„Animatorzy artystycznej kultury studenckiej w środowisku akademickim. Typologia” to książka autorstwa Jerzego Norberta Grzegorka, która może pobudzić dialog nad rolą i funkcjami animacji, a szczególnie animatorów artystycznej kultury środowiska studenckiego, z którego zwykle rekrutują się przyszli animatorzy kultury – profesjonalni i nieprofesjonalni, jako inicjatorzy i kreatorzy aktywności kulturalnej. Autor stworzył i zaprezentował niezwykle interesującą typologię animatorów: chóralnego, teatralnego, kabaretowego, klubowego, senioralnego, dydaktycznego, radiowego, filmowego i literackiego.
Dr hab. Bogdan Idzikowski, prof UZ
Katalog opracowany przez biskupa Andrzeja Suskiego wyszczególnia przedtrydenckie libri ordinarii i ich fragmenty w łącznej liczbie 858 rękopisów przechowywanych w archiwach i bibliotekach kościelnych lub państwowych oraz w zbiorach różnych instytucji, zwłaszcza uczelnianych (razem w ok. 260 miejscach). Poszczególne jednostki katalogu zawierają sumaryczny opis rękopisu z odnośną bibliografią. W licznych przypadkach precyzyjnie podano zawartość treściową manuskryptu. Pozwala to na uzyskanie podstawowych danych, które mogą być poziomem wyjściowym do dalszych badań i opracowań. Na bibliografię przedmiotową, oprócz ogólnej, składa się ok. 800 pozycji. Wielce użyteczne są też dwa indeksy: chronologiczny (od XI do XVI wieku) oraz topograficzny, wskazujący miejsca pochodzenia kodeksów z 16 krajów europejskich. W odróżnieniu od wykazów cząstkowych, sporządzanych według przynależności tych ksiąg do określonych kościołów, diecezji lub zakonów, niniejszy katalog jest wykazem znacznie poszerzonym, ułożonym według miejscowości przechowania rękopisów.
ks. prof. Jerzy Stefański
Instytucjonalne formy zarządzania zmianą w zakwaterowaniu żołnierzy Wojska Polskiego w XXI wieku. Część pierwsza. Wojskowa Agencja Mieszkaniowa"".Pierwsza część publikacji o charakterze identyfikującym podjęty temat, wyjaśniającym i koncepcyjnym jest oparta na literaturze krajowej i zagranicznej z zakresu teorii zarządzania, marketingu i usług, stanowiąc merytoryczny punkt odniesienia do drugiej, badawczej części. Przedmiotem rozważań rozdziałów 15 jest identyfikacja tematu zarządzania zmianą na przykładzie agencji wykonawczej realizującej zadania na rzecz Ministerstwa Obrony Narodowej. Skupiono się kolejno na: teoretycznych aspektach zarządzania zmianą, etapach tego procesu, jego specyfice, uwarunkowaniach psychologicznych podejmowanych przedsięwzięć, partycypacji pracowniczej oraz barierach we wdrażaniu zarządzania zmianą. W rozdziałach 69 przedstawiono całokształt problematyki zasobu mieszkaniowego Wojska Polskiego od chwili przejęcia go przez cywilną parabudżetową strukturę gospodarczą do połączenia Wojskowej Agencji Mieszkaniowej i Agencji Mienia Wojskowego w jeden organizm.
Książka przedstawia raport z badań młodzieży polskiej realizowanych w odstępie 13 lat. Jest to kolejny autorski projekt A. Szczurek-Boruty obejmujący diagnozę zadań rozwojowych i społecznych warunków edukacji szkolnej, a jednocześnie pierwszy o charakterze komparatywnym próba uchwycenia zmian kojarzonych z upływem czasu i przekształceniami warunków życia. Książka jest swoistym zapisem próby poszukiwania czynników porządkujących i wyznaczających obraz wychowania. Przedstawia interesującą i wartościową poznawczo propozycję rozpatrywania wychowania jako układu termodynamicznego, w którym zachodzą energetyczne przemiany w zakresie osobowości wychowanka i w działaniach pedagogicznych. Praca może zainteresować osoby, którym bliska jest problematyka młodzieży, szkoły, głównie pedagogów, nauczycieli praktyków, ale także psychologów, socjologów, badaczy kultury oraz osoby odpowiedzialne za kształtowanie polityki oświatowej i społecznej.
Już teraz czytelnicy są pod głębokim wrażeniem ogromu i bogactwa chińskiej porcelany i związanej z nią kultury. Podczas gdy ceramika odzwierciedla zbiorową mądrość całego świata, porcelana jest raczej wyłącznym skarbem Chińczyków.
Zebrane w tym tomie opracowania wybitnych znawców problematyki samorządu terytorialnego i zarządzania jednoznacznie przekonują, jak ogromne znaczenie ma dostosowanie mechanizmu i zasad sterowania rozwojem wilkich miast i jednostek osadniczych wokół nich do ich realnych potrzeb rozwojowych. Książka ta skłania także do refleksji nad tym, czy polskie środowiska polityczne będą w stanie uruchomić nowe czynniki prorozwojowe w najbliższym czasie, czy również metropolitalny projekt modernizacyjny zostanie zaniechany w atmosferze ostrej walki politycznej?
Alfred Lutrzykowski
Wielką zaletą prezentowanej książki jest zebranie wszelkich publikacji poświęconych zarówno klasztorowi w Międzyrzeczu, jak i problematyce związanej z eremem Pięciu Braci Eremitów. (...) Dokonując krytycznego rozbioru dotychczasowej literatury, Autor szczególną uwagę poświęca pracom Gerarda Labudy. (...) Marceli Tureczek systematycznie polemizuje z poglądami Gerarda Labudy dotyczącymi lokalizacji eremu w Kaźmierzu koło Szamotuł. Nie opiera się w tym wypadku na analizie zapisek rocznikarskich, ale poddaje krytyce inne elementy, zwłaszcza „nijakość” miejscowej tradycji i brak jakichkolwiek argumentów. Ukazuje słabe punkty dowodów Labudy w sposób merytoryczny i elegancki, w niczym nie ujmując wielkości poznańskiego mediewisty. (...) Sięgnięcie do starych, zapomnianych opracowań, do starodruków i archiwaliów, sprawozdań oraz akt wizytacyjnych pozwoliło (...) nakreślić na nowo (...) zwłaszcza historię stosunków kościelnych, tamtejszych patrociniów, translokacji etc., co jest i będzie niezwykle pomocne w dalszych badaniach nad analizowaną problematyką, a w tym też nad najstarszą historią państwa polskiego. To wielkie osiągnięcie tej pracy, gdyż żaden historyk nigdy nie zdołałby dotrzeć do tych lokalnych źródeł. Za cenne uważam także zanalizowanie na nowo niektórych aspektów dzieła Brunona „Żywot Pięciu Braci Męczenników” (np. terminologii monasterium etc.).
Fragment recenzji prof. Tomasza Jasińskiego
Niniejszy szkic nie jest całościową syntezą nauczania św. Jana Pawła II, lecz jedynie wprowadzeniem i zachętą do lektury jego encyklik, adhortacji i listu apostolskiego, w których poruszane są sprawy społeczne w świetle misji zbawczej Kościoła. Aby właściwie odczytać myśl społeczną Papieża z Polski, nie sposób nie uwzględnić jej wymiaru religijnego, duchowego i nadprzyrodzonego. Cały jego pontyfikat odznaczał się bowiem głębokim zdumieniem wobec wartości i godności człowieka. Z tej przesłanki Papież potrafił wyprowadzić wnioski, które kryją w sobie nie tylko treść religijną, ale także społeczną, polityczną, a nawet ekonomiczną. Jego myśl jaśnieje prawdą o Bogu i człowieku, o Kościele i społeczeństwie, a zwłaszcza o rodzinie jako najbardziej podstawowej wspólnocie życia i miłości.
ależy podkreślić, że zarówno konstrukcja metodologiczna badań, jak i zgromadzony oraz zaprezentowany przez Autorkę materiał empiryczny budzą uznanie. [...] Tak skomponowana struktura badań zasługuje na pochwałę ze względu na jej logikę, a jednocześnie otwartość oraz adekwatność wobec założonych celów badawczych. [...]
Uzyskane wyniki skłoniły ponadto Autorkę do wyprowadzenia kilku interesujących wniosków dotyczących możliwości praktycznego doskonalenia Sił Zbrojnych RP jako militarnej organizacji uczącej się. Zaliczyła do nich: analizę i wykorzystanie doświadczeń żołnierzy uczestniczących w misjach wojskowych, liberalizację praktyk dowódczych polegającą na stopniowym włączaniu podwładnych w proces decyzyjny, kształtowanie nowych wzorów praktyk dowódczych (m.in. dwustronna komunikacja na linii dowódca–podwładny), dobór i kształcenie dowódców niższego szczebla w duchu służenia przykładem podwładnym. Na podstawie powyższych wniosków sformułowała również kilka trafnych zaleceń selekcyjno-szkoleniowych w zakresie stanowisk dowódczych w jednostkach liniowych.
dr hab. Mariusz Kubiak, prof. UPH
Znawcy problematyki współczesnych Chin są zgodni w opisie sytuacji duchowej kraju w kategoriach dwuznacznych, ambiwalentnych. Z jednej strony podkreślają skutki długiego okresu propagowania ideologii ateistycznej i antyreligijnej, rozbicie tradycyjnych wartości społecznych i moralnych prowadzi do gonitwy za rozwojem ekonomicznym, szerzącej mentalność nie mniej materialistyczną jak poprzednio. Także tradycyjna więź rodzinna i równowaga demograficzna zostały mocno zakłócone przez politykę „jednego dziecka”.
W rezultacie wielu mówi o przeraźliwej pustce duchowej i kryzysie moralnym, które drążą głęboko społeczeństwo współczesnych Chin. Z drugiej strony właśnie na tej pustyni wielu, zwłaszcza spośród młodego pokolenia, sygnalizuje głębokie pragnienie wiarygodnych odpowiedzi na ich głód wewnętrzny. Dlatego w Chinach mówi się też o „odrodzeniu religijnym”, wyrażającym się zainteresowaniem różnego rodzaju przejawami religijności obecnymi w kraju. Chrześcijaństwo w tym kontekście jawi się jako szczególnie atrakcyjne. Także władze są świadome, że trzeba uznać wymiar religijny jako stały czynnik rzeczywistości życia, jako istotny składnik harmonii i zwartości społeczeństwa.
Przenika się tu wymiar specyficznie religijny i duchowy refleksji ogólnoludzkiej i chrześcijańskiej kierowanej do Chin przez Kościół, reprezentowany dziś przez Papieża Franciszka. Jego istotą jest orędzie miłosierdzia Boga przeznaczonego dla wszystkich. Staje się ono źródłem pojednania wobec ran przeszłości i ufności wobec przyszłości. Papież zaskakuje nie ograniczając tego orędzia miłosierdzia do katolików, ale rozciąga je na cały naród chiński, wzywając do pojednania ze swoją historią, włącznie z punktami światła i cieni, włącznie z błędami. Franciszek sugeruje „zdrowy realizm”, który po tym, jak „będzie się pojednanym ze sobą”, będzie prowadził ku „poprawie rzeczywistości i zmianie kierunku”, żyjąc sytuacją twórczego „napięcia” między „problemem współczesnym” a „przeszłością dawnej mądrości”. To napięcie niesie „owocność spojrzenia ku przyszłości”. Papież jest przekonany, że „wielkość Chin dzisiaj tkwi w patrzeniu na przyszłość z perspektywy obecnej wspieranej przez pamięć swojej kulturowej przeszłości”.
o. Federico Lombardi S.I.
Praca J. Wadowskiego jest zarówno interesująca, jak i oryginalna. Po pierwsze, dlatego że w osobisty sposób porusza ważne problemy filozoficzne, zwracając uwagę na rosnące zagrożenie związane z dominacją myślenia naturalistycznego, sprowadzającego człowieka do roli „egoistycznego genu” czy też „nagiej małpy”, której cała aktywność sprowadza się do pogoni za kolejną rozrywką, będącą w istocie inną formą „zabijania czasu”. Po wtóre, Autor spróbował przedstawić własną koncepcję, będącą remedium na bolączki współczesności. Wprawdzie odwołuje się do bogatej literatury współczesnej (najbliżsi są mu przedstawiciele filozofii dialogu, egzystencjalizmu chrześcijańskiego czy poszukiwacze „nowego paradygmatu”), to jednak w efekcie przed-stawił własną, oryginalną diagnozę współczesności i koncepcję filozofii intualnej, będącą propozycją ponownego „zaczarowania świata” i nadania sensu ludzkiej egzystencji.
Z recenzji dr. hab. Leszka Kleszcza, prof. Uwr
Historia powstania i działalności Stadttheater Stettin przy dostojnym Königsplatz 13 została gwałtownie zakończona w czasie nalotów dywanowych w 1944 roku. Z zachowanej dokumentacji wynika, że uszkodzone zostały jedynie górne partie teatru, który pierwotnie przeznaczono do odbudowy. Ostatecznie w wyniku licznych dyskusji i współcześnie trudnej do zrozumienia argumentacji podjęto decyzję o jego wyburzeniu. […] miasto pozbawiono nie tylko cennego architektonicznego dziedzictwa, ale także samodzielnego budynku opery, mogącego spełniać funkcje artystyczne, społeczne, kulturotwórcze i reprezentacyjne na poziomie porównywalnym z możliwościami teatru zaprojektowanego przez Carla Ferdinanda Langhansa.
Fragment Podsumowania
Lotnictwo to stosunkowo młody, ale niezwykle dynamicznie rozwijający się rodzaj sił zbrojnych i jedno z najbardziej doniosłych osiągnięć technicznych człowieka, który wreszcie spełnił odwieczne marzenie o lataniu na podobieństwo ptaków. Czy dziś podróżując szybkim, komfortowym i niezawodnym samolotem pasażerskim, zdajemy sobie sprawę, że lotnictwo to dziedzina, która niedawno obchodziła studziesięciolecie istnienia, a w 2018 roku obchodziliśmy jubileusz stulecia lotnictwa polskiego? Że niedawno minęło sto lat od pierwszego wykorzystania samolotu w działaniach wojennych? Jeszcze niespełna sto lat temu przypominały one latające etażerki z patyków i płótna pospinane linkami i drutem, a każdy lot był igraniem ze śmiercią. Dziś trudno wyobrazić sobie świat bez samolotów. Stało się tak, gdyż zdobywanie błękitnych przestworzy zawsze fascynowało wielu, ale tylko wybranym dane było usiąść za sterami samolotu. Kto chociaż raz tego spróbował, ten do końca życia będzie pamiętał niecodzienne wrażenia i będzie miał satysfakcję ze swojego czynu. Książka prezentuje niełatwą drogę skromnego chłopca z małej wioski do grona takich właśnie zdobywców, do elity Polskich Sił Zbrojnych. Przybliża czytelnikowi nieodległą, ale jakże inną od współczesnej atmosferę lat siedemdziesiątych ubiegłego stulecia oraz burzliwe przemiany, jakie nastąpiły w naszym kraju (a przede wszystkim w wojsku) w latach osiemdziesiątych i później. Nie wszystkim udało się przejść przez nie bezboleśnie. Dla wielu, w tym dla autora książki, oznaczały one konieczność zaczynania życia od nowa. Przemiany te odcisnęły także pięt-no na lotnictwie wojskowym, a zwłaszcza na szkolnictwie lotniczym w naszym kraju, co jest przedstawione we wspomnieniach autora, który nie ukrywa, że poświęcił mu najlepsze lata swojego życia.
Książka [], wbrew skromnym rozmiarom, odkrywa przed nami (choćby w zarysie) nie tylko wielki potencjał badawczy związany z problematyką dziedzictwa kulturowego oraz pęknięcia międzypokoleniowego w pedagogice polskiej, lecz za sprawą bezkompromisowego i krytycznego upominania się jej Redaktora o najwyższe standardy uprawiania nauki i badań oraz radykalną przebudowę istniejącej formacji intelektualnej, namawia nas do rozpoznania, zrozumienia oraz stosowania idei strukturalnej złożoności procesów kulturowych, badawczych i edukacyjnych. Idei, która może wyjaśnić dużo lepiej złożone zjawiska i procesy edukacyjne, interesujące każdego na serio zaangażowanego pedagoga. [].W rekomendowanej książce uważny czytelnik znajdzie nie tylko wielobarwną narracyjnie próbę rozmowy poszukującej najlepszej wersji rzeczywistości pedagogicznej, lecz także, a może przede wszystkim, twórczą kontynuację pewnego przełomu intelektualnego, zapoczątkowanego chociażby przez B.F. Trentowskiego, podjętego w okresie międzywojennym i odrestaurowanego przez grupę pedagogów w czasie sprzyjającym ciągłości myślenia. Te i inne argumenty sprawiają, że [] książka nie tylko powinna być wydana i rozpowszechniona, ale jej idea powinna być kontynuowana zarówno w debatach konferencyjnych, jak i kolejnych grantach badawczych, by zachęcić i przyciągnąć tych otwartych na wysiłek swoistego myślowego eksperymentu przełożenia tego, co było (i jest warte naszej uwagi), na problematykę aktualnych i przyszłych wyzwań edukacyjnych.Fragment recenzji wydawniczej prof. dr. hab. Wiesława Andrukowicza
Książka autorstwa Wojciecha Krzysztofa Szalkiewicza i Marka Sokołowskiego to bardzo interesująca praca, dająca świadectwo rzetelnej znajomości tematyki dominującej we współczesnej polskiej polityce i jej medialnych reprezentacjach: procesy polityczne odzwierciedlane są każdorazowo w języku, w jakim mówi się do wyborców oraz w jaki politycy rozmawiają z przedstawicielami mediów masowych. Czytając pracę, widać, że mamy do czynienia z książką interesującą pod względem merytorycznym, ale też i dobrze skomponowaną treściowo, co ważne jest dla czytelnika. Publikacja ta – co chyba najważniejsze z naukowego punktu widzenia – pobudza do myślenia i budzi chęć dyskusji.
Prof. dr hab. Marek Jeziński
Katedra Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej
Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
