W okresie dzieciństwa 5% dzieci doświadcza trudności z płynnym i swobodnym wypowiadaniem się. U większości to mija (przyjmuje się, że w trzech przypadkach na cztery) , jednak jedno dziecko z tej czwórki, o ile nie podejmiemy odpowiednich działań, może wejść z tym problemem w dorosłe życie.
Pod wpływem licznych spotkań z rodzicami swoich pacjentów oraz efektu wieloletniej pracy terapeutycznej Anna Szerszeńska postanowiła napisać w założeniu bardzo krótki poradnik. Stara się w nim odpowiedzieć na pytania, które zadają sobie zaniepokojeni i często przerażeni rodzice. Autorka przedstawia w nim swój punkt widzenia, który opiera się nie tylko na wieloletniej pracy terapeutycznej, lecz również na najnowszych doniesieniach dotyczących metod wczesnego postępowania terapeutycznego z małymi dziećmi.
W prezentowanej publikacji Autorka podpowiada, jakie kroki należy podjąć, aby nie dopuścić do rozwoju zaburzenia mowy. Wieloletnia praca zarówno z jąkającymi się dziećmi i ich rodzinami, jak i z osobami dorosłymi oraz zdobyte w ten sposób doświadczenie i wiedza każą jej myśleć, że wczesna interwencja terapeutyczna to najlepsza droga, aby nie tylko zastąpić jąkanie dziecka płynną mową, ale również nie dopuścić do rozwinięcia się jego dorosłej postaci, z towarzyszącymi mu częstokroć lękiem przed mówieniem, unikaniem mówienia i zaburzonym poczuciem własnej wartości.
Książka Jąkanie to nie wyrok może pomóc rodzicom w odpowiedzi na nurtujące ich pytania dotyczące tego, co należy robić, a także czego absolutnie nie wolno, aby nie dopuścić do rozwoju zaburzenia mowy.
W codziennym zabieganiu, gdy na wszystko mamy niewiele czasu, polecany poradnik podpowiada w prosty sposób, jak poradzić sobie z problemem, który dotknął nasze dziecko.
Niniejsze opracowanie ma służyć pomocą nauczycielom w ich pracy diagnostycznej i terapeutycznej.
Część I zatytułowana Diagnoza i terapia uczniów – wybrane zagadnienia ma na celu przybliżenie nauczycielom treści związanych z najczęściej występującymi w praktyce szkolnej trudnościami dydaktycznymi i wychowawczymi związanymi z pracą z dzieckiem: dyslektycznym, z ADHD, zdolnym, agresywnym, zagrożonym uzależnieniami czy ofiarą przemocy domowej.
Część II Rozwijanie wybranych cech i umiejętności psychospołecznych uczniów przedstawia podstawy teoretyczne i wskazania praktyczne dotyczące wspomagania wychowanków w rozwoju w zakresie inteligencji emocjonalnej, rozwijania u nich gotowości do zachowań asertywnych i empatii.
Część III Wybrane metody terapii w pracy z dziećmi i młodzieżą ukazuje obszar działalności pedagogicznej z zakresu arteterapii. Przedstawiono tu możliwości zastosowania w pracy pedagogicznej elementów teatroterapii i technik parateatralnych, muzykoterapii oraz biblioterapii, które jednocześnie stanowić mają inspirację dla nauczycieli do kreatywnego wypełniania zadań dydaktyczno-wychowawczych.
Inspiracją do przygotowania publikacji było odczucie, że dostępna na rynku wydawniczym literatura, dotycząca wykorzystywania kompetencji diagnostycznych i terapeutycznych przez nauczyciela w pracy z dziećmi i młodzieżą, najczęściej poświęcona jest oddzielnie poszczególnym przedstawionym w książce zagadnieniom. Mamy nadzieję, że niniejsze opracowanie, dzięki kompleksowemu omówieniu najczęściej występujących problemów w pracy z uczniami, będzie stanowić pomoc dla pedagogów w rozumieniu pojawiających się trudności i ich przezwyciężaniu.
Książka jest adresowana do wszystkich nauczycieli pragnących doskonalić swój warsztat zawodowy, a także do pedagogów, psychologów szkolnych i wychowawców w placówkach opiekuńczo-wychowawczych, którzy z jednej strony chcą wykonywać swoją pracę odpowiedzialnie i efektywnie, z drugiej zaś czerpać z niej satysfakcję.
Autorka jako pierwsza z polskich badaczek dziejów nowożytnych, bazując na źródłach anglojęzycznych, odważyła się zmierzyć z trudną i dotąd w nikłym stopniu rozpoznaną w polskiej historiografii problematyką. […] Mogę z satysfakcją stwierdzić, że […] uczyniła to znakomicie. Opiniowana praca stanowi, zgodnie z zasadami badań historycznych, zarówno opis, jak i wyjaśnienie, a przede wszystkim samodzielną, oryginalną interpretację problemu tożsamości i cielesności kobiet w wiktoriańskiej Anglii, ale – jak z badań wynika – nie tylko.
Jako podstawę źródłową prezentowanych ustaleń Autorka wykorzystała anglojęzyczne teksty pisane: literaturę piękną, filozoficzną, moralizatorską, poradniki lekarskie, higieniczne, dobrego wychowania, publicystykę, a także ikonografię. Są to źródła nie tylko o bogatej zawartości merytorycznej, ale też różnorodne. […] Autorka swobodnie się nimi posługuje, wychodząc poza opisy na rzecz wyjaśnień i interpretacji. To także świadczy o umiejętnościach stricte naukowych badaczki. […] Opiniowana praca jest wręcz znakomicie osadzona w anglojęzycznej literaturze przedmiotu, co w polskiej historiografii, zajętej przede wszystkim rodzimymi dziejami, nie jest zjawiskiem częstym. Między innymi dlatego książka Agnieszki Gromkowskiej-Melosik będzie w naszej historiografii dziełem wyjątkowym i inspirującym.
Z recenzji prof. zw. dr. hab. Krzysztofa Jakubiaka
Książka składa się z sześciu rozdziałów. Pierwszy z nich, którego tytuł nawiązuje do obrazu Une leçon clinique a la Salpetriere, ukazuje związki pomiędzy społecznymi konstrukcjami kobiecości w epoce wiktoriańskiej a medycyną tego okresu. Rozdział drugi poświęcony jest represjonującej roli ideologii i praktyki macierzyństwa, trzeci – równie represywnym i prowadzącym do podporządkowania kobiet wiktoriańskich – dominującym konstrukcjom ciała i seksualności kobiecej. Druga część tytułu rozdziału czwartego dobrze odzwierciedla jego treść – „determinizm biologiczny i intelektualne poddaństwo kobiet”. Z kolei w piątym rozdziale przedstawiam histerię i chlorosis – formy konstruowania patologicznej, „chorobowej” kobiecości w tym okresie. W rozdziale szóstym podejmuję krótką próbę analizy źródeł historycznych oraz uogólnienia wniosków płynących z narracji przeprowadzonych w poszczególnych rozdziałach...
Prezentowana książka stanowi zbiór tekstów poświęconych wybranym dyskursom kobiecości w epoce wiktoriańskiej. Wyłaniający się z nich wizerunek kobiety nie pretenduje do miana całościowego czy nawet wielokontekstowego. Jestem świadoma, że epoka wiktoriańska – wyznaczona oficjalnie przez daty narodzin i śmierci królowej Wiktorii (1837–1901) – była wewnętrznie zróżnicowana zarówno w aspekcie czasowym, jak i przestrzenno-geograficznym. Dyskursy kobiecości zmieniały się przez dekady XIX wieku, choć – od razu wyrażę swoje przekonanie – w bardzo niewielkim stopniu na płaszczyźnie społeczno-kulturowych relacji między kobietami i mężczyznami. W pewnym, lecz także małym zakresie można również obserwować odmienności w zależności od tego, czy bierze się pod uwagę Anglię, czy Stany Zjednoczone (względnie – co niekiedy czynię w swoich tekstach – Australię lub nawet Francję, z tym jej historycznym odpowiednikiem epoki wiktoriańskiej, jakim była La Belle Époque). (Nie)akceptowane wersje i warianty kobiecości różniły się natomiast zdecydowanie w odniesieniu do różnych klas czy warstw społecznych, a pozostawały relatywnie stabilne w przypadku kobiet z wyższych klas społecznych, które są obiektem mojego zainteresowania w tej książce. Jestem więc całkowicie świadoma, że obraz, który wyłania się z moich narracji, jest z pewnością przynajmniej do pewnego stopnia jednostronny – zarówno w kontekście doboru analizowanych problemów, jak i grupy społecznej, która była przedmiotem mojego zainteresowania. Nie miałam jednak aspiracji do pokazania całości obrazu...
Janina Kostkiewicz zachowuje bardzo zdrowy dystans zarówno w prezentacji wyników analizy treści materiału badawczego, jak i w próbach spojrzenia na bogaty przecież dorobek refleksji pedagogicznej badanej epoki. Widać, że zna epokę, twórców i nurty, które prezentuje; jawią się one Czytelnikowi jako żywa, pulsująca rzeczywistość. Nie ma także w postawie autorki żadnych sądów pochopnych, lekceważących, widać wręcz pokorę wobec obowiązku dokonywania ocen. [...] Czytelnik [?] jest prowadzony pewną i wytrawną ręką przewodnika po jakże bogatych przestrzeniach myśli pedagogicznej [...], często dotąd słabo spenetrowanej. [...]
Po raz pierwszy w polskim piśmiennictwie naukowym na temat pedagogiki katolickiej otrzymujemy tak szerokie, bardzo cenne monograficzne opracowanie terenu badawczego, dotąd prezentowanego tylko przyczynkowo.
Z recenzji wydawniczej ks. prof. zw. dr. hab. Jerzego Bagrowicza
Książka składa się z ośmiu rozdziałów. W rozdziale pierwszym poszukuję odpowiedzi na pytanie, jakiej pedagogice można nadać mino katolickiej. Wskazuję dwie płaszczyzny odpowiedzi ? pierwszą stanowią treści podstawowych pojęć i kategorii pedagogicznych, takich jak: idea katolickości, katolicki ideał wychowania, cele i zadania wychowania, światopogląd. Jako drugą z płaszczyzn zaproponowałam kategorię sensus catholicus ? uznając, że w filozoficznych podstawach pedagogiki katolickiej kategoria ta zawiera i scala istotę katolickości pedagogiki. Sensus catholicus to teoria i kategoria ujmująca pełny wymiar założeń teologicznych, ontologicznych, epistemologicznych, antropologicznych, aksjologicznych, etycznych ? aż po rezultat wychowawczy, którym jest człowiek wyrażający swoją wolność i podmiotowość w czynie (wypełniają je realizm, obiektywizm, uniwersalizm, transcendencja; uwzględnia władze człowieka: intelekt ? wolę ? uczucia z ich rolą w poznawaniu i czynieniu: prawdy ? dobra ? miłości; czyn oraz wychowanie do czynu). Uzupełniam ją jeszcze kategorią harmonii, połączeniem harmonii życia i harmonii wychowania.
Rozdziały od drugiego do ósmego są poświęcone wyłonionym kierunkom rozwoju pedagogiki katolickiej w Polsce lat 1918?1939. Każdy rozpoczyna się podrozdziałem wprowadzającym do wyodrębnionego kierunku rozwoju pedagogiki katolickiej, nie tylko pokazuje jego źródła i inspiracje, ale przede wszystkim stara się wskazać filozoficzne i/lub teoretyczne podstawy danego kierunku. Autorskie koncepcje pedagogiczne (o różnych zakresach ogólności i uszczegółowienia ? poddane interpretacji i klasyfikacji) stanowią egzemplifikacje danego kierunku. Rozdziały kończą się podsumowaniem i uogólnieniem właściwości (wyróżników) danego kierunku...
Książka doktor Nawrockiej dotyczy wyjątkowo ważnej problematyki społecznej, jaką jest starość. Autorka nie tylko z dużą wiedzą, ale też z dużą wrażliwością prezentuje serie oryginalnych badań na temat percepcji ludzi starych [...], ustosunkowań wobec nich [...] i ich satysfakcji z życia, w tym poglądów na miłość [...].
Osadzając swoje badania w teoriach oraz modelach psychologii społecznej, doktor Nawrocka wyraźnie wychodzi poza dominującą tendencję w geropsychologii, która zarówno w Polsce, jak i innych krajach skoncentrowana jest na analizie skutków, jakie procesy starzenia się wywierają na podstawowe funkcje psychiczne. Autorka [...], pytając o to, jak siebie widzą ludzie starzy i jak ich widzą inni, od nich młodsi, pokazuje [...], że warto jest badać inne aspekty starości w miejscu przypisanym ludziom starym przez polskie społeczeństwo. Miejsce to, choć zróżnicowane, nie jest najlepsze. Bardziej bądź mniej negatywne nastawienia i obrazy starych ludzi nie sprzyjają ich integracji społecznej. Co gorsza, rzadko odpowiadają ich żywotności czy potrzebom.
W kontekście postępującego procesu starzenia się społeczeństw i wydłużania wieku życia refleksja nad starością i jej godnością jest refleksją istotną. Badania przedstawione przez doktor Nawrocką nie tylko do niej pobudzają, ale też wskazują na konieczność oraz możliwość działania na rzecz ludzi starych. Ich ogromną zaletą, poza rygorem proponowanych narzędzi i trafnością analizy zebranych danych, jest [...] ich tematyka.
Z recenzji prof. dr hab. Ewy Drozdy-Senkowskiej
Zapach jest elementem doświadczenia prawie wszystkich ludzi. Proces uspołecznienia, któremu człowiek podlega jest również procesem socjalizacji zapachowej. Coraz więcej badań naukowych przemawia za faktem, że zapachy wpływają na ludzkie myślenie i zachowanie. Wiele jest też przykładów ukazujących jak ważnym nośnikiem społecznych informacji jest zapach. Można śmiało powiedzieć, że woń wpisana jest we współczesne zjawiska społeczne, jak i, co oczywiste, w życie poszczególnych jednostek.
Mimo, że współczesna socjologia jest w coraz większym stopniu dyscypliną wielowymiarową, niewiele jest w niej badań nad zmysłowymi aspektami życia społecznego. Lukę tę stara się wypełnić ta książka. Składają się na nią dwie podstawowe części: pierwsza poświęcona jest zapachowi i jego społecznym aspektom, druga ? perfumom.
W części pierwszej omówione zostały takie zagadnienia jak: fizjologia zmysłów człowieka, wpływ woni na zachowania ludzi, funkcjonowanie zapachu w przestrzeni społecznej, indywidualne i społeczne funkcje zapachu, a także miejsce doznań zmysłowych w nauce i kulturze.
Część druga książki poświęcona jest perfumom. Ukazuję ich obecność w różnych obszarach życia kulturowo-społecznego, a w szczególności w muzyce, literaturze, historii i mitologii, sztukach plastycznych, przestrzeni miejskiej, polityce, religii i sztuce kulinarnej. Przyjmując perspektywę historyczną dokonuję analizy wzornictwa flakonów perfumeryjnych i nazw perfum. Omawiam też komponowanie pachnideł jak i jego silne powiązanie z kulturowo-ekonomicznymi procesami. Przestawiam wybrane aspekty promocji pachnideł, regulacji prawnej, analizę wonnych kompozycji w kontekście kultury indywidualizmu, jak i prezentuję perfumeryjne upodobania w różnych krajach świata. Najobszerniejszą część, poświęconą społeczno-kulturowej historii pachnideł poświęcam przedstawieniu i uzasadnienie historycznych przemian konwencji zapachowych, zachodzących pod wpływem zmian w kulturze i społeczeństwach różnych epok, ale i różnych szerokości geograficznych. Część ta nie tylko ukazuje kierunki owych przemian, ale też przedstawia ich społeczno- obyczajowo-kulturowe tło.
Sensoryczne aspekty życia codziennego i codziennych praktyk, obecność pachnideł w otaczającym nas świecie jednoznacznie wskazują, że historia rozwoju sztuki perfumeryjnej jest swoistą historią tradycji i obyczajów człowieka, a rola pachnideł wykracza poza walory doceniane jedynie zmysłem powonienia.
Książkę rozpoczynają rozważania nad rolą zmysłu powonienia w życiu człowieka, a kończą spostrzeżenia dotyczące znaczenia pachnideł w życiu jednostek, grup społecznych i w kulturze. Tym samym uświadamiają, że niewielki szklany flakon wypełniony płynem to nie tylko buteleczka perfum, ale też ważny element kultury.
Prezentowana praca składa się z czterech głównych części. Pierwsza ma charakter teoretyczny. Prezentuję tu najważniejsze teoretyczne założenia filozoficzne, socjologiczne, psychologiczne i pedagogiczne kształtujące mój sposób ujmowania życia codziennego, wyznaczające jednocześnie metodologiczne i empiryczne aspekty badań oraz analiz w obszarze pozazawodowego życia codziennego nauczycielek w okresie przełomu połowy życia.
W części drugiej przedstawiam metodologiczne założenia badań własnych, odwołując się do polskich tradycji pamiętnikarskich, udowadniając równocześnie zasadność ich osadzenia w paradygmacie badań jakościowych.
Kolejna część pracy to empiryczna weryfikacja wyników badań własnych. Pozazawodowe, codzienne życie nauczycielek ujmuję w kategorii sytuacji troski, odpoczywania i religijnych charakterystycznych dla sytuacji życia codziennego. Zaproponowane ujęcie poddanych analizie treści pamiętników i dzienników nauczycielek ma swoje uzasadnienie zaprezentowane w części teoretycznej.
Ostatni rozdział pracy stanowi indywidualne ujęcie życia codziennego każdej z badanych kobiet w okresie przełomu połowy życia, w kontekście postrzegania siebie zarówno w sferze osobistej, jak i zawodowej oraz znaczeń, jakie dla życia osobistego i zawodowego badanych mają doświadczenia codzienności pozazawodowej, jak i zawodowej.
Moja książka jest pierwszą pracą w dziedzinie pedeutologii, w której czytelnik może poznać codzienne życie pozazawodowe nauczycielek na przełomie połowy życia. Życie codzienne analizowane jest z perspektywy ich doświadczeń odnotowywanych każdego dnia (w ciągu dowolnie wybranego miesiąca) na kartach pamiętników i dzienników.
Celem zasadniczym polecanej monografii jest analiza potrzeb i możliwości w zakresie nauczania języków obcych seniorów w Polsce, ze szczególnym uwzględnieniem zjawisk wielo- i międzykulturowości. We współczesnej europejskiej rzeczywistości są one niezwykle ważne i poznawczo interesujące. Zwłaszcza że stają się nieuniknione także dla polskich seniorów. Okoliczności te, jak również sama istota kształcenia językowego, które nie powinno być przecież lokalizowane w kulturowej próżni, przesądzają o włączeniu tych zjawisk w zakres zarówno analizy teoretycznej, jak i badań empirycznych przedstawionych w monografii, na którą składa się pięć rozdziałów....
Książka przeznaczona jest dla nauczycieli matematyki klas 4-6 szkoły podstawowej, zainteresowanych realizacją ścieżki prozdrowotnej i elementów edukacji zdrowotnej. Jest to zbiór zadań, głównie tekstowych, których treści są bezpośrednio lub pośrednio związane ze zdrowiem i higieną człowieka. Dodatkowo w książce są umieszczone zadania związane z ekologią i ochroną środowiska. Aby ułatwić korzystanie ze zbioru, oprócz oznaczeń poziomów trudności, Autorzy wprowadzili symbole związane z treściami matematycznymi, które można realizować na podstawie danego zadania. Prezentowany zbiór ma pomóc w realizacji ścieżki prozdrowotnej na lekcjach matematyki. Każdy nauczyciel matematyki klas IV-VI szkoły podstawowej znajdzie w nim ciekawe zadania, które wzbogacą jego zajęcia, a uczniom uatrakcyjnią lekcje matematyki.
Książka poświęcona została niezwykle ważnej problematyce. Walory naukowe, poznawcze i edukacyjne pracy podkreślają autorskie tabele i rysunki. Podejmując ciekawą formę szkicu, Autor w sposób inspirujący skłania do refleksji, dyskusji i dalszych poszukiwań. Szkic to w istocie swej projekt czegoś, to zakreślenie ram problematyki bez wnikania w jej szczegóły. W sztuce szkic oznacza swobodny rysunek, zazwyczaj koloru czarno-białego, „podkład” pod realizację większego dzieła, później wypełnianego barwami. Przyjęcie przez Autora książki konwencji szkicu skłania nie tylko do kreatywnego pochylenia się nad niezwykle ważną problematyką, ale także inspirująco zachęca do twórczej refleksji oraz do podejmowania autorskich prób realizacji zasygnalizowanych koncepcji w praktyce wychowawczej.
Z recenzji prof. zw. dr hab. Urszuli Ostrowskiej
Książka Szkice do teorii wychowania kreatywnego powstawała w latach 2010–2012. Autor wykorzystał w niej artykuły lub ich fragmenty wcześniej już publikowane w innych pracach zbiorowych, na użytek niniejszej pracy zebrane, uporządkowane i zmodyfikowane. Całość została wzbogacona o fragmenty referatów wygłoszonych na konferencjach naukowych.
Kreatywność, twórczość i rozwój to procesy, które nierozerwalnie wiążą się z życiem ludzkim, zarówno w wymiarze społecznym, jak i jednostkowym. Wyróżniają one człowieka spośród innych istot żywych i wynoszą go ponad świat materialny. Stanowią jednocześnie warunek sine qua non kultury ujmowanej nie socjologicznie czy etnograficznie, ale normatywnie, a więc widzianej w optyce wartościującej, która pozwala snuć refleksję o kulturze wysokiej. Może być ona udziałem i doświadczeniem wielu, nie tylko elit, jeśli wyrasta z ideałów i aspiracji do doskonalenia moralnego właściwych każdemu człowiekowi. Taka kultura jest zdolna podnieść życie ludzkie, a razem z nim i kondycję moralną społeczeństwa na wyższy poziom...
Na całość książki składa się ponad 200 autorskich programów wybranych ze względu na ich różnorodność. Prawie połowa z nich została przedstawiona w poszczególnych rozdziałach podręcznika w ujednoliconej formie i przyporządkowana trzem głównym grupom wyodrębnionym ze względu na formę i przedmiot oddziaływań.
W pierwszym rozdziale zaprezentowano oddziaływania redukujące deficyty wychowawcze, w drugim ? oddziaływania psychokorekcyjne i w trzecim oddziaływania edukacyjne przez kulturę. Pozostała cześć programów została umieszczona w aneksie w skróconej formie.
Uzyskane z poszczególnych zakładów karnych i aresztów śledczych materiały, po odpowiednim opracowaniu, stały się podstawą do stworzenia niniejszego podręcznika, który, Autorka ma nadzieję, stanie się wartościowym materiałem nie tylko dla studentów i znawców problematyki resocjalizacyjnej i penitencjarnej, ale także będzie stanowić zachętę i inspirację do podejmowania dalszych działań dla praktyków.
Publikacja Podróże między kobiecością a męskością niesie wskazówki i spostrzeżenia dotyczące specyfiki podróży przez różne obszary życia widzianej przez okulary płci i rodzaju. Ideą książki jest spojrzenie na wzajemne relacje, podobieństwa i różnice między kobietami i mężczyznami (kobiecością i męskością) z trzech perspektyw: w jaki sposób płeć i rodzaj dotyka kobiety i mężczyzn w różnych sytuacjach życiowych będących wyzwaniami (finanse w małżeństwie, bycie rodziną zastępczą; emigracja i zakładanie rodziny w innej kulturze), w świecie ról społecznych (dom, praca) oraz w świecie fizycznym – w odległych rejonach świata oraz w codziennym byciu podróżniczką/podróżnikiem i zdobywczynią/zdobywcą kontynentów.
Pierwsze dwie części obejmują oryginalne artykuły teoretyczne i badawcze. Trzecia część publikacji, oprócz funkcji poznawczej, pełni też rolę relaksacyjną – zawarte w niej bowiem artykuły zabierają czytelnika w fascynującą podróż do bardzo odmiennych od naszego zakątków świata i pozwalają delektować się barwnymi opowieściami z podróży, wzbogaconymi fotografiami.
Książka pod redakcją naukową Anety Chybickiej, Nataszy Kosakowskiej – Berezeckiej oraz Pauliny Pawlickiej pt. „Podróże między kobiecością a męskością. Kobieta w podróży” to kalejdoskop doskonałych esejów i badań porównawczych. Autorzy w trzech rozdziałach prezentują kolejno: badania stereotypów płciowych i kulturowych w różnych obszarach życia: rodzinach zastępczych, w kontekście dobrobytu ekonomicznego itp. , dalej następują badania stereotypów płciowych w pracy, na końcu znajdziemy arcyciekawe eseje podróżnicze.
Gorąco polecam książkę czytelnikom zafascynowanym wpływem różnorodności kulturowej na widzenie świata oraz tym osobom, które widzą ważki społecznie problem w stereotypach płciowych, w roli kobiet i mężczyzn w pracy, życiu rodzinnym i publicznym. Zachęcam do przeczytania książki – napisanej ze swadą, ksiązki bogatej w warstwie merytorycznej i poglądowej!
Celem zebrania rozdziałów i wydania książki jest pokazanie różnic międzypłciowych w różnych obszarach naszego życia: w rodzinie i w pracy, na emigracji i w polityce. Silny wątek międzykulturowy ubarwia beletrystycznie interesującą całość.
z recenzji Dr hab. Hanna Brycz, prof. UG
Celem niniejszej książki jest ukazanie specyfiki przeżyć i doświadczeń rodzinnych osób, które przyjęły do rodziny adopcyjnej lub zastępczej niepełnosprawne dziecko, jak również znaczeń, jakie badani przypisują swoim doświadczeniom. Aby tego dokonać, autorki z zastosowaniem strategii jakościowej poddały badaniom 20 rodzin adopcyjnych i zastępczych, które wychowują dziecko z niepełnosprawnością. Analizę badań poprzedzono prezentacją opracowań naukowych na temat socjalizacji dziecka w rodzinie, aktualnych rozwiązań w zakresie sprawowania opieki zastępczej w Polsce i sytuacji rodzin (także adopcyjnych i zastępczych) z dzieckiem niepełnosprawnym.
Książkę Rodziny adopcyjne i zastępcze z dzieckiem z niepełnosprawnością adresujemy do pedagogów, nauczycieli, pracowników socjalnych, osób zatrudnionych w ośrodkach adopcyjno-opiekuńczych, centrach pomocy rodzinie i innych instytucjach, którzy w swojej pracy stykają się z rodzinami adopcyjnymi i zastępczymi, jak również studentów kierunków pedagogicznych i wszystkich zainteresowanych problematyką opieki zastępczej i niepełnosprawności. Wyrażamy nadzieję, że szczególną grupą odbiorców tej monografii będą rodzice adopcyjni i zastępczy wychowujący dzieci z różnego rodzaju i stopnia zaburzeniami, a także osoby rozważające zostanie takim rodzicami. Naszym celem jest pokazanie doświadczeń rodziców, którzy przyjęli do swojej rodziny dziecko z niepełnosprawnością w sposób jak najbardziej całościowy, ze zwróceniem uwagi zarówno na wyzwania, z którymi muszą się zmierzyć rodzice, jak i różne pozytywne aspekty z takim rodzicielstwem związane. W książce starałyśmy się stosować – podobnie jak w jej tytule – termin opisowy „dziecko z niepełnosprawnością”. Stoimy na stanowisku, że jest on najbardziej odpowiedni, ponieważ akcentuje, że niepełnosprawność jest tylko jedną z wielu cech, które dane dziecko posiada. Ze względu na ograniczenia językowe nie zawsze taka poprawność się udawała. Jednak chcemy podkreślić, że pod każdym sformułowaniem typu „dziecko/dzieci niepełnosprawne” kryje się wyżej opisany podtekst.
Autorzy
W pracy resocjalizacyjnej pedagog nie tylko posługuje się posiadaną wiedzą i zdobytymi kompetencjami, lecz także wyciska na podopiecznym piętno własnej osobowości i stylu funkcjonowania, żeby pomóc mu zmienić swoje życie. Zadaniem wychowawcy jest dopasowanie posiadanej wiedzy i wykorzystywanych technik pracy z osobowością własną i podopiecznego. W niniejszej książce omówiono głównie kluczowe umiejętności i techniki stosowane w pracy resocjalizacyjnej z nieletnimi.Opisane umiejętności mogą być wykorzystywane zarówno w warunkach środowiska otwartego, placówkach resocjalizacyjnych pobytu dziennego, jak i ośrodkach całodobowych. Przedstawiona propozycja jest wynikiem przemyśleń i doświadczeń autora zdobytych w pracy z dziećmi i młodzieżą. Autor uważa, iż teorie poznawczo-behawioralne są godne uwagi w pedagogice resocjalizacyjnej. Wskazują na nieadekwatne treści poznawcze osób niedostosowanych społecznie, zalecają określone strategie zaradcze oraz uczą specyficznych sposobów rozwiązywania problemów wykorzystując instrukcje, modelowanie, ukierunkowane ćwiczenia i informacje zwrotne.Dla pełniejszego zilustrowania problemu oraz ze względu na poruszany obszar i cel opracowania w książce zostały podane przykłady zaczerpnięte z doświadczenia zawodowego autora.W książce autor chce pokazać Czytelnikom możliwości wykorzystania w pracy resocjalizacyjnej empatii, autorytetu, asertywności, sposoby motywowania wychowanków oraz rozwiązywania problemów. Oddana do ich rąk książka opisuje między innymi, jak kształtować prospołeczne umiejętności u nieletnich niedostosowanych społecznie. Uwzględnia wiele technik i umiejętności psychokorekcyjnych, takie jak: aktywne słuchanie, odzwierciedlanie, rozmowy motywacyjne czy praca zorientowana na rozwiązanie problemu.Zdolność do kształtowania prospołecznych umiejętności u nieletnich niedostosowanych społecznie jest jedną z kluczowych kompetencji pedagoga resocjalizacyjnego, która determinuje efektywność podejmowanych przez niego oddziaływań. Im więcej będzie się o tym mówiło, pisało i uczyło, tym większe korzyści będą odnosiły osoby niedostosowane społecznie, praktycy oraz społeczeństwo.Książka ta będzie pomocna zarówno dla teoretyków, jak i praktyków. Ponieważ uwzględnia zarówno teoretyczny, jak i praktyczny aspekt resocjalizacji, jest ona skierowana do szerokiego grona odbiorców. Polecamy studentom, badaczom, pedagogom resocjalizacyjnym, psychologom i socjologom zainteresowanym tą tematyką. Dla badaczy może być inspiracją do rozwijania teorii i prowadzenia studiów nad skutecznością interwencji psychokorekcyjnych, a dla praktyków - do pewnych rozważań porządkujących ich warsztat pracy. Książka jest zaadresowana przede wszystkim do tych osób, które chcą rozwijać swoje umiejętności wychowawcze potrzebne w pracy z osobami niedostosowanymi społecznie.
Program do pracy z dziećmi nadpobudliwymi psychoruchowo w wieku przedszkolnym, ukazujący propozycje kontrolowania dziecięcej energii poprzez odpowiednio zorganizowane zabawy i ćwiczenia relaksacyjne, zawarte w praktycznych scenariuszach zajęć dostosowanych do poszczególnych grup wiekowych.
Książka ukazuje przyczyny niewłaściwego zachowania dzieci i sposoby radzenia sobie z nimi. Omawia następujące metody pracy z dzieckiem nadpobudliwym psychoruchowo:
Techniki relaksacyjne według Jakobsona oparte na treningu autogennym Schultza Metodę Symboli Dźwiękowych Techniki parateatralne technikę zamiany ról teatr palcowy teatrzyk kukiełkowy teatrzyk wyboru Metodę malowania dziesięcioma palcami Metodę Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne
Publikacja poświęcona jest problematyce funkcjonowania dzieci z ADHD oraz ich rodzin. Przedstawiono w niej interdyscyplinarne spojrzenie na istotę zaburzenia w odniesieniu do najnowszych koncepcji biologicznych, psychologicznych i pedagogicznych. Poruszono najważniejsze zagadnienia dotyczące etiologii, symptomatologii, a także wsparcia i terapii dziecka z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej. Rozważania na temat rodziny podjęto w ujęciu systemowym, zakładającym wzajemność wpływów wszystkich członków stanowiących system rodzinny. Na podstawie przeprowadzonych badań nakreślono warunki wychowawcze typowe dla rodzin z dziećmi nadpobudliwymi psychoruchowo. Wyodrębniono charakterystyczne cechy funkcjonowania społecznego, edukacyjnego oraz emocjonalnego dzieci z ADHD, a także podjęto próbę zdiagnozowania sytuacji psychospołecznej ich rodzeństwa. Zebrany materiał umożliwił także przybliżenie czynników wpływających na relacje między rodzeństwem. Dzięki przyjęciu takiej perspektywy badawczej podkreślono znaczenie problemów każdego członka rodziny, w której wychowywane jest dziecko z dysfunkcją.Praca jest interesującym, opartym o badania autorskie źródłem do wykorzystania zarówno przez teoretyków i praktyków podejmujących działania mające na celu wspieranie procesu terapeutycznego dzieci z ADHD i innymi zaburzeniami w rozwoju
Wartości wyznaczają horyzont rozwoju człowieka. (…) Młody człowiek otwiera się na wartości, zwykle w specyficzny tylko dla siebie sposób. Bywa, że deterministyczne nastawia się na ideał, pragnie być najlepszy, podziwiany, ważny. Sposób bycia i wyrażania siebie jest zatem odpowiedzią na tę potrzebę i daje również obraz tego, co jest dla niego prymarne, a więc wartościowe. Z tego też powodu, mając na uwadze istotne funkcje wartości, w wymiarze zarówno subiektywnym, jak i obiektywnym, podjęto próbę ustalenia, na czym koncentruje się młodzież licealna. (…) w perspektywie problematyki podjętej w tej książce ważne było również poznanie, w jakim zakresie młodzież doświadcza lub doświadczała samotności i jak sobie z nią radzi. Nie bez powodu dociekano również zainteresowań i pasji młodzieży, które wypełniają jej wolny czas, a ponadto stanowią podstawę i przestrzeń rozwoju, autoafirmacji i samourzeczywistnienia. […] Przedmiot badań stanowiły zatem trzy kategorie: wartości, samotność i pasje.
Prezentowana książka została poświęcona zagadnieniu wykorzystania arteterapii w resocjalizacji recydywistów penitencjarnych. Jest to jej drugie wydanie, w którym poszerzono znacznie część badawczą o analizy dwojakiego rodzaju. Poddano badaniom wpływ programu arteterapeutycznego na poprawę zachowania recydywistów, zmianę w hierarchii wartości oraz zmianę w postawach wobec uczestnictwa w działaniach resocjalizacyjnych. Korzystna zmiana w zakresie tych kategorii jest istotnym wskaźnikiem efektywności resocjalizacji. Drugi nurt analiz podejmował zagadnienie wpływu czynników związanych z przebiegiem resocjalizacji: systemu odbywania kary, charakteru przestępczości, statusu podkulturowego oraz stażu pobytu w zakładzie karnym na zróżnicowanie rezultatów terapii przez kreację plastyczną. Poszerzenie zaprezentowanych badań o analizę czynników pedagogicznych dopełnia zaprezentowany w pierwszym wydaniu książki obraz efektywności weryfikowanej metody terapii przez kreację plastyczną w zakresie korzystnego wpływu na zmiany w zachowaniu i osobowości resocjalizowanych jednostek – recydywistów penitencjarnych.
Książka obejmuje jedenaście rozdziałów, w tym cztery pierwsze składają się na część teoretyczną, a kolejne zawierają koncepcję badawczą oraz wyniki zrealizowanych badań.
Przedstawiona na łamach tej książki koncepcja resocjalizacji stanowi teoretyczne podłoże dla projektowania programów adresowanych do jednostek, u których nieprzystosowanie społeczne i przestępczość są wynikiem splotu niekorzystnych czynników socjokulturowych, sytuacyjnych bądź psychicznych, z wyłączeniem osób, u których zaburzenia zachowania są następstwem patologii w obrębie centralnego układu nerwowego lub innych uwarunkowań biologicznych. Zawężenie zasięgu stosowania koncepcji nie oznacza jej „nieprzydatności” w resocjalizacji wymienionej grupy jednostek, lecz sugeruje konieczność łączenia procedur resocjalizacyjnych z innymi formami terapii, często farmakologicznej i psychiatrycznej, co znacznie wykracza poza zakres pedagogiki resocjalizacyjnej.
Podjęta problematyka, oscylująca wokół zagadnień zaburzeń indywidualnego i społecznego funkcjonowania jednostki oraz kreatywności i samorealizacji, wpisuje się w nurt rozważań poszukujący recepty nie tylko na polepszenie relacji międzyludzkich, ale także na pomoc jednostce „zaburzonej” w nawiązaniu konstruktywnych relacji społecznych i osiągnięciu satysfakcji życiowej. Proponowane ujęcie resocjalizacji, nawiązując do myśli psychologii pozytywnej, przyjmuje orientację podmiotową i humanistyczną.
Istotne jest również zwrócenie uwagi na znaczenie działań o charakterze terapeutycznym w resocjalizacji penitencjarnej. Obszar terapii jest ciągle jeszcze marginalizowany w polskiej praktyce resocjalizacyjnej zakładów karnych, co jak się wydaje, stanowi wynik przekonań o konieczności punitywnego traktowania przestępcy, mających źródło w systemie dyscyplinarno-izolacyjnym, a także niedostatecznego przygotowania pedagogów w zakresie prowadzenia tego rodzaju oddziaływań (Bartkowicz 2001).
[...] Praca przedstawia niezwykle ważne poznawczo i pod względem ba- dawczym zagadnienia, łącząc obszar edukacji dorosłych, a w szczególności uczenia się dorosłych i to w niesformalizowanej postaci, z wybranymi aspektami kultury, w tym kultury popularnej. Zawiera dojrzałe analizy te- oretycznych założeń, wyjaśniających przedmiot badań, oraz przemyślane interpretacje badanych empirycznie zjawisk. Teksty opracowania bardzo żywo „reagują” na współczesną rzeczywistość i odnoszą się do ważnych obszarów codziennego doświadczania życia przez Polaków. Propozycje kul- tury i popkultury zostały przez Autorów „obejrzane” z perspektywy ich rze- czywistych edukacyjnych funkcji, a nie tylko funkcji założonych. Nie brakuje wątków krytycznych oraz kategorii badawczo otwartych, inspirujących do dalszych poszukiwań naukowych. [...] Fragment recenzji prof. dr hab. Elżbiety Kowalskiej-Dubas
W niniejszej publikacji zasadniczym celem uczyniłam rekonstrukcję i krytykę dyskursów o młodzieży (w ramach pewnego historycznie określonego „pola dyskursywnego”) i ostatecznie identyfikację relacji wiedzy – władzy, w której znajduje oparcie i legitymizację praktyka sprawowania władzy nad współczesną młodzieżą. Ostatecznie książka ta pomyślana jest jako narracja na temat urządzania młodzieży w Polsce. Zwracam się w stronę stworzonej przez Foucaulta jednej z najbardziej inspirującej poznawczo we współczesnych naukach społecznych koncepcji urządzania. (…)
Strukturę i kierunek wywodu wyznaczyło przyjęcie założenia, że współczesne dyskursy o młodzieży stanowią konstytutywny element urządzania społeczeństwa. W związku z tym zasadnicza linia rozważań obejmuje analizę tego, jak określone reprezentacje młodzieży (profile epistemiczne, wiedza, racjonalności) czynią możliwymi, uprawomocniają istnienie pewnych typów praktyk społecznych (technik, interwencji, strategii, programów). Celem Autorki było bowiem ukazanie owego permanentnego i konstytutywnego powiązania episteme i techne w praktykach dyskursywnych i polityce młodzieżowej. Z tego powodu rozpoczyna od refleksji nad problematyką władzy w perspektywie pedagogiki analityczno-krytycznej, w której to odnajduje teoretyczne i metodologiczne ugruntowanie analiz prowadzonych w kolejnych częściach pracy....
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
