Czy wiesz, dlaczego gujawa jest aż tak popularna na świecie? Jaki owoc ma najwięcej niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania organizmu związków mineralnych? Co można i bez wątpienia warto! wytwarzać z fig? Gdzie najczęściej rośnie arbutus, a gdzie uprawia się pitangę lub rambutan? Do czego wykorzystuje się kardamon czy guaranę? Odpowiedzi na te i inne pytania znajdziesz w tym popularnonaukowym przewodniku po świecie owoców egzotycznych. Jego Autorka profesor Eliza Lamer-Zarawska, powszechnie ceniony ekspert w dziedzinie fitoterapii w sposób zwięzły, konkretny i wyczerpujący scharakteryzowała blisko 100 roślin, mających smaczne, zdrowe i atrakcyjne pod każdym względem owoce. Poza tym uzupełniła publikację wieloma niebanalnymi przepisami na potrawy z najbardziej ciekawych owoców. Słowem, z pewnością warto mieć tę książkę na półce!

Mówi się,że nie możemy zatrzymać czasu. Ale czy rzeczywiście. Jeśli dbamy o siebie,dobrze się odżywiamy, nadal jesteśmy aktywni fizycznie, to nasz zegar biologiczny tyka wolniej niż nasz kalendarz. Seniorzy potrafią dbać o siebie jak mało kto, do tego nie uchylają się od terapii ziołami. do tego, aby stosować u nich terapię ziołami. A nie od dzisiaj wiadomo,że zioła działają wolno,ale skutecznie. Zastąpienie ziołami wielu leków syntetycznych, a w niektórych wypadkach nawet antybiotyków jest na pewno dobrą terapią leczniczą. Poza tym zioła mają niezwykle szerokie spektrum działania. Poza wymienionymi efektami wiele ziół ma działanie antyoksydacyjne( usuwają z krwi wolne rodniki). Wolne rodniki z kolei uważane są za czynniki mające bezpośredni związek z chorobami układu krążenia, nowotworami. Zwane są też „przyspieszaczami” procesów starzenia się. Przeciwutleniacze (antyoksydanty) posiadają w swoim składzie owoce o kolorze fioletowym, niebieskim i czerwonym. Bardzo silnymi antyoksydantami są owoce aronii, żurawiny i borówki czarnej. O tym wszystkim dowiesz się czytelniku z książki profesor Elizy Lamer-Zarawskiej pt: Ziołolecznictwo dla seniora. Książka ta spełnia rolę praktycznego informatora o właściwościach leczniczych ziół oraz sposobach ich przygotowania. Przeznaczona jest dla dojrzałych czytelników, którym może pomóc skutecznie zadbać o zdrowie i urodę.

To poradnik zielarski, który powstał na bazie szerokich badań naukowych nad substancjami roślinnymi, mającymi szczególne znaczenie dla przemian metabolicznych zachodzących w organizmie człowieka. Autorka ukazuje bardzo ważną, na ogół mniej docenianą rolę ziół czyli ich działanie profilaktyczne zarówno u niemowląt, jak i u dzieci w wieku przedszkolnym i szkolnym. Zwraca również uwagę na to, że wykorzystywanie roślin w pielęgnacji i leczeniu najmłodszych, pozwala łatwiej wychować zdrowe dziecko. A uchronienie małego człowieka od schorzeń we wczesnym dzieciństwie ma podstawowe znaczenie dla jego dalszego rozwoju. Zachęcając do zapoznania się z książką ?Ziołolecznictwo dla dzieci? oraz do stosowania zawartych w niej porad, życzymy Czytelnikom aby wiadomości przekazane w tym poradniku wykorzystywane były głównie w celach profilaktycznych.

Nowa, niezwykle cenna publikacja na rynku wydawniczym. W pierwszej części omówiono zagadnienia ogólne dotyczące budowy skóry i jej starzenia, część druga zawiera charakterystykę surowców farmakognostycznych z uwzględnieniem mechanizmów działania składników roślinnych i ich zastosowania w kosmetykach przeciwstarzeniowych, w części III przedstawiono produkty i półprodukty kosmetyczne stosowane w kosmetykach przeciwstarzeniowych oraz w leczeniu dermatologicznym. Kosmetyka i kosmetologia stanowią coraz ważniejszą dziedzinę medycyny, a zarazem coraz istotniejszą gałąź przemysłu. Coraz częściej stają się też przedmiotem zainteresowania naukowców: poszczególne uczelnie powołują zakłady, katedry, a nawet wydziały kosmetyki i kosmetologii. W Polsce Departament Nauki i Szkolnictwa Wyższego ds. Nadawania Stopni i Tytułów Naukowych wprowadził tytuł magistra kosmetologii dla absolwentów wyższych studiów z zakresu kosmetyki i kosmetologii, a także absolwentów szkolenia podyplomowego (dla farmaceutów, lekarzy dermatologów, biologów i biotechnologów). W kosmetyce i kosmetologii ważną rolę odgrywają wyciągi roślinne oraz substancje pozyskiwane z roślin. Niniejszy podręcznik jako pierwszy na polskim rynku wydawniczym omawia surowce roślinne i substancje naturalne stosowane w kosmetologii geriatrycznej i w kosmetykach przeciwstarzeniowych. W części pierwszej książki opisano budowę i czynności skóry oraz procesy starzenia się, np. wolnorodnikowe procesy komórkowe, zaburzenia melanogenezy czy alergie i fotoalergie. Część druga podręcznika zawiera szczegółową charakterystykę podstawowych surowców farmakognostycznych ze szczególnym uwzględnieniem mechanizmów działania farmakologicznego najważniejszych składników roślinnych i możliwości ich zastosowania w kosmetykach przeciwstarzeniowych. W części trzeciej podano przykłady handlowych produktów i półproduktów kosmetycznych (kosmeceutyki, dermokosmetyki). Książka adresowana jest do studentów kosmetologii, farmacji, medycyny, biotechnologii oraz biologii. Będzie przydatna również dla specjalistów pracujących w tych dziedzinach, zwłaszcza lekarzy dermatologów. Autorzy – przedmowa Rośliny w kosmetyce i kosmetologii przeciwstarzeniowej Początki kosmetyki i sztuki makijażu Kosmetyka istnieje od niepamiętnych czasów. Sam termin pochodzi prawdopodobnie od greckiego „kosmeo", co oznacza „zdobić", a wywodzący się od tego czasownika przymiotnik „cosmeticos" określa „kosmetice techne", czyli sztukę upiększania i porządkowania. Według niektórych filozofów i estetyków kosmetyka wiąże się z kosmosem w rozumieniu ładu, porządku, harmonii. Również polski filozof, estetyk i historyk sztuki profesor Władysław Tatarkiewicz uważał, że piękno polega na ładzie, harmonii, na właściwej proporcji i zgodności części. Historia kosmetyki sięga początków cywilizacji. Już w jaskiniach z epoki lodowcowej znaleziono pierwsze, wykonane z barwnika roślinnego, barwidła służące do malowania ciała i twarzy. Jedną z najstarszych kultur, w których umiejętność upiększania wyglądu odgrywała dużą rolę, była kultura sumeryjska. Świadczy o tym wymodelowana na podstawie znalezisk w grobach królewskich w Ur głowa ówczesnej królowej - widać, że nie była jej obca sztuka makijażu. Wykopaliska sumeryj-skie pochodzące sprzed 3000 lat p.n.e. zawierają m.in. klejnoty, ozdoby i przedmioty do pielęgnowania urody. Najstarszym z dotychczas znalezionych dokumentów medycznych i kosmetycznych jest tabliczka zapisana przez lekarza sumeryjskiego pismem klinowym. Jest to właściwie podręcznik leczenia za pomocą różnych środków pochodzenia roślinnego, zwierzęcego i mineralnego. Niektóre z nich miały znaczenie wybitnie kosmetyczne, jak muł ze świętych rzek, z którego wykonywano upiększające okłady na twarz, czyli dzisiejsze maseczki kosmetyczne! Starożytne ludy Azji najwcześniej poznały i wykorzystywały liczne gatunki roślin leczniczych, używając ich także do celów kosmetycznych. Świadczą o tym najstarsze traktaty filozoficzno-medyczne związane z początkami tradycyjnej medycyny chińskiej, japońskiej medycyny Kampo czy indyjskiej Ayurwedy, które sięgają kilku tysięcy lat przed urodzeniem Chrystusa. Równie starożytne korzenie ma lecznictwo ludów zamieszkujących dorzecza azjatyckich rzek Tygrysu i Eufratu. Stamtąd wiedza medyczna rozprzestrzeniała się na inne terytoria, także południowej Europy, docierała do starożytnej Grecji i Rzymu. Część tej wiedzy medycznej dotyczyła również kosmetyki. Ludy znad Eufratu i Tygrysu znały dobroczynne działanie rumianku, kopru, piołunu, nagietka, mirtu, tymianku czy szałwii w leczeniu i usuwaniu defektów skóry oraz włosów. Do najstarszych produktów kosmetycznych, będących zarówno lekami, jak i pożywieniem, należą proste przetwory, np. soki czy przeciery, sporządzane z miejscowych owoców jadalnych: daktyli, jabłek, pigwy, fig, granatów czy moreli. Wykorzystywano też w starożytnych kosmetykach inne surowce roślinne, np. w aromatycznych balsamach służących do nacierania ciała, włosów, paznokci czy zębów - wonne surowce olejkowe pozwalające przez drugie lata zachować zdrowy i piękny wygląd, jak drewno sandałowe lub żywice niektórych drzew (mirra, galbanum, olibanum). Spośród surowców pochodzenia zwierzęcego stosowano skórę węża, skorupę żółwia, róg nosorożca, piżmo i cybet (wydzieliny gruczołów niektórych zwierząt), a także mleko oślic, wielbłądów, kóz czy owiec. W celach kosmetycznych stosowano je w postaci wywarów (z których robiono okłady lub które wlewano do kąpieli odmładzających), maści i kremów. Jako podstawy kremów używano przede wszystkim tłuszczów zwierzęcych oraz sproszkowanego (po wysuszeniu) mułu rzecznego i bliżej niezidentyfikowanego, pływającego po wodzie „oleju rzecznego" (być może była to nafta i jej oleiste pochodne, do dzisiaj sporadycznie używane w kosmetyce włosów i skóry głowy). Z braku lepszych środków oczyszczających skórę, takich jak mydła, lekarze babilońscy początkowo polecali do mycia (a właściwie szorowania) ciała piasek rzeczny zwilżony wodą zwykłą lub aromatyzowaną pachnącymi kwiatami; później — różne pasty, np. z popiołu i tłuszczu. Do pielęgnacji skóry podrażnionej owym „myciem" i wysuszonej gorącym powietrzem konieczne było stosowanie środków nawilżających i natłuszczających skórę. Tak prawdopodobnie odkryto pierwsze mazidła i maści kosmetyczne. Babilończycy jako pierwsi zastosowali tłuszcz wielbłądzi i tłuszcz z dzika, perfumowane płatkami róż, jako maści pielęgnujące skórę. Z czasem do wyrobu mazideł i maści oraz pierwszych kremów kosmetycznych zaczęto używać i innych tłuszczów zwierzęcych — cielęcego i koziego — oraz różnorodnych ziół o właściwościach leczniczych, np. usuwających szpecące wypryski na twarzy i ciele, gojących drobne i większe zranienia skóry, w tym rany po ukąszeniach węży czy skorpionów, a także powstrzymujących „więdnięcie" skóry w starości. Kobiety w starożytnym Babilonie upiększały też swoje paznokcie, barwiąc je na purpurowo lub na czarno, wydłużały „szminkami" brwi i rzęsy, używały pudru i różu (z wysuszonych i roztartych kolorowych kwiatów czy owoców) oraz farb do włosów pochodzenia roślinnego (henny). O równie starej kosmetyce starożytnego Egiptu, w tym o sztuce mumifikacji i upiększania zmarłych, czyli tzw. nekrokosmetyce, dowiadujemy się z malowideł naskalnych wewnątrz grobowców faraonów oraz z samych zmumifikowanych zwłok (np. analiza pyłku kwiatowego wykazała, że jednym z głównych składników mazidła do balsamowania ciała faraona Ramzesa II, zmarłego w 1224 r. p.n.e., był rumian szlachetny Chamaemelum nobile). Szczególnie bogatym źródłem wiedzy o roślinach używanych w medycynie i kosmetyce starożytnego Egiptu jest tzw. papirus Ebersa (pochodzący z około 2000 r. p.n.e.). W nim właśnie znajduje się wiele przepisów dermatologiczno-kosmetycznych, m.in. sposoby wygładzania skóry i usuwania zmarszczek przy zastosowaniu pumeksu (specjalnych porowatych kamieni wyciąganych z wody morskiej), alabastru (białego marmuru), mleka (najlepiej kobiecego) oraz miodu. Widzimy więc, że współczesna metoda złuszczania naskórka, czyli peeling, miała swój początek już w starożytności. [...] Mapy myśli w biznesie Spis Treści Wykaz skrótów Wstęp Początki kosmetyki i sztuki makijażu CZĘŚĆ PIERWSZA Skóra i jej starzenie się 1. Budowa skóry, błony śluzowej i przydatków Cezary Chwała Budowa naskórka Budowa skóry właściwej Budowa tkanki podskórnej Budowa błony śluzowej Budowa przydatków skóry 2. Czynności skóry Cezary Chwała Funkcje oraz metabolizm białek, cukrów i lipidów skóry 3. Procesy komórkowe starzenia się skóry Eliza Lamer-Zarawska, Cezary Chwała, Antoni Gwardys Starzenie się organizmu Starzenie się skóry – rola czynników endogennych i egzogennych Procesy komórkowe związane z fotostarzeniem się skóry. Ochrona skóry przeciwpromieniowa Kliniczne i epidemiologiczne aspekty oddziaływania promieniowania ultrafioletowego 4.   Alergia Cezary Chwała 5. Melanogeneza i jej regulacja Cezary Chwała, Eliza Lamer-Zarawska CZĘŚĆ DRUGA Surowce i substancje naturalne w kosmetyce i kosmetologii 6. Węglowodany i surowce węglowodanowe Eliza Lamer-Zarawska Lamer-Zaraw-Rosl w kosmetyce.indd Polisacharydy Substancje bioaktywne w algach Substancje i produkty kosmetyczne z glonów stosowane w kosmetyce Substancje i surowce polisacharydowe o działaniu immunomodulacyjnym i przeciwstresowym Śluzy i pektyny Gumoza i gumy roślinne Żywice, gumożywice i balsamy 7. Lipidy i woski Eliza Lamer-Zarawska Tłuszcze roślinne Ceramidy. Budowa i właściwości Lipidy oraz witaminy występujące w glonach Oleje kosmetyczne o wysokich właściwościach promieniochronnych Fosfolipidy Oleje roślinne stosowane w kosmetyce i kosmetologii Woski roślinne i zwierzęce stosowane w kosmetyce 8. Aminokwasy, peptydy i białka Eliza Lamer-Zarawska Aminokwasy Peptydy i białka 9. Polifenole i surowce polifenolowe Eliza Lamer-Zarawska Flawonoidy Fenolokwasy (kwasy fenolowe) Organiczne kwasy roślinne Garbniki 10. Saponozydy i surowce saponinowe Eliza Lamer-Zarawska 11. Olejki eteryczne i surowce olejkowe Eliza Lamer-Zarawska 12. Witaminy i surowce witaminowe Eliza Lamer-Zarawska Witamina A Prowitamina A Witaminy z grupy B Witamina C Witamina E Witamina F Witamina P 13. Hormony roślinne (fitoestrogeny) Eliza Lamer-Zarawska Lamer-Zaraw-Rosl w kosmetyce CZĘŚĆ TRZECIA Wybrane handlowe produkty i półprodukty kosmetyczne – kosmetyki, kosmeceutyki i dermokosmetyki 14. Kosmeceutyki Eliza Lamer-Zarawska 15. Dermokosmetyki Eliza Lamer-Zarawska 16. Preparaty kosmetyczne z glonów i roślin nasiennych z europejskiego wybrzeża morskiego Eliza Lamer-Zarawska 17. Handlowe kosmeceutyki – substancje aktywne otrzymane z roślin, ekstrakty, hydrolaty, witaminy, preparaty biotechnologiczne Eliza Lamer-Zarawska 18. Handlowe preparaty kosmetyczno-dermatologiczne (dermokosmetyki) stosowane w chorobach skóry, włosów i paznokci Eliza Lamer-Zarawska 19. Balneoterapia – kąpiele lecznicze i kosmetyczne (przeciwświądowe) Eliza Lamer-Zarawska Aneks. Zastosowania w kosmetyce krajowych roślin leczniczych Słownik terminów kosmetycznych Skorowidz

Czy wiesz, dlaczego gujawa jest aż tak popularna na świecie? Jaki owoc ma najwięcej niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania organizmu związków mineralnych? Co można – i bez wątpienia warto! – wytwarzać z fig? Gdzie najczęściej rośnie arbutus, a gdzie uprawia się pitangę lub rambutana? Do czego wykorzystuje się kardamon czy guaranę? Odpowiedzi na te i tysiąc innych pytań znajdziesz w tym oto popularnonaukowym przewodniku po świecie owoców egzotycznych (także tych już „swojskich”, jak pomarańcze czy banany). Jego Autorka – prof. Eliza Lamer-Zarawska, powszechnie ceniony ekspert w dziedzinie fitoterapii – w sposób zwięzły, konkretny i wyczerpujący scharakteryzowała blisko 100 roślin mających smaczne, zdrowe, atrakcyjne pod każdym względem owoce. Poza tym uzupełniła publikację wieloma niebanalnymi przepisami na potrawy z najbardziej ciekawych owoców. Słowem, z pewnością warto mieć tę książkę na półce!

Nie możemy, niestety, zatrzymać czasu, który dla każdego jest nieubłagany i prowadzi nieuchronnie do starości. Starość jest jednak różna. Można być ?starym? z fizycznymi i psychicznymi objawami starości nawet w niezbyt podeszłym wieku, a można też w tych samych latach czuć się silnym, zdrowym, sprawnym i zachować ładny wygląd. Książka ta spełnia rolę praktycznego informatora o właściwościach leczniczych ziół oraz sposobach ich przygotowania. Przeznaczona jest dla dojrzałych czytelników, którym może pomóc skutecznie zadbać o zdrowie i urodę.

Nie możemy, niestety, zatrzymać czasu, który dla każdego jest nieubłagany i prowadzi nieuchronnie do starości. Starość jest jednak różna. Można być ?starym? z fizycznymi i psychicznymi objawami starości nawet w niezbyt podeszłym wieku, a można też w tych samych latach czuć się silnym, zdrowym, sprawnym i zachować ładny wygląd. Książka ta spełnia rolę praktycznego informatora o właściwościach leczniczych ziół oraz sposobach ich przygotowania. Przeznaczona jest dla dojrzałych czytelników, którym może pomóc skutecznie zadbać o zdrowie i urodę.