Autorem książki Granica ewolucji. W poszukiwaniu ograniczeń darwinizmujest Michael J. Behe, amerykański biochemik i autor koncepcji nieredukowalnejzłożoności.Pierwsze, anglojęzyczne wydanie publikacji ukazało się w 2007roku nakładem wydawnictwa Free Press.Autor zastanawiał się, czy darwinowskiproces ewolucji może stanowić wyjaśnienie dla powstania i rozwoju życia naZiemi? Już w książce Czarna skrzynka Darwina uczony opowiedział się za poglądem,że podobieństwa w budowie morfologicznej i genetycznej organizmów wyraźnieprzemawiają na rzecz idei wspólnoty pochodzenia. W tym sensie jest onewolucjonistą, tyle że niedarwinowskim. W prezentowanej publikacji Behepodtrzymuje ten pogląd i podkreśla, że życie na Ziemi rozwijało się drogąpowolnych przekształceń, a w procesie powstawania nowych gatunków kluczową rolęodgrywał darwinowski dobór naturalny.We współczesnej biologiiewolucyjnej funkcjonuje twierdzenie, że różnorodność form organicznych jestrezultatem działania przypadkowych mutacji i doboru naturalnego. Poglądten zwie się neodarwinizmem. Behe natomiast utrzymuje i na tym polega jegoodejście od darwinizmu że wraz z rozwojem biochemii i genetyki stało się jasne,że różne formy życia i wiele struktur biologicznych nie mogły powstać drogąprzypadkowych mutacji. Uczony argumentuje, że większość mutacji, które decydująo obecnym stanie przyrody ożywionej, nie miało charakteru losowego, jakprzypuszczają darwiniści, ale było wynikiem inteligentnego projektu. Twierdzi onmiędzy innymi, że teoria ewolucji nie jest w stanie wyjaśnić pochodzeniawzględnie prostych struktur biologicznych, które wymagają niezależnego powstaniawięcej niż dwóch rodzajów białek. Zdaniem Beheego prawdopodobieństwo takiegowydarzenia jest zbyt małe na gruncie procesów przyrodniczych i dlategowyjaśnienia przedstawiane przez biologów ewolucyjnych są małowiarygodne.Amerykański biochemik twierdzi, że argumenty na rzecz teoriiinteligentnego projektu można znaleźć nie tylko w biologii, ale także w chemiioraz kosmologii. Behe nawiązuje do mocniejszej interpretacji zasadyantropicznej, zgodnie z którą warunki panujące we wszechświecie zostały celowodostrojone, aby na Ziemi mogło zaistnieć złożone życie.Michael J.Behe jest jednym z głównych przedstawicieli teorii ID. Prezentowana książkazainteresuje z pewnością nie tylko krytyków darwinizmu, ale także zwolennikównaturalistycznych idei powstania i rozwoju życia naZiemi.
Lider Ruchu Inteligentnego Projektu Phillip E. Johnson zastanawia się w swoim przełomowym dziele „Darwin przed sądem” nad różnymi scenariuszami pochodzenia i rozwoju życia na Ziemi. Twierdzi między innymi, że istniejąca różnorodność biologiczna nie może być efektem działania przypadkowych mutacji i doboru naturalnego. Według Johnsona darwinowski mechanizm ewolucji może być jedynie odpowiedzialny za niewielkie (mikroewolucyjne) zmiany w określonych granicach. Autor podkreśla, że nie ma żadnych wiarygodnych świadectw empirycznych przemawiających na rzecz podstawowej tezy ewolucjonistów, iż nagromadzenie niewielkich zmian w budowie organizmów może prowadzić do zupełnie nowych form życia.
Krytyka darwinizmu zawarta w tej książce dotyczy przede wszystkim postaw uczonych, którzy są tak głęboko przekonani o słuszności filozoficznej zasady naturalizmu w nauce, że nawet nie biorą pod uwagę ujęć alternatywnych. Johnson argumentuje, że w nauce należy dopuścić wyjaśnienia wykraczające poza przyjęty paradygmat naturalizmu, ponieważ tylko wtedy można dostrzec słabości obecnego punktu widzenia i poszukać innej drogi do zrozumienia różnorodnego świata przyrody.
Phillip E. Johnson urodził się w 1940 roku w miejscowości Aurora w stanie Illinois. Studiował literaturę na Harvard University, a następnie prawo na University of Chicago. Pracował w biurze sędziego Sądu Najwyższego Stanów Zjednoczonych Earla Warrena, a także dołączył do zespołu sędziego Sądu Najwyższego stanu Kalifornia Rogera J. Traynora. Od roku 1967 wykładał prawo na University of California w Berkeley.
W 1991 roku Johnson wydał książkę „Sąd nad Darwinem”. Główna teza owej pracy głosi, że darwinizm nie jest stanowiskiem wspieranym przez świadectwa empiryczne, ale jest motywowany głównie filozoficzną zasadą naturalizmu, która z definicji wyklucza wszystko to, co do niej nie należy. Kolejne książki Johnsona – „Reason in the Balance” [Rozum w równowadze] oraz „The Wedge of Truth: Splitting the Foundations of Naturalism” [Klin prawdy. Wyburzanie fundamentów naturalizmu] – są kontynuacją krytyki współczesnego rozumienia naukowości. Na początku lat dziewięćdziesiątych pod kierownictwem Johnsona doszło do powołania Ruchu Inteligentnego Projektu.
Seria Inteligentny Projekt to pierwsza tak ambitna i bogata propozycja na polskim rynku wydawniczym, w ramach której ukazują się książki dotyczące teorii inteligentnego projektu – Intelligent Design (ID).
Autorzy zastanawiają się: czy różnorodność życia na Ziemi może być wyjaśniona wyłącznie przez procesy czysto przyrodnicze? Czy złożone struktury biologiczne mogły powstać drogą przypadku i konieczności, bez udziału inteligencji? Czy Ziemia jest tylko jedną z wielu niczym niewyróżniających się planet?
Teoria inteligentnego projektu jest ogólną teorią rozpoznawania projektu i ma szerokie zastosowanie w takich dziedzinach nauki, jak kryminalistyka, historia, kryptografia, astronomia i inżynieria. Seria Inteligentny Projekt pokazuje, że koncepcja ID powinna być stosowana również w zagadnieniach pochodzenia i rozwoju różnych form życia, a także w próbie zrozumienia nas samych.
Autorem książki Darwin przed Sądem jest Phillip E. Johnson, amerykańskiprofesor prawa i jeden z założycieli Ruchu InteligentnegoProjektu.Publikacja jest efektem jego przemyśleń na temat rzeczywistejwartości darwinizmu. Pierwsze, anglojęzyczne wydanie książki ukazało się w 1991roku nakładem wydawnictwa Regnery Gateway. Kilka lat wcześniej Johnson zapoznałsię z poglądami Michaela Dentona i Richarda Dawkinsa. Uczeni ci przedstawialiróżne podejścia do darwinowskiej teorii ewolucji pierwszy jest jej krytykiem, adrugi wieloletnim zwolennikiem. Po przeczytaniu tych i innych publikacji Johnsonzdecydował się przedstawić własne poglądy na temat darwinizmu.Autorzastanawia się nad różnymi scenariuszami pochodzenia i rozwoju życia na Ziemi.Twierdzi między innymi, że istniejąca różnorodność biologiczna nie mogła byćefektem działania przypadkowych mutacji i doboru naturalnego. Darwinowskimechanizm ewolucji może jak twierdzi Johnson być jedynie odpowiedzialny zaniewielkie (mikroewolucyjne) zmiany w określonych granicach. Amerykańskiprofesor prawa podkreśla, że nie ma żadnych wiarygodnych świadectw empirycznychprzemawiających na rzecz podstawowej tezy ewolucjonistów, iż nagromadzenieniewielkich zmian w budowie organizmów może prowadzić do zupełnie nowych formżycia.Krytyka darwinizmu zawarta na stronach niniejszej książki dotyczyprzede wszystkim postaw uczonych, którzy jak pisze Johnson są tak głębokoprzekonani o słuszności filozoficznej zasady naturalizmu w nauce, że nawet niebiorą pod uwagę ujęć alternatywnych. Amerykański prawnik argumentuje, że w naucenależy dopuścić wyjaśnienia wykraczające poza przyjęty paradygmat naturalizmu,ponieważ tylko wtedy można dostrzec słabości obecnego punktu widzenia i poszukaćinnej drogi do zrozumienia różnorodnego świata przyrody.granicach.Amerykański profesor prawa podkreśla, że nie ma żadnych wiarygodnych świadectwempirycznych przemawiających na rzecz podstawowej tezy ewolucjonistów, iżnagromadzenie niewielkich zmian w budowie organizmów może prowadzić do zupełnienowych form życia.Krytyka darwinizmu zawarta na stronach niniejszej książkidotyczy przede wszystkim postaw uczonych, którzy jak pisze Johnson są takgłęboko przekonani o słuszności filozoficznej zasady naturalizmu w nauce, żenawet nie biorą pod uwagę ujęć alternatywnych. Amerykański prawnik argumentuje,że w nauce należy dopuścić wyjaśnienia wykraczające poza przyjęty paradygmatnaturalizmu, ponieważ tylko wtedy można dostrzec słabości obecnego punktuwidzenia i poszukać innej drogi do zrozumienia różnorodnego świata przyrody.
Autor „Czarnej skrzynki Darwina”, amerykański biochemik Michael J. Behe, podkreśla, że literatura naukowa zawiera wiele opisów tego, jak coś funkcjonuje (np. Układ Słoneczny). Behego interesuje zaś pochodzenie tego, co już istnieje. Autor kieruje naszą uwagę na świat przyrody ożywionej w mikroskali i zastanawia się, czy życie na poziomie molekularnym, czyli „fundament życia”, może zostać wyjaśnione na podstawie losowych mutacji i doboru naturalnego.
Behe prowadzi czytelnika przez rzetelną argumentację, której sednem jest nieredukowalna złożoność cechująca według autora niektóre układy biologiczne, zwane przez niego mechanizmami molekularnymi. Zgodnie z tym ujęciem, układ nieredukowalnie złożony składa się z wielu wzajemnie dopasowanych części, które pełnią określoną funkcję. Usunięcie chociażby jednego elementu powoduje, że układ przestaje być funkcjonalny. Behe twierdzi, że układy tego typu nie mogły powstać na gruncie darwinowskiej ewolucji kumulatywnej postępującej małymi krokami, ale są świadectwem inteligentnego projektu. Amerykański biochemik omawia między innymi przykład wici bakteryjnej, która składa się z około 50 różnych typów białek i służy bakteriom jako swego rodzaju silnik obrotowy. Aby zobrazować swój pogląd, uczony posłużył się przykładem struktury nieredukowalnie złożonej stosowanej w życiu codziennym, mianowicie pułapki na myszy. Musi ona posiadać od razu wszystkie elementy w odpowiednim ułożeniu, ponieważ w innym przypadku nie pełniłaby określonej funkcji polegającej na łapaniu myszy.
Behe jest ewolucjonistą, ale niedarwinowskim. Akceptuje on pogląd o wspólnocie pochodzenia, lecz odrzuca twierdzenie o przypadkowych mutacjach mogących doprowadzić do powstania złożonych struktur biologicznych. Książka „Czarna skrzynka Darwina” zawiera pozytywną argumentację na rzecz teorii inteligentnego projektu.
Autor „Czarnej skrzynki Darwina”, amerykański biochemik Michael J. Behe, podkreśla, że literatura naukowa zawiera wiele opisów tego, jak coś funkcjonuje (np. Układ Słoneczny). Behego interesuje zaś pochodzenie tego, co już istnieje. Autor kieruje naszą uwagę na świat przyrody ożywionej w mikroskali i zastanawia się, czy życie na poziomie molekularnym, czyli „fundament życia”, może zostać wyjaśnione na podstawie losowych mutacji i doboru naturalnego.
Autorem książki jest amerykański biolog Jonathan Wells.Pierwsze, anglojęzyczne wydanie ukazało się w 2000 roku nakładem wydawnictwa Regnery Publishing.Prezentowana publikacja stanowi analizę dziesięciu najbardziej znanych świadectw, które w powszechnej opinii potwierdzają słuszność darwinizmu. Wells zwraca uwagę, że wiele środowisk traktuje przywołane przykłady jako ikony ewolucji. W swojej książce podejmuje on różnorodne zagadnienia, omawiając m.in.: darwinowskie drzewo życia sporządzone na podstawie odkrytych skamieniałości, homologię kończyn kręgowców, rysunki Ernsta Haeckela ukazujące podobieństwa między embrionami różnych form życia, skamieniałość archeopteryksa, a także znane zięby Darwina z wysp Galapagos.Wells podkreśla, że przedstawione ikony ewolucji są niezgodne z danymi empirycznymi, a także wskazuje, że niektóre zostały nawet celowo sfałszowane. Autor publikacji bardzo wiele uwagi poświęca rysunkom Haeckela, które w opinii amerykańskiego biologa zostały sporządzone w taki sposób, aby uwiarygodnić teorię Darwina. Wells zastanawia się, dlaczego ryciny niemieckiego badacza nadal pojawiają się w akademickich podręcznikach do biologii, skoro już dawno ustalono, że ich treść jest niezgodna z rzeczywistością. Zdaniem autora Ikon ewolucji zaistniała sytuacja wynika z bezkrytycznego stanowiska wobec teorii ewolucji Darwina.Amerykański uczony twierdzi, że zdyskredytowane ikony należy albo wykreślić z podręczników, albo zachować je w formie przykładów dawnych świadectw na rzecz darwinizmu, które obecnie nie mogą być traktowane jako wiarygodne dane empiryczne. Jeżeli omawiane przykłady staną się jedynie częścią historii nauki, to, jak zastanawia się Wells, jaka jest rzeczywista wartość darwinizmu, skoro jego najważniejsze ikony nie świadczą o tym, o czym świadczyć powinny?
Książka „Ikony ewolucji. Nauka czy mit?” stanowi błyskotliwą analizę dziesięciu najbardziej znanych świadectw, które w powszechnej opinii potwierdzają słuszność darwinizmu i są traktowane jako ikony ewolucji. Są to m.in.: darwinowskie drzewo życia sporządzone na podstawie odkrytych skamieniałości, homologia kończyn kręgowców, rysunki Ernsta Haeckla ukazujące podobieństwa między embrionami różnych form życia, skamieniałość archeopteryksa, a także znane zięby Darwina z wysp Galapagos.
Autor książki, biolog Jonathan Wells, podkreśla, że przedstawione ikony ewolucji są niezgodne z danymi empirycznymi, a także wskazuje, że niektóre zostały nawet celowo sfałszowane, jak na przykład rysunki Haeckla, które – w jego opinii – są sporządzone w taki sposób, aby uwiarygodnić teorię Darwina. Wells zastanawia się, dlaczego ryciny niemieckiego badacza nadal pojawiają się w akademickich podręcznikach do biologii, skoro już dawno ustalono, że ich treść jest niezgodna z rzeczywistością. Zdaniem autora „Ikon ewolucji” zaistniała sytuacja wynika z bezkrytycznego stanowiska wobec teorii ewolucji Darwina.
Amerykański uczony twierdzi, że zdyskredytowane ikony należy albo wykreślić z podręczników, albo zachować je w formie przykładów dawnych świadectw na rzecz darwinizmu, które obecnie nie mogą być traktowane jako wiarygodne dane empiryczne. Jeżeli omawiane przykłady staną się jedynie częścią historii nauki, to jaka jest rzeczywista wartość darwinizmu, skoro jego najważniejsze ikony nie świadczą o tym, o czym świadczyć powinny?
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
