Lectura super Matheum jest jednym z tych dzieł Tomasza z Akwinu, które być może na zawsze miało pozostać nieznane szerszemu gronu odbiorców. Zachowane jedynie w notatkach (reportationes) dwóch studentów - Piotra z Andrii i Leodegara z Besançon - nie zostało przez Tomasza ani zredagowane, ani autoryzowane. Najprawdopodobniej też nigdy nie dowiemy się, czy dominikanin w ogóle zamierzał upublicznić swoją propozycję interpretacji Ewangelii wg św. Mateusza. Jeżeli jednak rzeczywiście dzieło to powstało jakby bez wiedzy samego autora, to niewątpliwie otrzymaliśmy wyjątkową okazję, by przyjrzeć się Tomaszowi w trakcie zwyczajnej pracy dydaktycznej w zakonnym studium generale.

Chłopiec, który wspólnie z bratem wymyśla tajemnicze królestwo Boxen i przez kilka lat spisuje jego kroniki. Uczeń wiktoriańskiej szkoły z internatem prześladowany przez kolegów i emocjonujący się muzyką Wagnera. Młody żołnierz, ateista, który, na froncie I wojny światowej, nie zwracając uwagi na ostrzał ze strony nieprzyjaciela, czyta książki. Przyjaciel J.R.R. Tolkiena, profesor Oxfordu, nawrócony chrześcijanin, twórca Narnii... To opowieść o dylematach młodości autora, dojrzewaniu, wadzeniu się z Bogiem i odnajdywaniu na nowoRadości"", jak Lewis nazwał swoją drogę poszukiwania wiary.

W ostatnim półwieczu w światowej literaturze historycznej toczył się spór o sposób rozumienia średniowiecznej inkwizycji. Część historyków uznaje inkwizycję za sformalizowaną instytucję kościelną, która w imieniu papieża zwalczała w Kościele wszelkie przejawy nieortodoksji i nieposłuszeństwa. W większości jednak nowszych opracowań koncepcja ta została zakwestionowana. Zwrócono w nich uwagę, że pojęć inquisitio czy też officium inquisitionis nie można odnosić do jakiejś sformalizowanej instytucji, która w średniowieczu zajmowała się zwalczaniem herezji. Pierwszy termin oznaczał jedno z postępowań sądowych, drugi zaś był początkowo utożsamiany z działalnością kaznodziejską (officium praedicationis). Dopiero od lat 30. XIII w. pojęcie officium in­quisitionis nabrało nowego znaczenia i zaczęło oznaczać także urząd czy też funkcję sprawowaną przez biskupiego lub papieskiego inkwizytora, który prowadził postępowanie przeciwko heretykom. Prezentowany tom składa się z piętnastu artykułów opracowanych przez historyków z Czech, Polski, USA i Włoch. Większość z nich stanowi pokłosie konferencji zorganizowanej w 2008 r. w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim Jana Pawła II. Problematyka artykułów dotyczy przede wszystkim działalności papieskich inkwizytorów w Polsce, Czechach i na Węgrzech, choć znalazły się tu także teksty zajmujące się innymi obszarami Europy. Część artykułów ma charakter syntetyczny, podsumowując i korygując ustalenia dotychczasowej literatury przedmiotu. Inne mają charakter źródłoznawczy, wskazując nieznane materiały do badań nad inkwizycją lub też ukazując nowe możliwości interpretacji różnorodnych źródeł związanych z działalnością antyheretycką.

I ukazał mu się Anioł Pana. ?Pan jest z tobą ? rzekł mu ? dzielny wojowniku!". Odpowiedział mu Gedeon: "Wybacz, panie mój! Jeżeli Pan jest z nami, skąd pochodzi to wszystko, co się nam przydarza?" (Sdz 6, 12?13) Często w tych najtrudniejszych chwilach życia, kiedy tracimy już nadzieję, w nasze serca wkrada się zwątpienie. Gdzie jest Bóg? Dlaczego na to pozwala? Czy zapomniał o nas? Wtedy najbardziej tęsknimy za Jego obecnością, ale nie starcza nam sił nawet na to, by się pomodlić. Wszystko stracone. A jednak właśnie wtedy, w najbardziej ponurych ciemnościach naszego zwątpienia, najłatwiej przeoczyć cichą i wierną obecność Pana. Wtedy, kiedy nie ma już żadnej nadziei, On przychodzi i mówi do nas jak do Gedeona: "Pokój z tobą! Nie bój się niczego! Nie umrzesz". Pan z tobą, dzielny wojowniku! Przestań się bać i uwierz w moc Boga to najnowsza książka o. Józefa Witko, franciszkanina, autora takich książek jak: Nie bój się, wierz tylko!, Jezusie, Synu Dawida, ulituj się nade mną oraz Uzdrawiającej mocy Ducha Świętego. Tym razem Ojciec Józef sięga do postaci Gedeona, którego Pan powołał do wielkiego zwycięstwa nad wrogami Izraela i obdarzył wieloma błogosławieństwami. Gedeon, najmłodszy syn z ubogiej rodziny, niespodziewanie dla siebie samego stał się wielkim wojownikiem, bohaterem i duchowym przywódcą swego ludu - a wszystko to dzięki temu, że zaufał Bogu i uwierzył w to, co - po ludzku - wydawało się niemożliwe. A jednak jego droga do pełnego zawierzenia Panu była długa i bolesna. My także niekiedy tracimy rozeznanie we własnym życiu, nie jesteśmy pewni, do czego Bóg nas powołuje, czujemy się zagubieni - a nawet obawiamy się modlić, niepewni, czy jesteśmy gotowi na zmiany, których może dokonać w naszym życiu Boża moc. Tymczasem wystarczy poddać się miłości Ducha Świętego. Jak to uczynić? Ojciec Witko, obficie czerpiąc z piękna opowieści Starego Testamentu, przedstawia całą galerię postaci, które Bóg prowadził do większej wiary. Historie Hagar, Jozuego, Estery, Daniela uczą nas, jak rozpoznawać działanie Bożej mocy w naszym życiu i przekonują, że Bóg nie opuszcza nigdy swoich dzieci. Oprócz rozważań oraz modlitw zaczerpniętych z tradycji biblijnej w książce o. Witki jak zwykle znajdziemy także świadectwa osób, które doznały uzdrowienia oraz duchowej przemiany dzięki łasce Ducha Świętego.

Małżeńskie historie o przebaczeniu Wtedy Piotr zbliżył się do Niego i zapytał: «Panie, ile razy mam przebaczyć, jeśli mój brat wykroczy przeciwko mnie? Czy aż siedem razy?». Jezus mu odrzekł: «Nie mówię ci, że aż siedem razy, lecz aż siedemdziesiąt siedem razy. (Mt 18, 21–22) Przebaczyć 77 razy, znaczy przebaczyć zawsze. Wtedy, gdy zostaliśmy po raz kolejny boleśnie zranieni. Kiedy oskarżono nas niesprawiedliwie. Kiedy zostaliśmy zdradzeni… Ludzie zakochani przeważnie tryskają radością i energią, są przekonani, że cały świat należy do nich, że razem uda im się pokonać wszelkie przeciwności. Biorąc ślub, składają w rękach drugiej osoby całe swoje życie i szczęście. Dlatego, gdy w małżeństwie pojawia się złość, rozczarowanie, niezrozumienie, wielu osobom wydaje się, że świat wali im się na głowę. Krytyka w ustach kochanej osoby wydaje się dużo bardziej bolesna. Jej złość dotyka do głębi. Bez nieustannego, wzajemnego przebaczenia małżonkowie się rozchodzą. W świecie, w którym rozwód traktuje się często jako przykrą, ale jednak konieczność, małżonkowie potrzebują szczególnie mocnej miłości, ale także rad, jak kształtować świadomie relacje z drugą osobą. A mądrej miłości nie da się przecież nauczyć ani w szkole, ani na trwających przeważnie kilka godzin kursach przedmałżeńskich. Trzeba się jej uczyć całe życie. I z tego powodu oraz z przekonania, że kryzys małżeński można pokonać, powstała ta książka.

Co zrobić, gdy mamy wrażenie, że my lub ktoś z naszych bliskich jest wykorzystywany duchowo? Jak odróżnić autentyczne i twórcze zaangażowanie religijne od mechanizmów sekciarskich i destrukcyjnych? Gdzie szukać pomocy i jak odbudować zmanipulowaną osobowość? Odpowiedzi na wszystkie te pytania podejmują się Pascal Zivi i Jacques Poujol. O nadużyciu duchowym mówimy, gdy ktoś, korzystając ze swej pozycji przywódcy religijnego, dopuszcza się psychologicznej i duchowej dominacji nad drugim człowiekiem, pozbawiając go autonomii i wolnej woli. Zjawisko to dotyczy przede wszystkim sekt, choć czasem również niestety i wspólnot chrześcijańskich. Na podstawie swojego bogatego doświadczenia autorzy pozwalają zidentyfikować i zrozumieć zjawisko nadużycia duchowego i ułatwiają udzielenie pomocy ich ofiarom. Patrząc z perspektywy osób wierzących, którym na sercu leży nie tylko dobro ofiar, ale także prawda i czystość ewangelicznego przekazu, ostrzegają przed religijną manipulacją i dają wiedzę potrzebną, by zawczasu ją rozpoznać. Myślę, że nadużycie duchowe jest również formą gwałtu, którego dokonuje się w imieniu Boga i Chrystusa, zadając osobie wierzącej rany w samej głębi jej duszy. Konsekwencje tego są katastrofalne. Ofiary muszą pokonać wielkie trudności, aby powrócić do normalnego życia. Doszły one do wniosku, że Bóg lubi się mścić, że cały czas szuka słabości u ludzi wierzących, aby je karać i posyłać do piekła. Osoba wykorzystana duchowo ma bardzo negatywny obraz samej siebie. Przytłacza ją wstyd i z trudem okazuje innym zaufanie. W wielu przypadkach wykazuje silną „alergię” na jakikolwiek system religijny.

Duch Święty jest najbardziej tajemniczą z Osób Trójcy Świętej – a nauka o Nim to bardzo obszerna gałąź teologii chrześcijańskiej. Jak jednak korzystać z darów Ducha Świętego na co dzień? Jak rozpoznawać Jego obecność w Kościele i osobistym życiu modlitwy? Duch Święty to Dusza Kościoła, Twórca Jedności, a także Rozdający Dary. Do darów duchowych zsyłanych przez Parakleta należą między innymi cierpliwość, radość, pokój, wierność i opanowanie. Autor książki, Giuseppe D’Amore w przystępny sposób przybliża charakterystykę każdego z nich, objaśniając, w jaki sposób ich posiadanie prowadzi duszę chrześcijanina do doskonałości moralnej. Jak podkreśla, wszystkie dary Ducha składają się na największy z nich: owoc Ducha Świętego, którym jest miłość chrześcijańska (agape). „Miłość daje barwę i smak wszystkim owocom. Każdy z owoców to ta sama miłość, posiadająca odpowiednią jakość, nadającą jej szczególny koloryt” – mówi autor, porównując agape do diamentu mieniącego się niezliczonymi barwami. Jednakże owoce Ducha Świętego to nie tylko dary, o które możemy prosić w modlitwie – ich osiągnięcie i praktykowanie jest prawdziwym duchowym wyzwaniem. Autor podpowiada, w jaki sposób możemy współpracować z Duchem Świętym, dążąc do duchowej pełni i osobiście przyczyniając się do budowania jedności Kościoła, Ciała Chrystusowego.

Jest rok 1521. Trwa kryzys w Kościele katolickim. Rzym trawi symonia, spiski, zaangażowanie w świecką politykę, wiernych oburza sprzedaż odpustów, przeznaczonych na budowę najwspanialszego kościoła świata chrześcijańskiego – Bazyliki św. Piotra. Pojawia się jednak reformator, obdarzony bystrym umysłem mnich-augustianin. Szansy na zmianę upatruje w powrocie do korzeni, do Pisma Świętego. Odnowy Kościoła pragnie również najpotężniejszy monarcha Zachodu, cesarz Karol V. Okazję ku temu daje wybór na Stolicę Piotrową niezwykle prawego kapłana, papieża Hadriana VI. Oto opowieść o trzech wybitnych indywidualnościach, zaangażowanych w największą polityczno-religijną grę połowy II tysiąclecia. To historia cesarza, papieża i zwykłego mnicha, w którego sercu rodzi się pragnienie odnowy Kościoła. Czy mnich reformator zostanie nowym świętym Franciszkiem? Czy zasiądzie może w Kolegium Rzymskim jako kardynał? Czy papież przeprowadzi reformę? Czy wesprze ją cesarz? Schizma to powieść o wypadkach, które doprowadziły do największego rozłamu w dziejach Kościoła zachodniego, przedstawiona w zupełnie nowy sposób. Opowieść o tym, jak o losach chrześcijaństwa zadecydowały nie publiczne dysputy i teologiczne argumenty, ale ludzkie namiętności, żądza władzy i pragnienie zemsty. A wreszcie spisek, trucizna i sztylet skrytobójcy. To historia spisków snutych przez kardynałów i brutalności świeckich książąt. Opowieść o okrucieństwie i zdradzie. Historia wypadków, które doprowadziły do schizmy.

Odzwyczajanie się od pieluch i nauka korzystania z nocniczka to nie tylko kolejny problem, z którym musi poradzić sobie każdy rodzic - to przede wszystkim ważny etap w życiu twojego malucha, pierwszy mały krok ku samodzielności! Właśnie w tym czasie dziecko rozwija świadomość własnego ciała i naturalnych potrzeb - i będzie potrzebować twojej pomocy. Na szczęście możesz liczyć na fachowe porady Simone Cave i Caroline Fertleman! Autorki pomogą nie tylko rozwiązywać problemy związane z odzwyczajaniem się od pieluch, ale także przewidywać je wcześniej i zapobiegać im, tak aby nauka korzystania z nocniczka przebiegała bezstresowo i była dla twojego synka przede wszystkim dobrą zabawą.W książeczce Nauka nocniczka dla chłopców... prosta metoda! znajdziesz sposoby na rozwiązanie typowych problemów, z jakimi niedługo zmierzy się twój mały mężczyzna. Jaką strategię zastosować - siedzieć czy stać? Jak przeprowadzić trening ,,celowania""? Jak nazywać TĘ część ciała w rozmowie z maluchem? Kto będzie dla synka najlepszym nauczycielem: mama czy tata? Nauczysz się także, jak rozpoznać właściwe sygnały, aby nie zacząć nauki za wcześnie, gdy zmierzenie się z nocniczkiem będzie dla malucha zbyt trudne, ani za późno, gdy nauka szybko go znudzi

Dziewczynki zwykle uczą się szybciej - dotyczy to także tych najwcześniejszych umiejętności, takich jak korzystanie z nocniczka. Jednocześnie proces odzwyczajania się od pieluch może być dla nich bardziej stresujący, dlatego aby jak najlepiej towarzyszyć córeczce w nauce samodzielności, warto sięgnąć po Naukę nocniczka dla dziewczynek. Ten prosty i kompetentny poradnik podpowie ci, jak radzić sobie z typowymi problemami, a co ważniejsze - jak ich unikać. Dowiesz się przede wszystkim, po czym poznać, że dziewczynka jest gotowa do nauki korzystania z nocniczka, jakich zachowań możesz się spodziewać i jak sobie z nimi radzić oraz co zrobić, jeśli twoja córka uczy się opornie lub jest małą buntowniczką

Jeśli należysz do osób, które „od zawsze” chciały zrzucić kilka kilogramów i „próbowały już wszystkiego” – nowa książka Chantel Hobbs jest właśnie dla ciebie! Proponowana przez autorkę bardzo popularnego poradnika Nie używaj słowa dieta metoda jednego dnia opiera się na bardzo prostej zasadzie: nigdy nie myśl o więcej niż jednym dniu na raz. Jak zauważa Chantel, zarówno przeszłe nieudane próby, jak i nierealistyczne plany na przyszłość nie pomogą na dłuższą metę w zmianie stylu życia. Inspiracją dla powstania Metody jednego dnia była rozmowa, jaką przeprowadziła Chantel z jedną ze swoich przyjaciółek w momencie, gdy ta przeżywała kryzys po 144 dniach utrzymywania zdrowego trybu życia. Chantel uświadomiła sobie, że te 144 dni sukcesów wcale nie są motywujące dla jej przyjaciółki – nie cieszyła się z nich, lecz zamartwiała, że po tylu dniach poniesie porażkę. Najlepszym, co można zrobić, to dać z siebie wszystko dzisiaj, nie rozpamiętując „wczoraj” i nie zamartwiając się o „jutro”. Propozycja Chantel Hobbs nie jest kolejną dietą, która okaże się skuteczna albo nie – to program zmiany całego trybu życia. Porady autorki mają przede wszystkim pomóc czytelniczkom w zmianie nawyku przegrywania w nawyk osiągania sukcesów. A prawdziwy sukces to dokonywanie zmian w swoim życiu krok po kroku. Jak mówi Chantel: nie interesuje nas perfekcja, lecz ciągły postęp. Decydując się na metodę jednego dnia, nie ryzykujesz skazania się na rutynę i niewolę diety. Jedyne, na co się „narażasz” to uwolnienie się od złych przyzwyczajeń i zmiana na lepsze! W poradniku znajdziesz między innymi szczegółowo opracowane programy żywieniowe i zilustrowane zestawy ćwiczeń fizycznych, które możesz dopasować do swoich indywidualnych potrzeb oraz poruszające świadectwa kobiet, którym porady Chantel pomogły schudnąć, zmienić styl życia i odzyskać radość i pewność siebie.

Co powinnyśmy jeść, a czego unikać? A jeśli niektóre pokarmy są ryzykowne, jakie to dokładnie ryzyko i jak wielkie? Jakich środków odżywczych potrzebuje dziecko, i w jakich produktach je znajdziemy? Czy powinnaś stosować suplementy diety, a jeśli tak, to jakie? Ta podręczna, niezbyt długa książka stanie się twoim wybawieniem. Znajdziesz tu wszystkie odpowiedzi podane w jasny sposób: - spis pokarmów i napojów, do szybkiego sprawdzenia - wskazówki i informacje na temat wpływu alkoholu i kofeiny, z pełnym omówieniem problemu - porady dla przyszłych matek-wegetarianek i tych na specjalnych dietach - porady jak radzić sobie z porannymi nudnościami - jak utrzymywać zdrowy przyrost wagi w czasie ciąży i jak w rozsądny sposób się jej pozbyć po porodzie - najnowsze odkrycia naukowe na temat tego, jak jedzenie wpływa na rozwój dziecka, z uwzględnieniem zagrożenia alergiami - co powinnaś jeść, a czego unikać, podczas karmienia piersią

Medycyna świętej Hildegardy z Bingen popadła w zapo-•mnienie na okres ośmiuset lat. Sytuacja ta zmieniła się dopiero w wyniku sensacyjnego odkrycia. Otóż przed równo stu laty w Bibliotece Królewskiej w Kopenhadze znaleziono jedyny, odręcznie napisany egzemplarz Hildegardowego podręcznika medycyny - Causae et cumę, traktującego o przyczynach i metodach leczenia chorób. W roku 1932 został on po raz pierwszy opublikowany w całości po niemiecku przez profesora doktora Hugona Schulza w Greifswaldzie. Jednak książka ta raczej nie wyszłaby poza teoretyczne zainteresowanie, gdyby salzburski lekarz, doktor medycyny Gottfried Hertzka, nie uczynił jej fundamentem swojej nowej medycyny naturalnej, która jest dziś znana na całym świecie jako medycyna Hildegardy. Dzieło Causae et curae leży również u podstaw niniejszej książki, obejmującej wieloletnie prace badawcze i doświadczenia związane z tą medycyną w codziennej pracy lekarskiej z tysiącami pacjentów. Ponadto zawiera ona najbardziej sprawdzone oryginalne przepisy pochodzące z dzieła Hildegardy Physica. W ten sposób powstał praktyczny poradnik, zaadresowany zarówno do poszukujących pomocy pacjentów, jak i do lekarzy o szerokich horyzontach oraz osób leczących metodami niekonwencjonalnymi, pragnących stosować medycynę naturalną Hildegardy. Odpowiednio do pięciu zmysłów, których prawidłowe funkcjonowanie stanowi warunek zdrowia, podręcznik Causae et cumę składa się z pięciu części. Pierwsza jest opisem związków człowieka z kosmosem, gdyż „człowiek w swej postaci zespolił niebo i ziemię oraz wszelkie stworzenie i wszystko jest w nim ukryte". Należy do tego również harmonijne współdziałanie ludzkiej aktywności z czterema żywiołami - ogniem, powietrzem, wodą i ziemią, gdyż „cztery żywioły tkwią w człowieku i działają w nim". Hildegarda opisuje wpływ kosmosu na ludzkie zdrowie, działanie Słońca, Księżyca i gwiazd, wiatru i pogody, błyskawic i piorunów oraz wpływ ludzkiego działania na kosmos: „Gdyby człowiek postępował tak, jak by właściwie musiał, wtedy wszystkie pory roku i powietrze w tych porach pozostałyby jednakowe, zatem jednej wiosny takie jak poprzedniej, ponieważ jednak człowiek jest nieposłuszny, to żywioły także przekraczają swoje prawa". Większość chorób człowiek ściąga na siebie sam przez prowadzony tryb życia, nie uwzględnia bowiem umiaru we wszystkich rzeczach. Kto jednak zachowuje miarę, przykładowo w jedzeniu i piciu, ten będzie miał dobrą krew i zdrowe ciało. Hildegarda była przekonana o Bożej ingerencji w każdy proces leczenia, nawet jeśli człowiek jest „beznadziejnie" chory. Ponieważ „przez Ducha Bożego, pośledni rodzaj ludzki przekształca się w lepszy. W ten sposób człowiek staje się inny w swej naturze, gdyż to, co jest niebieskie, pokonuje i uszlachetnia to, co jest ziemskie". W drugiej części dzieła Causae et curae opisana jest Hildegardy diagnostyka całego ludzkiego ciała od stóp do głów - taka, jaką stosujemy w codziennej praktyce. Jej elementy stanowią: nauka o czterech temperamentach, czterech typach kobiet i mężczyzn, nauka o sokach znajdujących się w organizmie, wskazówki dotyczące seksualności, zapłodnienia i rodzenia, wielkie procesy odtruwania i oczyszczania - upust krwi, bańki, ignipunktura (patrz: Załącznik) - oraz zalecenia dietetyczne. W trzeciej części Hildegarda opisuje terapie: wielkie kuracje narządów, które pozwalają trwale uwolnić człowieka od jego cierpień. O tych środkach leczniczych Hildegarda mówi, że „są one wskazane przez Boga i uwalniają człowieka od cierpień albo Bóg nie może go jeszcze uwolnić od jego cierpień". Przykładowo, Bóg nie pozwala wyzdrowieć komuś, kto blokuje Jego uzdrowienie lub sam dla siebie stanowi przeszkodę, gdyż jest nieprzygotowany do usunięcia przyczyn, które wywołują jego chorobę. Należy tu wymienić przede wszystkim nieumiarkowanie w jedzeniu i piciu, nadużywanie środków odurzających i używek, takich jak tytoń i alkohol, oraz zbędnych, względnie szkodliwych leków. W czwartej części podręcznika omówione są choroby wewnętrzne, na przykład reumatyzm, kolki, puchlina, stan przed-nowotworowy i choroba nowotworowa, oraz odpowiednie środki lecznicze. Dużo miejsca zajmują dolegliwości kobiece (głównie choroby będące następstwem braku miesiączki) i wskazania lecznicze mające na celu unormowanie miesięcznego krwawienia. W piątej i ostatniej części Hildegarda opisuje cechy zdrowia i oznaki choroby, a zwłaszcza śmierci. Kiedyś w każdym naturalnym leczeniu brano pod uwagę te zwiastuny i Hildegarda także je uwzględnia, łącznie z oznakami zakończenia choroby. Szczególnie interesujący w tej części jest horoskop księżycowy, ukazujący wpływ Księżyca na moment poczęcia dziecka – zgodnie z założeniem, że rozwój człowieka w dużej części zależy od fazy Księżyca, w której został on spłodzony. Na tle cudownych sukcesów leczniczych, jakich doświadczyli nasi pacjenci dzięki stosowaniu Hiłdegardowych receptur, akademicko-monastyczny spór o prawdziwość bądź wizjonerskie pochodzenie podręcznika medycyny Hildegardy okazuje się nieistotny, gdyż sprowadza się do zgodności z ideami świętej z Bingen. Amerykanka Ruth Marie Wałker-Moskop w pracy doktorskiej Health and Cosmic Continuity in Hildegard of Bingen (University of Texas, Austin), napisanej w roku 1985, logicznie dowiodła na podstawie teorii żywiołów, że we wszystkich dziełach świętej, począwszy od pierwszej książki Scivias, a skończywszy na ostatniej, dotyczącej dzieł Bożych, medycyna zajmuje centralne miejsce. Według Hildegardy cały wszechświat ma jeden cel, zachować zdrowie człowieka. „We wszystkich stworzeniach, zwierzętach, ptakach, rybach, ziołach i drzewach owocowych kryją się tajemnicze, uzdrawiające siły, o których człowiek nie może wiedzieć, jeśli nie zostaną mu one objawione przez samego Boga" - pisze święta w przedmowie do swojej książki O dziełach Bożych. W tym sensie jej nauka o zdrowiu i leczeniu współdziała z uzdrawiającymi siłami przyrody jako medycyna objawiona. Czerwiec 1993, Allensbach am Bodensee DR WlGHARD STREHLOW - z przedmowy do książki  Wiedza lecznicza św Hildegardy z Bingen od A do Z Spis treści: Przedmowa Wprowadzenie: Kompleksowa medycyna świętej Hildegardy choroby od A do Z Indeks chorób i ich przyczyn Indeks środków leczniczych i terapii Artretyzm Bóle głowy Choroby kobiece Schorzenia nerek Choroby układu nerwowego Choroby oczu Choroby dróg oddechowych Choroby narządów płciowych Puchlina Rak i stan przed nowotworowy Choroby reumatyczne Choroby serca i układu krążenia Choroby skóry Schorzenia śledziony Choroby uszu Wrzody na nogach Zatrucie Leczenie zębów Choroby żołądkowo-jelitowe i nauka Hildegardy o odżywianiu Dolegliwości dróg żółciowych załącznik Sztuka leczenia kamieniami szlachetnymi Plan odżywiania według Hildegardy Habermus Zupy z orkiszem Praktyka postu według Hildegardy Praktyka psychoterapeutyczna według Hildegardy Upust krwi w celu jej oczyszczenia Bańki jako szybka pomoc Ignipunktura lub lepsze ukrwienie dzięki rozżarzonym stożkom Krótka biografia - Hildegarda z Bingen Spis literatury  

Książka dla dzieci... ale także ich rodziców! Tradycjnie pytanie ?Mamo, skąd się biorą dzieci?? zadane niewinnym głosem dziecka w dowolnym wieku zwykle budzi u rodziców zimne dreszcze ? wciąż jeszcze trudno nam o tym rozmawiać, tym bardziej z dziećmi. Jednak bywają pytania jeszcze bardziej kłopotliwe: ?Co to jest dziewictwo??, ?Dlaczego antykoncepcja jest zła??, ?Na czym polega aborcja??, ?Czy trzeba się bać rodzenia dzieci??. Na takie pytania trzeba odpowiadać: szczerze, mądrze, odpowiedzialnie ? i szybko, zanim ktoś inny, komu niekoniecznie zależy na dobru naszych dzieci, zrobi to za nas. Mariola Wołochowicz, matka trójki dzieci, razem z mężem prowadząca na co dzień Fundację Misja Służby Rodzinie (autorzy wielu książek, w tym m.in. Seks po chrześcijańsku), podpowiada jak rozmawiać o tych trudnych i ważnych sprawach z dziećmi. Kiedy zacząć rozmawiać ze swoimi pociechami o ?tych sprawach?? Często dzieci same podejmują temat seksualności i do rodziców należy jedynie stworzenie atmosfery zaufania i bezpieczeństwa, która ośmieli je do zadawania pytań i wyrażania wątpliwości. Autorzy przywołują rozmowy, które sami kiedyś przeprowadzili w swojej rodzinie, by pokazać, że da się rozmawiać o tym swobodnie i szczerze, wprowadzając jednocześnie dzieci w świat wartości chrześcijańskich. W praktycznym poradniku Porozmawiaj ze mną omówiony został szereg najważniejszych i najbardziej drażliwych kwestii związanych z seksualnością, wymagających odniesienia się do sfery moralności i etyki ? sztandarowe ?tematy tabu?. Ale nie tylko ? autorzy zadbali także o wyjaśnienie innych, często pomijanych zagadnień, które dla chrześcijan powinny być szczególnie ważne: akceptacji własnego ciała (nawet w trudnym okresie dojrzewania), odwagi życia zgodnie z wyznawanymi zasadami czy radzenia sobie z pokusami.

...prosto, jasno, spontanicznie i od serca. Franciszkańskie katechezy z Internetu Bez sloganu to książka powstała w oparciu o cykl popularnych internetowych programów dwóch młodych franciszkanów, o. Leonarda Bieleckiego i o. Jakuba Waszkowiaka. Powstanie takiego cyklu było w Polsce zupełną nowością. Po raz pierwszy każdy użytkownik portalu YouTube mógł obejrzeć krótką, lecz treściwą katechezę przygotowaną na zaproponowany przez internautów temat. Przedstawione przez autorów rozważania zostają teraz utrwalone w bardziej tradycyjnym medium – na papierze, dzięki czemu możemy powrócić do nich raz jeszcze, na spokojnie, dzięki wszystkim zaletom słowa drukowanego. Autorzy mówią krótko, z humorem, możliwie jasno i bez ogródek nawet o najtrudniejszych problemach i tematach związanych z Kościołem i religią. Będziemy mogli przeczytać m.in. rozważania o modlitwie, sakramentach, powołaniu, wolnej woli, o problemach związanych z seksualnością czy psychiką człowieka, w tym także o tych zagadnieniach, które mogą być trudne czy budzić niepokój, szczególnie młodych ludzi. Każda z katechez zachowuje formę dialogu i nie zajmuje więcej niż kilka stron. O. Leonard i O. Jakub zaskakują swoją otwartością – traktują wszystkie pytania młodych ludzi na poważnie, odpowiadają szczerze, wnikliwie, współczesnym językiem – bez sloganu!

Pismo Święte daje nam liczne obietnice Bożej opieki i osobistego prowadzenia przez Ducha Świętego – powierzając swoje życie Chrystusowi, możemy oczekiwać łaski mądrości i umacniającego poczucia Bożej obecności. Jak jednak rozpoznać subtelną, cichą mowę Ducha Świętego pośród zgiełku rozmaitych impulsów, które do nas docierają? Jak wykształcić w sobie wrażliwość na głos Boga i jak wytrwać w słuchaniu Go nawet wtedy, gdy mamy własne pomysły na życie? Eberhard Mühlan, korzystając ze swojego bogatego doświadczenia kierownika duchowego oraz własnych przeżyć, podpowiada, jak rozpoznawać i wykorzystywać w życiu natchnienia Ducha Świętego. Szczegółowo objaśnia sposoby, na które Bóg może do nas przemawiać: prowadzenie bezpośrednie i nieuświadomione, słowa poznania oraz sny i wizje. Za ilustrację wykładu służą obficie przywoływane przykłady losów postaci biblijnych, które zaufały Panu i odważnie pełniły Jego wolę.

Zaczynamy się ze sobą spotykać. Zakochujemy się. Co dalej? Wspólne mieszkanie? A może dwa mieszkania, ale czasem wspólne łóżko? Czy może małżeństwo? Myriam Terlinden, autorka niniejszej książki, zdaje sobie sprawę, że ta ostatnia odpowiedź nie jest tak oczywista dla młodych ludzi jak niegdyś. Nieformalne związki stają się coraz powszechniejsze. Celem autorki staje się zatem pomoc dla młodych osób stojących przed podjęciem kluczowych w życiu decyzji. Myriam Terlinden stara się udzielić możliwie bezstronnych odpowiedzi na ich pytania i wątpliwości, przytaczając wiele autentycznych świadectw ludzi, którzy doświadczyli życia małżeńskiego lub pozostawali w związkach nieformalnych, i mogą podzielić się swoimi doświadczeniami. Autorka przedstawia wiele argumentów za i przeciw małżeństwu. Pokazując również i plusy wspólnego życia bez legalizacji związku, nie waha się jednak przed demaskacją złudzeń wiązanych często z taką sytuacją. Uświadamia, że zdarza się i tak, że szczęśliwe bywają w tego typu relacjach tylko osoby, które ?kochają mniej?, że często potrzeba utrzymania partnera staje się przyczyną wzajemnego okłamywania się, że brak poczucia bezpieczeństwa bywa nierzadko przyczyną depresji, zaburzeń w sferze psychicznej oraz seksualnej. Autorka stara się skłonić swoich czytelników przede wszystkim do refleksji ? świadomość podejmowanych decyzji jest dla niej podstawą udanego związku. * Masz wątpliwości? * Potrzebujesz rady? * Chcesz poznać przeżycia ludzi, który zdecydowali się na małżeństwo lub związek nieformalny? * A może po prostu dowiedzieć się więcej o swojej psychice i seksualności? Przeczytaj Wziąć ślub czy tylko razem zamieszkać ? to lektura dla wszystkich, którzy pragną świadomie kształtować swoją relację z drugą osobą.

Dopóki mamy twarze to niemal nieznane w Polsce arcydzieło C. S. Lewisa, autora Opowieści z Narnii; jego ostatnia powieść, napisana dla dorosłych czytelników. W starożytnej krainie Glome, gdzie czci się krwawą boginię Ungit, dorastają dwie królewskie córki: piękna i tak brzydka, że zakrywa twarz welonem. Gdy na królestwo spadają plagi i nieszczęścia, świątynia Ungit żąda krwawej ludzkiej ofiary, która ma odwrócić gniew bogini. Ofiara zostanie złożona tajemniczej Bestii, mieszkającej w cieniu Szarej Góry. Oczy kapłanów Ungit zwracają się na mieszkańców Pałacu… Dopóki mamy twarze to historia miłości, opowieść o walce między rozumem a pierwotnymi siłami, o prawdzie i fałszu, wierze i złudzeniu. To ostatnie słowo jednego z ojców gatunku fantasy jest niewątpliwie wielką literaturą, a zarazem arcydziełem mistrza wyobraźni, powieścią o sensacyjnej akcji, pełną tajemniczości i grozy, historią przykuwająca od pierwszej do ostatniej strony. Książkę można czytać jako wciągającą opowieść o mieszkańcach barbarzyńskiej krainy leżącej w cieniu Szarej Góry, ale także jako opowiedziany na nowo starożytny mit, wieloznaczną historię, która mówi o człowieku – istocie zależnej od swojej cielesności, mściwej i zazdrosnej, a jednocześnie tęskniącej do doskonałości i piękna. To także opowieść o problemie wiary – o tych, którzy uwierzyli i o wątpiących.

Autorka przedstawia wszystkie wzloty i upadki przyszłej mamy, zaczynając od testu ciążowego, przez dolegliwości kolejnych miesięcy i salę porodową, a kończąc na powitaniu na świecie dziecka.

„To nie jest temat dla młodego, zdrowego człowieka takiego jak ty!” – tymi słowy zaczyna swoją książkę Constanze Köpp. To odpowiedź, którą wielokrotnie słyszała od starszych, kiedy jeszcze jako dziewczynka lub nastolatka próbowała rozmawiać z nimi o śmierci. Autorka opowiada o pełnym zakłopotania milczeniu, z którym spotykała się, pytając o osoby nieuleczalnie chore i cierpiące. Całkowitym tabu była śmierć dzieci. A przecież śmierć – temu nikt nie zaprzeczy – jest paradoksalnie jedyną nieuniknioną rzeczą w życiu. Z perspektywy chrześcijańskiej nie jest też wcale jego końcem, ale momentem przejścia. Kult zdrowia i młodości, próba zepchnięcia w nieświadomość problemu nieuleczalnej choroby i umierania, to niewątpliwie znaki naszej epoki. Powieść niemieckiej autorki jest literacką próbą przeciwstawienia się milczeniu o sprawach ostatecznych, próbą zachęcenia do refleksji na ich temat, dodania rodzicom odwagi w rozmowie z dziećmi na te trudne tematy. Oto niezwykła opowieść nieuleczalnie chorej dziewczynki, opowiedziana z „nieziemskiej perspektywy”. Przebywając w niebie, pod opieką anioła Archibalda, Franny wspomina swoje krótkie życie na ziemi, walkę z chorobą, dojrzewanie do umierania i niezwykły moment przejścia z jednego świata do drugiego. Obserwuje „z góry” rodziców, siostrę oraz ukochaną przyjaciółkę Klarę, swojego „oswojonego Lisa”. Najdalsza podróż nie jest tylko książką o chorobie i umieraniu – Franny, próbując się przygotować do śmierci, szuka odpowiedzi na trudne pytania dotyczące duszy, wiary, samobójstwa, cierpienia i nadziei. W wyjaśnieniu niektórych wątpliwości pomagają jej rodzice, inne pytania zostają bez odpowiedzi, jednak tym, co przemawia do czytelnika jest bezpośredniość, prostota i odwaga, z jaką Franny rozważa kwestie niezrozumiałe nie tylko dla dzieci. Historia dziewczynki wzrusza, ale też daje nadzieję – niebo opisane przez Franny to przestrzeń Bożej miłości, dom, gdzie nie ma już cierpienia i tęsknoty. Książka Constanze Köpp powstała dzięki rozmowom autorki z małą córeczką, a także wizytom w hamburskim hospicjum dla dzieci „Gwiezdny most”. Najdalszą podróż można postawić na półce obok takich książek jak Mały Książę, Bracia Lwie Serce czy Hallo, Pan Bóg? Tu Anna..., ulubionych lektur Franny i jej małej siostry Jessi.