Podstawowe zmiany w tym wydaniu dotyczą znacznego rozszerzenia treści o nowe tematy i rozdziały. W części pierwszej tej pracy, poświęconej kwestiom gerontologicznym, omówiłem m.in. własną teorię osobistej korzyści w okresie starości, zjawiska, syndromy i/lub zespoły drugiej połowy życia. Osobne rozdziały dotyczą choroby Alzheimera i możliwości przystosowania chorego do życia w trudnej codzienności oraz profilaktyki gerontologicznej w relacji do normalnego i optymalnego starzenia się. W drugiej części, prezentującej zagadnienia z zakresu tanatologii, podjąłem nowe tematy, takie jak np. śmierć w cyklu życiowym a religia i religijność człowieka, dekalog opieki nad człowiekiem cierpiącym i umierającym oraz moralne aspekty prawa do umierania i godnej śmierci, w tym niezmiernie trudne kwestie uporczywej terapii, testamentowej dyspozycji życiem i ciałem oraz kontrowersyjny problem możliwości i/lub dopuszczalności eutanazji. [...] Zaktualizowałem ponadto dane, głównie demograficzne i statystyczne, oraz uzupełniłem bibliografię o najnowsze pozycje literatury przedmiotu, dodając jeszcze filmografię i netografię.
Ze Wstępu do drugiego wydania
Człowiek poszukujący w swoim życiu prawdy o Bogu i o sobie samym potrzebuje źródeł, z których może czerpać. Dla chrześcijanina najważniejszym źródłem jest Pismo Święte.
Kardynał Gianfranco Ravasi pomaga poznawać Boga przez pryzmat Księgi Psalmów. W pierwszej części przedstawia sposoby objawienia się Boga człowiekowi, a w drugiej różnorodne sytuacje życiowe człowieka związane m.in. z cierpieniem, starością.
Jeśli jesteś poszukujący, jeśli chciałbyś być świadomym chrześcijaninem, który pragnie odnaleźć się w modlitwie – ta książka jest zdecydowanie dla Ciebie.
W bogatej literaturze teologicznej nie znajdujemy całościowego opracowania teologii powołania kapłańskiego. Jeszcze trudniejsze wydaje się znalezienie opracowań dotyczących integralnie ujętego powołania kapłana zakonnego. Podjęta w niniejszej publikacji próba wydobycia teologii powołania z myśli i życia Leona Jana Dehona okazała się zasadna.
Z pism Założyciela księży sercanów, odnoszących się do powołania, wyłania się konkretnie zarysowana sylwetka kapłana zakonnego (sercanina). Jest on:
– pokorny – w znaczeniu gotowości do zwyczajnych czynności duszpasterskich podejmowanych gorliwie;
– wolny od wypalenia i zniechęcenia – ten aspekt współcześnie mocno dotyka duchownych. W koncepcji Dehona nie istnieje pojęcie zniechęcenia i wypalenia duchowego jako stanu, który miałby ogarnąć kapłana choćby na krótki czas;
– kierujący się miłością – cnota miłości w życiu kapłana jest nadrzędną, gwarantującą dobre wypełnienie kapłańskich funkcji, niosącą satysfakcję i zadowolenie w różnych sytuacjach;
– ufny względem Kościoła i przełożonych;
– wierny modlitwie, zwłaszcza adoracji, która sprzyja przyswajaniu sobie uczuć Jezusa;
– zdolny do trafnego diagnozowania rzeczywistości społecznych. Zdaniem Dehona nie można dążyć do świętości bez odniesienia do rzeczywistości: „Kapłan musi być człowiekiem swojego czasu, zawsze opierającym się na Kościele, kolumnie i fundamencie prawdy, musi przemawiać językiem swojej epoki, pamiętając o studiowaniu ważnych problemów, które występują w narodzie”.
Redaktor „Gościa Niedzielnego”, autor kultowych felietonów opowiada o swojej wierze, powołaniu oraz doświadczeniach Bożego prowadzenia i objawiania się Jego mocy w swoim życiu. Pokazuje, co w świetle wiary znaczy być mężczyzną i jaką rolę odgrywają w tym walka i modlitwa. Przekonuje, że oddanie swojego życia Jezusowi to najlepsza inwestycja, jaką może poczynić myślący rozsądnie człowiek.
W książce „Bóg lubi tych, którzy walczą” przeczytacie m.in.: - jak autor odkrył, że jest łajdakiem; - za co wyrzucono go z ministrantów; - jak w pewne niedzielne popołudnie spadła na niego radość; - jak Bóg go rozpieszcza; - jaką polisę ubezpieczeniową dała swoim dzieciom jego mama; - o oświadczynach w Kaplicy Miłosierdzia Bożego w Łagiewnikach; - jak Bóg daje nam nasz chleb powszedni; - czy mężczyzna powinien być wojownikiem; - dlaczego chrześcijaninowi nie można niczego ukraść; - o uzdrowieniach wewnętrznych i zewnętrznych; - jak Bóg rozmnaża czas; - czym różnią się wiara mężczyzny i wiara kobiety; - dlaczego człowiek nie może pozwolić sobie na neutralność w sferze duchowej; - co jest jedyną bronią diabła; - dlaczego pieniądze są ważne dla chrześcijanina; - co kapusta ma wspólnego z dbaniem o własną duszę; - dlaczego każdy chrześcijanin powinien bronić się przed klerykalizacją; - co jest najważniejsze w seksie; - dlaczego być mężczyzną to przede wszystkim być ojcem; - czy Polacy są narodem wybranym; - o piorunujących skutkach modlitwy pewnego paulina; - co zrobić, aby się nie bać.
Maria Simma to austriacka mistyczka (1915-2004), która miała kontakty z duszami czyśćcowymi. Trzykrotnie usiłowała wstąpić do klasztoru, ale spotkała się z odmową ze względu na stan zdrowia. Od 1940 r. zaczęła mieć widzenia dusz czyśćcowych. Widzeniom tym towarzyszyły dotkliwe cierpienia fizyczne. Teolodzy i psychiatrzy wielokrotnie badali Marię Simmę oraz przesłanie, które głosi, i nigdzie nie dopatrzyli się śladów oszustwa czy choroby psychicznej. W rozmowie z dziennikarzem Nickiem Eltzem opisuje ona swoje życie, doświadczenia i przekazuje przesłanie dotyczące pomagania duszom w czyśćcu ciepiącym.
Z wieloletnich doświadczeń Berta Hellingera, zarówno jako terapeuty jak i misjonarza wyłoniła się książka, która pokazuje ograniczające wierzenia umacniane przez religię. Znajdziemy tu odkrywcze, uwalniające rozważania na pytania takie jak: W jaki sposób w Kościele jest obecny kult składania ofiar? Co wspólnego ma celibat z kastracją? Czy od chrześcijan nie wymaga się nadal by nieśli krzyż razem z Jezusem? Jakie zgubne dla nas procesy są wspierane przez wiarę w zbawcze cierpienie? Czy przed poczęciem Marii jej rodzice zostali oczyszczeni z grzechu pierworodnego? Jak ma się sprawa z dziewictwem Marii, skoro miała męża i kilkoro dzieci? Czy jest to książka obrazoburcza? Przede wszystkim została napisana z miłością i może być przełomowa na tyle, na ile czytelnik będzie otwarty, aby podążyć za autorem w proponowane rozważania. Hellinger, choć proponuje kierunek i podaje przykłady z własnej praktyki, pozostawia nam wiele przestrzeni na indywidualne wglądy. Czytanie tej książki może stać się głębokim procesem weryfikowania naszych przekonań dotyczących Boga i religii oraz niesłużących nam postaw i wyborów wzmacnianych przez religię. Hellinger zastanawia się jak możemy znieść rozdwojenie między nami a Bogiem i to wszystko, co nas od Boga oddziela.
Książka, będąca kompleksowym, rzetelnym oraz bezstronnym opracowaniem, konfrontuje poglądy Świadków Jehowy z nauką Kościoła katolickiego. Jej niewątpliwym atutem jest bogaty materiał źródłowy, na który powołuje się autor, omawiając poszczególne zagadnienia.
Autor, nawiązując do dawnego zwyczaju egzorty pogrzebowej, pragnie przybliżyć czytelnikowi wagę problemów związanych z bolesnym dniem pogrzebu. Łacińskie słowo exortus oznacza tyle co początek, wchodzenie na górę, wstępowanie, patrzenie ku czemuś, co daje nadzieję. Stąd też pojawia się propozycja takiego chrześcijańskiego patrzenia na życie, śmierć i towarzyszące pogrzebowi przeżycia, które daje nadzieję. Zbiór mów pogrzebowych ks. Alojzego Drożdża, znanego polskiego duchownego i teologa, zawiera teksty, które mogą owocnie poprowadzić do refleksji nad miejscem wiary i Boga oraz nad sensem cierpienia i śmierci w życiu chrześcijanina, a także pomóc wiernym w przeżywaniu tego trudnego czasu, jakim jest strata kogoś bliskiego.
Odbiorcy:
- księża, szukający pomocy w dotarciu z Dobrą Nowiną do wiernych pogrążonych w smutku po stracie bliskich i członków rodziny
- wszyscy szukający mądrych medytacji biblijnych i refleksji nad życiem i śmiercią.
Dlaczego warto nabyć tę książkę?
- niezbędna pomoc w posłudze każdego duszpasterza, zawierająca gotowe przykłady mów pogrzebowych, pełne przykładów z życia codziennego i cytatów z tekstów kultury poruszających wyobraźnię słuchaczy
- autor jako teolog i jednocześnie duszpasterz z wieloletnim doświadczeniem w niebanalny sposób tłumaczy sens śmierci i cierpienia w życiu każdego chrześcijanina oraz dzisiejsze problemy związane z kryzysem wiary w Polsce, takie jak konsumpcjonizm i laicyzm.
Lata temu pewni ludzie w Walii zaczęli rozpuszczać o mnie całkowicie nieprawdziwe i bolesne plotki. Tym samym zamknęli przede mną drzwi wielu kościołów. Zwróciłem się więc do Boga i zacząłem skarżyć się na tę sytuację. Powiedziałem: "Boże, boli mnie to! Ci ludzie opowiadają kłamstwa, które uniemożliwiają mi służbę dla Ciebie". I wtedy Pan przemówił do mnie tak wyraźnie, jakbym słyszał swój własny głos: "Dawidzie, najgorsze, co mogą o tobie powiedzieć, nie jest tak złe, jak prawda o tobie". Z ulgą wybuchnąłem śmiechem, bo zdałem sobie sprawę z tego, że oni nie mają pojęcia o tym, co we mnie jest najgorsze. I w ten sposób moja autobiografia zyskała tytuł. A Pan dodał później: "Ja wiem o tobie najgorsze rzeczy, ale wciąż cię kocham i wciąż będę się tobą posługiwał" Mój śmiech zmieszał się ze łzami. Także i teraz, gdy to piszę, moje oczy zachodzą łzami. Zrozumiałem, jak niesamowitą łaskę Pan okazał mi oraz przeze mnie. Przez wiele lat mówiłem, iż nie napiszę autobiografii. Uważałem to za egotyczny czyn zdradzający zadufanie autora w sobie samym, czyn opierający się na założeniu, które wskazuje na to, że inni będą chcieli przeczytać tę autobiografię. Pod naciskiem przyjaciół oraz wydawców zmieniłem zdanie. Niemniej jednak, to co ja myślę o sobie samym i to, co inni pomyślą o mnie, jest stosunkowo mało ważne. To stwierdzenie prowadzi mnie do najważniejszego pytania, które pojawiało się za każdym razem, gdy dotykałem piórem papieru. Co Pan pomyśli sobie o mnie? Moja historia została opowiedziana. Bogu niech będzie chwała.
David Pawson
Od trzydziestu lat David Pawson jest jednym z najbardziej cenionych liderów i prowokujących nauczycieli. Sam mówi o sobie jako o „nieortodoksyjnym ewangelikale”, jednak pozostał wierny własnemu zobowiązaniu – by zawsze, bez względu na cenę czy konsekwencje, być szczerym wobec Bożego Słowa objawionego w Biblii. Przez taką swoją postawę niejednokrotnie musiał stawiać czoło tym, którzy w odmienny sposób rozumieją Pismo. "Prawda jest jeszcze gorsza" jest tak typowym dla Davida szczerym, świeżym i przejrzystym podsumowaniem jego życia oraz nauczania.
W książce rozpatrywane są zagadnienia: teologia stołu Pańskiego na przykładzie zabytkowych i współczesnych ołtarzy oraz obrzędów poświęcenia kościoła; teologiczne wskazania organizacji prezbiterium i nawy; miejsce przechowywania Najświętszego Sakramentu; wyrazy czci (ukłony i przyklęknięcia) wobec ołtarza i tabernakulum; stół Pański a wydarzenia kulturalne (inscenizacje, koncerty) w świątyni; nowe rozwiązania w urządzaniu wnętrza kościoła.
Nauczenie katechizmu ma jednak nie tylko ten cel, żeby oświecać rozum ludzki, lecz także i to przede wszystkim, żeby nakłonić wolę ludzką do urządzenia życia i obyczajów zgodnie z przykazaniami nauki chrześcijańskiej.
(Z Przedmowy kard. Gasparriego)
Katechizm katolicki dla osób dorosłych, które pragną zdobyć pełniejszą znajomość nauki katolickiej, bo tak brzmi pełny tytuł katechizmu, to dzieło kardynała Piotra Gasparriego (1852-1934). Katechizm ten zawiera wykładnię najważniejszych zasad wiary, moralności i kultu, do których przestrzegania zobowiązani są wierni Kościoła katolickiego. Wszystko, co obejmuje, jest wyrażone systematycznie, porządnie, zwięźle i krótko, aby żaden wyraz, tym bardziej pytanie, nie okazało się zbytecznym i niepotrzebnym. Napisany został w formie pytań i odpowiedzi: jest ona z dawien w Kościele praktykowana i używana, a podzielona na małe ustępy, chroni od zamieszania, ułatwia punkty godniejsze widzenia, a przez to i zapamiętanie rzeczy.
Przypominamy prawdy wiary!
Nigdy dotąd streszczenie doktryny katolickiej nie było aż tak krótkie! Właśnie to stanowi o atrakcyjności „Wiary w pytaniach i odpowiedziach” – książki, która trafnie odpowiada na ważne życiowe pytania, a także stanowi wspaniałą pomoc w dziele nowej ewangelizacji, której tak bardzo pragnął, i którą realizował w swoim życiu Święty Jan Paweł II.
Rolą niniejszej publikacji jest ukazanie sedna katolickiej doktryny w jak najmniejszej liczbie słów. Może się ona okazać bardzo pomocna dla tych, którzy chcą uzyskać wiedzę o sakramentach, życiu nadprzyrodzonym, modlitwie i wierze. W syntetyczny i atrakcyjny sposób prezentuje owe kwestie, pokazując, że są one ze sobą połączone, i że jedynie Kościół stanowi drogę wiodącą do prawdziwego szczęścia (Stanisław kard. Dziwisz, arcybiskup metropolita krakowski).
Dlaczego warto sięgnąć po tę książkę?
Kim jest Jezus? Jak się modlić? Czym jest Biblia? W jakim celu chodzi się na niedzielną Mszę? Skąd się biorą ból i cierpienie?… Wiele osób, często w sposób nie do końca świadomy, poszukuje sensu życia zadając sobie tego rodzaju pytania. Leży przed nami rodzaj „kodeksu drogowego wiary” – książka, w której znajdziemy kilkadziesiąt szczerych i prostych odpowiedzi na wielkie i małe pytania dotyczące Pana Boga i naszego życia.
Ateiści uważają, że Bóg nie istnieje.
Agnostycy twierdzą, że owszem, istnieje, ale nie mówi do ludzi.
Wierzący są przekonani, że Bóg nigdy nie milknie.
Czasem jednak zdarza się, że ci, którzy przeczyli jego istnieniu, lub poddawali je w wątpliwość, zaczynają dostrzegać Go w nieskończonym języku galaktyk, w eleganckim kodzie genetyki, w przyprawiających o zawrót głowy cyfrach fizyki atomowej, w niewysłowionej mowie miłości, a nawet w zbijającym z tropu języku cierpienia.
Sądzę, że czytelnicy niniejszych stron ucieszą się wziętymi wprost z życia historiami dziesięciu słynnych podróżników, którzy wysiedli z autobusu ateizmu (autor).
Są nimi:
Francis Collins
Ernesto Sábato
Fiodor Dostojewski
Tatiana Goryczewa
Clive Staples Lewis
André Frossard
Edyta Stein
Vittorio Messori
Narciso Yepes
Gilbert Keith Chesterton
Ksiądz Pier Giordano Cabra, znany i ceniony za swoje konferencje z zakresu duchowości chrześcijańskiej, na łamach tej książki za pomocą dziesięciu biblijnych ikon odkrywa znaczenie i sens życia konsekrowanego w Kościele i świecie. Jego żywe medytacje zakorzenione w adhortacji Vita consecrata są swoistym itinerarium dla osoby powołanej do życia radami ewangelicznymi: czystością, ubóstwem i posłuszeństwem. Ze względu na bogatą treść teologiczną, perspektywy duchowe i wskazówki apostolskie mogą one być solidnym narzędziem animacji dla osób konsekrowanych i ich wspólnot na Rok Życia Konsekrowanego (2015). Mogą też prowadzić do zrozumienia tajemnicy życia konsekrowanego tych, którym jest ono raczej obce.
Pier Giordano Cabra jest znanym i cenionym włoskim kapłanem ze Zgromadzenia Świętej Rodziny z Nazaretu, konsultantem watykańskiej Kongregacji ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego, specjalistą od duchowości chrześcijańskiej, autorem licznych publikacji. W Polsce ukazały się następujące książki: Życie braterskie. Krótki przewodnik praktyczny, Krótka medytacja o ślubach, Lectio divina na każdy dzień roku, t. 17 (razem z Giorgio Zevini).
W książce tej przedstawione są zasadnicze duchowe powiązania i prawidłowości, które dają odpowiedź na pytanie: ""Dlaczego spotyka mnie cierpienie, troska, choroba albo cios losu?"" oraz na kolejne pytania: ""Co mogę uczynić, aby się od tego uwolnić i co mogę uczynić, aby coś podobnego nie przydarzyło mi się ponownie?"".Również dzisiaj, w epoce opanowanej techniką, kiedy wielu ludzi zapomniało o mocy Boga i polega na osiągnięciach technicznych i zdolnościach człowieka - Duch Boży działa.Większość ludzi wychodzi z fałszywego założenia, że jedynie ciało potrzebuje uzdrowienia. Ciało jednak odzwierciedla i daje nam odczuć to, co przebiega w duszy - w duchowym ciele w nas. Poprawnym nastawieniem w naszym życiu, nastawieniem wobec nas samych, wobec naszych współbraci i naszego otoczenia jest pozytywne odczuwanie, myślenie, mówienie i postępowanie; jest to warunek, aby osiągnąć uzdrowienie duszy, układu nerwowego i całego ciała. Dopiero kiedy nasze odczuwanie, myślenie, mówienie i postępowanie wprowadzimy w harmonię z wiecznymi prawami - z prawami boskimi zawierającymi pokój wolność, jedność, prawdziwą sprawiedliwość i ofiarną, dającą miłość - uzdrowienie całościowe jest możliwe.
Pogłoska, że Bóg istnieje, krąży w powietrzu wszędzie, gdzie tylko pojawiają się ludzie. Dopiero w filozofii greckiej Boga pojęto w sposób ścisły. W Izraelu - jako "Bóg Abrahama, Izaaka i Jakuba" - stał się doświadczeniem zbiorowym.
Wybór osobistych esejów dominikanina, ojca Tomasza Dostatniego z okazji 25. rocznicy świeceń kapłańskich, które ukazały się na łamach różnych czasopism m.in. „Tygodnika Powszechnego”, „Kontynentów”, „Akcentu”, „Gazety Wyborczej”, „W drodze” w latach 2005-2015.
„Słowo religijne u ojca Dostatniego brzmi mocniej i prawdziwiej na tle laickim, świeckim niż oficjalnym, politycznym, bo przynajmniej nie zachodzi podejrzenie, że manifestowana katolickość jest prorządowym ukłonem”.
Tadeusz Sobolewski
„Czym jest wiara w tym najbardziej fundamentalnym sensie? To jest wiara w istnienie. Wiara, że się żyje dla czegoś. I wiara w to, co nabywamy z pewnym doświadczeniem życiowym. Tego się nie uzyskuje momentalnie. Wiara, że coś poza życiem dotykalnym, namacalnym jeszcze istnieje. To jest taka najbardziej podstawowa dla mnie definicja wiary”.
Ryszard Kapuściński
Podczas ostatniego synodu głośnym echem odbiły się głosy stwierdzające nieaktualność nauczania Jana Pawła II i encykliki Humanae vitae Pawła VI oraz postulaty domagające się udzielania Komunii św. osobom rozwiedzionym żyjącym w nowych związkach. Z różnych stron na Kościół katolicki wywierana jest presja, aby zaakceptował zatrute owoce rewolucji seksualnej uderzające w małżeństwo i rodzinę, na przykład antykoncepcję, rozwody, związki jednopłciowe. Jednak w obecnym zamęcie zaczyna się „odkrywać” wyjątkową moc argumentów broniących małżeństwa i rodziny, jakie pozostawił Kościołowi Jan Paweł II.
Ta książka prezentuje wizję miłości i seksualności zbudowaną przez Karola Wojtyłę – św. Jana Pawła II, wzbogaconą o treści spoczywające dotąd w cieniu zapomnienia: materiały do sesji przygotowanych przez kardynała Wojtyłę w Krakowie w następstwie ogłoszenia encykliki Humanae vitae, które dotarły do rąk autora dzięki dr Wandzie Półtawskiej.
Bóg nie podróżuje najnowszym modelem mercedesa. Nie macha łapą, siedząc w czerwonym ferrari. Nie pędzi autostradą słońca w gonitwie za Robertem Kubicą albo Adamem Małyszem. Bóg jest autostopowiczem, który zaprasza do prawdziwej podróży.
Pójdź za Mną – mówi do młodych, wyruszających na ŚDM 2016 w Krakowie, i do tego, który nie chce wyjść za próg swojej świątyni samotności i lęku.
Pójdź za Mną – mówi do szukających prawdziwych skarbów mądrości i do tego, który myśli, że zjadł wszystkie rozumy i nie chce słuchać żadnej nauki.
Pójdź za Mną – mówi do każdego z nas.
Mądrość Miłosierdzia Bożego, z ukrytym nawiązaniem motoryzacyjnym, to zaproszenie do tego, aby przeżyć przygodę spotkania. Aby spotkać miłosierdzie Boga w Maryi, Matce Miłosierdzia, uczącej miłości, pokory i modlitwy. Aby spotkać miłosierdzie Boga w Księdze Biblii, pełnej łaski i prawdy. Aby doświadczyć Bożego miłosierdzia w rodzinie Kościoła, uczącej (i uczącej się) codziennej wiary, radości i nadziei. Aby pomyśleć o miłosierdziu Ojca dla tych, którzy na manowcach życia zagubili drogę… jak uczą nas „Powiastki Króla Salomona”.
Idźmy zatem razem, aby szukać miłosierdzia Bożego! Jak naucza prorok: Nie lękaj się, mężu umiłowany, pokój Tobie, bądź pełen mocy! (Dn 10, 19).
Ruszaj w drogę!
Bóg nie umarł to książka o nadziei. O tym, że Bóg trwa niezmiennie i trwać będzie na wieki wieków, a to oznacza, że i my żyć będziemy, bo – jak pisze autor - „śmierć nie jest końcem, ale początkiem”, jest „kluczem do życia”. Publikacja siedleckiego kapłana to, malowana niczym najpiękniejszy obraz, opowieść o miłości Boga, który – przychodząc do nas – przynosi ze sobą miłość w darze.
Co z tą miłością robimy? Dlaczego warto być dobrym? Co znaczy prostować drogę Panu? Czym różni się Boża perspektywa patrzenia od ludzkiej? Czy potrzebujemy odpoczynku przy Źródle? Zapraszamy do lektury niniejszej książki autorstwa ks. Józefa Miszczuka, która przynosi odpowiedzi na te i inne, równie ważne, pytania.?
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
