Encyklika Fratelli tutti. O braterstwie i przyjaźni społecznej Ojciec Święty FranciszekZbyt długo pozostawaliśmy w stanie degradacji moralnej, drwiąc z etyki, dobroci, wierności, uczciwości. Nadeszła chwila, by uznać, że ta radosna powierzchowność na niewiele się nam zdała Papież Franciszek Encyklika Fratelli tutti powstała w czasie szczególnym dla Kościoła i dla świata. Wydarzenia związane z pandemią Covid-19 ujawniła złudne poczucie bezpieczeństwa i niezdolność do wspólnego działania. Zmusiły wszystkich – bez względu na wyznawaną wiarę i poglądy – do weryfikacji stylu życia, relacji, organizacji społeczeństw. W tym trudnym momencie Papież stawia nam za wzór św. Franciszka z Asyżu, który "wszędzie rozsiewał pokój i podążał u boku ubogich, opuszczonych, chorych, odrzuconych, ostatnich”. Przypomina, że tytułowe braterstwo i przyjaźń to bezinteresowne uczucie do innych istnień ludzkich, bez względu na różnice i przynależność, które powinno wyrażać się poprzez akty dobroczynne, różne formy pomocy i hojne działania w momentach potrzeby. Przestrzega, że „ludzie nie są już postrzegani jako podstawowa wartość, którą należy szanować i chronić, szczególnie jeśli są ubodzy lub niepełnosprawni, jeśli «nie są jeszcze potrzebni» – jak dzieci nienarodzone – lub «nie są już potrzebni» – jak osoby starsze”.Franciszek zwraca uwagę na trendy, które zachęcają współczesnego człowieka do odcinania się od korzeni i doświadczeń poprzednich pokoleń na rzecz budowania wszystkiego „od nowa”, do opierania się tylko i wyłącznie na własnych umiejętnościach i majątku oraz konsumpcjonizmie. Mocno podkreśla, że „narody, które są wyobcowane ze swej tradycji, tracą wraz z obliczem duchowym także spójność moralną i wreszcie niezależność ideologiczną, ekonomiczną i polityczną”. To również sprawia, że świat polityki ulega presji ponadnarodowych potęg gospodarczych, które stosują zasadę „dziel i rządź”.Kolejnym tematem podjętym przez Papieża w dokumencie jest sytuacja kobiet. "Kobiety mają dokładnie taką samą godność i prawa jak mężczyźni" przypomina autor i równocześnie ubolewa, że w XXI wieku organizacja społeczeństw jest nadal daleka od wprowadzenia w życie tego twierdzenia – „Słowa mówią jedno, ale decyzje i rzeczywistość wykrzykują inne przesłanie”. Podobnie jest z niewolnictwem, mimo licznych umów międzynarodowych, rozmów, programów w wielu miejscach na świecie ludzie są pozbawiani wolności i żyją w warunkach zbliżonych do niewolnictwa.Papież piętnuje postawy nietolerancji wobec migrantów w Kościele: "Wciąż jednak są tacy, którzy utrzymują, iż czują się zachęcani lub przynajmniej upoważnieni przez swoją wiarę do wspierania różnych form zamkniętego i agresywnego nacjonalizmu, postaw ksenofobicznych, pogardy, a nawet znęcania się, wobec tych, którzy są odmienni(…) Jezus Chrystus nigdy nie zachęcał do podsycania przemocy i nietolerancji".Na koniec Franciszek apeluje o budowę "wspólnoty przynależności i solidarności", krzewienie "dobra moralnego" oraz bezinteresowności. I przestrzega: zasada "ratuj się, kto może" szybko przełoży się na "wszyscy przeciwko wszystkim". "A to będzie gorsze niż pandemia". Dlatego ważne jest, abyśmy „przeszli do nowego sposobu życia i odkryli raz na zawsze, że potrzebujemy siebie nawzajem".
W ostatnim czasie niestety coraz częściej słyszymy o różnego rodzaju grzechach Kościoła, które wywołują tu i ówdzie niemałe skandale obyczajowo-duchowe. Bardzo często atak na duchowieństwo odbieramy bardzo osobiście, jako krytykę całej wspólnoty wierzących. Zapominając, że w owczarni zdarzają się wilki w owczej skórze, a kapłani, nie będący ani aniołami ani demonami, ale jedynie ludźmi, czasem zwyczajnie zawodzą i się mylą. A ich wzloty i upadki nie różnią się za bardzo od naszych codziennych zmagań.Jednocześnie coraz rzadziej mówi się o pozytywnych aspektach chrześcijaństwa, które do niedawna stanowiło jeden z filarów życia społecznego, a obecnie zdaje się być spychane na margines. Do takiego stanu rzeczy walnie przyczyniają się rozmaite media i publikacje, którym nie zawsze zależy na obiektywnym przedstawieniu rzeczywistości. Bardzo często zwyczajnie zakłamują fakty w jedną bądź w drugą stronę, bagatelizując sytuację albo rozdmuchując ją do niewyobrażalnych rozmiarów, tylko po to, by osiągnąć lepszą oglądalność czy bardziej wyśrubowane wyniki sprzedaży. Uczciwie trzeba jednak przyznać, że swój udział mają w tym wszystkim także ludzie Kościoła.Niniejsza książka, którą pragnę oddać w Wasze ręce, ma pokazać, jak w istocie rzeczy się mają. Staram się w niej zachować należyty dystans, by obiektywnie przedstawić Wam blaski i cienie życia tych, którzy w pierwszej linii tworzą Kościół tj. kapłanów. Swoje słowa kieruję jednak nie tylko do samych księży, ale także, a może nawet przede wszystkim do każdego, komu leży na sercu dobro Kościoła i życzliwa troska o Jego rozwój. Ufam, że lektura przybliży Wam kapłaństwo, Kościół, ale także liczne kwestie, do których nieraz podchodzimy z ciekawością czy nieufnością.
23 marca 2020 roku Ojciec Święty Franciszek zatwierdził nowe Dyrektorium o katechizacji, które mamy zaszczyt i zadanie przedstawić polskim czytelnikom. Stanowi ono kolejny etap dynamicznej odnowy, jaka dokonuje się w katechezie. Co więcej, dzięki studiom prowadzonym nad katechezą i stałemu zaangażowaniu wielu Konferencji Episkopatów udało się osiągnąć efekty o wielkim znaczeniu dla życia Kościoła i procesu dojrzewania ludzi w wierze. Wszystkie one wymagają nowego usystematyzowania.W ciągu kilkudziesięciu lat, które minęły od Soboru Watykańskiego II, Kościół wielokrotnie powracał refleksją do powierzonego mu przez Chrystusa wielkiego posłannictwa. O tym ewangelizacyjnym wymogu mówią przede wszystkim dwa dokumenty. Święty Paweł VI w Evangelii nuntiandi i papież Franciszek w Evangelii gaudium kreślą kierunek codziennego zaangażowania w ewangelizację, która jest zadaniem każdego wierzącego dla jego zaniechania nie ma zaś usprawiedliwienia. Kościół jest dla ewangelizacji (EN 14), pisał z mocą św. Paweł VI; Ja jestem misją na tym świecie (EG 273), powtarza równie wyraźnie papież Franciszek. Nie ma takiego alibi, które mogłoby znieść odpowiedzialność, jaka spoczywa na każdej osobie wierzącej i na całym Kościele. Ścisła więź między ewangelizacją a katechizacją staje się zatem wyróżnikiem niniejszego Dyrektorium. Pragnie ono zaproponować drogę, w której głoszenie kerygmatu i jego dojrzewanie są ze sobą bardzo blisko związane.Krótkie spojrzenie wstecz ukazuje, że każde z dyrektoriów, które ukazały się w posoborowej historii, stanowiło pokłosie publikacji ważnych wcześniejszych dokumentów Magisterium. Dla pierwszej instrukcji (18.03.1971 Ogólna Instrukcja Katechetyczna), odniesieniem było nauczanie Soboru Watykańskiego II; dla drugiego dyrektorium (15.08.1997 Dyrektorium ogólne o katechizacji) Katechizm Kościoła Katolickiego (1992), a dla obecnego dokumentu Synod poświęcony Nowej ewangelizacji dla przekazu wiary chrześcijańskiej (2012) oraz adhortacja apostolska papieża Franciszka Evangelii gaudium (2013). Te trzy teksty łączy to, że wszystkie upominają się o te same cele i zadania dla katechezy. Rożni je natomiast odmienny kontekst historyczny i uaktualnione Magisterium. Pierwszą instrukcję i kolejne dyrektorium dzieli dwadzieścia sześć lat. Od tego drugiego dokumentu do najnowszego minęły dwadzieścia trzy lata. Chronologia wskazuje poniekąd na historyczną dynamikę, z jaką trzeba się zmierzyć. Z głębszego spojrzenia na kontekst kulturowy wyłania się szereg nowych kwestii, do których przeżycia Kościół jest wezwany. Dwie z nich zasługują na szczególną uwagę. Pierwszą jest zjawisko kultury cyfrowej, które niesie już niejako w sobie i to drugie odniesienie, tj. globalizację kultury. Jedno i drugie są tak ściśle ze sobą powiązane, że wzajemnie się determinują i są źródłem zjawisk, które ukazują radykalną przemianę ludzkiej egzystencji.W trzech częściach, które składają się na niniejsze Dyrektorium o katechizacji, opisano zatem drogę katechezy podporządkowanej prymatowi ewangelizacji. W opisie procesu katechezy położono nacisk na egzystencjalną stronę doświadczenia poszczególnych kategorii osób, w ich środowisku życia. Obszernie potraktowany został temat formacji katechetów, gdyż naglące wydaje się przywrócenie wymiaru posługi ich działalności w chrześcijańskiej wspólnocie. Zresztą, jedynie katecheci, którzy przeżywają swoją posługę jako powołanie, skutecznie przyczyniają się do katechizacji. Na katechezie, jako realizującej się w perspektywie spotkania, spoczywa wreszcie odpowiedzialne zadanie współdziałania w inkulturacji wiary. W procesie tym wypracowywane są nowe języki i metody, które różnorodnością form wyrazu jeszcze dobitniej ukazują bogactwo Kościoła powszechnego.
Dzieło to prezentuje w prosty i interesujący sposób całość orędzia chrześcijańskiego, ukazując zagadnienia wiary chrześcijańskiej przeznaczone współczesnego człowieka. Kompendium z odwagą podejmuje wielkie problemy współczesności, odwołując się do rozwoju nauk, roli sumienia oraz praw człowieka. Dzieło jawi się jako aktualny, pewny i solidny sposób ukazania wiary chrześcijańskiej dzisiaj – przyjmując jakby formę dialogu między mistrzem a uczniem. Zawiera 15 pięknych reprodukcji dzieł sztuki, pochodzących z różnych epok i stylów sztuki chrześcijańskiej, opatrzonych komentarzami, które stanowią swoiste introdukcje do poszczególnych części dzieła.
Wychodząc od fundamentalnych tekstów myślicieli mierzących się z nowymi wyzwaniami w realiach pokonstantyńskiej epoki rozwoju Kościoła (a zwłaszcza Państwa Bożego świętego Augustyna), w Metamorfozach Państwa Bożego Gilson ukazuje, czym była dla nich idea Christianitas i Rzeczpospolitej Chrześcijańskiej, a także jak rozumiano powołanie ludu chrześcijańskiego (populus Christianus) i miejsce przypisane każdemu wiernemu. Z niezrównaną precyzją i klarownością przedstawia rozwój idei i kluczowe elementy toczonych od wieków dyskusji, przestrzega także przed manowcami, na które mogą zaprowadzić takie próby realizacji Państwa Bożego, które przekształcają się w jego parodię.
Król:Nieprzewidywalny, ale niezawodny.Łagodny, ale potężny.Ludzki, ale boski.Kim był Jezus i dlaczego ma to znaczenie?Poważany pastor i autor wielu bestsellerów, Timothy Keller, czerpiąc z Ewangelii Marka, przygląda się życiu Chrystusa w głęboki i skłaniający do myślenia sposób. Wyjaśnia, dlaczego tożsamość Jezusa jako Króla oraz cel Jego śmierci na krzyżu mają ogromne znaczenie dla całego stworzenia, a także dla pojedynczego człowieka.Krzyż Króla to urzekająca opowieść o osobie, stanowiącej bijące serce wiary wielu osób. To opowieść o Jezusie.Napisana w charakterystycznym dla Kellera, zdecydowanym lecz zachęcającym stylu, książka ta zaprasza czytelnika do zastanowienia się nad znaczeniem historii Jezusa w życiu każdego z nas.Timothy Keller urodził się i wychował w Pensylwanii, a wykształcenie zdobył na Bucknell University, Gordon-Conwell Theological Seminary i Westminster Theological Seminary. Służbę pastorską rozpoczął w Hopewell w stanie Virginia. W 1989 roku, wspólnie z żoną i trzema synami, przeniósł się do Nowego Jorku, gdzie założył wspólnotę Prezbiteriański Kościół Odkupiciela.
Czy można ogarnąć miłość? Odpowiedź na to pytanie tylko pozornie wydaje się łatwa. W świecie, w którym coraz trudniej mówi się o uczuciach, pojawia się ta książka – napisana lekkim, przystępnym językiem, ze swadą i poczuciem humoru. Jerzy Jabłoński nawiązuje do różnych sytuacji ze swojego życia i interpretuje je w sposób, który naprawdę przekonuje. Warto sięgnąć po ten tytuł, by przekonać się, że wcale nie musimy wszystkiego ogarniać – albo na przekór utartym schematom można jednocześnie ogarniać… i nie ogarniać. To jeden z najpiękniejszych paradoksów wiary i życia.
O co chodzi z tą miłością – do Boga i do drugiego człowieka? Jak poukładać sobie we współczesnym świecie sprawy związane z wiarą? Jak odnaleźć się w trudnych sytuacjach, niespotykanych wydarzeniach dnia codziennego? Co liczy się naprawdę? Odpowiedź na te i inne pytania można znaleźć w książce Jerzego Jabłońskiego.
Jerzy Jabłoński - teolog, nauczyciel, bloger, autor publikacji dla dzieci i nauczycieli. Laureat prestiżowej nagrody - Nauczyciel Innowator.
To jedna z najlepszych, bo najprościej napisanych książek teologicznych. Jest jak brama do bogatego ogrodu wiary chrześcijańskiej. Rzetelna analiza wprowadza wszystkich ciekawych zgłębienia głównych doktryn wiary w świat miłości połączonej z rozumem. Bo jak pisze autor „Miłość, aby była w pełni miłością, i to miłością niezniszczalną, musi wynikać z poznania”. Jej lektura pozwala zaspokoić potrzebę naszych własnych dusz, a także otaczających nas ludzi.
Podczas pracy nad drugim tomem książki „Apokalipsa – Dobra Nowina dla Ciebie” zauważyliśmy, że Objawienie św. Jana coraz częściej odwołuje się do treści i symboli zawartych w Księdze Daniela. Dlatego proponujemy naszym Czytelnikom mały ekskurs do Księgi Daniela pomiędzy drugim a trzecim tomem naszego komentarza do Księgi Apokalipsy. Ten ekskurs do czasów poprzedzających Objawienie św. Jana o ponad sześć wieków okazał się dla nas niezwykłą przygodą, do której zapraszamy Czytelników.
Kiedy Teodoryk Wielki wysłał w darze królowi Burgundów zegar słoneczny i wodę, kojarzone z grecko-rzymską cywilizacją, w załączonym liście napisał: „Niechaj [zegar] odmierza czas z należytą precyzją. Porządek życia ulega zaburzeniu, jeśli czasu prawdziwie się nie rozeznaje”. Kto wie, czy nie dlatego porządek życia na całym globie ulega poważnym zaburzeniom, że nie rozpoznajemy czasów już dawno przez Boga opisanych i wyjaśnionych? Niejednokrotnie przekonujemy się, że cokolwiek by się działo na świecie, to Bóg wyznacza pory i lata, panując nad biegiem wydarzeń, pozornie samoistnych lub wynikających z woli władców. A i samych władców przecież Bóg nieraz usuwa z tronów...
Dr hab. inż. Mirosław Rucki, prof. UTH Radom, przez wiele lat pracował na Politechnice Poznańskiej, gdzie zdobył tytuły magistra inżyniera, doktora oraz doktora habilitowanego. Ukończył studia podyplomowe: pedagogiczne kształcenia zawodowego (Politechnika Poznańska), nauk o rodzinie (Papieski Wydział Teologiczny w Poznaniu) oraz biblijne (PWT we Wrocławiu). Obronił też doktorat z nauk humanistycznych w zakresie literaturoznawstwa aramejskiego (Uniwersytet im. A. Mickiewicza w Poznaniu). Autor lub współautor dwóch książek recenzowanych i ponad 180 artykułów naukowych i referatów wygłoszonych na konferencjach z dziedziny budowy i eksploatacji maszyn, a także trzech książek i ponad 30 artykułów naukowych z dziedziny biblistyki. Należy do Stowarzyszenia Biblistów Polskich, Society of Biblical Literature oraz Forum Chrześcijańskich Pracowników Nauki.
Mgr Karol Szymański, absolwent Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej, zajmuje się badaniem tekstów Pisma św. i odniesieniem ich do życia chrześcijańskiego. Autor dwóch książek o tematyce biblijnej i kilku artykułów naukowych.
Pierwszy tom z serii Dzieł wybranych ojca Jacka Salija OP poświęcony świętemu Augustynowi. Opatrzony obszernym wstępem ks. prof. Jerzego Szymika oraz wydany w bordowym, eleganckim płótnie. Na tom składają się: Rozmowy ze świętym Augustynem, Wolność w refleksji świętego Augustyna, Niedziela jako dzień Ducha Świętego, Konkubina świętego Augustyna.
W roku 2016 Polska dokonała Jubileuszowego Aktu przyjęcia Jezusa Chrystusa za Króla i Pana.Po raz pierwszy Akt ten odczytany został 15 października na Jasnej Górze w czasie Wielkiej Pokuty Narodowej a już 19 listopada w Łagiewnikach, uroczyście przyjęty w obecności Episkopatu Polski, Prezydenta Rzeczypospolitej i dwustutysięcznej rzeszy Polaków. Następnego dnia, w uroczystość Chrystusa Króla Wszechświata, został powtórzony w diecezjach i parafiach w całej Polsce.Kto jest przeciwnikiem intronizacji? Kto jest wrogiem Chrystusa Króla? Na ogół - niewierzący. Skoro według nich Bóg jest ludzkim wymysłem, nie można mu oddawać władzy nad narodem . Jego kompetencje nie zostały zweryfikowane w wyborach powszechnych.Czy odważymy się stanąć pod sztandarem Chrystusa Króla? Jubileuszowy Akt nie stanowił zwieńczenia, lecz dopiero początek dzieła intronizacji Jezusa Chrystusa w Polsce i w narodzie polskim. Co my, którzy uznajemy w Chrystusie naszego Króla i Pana powinniśmy zrobić, żeby naprawdę podążać za Zbawicielem?
Czy księżom przydałoby się przygotowanie psychologiczne? Czy psychoanaliza zastąpi spowiedź? Skąd popularność mszy o uzdrowienie i egzorcyzmów? Czy religia jest źródłem cierpień? Co zrobić, by Kościół był wspólnotą, a nie korporacją? Czy Bóg jest wszechmocny? Gdzie kończy się przypadek, a zaczyna cud? odpowiedzi na te i inne trudne pytania szuka ks. Andrzej Pęcherzewski, psychoterapeuta i proboszcz nadmorskiej parafii, w osobistej rozmowie z redaktorem Więzi Damianem Jankowskim.
Miłosierdzie Boże – źródło światła w ciemności
Moc miłosierdzia uzdalnia nas do wyjścia z zamkniętego koła, w którym krążymy wokół siebie samych, otwiera nam oczy na innych i na liczne zadania, które stoją przed nami w świecie. Uzdalnia nas do przekroczenia siebie i wyjścia poza krępujące nas ograniczenia. Dzięki temu doświadczamy prawdziwej odnowy naszego życia.
Jak możemy pojąć miłosierdzie? Czy może się ono przyczynić do rozwoju naszej osobowości? Czy współczesny człowiek potrafi być miłosierny i co to w praktyce oznacza? Czy Bóg sprawiedliwy i Bóg miłosierny to dwie różne osoby?
Autor zwięźle i konkretnie odpowiada na najbardziej nurtujące pytania związane z miłosierdziem. Pokazuje, że ostatecznie wszystkie odpowiedzi kryją się w budowaniu głębokiej relacji z Jezusem Chrystusem. To właśnie w Nim Bóg odsłania swoją twarz: oblicze miłosierdzia.
George Augustin SAC (ur. 1955) – profesor teologii fundamentalnej i dogmatyki, założyciel i dyrektor Instytutu Teologii, Ekumenizmu i Duchowości im. Waltera Kaspera w Vallendarze, konsultor Papieskiej Rady ds. Popierania Jedności Chrześcijan. Autor wielu publikacji, m.in. książki Powołany do radości. Twoje życie w kapłaństwie (Wydawnictwo WAM, 2015).
Listy o wolności i posłuszeństwie, będąc jednocześnie zaskakująco intymnym świadectwem duchowych zmagań jak i intelektualnym wyrazem zatroskania o wartości chrześcijańskie tonące w pluralizmie nowoczesnych propozycji ideowych, są dla Czytelnika prawdziwą szkołą dialogu międzyreligijnego, ale także po prostu międzyludzkiego. Zarówno Dorosz jak i Jastrzębski zwracają się nieustannie do wielkich przewodników i mistrzów, którzy kształtowali tradycję Kościoła Katolickiego oraz Protestanckiego Karla Bartha, Mistrza Eckharta czy szczególnie ciekawego w tym kontekście konwertyty J.H. Newmana. Niniejszy tom, oprócz więc wartości refleksji i wiedzy bezpośrednio w niej zawartej, niesie również naukę ukrytą między wierszami. Jest świadectwem odwagi pozwalającej wkładać klin w letnią i mdlą rzeczywistość odnawiać zagadnienia, które okazały się zbyt trudne, by mogły być modne: pytanie o pochodzenie zła, wolną wolę, łaskę.
Kościół i świat trzeba uzdrawiać mocą Bożą, a nie ludzką. Rzecz w tym, by nie niweczyć mocy Krzyża, dawanej nam w O?erze Mszy świętej, tylko w pełni z niej korzystać.
Książka ta zawiera konferencje wygłoszone w listopadzie 2019 r. na Jasnej Górze podczas rekolekcji dla biskupów polskich. Eucharystia jest skarbem całego Kościoła, wszystkich ochrzczonych, a nie tylko biskupów.
Czy duchowość może szkodzić?Gdzie zaczyna się opętanie, a gdzie choroba?Czy myśli bluźniercze podsyłają nam demony?Czym różni się zwykły smutek od depresji?Ksiądz Krzysztof Grzywocza był niewątpliwie jednym z najbardziej cenionych autorytetów duchowych w Polsce. Olbrzymią wiedzę z dziedziny psychologii, psychiatrii i teologii duchowości łączył z praktyką kierownika duchowego, formatora i egzorcysty. Pokazywał, że jeśli chcemy wierzyć dojrzale, nie możemy bać się konfrontacji z wiedzą o człowieku, a poznanie Boga idzie w parze z poznaniem człowieka.Ta książka jest zapisem cyklu jego wykładów na Uniwersytecie Opolskim, ostatnich, jakie obok Mistyki chrześcijańskiej wygłosił w swym życiu. W niezwykle przystępny i pełen pasji sposób pomagał w nich spojrzeć na człowieka jako złożoną mieszaninę światła i cienia (Franciszek) i lepiej go zrozumieć.Fascynująca podróż po meandrach ludzkiej psychiki i duchowości, gdzie obok miejsc pięknych i kojących nie brakuje również mrocznych i bolesnych zakamarków.
Współczesny i bardzo bliski duchowo naszemu znanemu już z dzieła Obrona religii katolickiej biskupowi Pelczarowi, święty papież Pius X, często kładł nacisk na ukazanie szkodliwości, jaka płynie z nieznajomości podstawowych prawd wiary: „Daremnie by czekać” – mawiał – „iż ten, kto nie ma formacji, może spełnić obowiązki chrześcijanina”.
W jego ślady poszedł dobry pasterz, biskup Józef Sebastian. Ofiarowuje on nam dziś oto ponownie jedno ze swoich dzieł, dotyczące tych niezliczonych cegiełek, z jakich składa się przewspaniała, Boska w swym zamyśle, budowla naszej Świętej, Katolickiej Wiary.
Jeśli całe narody, także ochrzczone wieki temu, żyją dziś w ignorancji co do podstawowych prawd i dogmatów, jeśli nawet w naszej Ojczyźnie widać, iż wiedzy tej brakuje, ujmijmy z wdzięcznością wyciągniętą ku nam z tą książką dłoń świętego przemyskiego biskupa, w której ujął on nieustannie naglące wezwanie, by skoro już Boga Żywego kochamy, skoro wiemy, iż przemawia On i przychodzi wszak na ołtarz z miłością do nas, to powinniśmy wiedzieć o naszej świętej Religii jak najwięcej, móc opowiadać innym o jej prawdach i obietnicach, jakie niesie tym, którzy odnajdą w Chrystusie i umiłowanej Oblubienicy Jego, Kościele Świętym Katolickim, jedyną drogę zbawienia. Nie bójmy się mówić wszem i wobec, że nasza Boska wiara jest najpiękniejsza na świecie! Uczmy się jej z każdym dniem coraz głębiej i otwierajmy na nią coraz szerzej nasze serca, bo przecież:
Kto poznał – jeno ten się dowie,
co znaczy kochać Zbawcę świata!
Poza miotłą wydano po raz pierwszy jako kompilację artykułów z magazynu Wiccan Rede. Przetłumaczono je na holenderski i wydano w formie książki w 1982 roku. W owym czasie praktycznie nie było książek o wicca dostępnych po holendersku i niewiele osób wiedziało cokolwiek o „nowej” religii.
Morgana napisała wstęp do wicca ze szczególnym naciskiem za stojącą za nim filozofię w postaci cyklu ośmiu artykułów. Omawiając takie ważne tematy jak biegunowość, Potrójna Bogini, Rogaty Bóg i żywioły. Morgana przedstawia wicca w sposób jasny i przejrzysty dla czytelnika. To wspaniałe wprowadzenie dla początkujących , jak i również przydatne źródło informacji dla tych, którzy czują potrzebę podbudowy filozoficznej.
Wraz z publikacją tej książki ks. Antonio Sorrentino włącza się w dyskusję na temat reformy liturgicznej przygotowanej przez Sobór Watykański II, którą interesują się żywo nie tylko liturgiści i duszpasterze. W swej pracy stara się przede wszystkim, by dyskusja ta nie zmierzała w kierunku pozycji skrajnych i nie zawsze budujących. Ksiądz Sorrentino miał okazję ku temu, by zarówno w czasie studiów, jak i w praktyce duszpasterskiej osobiście zapoznać się ze sposobem sprawowania liturgii przed soborem i po nim. Stara się być bezstronny w omawianiu poszczególnych aspektów liturgii. Wypowiadając umotywowane i jednoznaczne „tak” na rzecz reformy, podziela jednak dyskomfort, jaki odczuwają kapłani i wierni, kiedy natrafiają na ekscesy obrzędowe, które doprowadziły niektórych do opłakiwania sposobu sprawowania liturgii w rycie potrydenckim i domagania się powrotu do niego.
Autor eksponuje jasno racje zarówno tych, którzy bronią reformy, jak też i tych, którzy ją kontestują w całości lub w części. W sposób obiektywny próbuje dotrzeć nie tylko do ich zamierzonych intencji, lecz nade wszystko do ich ducha wiary i miłości wobec Kościoła. Stosowne i częste przywoływanie w książce dokumentów magisterium Kościoła, jak też dzieł teologów, liturgistów i duszpasterzy angażujących się w omawiane kwestie, sprzyja wyrobieniu sobie dosyć kompletnego obrazu na temat tego, co służy reformie i ją rozwija oraz co jej nie odpowiada i ją fałszuje.
Ksiądz Antonio Sorrentino z wielkim spokojem i niewzruszoną wiarą w nieustanne działanie Ducha Świętego rozważa wszelkie kwestie związane ze zreformowaną liturgią. Takie podejście owocuje zdrowo pojętym dystansem, a jednocześnie pogłębioną refleksją nad sensem propozycji stawianych dziś w liturgicznej debacie. Już sam tytuł książki, choć krótki, pobudza każdego – zarówno zwolenników posoborowej reformy liturgicznej, jak i jej przeciwników – do spokojnego dialogu w odkrywaniu istoty Eucharystii.
Traktat o Eucharystii wprowadzenie w misterium to bogate kompendium wiedzy o Mszy Świętej pisane z perspektywy wiary i modlitwy.Czytelnik znajdzie tu omówienie korzeni Eucharystii sięgających liturgii hebrajskiej, a także szczegółową analizę wymiaru liturgicznego i teologicznego oraz klucz modlitewny do rozumienia liturgii.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
