Przedmiotem niniejszej pracy jest spór ks. Józefa Tischnera z przedstawicielami polskiego tomizmu oraz możliwość jego aplikacji na grunt badań pedagogicznoreligijnych, a szczególnie próba odpowiedzi na wyzwania, jakie stoją dziś przed szkolną edukacją religijną w społeczeństwie polskim. Omawiana dyskusja swoim zasięgiem objęła w latach siedemdziesiątych ubiegłego wieku niemal wszystkie liczące się ówcześnie ośrodki filozoficzne w Polsce. Podejmowana problematyka dotyczyła struktury, kształtu oraz metod przekazu przesłania chrześcijańskiego, które przez stulecia łączyło się z różnorodnymi koncepcjami filozoficznymi. Jedną z nich była filozofia św. Tomasza z Akwinu, która stała się fundamentem dla późniejszej szkoły filozofii tomistycznej. Dyskusja rozpoczyna się od zróżnicowanej oceny wpływu tradycji filozoficznej zarówno na przeszłą, jak i obecną myśl chrześcijańską. Po drugiej wojnie światowej intensywnie pojawiały się krytyczne opracowania dotyczące relacji, która istniała między filozofią a doktryną chrześcijańską. Różnice stanowisk na polskim gruncie dotyczyły przede wszystkim interpretacji statusu i znaczenia tradycji tomistycznej w ramach powszechnego opisu Objawienia. Takim też przykładem jest opisywana polemika ks. Józefa Tischnera z przedstawicielami szkoły tomistycznej w Polsce, która początkowo dotyczyła kwestii aktualności i powszechności nurtu tomistycznego w przekazie chrześcijańskim, by następnie podjąć kwestie relacji oraz obecności współczesnej filozofii na gruncie tradycji chrześcijańskiej. Z biegiem lat dyskusja znacznie się poszerzała, aby w końcowym jej etapie rozstrzygać o znaczeniu i roli szeroko rozumianej humanistyki w obrębie tradycji myślenia chrześcijańskiego. Ostatni wątek wydaje się do dziś nie tylko aktualny, ale także wciąż czekający na aplikację na gruncie szkolnej edukacji religijnej.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
