Lotnictwo to stosunkowo młody, ale niezwykle dynamicznie rozwijający się rodzaj sił zbrojnych i jedno z najbardziej doniosłych osiągnięć technicznych człowieka, który wreszcie spełnił odwieczne marzenie o lataniu na podobieństwo ptaków. Czy dziś podróżując szybkim, komfortowym i niezawodnym samolotem pasażerskim, zdajemy sobie sprawę, że lotnictwo to dziedzina, która niedawno obchodziła studziesięciolecie istnienia, a w 2018 roku obchodziliśmy jubileusz stulecia lotnictwa polskiego? Że niedawno minęło sto lat od pierwszego wykorzystania samolotu w działaniach wojennych? Jeszcze niespełna sto lat temu przypominały one latające etażerki z patyków i płótna pospinane linkami i drutem, a każdy lot był igraniem ze śmiercią. Dziś trudno wyobrazić sobie świat bez samolotów. Stało się tak, gdyż zdobywanie błękitnych przestworzy zawsze fascynowało wielu, ale tylko wybranym dane było usiąść za sterami samolotu. Kto chociaż raz tego spróbował, ten do końca życia będzie pamiętał niecodzienne wrażenia i będzie miał satysfakcję ze swojego czynu. Książka prezentuje niełatwą drogę skromnego chłopca z małej wioski do grona takich właśnie zdobywców, do elity Polskich Sił Zbrojnych. Przybliża czytelnikowi nieodległą, ale jakże inną od współczesnej atmosferę lat siedemdziesiątych ubiegłego stulecia oraz burzliwe przemiany, jakie nastąpiły w naszym kraju (a przede wszystkim w wojsku) w latach osiemdziesiątych i później. Nie wszystkim udało się przejść przez nie bezboleśnie. Dla wielu, w tym dla autora książki, oznaczały one konieczność zaczynania życia od nowa. Przemiany te odcisnęły także pięt-no na lotnictwie wojskowym, a zwłaszcza na szkolnictwie lotniczym w naszym kraju, co jest przedstawione we wspomnieniach autora, który nie ukrywa, że poświęcił mu najlepsze lata swojego życia.
Książka [], wbrew skromnym rozmiarom, odkrywa przed nami (choćby w zarysie) nie tylko wielki potencjał badawczy związany z problematyką dziedzictwa kulturowego oraz pęknięcia międzypokoleniowego w pedagogice polskiej, lecz za sprawą bezkompromisowego i krytycznego upominania się jej Redaktora o najwyższe standardy uprawiania nauki i badań oraz radykalną przebudowę istniejącej formacji intelektualnej, namawia nas do rozpoznania, zrozumienia oraz stosowania idei strukturalnej złożoności procesów kulturowych, badawczych i edukacyjnych. Idei, która może wyjaśnić dużo lepiej złożone zjawiska i procesy edukacyjne, interesujące każdego na serio zaangażowanego pedagoga. [].W rekomendowanej książce uważny czytelnik znajdzie nie tylko wielobarwną narracyjnie próbę rozmowy poszukującej najlepszej wersji rzeczywistości pedagogicznej, lecz także, a może przede wszystkim, twórczą kontynuację pewnego przełomu intelektualnego, zapoczątkowanego chociażby przez B.F. Trentowskiego, podjętego w okresie międzywojennym i odrestaurowanego przez grupę pedagogów w czasie sprzyjającym ciągłości myślenia. Te i inne argumenty sprawiają, że [] książka nie tylko powinna być wydana i rozpowszechniona, ale jej idea powinna być kontynuowana zarówno w debatach konferencyjnych, jak i kolejnych grantach badawczych, by zachęcić i przyciągnąć tych otwartych na wysiłek swoistego myślowego eksperymentu przełożenia tego, co było (i jest warte naszej uwagi), na problematykę aktualnych i przyszłych wyzwań edukacyjnych.Fragment recenzji wydawniczej prof. dr. hab. Wiesława Andrukowicza
Książka autorstwa Wojciecha Krzysztofa Szalkiewicza i Marka Sokołowskiego to bardzo interesująca praca, dająca świadectwo rzetelnej znajomości tematyki dominującej we współczesnej polskiej polityce i jej medialnych reprezentacjach: procesy polityczne odzwierciedlane są każdorazowo w języku, w jakim mówi się do wyborców oraz w jaki politycy rozmawiają z przedstawicielami mediów masowych. Czytając pracę, widać, że mamy do czynienia z książką interesującą pod względem merytorycznym, ale też i dobrze skomponowaną treściowo, co ważne jest dla czytelnika. Publikacja ta – co chyba najważniejsze z naukowego punktu widzenia – pobudza do myślenia i budzi chęć dyskusji.
Prof. dr hab. Marek Jeziński
Katedra Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej
Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu
Dla małej przybrzeżnej wioski z początkiem roku nastał trudny czas, rok wcześniej trudno było przeczuć, co przyniesie następny. Mieszkańcy wsi ciesząc się dobrym humorem, trwali pilnie przy pracy, jednakże powili zaradał się osobliwy nastrój. Chociaż wieś leżała w bezpośrenim sąsiedctwie morza, mieszkańcy nie zdawali sobie z tego sprawy przez ponad rok. Na zastawionych stołach rzadko można było spotkać owoce morza, wyłącznie koty potrafiły docenić ich smak.
Niniejsza książka jest nader aktualna i powinna być napisana, stąd mamy nadzieję, że jej publikacja przyczyni się do przyjrzenia się chińskiej specyfice w działaniach na rzecz globalnego zarządzania kształcenia i powiększenia kwalifikacji.
Autor zafascynowany jest nie tyle górską przyrodą, co osiągnięciami nauki końca wieku dwudziestego. Ratowanie żywotów ludzkich poprzez zamrażanie, rola nauki i współczesnej techniki
w zachowaniu istnień są tutaj wyraźnie uwypuklone i odgrywają ogromną rolę. Ale poprzez zasygnalizowanie osiągnięć naukowych naszego wieku autor stara się ukazać fakt, iż ludzie, bez względu na warunki, w których przychodzi im egzystować, pozostają ludźmi, kierującymi się nakazami serca i sumienia. Problem moralności jest niezwykle wyraźny i mocny w powieści Łukaszewskiego. To chyba najważniejszy temat książki. Ale na pytanie, czy bohaterowie postępują słusznie, czytelnik sam będzie musiał sobie udzielić odpowiedzi.
Edward Dusza (fragment słowa wstępnego)
Autorzy postanowili przyjrzeć się działalności organizacji nauczycielskich w XIX w, w okresie, kiedy normą w państwach konstytucyjnych stawały się skupiające obywateli stowarzyszenia, w tym te reprezentujące nauczycieli szkół elementarnych. Postawili sobie za cel naszkicowanie głównych linii ich rozwoju i działalności w krajach Europy Środkowej, które w XIX w.w większości wchodziły w skład wielonarodowej monarchii Habsburgów. Dla prześledzenia ewolucji i stałego progresu działalności towarzystw nauczycielskich jako podstawowy obszar badawczy wybrano terytorium Śląska Austriackiego. Chociaż teren ten w okresie swego istnienia (1742-1918) nie był największą jednostką administracyjną wchodzącą w skład naddunajskiej monarchii, to był dogodną przestrzenią do obserwacji wszystkich najważniejszych problemów epoki, począwszy od forsownych procesów industrializacji i urbanizacji, szybkiego wzrostu demograficznego, skomplikowanych stosunków społecznych, religijnych i językowych, które skutkowały gorącymi animozjami wyznaniowymi, a przede wszystkim narodowymi i politycznymi.
Fragment wstępu
"Pogwarki z czasem" to książka utrzymana w stylu groteski. Wiele w niej przerysowań, kpiny, absurdu, szpilek wbijanych w ludzkie słabostki i humorystycznych powiedzeń.
Bohater książki jest osobą samotną. Samotną z wyboru.. Mógłby zamieszkać u córki, lecz tego nie chce. Uważa, że jego fascynacja miastem szybko by wygasła. Miejskie tempo życia zaczęłoby go męczyć i denerwować. To mogłoby popsuć jego relacje z rodziną. A tego nie chce.Woli pozostać na swoim, na ojcowiźnie - z dziedzictwem regionalnych tajemnic, rodzinnych wspomnień oraz grobami najbliższych nieopodal.
Nie kryje, że samotność mu doskwiera. Ale szybko ją oswoił i nauczył się z nią sobie radzić. Robi to w sposób niezwykły - zajmująco, ciekawie. A jakże urzekającą optyką patrzy na życie i przemijanie..." Pogwarki z czasem" mogą być więc interesującą osnową do snucia refleksji wiążących się ze światem doświadczeń i doznań indywidualnych.
Warto podkreślić i to, że książka wzbudza emocje - miejscami śmieszy, bawi i rozwesela. Może kogoś z mniejszym poczuciem humoru nawet lekko dotknie, ale - miejmy nadzieję - że tylko na chwilę.
Książka wprowadza Czytelnika w problemy i możliwości wsparcia edukacji matematycznej uczniów z dysfunkcją wzroku dzięki zastosowaniu technologii informacyjno-komunikacyjnych (TIK). Autorzy omawiają rozwiązania informatyczne mogące ułatwić pracę zarówno nauczyciela, jak i uczniów na lekcji, w domu i zdalnie przez Internet. Prezentują doświadczenia i stosowane wspomagające narzędzia TIK w Holandii, Irlandii i w Polsce oraz omawiają zakres dostępności narzędzi dla uczniów niewidomych. Opisane ponaddwudziestoletnie holenderskie doświadczenia skutecznego nauczania matematyki bez stosowania brajlowskiej notacji matematycznej mogą być przykładem rozwiązań usprawniających pracę nauczyciela i ucznia. Autorzy i wydawcy elektronicznych podręczników i testów z matematyki oraz nauczyciele tworzący karty pracy ucznia i inne materiały edukacyjne znajdą w niniejszym opracowaniu wiele informacji zachęcających do tworzenia matematycznych multimedialnych zasobów edukacyjnych atrakcyjnych dla wszystkich uczniów, a jednocześnie dostępnych dla uczniów z dysfunkcją wzroku. Publikacja stanowi wartościową lekturę uzupełniającą dla studentów uczelni kształcących nauczycieli przedmiotów ścisłych, pedagogów, tyflopedagogów i nauczycieli wspomagających, wprowadzającą w świat informatycznych technologii pomocnych w nauczaniu matematyki w szkole podstawowej i ponadpodstawowej.
" Kultura muzyczna w Szczecinie 1884-2014" to pozycja wielowątkowa, solidna i ciekawa oraz rzetelna od strony warsztatowej i merytorycznej. Pokazuje kulturową różnorodność tego regionu, nie pomijając, co już powinno być naturalne, historii zjawisk innych niż polskie. Odnosi się do tradycji jako takiej i na tej podstawie snuje opowieść o dniu dzisiejszym, w tym także o wielu szansach jakie stwarza ta wciąż trudna historia. (...)
prof. zw.dr.hab. Włodzimierz Zalewski
The plot of Zuzanna Kawa's latest novel revolves around the gamer environment. Annie Wood attempts to solve a mystery behind the disappearance of Max Kolano, one of the most remarkable gamers.
Trudno o bardziej doskwierające niedomogi ludzkich doznań niż te, które wiążą się z okazywaniem swej nieobojętności, z podejmowaniem ryzyka, z panowaniem nad sobą. Ubytki podmiotowości w powyższych zakresach są podstawowym argumentem na rzecz konieczności wprawiania w ruch rozumu, a nie zdobywania się tylko na stawianie znaków swej wolności, a przeto kreowania ""przepowiastek"", sygnujących przypadkowość raczej zaistnienia danego zachowania. Taki argument to siła samego życia, wyraz zaistniałego w nim artyzmu, a przeto jakaś niewielka, ale jednak szansa niedzielenia ludzi od siebie. Warunek pozostawania w zgodzie z realiami w odkrywaniu się tych szans jest nieuleganie aspiracjom (wychodzącym z elit) rozwiązania jakichś kwestii raz na zawsze. Ku takiej oto wykładni artyzmu życia dr Szczepan Kutrowski pokierował się w ślad za mistrzami panowania nad tym, co natura sama wnosi do życia: Lwem Tołstojem, Fiodorem Dostojewskim i innymi poszukiwaczami tego, co stricte ludzkie: Cyprianem Norwidem, Karolem Irzykowskim, Henri Bremondem, Guy de Maupassantem, Rainerem Marią Rilkem, Stanisławem Ignacym Witkiewiczem.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
