W tym sektorze polecamy wartościowe książki psychologiczne o emocjach i uczuciach, zarówno tych poztytywnych jak i tych negatywnych, które towarzyszą nam od dziecka. Żyjemy w świecie pełym lęku, niepokoju i praktycznie każdego dnia walczymy ze stresem. Tutaj nasz czytelnik znajdzie poradniki, które pomogą mu uwolnić się od lęku i żyć pełnią życia. Dzięki licznym publikacjom i podręcznikom nauczycie się tworzyć użyteczne prognozy zamiast fantazji lękowych, podejmować działania i pokonacie w sobie skłonność do unikania, akceptowania i przekierowywania myśli lękowych. Polecamy książkę Joela Mindena pt. Ty tu rządzisz. Jak ujarzmić lęk i przestać się zamartwiać prowadzi ona Czytelnika przez praktyczne fazy akceptacji i radzenia sobie z emocjami.
Transplantologia jest dziedziną medycyny wciąż jeszcze budzącą wiele etycznych kontrowersji i sporów. Otacza ją też aura tajemniczości, a czasem grozy. Wystarczy wspomnieć film Michaela Crichtona Coma z 1978 roku eksploatujący „miejską legendę” o uśmiercaniu przez lekarzy zdrowych pacjentów w celu pobierania od nich narządów. W sposób groteskowo-humorystyczny odnosi się do transplantologii film Andrzeja Wajdy Przekładaniec z roku 1968.
Transplantolodzy cieszą się uznaniem społecznym i często – jak Zbigniew Religa u nas czy Christiaan Barnard na świecie – są również autorytetami moralnymi. Jednocześnie, jak pokazuje przykład sprawy „doktora G.”, łatwo wzbudzić społeczną nieufność wobec przeszczepów i transplantologów, a także nasilić odwołania do wspomnianej „miejskiej legendy”. Wpływ tej negatywnej otoczki wokół transplantologii może zminimalizować rzetelna edukacja obywateli, w tym również samych lekarzy. Jej podstawę stanowią prace naukowe wiarygodnie omawiające oprócz medycznych także etyczne i filozoficzne aspekty transplantologii. Publikacja autorstwa Piotra Nowaka, moim zdaniem, bez wątpienia należy do takich prac.
Fragment recenzji dra hab. Kazimierza Szewczyka,
emerytowanego profesora Uniwersytetu Medycznego w Łodzi
Piotr Grzegorz Nowak – adiunkt w Zakładzie Badań nad Etyką Zawodową Instytutu Filozofii Uniwersytetu Jagiellońskiego, członek zarządu Polskiego Towarzystwa Bioetycznego. Przedmiotem jego zainteresowań badawczych są problemy etyczne związane z przeszczepianiem i alokacją narządów oraz inne zagadnienia z zakresu etyki stosowanej.
Spotykam was, gdy już nie żyjecie. Znam zakończenie wszystkich historii, łącznie z moją własną.Lubię mówić, że jestem przedsiębiorcą pogrzebowym z rodowodem: w moich żyłach, lekko licząc, płynie krew dziewięciu pokoleń przedstawicieli tego fachu.Jako dziecko bawiłem się w chowanego wśród trumien i nieboszczyków. Caleb, nie huśtaj się na krześle. Pochowałem dzieciaka w twoim wieku, który w taki sposób przewrócił się i skręcił kark słyszałem od dziadka.Gdy dorosłem, chciałem odejść z rodzinnego biznesu tak daleko, jak się tylko dało. Pragnąłem zmieniać świat, a jak miałbym to robić, skoro wszyscy ludzie, z którymi pracowałem, byli martwi?Wiem jednak, że boicie się śmierci. Wolicie udawać, że jej nie ma. Chcecie, by wychodziła tylnymi drzwiami. Powierzacie ją specjalistom. A zatem jestem. Opowiem wam, jak to będzie wyglądać krok po kroku. O balsamowaniu, ubieraniu do trumny, czuwaniu przy zwłokach. O ostatniej drodze, w którą bez wątpienia zabiorę każdego z was.Ale dziś zapraszam was do domu pogrzebowego. Poznajcie jego tajniki i dowiedzcie się, jak praca ze śmiercią uratowała mi życie.
Kuchnie świata obfitują w potrawy z owocami, warzywami i przyprawami, którym od dawien dawna przypisuje się moc afrodyzjaków, działających na wszystkie zmysły i wzmagających apetyt na miłość. Są wśród nich owoce morza, aromatyczne zupy, apetyczne przystawki czy lekkie, pachnące wanilią i czekoladą desery. Niniejsza książka zawiera najciekawsze miłosne przepisy kuchni francuskiej, włoskiej, hiszpańskiej, meksykańskiej, polskiej, żydowskiej i orientalnej. Prezentuje tradycyjne afrodyzjaki i zdradza kulinarne sekrety słynnych kochanków. A przy tym przekonuje, że najlepszym afrodyzjakiem jest miłość.
Romantyczna kolacja we dwoje powinna się zacząć od lekkiej, pobudzającej apetyt przekąski, po której nastąpi wykwintne danie, a zakończy ją deserem z czekolady lub truskawek, które powszechnie uznawane są za afrodyzjaki. I wcale nie chodzi o to, by się najeść podczas posiłku, lecz aby było niecodzienie, ładnie, a przy okazji smacznie i wykwintnie.
Publikacja zawiera krytyczną analizę uwarunkowań uchodźstwa afrykańskiego wraz z całym nieskutecznym systemem ochrony i pomocy humanitarnej. Praca etnograficzna w sensie metody oraz opisu różnych sfer przemocy i cierpienia, opowiada historie ludzi, których łączy doświadczenie wykluczenia, stresu, bycia w drodze, bezdomności i nadziei na lepsze jutro. Autor problematyzuje wszystkie aspekty związane z uchodźstwem, zastanawia się zarówno nad jego przyczynami, jak i dotychczasowymi nieudanymi próbami rozwiązania tego problemu, proponuje ponowne przemyślenie istoty współczesnego humanitaryzmu uwikłanego w sprzeczności i bezradnego wobec cierpień, które ma na celu usuwać.
Depresje u kobiet. Przyczyny, diagnoza, leczenie to praca, która pozwala lepiej zrozumieć złożoną chorobę, jaką jest depresja, i rozwiać wiele szkodliwych mitów na jej temat narosłych w przestrzeni publicznej. Dwoje uzupełniających się naukowo specjalistów w przejrzysty sposób przedstawiło różne podłoża rozwoju depresji i ich specyficzne oddziaływanie u kobiet. Zabieg ten ma głębokie uzasadnienie, ponieważ kobiety nie tylko częściej zapadają na tę chorobę, ale przede wszystkim wzorzec jej rozwoju jest u nich nieco inny. To również bardzo ważne i chyba nieco pomijane zagadnienie. Dzięki jasnemu nakreśleniu wielowątkowego tła choroby lekarzowi łatwiej będzie dobierać odpowiednie metody leczenia. Sprawia to, że niniejsza książka doskonale realizuje postulat łączenia wiedzy teoretycznej z praktyczną, a na dodatek wspaniale się ją czyta. To wartościowe połączenie przyjemnego z pożytecznym.
Wyjrzeć przez okno autorstwa Anny Kulki-Doleckiej (psycholożki i trenerki rozwoju osobistego, z powodu nieuleczalnej choroby synka Pawła będącej od 2008 roku wraz z rodziną pod opieką Domowego Hospicjum dla Dzieci im. ks. Dutkiewicza SAC w Gdańsku), to najnowszy tytuł w serii Biblioteki Fundacji Hospicyjnej. Książka pokazuje drogę, jaką musi pokonać opiekun rodzinny, aby oswoić codzienną grozę lęku o dziecko i jednocześnie zadbać o szczęśliwe życie własne i swoich bliskich. Zawarte teksty, napisane z nieprzeciętnym literackim talentem, splatają osobiste doświadczenie autorki z posiadaną wiedzą merytoryczną. Każdy rozdział-opowieść otwierają: zdjęcie wykonane przez Grzegorza Doleckiego, męża Ani, oraz rozmowa autorki z redaktorką Magdą Małkowską, w której kolejne teksty są uzupełniane lub komentowane.Każdy rozdział-opowieść porusza inny temat, wskazuje trudny moment (smoła lęku) i proponuje rozwiązanie (zielone doliny życia). I chociaż zrodziły się one z określonej sytuacji autorki, mają charakter uniwersalny, gdyż pokazują, jak w sytuacji kryzysu zadbać o szczęście, wykorzystać dany nam czas i własny potencjał. Uczą, jak komunikować się z sobą samym i ze światem, by otwierać kolejne okna, dające nadzieję, motywację do zmiany, wyzwalające radość. (Alicja Stolarczyk)
Od czasu napisania pierwszego wydania tej książki minęło niemal 10 lat. [ …] Uznałem, że depresja jednak nie jest zwykłą chorobą. Nie mogę więc z czystym sumieniem pracować nad wydaniem książki pod tytułem „Depresja – zwykła choroba?”, nawet z tym pytajnikiem na końcu. Obecnie jestem bowiem przekonany, że depresja jest „niezwykłą chorobą”. Podczas pisania pierwszej wersji tej książki miałem poczucie, że należy przede wszystkim „destygmatyzować” depresję, wykazywać, że nie różni się ona od innych chorób, po to, żeby osoby chore na depresję nie czuły się gorsze od osób chorych na grypę. Jest to słuszna działalność, a osoby chore na depresję rzeczywiście nie są w niczym gorsze od chorych na grypę. Jednak depresja nie jest grypą, a upieranie się przy takim punkcie widzenia daje w rezultacie więcej strat niż korzyści.
Ze Wstępu
Bezpieczeństwo imprez masowych, w tym szczególnie piłki noznej, cieszy się w Polsce niesłabnącym zainteresowniaem, widocznym zarówno w środowisku naukowym, jak i wśród praktyków, publicystów oraz kibiców. Ustawa z dnia 20 maca 2009 r. o bezpieczeństwie imprez masowych (Dz.U. 2009, nr 62, poz 504) i implikacje, jakie ze sobą niesie, mimo upływu lat są nadal przedmiotem krytyki oraz wątpliwości odnośnie zasadności rozwiązań wprowadzanym w tym obszarze .
Książka obnaża pewne społeczne złudzenie. Wiarę w coś, za czym nie nadążamy i co zdaje się nas przerastać. To rodzaj zbudowanej przez nas samych makiety, która pomaga nie dostrzegać problemów. Pozorny świat, w który chcemy wierzyć i dla którego chcemy znaleźć uzasadnienie – niczym bogowie.
Czym są światy zastępcze? W jaki sposób stały się zbiorowym mechanizmem ucieczki? Co nas do owej ucieczki zmusza?
Coraz częstsze uzależnienia od mediów społecznościowych, reality show, własnego wizerunku i popularności czy rzeczywistości wirtualnej oraz zjawiska takie jak kult młodości, samotność w sieci, zobojętnienie biznesu, radykalizacja polityki czy fundamentalizm to tematy zastępcze naszych czasów. Kultura popularna przez obietnice bez pokrycia przyczynia się do osamotnienia. Ostatecznie jednak to sami siebie opuszczamy.
Autor opisuje zjawisko wspólnej samotności, która staje się w grupie społecznej złowrogim, uzależniającym światem zastępczym. Błędnym kołem pozorów, które mają przynieść chwilowe ukojenie, zastępując realne problemy. Utrwalona w kulturze wspólna samotność staje się groźna i nieprzewidywalna, odbiera poczucie sensu życia, jednocześnie nadając życiu sens pozorny.
Książka jest próbą zrozumienia przyczyn ucieczki w quasi-rzeczywistość oraz źródeł i funkcji błędnych kół grupowych konfliktów wzmacnianych przez kulturę. Do czego potrzebne jest nam podtrzymywanie złudzeń dotyczących tego, co daje nam poczucie szczęścia? Dlaczego zapisujemy te złudzenia w kulturze, spektakularnie oszukując samych siebie? Decydując się na uczestnictwo w aktach zbiorowej iluzji, tworząc misterną strukturę myślenia życzeniowego, makietę rzeczywistości, na której ma się rozegrać osobisty spektakl, sami budujemy światy zastępcze, dajemy im uprawomocnienie i zasilamy je własnym życiem.
Książka Pawła Wojciechowskiego oddaje spojrzenie współczesnego człowieka Zachodu na to, co dała nam kultura, czym nas nakarmiła. Przede wszystkim jednak autor stara się wskazać, jaki rachunek owa kultura może nam wystawić, jeśli całkowicie pochłonie nas tworzenie iluzji świata.
„Światy zastępcze” to lektura dla wszystkich psychologów, socjologów, filozofów, kulturoznawców i psychoterapeutów pragnących poszerzyć swoje horyzonty, a także dla każdego, kto interesuje się drugim człowiekiem i chciałby nauczyć się doświadczać autentycznego Spotkania. Dla wszystkich, którzy chcą się ustrzec przed pułapkami dzisiejszych światów zastępczych, przed wewnętrzną pustką, wypaleniem i samotnością.
Agnieszka Rynowiecka
psycholog, certyfikowana psychoterapeutka Sekcji Naukowej Psychoterapii PTP
Jeśli trudno Ci uwierzyć w to, że istnieje życie po śmierci, pora sięgnąć po poważne dowody naukowe!
Opierając się na ustaleniach nauk przyrodniczych, takich jak fizyka, biologia i medycyna, a także na badaniach psychologów i pismach filozofów Dinesh D'Souza, znany amerykański analityk i publicysta, pokazuje, dlaczego zdobywająca coraz więcej zwolenników ateistyczna krytyka nieśmiertelności jest irracjonalna. Wielu czytelnikom, przyzwyczajonym do myślenia o sprawach ostatecznych jedynie w kategoriach mistycznych, sugestia, że wiarę w to, iż „jest coś po śmierci”, można oprzeć na dowodach naukowych, może wydać się absurdalna. Dinesh D’Souza udowadnia na kartach tej książki, że takie racjonalne podejście jest jak najbardziej uzasadnione. Swój poparty licznymi dowodami naukowymi wywód prowadzi jednak nie dla zabawy intelektualnej, lecz po to, by przekonać jak najwięcej ludzi do przyjęcia w swoim życiu założenia, że śmierć nie jest końcem, lecz nowym początkiem. Takie podejście nie tylko pozwoli im oswoić lęk przed tym momentem. Pomoże im także łatwiej przejść przez żałobę po odejściu bliskich oraz lepiej, owocniej i radośniej przeżyć czas życia na ziemi.
Jestem zdumiony tym, w jak jasny i przystępny sposób D'Souza potrafi pisać o tak głębokich i subtelnych tematach. Wykazując się szeroką wiedzą na temat najnowszych odkryć z tak różnorodnych dziedzin jak socjologia i neuronauka, autor przedstawia mocną argumentację na istnienie życia po śmierci.
STEPHEN BARR, profesor teoretycznej fizyki cząstek elementarnych, University of Delaware
Niezastąpiona, elektryzująca książka. D'Souza przedstawia w sposób jasny, zdecydowany i uczciwy swoje argumenty. Nie znam lepszego sposobu na zrozumienie idei życia po śmierci niż sięgnięcie po tę książkę i podążanie za argumentacją autora.
DALLAS WILLARD, profesor filozofii, Uniwersytet Południowej Kalifornii
Autor z dużym wyczuciem i zrozumieniem prowadzi czytelnika przez zagajniki filozofii, fizyki i nauki o mózgu, by na końcu przedstawić mu zaskakującą konkluzję, która nie tylko wydaje się, ale JEST bez wątpienia realna.
DANIEL ROBINSON, wykładowca filozofii, Uniwersytet Oksfordzki
Nigdy nie należy się obawiać, próbując niemożliwego. Dinesh D'Souza ponownie pokazuje swoje zdolności argumentacji, które czynią go bardzo groźnym przeciwnikiem.
CHRISTOPHER HITCHENS, autor książek Bóg nie jest wielki i The Portable Atheist
Dinesh D’Souza – jeden z doradców Białego Domu za czasów prezydentury Ronalda Reagana, znany analityk, ceniony publicysta konserwatywny i chrześcijański, autor licznych bestsellerów, w tym książki To wspaniałe chrześcijaństwo.
„Życie jest piękne w każdym wieku, rzecz w tym, by jego urodę umieć
i chcieć dostrzec. Dlatego nie odwołujmy się uparcie do tykającego zegara biologicznego. To nie powód, by stroić smętne miny, nakładać maskę cierpiętnika. Być może dla świata jesteś już starcem, ale dla niektórych ludzi wciąż jesteś całym światem. Choćby z tego powodu warto zachować witalność oraz piękny umysł”.
„Dopiero na starość dostrzega się unikalność piękna oraz to, jakim cudem jest rozkwitanie kwiatów pośród fabryk i armat, istnienie wierszy obok gazet i papierów wartościowych”.
„Życie jest zbyt krótkie, by starzeć się brzydko. Zamiast tracić siły
na frustrujące narzekania, skupmy się na działaniu, na radosnych odczuciach. Zamiast katowania bolesnymi rozliczeniami
i pretensjami, patrzmy na świat pogodnymi oczami, ciesząc się, że jeszcze jesteśmy jego częścią. Niech ta książka będzie początkiem rozmowy z samym z sobą o wspomagających aniołach i dręczących demonach”.
(Fragment tekstu)
Starość i starzenie się to zagadnienia, których aktualność zyskuje wraz z upływem czasu na znaczeniu pod wpływem dużego tempa przyrostu populacji w wieku 60+ i wydłużającej się perspektywy życia sięgającej średnio 80 lat i więcej.
To stawia szereg wyzwań natury osobistej i społecznej, politycznej i ekonomicznej w skali lokalnej i globalnej, dlatego starość i starzenie się jest coraz ważniejszym tematem dla różnych dyscyplin nauki, w tym pedagogiki.
Zakres tematyczny recenzowanej pracy zbiorowej jest dosyć szeroki można go zlokalizować na pograniczu paru dyscyplin naukowych, począwszy od gerontologii, logopedii i językoznawstwa, poprzez medycynę, neurofizjologię i neuropsychologię, do współczesnej komunikacji społecznej, zaś tematem głównym jest obecna w tytule monografii gerontologopedia, czyli logopedia wieku podeszłego. Jest to młoda, tworząca się subdyscyplina z pogranicza logopedii i gerontologii, która zajmuje się procesami komunikowania się słownego osób starszych, wyjaśnia rozwojowe zmiany związane z jakością realizowanych funkcji komunikacyjnych oraz wskazuje drogi postępowania diagnostycznego zjawisk patologii mowy i języka a także ustala metody pracy z pacjentem. Bez wątpienia recenzowana książka jest dziełem nie tylko interesującym poznawczo, napisanym przez wysokiej klasy specjalistów, ale nade wszystko jest publikacją pionierską w polskiej literaturze przedmiotu. Struktura tej publikacji zbiorowej obejmuje trzy obszerne części, których tematem przewodnim jest komunikacja (cz. I: Wprowadzenie do komunikowania w starości, cz. II: Komunikacja w procesie fizjologicznego starzenia się, oraz cz. III: Komunikacja powikłana procesami patologicznymi). [] Recenzowana praca to ważna publikacja, nowatorska w swej problematyce, o przejrzystej strukturze treści, bardzo dobrze udokumentowana i wartościowa poznawczo.Z recenzji prof. dra hab. Adama Zycha
Depresja jest chorobą, a nie oznaką słabości; jest raczej konsekwencją tego, że było się silnym zbyt długo.
Książka ma za zadanie pomóc rodzicom, opiekunom, nauczycielom zrozumieć, czym jest depresja dla młodego człowieka, co się z nim wtedy dzieje, jakie myśli i uczucia nim targają. Młodzież opowiada o tym własnymi słowami, które bardziej przekonują niż jakikolwiek akademicki opis. Warto również dowiedzieć się, co w takich sytuacjach radzą specjaliści, na czym polega ich pomoc i jakie mogą być konsekwencje, kiedy taka pomoc jest dla dziecka niedostępna.
Patron honorowy: Polskie Towarzystwo Psychiatryczne.
Patroni medialni: Charaktery, Stowarzyszenie Aktywnie Przeciwko Depresji, Głos Pedagogiczny.
W tym przystępnym, szczerym i dowcipnym poradniku autorka omawia wszystkie zawiłości życia z zespołem Aspergera. Odwołuje się przy tym do własnego doświadczenia i kłopotliwych sytuacji, w jakich sama się znalazła. Od dzieciństwa, które przeżyła bez postawionej diagnozy z etykietkami nieśmiałej i dziwacznej, po dorosłość, kiedy po rozpoznaniu u niej aspergera mogła zredefiniować swój wizerunek – Cynthia Kim opisuje, jak zmieniała się jej perspektywa, w miarę jak zaczynała rozumieć niepojęty wcześniej świat i kierujące nim zasady społeczne.
Autorka odnosi się do różnorodnych wyzwań związanych z ASD: kłopotów z komunikacją, odczytywaniem emocji i relacjami towarzyskimi, nadwrażliwości sensorycznej, potrzeby rutyny oraz niezmienności czy rodzicielstwa i małżeństwa z neurotypowym partnerem. Wszystkie poruszane wątki uzupełniają praktyczne wskazówki i porady, które można wcielić w życie. Nieśmiali, skryci i społecznie niedopasowani to doskonała pozycja dla osób z zaburzeniami ze spektrum autyzmu – zwłaszcza z zespołem Aspergera – i ich bliskich.
„Kim omawia wszelkie aspekty naszej odmienności. Od zamykania się w sobie do osiągnięcia zadowolenia i wewnętrznego spokoju – jej relacja o życiu z zespołem Aspergera otwiera oczy na wszystkie etapy tej drogi. Informacje i wskazówki po każdym rozdziale pomagają w opracowaniu przejrzystego i spójnego planu, który może sprawić, że codzienność stanie się łatwiejsza”.
Anita Lesko, BSN, RN, MS, CRNA, rzeczniczka osób autystycznych, autorka książki Been There. Done That. Try This!
„Książka zawiera mnóstwo użytecznych porad dla osób z zespołem Aspergera. Osobiste doświadczenia autorki związane z małżeństwem i wychowywaniem dziecka tworzą cenną perspektywę, która nie tylko wiele tłumaczy, ale również zapewnia prawdziwą przyjemność lektury”.
dr Elisabeth Hurley, specjalistka do spraw badań w fundacji Autism West Midlands, Wielka Brytania
„Od lat jestem fanką bloga Cynthii Kim, Musings of an Aspie. W tej książce znajduje się wszystko, czego mogłam się spodziewać, znając blog, a nawet więcej. Na przemian wzruszająca i rzeczowa, ale zawsze wnik-liwa, książka Nieśmiali, skryci i społecznie niedopasowani jest lekturą obowiązkową dla każdego, kto chciałbylepiej zrozumieć autyzm”.
Lynne Soraya, blogerka pisma „Psychology Today”, autorka Living Independently on the Autism Spectrum
Szczęście! To coś, co każdy chce i może mieć. Jednak niewielu z nas osiąga satysfakcjonujący poziom tego uczucia, szczególnie w dzisiejszym świecie chaosu i tempa zmian socjoekonomicznych. Jednak dzięki współczesnym, naukowym odkryciom z dziedziny neurobiologii możemy tę sytuację zmienić. Doczekaliśmy się bowiem czasów, kiedy to nauka zajęła się na poważnie kwestią szczęścia.
Być szczęśliwym. Okazuje się, że to pragnienie tylko w jakimś stopniu determinują nasze cechy wrodzone i że jest to umiejętność, której możemy się nauczyć, którą możemy zmieniać i rozwijać.
Zbuduj swoje szczęście to książka, która wyjaśnia wiele neurologicznych i psychologicznych zależności. Generuje wzór szczęścia i podpowiada, jak żyć szczęśliwie i świadomie. Czytelnik podczas wykonywania praktycznych ćwiczeń przechodzi własny proces odkrywania siebie, swoich mocnych stron i systemu wartości. Uczy się rozpoznawania i oceny zachowań innych osób, aby posiąść umiejętność łagodzenia napięć i rozwiązywania konfliktów. Poznaje, rozwija oraz podnosi swój poziom kompetencji inteligencji emocjonalnej, najważniejszego czynnika sukcesu i szczęścia. Przekazana w tej książce wiedza jest oparta na bogatej, światowej literaturze naukowej oraz na ponad trzydziestoletnim doświadczeniu autorki nabytemu dzięki prowadzeniu wykładów, treningów i badań w różnych środowiskach i wielu krajach.
Ludzie szczęśliwi są zdrowsi, rozumieją sens życia, umieją sobie świetnie radzić z przeciwnościami losu, egzystują dłużej, a ich życie nieustannie nabiera wyższej jakości, bez względu na ich status, wiek czy wykształcenie.
Autorka krok po kroku analizuje sekrety życia szczęśliwego, przedstawiając dziesięć praktycznych zasad, które rozwijają nasz pełen potencjał i pokazują jak i gdzie patrzeć, aby go spożytkować na drodze do szczęścia.
Ta lektura może stać się Twoją znakomitą "życiową" inwestycją!
Autorem tej książki jest Jean Améry (właśc. Hans Mayer, 1912–1978), belgijski pisarz urodzony w wiedeńskiej rodzinie żydowskiej. Od 1938 roku żył w Belgii, więziony w czasie wojny w nazistowskich obozach koncentracyjnych, m.in. w Auschwitz. Jako pisarz stał się znany w latach 60. XX wieku, kiedy wrócił do wojennych wspomnień i rozliczeń. Niniejszy esej o samobójstwie z 1976 roku ściśle wiąże się z wcześniejszą o kilka lat książką O starzeniu się (Wydawnictwo Aletheia, Warszawa 2018), ponieważ oba te dzieła podejmują temat ostatecznych, można rzec, „finalnych” faz ludzkiego życia, choć oczywiście samobójstwo nie musi być wynikiem kryzysu na tle starzenia się czy starości. W niniejszym eseju Améry z fenomenologiczną precyzją bada nieuchwytne dla nauki wewnętrzne stany kogoś zbliżającego się do progu dobrowolnej śmierci. Broni zarazem prawa człowieka do odebrania sobie życia, do aktu, który społeczna i religijna tradycja zazwyczaj potępia jako sprzeczny z naturą i grzeszny, widząc w nim skutek domniemanych zaburzeń psychicznych samobójcy. Tymczasem taką reakcję na diagnozę własnej sytuacji egzystencjalnej powinno się uznać za przywilej człowieka, zrozumieć ją i uszanować. Przejmujące, podobnie jak w O starzeniu się, rozważania Améry’ego ważą tym więcej, że dwa lata po publikacji tej książki o samobójstwie autor sam je popełnił.
Publikacja znacznie uzupełnia wiedzę na temat funkcjonowania uczniów uzdolnionych artystycznie oraz, co więcej, wskazuje na specyfikę poszczególnych uzdolnień. Dzięki temu można określić różnice w sytuacji radzenia sobie ze stresem pomiędzy uczniami uzdolnionymi artystycznie oraz niesprofilowanymi, jak też między uczniami uzdolnionymi plastycznie i muzycznie. Wiedza ta może mieć szczególne zastosowanie w konstruowaniu programów dydaktycznych odpowiednich dla poszczególnych szkół, jak również przyczyniać się do zindywidualizowanego podejścia nauczycieli, wychowawców i rodziców do uczniów uzdolnionych. Zwiększenie świadomości na temat różnic w tym zakresie może przyczyniać się do właściwego doboru środków i metod nauczania oraz odpowiedniego ukierunkowania o rozwoju uzdolnień.
Z recenzji prof. dr hab. Joanny Madalińskiej-Michalak
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
