Poruszana w pracy problematyka dotyczy celowości i warunków poprawnego realizowania kar izolacyjnych, nowych - ale także historycznych - tendencji w obrębie typów reakcji wobec osób naruszających normy prawne i moralne, najnowszych tendencji w zakresie form i treści realizowanych oddziaływań resocjalizacyjnych i profilaktycznych, diagnozy różnych zaburzeń oraz form terapii.
W książce zawarto wiele ciekawych tekstów odnoszących się do środków i form reagowania na wykolejenie przestępcze (środki izolujące lub pozostawiające osoby antyspołeczne w środowisku ich życia). Czytelnik znajdzie w tomie wyczerpujące informacje o tak różnych instytucjach systemu sprawiedliwości karnej oraz instytucjach resocjalizacyjnych, jak: warunkowe zawieszenie kary, system młodzieżowych ośrodków wychowawczych w Polsce czy funkcjonowanie Wydziału Resocjalizacji i Socjoterapii w Ośrodku Rozwoju Edukacji.
Z recenzji prof.dr hab. Macieja Bernasiewicza
Monografia prezentuje wysokie walory epistemologiczne i stanowi spójną całość.Autorzy porządkują wiele zagadnień dotyczących problematyki bezpieczeństwa kulturowego i kultury bezpieczeństwa, nadając im wymiar współczesności.- z recenzji dra hab. inż. Bogdana Michailuka, prof. ASzWoj.
We wcześniej wydanej książce (Uwarunkowania systemowe oraz kulturowe determinanty zachowań korupcyjnych w regionie podlaskim. Teoria, 2013) autor przedstawił teoretyczne ramy analizy zjawisk korupcyjnych. Wypracowany aparat analityczny, konceptualizacja podstawowych kategorii, zmiennych oraz relacji (historycznych i strukturalnych) między nimi stały się podstawa? do przygotowania badan´ empirycznych, których wyniki zawarte są w tym tomie. […]
Poza oczywistymi kwestiami metodologicznymi związanymi z badaniami tzw. zjawisk drażliwych, o których badani nie chcą mówić, a wręcz mogą? mieć zrozumiały interes w tym, aby wiedza o ich zachowaniach nie była przedmiotem naukowej analizy, autor ma świadomość również wielu innych aspektów wpływających na percepcje? badanego zjawiska, wykraczających daleko poza osobiste doświadczenia badanych, a związanych z pewna? podzielana? wiedza? (fałszywa? lub prawdziwa?) o danym aspekcie funkcjonowania systemu społecznego. Ta wiedza jest nie tylko istotna z punktu widzenia metodologii projektowania narzędzi badawczych, realizacji badania, ale przede wszystkim z punktu widzenia umiejętności trafnej interpretacji uzyskanych danych empirycznych. Pod tym względem praca zasługuje na wysoką ocenę merytoryczna?. Przeprowadzone badania empiryczne są znakomitym uzupełnieniem, rozwinięciem i ilustracja? zagadnień poruszanych w tomie teoretycznym.
Fragment recenzji dr. hab. Jana Poleszczuka, prof. UwB
Praca stanowi ciekawą pogłębioną próbę empirycznego zbadania zjawisk korupcyjnych i ich uwarunkowań. Autor stosuje zarówno jakościowe, jak ilościowe metody badawcze, co czyni podjętą analizę bardziej wszechstronną i ciekawą. Na uwagę zasługuje również lokalizacja badań w dwóch sensownie dobranych lokalizacjach. Autor poddaje oglądowi bardzo różne zależności, poszukując uwarunkowań zachowań korupcyjnych, ich społecznej percepcji. Zarówno w przypadku metody jakościowej, jak ilościowej autor wykazuje się dużą kulturą metodologiczną.
Fragment recenzji dr. hab. Wojciecha Łukowskiego
The coronavirus outbreak is a grave test for China. Never since its founding in 1949 has the People's Republic seen an intense epidemic. The coronavirus is aggresive and spreads very fast, reaching the whole country within days.
The leading theme of the monograph pertains to space perceived as a communicative background analysed in the communicological perspective, i.e. in accordance with the approach popularised by Richard L. Lanigan, which represents a multidisciplinary analysis of discourse and communicative interdependences of various environments (conducted by applying the methods from the fields of semiotics and phenomenology). (…) Taking into consideration the above assumptions, the monograph makes an attempt to present selected aspects of institutional communicative space with regards to such areas of analysis as linguistics, culture, literature and education. (…)
It must be emphasised that the monograph – by presenting a highly multidisciplinary approach to the issue of dimensions of institutional communicative space – may not only contribute to developing comunicology as a field, but it may also serve as a valuable source of ideas for scholars and practitioners that represent other areas of study.
The Peculiarity of Man"", to seria wydawnicza, której celem jest badanie osobliwości ludzkiej natury w aspekcie osobniczym, populacyjnym i gatunkowym w odniesieniu do fundamentalnych dla człowieka problemów badawczych.
Należy docenić, że Autor podjął się opracowania tak złożonego i wielowątkowego zagadnienia. Nie ma właściwie tak całościowej i kompleksowej analizy na polskim rynku wydawniczym jak zaproponowana pozycja. [] taka interdyscyplinarna praca wiele wnosi do nauki, a napisana przez jednego autora [] jest dowodem na jego szeroką wiedzę i umiejętności prowadzenia badań.
Stosunkowo niewielka objętościowo książka prof. Wolnego-Zmorzyńskiego wręcz eksploduje treścią tyleż gęstą, co budzącą emocje; treścią prowokującą, ale w pozytywnym sensie, wyznaczanym przez upór i konsekwencję badacza w sprawdzaniu, dowodzeniu postawionych hipotez [...]. Kazimierz Wolny-Zmorzyński dokonał wyjątkowo metodycznej, komplementarnej wiwisekcji tekstów Nowego Testamentu, biografii jego ""autorów"", języka, kontekstów historycznych - wszystko w sposób przemyślany, uporządkowany pod kątem ""ekscentrycznej"" hipotezy, którą przedstawił na początku tym m.in.zdaniem: ""Ewangelii Nowego Testamentu nie traktuję jako dzieła literackiego, ale jako dzieło dokumentarne, w którym czytelnik znajduje prawdziwe szczegóły z życia Jezusa Chrystusa, dowiaduje się także dzięki nim o zwyczajach i mentalności ludzi początków nowej ery"". Czy prof. Wolny-Zmorzyński nie jest nadinterpretatorem? Gwarantuję, że tak nie jest, stanowi [...] jego rozciągająca się na kilka dekad praca naukowa jako czołowego polskiego genologa dziennikarskiego i badacza reportażu.- z recenzji prof.dr.hab.Andrzeja Kaliszewskiego UJ
Praca jest zjawiskiem ważnym społecznie – przedmiotem marzeń i aspiracji, duchową potrzebą człowieka, wymiarem jego życia osobistego i znaczącą drogą jego rozwoju intelektualnego. Jest także przyczyną nawiązywania różnorodnych więzi społecznych, kształtuje stosunki prawne i w pewnym stopniu wyznacza pozycję człowieka w społeczeństwie, pośrednio wywierając wpływ na poziom naszej satysfakcji, odczuwanej również w wielu innych dziedzinach życia. Odgrywa istotną rolę w procesie tworzenia, funkcjonowania i rozwijania państwa. Jako zjawisko wielowymiarowe, kluczowe dla życia społecznego i podlegające dynamicznym zmianom praca znajduje się w obszarze zainteresowań przedstawicieli nauk społecznych, w tym nauk prawnych. Redaktorzy odwołali się do pięknej łacińskiej sentencji „Generosos animos labor nutrit” rzymskiego filozofa, prawnika, polityka i autorytetu w dziedzinie retoryki Marka Tuliusza Cycerona, idealnie łączącej różnorodne rozważania zaprezentowane w książce oddawanej do rąk Czytelnika.
Przez cały okres PRL partia próbowała zapewnić sobie kontrolę nad przekazem informacji. Stworzone w 1944 r. struktury aparatu propagandowego, choć wielokrotnie modyfikowane, zawsze miały jeden cel upowszechnienie informacji korzystnych dla systemu i ograniczenie informacji niepożądanych. PZPR straciła częściowo kontrolę nad tym przekazem w okresie 19801981. Próbowała to zmienić, podejmując się zmian w strukturze aparatu, modyfikując język przekazu czy też tworząc instytucje, które miały zwiększyć zakres legitymacji systemu. Jego kryzys zmusił władze partii do podjęcia decyzji o rozpoczęciu rozmów z opozycją. Decyzja ta musiała zostać przekazana członkom partii w odpowiedni sposób. Kampania wyborcza, a w konsekwencji porażka PZPR w wyborach czerwcowych uruchomiły szybki proces jej destrukcji.
To, że ludzkie życie oscyluje naturalnie między tym, co irracjonalne, i tym, co racjonalne, jest ciągłym wyzwaniem dla tych, którzy zwracają się ku kreowaniu projektów godzenia ich ze sobą, nawet ku mitologizowaniu takiej zgody. Ale są inni, zapominający o tym, co naturalne, przeciwstawiający się tajemnym mocom natury, widzeniu świata jako jednak sensownej całości, naginający jego obraz wedle wyobrażalnej racjonalności koherentnej, w której inkluzja i ambiwalencja, konformistyczny nadzór czynią choćby te przysłowiowe „maleńkie warstewki ładu”, a emancypacja i utopia oraz dążenia pragmatyczno-instrumentalne uruchamiają teorematy, poza które nie ma wyjścia. Żadna rzeczywistość sama w sobie ma nie istnieć. W jej wyobrażeniu siebie mają być niezbywalne procedury poznawcze.
Ontologia zostaje zatopiona w modalności. Gdy tak oto rozdwaja się sam sens tego, co sensowne, coś zasadniczo ma do zrobienia sztuka. Jej obrazy to świat zaczarowany, w którym pojawia się unio mystica z naturą. Ale przecież jej twórcy to cywilizacjomani, a przeto popadanie w uzależnienie od samej siebie raczej jej nie grozi. Artyści mają stale za kołnierzem podążanie za dystynkcjami. Nie tego jednak potrzeba sztuce. Potrzeba jej konceptualizacji, filozofii, samowiedzy. Jest to warunek niezacierania się, za jej przyczyną, granicy między kłamstwem a prawdą. Widzenia w sztuce laboratorium autentyzmu, bezrefleksyjnej aksjomatyczności, myślenia, a nie gotowych myśli, utajonych prawd sięgających Nieskończoności, prób całościowania świata, a przeto widzenia w nim zarówno praxis-poesis, jak i „prawdy życia” nikt do końca nie jest w stanie się pozbyć. I ciemność, i „anty-życie” zaglądają ludziom w oczy, a artysta to jeden z ludzi. Gdy samo zachowanie warunków agresywności ma wystarczać, by jej obecności już nie brać pod uwagę, wtedy faktyczność wkracza na rozstaje. Efekt? Tu i tam po prostu jest, jak jest.
Ideowa rola wychowania religijnego uczniów szkół ludowych autonomicznej Galicji oraz powszechnych II Rzeczypospolitej w Okręgu Szkolnym Krakowskim. Wybrane zagadnienia z problematyki wychowania religijno-moralnego i patriotyczno-narodowego"". Piotr Jaworski, Edmund Juśko, Andrzej NiedojadłoBiorąc pod uwagę wszystkie walory recenzowanej pracy należy wyrazić uznanie dla Autorów książki. Trzeba wysoko ocenić przedstawioną publikację pod względem treści, metodologii oraz kompetentnej i krytycznej interpretacji zebranego materiału faktograficznego. Także od strony formalnej książka zasługuje na uznanie. Nie ma zatem przeszkód żeby mogła w całości ukazać się drukiem.Ks. bp prof. dr hab. Janusz Mastalski, Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w KrakowiePrzygotowana publikacja w wymiarze systematyzującym wyraźnie potwierdza, iż wychowanie religijno-moralne i patriotyczno-narodowe stanowiło w okresie autonomii galicyjskiej, a jeszcze bardziej w II Rzeczypospolitej nurt przewodni działalności najpierw szkół ludowych, a potem powszechnych. Popieram więc publikację przygotowanych materiałów, a ponadto zachęcam do jego odpowiedniego rozpropagowania, gdyż posiadają one niewątpliwie oczywiste walory naukowe, ale także wątki aktualizujące i inspirujące. Warto troszczyć się nie tylko o publikację dobrych opracowań, ale także o ich rozpropagowanie. W zalewie marnych publikacji, giną także dobre niestety. Oby nie stało się tak w przypadku omówionej tutaj syntetycznie publikacji!Ks. prof. dr hab. Janusz Królikowski, Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w KrakowieOpracowanie Ideowa rola wychowania religijnego uczniów szkół ludowych autonomicznej Galicji oraz powszechnych II Rzeczypospolitej, w Okręgu Szkolnym Krakowskim. Wybrane zagadnienia z problematyki wychowania religijno-moralnego i patriotyczno-narodowego napisane zostało w sposób logiczny, rzetelny pod względem naukowym. Struktura książki jest dopracowana i przejrzysta. Gorąco więc rekomenduję do druku omówioną powyżej pozycję, bowiem dobrze wpisuje się w nurt badań nad polskim szkolnictwem i jego tradycjami, przez co korzystnie może włączyć się do szerszego dyskursu naukowego w dziedzinie historii, historii oświaty i pedagogiki.Dr hab. Ewa Danowska, Polska Akademia Umiejętności
Przełom XIX i XX wieku obfitował, mimo braku niepodległości Polski, w powstawanie w jej przedrozbiorowych granicach nowych zgromadzeń zakonnych. Dotyczyło to przede wszystkim terenów zaboru rosyjskiego i austriackiego, gdzie powstało między innymi kilkanaście honorackich zgromadzeń bezhabitowych. Znacznie gorzej było na terenie zaboru pruskiego, tam przecież od początku XIX wieku trwał proces kasat poszczególnych klasztorów i domów zakonnych, który doprowadził do likwidacji niemalże wszystkich średniowiecznych i nowożytnych fundacji zakonnych.
Fragment wstępu.
Prawo istniej wszędzie tam, gdzie istnieje człowiek, ale odpowiedź na pytanie, czym jest i co to jest prawo, nie jest już taka prosta. Prawo widziane oczyma filozofa traci swoją jednoznaczność, wymyka się schematom i z łatwością poddaje się abstrakcyjnemu myśleniu, można powiedzieć, że przenika do świata idei, do rzeczywistości świata myśli, gdzie rozum ogląda je na swój, tylko sobie właściwy i specyficzny sposób, dążąc zarazem do jego możliwie doskonałego poznania. Byt prawa staje się w ten sposób przedmiotem myślenia dla takiej nauki, w której dane oparte na metodzie właściwej dla nauk empirycznych nie przyniosą żadnych wymiernych rezultatów. Prawo nie jest bowiem bytem ze świata materii, nie istniej tu oto, tak jak istnieją drzewa czy inne byty realne. Jest bytem swego rodzaju, ma sobie właściwy sposób istnienia i bytowania. Trudno jednak zaprzeczyć jego istnieniu w ogóle, bowiem gdy tylko zadziała, odczuwamy to działanie w dostępnym nam, empirycznym świecie.
Wszystkie przedstawione w tej książce treści zostały ujęte pod jedną wspólną nazwą: Prawo w porządku bytu świata, co wydaje się uzasadnione, przynajmniej z jednego punktu widzenia. Mianowicie jest nim najbardziej ogólnie brzmiące pytanie filozoficznoprawne: Jakie miejsce zajmuje prawo jako byt w porządku bytu świata w ogóle? Rozważając odpowiedź, trzeba pamiętać o tym, że bytu prawa poszukiwać należy poza światem materii, w fenomenie ponadindywidualnym i ponadpersonalnym, a więc w sferze wspólnoty i społeczeństwa, w duchu wspólnotowym, do którego z natury jako powinność i Sollen jest prawo skierowane i zaadresowane.
Myślą zaś przewodnią podczas lektury niech będą słowa starożytnego filozofa Arystotelesa, który w Metafizyce pisał w taki oto sposób na temat poznania: "Kto bowiem chce poznawać dla samego poznania, ten pragnie wiedzy w najpełniejszym tego słowa znaczeniu. A taka wiedza jest o tym, co jest najbardziej poznawalne. A najbardziej poznawalne są przede wszystkim pierwsze zasady i przyczyny. Albowiem przez nie i z nich poznaje się wszystko inne, nie zaś odwrotnie-tamte przez to, co pod nie podpada".
Fragment wprowadzenia
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
