Kontynuacja vademecum duszpasterskiego poświęconego tak istotnym w dzisiejszych czasach kwestiom, jak aborcja, in vitro, homoseksualizm, transseksualizm, pedofilia itp., przynosi poszerzenie tej listy aktualnych tematów m. in. o terapię genową, problemy uzależnień i chorób psychicznych, cierpienia, samobójstw, medycyny estetycznej, dopingu w sporcie, ekologii w ujęciu Magisterium Kościoła. Zawiera omówienie podstawowych faktów naukowych dotyczących tych zagadnień oraz ich wymiaru duszpasterskiego, prawnego i moralno-etycznego, szczególnie przydatne dla spowiedników i duszpasterzy stykających się w swej posłudze z problemami bioetycznymi. Druga część książki podejmuje z kolei ważny temat grzechów, odpowiedzialności moralnej za własne czyny, przeszkód ograniczających świadomość i dobrowolność czynów ludzkich oraz cnót i wad moralnych, a także szeroko omawia szczegółowe kwestie dotyczące sakramentu pokuty i pojednania.
Rozpad Związku Radzieckiego i odzyskanie niepodległości przez republiki, a wcześniej jeszcze pierestrojka, dały m. in. impuls do odrodzenia się Kościoła katolickiego na Białorusi, prześladowanego przez niemal 70 lat. Wzięli w nim udział liczni kapłani, zakonnicy i zakonnice oraz świeccy z Polski, ewangelizując wychowane bez Boga dwa pokolenia Białorusinów i odbudowując zniszczone struktury białoruskiego Kościoła. Wielkie zasługi na tym polu położyli polscy redemptoryści, jako pierwsi, już we wrześniu 1989 roku, zaangażowani przez bpa Tadeusza Kondrusiewicza, administratora apostolskiego Mińska, do dzieła nowej ewangelizacji poprzez misje i rekolekcje, a od 1990 także poprzez duszpasterstwo parafialne. Do szczególnie zaniedbanych duchowo należały dzieci i młodzież z Białorusi, do których wyszli z Dobrą Nowiną młodzi redemptoryści, seminarzyści i młody laikat katolicki, zorganizowani w Zespół Misyjny Wschód. Dziełu tych wszystkich ofiarnych misjonarzy i ewangelizatorów w ciągu 25 lat istnienia odrodzonego Kościoła białoruskiego poświęcona jest niniejsza książka.
Małżeństwo, jako najdoskonalszy element stworzenia, ma największy potencjał objawienia światu Bożego piękna oraz rozwinięcia go. Maryja i Józef zaś, wybrani przez Boga do pomocy w planie zbawienia, tworzyli najpiękniejsze, najdoskonalsze małżeństwo w historii ludzkości. Nie znaczy to, że nie doświadczali trudności na tej drodze, przeciwnie lecz zawsze wychodzili z nich zwycięsko, razem. Jednak przez stulecia skazani byli w naszej mentalności na rozdzielenie. Czas to zmienić i Ich połączyć, ponieważ każde sakramentalne małżeństwo ma w Nich najwspanialszych orędowników i najbliższych, niezawodnych przyjaciół.
W centrum Amoris laetitia znajduje się konkretne doświadczenie miłości przeżywanej codziennie w rodzinach. W tej, bardzo bogatej w treść, adhortacji chodzi przede wszystkim o umocnienie więzi małżonków i umożliwienie im przejścia aż do samego końca, bez zniechęcenia, drogi czułości. Niniejszy tom prezentuje owoce głębokich poszukiwań oraz gorących dyskusji wykładowców i studentów Akademii Alfonsjańskiej prowadzonych w ramach naukowego seminarium interdyscyplinarnego poświęconego konsekwencjom moralnym i duszpasterskim papieskiego dokumentu. Ciekawe, kompetentne i wielostronne spojrzenia na ten tekst, spojrzenia z wielu różnych punktów widzenia, łączy idea wymagającej łagodności duszpasterskiej św. Alfonsa, oparta na wrażliwości moralnej i duchu miłosierdzia. Publikacja ma również zaletę świeżości ujęcia i metody, inspirowanych nauczaniem papieża Franciszka oraz dwóch synodów poświęconych rodzinie, z roku 2014 i 2015.
Już od pierwszych wersetów Biblii poznajemy Ducha Bożego jako tego, który unosił się nad powierzchnią bezmiaru wód (Rdz 1, 2), by przekształcić bezład i chaos w ład dobra i harmonię piękna. Taka jest też rola Ducha Świętego w naszym życiu osobistym i wspólnotowym: wlewając w nas Bożą miłość, uzdalnia nas do wspólnoty z innymi, uzdrawia z egoizmu i przemocy, otwiera na ciągłe przyjmowanie miłości Boga i udział we wspaniałości Jego życia. Niniejsza książka pozwoli Czytelnikowi odkryć sposoby obecności i obszary działania Ducha Świętego w jego życiu, a także nauczy sposobów wchodzenia w aktywną współpracę z Nim dla własnego uświęcenia.
Książka zawiera obszerne wprowadzenie do modlitwy Pismem Świętym. Analizowane tematy pomagają w kształtowaniu powołania chrześcijańskiego, unikaniu grzechów i pracy nad sobą. Czytelnik otrzyma wskazówki do ewangelizacji, zachowania wytrwałości i uzdrowienia wewnętrznego.Czytelnik pozna też negatywne skutki zazdrości, pychy, osądzania, narzekania, złych słów i będzie prowadzony po drogach uzdrowienia wewnętrznego, aby pogłębić swoją relację z Bogiem. Kolejne rozdziały tematyczne stanowią pomoc w skupieniu życia na Bogu, kształtują postawę dziecięctwa Bożego i ufności Ojcu, uczą szukać woli Bożej i rozeznawać myśli oraz praktykować pokutę, aby trwać w nauce Ewangelii. Modlitewna lektura zaproponowanych tekstów biblijnych wraz z komentarzem, życiowym zastosowaniem oraz wprowadzeniem do modlitwy służą pomocą w pogłębieniu wiary, zrozumieniu Kościoła i przeżywaniu Eucharystii.
Opracowanie ks. Andrzeja Zwolińskiego na temat Trzeciej Osoby Boskiej, ze szczególnym wskazaniem na dary Ducha Świętego oraz grzechy przeciw Niemu, stanowi bogate i erudycyjne, a jednocześnie napisane przystępnym językiem kompendium przydatne dla każdego chrześcijanina. Można je polecić zwłaszcza osobom przygotowującym się do bierzmowania czy katechumenom oraz ich rodzinom.
Ewangelia jest nie tylko treścią nauczania chrześcijańskiego, ale także pokazuje, jak z delikatnością i czułością podchodzić do człowieka, okazując mu miłosierdzie. Zachęca naśladowców Chrystusa, by kierowali się w swoim postępowaniu Bożą logiką miłosierdzia. Zwraca na to uwagę papież Franciszek, który czyni z łagodności pastoralnej motyw przewodni swojego nauczania o misji Kościoła w dzisiejszym świecie. Wzywa on duszpasterzy do zachowania pełnej harmonii między słowną proklamacją chrześcijańskiego orędzia zbawienia a sposobem podejścia do ludzi słabych i cierpiących z powodu dotykającego ich zła. Praktykowanie łagodności na wzór Syna Bożego to podejmowanie ryzyka spotkania z obliczem drugiego człowieka, z jego fizyczną obecnością stawiającą pytania, z jego cierpieniem i prośbami, z jego zaraźliwą radością, stale ramię w ramię. Prawdziwa wiara w Syna Bożego, który przyjął ciało, jest nieodłączna od daru z siebie, od przynależności do wspólnoty, od służby, od pojednania z ciałem innych. Syn Boży przez swoje wcielenie zachęcił nas do rewolucji czułości (Evangelii gaudium, nr 88).
W zbiorze refleksji osnutych na kanwie niedzielnych czytań, wzbogaconych odniesieniami i aluzjami do świata współczesnej kultury, nauki i literatury, autor wchodzi z czytelnikiem w inspirujący i osobisty dialog, czyniąc rozważanie słowa Bożego intelektualną i duchową przygodą, owocną dla każdego, kto zechce podjąć to wyzwanie i zadanie.
Boże słowo jest mądrym i dobrym przewodnikiem, który pewną drogą prowadzi do źródła Życia: samego Jezusa Chrystusa. Medytacje biblijne, będące powrotem do korzeni naszej wiary, to najlepszy sposób, by lepiej zrozumieć, a przede wszystkim zastosować w życiu jego wskazania. Prostota przekazu łączy się w nich z głębią treści, pozwalając czytelnikowi ugruntować fundamentalne dla chrześcijan wiarę, nadzieję i miłość do naszego Pana, którego przyjścia oczekujemy w czasie Adwentu i którego śladami idziemy w czasie Wielkiego Postu, by dojść do zmartwychwstania i życia na wieki.
Książka jest propozycją medytacji podczas adoracji Najświętszego Sakramentu na każdy dzień miesiąca. Są one wyrazem ogromnej miłości, jaką św. Alfons darzył Najświętszy Sakrament. Miłość ta była wyrazem tego, co można nazwać geniuszem świętych. ()
Wspominając śmierć Abrahama, pomyśl o życiu wiecznym, o miejscu, które przygotował dla każdego Chrystus: Niech się nie trwoży serce wasze. Wierzycie w Boga? I we Mnie wierz- cie! W domu Ojca mego jest mieszkań wiele. Gdyby tak nie było, to bym wam powiedział. Idę przecież przygotować wam miejsce. A gdy odejdę i przygotuję wam miejsce, przyjdę powtórnie i zabiorę was do siebie, abyście i wy byli tam, gdzie Ja jestem. Przez wiarę ten, którego nazwano Abrahamem, usłuchał wezwania Bożego, by wyruszyć do ziemi, którą miał objąć w posiadanie (Hbr 11, 8). Chociaż wiara każdego z nas jest inna, bo każdego Bóg prowadzi indywidualną drogą, Abraham bez wątpienia jest uniwersalnym przykładem dla wszystkich, ponieważ jako pierwszy przetarł ten ważny szlak i wskazuje, jak miłować Boga ponad wszystko i ufać Mu wbrew wszystkiemu. Dlatego dziś jest czczony jako ojciec wiary. Czytając jego historię, zawartą w Księdze Rodzaju, poznajemy nie tylko jego życie, ale przede wszystkim jedynego Boga, w którego on uwierzył, odrzucając innych bogów. Dlatego nie wystarczy spotkać się z Abrahamem na kartach Biblii trzeba stać się Abrahamem we współczesnym świecie. Trzeba stać się prawdziwym uczestnikiem tej wędrówki, jak on odpowiedzieć ufnie na wezwanie do niej i zostać koczownikiem Boga, wiernym i kochającym, zawsze pełnym nadziei, że Bóg spełni swe obietnice, nawet gdy wszystko wydaje się temu przeczyć. Dziś wiara Abrahama domaga się kontynuacji w każdym z nas. Poznając jego historię, uczymy się relacji z Bogiem i odpowiadania na zawsze żywe słowo Boże modlitwą oraz konkretnymi postawami, aby stopniowo dojrzewając do przyjęcia darów Bożych, bezpiecznie dojść do spotkania z Nim w wieczności.
Grzegorz Górny reporter, eseista, publicysta, reżyser, scenarzysta i producent filmowy i telewizyjny. Założyciel i redaktor naczelny wydawnictwa i kwartalnika Fronda (w latach 19942005 i 20072012). Współautor i producent kilku cykli telewizyjnych dla TVP1, TVP2, TVP Polonia, TVP Historia, TV Puls, Polsat. W latach 20052006 redaktor naczelny tygodnika Ozon. Autor 35 książek, w tym 15 przetłumaczonych łącznie na 10 języków. Laureat wielu nagród dziennikarskich, filmowych i książkowych. Obecnie stały publicysta tygodnika Sieci i portalu wPolityce.pl.
Nicią przewodnią refleksji, które tu przedstawiłem, jest zbawcza praktyczność, która według Alfonsa powinna zawsze cechować każdą propozycję moralną. Jest to ta odwaga duszpasterska, która nie waha się przed ubrudzeniem sobie rąk w konkretnym zespole problemów angażujących sumienie. Tę odwagę papież Franciszek podczas audiencji udzielonej Akademii Alfonsjańskiej wskazał jako cechę, która powinna charakteryzować każdą teologię moralną. Nie jest to zadanie łatwe, wprost przeciwnie: dla Alfonsa to właśnie jest czynnikiem, który czy- ni teologię moralną nauką najtrudniejszą; jest ona taką wskutek nie- zliczonych okoliczności [konkretnych] przypadków, których rozwiązania będą rozmaite, bowiem różnorodność okoliczności wymusza zastosowanie różnych zasad. Można jednak dokonać tego z ufnością, jeśli jak Alfons 49 będziemy słuchać Ducha Świętego mówiącego poprzez wołanie ubogich i naszej ziemi. Trzeba, powtórzył papież Franciszek, konkludując swe orędzie na tę rocznicę, nie bać się przyjmować wołania ostatnich i ziemi oraz czynić je swoim własnym. Godność słabych to obowiązek moralny, które- go nie można pominąć ani zapomnieć.
Uzdrawiające słowa Chrystusa: Ufaj, synu. Odpuszczają ci się twoje grzechy (Mt 9, 2), możemy usłyszeć w sakramencie spowiedzi, która jest najwspanialszym lekarstwem na nasze zranienia i pozwala nam wrócić w ramiona miłosiernego Ojca. Dlatego warto o nią zadbać. Jak to zrobić? Ten niewielki poradnik zawiera odpowiedzi na wszystkie dręczące nas w tej kwestii pytania i wątpliwości, a także liczne wskazówki praktyczne pomocne w przygotowaniu się do spowiedzi i owocnym przeżyciu jej. Przypomina też o pozytywnym wymiarze Dekalogu oraz roli rachunku sumienia w codziennym podążaniu drogą nawrócenia ku pełni życia.
W kręgu problemów dotyczących życia ludzkiego refleksja antropologów, etyków, filozofów i teologów była od zawsze obecna i bardzo uważna ze względu na przyrodzoną i niezbywalną godność osoby ludzkiej oraz jej indywidualnego, osobowego życia. Kto podejmuje dyskusję na temat życia, szczególnie nad jego początkiem i końcem, staje w obliczu wyzwań bardzo specyficznych i nieraz całkowicie nowych, zależnych od współczesnego szybkiego rozwoju technologii biomedycznych.
Wyzwania te coraz częściej musi podejmować także spowiednik, stąd potrzebuje konkretnej wiedzy i dobrego zrozumienia zarówno tych kwestii, jak i aktualnych wytycznych Magisterium Kościoła w sprawach takich jak aborcja, in vitro, homoseksualizm, transseksualizm, pedofilia itp. Temu właśnie służy niniejsze vademecum, wzbogacone dodatkowo o wskazówki dotyczące posługi w konfesjonale według patrona spowiedników i moralistów św. Alfonsa Marii de Liguoriego, głęboko przekonanego, że jej podstawowym elementem jest miłosierdzie.
Można () stawiać pytanie: co sprawiło, iż były adwokat, późniejszy neapolitański kapłan o zapędach misyjnych (pragnął udać się do Chin), znalazł się na ołtarzach jako ze wszystkich neapolitańczyków największy święty, a spośród świętych największy neapolitańczyk? () Może warto je [jednak] przeformułować i zapytać najpierw o to, kto (lub Kto) sprawił, iż gorliwy misjonarz ubogich pasterzy kóz i owiec z amalfiańskich wzgórz został ostatecznie nazwany doktorem Kościoła? Bulla papieska z 1871 roku, zaczynająca się od słów Qui Ecclesiae suae, którą papież Pius IX, dziś błogosławiony, ogłaszał św. Alfonsa Liguoriego doktorem Kościoła, już w pierwszym zdaniu stwierdza, iż to właśnie Chrystus Pan, powodowany własną, niezawodną troską o swój Kościół, nieustannie wzbudza mężów wyróżniających się pobożnością i wiedzą, napełnionych duchem przenikliwego zrozumienia, którzy jak obfity deszcz mają wylewać potoki mądrości, by Oblubienica Pana zachowała swoją nieskalaną formę.
Książka omawia konkretne dylematy kleryckie, ujmując je jako problemy możliwe do rozwiązania na drodze autoformacji, określając ich przyczyny i przejawy i podając konkretne podpowiedzi środków i sposobów pracy nad sobą. Wzbogacona kontekstem biblijnym, licznymi świadectwami, nauczaniem Kościoła oraz cytatami z literatury przedmiotu, stanowi doskonały punkt wyjścia do stworzenia własnego programu samowychowawczego włączonego w formację seminaryjną. Należy wyrazić gratulacje J.E. Księdzu Biskupowi Januszowi Mastalskiemu za pomysł ukazania piękna pracy nad realizacją powołania kapłańskiego podejmowanego w życiu kleryckim (). Docenić należy naukową rzetelność oraz umiejętność podzielenia się pogłębioną refleksją, dostarczenie ogromu materiału do przemyśleń zaczerpniętego od szerokiej gamy autorów, konsekwentne i odważne zachęcanie współczesnych kleryków, by pozwolili się zainspirować mądrością Bożej pedagogii, oraz ich przełożonych, aby w duchu wiary, miłości i poczucia odpowiedzialności za Kościół wspierali tych, którzy w murach seminaryjnych odkrywają tajemnicę powołania. ks. dr hab. Jacek Siewora, prof. MWSE
Ten, kto przyjął chrześcijaństwo, żyje w pełni. Widzi więcej i głębiej. Umie oceniać i wartościować spotkanych ludzi oraz sprawy, które go dotykają. Uczy go tego wiara, która jest szkołą mądrości i odpowiedzialności. Dlatego trzeba ją zgłębiać, coraz lepiej poznawać, zadawać jej pytania i szukać na nie odpowiedzi. O tym właśnie jest ta książka. W ośmiu rozdziałach, niczym w ośmiu błogosławieństwach, omawiając tematy mocno związane z wiarą i bardzo ważne dla jej przeżywania, autor uchyla drzwi, za którymi kryją się rozliczne bogactwa wiary, i zaprasza czytelnika do ich odkrywania.
O czym mówi Bóg?, Co Bóg mówi do mnie? Do czego wzywa mnie Bóg? Te trzy pytania składają się na praktykowaną od dawna we wspólnotach kościelnych metodę rozważania słowa Bożego. Szczególnie istotna dla chrześcijanina jest Ewangelia. W słowach i wydarzeniach życia Jezusa szukamy pomocy do lepszego życia dla nas na co dzień, do nieustannego nawracania się i podążania za Nim. Osobiste rozważanie Ewangelii w całym roku liturgicznym, a zwłaszcza w tzw. okresach mocnych, gdy wezwani jesteśmy do głębszej i gorliwszej modlitwy, przynosi też pokój serca, umocnienie w trudnościach i pewność, że Bóg zawsze dotrzymuje obietnic, a Jezus nigdy nie opuści tych, których umiłował, ponieważ przyszedł na świat po to, aby go zbawić.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
