Metoda ustawień narodziła się z ponownego odkrycia tego, co od kilkudziesięciu lat określano jako system rodzinny. Twórca ustawień systemowych, Bert Hellinger, pogłębił i uściślił wcześniejsze obserwacje oraz wykazał, że siła oddziaływania rodziny jest większa, niż zakładano wcześniej. Istotę systemu rodzinnego stanowią przede wszystkim powiązania nieświadome i ukryte. Nieważne, czy z członkami rodziny utrzymuje się kontakt, czy żyje się samotnie, czy jest się młodym, czy u kresu życia – rodzina pozostaje przy nas i wpływa na nasz los.   Książka objaśnia zachodzące podczas pracy ustawieniowej procesy psychiczne, o których zazwyczaj się nie mówi, gdyż pozostają częścią wewnętrznego doświadczenia klienta i terapeuty. Ukazuje dynamiki systemowe w chorobach, problemach życiowych i trudnościach zawodowych, podając opisy sesji terapeutycznych. Omawia metody pracy i rolę terapeuty. Umiejscawia też ustawienia systemowe wśród innych podejść terapeutycznych, nauki i filozofii.      "Ustawienia systemowe odkryły siłę czynników nieświadomych i niezależnych od nas, ale ukazały też wielki zakres naszej sprawczości. Ma to znaczenie w kontekście wyzwalania się z urazów dzieciństwa, rezygnacji z tendencji samobójczych, wzięcia odpowiedzialności za własne życie, pojednania z rodzicami i odzyskania poczucia mocy życiowej. Przyjęcie życia i siły, która do nas płynie, zależy od nas. Nie jesteśmy tak zdeterminowani, naznaczeni i zależni od okoliczności, jak sądziliśmy dotąd”.            Od Autora:     Gdy kilkanaście lat temu rozglądałem się po księgarni, znajoma sprzedawczyni zagadnęła mnie: „Jest taki nowy psychoterapeuta, którego książki wielu ludzi kupuje”. Ja jednak nie byłem ciekaw o kim mowa sądząc, że chodzi pewnie o eklektycznego terapeutę, który nie wnosi niczego nowego. Sam już nie wiem dlaczego, sięgnąłem jednak po książkę na temat terapii Berta Hellingera, bo to on został wtedy wspomniany. Kilka przeczytanych zdań wydało mi się bardzo sensownych. Wkrótce nadarzyła się okazja, aby pójść na warsztat z samym Hellingerem. Gdy tylko rozpoczęło się pierwsze ustawienie, poczułem wagę sprawy. W dalszej części warsztatu coraz silniej przeżywałem uczucia, które śmiem utożsamiać z grecką katharsis. Obserwowałem dramat ukrytych za zasłoną nieświadomych mocy, byłem z boku, a jednak współuczestniczyłem, głęboko poruszony odkrywaniem tajnych kolein losu. Pamiętam, że na tamtym warsztacie obecne były także osoby szkolące się w metodzie ustawień. Ludzie często bez psychologicznego wykształcenia lub dłuższej praktyki terapeutycznej. Wydawało mi się to jakimś nieporozumieniem. Sądziłem, że aby odczytywać te głębie potrzebne jest nie tylko doświadczenie kliniczne, lecz trening psychoanalityczny. Wyobrażałem sobie, że ustawienie interpretuje się jak sen, a może jak objaw. Później, gdy zapoznałem się z metodą Hellingera, zobaczyłem, że zawiera ona zasady i procedury, których jednoznaczność jest jak na psychologię zupełnie niezwykła. Okazało się, że ustawienia podążają za uniwersalnymi prawami i nie wymagają silenia się na interpretacje, zaś sens każdego zdania teorii potwierdza praktyka. Zadziwiające, że metoda ta łączy cechy, które wydawały się wzajemnie wykluczać, czyli szybkość zmiany oraz głębokość wglądu.       Ta książka powstała w wyniku chęci systematyzacji i fenomenologicznie podbudowanego opisu niektórych aspektów tej terapii, o których normalnie się nie mówi, gdyż pozostają częścią wewnętrznego doświadczenia. Mam nadzieję, że pomoże to ustawieniom zająć należne im miejsce wśród uznanych terapii, o co - z powodu słabej znajomości tej metody w kręgach akademickich - ciągle trudno. W książce przedstawiam ustawienia Hellingera w szerokim kontekście innych metod terapeutycznych oraz dziedzin poznania. Nie znaczy to, iż uważam, że ustawienia systemowe sprowadzają się do tego, co znane.       Niektórzy naiwnie sądzą, że Hellinger nauczył się swojej metody od Zulusów, że wykorzystał to, co od lat znane w terapii rodzin, że podobne rzeczy mówił Jung, Moreno albo ktoś „na Wschodzie”, że ustawienia powstały z niemieckiego idealizmu albo są po prostu szamanizmem, jeśli nie rodzajem spirytyzmu. Te twierdzenia są błędne. Występujące pomiędzy ustawieniami systemowymi a innymi wytworami myśli i kultury zbieżności potwierdzają uniwersalizm tez Hellingera, nie dotykają jednak tego, co w ustawieniach całkiem nowe. Tym nowym są odkryte przez Hellingera dynamiki systemowe i porządki miłości, czyli prawa, którymi kierują się systemy rodzinne oraz te, przy pomocy których terapeuta może pomagać.       Książka podzielona jest na dwie części.   Część pierwsza – obejmująca rozdziały od I do IV – dotyczy pracy terapeutycznej i coachingowej przy pomocy ustawień systemowych oraz wglądów, do jakich metoda ta prowadzi.   W części drugiej – rozdziały V i VI – zajmuję się kontekstem terapeutycznym, naukowym i filozoficznym, w jakim możemy umieścić ustawienia systemowe.   W pierwszym rozdziale książki opisuję teorię i technikę ustawień systemowych, zarówno grupowych, jak i indywidualnych (terapeuta – klient). Wyjaśniam procesy i pojęcia tej metody, problematykę powstawania zaburzeń, postępowanie i postawę terapeuty systemowego.   W rozdziale drugim przybliżam systemowe spojrzenie na zaburzenia psychiczne i fizyczne oraz problemy życiowe i zawodowe, podając opisy sesji terapeutycznych. Wspominam też o pracy z organizacjami.   W rozdziale trzecim zajmuję się bliższym przedstawieniem poszczególnych technik terapeutycznych, pogłębiam analizę procesów, jakie mają miejsce w trakcie ustawień oraz szerzej opisuję rolę terapeuty.   W czwartym rozdziale mówię o rodzinie, relacjach partnerskich, wychowaniu dzieci.   W drugiej części książki, w rozdziale piątym, wskazuję na związki pomiędzy ustawieniami systemowymi a psychodramą, terapią rodzin, psychoanalizą oraz innymi metodami terapeutycznymi i paraterapeutycznymi.   W ostatnim rozdziale stawiam ustawienia systemowe w szerszym kontekście zagadnień podejmowanych przez filozofię, fizykę, antropologię, psychologię czy parapsychologię.   

Doskonały podręcznik leczenia PTSD napisany przez twórczynie terapii CPT Książka zawiera miarodajne, oparte na rezultatach wieloletniej pracy klinicznej i badań, przedstawienie terapii przetwarzania poznawczego (CPT) w zespole stresu pourazowego (PTSD). Obejmuje wskazówki dotyczące realizacji terapii sesja po sesji wraz z przykładami obszernych dialogów i czterdziestoma materiałami do skopiowania dla klienta. Czytelnicy znajdą w niej metody przystosowania prezentowanej terapii do różnych grup pacjentów, takich jak weterani wojenni, ofiary przemocy seksualnej oraz klienci pochodzący z odmiennych kultur. Terapia przetwarzania poznawczego jest jedną z nielicznych metod leczenia stresu pourazowego o skuteczności od lat potwierdzanej empirycznie, a książka stanowi praktyczny podręcznik dla terapeutów z kompletnym przeglądem teorii oraz danych świadczących o efektywności CPT. „Długo wyczekiwane źródło wiedzy dla klinicystów pracujących z pacjentami z PTSD. Niniejsza publikacja to niezrównany przewodnik po wszystkich etapach CPT zarówno dla bardziej, jak i mniej doświadczonych klinicystów". Richard A. Bryant, PhD, Scientia Professor, Szkoła Psychologii przy Uniwersytecie Nowej Południowej Walii, Australia „Ta niezastąpiona książka autorstwa trzech światowej sławy ekspertek omawia wszystko, co chcielibyście wiedzieć na temat CPT. Począwszy od rzetelnego rozdziału teoretycznego, płynnie przechodzącego do wyczerpującego przeglądu publikowanych badań klinicznych, opisuje czynniki spowalniające leczenie, sposób ujęcia problemów towarzyszących, przygotowanie pacjenta oraz proces terapeutyczny CPT. Najważniejszą częścią publikacji jest podręcznik CPT, stanowiący wspaniały przewodnik dla każdego praktyka, który pragnie wykorzystywać to niezwykle skuteczne narzędzie terapeutyczne". Matthew J. Friedman, MD, PhD, starszy doradca, Narodowe Centrum na rzecz PTSD, Amerykański Departament ds. Weteranów; profesor psychiatrii, farmakologii i toksykologii, Akademia Medyczna Geisel w Dartmouth Tom zawiera: Początki terapii przetwarzania poznawczego Badania nad CPT Którzy klienci kwalifikują się do CPT? Lista kontrolna PTSD-5 (PCL-5) Problemy terapeuty: błędy i martwe punkty Wskazówki dotyczące realizacji terapii sesja po sesji Zadania i karty ćwiczeń Patrida A. Resick, PhD, ABPP, jest wykladowczynią na Wydziale Psychiatrii i Nauk Behawioralnych Uniwersytetu Duke'a. Opracowała terapię przetwarzania poznawczego (CPT - cognitite processing therapy). Laureatka licznych nagród za osiągnięcia naukowe i wybitny dorobek życiowy. Candice M. Monson, PhD, jest wykładowczynią na Wydziale Psychologii Uniwersytetu Ryerson w Toronto. Znana ze swych badań nad interpersonalnymi czynnikami w traumatyzacji, a także z opracowywania, testowania i upowszechniania metod leczenia zespołu stresu pourazowego (PTSD -posttraumatic stress disorder), w tym również terapii CPT oraz wspólnej (conjomt) terapii poznawczo-behawioralnej w PTSD. Kathleen M. Chard, PhD, jest szefową zespołu badawczego Ośrodka Medycznego ds. Weteranów (VA) w Cincinnati oraz wykladowczynią na Wydziale Psychiatrii i Neuronauk Behawioralnych Uniwersytetu w Cincinnati. Znana z prowadzenia badań nad upowszechnianiem i klinicznym wdrażaniem metod leczenia popartych badaniami wśród cywilów i weteranów. Autorka podręcznika CPT w nadużyciach seksualnych.

Skuteczny sposób pracy z osobami dotkniętymi traumą Książka Janiny Fisher, napisana na podstawie poczynionych przez autorkę obserwacji klinicznych, łączy teorię traumy, dysocjacji i przywiązania przedstawioną z perspektywy neurobiologicznej z praktyką podejścia terapeutycznego. Autorka prezentuje model oparty na wypracowaniu ostatecznego „rozwiązania”, jakim jest przekształcenie relacji z własnym „ja”. Przekształcenie takie polega na zastąpieniu uczucia wstydu, obwiniania się i nienawiści do siebie samego pełną współczucia akceptacją. U podstaw opisanych w książce strategii postępowania leżą takie metody terapeutyczne, jak psychoterapia sensomotoryczna, coraz bardziej popularna w Polsce psychoterapia systemu wewnętrznej rodziny oraz terapie oparte na uważności czy hipnoza kliniczna. Model terapeutyczny zaprezentowany w książce posłuży do pracy ze wszystkimi osobami cierpiącymi w wyniku traumy. Przyniesie pożytek pacjentom z diagnozą zespołu stresu pourazowego (PTSD), a także osobom po traumie z ADHD, u których rozpoznano zaburzenia osobowości z pogranicza albo zaburzenia dysocjacyjne. Mogą go także wykorzystać osoby, które nigdy wcześniej nie konsultowały się z żadnym psychiatrą, a doświadczyły napaści, zastraszania lub przemocy ze strony innej osoby. „Stworzona przez Janinę Fisher unikatowa mieszanka elementów koncepcji systemu wewnętrznej rodziny, terapii sensomotorycznej oraz terapii opartej na uważności stanowi wspaniałą innowację w dziedzinie psychologii psychodynamicznej. Ta książka – mocno zakorzeniona w teorii dysocjacji strukturalnej i terapii traumy – prezentuje spostrzeżenia, które wzbogacają wiedzę terapeutów pracujących zarówno z wysokofunkcjonującymi jednostkami z urazem psychicznym, jak i z osobami do głębi zniewolonymi traumą. Polecam tę wyjątkową pracę wszystkim psychoterapeutom, zwłaszcza zajmującym się terapią psychodynamiczną. Kenneth A. Frank, PhD, Psychoterapy Integration Training Program, National Institute for Psychotherapies Tom zawiera: • Rozszczepienie dysocjacyjne i fragmentacja jako reakcje adaptacyjne na anormalne doświadczenia. • Badania neuronaukowe na temat pamięci traumatycznej. • Nowe role pacjenta i terapeuty. • Model dysocjacji strukturalnej. • Strategie rozbudzania i pielęgnowania zdolności do rozumienia siebie, współczucia sobie samemu. • Następstwa przywiązania traumatycznego. • Zachowania autodestrukcyjne, zaburzenia odżywiania. • Problemy pacjentów ze diagnozowalnymi zaburzeniami dysocjacyjnymi (DID, DDNOS, zespół depersonalizacji). • Opisy przypadków klinicznych. Janina Fisher, PhD, jest zastępczynią kierownika dydaktycznego w Sensorimotor Psychotherapy Institute, konsultantką EMDR International Association (EMDRIA) i byłą wykładowczynią w Trauma Center – ośrodku kliniczno-badawczym założonym przez Bessela van der Kolka. Ceniona i doświadczona klinicystka, autorka publikacji oraz prelegentka. Pełniła funkcję przewodniczącej New England Society for the Treatment of Trauma and Dissociation, pracowała jako wykładowczyni w Harvard Medical School. Jest współautorką książki Sensimotor Psychoterapy: Interventions for Trauma and Attachment.

Książka nie zawiera żadnych szczegółowych rozważań patogenetycznych, nie zastanawiałem się także nad ewentualnymi powiązaniami pomiędzy różnymi rodzajami depresji. Nie dlatego, że nie jest to ważne, ale nie taki cel sobie postawiłem. Chodziło mi przede wszystkim o bardzo praktyczny aspekt planowania konkretnych działań leczniczych. Byłbym szczęśliwy, gdyby moje rozważania pomogły lekarzom, a zwłaszcza ich pacjentom. Za sprawą ICD-11 wkrótce pożegnamy zaburzenia afektywne, zamieniając je na bardziej swojsko brzmiące zaburzenia nastroju, ale istota sprawy nie ulegnie zmianie i nadal kilka czy kilkanaście procent społeczeństwa stanowić będą osoby pogrążone w mroku, oczekujące na to, że ich przewodnicy będą umieli sensownie oświecić im drogę. Z Zakończenia

Program do pracy z dziećmi nadpobudliwymi psychoruchowo w wieku przedszkolnym, ukazujący propozycje kontrolowania dziecięcej energii poprzez odpowiednio zorganizowane zabawy i ćwiczenia relaksacyjne, zawarte w praktycznych scenariuszach zajęć dostosowanych do poszczególnych grup wiekowych. Książka ukazuje przyczyny niewłaściwego zachowania dzieci i sposoby radzenia sobie z nimi. Omawia następujące metody pracy z dzieckiem nadpobudliwym psychoruchowo: 1. Techniki relaksacyjne - według Jakobsona - oparte na treningu autogennym Schultza 2. Metodę Symboli Dźwiękowych 3. Techniki parateatralne - technikę zamiany ról - teatr palcowy - teatrzyk kukiełkowy - teatrzyk wyboru 4. Metodę malowania dziesięcioma palcami 5. Metodę Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne Dzieci nadpobudliwe psychoruchowo sprawiają rodzicom i wychowawcom wiele problemów wychowawczych. Zdarza się często, że dorośli są nieświadomi głównych przyczyn niewłaściwego zachowania dzieci. Z tego powodu winą za złe zachowanie obarczają dzieci. poleca ImpulsTymczasem znajomość i świadomość przyczyn nieodpowiedniego zachowania dzieci jest niezwykle ważna. Dzieciom nadpobudliwym należy poświęcać dużo uwagi. Trzeba zdawać sobie sprawę z tego, w czym tkwi problem dzieci nadpobudliwych, ponieważ bez tego nie można im pomóc. Należy przede wszystkim nauczyć dzieci kontrolowania swojej energii. W osiągnięciu tego celu pomogą odpowiednio zorganizowane zabawy ruchowe i ćwiczenia relaksacyjne, w czasie których dzieci uczą się różnych sposobów rozładowania swojej energii (np. swobodna ekspresja ruchowa, ekspresja ruchowa kontrolowana, „zabawa w słabego i silnego” – relaksacja metodą Jacobsona). Istotne też jest, aby nauczyć dzieci korzystania z nagromadzonej w swoim ciele energii we właściwym kierunku. W niniejszej pracy – napisanej w formie programu – autorka zajęła się zagadnieniem nadpobudliwości psychoruchowej u dzieci w wieku przedszkolnym. W części teoretycznej (rozdziały I–V) starała się wykazać, na czym polega problem nadpobudliwości oraz jak sobie z nim radzić. W części praktycznej (rozdziały VI–IX) natomiast zamieściła scenariusze zajęć dla poszczególnych grup wiekowych. Program jest uzupełnieniem indywidualnych oddziaływań terapeutycznych – jak pisze bowiem M. Bogdanowicz: „ważne jest tu uspołecznienie dzieci nadpobudliwych psychoruchowo, nadmiernie skupionych na realizacji swoich potrzeb. Zajęcia w grupie pomagają im w rozwijaniu empatii i uczeniu się współpracy z innymi” (M. Bogdanowicz i in., 1992, s. 86). Tak skonstruowany program będzie pomocny w postępowaniu z dziećmi nadpobudliwymi psychoruchowo. Zgodnie z poglądami H. Nartowskiej, „tylko od nas, dorosłych, zależy, czy dziecko nadpobudliwe psychoruchowo będzie tylko trudniejszym wychowawczo dzieckiem, czy też dzieckiem o zaburzonym zachowaniu” (H. Nartowska, 1976). Polecamy!

„Pierwsza miłość. To coś więcej niż uczucie. To siła. To coś, co siedzi głęboko w nas. Czasami zainteresowanie jest jednostronne, dusząco nieodwzajemnione. Zauroczenie, które nie przeradza się w nic więcej. Ale gdy nadchodzi dzień, w którym zainteresowanie jest obustronne, wyczekiwane i odwzajemnione, wtedy dzieje się magia. Pierwsza. Miłość.” Kim Holden Nowe, niesamowite doznanie, ukradkiem skradzione spojrzenia, pierwsze pocałunki i motyle w brzuchu… Pierwsza miłość może czegoś nauczyć, ale też zgubić. Słodka, gorzka, ekscytująca, a może też rozrywająca serce? Czy pierwszej miłości się nie zapomina? Autorki znane z list bestsellerów, opowiadają o pierwszej miłości i związanych z nią emocjach. Zapraszamy, porozmawiajmy o pierwszej miłości!

Praca została przygotowana przez lekarzy i socjologów z ogromnym doświadczeniem i dorobkiem naukowym z zakresu starości i starzenia się. Ich kolejną pozycję naukową należy zatem powitać z uznaniem dla wysiłku włożonego w kontynuowanie prac nad tą trudną tematyką badawczą. To bez wątpienia oryginalne i prekursorskie w Polsce opracowanie, wieloaspektowo ujmujące uwarunkowania medyczne i społeczne problemów starzenia się z uwzględnieniem zaniedbania i samozaniedbania osób starszych. Autorzy książki budują wielowymiarowy model uwarunkowań zjawisk zaniedbania i samozadniedbania, co stanowi ogromny wkład do dorobku nauk zajmujących się starością i osobami starszymi. Dokonują oni więc swoistej „rewolucji gerontologicznej” w odsłanianiu, wyjaśnianiu, definiowaniu, kategoryzowaniu badanych zjawisk zaniedbania i samozaniedbania. Monografia jest nowatorskim, wnikliwym opracowaniem, poszerzającym wiedzę na temat „ciemnej strony” wieku starszego i społecznej odpowiedzialności za zjawisko zaniedbania osób starszych. Z recenzji prof. dr hab. Krystyny Slany

XXI wiek to czas społecznych i technologicznych wyzwań stojących przed polskim społeczeństwem, które w sensie demograficznym bardzo się starzeje. Problem ten nie jest typowo polską specyfiką. Dotyczy także wielu innych krajów zachodnioeuropejskich i pozaeuropejskich.Publikacja ""Wspieranie sprawności językowej i komunikacyjnej seniorów w perspektywie logopedii gerontologicznej"" poświęcona jest problematyce badań gerontologopedycznych, zogniskowanych na zagadnieniu sprawności językowej i komunikacyjnej seniorów. Starzejących się fizjologicznie lub też z niewielką deterioryzacją poznawczą.

Obowiązkowa pozycja dla wszystkich specjalistów w dziedzinie zdrowia psychicznego PDM-2. Podręcznik diagnozy psychodynamicznej został opracowany przez klinicystów i badaczy reprezentujących tradycję psychoanalityczną. Przedstawiony w nim model diagnostyczny uwzględnia trzy wymiary funkcjonowania jednostki: wzorce osobowości (oś P), profile funkcjonowania psychicznego (oś M) oraz sposoby doświadczania objawów (oś S). Stworzony z myślą o opracowaniu przypadku i planowaniu terapii, PDM-2 może służyć klinicystom jako ugruntowana empirycznie alternatywa systemów DSM i ICD lub jako ich dopełnienie. Autorzy systematycznie omawiają problemy zdrowia psychicznego w okresie niemowlęctwa, dzieciństwa, adolescencji, dorosłości i starości, biorąc pod uwagę postępy kliniczne, empiryczne i metodologiczne, jakie dokonały się w ciągu ostatnich dziesięciu lat. Ilustracją omawianych zagadnień są liczne opisy przypadków, w tym pełne profile PDM-2. Ponadto w całej książce przedstawiono szczegółowe porównania PDM-2 z systemami klasyfikacyjnymi DSM-5 i ICD-10-CM. Pierwszy tom PDM-2 jest poświęcony funkcjonowaniu osobowości i problemom psychicznym w okresie dorosłości oraz w wieku podeszłym. U osób dorosłych osobowość jest oceniana przed funkcjonowaniem psychicznym, u osób starszych natomiast kolejność ta jest odwrotna, ponieważ ocena adaptacji do różnych aspektów starzenia się (oś M) staje się w tym okresie ważniejsza niż ocena tendencji osobowościowych (oś P). PDM-2 jest pierwszym systemem klasyfikacyjnym uwzględniającym specyfikę wieku podeszłego. Ze względu na niedostatek badań psychodynamicznych dotyczących tego stadium życia, część ta w dużej mierze opiera się na obserwacjach klinicznych. „PDM-2 dał wreszcie klinicystom »taksonomię ludzi« zamiast »taksonomii zaburzeń«. Chociaż już pierwsze wydanie było monumentalnym osiągnięciem, drugie robi jeszcze większe wrażenie”. Morris N. Eagle, Ph.D., A.B.P.P., instruktor, School of Graduate Psychology, California Lutheran University „Mistrzowskie dzieło… Redaktorzy pozyskali czołowych przedstawicieli tej dziedziny z różnych stron świata do stworzenia tego ważnego podręcznika”. Miriam Steele, Ph.D., Department of Psychology, The New School for Social Research Vittorio Lingiardi, M.D. jest profesorem psychologii dynamicznej i byłym dyrektorem programu psychologii klinicznej na Sapienza University of Rome. Jego zainteresowania koncentrują się na zagadnieniach diagnozy i leczenia zaburzeń osobowości, na badaniach nad procesem i skutecznością psychoanalizy czy psychoterapii oraz na problematyce tożsamości płciowej i orientacji seksualnej. Jest autorem wielu prac z tych dziedzin, w tym artykułów publikowanych m.in. w: „The American Journal of Psychiatry”, „Contemporary Psychoanalysis”, „The International Journal of Psychoanalysis”, „Psychoanalytic Dialogues”, „Psychoanalytic Psychology”, „Psychotherapy”, „Psychotherapy Research” oraz „World Psychiatry”. Nancy McWilliams, Ph.D., A.B.P.P. jest profesorem wizytującym w Graduate School of Applied and Professional Psychology na Rutgers University – stanowym uniwersytecie New Jersey; prowadzi też prywatną praktykę we Flemington w New Jersey. Zasiada w komitecie redakcyjnym „Psychoanalytic Psychology” i jest autorką książek poświęconych psychoterapii, w tym podręcznika Opracowanie przypadku w psychoanalizie. Jest honorowym członkiem Amerykańskiego Towarzystwa Psychoanalitycznego; była stypendystką w Instytucie Eriksona w Austen Riggs Center w Stockbridge w stanie Massachusetts. Laureatka licznych nagród w środowisku psychologicznym, uznana przez Amerykańskie Towarzystwo Psychologiczne za „wybitnego lidera w dziedzinie psychologii”.

Jeśli w trakcie lektury tej książki nagle sami poczujecie strach przeczytajcie tekst danego rozdziału raz jeszcze i wynotujcie zaproponowane przez autorów wyjaśnienia, dlaczego w ogóle nie warto się bać.Nauka zna ponad 40 000 rodzajów fobii. Boimy się starości, samotności, ciemności, bibliotek, deszczu... Marketolodzy wiedzą o tych strachach i z powodzeniem sprzedają nam nadzwyczajne kremy przeciw zmarszczkom, nowe plany taryfowe, żeby zawsze mieć zasięg, żarówki diodowe, które służą do 15 lat, książki elektroniczne i e-booki, spraye do impregnacji obuwia i ubrań od wilgoci.Znani rosyjscy marketolodzy przeanalizowali najbardziej rozpowszechnione i niezwykłe ludzkie strachy i zaproponowali obszerny zestaw niedoścignionych pomysłów, przez nikogo jak dotąd niezrealizowanych. Pozwalają one wykorzystać te lęki i obawy w celach biznesowych.Do kogo skierowana jest ta książka? Do ambitnych marketologów, wszędobylskich specjalistów sprzedaży, szefów spółek innowacyjnych i wszystkich, którzy kiedykolwiek czegoś się bali. Napisana jest z dużą erudycją i humorem, co w znacznym stopniu równoważy wielość (nieraz niełatwych) zaadaptowanych przeważnie z greki nazw prezentowanych fobii.

Jak zachowywali się zabójcy w ostatnich godzinach i w ostatnich chwilach swojego życia, stojąc naszubienicy? Nikt nie znał odpowiedzi na to pytanie lepiej niż John Ellis, pełniący przez niemalćwierć wieku obowiązki pierwszego kata Wielkiej Brytanii. Z jego relacji czytelnik dowiaduje się,jak omdlewającą Edith Thompson niesiono na szubienicę, jak doktor Crippen z uśmiechemmaszerował na spotkanie stryczka, i jak William Palmer walczył zaciekle o życie w celi śmierci. Idlaczego młodociany Jack Griffiths popędził naprzeciw śmierci. Jedni ginęli jak bohaterowie, innizaś jak tchórze Kat John Ellis wykonał wyroki na dwustu trzech osobach i spisał kronikęostatnich gestów wielu spośród tych, którzy przeszli przez jego ręce na finałowej prostej swejpodróży ku wieczności.

"Czy wiesz, że zmartwienia są jak pomidory? Nie oznacza to, że możesz je zjeść. Zmartwienia są jak pomidory, bo gdy zwracasz na nie uwagę i pielęgnujesz w sobie, sprawiasz, że zaczynają rosnąć jak pomidory.” “Co robić, gdy się martwisz” to bestsellerowy poradnik psychologiczny dla dzieci w wieku 6-12 lat, który w nowatorski sposób edukuje, motywuje i uczy, jak stosować poznawczo-behawioralne techniki radzenia sobie z lękiem. Pobudzające wyobraźnie metafory wyjaśnią dziecku mechanizm powstawania i zaostrzania się lęku, a prosty i pełen ciepła język sprawi, że nauka radzenie sobie z lękiem stanie się przyjemna. Książka wzbogacona jest ilustracjami Bonnie Mathew i licznymi ćwiczeniami, które umożliwią dziecku zwerbalizowanie swoich obaw, a zarazem pobudzą je do ekspresji twórczej. To kompletne narzędzie do pracy z dzieckiem, z którego skorzystało już wiele dzieci, rodziców i wychowawców. Poradnik został przetłumaczony na 21 języków i zdobył Złotą Nagrodę w konkursie National Parenting Publications Awards. Dr Dawn Huebner jest psychologiem klinicznym, psychoterapeutą, mamą i autorką najcześciej tłumaczonych poradników dla dzieci, których sprzedaż sięgnęła miliona egzemplarzy. Wielokrotnie nagradzana zarówno przez rodziców (Mom’s Choice Award, iParanting Media Award, National Parenting Publications Award) jak i dzieci (Young Voice Award). Poradniki Huebner rekomenduje Amerykańskie Towarzystwo Psychologiczne.

Czy myśląc o śmierci, można pokochać życie?Tytuł tej książki mógłby właściwie brzmieć: 100 sposobów, jak pokochać życie. Autor, który sam ma za sobą trzy próby samobójcze, próbuje w niej bowiem ukazać piękno, wyjątkowość i wartość ludzkiego życia. Nie robi tego jednak, posługując się wyświechtanymi sloganami czy szafując słowami pisanymi wielką literą. Zamiast tego przewrotnie, zabawnie i z dystansem do siebie opisuje własne traumatyczne doświadczenia i dzieli się spostrzeżeniami, które docenią przede wszystkim osoby zmagające się dzień po dniu ze swoimi małymi wielkimi dramatami, często niedostrzeganymi bądź ignorowanymi przez bliskich.Żyj, po prostu. Najlepsze wciąż jeszcze przed nami! - przekonuje autor. Daj się wciągnąć tej błyskotliwej, pełnej mądrych słów lekturze i spróbuj na nowo uwierzyć, że każdy kolejny dzień może być szansą, a nie ciężarem!Wierzę ci, że chcesz odejść. Tragedie, dramaty przeżyłem ich wiele, ale przeżyłem. Trzy razy tyle razy próbowałem popełnić samobójstwo. Mam zdiagnozowane mieszane zaburzenia osobowości, dystymię (przewlekła depresja) oraz nerwicę. Od kilkunastu lat utrudnia mi to życie, ale zarazem pozwala odkrywać tajemnice cierpienia oraz paradoksalnie piękno życia.Ta książka jest pisana pół żartem, pół serio w istocie ma zabić twój ból, a uratować ciebie, bo jesteś dla mnie ważny!

Autorka podejmuje temat uporczywego nękania (stalkingu) oraz innych form prześladowania emocjonalnego (mobbingu, bullyingu i molestowania seksualnego). Prezentuje wyniki ogólnopolskich, reprezentatywnych badań aktowych dotyczących stalkingu. Przedstawia usystematyzowane definicje psychologiczne i kryminologiczne zjawisk zaliczanych do przemocy emocjonalnej, a ponadto także ich historię i uwarunkowania kulturowe oraz informacje o skali występowania w Polsce i na świecie. Szczegółowo analizuje przepisy państw Unii Europejskiej kryminalizujące stalking oraz polskie przepisy karne i wykroczeniowe dotyczące uporczywego nękania, a także regulacje dotyczące mobbingu, molestowania seksualnego i bullyingu. Opisuje sylwetki sprawcy i ofiary przemocy emocjonalnej, ze szczególnym uwzględnieniem typologii sprawców i ofiar stalkingu. Odnosi się do reakcji (formalnej i nieformalnej) na stalking i inne czyny o charakterze przemocy emocjonalnej. ****** Stalking and other types of emotional violence: A criminological study The author addresses the topic of stalking and other forms emotional harassment (mobbing, bullying and sexual abuse). She presents the results of Polish research on stalking court records, systematized psychological and criminological definitions of phenomena classed as emotional violence, their history and cultural determinants, as well as information on the scale of occurrence of these phenomena in Poland and in other parts of the world. The author analyses regulations of EU countries criminalizing stalking and Polish criminal and misdemeanour laws concerned with stalking, as well as regulations concerned with mobbing, sexual harassment and bullying. She describes the profiles of perpetrators and victims of emotional violence, in particular taking into consideration the typology of stalking perpetrators and victims.

Niniejsza książka jest już trzecią z kolei moją pozycją o tematyce starości, cierpienia, odchodzenia do wieczności. Poprzednie dwie zostały bardzo dobrze przyjęte przez czytelników, dlatego ośmieliłam się jeszcze napisać kolejną, bo temat jest tego wart. Materiału do napisania tej książki jak i poprzednich dostarczyło mi samo życie. Wiele z opisanych sytuacji i postaci jest prawdziwych.Książkę zaczęłam pisać, współczując koleżance ze studiów, że dotknął ją nowotwór piersi. Zakończyłam ją w sytuacji ciężkiej próby, kiedy u mnie również zdiagnozowano złośliwego guza piersi. Nie pytam, dlaczego ja? To właśnie w takiej sytuacji granicznej ujawniła się moja prawdziwa wiara i zaufanie do Boga. Jest to czas, kiedy człowiek jest bezbronny, boi się wymawiać słowo rak, bo ono onieśmiela.Autorka

„Psychologia potrzeb osób starszych” to książka, która musiała powstać, zważywszy na sytuację demograficzną w Polsce, krajach UE i na świecie. Wszędzie przybywa ludzi starzejących się i starych, a starość jako etap życia człowieka wydłuża się systematycznie. Stąd niezwykle ważna wydaje się chwila refleksji nad sytuacją tej coraz liczniej reprezentowanej grupy osób – nad jej pozycją we współczesnym świecie, relacją z młodszym pokoleniem, postrzeganiem starszych ludzi przez społeczeństwo i media. Starość przedstawiona jest z perspektywy okresu rozwojowego i traktowana zgodnie z przyjętą zasadą rozwoju przez całe życie, czyli z założeniem, że człowiek jest aktywny i twórczy do samego końca i na każdym etapie swojej egzystencji dąży do zaspokojenia nie tylko potrzeb podstawowych, ale również wyższego rzędu, z potrzebą samorealizacji łącznie.

Czym różni się nasza ignorancja, która zmusza nas do życia w strachu przed śmiercią, od ignorancji naszych przodków, która nakazywała im wierzyć, że Ziemia jest płaska? Bruce Moen poznał w Instytucie Monroe’a techniki ułatwiające podróże poza ciałem. Jak pisze w książce, jest zwyczajnym człowiekiem, więc wykształcenie umiejętności poruszania się w wielowymiarowej rzeczywistości nie było dla niego łatwe. Jako inżynier stworzył zatem własne techniki pracy z umysłem ułatwiające przenoszenie się do światów nam na co dzień niedostępnych. Poznanie OBE (out of body experience) pozwala zrozumieć, co dzieje się z naszą świadomością, gdy kończymy ziemską egzystencję. Daje to zupełnie nowe spojrzenie na proces życia i umierania. Podróże w nieznane to kontynuacja pionierskich książek Roberta Monroe: Podróże poza ciałem, Dalekie podróże oraz Najdalsza podróż. Bruce’a Moena od zawsze nurtowały Trzy Wielkie Pytania: „Gdzie byłem, zanim się urodziłem?”, „Co mam robić, żyjąc tutaj?”, „Dokąd pójdę, kiedy umrę?”. Aby sobie na nie odpowiedzieć, trzeba udać się w podróż. Podróż w nieznany świat niefizyczny, którego realność jest zaskakująca i daje tak ważne poczucie pewności, że życie nigdy się nie kończy. Każda podróż Tam umożliwia poznanie kolejnej kropli prawdy z całego oceanu Wiedzy. Zdobywanie doświadczeń w obszarach niefizycznych całkowicie rozwiewa wątpliwości nie tylko co do ich istnienia, ale też pokazuje cały wachlarz możliwości ziemskiego życia. Podróżując z Moenem po nieznanym, odkrywamy, że każdy może eksplorować rzeczywistość wielowymiarową bez konieczności posiadania szczególnych uzdolnień. Wyposażeni w jego wskazówki, możemy rozpocząć własne poszukiwania, a dzięki zdobywaniu jedynych w swoim rodzaju wiedzy i doświadczenia – stać się wielkimi odkrywcami. Grażyna Byczukowa, Paweł Byczuk, trenerzy Podróży Niefizycznych wg metody Bruce’a Moena, afterlife.hemi-sync.com.pl

Jeśli jesteś typowym przedstawicielem płci męskiej, to z pewnością troszczysz się o swój samochód, regularnie sprawdzając jego stan, aby mógł służyć ci jak najdłużej. Prawdopodobnie jesteś również mistrzem w oglądaniu telewizji, czemu potrafisz poświęcić całą swoją uwagę. Jednak dość rzadko jesteś w podobny sposób skupiony na kobiecie, którą wybrałeś sobie na całe życie. Założę się, że jako typowy facet z pewnością uważasz się za całkiem dobrego męża. Może nie jesteś doskonały, ale niewątpliwie kochasz swoją żonę i jesteś jej oddany. Dlaczego więc czasem masz wrażenie, że nie udaje ci się jej uszczęśliwić? Być może już nie pamiętasz, ale kiedy stałeś przed ołtarzem, powiedziałeś coś w stylu: „Obiecuję, że będę cię kochał i szanował w chorobie i zdrowiu, w bogactwie i biedzie, na dobre i złe, dopóki śmierć nas nie rozłączy”. Okazuje się, że „dopóki śmierć nas nie rozłączy” może trwać bardzo długo, a być kochającym i szanującym żonę mężem każdego dnia od rana do wieczora to nie bułka z masłem. Tak naprawdę w większości przypadków jest to prawie niemożliwe. Nie wspomnę już o tym, że mieszkanie z inną osobą (co zazwyczaj oznacza wspólne łóżko i łazienkę) dało popalić niejednemu twardzielowi. Na szczęście większość problemów małżeńskich można bardzo łatwo rozwiązać, o czym mówi ta książeczka. Prostym sposobem na to, by twoja żona poczuła się szczęśliwa, jest traktowanie jej w taki sposób, jak traktujesz swoje auto, telewizor, pudło z narzędziami czy swoją ukochaną czapkę z daszkiem. Ten poradnik z pewnością spodoba ci się, gdyż nie będzie namawiał cię do żadnych zmian czy ekstra wysiłku. Wystarczy, byś przestał traktować swoją żonę jak stary, wysłużony fotel, a bardziej jak to, co kochasz i otaczasz szczególną pieczołowitością. Jeśli potraktujesz swą żonę jak cenny skarb, to i ona chętnie odwzajemni się tobie całym swoim bogactwem. To naprawdę jest bardzo proste.

Kiedy przemoc staje się codziennością Jak wiele jest na świecie rodzin, które wydają się być szczęśliwe, poukładane i pełne miłości, a tymczasem za ścianami ich wygodnych domów rozgrywa się prawdziwy dramat? Bohaterka „Ocalić siebie” opowiada historię jednej z takich rodzin, poruszającą tym bardziej że prawdziwą. Wychowana przez ojca-tyrana, wraz z matką i siostrą doświadczyła każdego możliwego rodzaju przemocy: fizycznej, psychicznej i ekonomicznej. Po latach próbuje zrzucić z siebie ciężar negatywnych emocji, szukając wsparcia w swojej własnej, nowej rodzinie. Ta wstrząsająca opowieść to przestroga dla wszystkich tych, którzy tkwią w związku z osobowością aspołeczną, psychopatyczną, narcystyczną. To również ważny głos zachęcający do walki o własne szczęście, godność i wolność – bez względu na to, jak wiele trzeba będzie poświęcić. Wbiegłam do ich mieszkania. Mama klęczała w kuchni na ziemi, opierając się łokciami o krzesło. Czepek kupiony dwa dni wcześniej, by osłonić łysą głowę, przesunął się na jedno ucho. Pielucha zsunęła się do kolan. Ojciec stał nad nią, szarpiąc za ramiona i wrzeszcząc: – Wstawaj! Przecież mówię: wstawaj, ty histeryczko! Nie, nie zaskoczył mnie zapach wódki, do którego od jakiegoś czasu byłyśmy już przyzwyczajone. Nie to było najgorsze. Najgorsze były jego oczy. Wybałuszone, małe, niebieskie oczy pozbawione emocji. Trudno powściągnąć emocje przy tym przejmującym obrazie życia z psychopatą. Dramatyczne ludzkie losy ukazane na kartach tej książki wywołują ogrom emocji i niekończące się pokłady empatii. Ta historia uświadamia, jak często pozory potrafią przesłonić nam prawdziwy obraz rzeczywistości. Wioleta Sadowska, subiektywnieoksiazkach.pl Ocalić siebie to bardzo wstrząsające wyznania Hanny Goworowskiej-Adamskiej. Niezwykle szczere i do bólu prawdziwe. Autorka zachęca do tego, aby znaleźć w sobie odwagę, głośno mówić o tym, co nas spotyka oraz odpowiednio reagować na krzywdę i zło. Agnieszka Krizel, nietypowerecenzje.blogspot.com Hanna Goworowska-Adamska (ur. 1959) – anglistka, egiptolożka, aktywistka społeczna oraz tłumaczka – tłumaczyła m.in. Świat po kapitalizmie prof. Davida C. Kortena (2003), a także Wędrując Henry’ego Davida Thoreau (2016). Zadebiutowała w 2010 roku powieścią o starożytnym Egipcie pt. Nikt nie zna wszystkich jej imion. Opowieść o królowej Hatszepsut. Rok później ukazała się kolejna książka Tron Obu Krain, która zdobyła główną nagrodę podczas Targów Książki Kaszubskiej i Pomorskiej Costerina 2012. Ocalić siebie jest rezultatem kilkuletnich studiów nad zaburzeniami osobowości oraz zagadnieniami związanymi z przemocą w rodzinie.

To książka o wszystkim, co ważne w życiu: o miłości, poszukiwaniach, ambicjach i samotności Bohaterowie pokazani są jak w kalejdoskopie: poznają się, mijają i poruszają w labiryncie życia, nie tracąc optymizmu i nadziei nawet wtedy, gdy zderzają się ze ścianą rzeczywistości. Czekaj, mrugaj to misternie ułożona mozaika z ludzkich uczuć i relacji. Dekadę po pierwszym wydaniu powieść nadal zachowuje swoją uniwersalną aktualność. „Literacki smakołyk – lekki, ale zarazem erudycyjny, ironiczny i serio, z prostą historią i misterną konstrukcją. Mamy tu ludzi-kratery i ludzi-owce, młode kobiety z różnymi złudzeniami i facetów przeżywających kryzys wieku średniego. Kolizji między nimi nie da się uniknąć, wtedy właśnie robi się i śmiesznie, i smutno, bo Gunnhild Oyehaug zajmuje się dekonstrukcją wielu płciowych i społecznych stereotypów. A najlepszym dowodem na odwrócenie porządku w jej powieści są postaci narratorek – Beatrycze i Dulcynea, zajmujące miejsce Dantego i Don Kichota”. – Paulina Małochleb, „Książki na ostro” „Książka pełna zagadek. Od tajemniczego tytułu po samo zakończenie. Ale do jej czytania nie potrzeba zdolności detektywistycznych, wystarczy otwarta głowa i miłość do sztuki, która odgrywa ogromną rolę w życiu bohaterów. Zadziwiające jest to, jak łatwo gubią się w jej interpretacjach i jak słabo radzą sobie ze zrozumieniem własnych uczuć. Są przez to tacy prawdziwi, ludzcy i nam bliscy”. – Agnieszka Kalus, „Czytam, bo lubię” „W tej książce wszystko jest ważne. Na przykład to, co się stanie z twoim wybitym zębem, i to, czy zdecydujesz się zamówić zupę czy wino przed południem. Bo Gunnhild Oyehaug proponuje nam opowieść o zaglądaniu do ludzkiej głowy z wielu perspektyw, bardzo drobiazgowo. Nietuzinkowa i pełna napięcia narracja o tym, co oczywiste. Tylko czy oczywiste jest to, że jesteśmy ludźmi?” – Jarosław Czechowicz, „Krytycznym okiem” „Wielogłos ciekawie skrojonych, charyzmatycznych postaci, których losy się ze sobą przeplatają. Zachwyca mnie, jak głęboko w sztuce i literaturze zakorzenione są ich życia, jak przy ich pomocy bohaterowie objaśniają sobie codzienność. To momentami cierpka, lecz niezwykle pozytywna opowieść o tych, którzy wciąż szukają swojego miejsca we wszechświecie. Barwny, oryginalny głos oddany wyjątkowemu narratorowi”. – Karolina Kurando, „BOOKS SILENCE” „Może nie jest idealna, ale wiele jej nie brakuje”. – „Kirkus Reviews” „Czekaj, mrugaj to idealna proza na nasze czasy”. – „Dagens Nyheter” „Gunnhild Oyehaug napisała literacką powieść. W odróżnieniu od wielu innych pisarzy udało jej się napisać książkę nie tylko ambitną, ale również taką, którą się świetnie czyta”. – „Göteborgs-Posten” Autorka pisze o trzech kobietach, ale udaje jej się stworzyć cały wszechświat, opowieść o całym naszym ciężkim, śmiesznym życiu. – „The Paris Review”