodniej), ale funkcjonują (czy winny funkcjonować) w każdej autentycznej kulturze i w każdej religii, zarówno Wschodu, jak i Zachodu. Przyjaźń – jako forma otwierania się na innych i aktywnego uczestniczenia w ich historii – pozwala rozwijać tożsamość i wzbogacać wiarę. Przyjaźń pozwala godzić skrajnie odmienne i kontrastujące ze sobą doświadczenia i działania. Ponieważ przyjaźń żyje pragnieniem osiągnięcia większej całości, nie pozwala człowiekowi (i kulturze) na to, aby trwał biernie w miejscu; broni go przed wszelką formą mentalnego czy duchowego „okopania się” na zajmowanych już pozycjach.
Fragment książki
„Należy stwierdzić, że kultura szkoły jest obszarem wzbudzającym coraz większe zainteresowanie w debacie nad uwarunkowaniami procesów edukacyjnych. Zatem wychodząc naprzeciw brutalizacji życia, fascynacji światem konsumpcji, miernocie intelektualnej, masowej komercjalizacji życia, Autorzy z odwagą i determinacją pragną przybliżyć czytelnikowi ten jakże ważny element współczesnej szkoły”.
Z recenzji prof. dr. hab. Mariana Śnieżyńskiego
„Warto podkreślić, że przedstawiona do recenzji monografia ma dużą wartość poznawczą. W kontekście aktualnej teorii naukowej i praktyki edukacyjnej publikacja ta wpisuje się w kanon współczesnych dyskursów oraz poszukiwań teoretycznych i badawczych”.
Z recenzji prof. dr hab. Zdzisławy Zacłony
„«Cyfrowa miłość. Romanse w grach wideo» pozbawiona jest jakiegokolwiek normatywizmu, co w epoce nieustannych „dyskursywnych walk” różnych systemów wartości nadaje jej walor dodatkowy. Autorzy potrafią przy tym w swoich narracjach umieścić tytułowy problem w szeroko rozumianych kontekstach socjologicznych i kulturoznawczych. Nie jest więc to tylko książka o „miłości na ekranie”, ale także o – mających miejsce we współczesnych społeczeństwach – rekonstrukcjach ciała, intymności i seksualności, o pop-kulturze i nowych technologiach. Więcej jeszcze – „romanse w grach wideo” stają się w niej swoistą krystalizacją różnorodnych przemian społeczno-kulturowych, w szczególności tych, które odnoszą się do kształtowania tożsamości. Recenzowana książka łapie w „diagnostyczną kamerę” profile tożsamości wyłaniające się z gier wideo, a fotografia, którą czytelnik otrzymuje jest bardzo przekonywająca. Jestem przekonany, że książka Piotra Prósinowskiego i Piotra Krzywdzińskiego «Cyfrowa miłość. Romanse w grach wideo» spotka się z dużym zainteresowaniem zarówno czytelników, jak i przedstawicieli środowiska akademickiego: socjologów, kulturoznawców, psychologów i pedagogów.
– z recenzji naukowej autorstwa prof. zw. dr. hab. Zbyszko Melosika
Dawid Junke (ur. 1989) – doktor nauk humanistycznych, kulturoznawca, adiunkt w Instytucie Kulturoznawstwa Uniwersytetu Wrocławskiego. Jego zainteresowania badawcze koncentrują się wokół badań nad kulturą popularną, ze szczególnym uwzględnieniem kulturowych aspektów produkcji i recepcji seriali telewizyjnych. Członek Polskiego Towarzystwa Kulturoznawczego, Polskiego Towarzystwa Badań nad Filmem i Mediami oraz Stowarzyszenia Badaczy Popkultury i Edukacji Popkulturalnej „Trickster”.
Transcendencja i sekularyzacja… to książka niezwykle interesująca. Autor zmierzył się w niej z bardzo ciekawym i nieopisanym dotychczas fenomenem. W trudnej analizie tekstów kultury popularnej zachował odpowiednie proporcje pomiędzy badawczą wnikliwością i świadomością funkcjonowania tego typu specyficznych, bo będących jednocześnie dziełem sztuki i wytworem przemysłowo-ekonomicznym, utworów jak amerykańskie seriale telewizyjne. […] Publikacja świetnie balansuje pomiędzy potoczystą narracją a zwięzłością, pomiędzy stylem naukowym a opisem popkulturowego fenomenu, który może być atrakcyjny dla czytelnika poszukującego pogłębienia wiedzy o ulubionych telewizyjnych serialach.
Z recenzji dr. hab. Arkadiusza Lewickiego, prof. UWr
„Człowiek wciąż pozostaje w centrum historii i zainteresowań badaczy jako najważniejszy ze świadków dziejów, co ujawnia się w zbiorze studiów niniejszej monografii. Złożoność i wieloaspektowość przyjętej myśli przewodniej otworzyły różne perspektywy badań, do których odwołują się Autorzy i Autorki – od historycznej, kulturowej poprzez literacką, edukacyjną czy kobiecą. Podjęte rozważania skoncentrowały się wokół kilku głównych zagadnień. Zalicza się do nich gromadzenie i archiwizowanie wspomnień uczestników historii, następnie wykorzystanie tego rodzaju materiału w badaniach historycznych i edukacji historycznej oraz studia źródłoznawcze. Obok tych wątków badacze interpretują tytułową kategorię przez pryzmat instytucji tworzonych przez świadków historii oraz analizują rozmaitość form współczesnych tekstów medialnych, skupiając się na reportażu polifonicznym i wizualnym aspekcie przekazów medialnych. Zagadnienia były analizowane w kontekście różnych epok, co skłoniło Redaktorki do przyjęcia układ chronologicznego, z jednoczesnym uwzględnieniem zbliżonej problematyki tekstów”.
(fragment „Wstępu”)
„Interpretujemy w tej książce rzecz na pozór nieogarnioną – postrzeganie marek w przestrzeni społecznej. Współczesna marka (snobistycznie mówiąc – brand) została bowiem niemal bez reszty zantropomorfizowana. Deliberujemy zatem o kultach, tożsamościach, autentyzmie, wartościach, sukcesach i prawdach marki niczym o egzystencji żywych istot. Obserwujemy społeczności i komunikaty, wiedząc, że to jednak ekonomia, a nie psychologia stanowi ich grunt ontologiczny, ale ponieważ zbyt wiele konceptów modelu gospodarki jest do przebrnięcia, a ich paradygmaty i tak boleśnie modyfikuje doraźna polityka, intryguje nas konsumeryzm nie tylko jako działanie biznesowe sensu stricto, lecz także kolekcja aktów wizualnych oraz werbalnych, których doznajemy m.in. z powodu konwergencji mediów o odnawiającym się statusie, tak efektownie wizualizujących ludzkie potrzeby i iluzje potrzeb”.
Od kilku lat zajmuję się analizą (obecnej) młodzieży z punktu widzenia jej komunikacji, jej obrazu świata i jej sytuowania się na tle zjawisk społecznych i gospodarczych. Wyniki tych badań publikuję na bieżąco w różnych miejscach i z różnych okazji. Ponieważ zebrało się już sporo takich analiz oraz z uwagi na to, że są one rozrzucone po różnych publikacjach, postanowiłem zebrać je w jednym miejscu w tej tu książce, uzupełniając ją o teksty jeszcze niepublikowane. Wydaje mi się, że z tych stosunkowo wielu analiz dotyczących rozmaitych aspektów zagadnienia wyłania się pomału dość wyraźny obraz tej formacji społecznej i komunikacyjnej, który może pomóc zrozumieć, jaka ta młodzież jest i dlaczego jest taka. A nie inna.
Ze wstępu
Księga jubileuszowa dedykowana profesorowi Andrzejowi Zawadzie z okazji 70. rocznicy urodzin.
Prof. dr hab. Andrzej Zawada – ur. 28.09.1948 r. w Wieluniu. W latach 1971–2005 pracownik naukowo-dydaktyczny Instytutu Filologii Polskiej, w latach 2005–2006 kierownik Katedry Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej, w latach 2007–2016 dyrektor Instytutu Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Wrocławskiego. Wypromował 20 doktorów nauk humanistycznych, ponad 300 magistrów filologii polskiej oraz dziennikarstwa.
Wykładał język polski, literaturę oraz kulturę polską na uniwersytetach Åbo Akademi i Turun Yliopisto (Finlandia, 1978–1980), Rijksuniversiteit Groningen (Holandia, 1993).
W latach 1999–2008 przewodniczący Rady Programowej Polskiego Radia Wrocław. W latach 1996–2005 redaktor naukowy serii Biblioteka Narodowa (Ossolineum). Od 2008 roku redaktor naczelny półrocznika „Znaczenia”. W latach 2006–2015 członek jury Nagrody Literackiej Europy Środkowej „Angelus”. Od 2016 roku przewodniczący jury Nagrody Poetyckiej „Silesius”.
Autor 13 książek o literaturze i kulturze.
DR ŁUKASZ ŚMIGIEL
adiunkt w Instytucie Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej, autor książek beletrystycznych: powieści (m.in. Muzykologia, Decathexis) oraz zbiorów opowiadań (Demony, Mordercy). Dziennikarz radiowy specjalizujący się w rozmowach z pisarzami (m.in. dla Polskiego Radia). Jego teksty ukazywały się w czasopismach kulturalno-literackich (m.in. „Tygiel Kultury”, „Przekrój”, „Nowa Fantastyka”, „Znaczenia”) oraz online (m.in. Onet, Polygamia). Jako wydawca, redaktor i specjalista ds. promocji pracował przy wydaniu wielu tytułów książkowych. Regularnie prowadzi warsztaty i szkolenia z zakresu wiedzy o rynku książki oraz kreatywnego pisania.
Zmiany na rynku książki nieustannie nabierają tempa. Sprawiają to nie tylko takie technologie jak druk cyfrowy czy cyfrowa książka, ale także zupełnie nowe relacje pomiędzy pisarzem, wydawcą a czytelnikiem w świecie nowych mediów. Niniejsza pozycja ma za zadanie wprowadzić miłośników książek w świat promocji literatury i pisarza. Aktualna wiedza z zakresu pracy na rynku książki przeplata się z opisem tego, jak narzędzia stosowane w marketingu literackim ewoluowały na przestrzeni ostatnich kilkunastu lat (np. w social mediach). Dziś największym problemem pisarza i wydawcy nie jest bowiem wydanie książki, lecz skuteczne dotarcie z informacją o niej do właściwego grona odbiorców. Ta publikacja to pierwszy krok do zanalizowania tego zagadnienia.
Praca stawia sobie za cel analizę zawartości wybranych telewizyjnych programów informacyjnych oraz tygodników opinii podczas kampanii poprzedzającej elekcję parlamentarną z 25 października 2015 roku. Przed badaniami postawiono szereg celów szczegółowych. Należą do nich przede wszystkim ocena, czy i do jakiego stopnia problematyka wyborów w poprzedzających je tygodniach września i października odgrywała znaczącą rolę w programach informacyjnych oraz tygodnikach opinii, oraz określenie, o czym najczęściej mówiono i pisano wtedy w mediach: czy były to szczegóły programów wyborczych, czy problemy personalne, czy może sama rywalizacja stanowiła dostatecznie emocjonujący temat, jako gra o niepewnym wyniku. W pracy zarysowano ramy tematyczne dyskursu kampanii wyborczej relacjonowanej przez media. Za istotny cel pracy uznać należy ponadto zgłębienie i określenie siły oraz kierunku stronniczości politycznej badanych mediów poprzez analizę widoczności partii politycznych biorących udział w wyborach oraz wydźwięku relacji na ich temat. W badaniu dotyczącym programów informacyjnych przyjrzano się roli ekspertów wypowiadających się w serwisach i prezentowanych sondaży, a także próbowano oszacować, jak często newsy sięgały po typowe ramy tematyczne wykorzystywane do prezentacji kampanii wyborczej. Celem pracy była też odpowiedź na pytanie, czy media sprzyjają zjawisku prezydencjalizacji parlamentarnej kampanii wyborczej. Postanowiono ocenić, jaka część medialnych przekazów dotyczących partii startujących w wyborach odnosiła się do liderów tych partii.
W dniach 25–26 kwietnia 2017 roku Wrocław stał się miejscem świętowania dwóch jubileuszy w ramach konferencji naukowej zatytułowanej „Dokonania dekady i perspektywy rozwojowe studiów nad mediami i komunikowaniem w Polsce”. Pierwszym
jubilatem było Polskie Towarzystwo Komunikacji Społecznej, drugim Instytut Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Wrocławskiego. Jubilaci świętowali 10-lecie swojej
działalności, podsumowywali osiągnięcia i własny wkład w rozwój badań medioznawczych w Polsce. Konferencja stała się okazją do spotkania ponad 200 znakomitych badaczy mediów
i komunikacji z Polski oraz innych krajów europejskich.
W trakcie naukowych obrad zarysowany został stan badań nad mediami i komunikacją w Polsce, nakreślona specyficzna dla nauk o mediach metodologia badawcza, wreszcie także prelegenci zaprezentowali wyniki różnorodnych badań realizowanych
przez siebie. Wielość wystąpień i różnorodność referatów świetnie zobrazowały bogactwo zainteresowań badawczych polskich badaczy nad mediami i różnymi aspektami komunikacji.
(…) Różnorodność tych badań znakomicie odzwierciedla niniejszy tom, gromadzący teksty badaczy z różnych ośrodków akademickich, o różnych paradygmatach naukowych oraz
opisujące różne obszary komunikacji i odmienne jej przejawy.
Wierzymy, że stanowi on kolejny ważny element sprzyjający zarówno
rozwojowi dyscypliny naukowej, jak i poszerzeniu wiedzy o wszelkich aspektach komunikacji społecznej.
ZE WSTĘPU REDAKTORÓW TOMU
Zamiast przypisywać stylistyczne osobliwości Pięcioksięgu kompozycji opartej na założeniu istnienia różnych źródeł, w rzeczywistości można je bez wyjątku wytłumaczyć za pomocą systemu liczbowego, sporządzonego wyłącznie przez jednego autora: zmienność boskich imion JHWH i Elohim w Księdze Rodzaju, wymienność form zwracania się na „ty” i „wy”: form czasownika w 2. osobie liczby pojedynczej i mnogiej w Księdze Powtórzonego Prawa, czy wszystkie tzw. powtórzenia oraz inne stylistyczne osobliwości są nieodzownymi i koniecznymi warunkami oraz uprzednimi założeniami systemu liczbowego.
fragment książki
Niezależnie od tego, jak dalekie tematycznie są sobie artykuły zawarte w tej publikacji, nietrudno odnaleźć wspólny mianownik, jakim jest konstruktywistyczny paradygmat komunikacji społecznej. Na niniejszą publikację składają się teksty części naszego zespołu, który nieoficjalnie określany jako wrocławska szkoła komunikacji i designu.
Znakomita część naszego zespołu skupiona jest wokół działalności naukowej i dydaktycznej Zakładu Communicaton Design, działającego przy Instytucie Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Wrocławskiego.
JOWITA GUJA - religioznawczyni, filozofka kultury. Problemem ateizmu i krytyki religii zajmuje się głównie w kontekście przemian we współczesnej duchowości i tożsamości człowieka. Autorka m.in. monografii Koncepcja wiary w „Römerbrief” Karla Bartha, cyklu artykułów analizujących fenomen duchowości ateistycznej. Redaktor naukowy książek Ateizm w kulturze Zachodu i Wschodu, Mistrzowie podejrzeń – afirmacja, negacja czy przezwyciężenie? oraz Anglosaska filozofia wobec problemów współczesności.
(…) o tajemnicy śmierci, jej niepoznawalności i niewyrażalności mówi się w terminach dostępnego i powtarzalnego doświadczenia ciała, jakie wynika z ludzkiej seksualności. Łącznikiem obu perspektyw pozostają „przygody ciała” (z tą ostatnią czy ostateczną włącznie), wytwarza się pewna endogeniczność intymistyki, uzewnętrznionej między innymi poprzez kinestetykę (kompulsywne ruchy ciała wstrząsanego dreszczem miłości, ale także śmierci). W literaturze następuje przekierowanie doznań z erotyki na limitację ludzkiego życia, na nieodgadnioność i nieogarnialność śmierci, której próbuje się nadać znaczenie wynikające z erotyki, związane z powszechnością, a nawet przyjemnością doznań.
dr hab. Katarzyna Wądolny-Tatar, prof. UP
Zachodnie podboje rzeczywistości ciała i materii wynikają z odwagi wobec śmierci. Gdy śmierć nie paraliżuje sił życia, nie ulega ono pasywności. Nie cierpi na indolencję względem świata natury. Nie jest prawom przyrody poddane jako jej bezwładna część. Takie życie stawia się w jej środku i narzuca realizację swych pragnień. Ustanawia antropocentryzm. Jest to możliwe, gdyż człowiek Zachodu – (…) ma poczucie opozycji ducha i ciała, to jednak nie wprawia rzeczywistości duchowej i cielesnej w stan dualizmu antyświatowego. Przyjmuje do wiadomości, że Królestwo Boże nie jest z tego świata, poświęca życie szczęśliwości wiecznej, ale nie odwraca się od rzeczywistości doczesnej – cielesnej i materialnej. Nie kontestuje wielości świata oznaczającej, że każde istnienie jest jednym z wielu. Podlega regułom relatywizmu i rozwija się w warunkach zmieszania tego, co duchowe z tym, co cielesne. Zachodni dualizm ducha i ciała (…) jawi się jako proświatowy. Umysł miarkujący stosunek do śmierci nie wytwarza antyświatowej energii. Nie radykalizuje opozycji tego i tamtego świata aż do negowania wartości życia ziemskiego. Rozumie, że kultywowanie prawdy śmierci nie sprzyja siłom życia. Umysł przeciwstawia więc śmierci witalizm. Ten zachodni witalizm jest przeciwieństwem nekrofilii wschodniej.
dr hab. Zbigniew Każmierczyk, prof. UG
Książka Granice i pogranicza w perspektywie orientalistycznej. Szkice o literaturze i kulturze dotyka tematyki rozległej, wielopłaszczyznowej i (bez)granicznej. Umożliwia zapoznanie się z różnymi wymiarami zjawiska graniczności, które nie są jednak zawężone do wybranych, konkretnych jego aspektów. Wyłącznie uwzględnienie szerokiego oglądu problematyki granic i pograniczy, związanej bezpośrednio z istotą i funkcją tekstów oraz odnoszącej się do różnych sfer życia i działalności człowieka, pozwala na pełny rekonesans fenomenu graniczności – i tak chcielibyśmy, aby rozumiano „bezgraniczność” prezentowanego w niniejszej monografii materiału.
Od redaktorów
[…] tytuł publikacji kieruje uwagę Czytelnika ku granicom i liminalnym przestrzeniom pomiędzy kulturami, gatunkami, kodami i językami komunikatu artystycznego. Perspektywa graniczności wykreślona przede wszystkim przez orientalistów, literaturoznawców i kulturoznawców otwiera okno oglądu wielopoziomowego, wieloaspektowego i heterogenicznego pod względem wyboru podmiotu i metody rozważań. Większość autorów podejmuje zagadnienie granic, ich współistnienia, przekraczania, wykluczania lub płynności, pozostając w kręgu literatury Orientu, usytuowanej na przecięciu z Okcydentem. Innymi słowy, czerpie z tradycji badawczej komparatystyki, recepcji, intertekstualności i transkulturowości tekstów literackich Wschodu i Zachodu. Dzięki wpisaniu tematyki tożsamości, przenikania wpływów odmiennych literatur, poetyki i języka w szerszy kontekst dialogu kulturowego między Orientem i Zachodem Czytelnik przekracza barierę monolitycznego oglądu.
Na obecnym etapie rozwoju antropologii kulturowej coraz większą rolę odgrywają jej współczesne subdyscypliny, takie jak antropologia obrazu, widowisk, komunikacji, doświadczenia czy wreszcie – wyobraźni. Prowadzone w obrębie tych kontekstów badania pozwalają, niczym w soczewce, zobaczyć zjawiska współczesnej kultury, a jednocześnie zwrócić uwagę na tradycje, w których pozostają one zakorzenione.
Antropologia wyobraźni umożliwia zrozumienie, w jaki sposób kształtują się kulturowe wizje i marzenia. Próbuje też odpowiedzieć na pytanie, które z tych wątków charakteryzuje trwałość rozciągająca się nieraz na całe pokolenia, podczas gdy inne pojawiają się jedynie na chwilę. Specyficzną niszą w tych studiach pozostają badania nad ezoteryzmem. Ich przedmiotem jest imaginacja kulturowa, rzec by można, w postaci czystej, wraz z towarzyszącym tej sferze bagażem fantastyki, nierzadko też groteski. Ów zbiór opowieści i obrazów nieprawdopodobnych odgrywa jednak niekwestionowaną rolę kulturotwórczych inspiracji, toteż warto baczniej im się przyglądać. Wybrane tematy z tej dziedziny znalazły się w książce, którą oddajemy właśnie Czytelnikom.
Publikacja stanowi efekt projektu naukowo-dydaktycznego, który zakładał powstanie zbioru reportaży skupionych wokół roli wartości w życiu młodych ludzi. Zadanie postawione przed uczestnikami zakładało, iż w trakcie dziesięciodniowej Akademii nie tylko rozwiną oni umiejętności reporterskie, lecz także znajdą temat i opiszą go z należytą wrażliwością, dzięki pogłębionej refleksji aksjologicznej.
W projekcie wzięło udział szesnaścioro studentów z Polski i Ukrainy, którzy pracowali w parach, dzięki czemu stanowili dla siebie wzajemną pomoc i inspirację. Przyjęta przez twórców Akademii formuła nie była przypadkowa – stanowiła również okazję do międzykulturowego spotkania, nierzadko będącego wyzwaniem. Wymaga ono bowiem zmierzenia się z własnymi przedsądami oraz może, choć nie musi, prowadzić do starcia odmiennych systemów wartości.
Kino – postkomunizm – polityka. Film w krajach Europy Środkowo-Wschodniej wobec procesów transformacji politycznej i konsekwencji roku 1989 jest książką cenną poznawczo, spójną, rzetelną i wnikliwą, sprawiającą satysfakcję czytelniczą, zachęcającą do dalszych poszukiwań. Może wzbudzić zainteresowanie nie tylko osób zajmujących się kinem, ale wszystkich zaciekawionych przemianami, jakie nastąpiły w Europie Środkowo-Wschodniej po roku 1989, jak również omawianymi w książce kinematografiami.
Z recenzji prof. dr. hab. Piotra Zwierzchowskiego
Warto zauważyć, że oprócz świeżego spojrzenia na najnowszą historię kina polskiego zebrano w tomie teksty dotyczące kina czeskiego, słowackiego, węgierskiego, serbskiego, litewskiego, ukraińskiego, białoruskiego i niemieckiego. Przedmiotem zainteresowania autorów stały się różne wątki, m.in.: problematyka estetyczno-formalna (gatunkowa, medialna – szczególnie w kontekście transformacji ustrojowej), bohaterowie i elity polityczne na nowy czas po przełomie, filmowa polityczność, konteksty wydarzeń politycznych i procesów widziane w optyce filmu fabularnego i dokumentalnego, problem władzy, polityki, propagandy w zwierciadle filmu, kino zaangażowane i krytyczne wobec rzeczywistości postkomunistycznej.
Ze wstępu
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
