Niniejsze opracowanie Jana Sienkiewicza, stanowiące pełną inwentaryzację pochówków polskich na terenie rejonu wileńskiego, jest owocem jego wieloletnich, żmudnych i szczegółowych badań, poszukiwań oraz dokumentacji. Autor wykonał ogromną pracę w terenie, dokonując spisu z natury inskrypcji nagrobnych i sporządzając dokumentację fotograficzną. Nie ograniczył się jedynie do ewidencji, lecz obydwa tomy swojej publikacji poprzedził wstępami ciekawymi analizami i systematyką zarejestrowanych grobów Polaków pochowanych na cmentarzach w rejonie wileńskim.
Drugi tom publikacji pt. ""Leksykon bezpieki. Kadra kierownicza aparatu bezpieczeństwa (19441956)"" zawiera pięćdziesiąt artykułów biograficznych dotyczących funkcjonariuszy centrali RBP, MBP, KdsBP i MSW, którzy w latach 19441956 pełnili w nich funkcje kierownicze. Publikowane biogramy opracowane zostały na podstawie szerokiej kwerendy archiwalnej oraz dostępnej literatury przedmiotu. Dzięki temu, oprócz szczegółowych informacji na temat przebiegu służby tych osób, czytelnik ma możliwość prześledzenia ich losów również poza aparatem bezpieczeństwa. Stwarza to możliwość poznania często zaskakujących życiorysów, ale również szerszego spojrzenia na nieznane dotąd kulisy działania UB.
Antologia tekstów polskich autorów na temat bolszewizmu i systemu sowieckiego w Rosji, opublikowanych w latach 19191921: Bolesława Limanowskiego, Kazimierza Czapińskiego, Adama Krzyżanowskiego, Jerzego Kurnatowskiego, Władysława Leopolda Jaworskiego, ks. Antoniego Szymańskiego, ks. Kazimierza Lutosławskiego oraz Stanisława Grabskiego.
Książka koncentruje się na wydarzeniach w Lesie Katyńskim w latach 1940–1943, począwszy od transportów jeńców z Kozielska do Smoleńska i Gniezdowa, aż do założenia tzw. cmentarza PCK. Mimo upływu lat zbrodnia katyńska wciąż kryje wiele niewyjaśnionych dotąd zagadek. Także niektóre przyjęte w literaturze przedmiotu „pewniki” nie odpowiadają stanowi faktycznemu. Jednym z nich jest sprawa ekshumacji przeprowadzonej przez Niemców w Lesie Katyńskim wiosną 1943 r. Pomijając samą tę kwestię, „Niemcy” ci zostali w książce bliżej przedstawieni, np. 3 km od katyńskich grobów w okresie wrzesień 1941 – wrzesień 1943 r. rozlokowany był sztab generalny Grupy Armii „Środek”, a po ujawnieniu (nie było to – jak się pisze – „odkrycie”) polskich mogił sprawą tą zajmował się m.in. szef jej wywiadu i kontrwywiadu.
Publikacja ukazuje psychiatrię naukową oraz system opieki psychiatrycznej w latach 1945–1956.
Obie dziedziny były wówczas przymusowo dostosowywane do sowieckiego modelu, w którym główną rolę odgrywał pawłowizm, będący zmodyfikowaną w duchu materializmu dialektycznego wersją słynnej teorii I.P. Pawłowa. „Stalinizacja” polskiej psychiatrii polegała na obligatoryjnym, choć na ogół formalnym uznaniu pawłowizmu za naukowy dogmat. Odejście od narzuconych siłą w nauce i lecznictwie psychiatrycznym wzorców dokonało się szybko – na fali odwilży 1956 r. Zmianom tym sprzyjały doniesienia o pierwszych skutecznych lekach przeciwpsychotycznych, wprowadzanych na Zachodzie. W lecznictwie chorób umysłowych rozpoczęła się epoka nowoczesnej farmakoterapii.
Aga i Adam Kowalscy to typowe rodzeństwo. Wśród pokrytych kurzem tysięcy szpargałów, pozostawionych na strychu przez dziadka, młodzi bohaterowie odnajdują tropy wielu niezwykłych historii, które zaproszą ich do prawdziwej podróży w czasie. W poszukiwaniach towarzyszyć im będzie niezwykły przewodnik. Pierwsza historia kieruje nas w stronę nadbużańskich plaż, gdzie wśród zarośniętych wikliną i wierzbami brzegów nagle utkwiło coś niezwykłego
Szósty zeszyt z serii „Wilcze Tropy” został poświęcony jednemu z najważniejszych dowódców polowych AK z Okręgu Kieleckiego – kpt. Antoniemu Hedzie „Szaremu”. Po zakończeniu walk z Niemcami w ramach akcji „Burza” starał się on początkowo wygasić swój udział w konspiracji niepodległościowej. Represje komunistyczne, skierowane także przeciwko jego rodzinie, zmusiły go jednak do podjęcia zdecydowanych działań. Pomimo znacznej dekompozycji konspiracji akowskiej na Kielecczyźnie udało mu się stworzyć 200-osobową grupę uderzeniową, która w nocy z 4 na 5 sierpnia 1945 r. rozbiła więzienie w Kielcach i uwolniła ponad 300 więźniów. Była ta jedna z największych i, co ważniejsze, skutecznych akcji podjętych przez podziemie antykomunistyczne w Polsce.
Kalendarz prezentuje sylwetki i portrety 12 pisarzy, wśród których znajdują się zarówno znani literaci Gustaw Herling-Grudziński, Józef Mackiewicz, Kazimierz Wierzyński, Sergiusz Piasecki, Marian Hemar, Jan Lechoń, jak i mniej znani szerokim kręgom czytelników Józef Łobodowski, Beata Obertyńska, Michał Kryspin Pawlikowski, Ferdynand Goetel.
Publikacja zawiera 46 200 biogramów mieszkańców Górnego Śląska internowanych, aresztowanych i deportowanych do pracy przymusowej w ZSRR w 1945 roku. Każdy z nich został opracowany na podstawie dokumentów proweniencji polskiej, niemieckiej, rosyjskiej, oraz relacji świadków.
Książka zawiera wybór źródeł: polskich tłumaczeń dokumentów sporządzonych przez amerykańskich dyplomatów pracujących w PRL w ostatnim piętnastoleciu jej istnienia. Źródła te dotyczą spotkań przedstawicieli USA z duchownymi Kościoła katolickiego w Polsce: od najważniejszych hierarchów po zwykłych księży.
Symon Petlura odegrał czołową rolę w ukraińskiej rewolucji narodowej w latach 1917–1921, a następnie był przywódcą ukraińskiej emigracji politycznej. Jest z pewnością symbolem walk o niepodległość. Jednakże wokół jego postaci narosło wiele mitów i stereotypów. Ich źródłem była przede wszystkim sowiecka propaganda, która przez ponad 70 lat zwalczała zaciekle Petlurę i „petlurowców” jako synonim kontrrewolucji i zaprzedania się „polskim interwentom”. Stąd też po odzyskaniu niepodległości w 1991 r. jego postać z trudem przebijała się przez pokłady negatywnej propagandy, aby zająć należne miejsce w pamięci historycznej Ukraińców.
Celem niniejszej publikacji jest zapoznanie czytelników z wybranymi zagadnieniami dotyczącymi działalności Symona Petlury jako przywódcy Ukraińskiej Republiki Ludowej w czasie walk o niepodległość i na emigracji, okolicznościami jego tragicznej śmierci i procesu zabójcy oraz procesem kształtowania jego wizerunku w oczach Ukraińców od okresu rewolucji po czasy współczesne. Kilka tekstów ma charakter podsumowania dotychczasowego stanu wiedzy, w pozostałych znajdziemy również nowe, nieznane wcześniej fakty i analizy.
Prezentowany tom powstał w ramach prac Polsko-Ukraińskiej Komisji Historyków dla Badania Relacji Wzajemnych w latach 1917–1921. Zgodnie z przyjętymi w publikacjach Komisji regułami tom ma charakter dwujęzyczny.
W książce zostały omówione niezwykle skomplikowane relacje religijne i narodowościowe na Kresach Wschodnich II Rzeczypospolitej. Autor swoje zainteresowania koncentruje na terenach, gdzie występowała zacięta rywalizacja polsko-ukraińska o sympatie miejscowej ludności. W sensie terytorialnym chodzi tu o dawną Galicję Wschodnią łącznie z zachodnią Łemkowszczyzną oraz o część dawnego zaboru rosyjskiego, tj. Wołyń, południowe Polesie, Podlasie oraz Chełmszczyznę. To na tych obszarach były silne wpływy ukraińskie, a poczucie tożsamości narodowej mieszkańców w ogromnej mierze było uwarunkowane kwestiami wyznaniowymi. Z tego powodu walka polityczna przekładała się automatycznie na napięcia religijne, z czym musiały się liczyć władze polskie.
Książka zawiera analizy postaw politycznych duchowieństwa greckokatolickiego, prawosławnego oraz rzymskokatolickiego, a także opis polityki władz polskich w stosunku do różnych Kościołów. W dużym stopniu rozważania prof. Mieczysława Ryby stanowią klucz do zrozumienia zarówno kwestii tożsamości narodowej Ukraińców w II RP, jak i polityki wyznaniowej państwa polskiego.
Książka jest opisem polityki karnej władz PRL w latach 1953-1957. Jednym z jej wyznaczników były rehabilitacje. Rozumiano przez nie z jednej strony wyrównanie krzywd wyrządzonych działaniami funkcjonariuszy państwa komunistycznego, a z drugiej – rozliczanie tych funkcjonariuszy na drodze dyscyplinarnej i prawnokarnej. Opis ten więc wpisuje się w dyskusję na temat charakteru przemian dokonujących się w Polsce w tamtym czasie. Autor podaje przykłady procesów rehabilitacyjnych, dużo miejsca poświęca też analizie ich dynamiki i wyznaczników, wśród których wymienia zmiany, jakie nastąpiły w ZSRR po śmierci Stalina
Praca otwiera cykl publikacji dotyczących więziennictwa okresu stalinowskiego w Wielkopolsce. Niniejszy tom poświęcony został początkom funkcjonowania Centralnego Więzienia we Wronkach, jednego z głównych miejsc izolacji więźniów politycznych i ważnego ogniwa systemu represji w pierwszym dwunastoleciu istnienia Polski Ludowej. Zawiera kompletną listę więźniów, którzy trafili do wronieckich kazamatów w latach 1945–1948 wraz z danymi o wyroku, wymiarze kary i okresie przebywania w zakładzie karnym. Wykaz powstał w oparciu o zgromadzone w archiwum IPN Oddział w Poznaniu pomoce ewidencyjne (skorowidze i księgi więzienne). Został uzupełniony o dane z innych materiałów archiwalnych tam, gdzie ewidencja więzienna zawierała luki lub błędy. Dopełnieniem wykazu jest rozdział prezentujący wszechstronną charakterystykę więźniów wronieckich z podziałem na grupy według kryteriów społeczno-politycznych i narodowościowych. Dużo miejsca zajmuje prezentacja głównych przedstawicieli poszczególnych nurtów szeroko rozumianej antykomunistycznej opozycji.
Opracowanie zawiera także zarys funkcjonowania zakładu karnego jako instytucji od początków jego istnienia, w którym sporo uwagi poświęcono ciężkim warunkom odbywania kary, metodom szykan i represji, stosowanym wobec osadzonych przez funkcjonariuszy więziennych. Nie pominięto również kwestii związanych z działaniem ówczesnego systemu sądownictwa wojskowego jako ważnego elementu w łańcuchu terroru. Całość uzupełnia aneks zawierający treść obowiązujących ówcześnie aktów prawnych, na podstawie których skazywano więźniów wronieckich oraz wykaz funkcjonariuszy zajmujących najważniejsze stanowiska w strukturze zakładu karnego.
Opracowanie skierowane jest do badaczy oporu społecznego w PRL, historyków konspiracji niepodległościowej, jak i do byłych więźniów wronieckich bądź ich rodzin, którzy szukają informacji o sobie lub o losie swoich bliskich.
Książka opisuje dzieje Jasnej Góry w okresie Polski „ludowej”, od zakończenia II wojny światowej aż do końca rządów Wojciecha Jaruzelskiego.
Jasna Góra jest jednym z najbardziej znanych sanktuariów maryjnych na świecie i najważniejszym w Polsce. Dla Polaków jest stolicą duchową i centrum licznych pielgrzymek. To tutaj często zapadają decyzje Episkopatu Polski. Od pierwszych lat powojennych była ośrodkiem obrony narodu polskiego i Kościoła katolickiego przed ideologią komunistyczną. Odegrała kluczową rolę w wielkim programie milenijnym prymasa Stefana Wyszyńskiego. Do sanktuarium wielokrotnie przybywał Jan Paweł II. Było ono miejscem, w którym Polacy zawsze czuli się wolni i do którego przychodzili mimo terroru czasów stalinizmu, nagonki propagandowej czasów Władysława Gomułki i Edwarda Gierka, wprowadzonego przez gen. Wojciecha Jaruzelskiego stanu wojennego. Na Jasną Górę przybywali działacze „Solidarności”, manifestując swoje przywiązanie do religii i tradycji narodowych, a od których odwracały się władze Polski „ludowej”. Sanktuarium było silną przeszkodą w kształtowaniu umysłów młodych pokoleń w duchu „nowych” laickich wartości, w wychowaniu bez Boga.
Publikacja przedstawia działania instytucji państwowych przeciwko paulinom i klasztorowi jasnogórskiemu w czasach Polski „ludowej”. Komuniści starając się ograniczyć oddziaływanie Jasnej Góry na społeczeństwo, stosowali wobec sanktuarium i jego gospodarzy cały wachlarz środków represyjnych. Były to działania na dużą skalę. Wydarzeniami w Częstochowie interesowali się przywódcy partyjni w stolicy. Oczekiwali zmarginalizowania znaczenia ośrodka maryjnego albo kontrolowania jego działalności. Wykonawcami tej woli stawali się przedstawiciele terenowych organów władzy państwowej oraz funkcjonariusze aparatu bezpieczeństwa.
Praca jest monografią poświęconą Centralnej Agencji Fotograficznej (CAF). Instytucji stworzonej do dostarczania fotografii prasie.
Obejmuje całokształt spraw związanych z „drogą zdjęcia od wydarzenia do czytelnika”. Opisuje tworzących ją ludzi – fotoreporterów, dziennikarzy, politycznych decydentów. Przedstawia zróżnicowane mechanizmy, które regulowały proces, którego finalnym efektem była publikacja zdjęcia. Czasem następowała ona wiele lat po jego wykonaniu. Przedstawione zostało funkcjonowanie wieloszczeblowej cenzury, wpływ rządzącej monopartii czy tajnej policji politycznej. Znalazły się w niej niepublikowane wcześniej zdjęcia. Odtworzone zostały też kulisy powstania i nieoczywiste losy niektórych dobrze znanych fotografii.
Ramy czasowe publikacji obejmują okres powojenny oraz próbę adaptacji agencji do nowej rzeczywistości w pierwszych latach 90-tych XX wieku.
Publikacja jest skróconą i uzupełnioną wersją pracy doktorskiej obronionej przez autora w Instytucie Historii PAN w 2019 r.
Europa, jako historyczna więź powstała z potrzeby ludów, które pomimo różnic chciały współpracy opartej na podobnym rozumieniu tradycji i bezpieczeństwa. Europejskie narody można uznać za małe w porównaniu z np. ludami Chin czy Indii. Podobnie z przestrzenią, którą zamieszkują. Jak wreszcie porównać długość historii Europy z dziejami na przykład Egiptu? Co wydaje się uderzające w tych stosunkowo krótkich dziejach i niezbyt wielkich przestrzeniach miała miejsce niezwykła intensywność wydarzeń społecznych i politycznych, które wpływały na losy całego świata. Filozofia i kultura grecka, której zawdzięczamy pojęcie obiektywnej prawdy i rozumienie nauki jako racjonalnego i wolnego typu poznania. Prawo rzymskie. Chrześcijańska etyka. Europejscy odkrywcy i europejskie mocarstwa panujące nad niemal całym światem. To tutaj wreszcie rozwinęły się dwa wielkie totalitaryzmy. Stąd, w różnych okresach ludzie emigrowali, ale i tutaj też chcieli żyć. Historia rozwijająca się, bądź to ewolucyjnie, ale także drogą wstrząsów rewolucyjnych.
Książka ""Primate Stefan Wyszyński. A Biography. Seria: Biskupi w realiach komunistycznego państwa""""Anglojęzyczna wersja popularnej, ilustrowanej biografii prymasa Stefana Wyszyńskiego.To the uncrowned king of Poland read the letters on the sash of Cardinal Stefan Wyszyński's funeral wreath. Thus the nation expressed its appreciation for the life and work of the Millennium Primate, who was one of the most outstanding Poles of the 20th century. It stemmed from the common opinion of his unique role in the life of the nation and of the Catholic Church.The life and activity of this distinguished hierarch have not been comprehensively described before. Hence this book aims to fully present the life of Cardinal Wyszyński. We show the entire spectrum of religious and social activity and pastoral teaching of the Millennium Primate. This publication has been prepared on the basis of an extensive archive source base. The authors have found a number of previously unpublished materials, verified previous findings, and proposed a novel interpretation of this key figure in Polish history.""
Kim sir Alex Ferguson jest dla Manchesteru United czy Arsene Wenger dla Arsenalu, tym Stefan Żywotko dla JS Kabylie, klubu dumnych Kabylów z Algierii, gdzie z powodzeniem i z wielkimi sukcesami pracował przez prawie 14 lat, sięgając po kolejne mistrzostwa i triumfy na kontynencie afrykańskim, na długo przed tym, zanim błysnął tam Henryk Kasperczak. Do dziś wiele osób, nie tylko w Algierii, pamięta o polskim trenerze, który w styczniu 2020 r. skończył 100 lat!
Historia tego pochodzącego z Kresów szkoleniowca to historia nie tylko polskiego futbolu. Można powiedzieć, że jest równolatkiem Polskiego Związku Piłki Nożnej, który został założony niespełna trzy tygodnie przed tym, kiedy pan Stefan się urodził. Pochodzi ze Lwowa czy raczej Zniesienia, które w 1920 r. było jeszcze wioską, a do głównego miasta Kresów zostało włączone dziesięć lat później. To we Lwowie uczył się piłkarskiego abecadła i poznał wielkie gwiazdy polskiego sportu okresu międzywojennego, z Wacławem Kucharem na czele. To w zakładzie szewskim pana Wacka uszyto mu na miarę prawdziwe futbolowe buty, co wtedy było naprawdę czymś. To też tam, w dzielnicowym klubiku Zniesieńczanka gonił za piłką. Prawdziwą miłością zostali jednak Czarni Lwów, klub, który był w cieniu wielkiej Pogoni, jednego z najbardziej zasłużonych klubów w historii naszej piłki.
Książka pokazuje, z jakim trudem do świadomości społecznej przebijała się i nadal przebija prawda o komunistycznych zbrodniach, ich charakterze i rozmiarach. Na cmentarnych polach, gdzie w bezimiennych grobach, a właściwie jamach, chowano ofiary, nie mogły stanąć krzyże. Praca K. Szwagrzyka to pełny opis wrocławskich pól ofiar komunizmu, z ustaleniem listy ofiar włącznie. Charakterystyce samej nekropolii towarzyszy szczegółowy ogląd poszczególnych pól, również tych, gdzie na pogrzebanych ciałach ofiar terroru komunistycznego pojawiły się cywilne pochówki.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
