Prowokacyjna, szczera do bólu blogerka bez skrupułów opowiada o swoim statusie kochanki. Wyjaśnia w książce, dlaczego, w imię czego, z jakich powodów ludzie zdradzają. Udziela porad, jak wytrzymać w miłosnym trójkącie. Bez owijania w bawełnę mówi prawdę o tym, co leży u podstaw niewierności, a o czym nie pisze się w wymuskanych czasopismach ani nie mówi się w popularnych tok-szoł. Nika Nabokowa jest piękną, młodą kobietą o mózgu, którego mógłby jej pozazdrościć niejeden mężczyzna. Jej blog śledzi ponad 300.000 osób. Prawie 8000 ludzi zwraca się do niej po rady i opinie. Dziesiątki tysięcy są wdzięczne za odpowiedzi, które pomogły im przetrwać w złożonych relacjach. Tak, jestem kochanką! I właśnie dlatego wiem wszystko o tym, dlaczego ludzie zdradzają. Nie powiedzą wam tego w czasopismach ani w tok-szołach. Witajcie więc w moim świecie. Opowiem wam wszystko o kulisach niewierności. Dokąd, u diabła, go znów poniosło, czego możesz się dalej spodziewać i co w związku z tym powinnaś zrobić. Możesz mnie nienawidzić, obwiniać o niszczenie waszych rodzin. Możesz się bać i negować fakt mojego istnienia. Lecz to nic nie zmieni – bo ja wiem, jak przetrwać w miłosnym trójkącie.

Książkę „Buduj życie odpowiedzialnie i zuchwale” napisałam wtedy, kiedy przeszłam przez największe „sztormy” mojego życia. Śmierć mamy, ojczyma, diagnozę guzów piersi, rozwód. Dlatego jest niezwykle osobistą pozycją, zawierającą prywatne historie oraz ćwiczenia coachingowe, po które sięgnęłam po to, aby:      odkryć swoją życiową misję oraz wartości,      odbudować wiarę i pewność siebie,     pozbyć się blokujących mnie przekonań,     odkurzyć marzenia i sięgnąć po nie. Książka, w krótkim czasie stała się bestsellerem, a teraz doczekała się III wydania! Świat wokół nas jest niestały, a my jesteśmy pełni pytań i niepewności. Zapracowani, niewyspani, nakręceni, w pogoni za lepszym jutrem, staramy się sprostać wymaganiom świata. Media, pieniądze, moda, kariera, hedonizm, szczątki wartości, brak wiary i pewności siebie… to wszystko wybija z rytmu i prowadzi do zagubienia. Czy miewasz czasami takie chwile, gdy Twoje życie zaczyna kręcić się w szybkim tempie, dzień po dniu wykonujesz rutynowe czynności i nagle łapiesz się na refleksji, że „coś” powinieneś zmienić? Chcesz zatrzymać się i na nowo określić kierunek działania? Sprawdzić stan swojego życiowego konta? Zajrzeć do szuflad, wyrzucić z nich wszystko i przejrzeć na nowo? Spojrzeć na swoje życie z lotu ptaka i na tyle, na ile to obiektywnie możliwe, sprawdzić swój poziom zadowolenia z poszczególnych jego części?

W książce zamieszczono 19 autorskich tekstów specjalistów z zakresu nauk społecznych (psychologii, pedagogiki, kryminologii i socjologii). Autorzy diagnozują zarówno stan polskiej szkoły w kontekście zachowań dewiacyjnych, jakimi są agresja i przemoc, jak i podpowiadają profilaktyczne rozwiązania wychowawcze. Jest to drugie, poprawione i rozszerzone wydanie książki z 2008 roku. Wielokierunkowe i długofalowe badania kliniczne oraz praktyka profilaktyczna i psychoterapeutyczna wskazują, że kształtowanie poczucia empatii od najwcześniejszych lat życia dziecka, rozbudzanie i wspomaganie rozwoju zainteresowań, systematyczna stymulacja aktywności kulturalnej, artystycznej, sportowej, prospołecznej, religijnej mogą być bardzo dobrymi izolatorami agresji. O te właśnie zagadnienia i konkretne działania profilaktyczne wzbogacone jest drugie wydanie „Agresji w szkole”.

Dlaczego czasem łapiemy się na tym, że konfrontując się ze sporami wokół poprawności politycznej, przemocy symbolicznej czy #metoo, przyznajemy rację obu stronom albo w ogóle nie wiemy, co myśleć? Na jakich mitach opiera się nasza wyobraźnia, jakie paradoksy kłębią się pod powierzchnią naszej codzienności? W pasjonującej książce Agata Sikora szuka odpowiedzi na pytania, które nurtują dziś wiele osób o lewicowo-liberalnych poglądach. Odwołując się do świadectw wrażliwości różnych epok – od liryki trubadurów przez „Deklarację Praw Kobiety i Obywatelki”, musical Hair, powieść i serial Opowieść podręcznej po stand-up Nanette – pokazuje, jak rodziła się i ewoluowała liberalno-lewicowa wrażliwość, które emocje mogły być w jej ramach wyrażane, a które zostały wypchnięte poza jej nawias. Autorka rozpoznaje kulturowy klincz, w jakim tkwimy, rozdarci między dążeniem do autentyczności a oświeceniową koncepcją racjonalnego podmiotu; między polityką tożsamości a uniwersalistycznym liberalizmem. A potem, zdając sprawę z własnych wątpliwości, próbuje wskazać ścieżki, które mogą nas z tego klinczu wyprowadzić. Oryginalność pisarstwa Agaty Sikory przejawia się nie tylko w błyskotliwych, erudycyjnych analizach zjawisk kultury, ale też w wyjątkowej umiejętności problematyzowania własnych doświadczeń – życia w Polsce i wielokulturowym Londynie, łączenia freelancerskiej pracy intelektualnej z wychowywaniem małego dziecka, zderzeń i spotkań z innymi punktami widzenia. Dzięki temu jej książka jest czymś więcej niż esejem – jest zmianą.

Celem publikacji jest określenie statusu zjawiska samobójstwa na gruncie prawa polskiego, w szczególności prawa konstytucyjnego i karnego (sensu largo). W książce zostały zanalizowane wybrane przepisy ustawy zasadniczej, kodeksu karnego, kodeksu karnego wykonawczego, ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich oraz ustawy o ochronie zdrowia psychicznego.Autor omawia zagadnienie samobójstwa w szerokim kontekście, podejmując próbę utworzenia własnej definicji, a także porównując je do zabójstwa i eutanazji.W książce omówiono m.in. takie kwestie jak:- kwalifikacja prawna samobójstwa i nieudzielenia pomocy samobójcy,- ochrona życia człowieka a jego autonomia w Konstytucji RP,- samobójstwo ze sprowokowanym udziałem policjanta.

Autorki w sposób kompleksowy przedstawiają problematykę traumy dziecięcej na gruncie przepisów prawa. Sfera prawna wydaje się niezwykle istotna, albowiem dzięki niej możliwe jest dostosowanie systemu szkolnego do specyficznych potrzeb dzieci, co może wspomóc proces ich zdrowienia. Książka skierowana jest do pracowników socjalnych, pedagogów w ich codziennej pracy, prawników, psychologów i studentów.

Podręczny zbiór konkretnych narzędzi: ćwiczeń, zabaw i przykładów. Poradnik, który trzymasz w ręce, skierowany jest do rodziców, opiekunów, wychowawców i pedagogów. Jest sumą doświadczeń autorki, pochodzących z pracy terapeutycznej z dziećmi cierpiącymi na zaburzenia lękowe oraz z ich opiekunami. Dzięki tej książce: - Zrozumiesz, skąd się bierze lęk. - Dowiesz się, do czego lęk jest nam potrzebny. - I czy każdy lęk trzeba pokonać. - Nauczysz się, jak wesprzeć dziecko, które się boi. - Jak rozmawiać z nim o lęku – co mówić, a czego nie mówić. - Jakie są typowe lęki w określonym wieku. - Będziesz też wiedzieć, kiedy należy poszukać specjalistycznej pomocy.

Dekameron znaczy dziesięć dni. Dzieło Giovanniego Boccaccia tak właśnie zostało podzielone: na dziesięć dni, podczas których dziesięcioro mieszkańców Florencji (siedem dam i trzech kawalerów), którzy z obawy przed szerzącą się zarazą opuścili miasto, przedstawia kolejno swoje opowieści na zadany temat.Wszystko razem tworzy zbiór stu nowel, a kompozycja całości przypomina Baśnie z tysiąca i jednej nocy. Cudowności i baśniowych motywów jest tu jednakże niewiele, wiele za to mówią te historie o kulturze i obyczajach renesansowych Włoch. Dominującym tematem jest miłość we wszelkich swych odcieniach od najwyższej wzniosłości do najbardziej cielesnego erotyzmu, niegardzącego niekiedy sprośnymi akcentami buffo. Autor ze swobodą krytykuje nadużycia kleru, nawiązuje też do ostrych podziałów na stronnictwa propapieskich gwelfów i procesarskich gibelinów, które antagonizowały poszczególne miasta i regiony włoskie przez kilka stuleci, począwszy od XII w. Nic dziwnego, że wydane w 1470 roku dzieło (znane wcześniej prawdopodobnie w odpisach i we fragmentach), w XVI w. znalazło się na indeksie ksiąg zakazanych.W czasach Boccaccia, znajomego Petrarki i przyjaciela Dantego, twórczość prozatorska była niżej ceniona niż poetycka, jednak dziś autor Dekameronu ceniony jest przede wszystkim jako twórca modelu nowożytnej noweli i obrońca głęboko humanistycznej zasady, by ludzkie rzeczy mierzyć ludzką miarą. Dekameron (Il Decamerone, z greki deka hemeron, dziesięć dni) – dzieło literackie Giovanniego Boccaccia, napisane w języku włoskim prawdopodobnie w latach 1350–1353, a po raz pierwszy wydane drukiem ok. 1470 roku. W 1559 r. Dekameron umieszczono w indeksie ksiąg zakazanych. Jest to zbiór 100 nowel, które w ciągu 10 dni w roku 1348 opowiada sobie dla zabicia czasu grupa 10 szlachetnie urodzonych florentyńczyków (7 pań i 3 młodzieńców), którzy schronili się przed zarazą (epidemią dżumy) w okolicach Florencji. Każdy dzień miał swój temat zadany przez kolejno wybieranego „króla” lub „królową”. Nowele stanowią opis obyczajów w epoce włoskiego Renesansu, dając wyraz z jednej strony bujnemu życiu, pełnemu miłości, przygód erotycznych i ludzkiej zmysłowości, z drugiej zaś strony wyrażając podziw dla inteligencji, sprawności umysłu ludzkiego, bystrości i sprytu. Głównym motywem opowiadań jest szeroko interpretowane pojęcie miłości (największej z potęg): miłość małżeńska - pozamałżeńska, zmysłowa - platoniczna, tragiczna - idylliczna. Bohaterowie Dekameronu reprezentują wszystkie grupy społeczne. Są tu królowie i książęta na równi ze służbą, urzędnicy, sędziowie, kupcy, rycerze, ludzie marginesu, jest także zakochany filozof, a także postacie dobrze znane w XIV-wiecznej Florencji. Prawda historyczna jest natomiast traktowana z przymrużeniem oka. Pod względem kompozycji utwór nawiązuje do Księgi tysiąca i jednej nocy, opowiadania zachowują swoją autonomię, ale komponują się w całość. Czas mierzony jest według liczby 7 (oznaczającą porządek boski), florentyńczycy dzielą go w następujący sposób: 4 dni na opowiadania, 3 dni na modlitwę. Układ 4:3 pokazuje zwrot ku doczesności, ale stałą pamięć o Bogu. W poszczególnych nowelach autor skupia na ogół akcję wokół jednego tylko motywu – często umieszczonego w tytule, pojawiającego się potem w każdej fabule. Opisy i komentarze są bardzo zredukowane. Boccaccio odwołał się do takich gatunków, jak baśń, przypowieść, romans rycerski, bajka, mit. Nadał im jednak w miarę jednolity kształt, udoskonalił konstrukcję, snując opowieść bez dygresji i dłużyzn, skupiając całą uwagę na jednym wątku, zaskakując słuchaczy niespodziewanymi zwrotami akcji i efektowną pointą[1]. Zbiór rozpoczynają opowiadania o ludzkich przywarach, takich jak głupota, skąpstwo, rozpusta, obłuda. Dzień drugi przynosi najbardziej nieprawdopodobne historie, w których szczęśliwe zakończenie graniczy zwykle z cudem. Dzień trzeci poświęcony został miłosnym awanturom mnichów, pustelników i zakonnic. Niewątpliwie najbardziej pikantną nowelą tej części jest Diabeł i piekło. Czwartego dnia opowiadane są historie, które skończyły się nieszczęśliwie. Piątego dnia słyszymy o romansach i flirtach, które zaczynały się często miłością bez wzajemności, a kończyły małżeństwem. Do tej części należy mistrzowska nowela pt. Sokół. Jej tytuł dał nazwę teorii budowy klasycznej noweli (teoria sokoła)[2]. Część szóstą wypełniają najkrótsze i najdowcipniejsze anegdoty nawiązujące do tradycji średniowiecznych historyjek zwanych novellino. W siódmej części tematem wiodącym stają się zdrady małżeńskie, prowokowane zwykle przez kobiety. Ósmego dnia narratorzy dyskutują m.in. o miłości i pieniądzach. Dziewiątego dnia dochodzą zaś do wniosku, że czasem warto wyrzec się miłości. Po dwóch tygodniach pobytu w podmiejskiej willi bohaterowie wracają do Florencji, gdzie prawdopodobnie szaleje jeszcze dżuma. Dalsze losy dziesięciorga narratorów nie są jednak opisane. Rozchodzą się oni jak widzowie po zakończonym seansie, każdy w swoją stronę.

Prosty poradnik szczęśliwego życia Każdy człowiek pragnie szczęścia. Wszyscy chcemy być zadowoleni, wolni od niepokoju i stresu. Dużo łatwiej to powiedzieć, niż zrealizować. Postanowienie dążenia do szczęścia to pierwszy krok do lepszego życia, a ten przystępny przewodnik pokazuje, jak można to postanowienie realizować, podchodząc do życia z humorem i gracją. Poznaj dobrodziejstwa pozytywnego myślenia, wspaniałomyślności i wdzięczności, jak również zasady właściwego odżywiania i zdrowszego stylu życia. Staraj się o spokój wewnętrzny, a satysfakcjonujący seks niech ci także przysparza „szczęściodajnych związków chemicznych”. Różne ćwiczenia i wskazówki zawarte w tej książce oparte są na wynikach badań naukowych. Wzmocnią one twój entuzjazm i zmotywują do wdzięczności, w wyniku czego będziesz szczęśliwszy. Stań się szczęśliwszą osobą. Unikaj negatywnych myśli. Zdecyduj się na zdrowszy styl życia. Praktykuj uważność i korzystaj z terapii kognitywnej. Rozwijaj się, wykonując odpowiednie ćwiczenia i odpowiadając na pytania kontrolne. Paul Jenner jest pisarzem oraz dziennikarzem. Swój czas spędza w Zjednoczonym Królestwie, Francji i Hiszpanii. Gdy nie pracuje, wędruje pieszo, jeździ na rowerze górskim i snowboardzie, pływa i żegluje. Napisał ponad trzydzieści książek.

Dzieci z natury są szalenie ciekawe świata i wielokrotnie potrafią zawstydzić dorosłych swoimi pytaniami. Dziecięce pytanie potrafić być prawdziwym wyzwaniem i niezłą łamigłówką. Nie powinno się jednak ignorować pytań małego człowieka. Dzięki nim poznaje on świat, zdobywa wiedzę, rozwija swoją osobowość.Rozmowy babci z wnukami to wyjątkowa książka, która powstała jako pokłosie rozmów prowadzonych przez Autorkę z własnymi wnukami. Pytania stawiane Babci dotyczą codziennego życia, świata wiary i moralności.

Odważna i klarownie przedstawiona teza Sheldrake'a brawurowo podważa wiele najistotniejszych obowiązujących podstaw nauki. Przedstawia nowe dowody i wyniki badań naukowych przemawiających za jego kontrowersyjną teorią rezonansu morficznego i bada dalekosiężne implikacje tej teorii dla biologii, chemii, fizyki, psychologii i socjologii.   Zgodnie z teorią Sheldrake'a wszystkie samoorganizujące się systemy - od kryształów po ludzkie społeczności - dziedziczą kolektywną pamięć określającą ich formy i zachowania. Ta pamięć zbiorowa oddziałuje za pomocą pól morficznych, które organizują ciała roślin i zwierząt, koordynują aktywność mózgu i są podstawą świadomej aktywności umysłowej.   Zdaniem Sheldrake'a wszyscy ludzie korzystają z tej kolektywnej pamięci, wnosząc do niej zarazem swój wkład, i nawet indywidualne wspomnienia człowieka pochodzą raczej z rezonansu morficznego niż z fizycznego magazynu pamięci w mózgu. Sheldrake bada też rolę, jaką odgrywa rezonans morficzny nie tylko w instynktach zwierzęcych i takich przejawach dziedzictwa kulturowego jak religie i rytuały, ale też najogólniej w procesie ewolucji, który - jak wykazuje - polega w większym stopniu na wzajemnym oddziaływaniu nawyków i twórczości niż na „przetrwaniu najlepiej przystosowanych osobników".   Autor proponuje zastąpienie zdezaktualizowanego mechanistycznego światopoglądu obowiązującego w biologii od XVII wieku nowym podejściem do życia, materii i umysłu, wychodzącym z założenia, że natura bardziej ma w istocie charakter nawykowy, niż rządzi się niezmiennymi prawami. Sheldrake tłumaczy, że ponieważ pamięć jest naturze wrodzona, ludzkość zostanie zmuszona do porzucenia starych nawyków myślowych i przyjęcia nowych, żeby móc z sukcesem przetrwać.       Odważna i klarownie przedstawiona teza Sheldrake'a brawurowo podważa wiele najistotniejszych obowiązujących podstaw nauki. Może oburzać lub zachwycać, ale nie pozostawia obojętnym. Sheldrake ma wybitną umiejętność znajdowania słabych punktów w naukowej ortodoksji.   Paul Davies, fizyk, kosmolog i autor książek The Mind of God i The Goldilocks Enigma*       Ta książka jest tak niezwykła, że zmusza czytelników do podkreślania niektórych linijek i robienia notatek na marginesie.   ,,Washington Post"   Doktor RUPERT SHELDRAKE był adiunktem (research fellow) brytyjskiego Towarzystwa Królewskiego i dyrektorem do spraw dydaktycznych wydziału biochemii i biologii komórkowej w Clare College przy Uniwersytecie w Cambridge w Wielkiej Brytanii. Jest autorem ponad 80 prac badawczych i przeglądowych publikowanych w recenzowanych czasopismach naukowych. Napisał dziesięć książek, w tym Niezwykle zdolności naszych zwierząt, Morphic Resonance (Rezonans morficzny) i The Rebirth of Nature (Odrodzenie natury). Mieszka w Londynie.

Jeśli jesteś singlem, lecz myślisz już o żonie, idziesz w dobrym kierunku. Na tym świecie łatwiej jest dwojgu niż jednej osobie. Nawet w Biblii jest o tym napisane (por. Koh 4,9-11). Pamiętaj jednak, że pomysł, iż gdzieś istnieje jakaś jedna „szczególna osoba”, która ma stanowić twoje dopełnienie, wcale nie pochodzi od Boga, lecz jest mitem wynikającym ze świeckiego pojęcia „bratniej duszy”. Pismo św. w żadnym miejscu nie naucza, by szukać tej „jednej jedynej”. Zamiast tego używa pojęć: „ZNALEŹĆ” i „WZIĄĆ ZA ŻONĘ”. Małżeństwo jest więc WYBOREM, do którego potrzebna jest mądrość i aktywność.

'An act of consummate literary bravery, a writer known for her clarity allowing us to watch her mind as it becomes clouded with grief.' From one of America's iconic writers, a stunning book of electric honesty and passion. Joan Didion explores an intensely personal yet universal experience: a portrait of a marriage–and a life, in good times and bad–that will speak to anyone who has ever loved a husband or wife or child. Several days before Christmas 2003, John Gregory Dunne and Joan Didion saw their only daughter, Quintana, fall ill with what seemed at first flu, then pneumonia, then complete septic shock. She was put into an induced coma and placed on life support. Days later–the night before New Year's Eve–the Dunnes were just sitting down to dinner after visiting the hospital when John Gregory Dunne suffered a massive and fatal coronary. In a second, this close, symbiotic partnership of forty years was over. Four weeks later, their daughter pulled through. Two months after that, arriving at LAX, she collapsed and underwent six hours of brain surgery at UCLA Medical Center to relieve a massive hematoma.

Czy analizując życie stulatków możemy zbliżyć się do poznania istoty i źródeł długowieczności? Czego możemy nauczyć się od stulatków o długim, zdrowym i szczęśliwym życiu? Jak stulatkowie spoglądają na swoją historię życia, na swój wiek i teraźniejszość? Próbując odpowiedzieć na te i inne pytania, w książce przybliżyłem psychologiczną sylwetkę najstarszego pokolenia seniorów, zagadnienie ludzkiej długowieczności bowiem wciąż stanowi tajemnicę i fascynuje. dr Tomasz Frąckowiak Monografia stanowi wartościową próbę psychologicznego opisania ostatniego etapu życia człowieka, ze zwróceniem uwagi na poczucie jakości życia osób stanowiących elitę biologiczną – stulatków. Autor podjął problematykę rzadko prezentowaną w psychologii rozwoju człowieka, a także ważną poznawczo i społecznie. Uzyskane wyniki stanowią wartościowy wkład do wiedzy o rozwoju człowieka, pokazują, że długowieczność może być traktowana jako odrębny okres rozwojowy o wyraźnie zaznaczających się specyficznych cechach. prof. dr hab. Maria Kielar-Turska (fragment recenzji) Książka Tomasza Frąckowiaka jest nie tylko nowatorska z uwagi na rodzaj zagadnienia badawczego, lecz także twórcza ze względu na uzyskane rezultaty. Pozwoliły one Autorowi zaproponować nowe kategorie opisu zmian rozwojowych, które pojawiają się dopiero w okresie długowieczności i tym samym uzupełnić, uznawany tradycyjnie za wyczerpujący, schemat cyklu rozwojowego E. Eriksona o dodatkową, dziewiątą fazę, charakterystyczną dla długowieczności (90–105 lat). dr hab. Maria Straś-Romanowska, prof. UWr (fragment recenzji) Monografia stanowi bardzo rzetelne studium ludzkiej długowieczności. Jest napisana dobrym, przystępnym językiem, w sposób ciekawy i zachęcający nie tylko do naukowej, ale i osobistej refleksji nad życiem człowieka na jego ostatnim etapie. W moim odczuciu jest czymś więcej niż tylko raportem z badań. Przybliżając charakterystykę osób stuletnich – w kontekście przeżytych przez nie doświadczeń osobistych i globalnych wydarzeń XX wieku – Autor dociera do bogactwa doświadczeń życiowych stulatków, nieporównywalnego z żadną inną grupą wiekową. dr hab. Piotr Sorokowski, prof. UWr (fragment recenzji) Tomasz Frąckowiak – doktor psychologii, adiunkt w Instytucie Psychologii Uniwersytetu Wrocławskiego. W pracy naukowej interesuje się psychologicznymi źródłami długowieczności, uwarunkowaniami pozytywnego starzenia się, metodami pomiaru jakości życia seniorów oraz programami poprawiającymi dobrostan osób starszych. Jest autorem wielu publikacji poświęconych psychologii starzenia się. Obecnie prowadzi badania dotyczące międzykulturowych różnic w zakresie postaw wobec osób starszych.

Kurs zwycięstwa nad lękiem jest genialnym przewodnikiem, dzięki któremu możesz zwyciężyć lęk. Ta książka pomoże Ci: odnaleźć ukojenie w ramionach Boga, nauczyć się żyć w każdej niepewności, posługiwać się Pismem Świętym w walce duchowej, przejść od lęku do wiary. Ks. Piotr Skiba, korzystając z darów Kościoła, jakimi są słowo Boże i Tradycja, pokazuje, że z Bogiem jesteśmy w stanie pokonać każdy lęk. Zachęcając wszystkich do lektury książki autorstwa ks. Piotra Skiby, życzę każdemu czytelnikowi takiej odwagi, która będzie przemodleniem wszystkich lęków. Ks. Dominik Chmielewski SDB Książka, którą trzymasz w ręku to dar od Pana Boga na współczesne czasy! Autor w bardzo praktyczny sposób pokazuje, jak dojść do ewangelicznej wolności. Jestem przekonany, że ta książka pomoże wielu osobom w wewnętrznej przemianie i pogłębieniu relacji z Bogiem. Ks. Rafał Jarosiewicz Jeśli trapi cię lęk, jeśli jest w tobie niepewność związana z grzechem, słabością i brakiem nadziei, koniecznie sięgnij po tę publikację i ciesz się owocami Chrystusowego pokoju i radości w Duchu Świętym! Ks. Michał Olszewski SCJ Przykłady biblijne zawarte w tej książce pokazują nam, że Duch Boży uzdalnia każdego wierzącego do odwagi znacznie przekraczającej naturalne możliwości każdego z nas. Jestem wdzięczny ks. Piotrowi za napisanie książki, która pokazuje, że miłość jest większa od każdej słabości, bo w doskonałej miłości nie ma lęku. O. Remigiusz Recław SJ

"Bezimienna główna bohaterka nagle traci przyjaciela, który bardzo wiele dla niej znaczył. Pozostaje po nim pustka … i wielki, przygarnięty przez niego dog arlekin. Kto miałby się nim zająć? Niechętna zwierzętom wdowa w podeszłym wieku? Nieobecna, skłócona ze zmarłym córka, która nawet nie pofatygowała się na pogrzeb? W nagrodzonej prestiżową National Book Award z 2018 roku powieści Sigrid Nunez w sposób błyskotliwy i przenikliwy opowiada o przyjaźni, miłości i śmierci, jak też o wartościach, jakie do naszej egzystencji wnoszą zwierzęta. Kto komu bardziej pomaga w trudnych chwilach – one nam czy my im? Wzruszająca, mądra powieść o tym, co w życiu najważniejsze. To jest książka, którą mogłabym napisać, gdybym umiała. Szczera, a zarazem baśniowa opowieść o miłości i żałobie. Analiza relacji z zesłanym miłosiernie przez opiekuńcze moce, choć rozsadzającym miniaturowe mieszkanie, psem. Podzielam zdumienie narratorki, która znajduje codziennie „spersonalizowane” reklamy kursów pisarskich, łączonych z gotowaniem, medytacją lub pobytem w spa. I jak ona odrobinę wierzę, że powieść może nas przeprowadzić przez najgorsze, lecz nikogo nie ocali. My możemy uratować kogoś, żeby on uratował nas, choć po lekturze nie mam pewności, czy takie zdanie nie topi się we własnej, pozornej, głębi. - Inga Iwasiów Książka Sigrid Nunez, mądra i do bólu szczera, to nie tylko opowieść o najważniejszych uczuciach i pragnieniach, których często nie można spełnić. To nie tylko dowód na to, jak wyjątkowymi stworzeniami są psy. To również brutalna prawda o zakłamaniu i fałszywych relacjach panujących w środowisku literackim. Lustro, w którym wielu powinno się przejrzeć. - Michał Nogaś, „Gazeta Wyborcza” / „Radio Książki” Nunez pisze w sposób prosty, ale jest to prostota wypracowana, podszyta olbrzymią erudycją. Przez pierwsze strony książki brnęłam powoli, ponieważ byłam tak zachwycona, że musiałam skopiować do notesu co drugie zdanie. - Olga Wróbel, „Kurzojady” Można przeczytać całą w jeden wieczór, ale nie warto tego robić. Każda minuta spędzona z tą książką jest cenna. Nie śpiesz się do końca, ciesz się „Przyjacielem” jak najdłużej, bo nieczęsto trafi a się tak mądra, a jednocześnie ciepła historia. - Agnieszka Kalus, „Czytam, bo lubię” Nunez nie definiuje uczuć, nie nazywa ich; daje im wolność. „Przyjaciel” to literacki hołd dla wszystkich czworonogów, które zawsze są przy nas. W tej historii role się odwracają – to człowiek staje się najlepszym przyjacielem psa. Jedna z najpiękniejszych opowieści o (miłości? przyjaźni? szacunku?) byciu razem. - Karolina Kurando, „BOOKS SILENCE”"

„Senior sprawny intelektualnie. Ćwiczenia, zadania, gra edukacyjna” to kontynuacja książki „Aktywny senior. Jak zachować sprawność intelektualną w podeszłym wieku?”, kładzie jednak akcent na praktyczne ujęcie tematu. Poradnik zawiera 110 zadań aktywizujących intelektualnie seniorów, ujętych w ramy 11 warsztatów, oraz oryginalną grę edukacyjną „Senior w podróży”. Zarówno warsztaty, jak i gra są tak skonstruowane, by pokazać starszym ludziom, że rozrywki umysłowe to sposób na ciekawe, pożyteczne i atrakcyjne spędzanie czasu wzmocnione wspólnym przeżywaniem określonych emocji i rozwiązywaniem problemów.

Niech nad waszym gniewem nie zachodzi słońce! (Ef 4,26)Często myślimy, że gniew jest zły i grzeszny. Tymczasem w Piśmie Świętym wielokrotnie odnajdujemy obraz zagniewanego Boga. Jak to rozumieć? Czy Bóg się złości tak samo jak my? Czy Jego gniew jest święty, a nasz grzeszny? W jaki sposób przeżywać gniew, by zbliżał nas do Boga, a nie oddalał od Niego? Czy chrześcijanin może się złościć, a nawet gniewać się na samego Boga?Danuta Piekarz, wędrując po kartach Biblii, wnikliwie bada najrozmaitsze przejawy gniewu. Przybliża zwłaszcza te, które towarzyszą ludziom w kontaktach z Bogiem.Łatwo nam oskarżać autorów biblijnych, a nawet samego Boga, za ich gwałtowne reakcje, które są opisane na kartach świętych ksiąg. Jeśli jednak wczytamy się w nie bez uprzedzeń (), odkryjemy, że właśnie ten rozgniewany Bóg jest nam bardzo bliski.***Danuta Piekarz biblistka i italianistka, wykładowca na Uniwersytecie Jagiellońskim, Papieskim Uniwersytecie Jana Pawła II oraz w Kolegium Filozoficzno-Teologicznym Polskiej Prowincji Dominikanów. W latach 20082013 była konsultorką Papieskiej Rady ds. Świeckich. Opublikowała kilkanaście książek i artykułów o tematyce biblijnej.

Szybki postęp medycyny i rozwój jej technicznych możliwości dostarcza nowych metod leczenia chorób i ratowania życia. Jednocześnie wyostrza on najbardziej fundamentalne i trudne problemy moralne, dotyczące życia i śmierci. Oczywiście sam problem eutanazji, rozumianej jako zadanie bezbolesnej śmierci w przypadku przedłużającej się agonii lub choroby niedającej nadziei na wyleczenie, nie jest nowy. Nie dotyczy już tylko sytuacji, w której nieuleczalnie chora osoba (najczęściej na nowotwór) prosi o skrócenie życia np. poprzez podanie jej dawki morfiny. Pojawiły się bowiem nowe sytuacje związane z rozwojem technologii medycznych, a szczególnie intensywnej terapii, które nie miały miejsca jeszcze 50-60 lat temu. Powstają w związku z tym pytania: jak postępować z pacjentami np. w stanie trwale wegetatywnym? Czy można zrezygnować: z nawadniania i odżywiania takich pacjentów, z podawania leków zwalczających infekcje oraz odłączyć aparaturę podtrzymującą życie? Jak postępować w przypadku dzieci dotkniętych nieuleczalnymi wadami, np. bezmózgowiem?W jakich sytuacjach rezygnacja ze środków ratujących i podtrzymujących życie jest przerwaniem uporczywej terapii, a w jakich przypadkach jest to eutanazja bierna?W jakich przypadkach podawanie środków przeciwbólowych, będące głównym zadaniem opieki paliatywnej nad nieuleczalnie chorym pacjentem, może stać się eutanazją czynną? W jaki sposób ocenić terminalną sedację?

Metoda ustawień narodziła się z ponownego odkrycia tego, co od kilkudziesięciu lat określano jako system rodzinny. Twórca ustawień systemowych, Bert Hellinger, pogłębił i uściślił wcześniejsze obserwacje oraz wykazał, że siła oddziaływania rodziny jest większa, niż zakładano wcześniej. Istotę systemu rodzinnego stanowią przede wszystkim powiązania nieświadome i ukryte. Nieważne, czy z członkami rodziny utrzymuje się kontakt, czy żyje się samotnie, czy jest się młodym, czy u kresu życia – rodzina pozostaje przy nas i wpływa na nasz los.   Książka objaśnia zachodzące podczas pracy ustawieniowej procesy psychiczne, o których zazwyczaj się nie mówi, gdyż pozostają częścią wewnętrznego doświadczenia klienta i terapeuty. Ukazuje dynamiki systemowe w chorobach, problemach życiowych i trudnościach zawodowych, podając opisy sesji terapeutycznych. Omawia metody pracy i rolę terapeuty. Umiejscawia też ustawienia systemowe wśród innych podejść terapeutycznych, nauki i filozofii.      "Ustawienia systemowe odkryły siłę czynników nieświadomych i niezależnych od nas, ale ukazały też wielki zakres naszej sprawczości. Ma to znaczenie w kontekście wyzwalania się z urazów dzieciństwa, rezygnacji z tendencji samobójczych, wzięcia odpowiedzialności za własne życie, pojednania z rodzicami i odzyskania poczucia mocy życiowej. Przyjęcie życia i siły, która do nas płynie, zależy od nas. Nie jesteśmy tak zdeterminowani, naznaczeni i zależni od okoliczności, jak sądziliśmy dotąd”.            Od Autora:     Gdy kilkanaście lat temu rozglądałem się po księgarni, znajoma sprzedawczyni zagadnęła mnie: „Jest taki nowy psychoterapeuta, którego książki wielu ludzi kupuje”. Ja jednak nie byłem ciekaw o kim mowa sądząc, że chodzi pewnie o eklektycznego terapeutę, który nie wnosi niczego nowego. Sam już nie wiem dlaczego, sięgnąłem jednak po książkę na temat terapii Berta Hellingera, bo to on został wtedy wspomniany. Kilka przeczytanych zdań wydało mi się bardzo sensownych. Wkrótce nadarzyła się okazja, aby pójść na warsztat z samym Hellingerem. Gdy tylko rozpoczęło się pierwsze ustawienie, poczułem wagę sprawy. W dalszej części warsztatu coraz silniej przeżywałem uczucia, które śmiem utożsamiać z grecką katharsis. Obserwowałem dramat ukrytych za zasłoną nieświadomych mocy, byłem z boku, a jednak współuczestniczyłem, głęboko poruszony odkrywaniem tajnych kolein losu. Pamiętam, że na tamtym warsztacie obecne były także osoby szkolące się w metodzie ustawień. Ludzie często bez psychologicznego wykształcenia lub dłuższej praktyki terapeutycznej. Wydawało mi się to jakimś nieporozumieniem. Sądziłem, że aby odczytywać te głębie potrzebne jest nie tylko doświadczenie kliniczne, lecz trening psychoanalityczny. Wyobrażałem sobie, że ustawienie interpretuje się jak sen, a może jak objaw. Później, gdy zapoznałem się z metodą Hellingera, zobaczyłem, że zawiera ona zasady i procedury, których jednoznaczność jest jak na psychologię zupełnie niezwykła. Okazało się, że ustawienia podążają za uniwersalnymi prawami i nie wymagają silenia się na interpretacje, zaś sens każdego zdania teorii potwierdza praktyka. Zadziwiające, że metoda ta łączy cechy, które wydawały się wzajemnie wykluczać, czyli szybkość zmiany oraz głębokość wglądu.       Ta książka powstała w wyniku chęci systematyzacji i fenomenologicznie podbudowanego opisu niektórych aspektów tej terapii, o których normalnie się nie mówi, gdyż pozostają częścią wewnętrznego doświadczenia. Mam nadzieję, że pomoże to ustawieniom zająć należne im miejsce wśród uznanych terapii, o co - z powodu słabej znajomości tej metody w kręgach akademickich - ciągle trudno. W książce przedstawiam ustawienia Hellingera w szerokim kontekście innych metod terapeutycznych oraz dziedzin poznania. Nie znaczy to, iż uważam, że ustawienia systemowe sprowadzają się do tego, co znane.       Niektórzy naiwnie sądzą, że Hellinger nauczył się swojej metody od Zulusów, że wykorzystał to, co od lat znane w terapii rodzin, że podobne rzeczy mówił Jung, Moreno albo ktoś „na Wschodzie”, że ustawienia powstały z niemieckiego idealizmu albo są po prostu szamanizmem, jeśli nie rodzajem spirytyzmu. Te twierdzenia są błędne. Występujące pomiędzy ustawieniami systemowymi a innymi wytworami myśli i kultury zbieżności potwierdzają uniwersalizm tez Hellingera, nie dotykają jednak tego, co w ustawieniach całkiem nowe. Tym nowym są odkryte przez Hellingera dynamiki systemowe i porządki miłości, czyli prawa, którymi kierują się systemy rodzinne oraz te, przy pomocy których terapeuta może pomagać.       Książka podzielona jest na dwie części.   Część pierwsza – obejmująca rozdziały od I do IV – dotyczy pracy terapeutycznej i coachingowej przy pomocy ustawień systemowych oraz wglądów, do jakich metoda ta prowadzi.   W części drugiej – rozdziały V i VI – zajmuję się kontekstem terapeutycznym, naukowym i filozoficznym, w jakim możemy umieścić ustawienia systemowe.   W pierwszym rozdziale książki opisuję teorię i technikę ustawień systemowych, zarówno grupowych, jak i indywidualnych (terapeuta – klient). Wyjaśniam procesy i pojęcia tej metody, problematykę powstawania zaburzeń, postępowanie i postawę terapeuty systemowego.   W rozdziale drugim przybliżam systemowe spojrzenie na zaburzenia psychiczne i fizyczne oraz problemy życiowe i zawodowe, podając opisy sesji terapeutycznych. Wspominam też o pracy z organizacjami.   W rozdziale trzecim zajmuję się bliższym przedstawieniem poszczególnych technik terapeutycznych, pogłębiam analizę procesów, jakie mają miejsce w trakcie ustawień oraz szerzej opisuję rolę terapeuty.   W czwartym rozdziale mówię o rodzinie, relacjach partnerskich, wychowaniu dzieci.   W drugiej części książki, w rozdziale piątym, wskazuję na związki pomiędzy ustawieniami systemowymi a psychodramą, terapią rodzin, psychoanalizą oraz innymi metodami terapeutycznymi i paraterapeutycznymi.   W ostatnim rozdziale stawiam ustawienia systemowe w szerszym kontekście zagadnień podejmowanych przez filozofię, fizykę, antropologię, psychologię czy parapsychologię.