Album ukazuje się w 40. rocznicę męczeńskiej śmierci ks. Jerzego Popiełuszki. Przedstawia wszystkie etapy życia niezłomnego księdza i jego działalność, szczególnie podczas najważniejszych wydarzeń w Polsce lat 80. Publikacja zawiera ponad 340 fotografii i dokumentów. Zamieszczono zdjęcia amatorskie, z domowych archiwów oraz wykonane przez profesjonalistów. Ponadto album zawiera nieznane zdjęcia ks. Popiełuszki z okresu jego pracy duszpasterskiej w parafiach, a także niepublikowane dotąd fotografie dokumentujące jego działalność wśród tworzącego się NSZZ "Solidarność". Czytelnik pozna świadectwa prześladowania ks. Popiełuszki przez władze komunistyczne np: poprzez zachowane dokumenty Służby Bezpieczeństwa, a także fotografie wykonane w czasie śledztwa w sprawie jego porwania i zabójstwa.
W książce zaprezentowano kilkanaście historii ratowania Żydów na Podlasiu. Większość z nich znajdowała się dotychczas poza obiegiem naukowym. Publikacja ma charakter popularyzatorski, a dobór opowieści był subiektywny. Zostały one uporządkowane wedle kryterium terytorialnego. Opierają się głównie na relacjach i wspomnieniach ocalonych Żydów, w rezultacie część narracji to nieprawdopodobne wprost perypetie ocalonych. Książkę otwiera krótka opowieść o zamordowanej przez Niemców Walentynie Jakubowskiej. W części drugiej zostały zamieszczone historie rodzin Dębowskich, Jaromińskich i Ostrowskich z Knyszyna i okolic. Osią części trzeciej jest Stanisław Śliwowski z Kowalewszczyzny, który ocalił Wacława Kornbluma. Część czwarta dzieje się w Jabłoni Kościelnej i okolicach, gdzie miejscowy ksiądz Adolf Kruszewski zorganizował siatkę pomocy. W części piątej zostały opisane zdarzenia z Trzciannego i okolic, a bohaterami szóstej są mieszkańcy wsi Koczery koło Drohiczyna. Zdjęcie Sary Mężyńskiej ocalonej przez państwa Miłkowskich z Koczer znajduje się na okładce książki. Bohaterstwo Józefy Kosińskiej jest tematem przewodnim części siódmej, a ofiarność małżeństwa Dochów części ósmej. Mało znane są opisane w części dziewiątej losy rodziny Kiszłów, która udzielała pomocy Symsze Lazarowi z Suchowoli. Dominantą publikacji jest część dziesiąta, w której opisano losy siedmiorga dzieci żydowskich ukrywających się na ziemi łomżyńskiej. Kilka przedstawionych historii kończy się już po wojnie porwaniem uratowanego dziecka żydowskiego przez organizacje żydowskie. Dramatyzm tych wydarzeń został uwypuklony w kilku rozdziałach książki. Jednym z porywaczy był Jeszajahu Druckner, którego refleksje na temat zasadności tych działań zostały umieszczone w zakończeniu.
"Bolesław Piasecki, lider i ideolog przedwojennej Falangi, od początku swej aktywności politycznej wzbudzał skrajne emocje: od fascynacji po nieskrywaną awersję; dla jednych wizjoner, dla innych polityczny hochsztapler. Zdeklarowanych zwolenników intrygował, a nawet inspirował. Niechętnych mu adwersarzy oburzał, gorszył, prowokował. W pewnych środowiskach uchodził wręcz za renegata, oportunistę i intryganta. Wszystko to czyniło z wodza polskich narodowych radykałów i komendanta Konfederacji Narodu osobę, wobec której trudno przejść obojętnie. Niniejsza publikacja dotyczy pierwszych dwóch dekad udziału Piaseckiego w życiu politycznym w II Rzeczypospolitej oraz w okresie wojny i konspiracji. Opisuje również nieznane wątki życiorysu przywódcy Falangi. Została oparta na szerokiej bazie źródłowej, w tym na wielu nieznanych dotąd materiałach archiwalnych i relacjach. "
Książka ukazuje znaczący fragment dziejów Żydów krakowskich w okresie okupacji niemieckiej, szczególnie w czasie funkcjonowania obozu pracy, potem koncentracyjnego, w Płaszowie. Jest pracą popularnonaukową opartą na najbardziej wartościowych źródłach, głównie wytworzonych tuż po wojnie, mniej zaś na wspomnieniach publikowanych dziesiątki lat później i literaturze historycznej. Obóz w Płaszowie będący swoistą kontynuacją getta krakowskiego, ze względu na swoją rolę, specyfikę i ofiary zbrodni - tysiące krakowian, Żydów i Polaków - zasługuje na ciągłą pamięć.
W trzecim tomie "Kresowych rezydencji" przedstawiono ponad 150 miejscowości z zespołami rezydencjalnymi położonych na terenie przedwojennych województw poleskiego i białostockiego - w jego wschodniej części, która po II wojnie światowej pozostała za wschodnią granicą Polski, czyli na Grodzieńszczyźnie. Jest to zaledwie około 15 procent dawnych siedzib ziemiańskich, które znajdowały się na tym terenie do II wojny światowej, ale warto pamiętać, że jedynie w połowie opisanych dawnych majątków zachowały się obiekty główne, czyli dwory, pałace czy zamki.
Niniejsza praca jest próbą przedstawienia trudnej i kontrowersyjnej historii nielegalnych migrantów na granicy polsko-sowieckiej w okresie między I a II wojną światową. Głównymi bohaterami tej pracy są przeciwnicy pograniczników - nielegalni migranci, którzy w latach dwudziestych XX w. przekraczali granicę do ZSRS (państwa gwarantującego wówczas rozwój kulturalny Ukraińców, Białorusinów i Żydów), a na początku lat trzydziestych uciekali do Polski przed bolszewickimi represjami i głodem.
Tomasz Leszkowicz w książce "Spadkobiercy Mieszka, Kościuszki i Świerczewskiego. Ludowe Wojsko Polskie jako instytucja polityki pamięci historycznej" przygląda się ponad 45 latom funkcjonowania sił zbrojnych podporządkowanych komunistom. Rekonstruuje metody kształtowania wyobrażeń o narodowej przeszłości i pokazuje, jak Główny Zarząd Polityczny WP zawłaszczał narodowe tradycje.
Głównym celem niniejszej publikacji jest uzupełnienie informacji o funkcjonowaniu niemieckiego obozu dla dzieci przy ul. Przemysłowej w Łodzi, uporządkowanie danych i zaprezentowanie Czytelnikowi kolejnych materiałów na jego temat, ze szczególnym uwzględnieniem przebiegu procesu obozowej nadzorczyni Eugenii Pol z pierwszej połowy lat siedemdziesiątych XX w. Zapraszam Czytelników do "zielonego autobusu". Nie będzie to podróż łatwa ani przyjemna. Niemniej głęboko wierzę, że poznanie obozu, historii jego małych więźniów oraz ich oprawców to obowiązek tych, którzy mają to szczęście, że żyją w czasach dostatnich i uznawanych do niedawna za bezpieczne.
Głównym zadaniem Wydziału do Spraw Wyznań Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej we Wrocławiu była realizacja szeroko rozumianej polityki wyznaniowej państwa. Polegała ona na wykonywaniu dyrektyw organów nadrzędnych, zarówno państwowych, jak i partyjnych (centralnych oraz wojewódzkich). Podejmowane przez WdSW PWRN we Wrocławiu działania koncentrowały się na wypychaniu religii ze sfery życia publicznego i sprowadzaniu jej na margines rozwoju społeczno-politycznego Polaków oraz na podporządkowaniu instytucji kościelnych państwu. Przeprowadzona analiza ukazuje pracę tego organu z punktu widzenia przede wszystkim prawnego, ale również organizacyjnego i kadrowego.
Publikacja w ramach Centralnego Projektu Badawczego IPN „Władze komunistyczne wobec Kościołów i związków wyznaniowych w Polsce 1944–1989”.
Publikacja w ramach Oddziałowego Projektu Badawczego IPN "Władza i społeczeństwo w Małopolsce i na Ziemi Świętokrzyskiej 1945-1989/1990". Działalność PSL stanowi ważny element powojennej historii Kielecczyzny. Pomimo doświadczeń okupacyjnych i nasilających się represji społeczeństwo uwierzyło, że partia kierowana przez Stanisława Mikołajczyka jest w stanie zwyciężyć z komunistami. To karta wyborcza miała sprawić, że Polska będzie państwem demokratycznym. Masowy terror doprowadził jednak do rozbicia PSL i usunięcia ze sceny politycznej wszystkich przeciwników władzy.
Księga jubileuszowa dedykowana prof. Wiesławowi Wysockiemu w 70. rocznicę urodzin. Składają się na nią: biogram oraz artykuły będące podsumowaniem aktywności naukowej, literackiej, społecznej i politycznej Jubilata. Czytelnik znajdzie w księdze także teksty przygotowane przez przyjaciół i uczniów profesora.
Koniec września 1939 r. Warszawa kapituluje. Z Rozgłośni Polskiego Radia przy Zielnej 25 trzech mężczyzn potajemnie wynosi depozyt z bezcennymi płytami nagrań z września. Dwa metalowe pudła zabrał ppłk. Wacław Lipiński. Zamurowano je w ścianie jednej z warszawskich willi. Drugą część wyniósł Eugeniusz Domachowski. Obie części cudem ocalałe wiele lat po wojnie trafiają do Archiwum Radia. Ale gdzie jest czarny neseser z trzecią częścią depozytu ?Komiks ma na celu przedstawienie w atrakcyjny sposób zagadnienie obrony Warszawy we wrześniu 1939 roku przez pryzmat pracy radiowców. Ta ochotnicza ekipa pozostając w walczącym mieście, stara się być przekaźnikiem informacji o sytuacji wojennej, źródłem codziennych rad i potrzeb, sposobem na podtrzymanie ducha. Publikacja stanowi połączenie upamiętnienia postaw radiowców z prowadzonymi poszukiwaniami nagrań, które stanowią niezwykły fragment dziedzictwa narodowego.
Oddział Instytutu Pamięci Narodowej w Krakowie postanowił przypomnieć historię wojny obronnej w formie popularyzatorskich artykułów, które we wrześniu 2019 r. - w 80. rocznicę walk - pojawiły się na łamach pięciu dodatków do "Dziennika Polskiego". Zebrane teksty złożyły się na książkę "Od września do października. Kampania polska 1939". Na kartach 26 artykułów autorzy, w większości pracownicy krakowskiego Oddziału IPN, w przystępny sposób opisują genezę II wojny światowej, polskie przygotowania do obrony, przebieg bitwy granicznej i kolejnych walk, a także konsekwencje przegranej. Uwzględniono przy tym aspekt polityczny, międzynarodowy, militarny, jak i społeczny. Szczególną uwagę poświęcono obronie Polski południowej, od Górnego Śląska po Lwów. Poszczególnym artykułom towarzyszą ilustracje, uzupełniając obraz tego tragicznego września.
Arcybiskup Antoni Baraniak jest jedną z najbardziej rozpoznawalnych postaci polskiego episkopatu okresu powojennego. W latach 19531956 był więziony przez władze komunistyczne na Rakowieckiej w Warszawie, a następnie w miejscach odosobnienia w Marszałkach i Krynicy. Okazał się hierarchą niezłomnym, który pomimo uciążliwych przesłuchań, wyrafinowanych tortur psychicznych i fizycznych nie dał się złamać.Pewną lukę w badaniach nad biografią arcybiskupa stanowiło jak dotąd jego życie zakonne i niniejsza publikacja lukę tę wypełnia. Autor przeprowadził szczegółową kwerendę archiwalną i odnalazł nowe informacje, które w znaczący sposób uzupełniają naszą wiedzę o duchownym. Swoje rozważania umieścił w szerokim kontekście historycznym, ze szczególnym uwzględnieniem dziejów salezjanów w Polsce.
Monika Tomkiewicz doktor habilitowany nauk humanistycznych, pracownik naukowy Biura Badań Historycznych IPN w Warszawie, członek Stowarzyszenia Polaków Naukowców Litwy w drugim poprawionym i uzupełnionym wydaniu książki zawarła wyniki dwudziestoletnich badań nad zbrodniami popełnionymi na obywatelach polskich różnych narodowości w Ponarach i innych wybranych miejscach straceń na Wileńszczyźnie w latach 1941-1944.Monografia przedstawia stosunki narodowościowe w przedwojennym województwie wileńskim, eksterminację obywateli II RP pochodzenia żydowskiego, członków podziemia polskiego na Wileńszczyźnie, duchowieństwa polskiego, jeńców radzieckich i ludności romskiej w okresie istnienia Komisariatu Rzeszy Ostland oraz powojenne postępowania karne wobec sprawców zbrodni na ziemi wileńskiej na szerokim tle historycznym.
Celem niniejszego wydawnictwa źródłowego jest ukazanie interesujących wspomnień jednego z duchownych diecezji kieleckiej. W okresie II wojny światowej był on duszpasterzem w Jędrzejowie, Busku-Zdroju i Kielcach. Głosił patriotyczne kazania i angażował się w działalność konspiracyjną Polskiego Państwa Podziemnego. Pod pseudonimem Wicher służył jako kapelan w Okręgu Radomsko-Kieleckim Armii Krajowej. W 1944 roku podczas akcji Burza przeszedł szlak bojowy 4 Pułku Piechoty Legionów AK. Został odznaczony Orderem Wojennym Virtuti Militari i innymi wyróżnieniami oraz awansowany do stopnia majora. Po II wojnie światowej w okresie stalinowskim był więziony i represjonowany z powodów politycznych. Wspomnienia zostały opatrzone wstępem i przypisami.
Spotkania na Wschodzie to opowieść o wielokulturowej ojczyźnie, która przetrwała w sercach i praktyce życia Polaków na Białorusi, Litwie, Ukrainie, w Rosji, Gruzji, Armenii i Kazachstanie. To zapis zmagań jej bohaterów o ocalenie swojej polskości. Autor na pożegnanie daje nam zbiór pamiątek - wspomnień, historii, spotkań, relacji, obraz tym cenniejszy, że w obliczu obecnej globalizacji i kulturowej dyfuzji pokazuje zdolność przetrwania społeczności i zachowania własnej tożsamości.
Historia oddziału Konspiracyjnego Wojska Polskiego o kryptonimach „Jastrzębie” i „Oświęcim” ppor. Alfonsa Olejnika „Babinicza”, działającego w latach 1946-1947 r. między Wieluniem a Częstochową. Autor przedstawia dzieje oddziału na tle historii KWP, a także rysuje społeczno-polityczny portret zbiorowy kilkudziesięciu partyzantów: ich indywidualne losy, ich poglądy, motywacje, stosunek wobec PSL i komunistów, konspiracyjną codzienność a także ich dalsze losy, w tym represje i życie w czasach PRL. Opisuje też formacje aparatu represji odpowiedzialne za likwidację tego oddziału i procesy sądowe, jak też losy byłych partyzantów w „ludowej” Polsce oraz po roku 1989 – w tym starania o upamiętnienie „Jastrzębi”, polemiki wokół ich działalności, a także poszukiwania nieznanych dotąd miejsc pochówku poległych i zamordowanych partyzantów. Narrację uzupełniają aneks z dokumentami i wykaz osób zaangażowanych w działalność oddziału.
Pytanie jakie każdy fan klubu i znawca historii regionu powinien sobie zadać brzmi: co wiem o historii Dumy Pomorza? Z socjologicznego punktu widzenia ciekawe byłyby również badania na temat tego, ilu kibiców interesuje się swoim klubem w sposób kompleksowy, ogarniając nie tylko teraźniejszość, czyli bieżące wyniki i ruchy kadrowe klubu, a ilu jest zorientowanych w tematyce przeszłości swojego zespołu, jego historii oraz różnych społeczno-polityczno-gospodarczych uwarunkowaniach, które determinowały jego rozwój.Okazuje się bowiem, że historia Pogoni nie jest wcale taka prosta do odtworzenia, jak pozornie mogłoby się wydawać. Sięgając do samych korzeni powstania klubu napotykamy na pewne niejasności, które autorzy niniejszej książki próbowali rozwikłać podczas prac nad publikacją, ale okazało się to na tyle trudne, że znaki zapytania które pojawiły się na początku pracy, pozostały także po jej zakończeniu. Dlaczego? Na niektóre tematy w źródłach nie ma odpowiedzi, a u tzw. świadków historii zaciera się pamięć i niektóre kwestie pozostają bardziej strefą domysłów niż niczym nie zachwianej pewności.
Niniejsze opracowanie Jana Sienkiewicza, stanowiące pełną inwentaryzację pochówków polskich na terenie rejonu wileńskiego, jest owocem jego wieloletnich, żmudnych i szczegółowych badań, poszukiwań oraz dokumentacji. Autor wykonał ogromną pracę w terenie, dokonując spisu z natury inskrypcji nagrobnych i sporządzając dokumentację fotograficzną. Nie ograniczył się jedynie do ewidencji, lecz obydwa tomy swojej publikacji poprzedził wstępami ciekawymi analizami i systematyką zarejestrowanych grobów Polaków pochowanych na cmentarzach w rejonie wileńskim.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
