W publikacji omówiono zjawisko tożsamości płciowej z perspektywy wielu dyscyplin badawczych, przede wszystkim pedagogiki. Zawarto w niej przegląd teorii naukowych, których cel stanowi wyjaśnienie statusu identyfikacji płciowej w zakresie zdrowia, etyki i praw człowieka. Publikacja jest skierowana do pedagogów i studentów pedagogiki, badaczy problemów społecznych i edukacyjnych, a także praktyków: nauczycieli, wychowawców, edukatorów.
Sylwia Łukaszkiewicz-Dudek ur. w Piotrkowie Trybunalskim, doktor nauk humanistycznych w zakresie językoznawstwa, nauczyciel, oligofrenoterapeuta, instruktor języka migowego, konsultant ds. Polonii i Polaków za granicą. W kręgu jej zainteresowań naukowych pozostaje historia języka, a zwłaszcza zagadnienia dotyczące semantyki. Prywatnie optymistka, miłośniczka przyrody, wolontariuszka na rzecz ludzi i zwierząt. W niniejszym opracowaniu analizie językowej poddano wybrane staropolskie wyrazy i połączenia wyrazowe dotyczące narodzin oraz śmierci. Przy opisie materiału leksykalnego nieodzowne okazało się nawiązanie do antropologii, historii, kulturoznawstwa []. Analiza zebranego i omówionego materiału pokazuje, że staropolskie słownictwo związane z narodzinami i śmiercią jest bardzo obfite, niejednokrotnie zaskakuje swoim bogactwem: semantyką, obrazowością, metaforycznym ujęciem i różnorodnością form językowych. Zabytki językowe ukazują znaczne zasoby leksykalne naszych przodków, udowadniają ich wysoką świadomość społeczną, stanowią skarbnicę wiedzy o sprawach ludzkich, o kulturze i obyczajowości doby staropolskiej. Fragment książki
Celem, który postawiła sobie autorka monografii, było prześledzenie problemu przemocy jako filozoficznej kategorii w najważniejszych ujęciach od nowożytności aż po współczesność. W filozofii refleksja nad przemocą rozwijała się dwutorowo: analizowano zwłaszcza związki między władzą a przemocą oraz naturą ludzką a przemocą. Proponowano rozmaite perspektywy, sposoby definiowania i rozumienia tego zjawiska.Autorka analizuje przemoc jako narzędzie sprawowania władzy i jako metodę rozstrzygania sporu o wartości, ponadto omawia relację między prawem a przemocą, przemoc uzasadnioną i przemoc pozbawioną racji, zagrożenia i nadzieje, które wiążą się z przemocą, podejmuje próbę wyobrażenia świata bez przemocy, wskazuje nurty oparte na wyrzeczeniu się gwałtu, konsekwencje przemocy dla człowieka i otaczającego go świata, rezultaty natury moralnej wynikające zarówno z akceptacji, jak i zanegowania przemocy, różnorodne formy przemocy, jej irracjonalny, a także racjonalny charakter, opisuje przemoc jako warunek i motor postępu, jak również ideę non-violence oraz cywilnego nieposłuszeństwa jako odpowiedź na przemoc w polityce.
Kolejna nowość Wydawnictwa Libron to publikacja pt. "W kręgu rodziny epok dawnych. Śmierć" pod redakcją Bożeny Popiołek, Agnieszki Chłosty-Sikorskiej oraz Mirosława Płonki.Fascynująca podróż ze śmiercią poprzez wieki... Temat bliski z natury rzeczy i z takiego samego powodu pomijany.Zapraszamy do zakupu oraz zajmującej lektury. W przedstawionej publikacji zamieszczono artykuły prezentujące problematykę związaną z szerokim rozumieniem śmierci i umierania w bardzo rozległym czasie historycznym. Właściwie prace te zawierają doniesienia z historii epok najdawniejszych po czasy obecne. [...] Dotyczą one dociekań w aspekcie społecznym, religijnym, a także niekiedy politycznym i psychologicznym. [...] znajdujemy tu studia podejmujące problematykę śmierci w kontekście kulturowo obyczajowym, a można jeszcze dodać - wykorzystujące aparat badawczy szeroko rozumianej humanistyki.
Monografia Anny Grochowskiej jest scalonym, interdyscyplinarnym (łączącym historię literatury, historię, historię sztuki) opracowaniem tematu ważnego dla humanistyki polskiej, tj. opisaniem mitu Wawelu w latach 17951918; opracowaniem opartym na ogromnym materiale literackim, ikonicznym, publicystycznym, któremu towarzyszy imponująca erudycja w zakresie badań naukowych nad każdym typem źródeł, a które zostało ujęte w ramy nowatorskiego metodologicznie (od geopoetyki do historii idei) i przeprowadzonego w atrakcyjny sposób wykładu.Wzgórze Wawelskie to skalista wyniosłość na brzegu Wisły, zamek królewski i katedra, połączone symbole kosmologiczne i symbole porządku społecznego, zarządzanego przez instytucje państwowo-religijne. Osierocona oraz zdewastowana przestrzeń władzy królewskiej i majestatu państwa w okresie, kiedy własnego państwa nie było, stała się dla Polaków miejscem tożsamościowym, kreującym wyobrażenia o charakterze wspólnotowym. [] Merytorycznie oryginalna i ciekawa monografia zaleca się jednocześnie stylem eleganckim, komunikatywnym i wypracowanym. Pracę Anny Grochowskiej przestudiowałem z prawdziwym pożytkiem poznawczym. Lekturze towarzyszyły wzruszenia i przeżycia czytelnicze.prof. dr hab. Tadeusz BudrewiczCzytelnik jest oprowadzany po wzgórzu wawelskim przez świetnie zorientowaną w jego dziejach autorkę, której warto pogratulować doskonale przyswojonej wiedzy pochodzącej z rozlicznych źródeł i czegoś znacznie cenniejszego przekucia tej wiedzy we własną wypowiedź. Monografia jest napisana pewną ręką, w interesujący, współczesny, klarowny, a nade wszystko rzetelny sposób. Kolejną zaletę tego ujęcia stanowi umiejętne włączanie do własnych odczytań narzędzi nowoczesnej antropologii i kategorii zaczerpniętych z kulturowej teorii literatury w sposób na tyle integralny, że terminologia nie pełni jedynie funkcji ornamentu. Autorka posługuje się więc pojęciem heterotopii, ukazuje przekształcanie się miejsca w nie-miejsce, przedstawia mechanizmy sakralizacji i profanacji Wawelu.prof. dr hab. Anna Czabanowska-Wróbeldr Anna Grochowska literaturoznawczyni, historyczka literatury i historyczka sztuki, badaczka cracovianów (głównie życia literackiego) i de natu krakowianka, przez lata związana z Wydziałem Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego jako absolwentka i wykładowczyni. Autorka m.in. monografii pt. Wszystkie drogi prowadzą na Krupniczą. Rzecz o Domu Literatów (2017), nagrodzonej Krakowską Książką Miesiąca, oraz Literackiego przewodnika po Nowej Hucie (2019). Stypendystka MKiDN (2014), współtwórczyni i współredaktorka naukowej serii wydawniczej pod nazwą Ścieżkami Pisarzy. Niniejsza książka została oparta na rozprawie doktorskiej obronionej w 2019 roku pod kierunkiem prof. dra hab. Franciszka Ziejki, za którą autorka otrzymała Nagrodę Miasta Krakowa (2020).
O kobietach przez całe dziesięciolecia mówiło się jako o słabej płci. Niewątpliwe różnice fizyczne, ale i psychologiczne między kobietami a mężczyznami sprawiały, że przez wieki kobiety często trwały uwikłane w sieci przemocy. Tak jest i dziś, jednak w naszych czasach możemy już badać, co jest kobietom potrzebne, by się z tych sieci wydostać, lub co sprawia, że decydują się w nich pozostać.Kobiety z doświadczeniem przemocy w związku nie są bezradne. Każdego dnia walczą o zachowanie posiadanych przez siebie zasobów, w tym osobistych, społecznych czy materialnych. Niniejsza książka odpowiada na pytania, w jaki sposób to robią. Autorki, poszukując związków między zasobami adaptacyjnymi, którymi dysponują kobiety ofiary przemocy w związku intymnym, a stosowanymi przez nie strategiami zaradczymi, zwracają uwagę między innymi na wpływ funkcjonalności lub dysfunkcjonalności systemu rodziny z którego pochodzi kobieta.Publikacja stanowi nie tylko przegląd najnowszej literatury przedmiotu, ale jest również niezwykle przydatna dla praktyków, ponieważ pozwala zrozumieć zachowania ofiar przemocy, które zbyt często jawią się jako oznaka ich słabości.
Książka zbiorowa o Galicji jest dziełem bardzo ciekawym, napisanym przez kompetentne badaczki i badaczy z kilku krajów, co wpłynęło na wielowymiarowość ujęcia i zachowanie równowagi pomiędzy różnymi punktami widzenia historycznych zdarzeń. W swej mozaikowej strukturze mieści też bardzo dużo wartościowego materiału, celnych spostrzeżeń i błyskotliwych konkluzji.Z recenzji prof. dr. hab. Jerzego JarzębskiegoGalicja stawia nas przed wyzwaniem poznawczym i badawczym, bo, z jednej strony, jest znana i rozpoznana. Ma ogromna literaturę przedmiotu, a po uwolnieniu swobody pisania na jej temat po roku 1989 zaczęła jako problemat produkować kanoniczne ujęcia, a często zwykłe klisze. Z drugiej natomiast Galicja nadal pozostaje nierozpoznana, przede wszystkim w tym zakresie, który dotyczyłby konfrontowania roznych narodowych narracji i tych z odległej przeszłości, i tych z czasów bliższych, na przykład z okresu międzywojnia. [] Galicja ta istniejąca kiedyś w realności geopolitycznej i ta żyjąca do dziś w tradycji kulturowej stanowi nadal otwarte pole badawcze.Ze Wstępu Danuty Sosnowskiej i Jagody Wierzejskiej
Publikacja jest efektem współpracy interdyscyplinarnego zespołu ekspertów, naukowców i praktyków z obszaru nauk społecznych: politologów, socjologów, pedagogów i specjalistów nauk o bezpieczeństwie z Polski, Zjednoczonego Królestwa i Austrii. [] Autorzy żywią nadzieję, że niniejszy zbiór opracowań teoretycznych, wyników badań empirycznych oraz budowanych na nich propozycji praktycznych rozwiązań przyczyni się do głębszego zrozumienia otaczającej nas rzeczywistości, zwiększenia świadomości zagrożeń, a także pobudzi do konstruktywnych debat nad kondycją, bezpieczeństwem i kierunkiem rozwoju edukacji.
W tej książce projektowanie rozumiane jest jako proces rozwiązywania problemów na drodze ich diagnozy i następnie dostarczania rozwiązań prostych w użyciu przez końcowego użytkownika w dowolnej roli społecznej M. Wszołek.W niniejszej publikacji przeplatają się aspekty teoretyczne, jak również praktyczne zastosowania projektowania komunikacji ().Takie ujęcie communication designu wynika z tego, że dyscyplina jest stosunkowo nowa, dynamiczna i nieprecyzyjna w zakresie obowiązywania. Dotychczas doczekaliśmy się dwóch wiodących pozycji na ten temat, które w możliwie ogólny sposób oddają charakter projektowania komunikacji (). Chciałbym kontynuować rozpoczętą przez Michaela Fleischera w 2010 roku dyskusję nad zakresem obowiązywania projektowania komunikacji i statusem tego zagadnienia w ramach teorii komunikacji. Mam nadzieję, że nieco inne ujęcie niektórych aspektów communication designu szczególnie w strukturze programów czy subsystemów communication designu zaowocuje dalszą dyskusją i rozwojem tej doktryny projektowania.Fragment Wstępu
Niezależnie od tego, jak dalekie tematycznie są sobie artykuły zawarte w tej publikacji, nietrudno odnaleźć wspólny mianownik, jakim jest konstruktywistyczny paradygmat komunikacji społecznej. Na niniejszą publikację składają się teksty części zespołu, który nieoficjalnie określany jest jako wrocławska szkoła komunikacji i designu.Znakomita część zespołu skupiona jest wokół działalności naukowej i dydaktycznej Zakładu Communication Design, działającego przy Instytucie Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Wrocławskiego.
Przeszłość zawarta w zabytkach i ludzkiej pamięci wpływa na kształt wielu dziedzin współczesnego życia społeczno-kulturową, estetyczną, psychologiczną oraz polityczno-ideologiczną (). Redaktorkom niniejszego tomu zależało na interdyscyplinarnym ujęciu problematyki ochrony dziedzictwa kulturowego, by wskazane w poszczególnych artykułach wizje, opinie, komentarze i spostrzeżenia służyć mogły stworzeniu narzędzi przydatnych zarówno w badaniach komparatystycznych, jak i w poszczególnych instytucjach kultury i sztuki. W opracowaniu tym podjęto więc zagadnienia dotyczące: problemów towarzyszących ochronie dziedzictwa kulturowego i innowacyjnych metod jego promocji, zaangażowania państwowych i prywatnych organów do ochrony zabytków przeszłości, roli produktów turystyki historycznej i kulturowej w kształtowaniu pamięci zbiorowej, produktów turystycznych rozumianych jako narzędzia polityki historycznej, interpretacji dziedzictwa pojmowanego jako szansa na rozwój społeczności lokalnych, a także wpływu dziedzictwa na edukację historyczną.Fragment WstępuPraca stanowi bardzo dobry przykład możliwości wynikających z interdyscyplinarnego ukazania ważnej tematyki ochrony i promocji dziedzictwa kulturowego. Jest to już szósty tom cyklu i wypada wyrazić uznanie i podziękowanie za przygotowanie tak ciekawego zbioru artykułów.Z recenzji dr. hab. Wojciecha Krawczuka, prof. UJRecenzowana praca jest juz szostym opracowaniem zbiorowym z cyklu Historia pamiec tozsamosc w edukacji humanistycznej, rozszerzajacym kontekst dotychczasowych analiz tym razem o problematyke () dziedzictwa kulturowego i jego roli w zachowaniu pamieci o przeszłosci. Wybor ten uwazam za niezwykle udany i bardzo potrzebny.Z recenzji dr hab. Danuty Konieczki-Śliwińskiej, prof. UAM
Monografia stanowi cenną pozycję, wnoszącą do psychologii i pedagogiki wiele wartościowych ustaleń: a) zarówno w zakresie kompleksowego przedstawienia rozważań nad obecnym stanem badań nad determinantami osiągnięć matematycznych w perspektywie międzynarodowej, b) jak i z punktu widzenia rezultatów uzyskanych w obszernych i rzetelnych badaniach własnych, c) a także ze względu na możliwość wzbogacenia i poszerzenia procesu diagnozy psychopedagogicznej o rzetelne i trafne narzędzia do pomiaru zmiennych, w Polsce dotychczas eksplorowanych w stopniu niewielkim, a ważnych w kontekście rozwojowym, edukacyjnym i społecznym.
Monografia () jest antologią wartościowych poznawczo studiów i szkiców z zakresu szeroko rozumianej współczesnej filozofii wychowania. Jest to przy tym publikacja pluralistyczna, ukazująca problemy dzisiejszej edukacji i filozoficznej refleksji nad nią z wielu perspektyw: epistemologicznych, literaturoznawczych, kulturoznawczych, ideologicznych i historiozoficznych. Ponadto jest to opracowanie dające czytelnikowi z innych ośrodków naukowych orientację w zakresie zagadnień podejmowanych przez bielskie środowisko pedagogów i filozofów wychowania. Zbiór ten może znaleźć zastosowanie także w dydaktyce akademickiej.Z recenzji dr. hab. Marcina Wasilewskiego, prof. AJP
Grupa publikacji, których nowym otwarciem jest niniejsza książka, ma wskazywać na węzłowe punkty projektowania komunikacji jako dyscypliny relewantnej względem nauk społecznych i sztuki (projektowania). Ponadto celem Manuala jest tworzenie otwartego forum pozwalającego na wyrażanie różnych punktów widzenia w zakresach wskazanych przez tytuły kolejnych tomów. Stoimy na stanowisku, że skoro można projektować i badać język (językoznawstwo) bądź literaturę (literaturoznawstwo), tak samo można badać i projektować komunikację w sensie społecznym. () Manualem rozpoczęliśmy dyskusję w grupie naukowców, chcemy ją kontynuować, a także poszerzać nasze grono o artystów i projektantów (komunikacji).Fragment Wstępu
„Projektowanie komunikacji vol. 2” to kolejny tom z serii Projektowanie komunikacji Instytutu Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Wrocławskiego.
Wewnątrz – między innymi – o zmianach w designie oraz roli projektanta i projektowania, o tym, jak projektować materiały edukacyjne, o reklamie społecznej w kontekście profilaktyki raka piersi, o tym, jak projektować komunikację o polityce, ponadto analiza dziejów i zawartości pisma „A-tak. Anarchistyczna Gazeta Uliczna”, a także o tym, czy kamienie mówią i czy są tekstem, który można czytać.
Przystępując do pracy nad tą książką, wiedzieliśmy, czego się spodziewać: dobrze znamy literaturę przedmiotu i na co dzień obserwujemy polską mediasferę. Chcieliśmy tylko pokazać, jak można badać nienawiść w mediach za pomocą narzędzi analitycznych nauki o komunikowaniu i mediach. A jednak wiele rzeczy zaskoczyło nas i zdziwiło. (…) Najbardziej dotknęły nas dwie sprawy.
Pierwsza – że nie musieliśmy specjalnie szukać przypadków skrajnej nienawiści, długo i mozolnie kolekcjonować przykładów. Po prostu sięgnęliśmy do mediów w dniu, w którym postanowiliśmy napisać tę książkę, i bez problemu znaleźliśmy mnóstwo materiału do badań.
Druga to nieodpowiedzialność mediów. Redakcje mają do dyspozycji różne mechanizmy służące temu, żeby nie wpuszczać nienawiści na swoje łamy. Tymczasem nie tylko same ją generują, ale też dają pole do jej niemal nieskrępowanej ekspresji. Chowają się przy tym za plecami odbiorców, mówią: to nie my, to czytelnicy. Skrywają się też za wolnością wypowiedzi – przecież nie będą cenzurować własnych forów dyskusyjnych. Wymówkę znajdują w domniemanych życzeniach czytelników i widzów – przecież tego chce ich grupa docelowa. Podnoszą w ten sposób temperaturę w garnku, w którym gotujemy się jak żaba z anegdoty, i nie wiadomo, czy już nie jest za późno. (…)
Mamy nadzieję, że przedstawione w niniejszym opracowaniu sposoby systematycznej obserwacji nienawiści w mediach staną się przyczynkiem do szerszych badań tego zjawiska i podjęcia prób jego eliminacji. Liczymy na to, że ta książka będzie przydatna nie tylko przedstawicielom akademii, ale również redakcjom, które mogą wykorzystywać zaprezentowane metody analizy własnych działań w mediach.
Od Autorów
Podejmowanie badań związanych z czasopiśmiennictwem dziewiętnastego i początku dwudziestego wieku stanowi cenną inicjatywę. Przedstawione przez dr Katarzynę Rogozińską opracowanie dotyczące periodyku „Echo Muzyczne, Teatralne i Artystyczne”, wychodzącego w Warszawie w latach 1877–1907 (…), doskonale wpisuje się w nurt wydanych dotychczas drukiem publikacji różnych autorów. Dokonywano już opracowań poszczególnych zagadnień na łamach różnych pism – politycznych, społecznych, kobiecych, abstynenckich czy uzdrowiskowych. (…) Periodyk będący przedmiotem opracowania nie miał z definicji charakteru oświatowego, pedagogicznego czy wychowawczego, ale poprzez publikowane w nim artykuły odgrywał rolę kształcącą. (…) Na łamach omawianego przez Autorkę czasopisma widać ukierunkowanie na edukację szeroko pojętą – artystyczną i teatralną, a także wyraźnie w zakresie muzyki.
Z recenzji dr hab. Ewy Danowskiej
„Wiele się ostatnio mówi i pisze, zwłaszcza w kontekście digitalizacji (czymkolwiek by to miało być), o informacji, jej przekazywaniu, organizowaniu, zbieraniu danych, stojących za tym algorytmach; mówi o tyle nieroztropnie, o ile beztrosko, nie analizując i nie definiując samego terminu ‘informacja’, a nierzadko nie zdając sobie sprawy z tego, czym to jest, zapominając ponadto o znaczeniu, a przede wszystkim o różnicy między znaczeniem a informacją oraz o procesach za tym stojących. Prawie w ogóle natomiast nie ma mowy o komunikacji, czyli o tym, do czego zarówno informacja, jak i znaczenie służą, czyli o mechanizmie, którego są one elementem. Zamęt ten nie pozwala potem na rozsądne dyskusje i pozostajemy zwykle na poziomie potoczności i jej wyznaczników. W niniejszym tekście podejmę próbę rozsupłania tych zależności i zaprezentowania technologii umożliwiającej operacjonalizację tych pojęć i mechanizmów w ramach nauki o komunikacji na przykładach z aktualnej codzienności komunikacyjnej”.
Fragment Wstępu
…Zaprawdę rację miała Stefania Kossowska, pisząc (w kontekście jego stylu): „Nowakowski ma coś dla każdego”. W gruncie rzeczy każdy z trzydziestu rozdziałów Reemigrejtana czeka cierpliwie na innego adresata. (…) Określenia „człowiek renesansu” czy „człowiek orkiestra” znajdują w jego przypadku najpełniejsze uzasadnienie. Na każdej z orbit aktywności pozostawił indywidualny, uchwytny ślad. I to pierwsze, co w nim ujmuje. (…)
Nigdy dość wymieniania tej długiej listy: powieściopisarz, dramaturg, felietonista, aktor, reżyser, dyrektor teatru, radiowiec, doktor filozofii, legionista podporucznik, historyk i komentator literatury, krytyk totalitaryzmów, eseista, działacz sportowy i społeczny, autor książek dla dzieci i młodzieży, obrońca praw zwierząt, aktywista charytatywny… A w tragicznych czasach wojny i komunistycznego jarzma – oprócz powtarzania wielu przedwrześniowych wcieleń – głos sumienia niezłomnej emigracji. Oryginalny publicysta i tradycyjny inteligent – nie tylko miał wyraziste poglądy, ale i działał w kierunku ich urzeczywistnienia. Owa zmiana ról i drastyczne koszty, jakie w wyniku tego zwrotu poniósł – to drugi punkt węzłowy. (…)
Ale jednocześnie, co precyzyjnie podnosi Wojciech Wencel, jego biografia „to nie materiał na okazjonalne wspomnienie o «ciekawym człowieku», zapomnianym idealiście, jakich wielu w naszej historii. To jeden z fundamentów, na którym powinna się wznosić kultura III RP. Jeśli nasza narodowa wspólnota ma się naprawdę wyzwolić z niewoli postkomunizmu, musimy nauczyć się języka Nowakowskiego, zrozumieć głoszone przez niego idee, dzielić z nim miłość tyleż tragiczną, co podnoszącą ducha”. To jedna z elementarnych perspektyw, z których warto Nowakowskiego poobserwować. Bardzo ważna, lecz niejedyna, jeśli chcemy ogarnąć jego pełnię. Lub inaczej – dopiero po objęciu całości tej postaci można pomyśleć o postulowanym fundamencie. Na razie ciągle tylko postulowanym. To trzeci element jego wagi.
Pozostałe Czytelnik wyłowi już sam…
Z Przedmowy…
Książka Apostołowie nowoczesności dotyczy protestantyzmu podczas dwudziestolecia rządów Rezy szacha. Okres ten stanowi niewielki wycinek w historii działalności protestantów w Iranie, sięgającej początków XIX wieku, pozwala jednak uchwycić specyfikę rozwoju protestantyzmu w sytuacji granicznej, wywołanej gwałtownymi przemianami społecznymi i kulturowymi, będącymi następstwem autorytarnej modernizacji.Znaczenie zaprezentowanych w pracy opisów i analiz zasadza się przede wszystkim na próbie historyczno-kulturowej eksploracji fenomenu protestantyzmu globalnego. Zaproponowane podejście badawcze wynika z konieczności redefiniowania chrześcijaństwa, jego deeuropeizacji i dekolonizacji, a tym samym z podkreślenia roli i znaczenia lokalnych, rdzennych, nieeuropejskich społeczności globalizujących chrześcijaństwo w sposób oddolny i niezależny od dawnych euroatlantyckich centrów misyjnych.Analizy poświęcone protestantyzmowi w Iranie w okresie gwałtownych przemian społeczno-politycznych w kontekście rozwoju irańskiego nacjonalizmu oraz odgórnej modernizacji mogą służyć jako punkt wyjścia do badań o charakterze porównawczym dotyczących strategii adaptowania i asymilowania protestantyzmu w kulturach pozaeuropejskich.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
