Wziąwszy pod uwagę powyższe refleksje, z pokorą publikuję kazania, który w większości i w nieco innej formie wygłosiłem w ostatnich latach w parafii Narodzenia św. Jana Chrzciciela w Korzkwi. Może przydadzą się komuś jako inspiracja do re- fleksji w niedziele, uroczystości i święta. Odwagi do publikacji dodaje mi fakt, że niewiele jest w tych tekstach mojej refleksji. Raczej jest to zbiór przykładów z literatury, filmu, muzyki, sztuk plastycznych i wydarzeń, które zostały zaczerpnięte z niezliczonych wprost źródeł: publikacji książkowych, internetowych czy innych mediów masowych, których dokładne udokumentowanie nie jest ani możliwe, ani potrzebne. Kazanie Pana Jezusa w Nazarecie, w którym, cytując proroka Izajasza, mówił o roku łaski od Pana, pomijając słowa: I dzień pomsty naszego Boga, okazało się katastrofą (por. Łk 4, 1630). Pytanie o to, czy nie jest to syn Józefa?, było tylko wstępem do próby strącenia Go z urwiska. Każdy ksiądz, czytając o podobnych niepowodzeniach Zbawiciela, z pokorą podchodzi do własnych doświadczeń kaznodziejskich. Amerykański kardynał Sean OMalley wspominał kiedyś o pierwszym kazaniu, jakie wygłosił do więźniów. Przeczytał w podręczniku homiletyki, że trzeba uwzględnić kontekst słuchaczy, więc postanowił mówić o wielkich ucieczkach opisanych w Biblii. Mówił o Danielu w jaskini lwów, o młodzieńcach w piecu oraz o cudownym uwolnieniu z więzienia Piotra i Pawła. Następnej nocy uciekło kilku więźniów. Nie każdy kaznodzieja może się pochwalić takim sukcesem, jakim było nawrócenie Pauliny Jaricot jednym kazaniem w czasie Wielkiego Postu 1816 roku. To jedno jedyne kazanie dało Rozważania na niedziele i święta6 początek Dziełu Rozkrzewiania Wiary i praktyce Żywego Różańca. Współczesny kaznodzieja rzadko też może sobie pozwolić na takie wystąpienie, jakim zasłynął dominikanin Fabian Birkowski podczas pogrzebu Piotra Skargi. Zaczął skromnie: Pierwej, niż ciało Wielebnego tego Ojca do ziemi włożycie, bracia najmilej- si, za łaską waszą niechaj słów kilka o nim przemówię. Później mówił przez prawie dwie godziny kazanie, które według relacji świadków zostało wysłuchane z wielką uwagą i zadowoleniem.
Książka przedstawia intelektualną biografię Dorothy Day,dziennikarki kojarzonej z lewicą, uczestniczki anarchistycznychdemonstracji, niestrudzenie, nawet w podeszłym wieku, działającejna rzecz praw człowieka, za co zdarzało się trafiała do aresztu.Dziś Dorothy Day jest kandydatką na ołtarze, a jej sposób myśleniauznawany jest za bliski pontyfikatowi Franciszka. Autor książki napodstawie jej listów, dzienników, książek oraz artykułów w różnychczasopismach, zwłaszcza w założonym przez nią The CatholicWorker, rekonstruuje jej zaplecze ideowe.Jak zauważa we wstępie ks. Wojciech Zyzak: Zapewne każdyczytelnik znajdzie w niniejszej książce rzeczy, które go zachwycą, aletakże takie, które go zbulwersują. Intencją autora nie jest ocenianietrafności czy aktualności głoszonych przez Służebnicę Bożąpoglądów, ale pokazanie jej postaci z całą fascynującą ostrościąradykalizmu i wierności wyznawanym poglądom, tak by pobudzićczytelnika do myślenia i dyskusji. Ponieważ książka nie pomijagrzechów i błędów kandydatki na ołtarze, czytając o nich, wartomieć w pamięci ulubione powiedzenie Day, zasłyszane odkierownika duchowego, że można iść prosto do piekła, naśladującniedoskonałości świętych.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
