Najnowsza książka ks. Stefana Radziszewskiego to rodzaj przewodnika, w którym 777 myśli świętych i pospolitych śmiertelników, kroczących drogą do nieba przez zawiłe rozterki duszy, staje się pomocą w poszukiwaniu swojego człowieczeństwa i miejsca bliżej Boga. Całość zredagowano podobnie do „Gry w klasy” Julio Cortazara, co pozwala dowolnie kształtować kolejność lektury poszczególnych fragmentów. „Siódemki” są próbą skłonienia czytelników do dalszych poszukiwań i poszerzania przekazu proponowanych tekstów o własne przemyślenia i odkrycia. Autor przewodnika jest nie tylko wnikliwym czytelnikiem pism teologicznych, ale także uważnym obserwatorem współczesnego świata. Udowadnia, że Bóg jest blisko Ojców Kościoła, ale także wśród wątpiących i poszukujących prawdy.
Ks. Stefan Radziszewski, ur. w 1971 r., dr hab. teologii, dr nauk humanistycznych; prefekt kieleckiego Nazaretu; prowadzi zajęcia z literatury współczesnej w WSD w Kielcach, z filozofii, etyki i socjologii rodziny w WSH w Radomiu, badania w Pracowni Historii Dramatu 1864–1939 UW oraz teatr semina-ryjny w kieleckim WSD. Miłośnik Tajemnicy szczęścia św. Brygidy Szwedzkiej i Żółtego zeszytu św. Teresy od Dzieciątka Jezus; czciciel s. Wandy Boniszewskiej od Aniołów; autor codziennego komentarza do Ewangelii na portalu wrodzinie.pl.
Odbiorcy
- młodzież szkół średnich i studenci
- przygotowujący się do bierzmowania: „siódemki” stanowią intrygujące wprowadzenie w życie duchowe
- wielbiciele ŚDM i przeżywania życia wiarą jako cudownej przygody
- wszyscy, którzy mają ambicje duchowe
Dlaczego warto sięgnąć po tę książkę
- jej siłą jest różnorodność i oryginalność: na kartach „siódemek” spotykamy świętych i agnostyków, poetów
i filozofów, wielkie wyznania i żartobliwe komentarze
- we współczesnym świecie narcystycznych nihilistów 777 spojrzeń jest ożywczym tchnieniem: to wyprawa
w głąb swojego „ja”, odpowiedź na najważniejsze pytanie o sens
- „siódemki” są dziełem otwartym: możesz pisać własny ciąg dalszy…
Like millions of us, Anjali Kumar, a lawyer for Google, was not religious. But when her daughter was born, Anjali felt compelled to find God-or at least some form of enlightenment-that she could someday impart to her daughter.Knowing that she couldn't simply Google an answer to What is the meaning of life?, Anjali set out on a spiritual pilgrimage, and nothing was off limits. She headed to Peru to learn from shamans, practiced transcendental meditation, convened with angels, and even worked with a medium to speak with the dead-all while searching for answers to life's most universal questions: Why are we here? What happens when we die? Is there a God?
Kiedy w tym roku przeżywamy piękny jubileusz, setną rocznicę odzyskania niepodległości po stu dwudziestu trzech latach zaborów, oddaję modlitewnik wszystkim tym , którzy kochają Ojczyznę, aby wypraszali obfite łaski dla swojej ziemskiej matki.
Szczególnym wyrazem miłości do Ojczyzny jest modlitwa za nią, praca dla niej i składanie ofiary z życia.
Kiedy w tym roku przeżywamy piękny jubileusz, setną rocznicę odzyskania niepodległości po stu dwudziestu trzech latach zaborów, oddaję modlitewnik wszystkim tym , którzy kochają Ojczyznę, aby wypraszali obfite łaski dla swojej ziemskiej matki.
ks. Józef Orchowski
Najpopularniejszym księdzem w ateistycznych Czechach jest Polak. Ksiądz Zbigniew Czendlik przyjechał do Czech w 1992 roku i szybko zdobył wielką popularność. Ugruntowały ją programy telewizyjne, które prowadził oraz książka Postel, hospoda, kostel co po polsku znaczy: łóżko, knajpa, kościół w której odpowiadał na pytania Markty Zahradnkovej. W Czechach książka stała się bestsellerem i zdobyła literackie nagrody.Na kazaniu ksiądz Zbigniew oznajmia, że Bóg nie jest ciekawy tego, co zrobiliśmy źle ciekawi go to, co zrobiliśmy dobrze.Początek pierwszej mszy w niedzielę przesunął z ósmej rano na wpół do dziesiątej. Kobiety protestowały, że nie zdążą ugotować obiadu, ale młodzieży to odpowiadało. (Dla mnie mówi w książce to i tak jest wciąż za wcześnie, przecież msza święta jest pamiątką ostatniej wieczerzy, a nie pierwszego śniadania).Każde opowiadanie Autorka poprzedza cytatem z klasyka XX-wiecznej literatury, co jak zauważył jeden z czeskich krytyków sugeruje z czyją twórczością czuje powinowactwo. Jej opowiadania otwierają między innymi: Musil, Gombrowicz, Mann czy Bernhardt.W Czechach pisano, że ten zbiór opowiadań to książka o ludziach czasów, w których zwiększa się spożycie antydepresantów.
Ta książeczka to błyskotliwy esej, którego bohaterem jest Bóg, tak jak może Go malować agnostyk, poszukujący niedowiarek. Agnostyk ma świadomość, że na drodze czysto rozumowej nie da się ani potwierdzić istnienie Boga, ani mu zaprzeczyć. Za to pytanie „jaki Bóg jest, jeśli jest?” otwiera interesujące pole do popisu. Jeśli świat został stworzony przez Boga, musi nosić ślady intelektu Boga, mentalności Boga, gustów Boga. Z tych śladów właśnie Autor wyprowadza portret Boga.
Różni się on od Boskiego wizerunku znanego nam ze Świętych Ksiąg. Bóg Piotra Wierzbickiego nie dyryguje światem, nie ma ambicji panowania, nie osądza nas, doznaje wahań, rozterek, nawet wyrzutów sumienia, jest też zagorzałym melomanem i próbuje komponować pod okiem tutejszych mistrzów tego fachu.
Piotr Wierzbicki (ur. 1935), pisarz, eseista, publicysta. Twórczość skoncentrowana na paru różnych polach: proza, sprawy polskie, muzyka, problemy metafizyczne. W tej ostatniej dziedzinie tryptyk:
Zapis świata (Iskry, 2009)
Boski umysł (Sic!, 2011)
Za gwiazdami (Sic!, 2017)
Dziesięć wskazówek mistrza duchowegoŚwięty Ignacy Loyola, niezastąpiony przewodnik na drodze życia duchowego, zebrał swoje doświadczenia w dziesięciu krótkich maksymach. Od wieków stanowią one niezawodną pomoc w nawiązaniu osobistej relacji z Bogiem. W oparciu o te krótkie i konkretne wskazania powstało dziesięć komentarzy ojca Dariusza Michalskiego SJ, które ułatwiają zastosowanie mądrości świętego Ignacego w życiu codziennym. W prosty sposób pokazują, że prawdziwą i trwałą radość oraz spełnienie można odnaleźć tylko w Bogu.Święty Ignacy nie wymyślił niczego nowego. Jego geniusz polega na nowym ujęciu prawd dotyczących życia duchowego w niezwykle trafnych sformułowaniach, które mogą pomóc w przeorganizowaniu życia: w dokonaniu pewnych zmian. Ale również w zaakceptowaniu tego, czego zmienić nie można.
Krótkie, mocno zakorzenione w codzienności medytacje o Bogu, któremu nie znudzi się być z człowiekiem. Który nie odejdzie z tabernakulum z powodu niskiej frekwencji. Żaden grzech, żadne bluźnierstwo Go nie zniechęci. Który wszystko przetrzyma, bo miłość cierpliwa jest.
Drogi Czytelniku,
Oddaję w Twoje ręce małą książeczkę o wielkich sprawach.
Zaproponowane tu medytacje możesz zastosować jako program pracy na Wielki Post i Triduum Paschalne. Lecz przecież możesz z nich korzystać w każdym czasie, pod każdą kartką kalendarza.
Użyj tych tekstów, nie przechodź zbyt łatwo do przodu, nie chciej ich przekartkować, ale zatrzymuj się przy poszczególnych zdaniach i słowach, zwłaszcza wtedy, gdy zauważysz, że poruszają coś w tobie.
Podejmuj je na nowo, dopisuj przemyślenia, chwile milczenia, dojrzewania, własne doświadczenia. Zużyj je wszystkie, jak tylko się da. Będzie to wielka radość, jeśli posłużą one budowaniu przyjaźni z Tym, który pierwszy nas umiłował.
Ks. Marcin Godawa
Ikony się nie maluje, lecz ją pisze. To dziwnie zestawienie podmiotu i orzeczenia wynika poniekąd z prostej kalki językowej. Języki z kręgów kulturowych wschodniego chrześcijaństwa często używają tego samego słowa na oznaczenie czynności pisania i malowania. Można więc przypuszczać, że nasza nomenklatura jest po prostu wynikiem błędu translacyjnego, bo przecież z technicznego punktu widzenia ikonę niewątpliwie się maluje.
Nie chodzi tu jednak wcale o technikę ani tylko kalkę językową, ale o teologię. „Pisanie” ikony dotyczy sposobu jej kontemplowania, ikonę bowiem, jak każdy wizerunek, kontempluje się, jednak nie po to, aby wywołać wrażenia estetyczno-emocjonalne. Tutaj chodzi o poznanie Prawdy, o zetknięcie się z opowieścią, która posiada wymiar uniwersalny – chociaż dotyczy objawienia się Boga w konkretnym momencie historii, to jednak przekazuje „treść” zawsze aktualną. Jeśli zatem ikona jest opowieścią, to żeby ona wybrzmiała w naszych sercach, musi najpierw być przeczytana. I dlatego właśnie mówimy, że ikonę się pisze – służy ona do czytania.
Ikona więc nie jest tylko obrazem, który ma jak najwierniej oddać rzeczywistość, ale raczej księgą, która winna jak najlepiej opowiedzieć Bożą prawdę. Z tego też względu ikona posiada swój język, w którym rolę wyrazów pełnią symbole, barwy, kompozycja, geometria i tym podobne elementy.
Wszystkie one są zaledwie znakami i trzeba nam nauczyć się czytać je coraz głębiej i zupełnie inaczej, niż tego nauczyliśmy się, patrząc tylko na nasz świat. Ikona bowiem radykalnie wywraca nasze spojrzenie na rzeczywistość. Jeśli nauczyliśmy się patrzeć na to, co nas otacza, nazywając określone zjawiska słońcem, księżycem, gwiazdami, górami, morzem i przypisując im określone cechy oraz wartość w naszym ludzkim świecie, to ikona chce nam powiedzieć: zapomnij o tym wszystkim! Wszystko, co widzisz (albo: jak widzisz), jest kłamstwem. A kiedy jej uwierzymy, ona sama będzie nas uczyć, niczym własne nowonarodzone niemowlę, wskazując po kolei i powtarzając nowe nazwy nowych rzeczy nowego świata, ciesząc się przy tym naszym ogromnym zdumieniem: „oto jest Słońce, oto są Gwiazdy, oto jest Świat Prawdziwy”. Ikona chce objaśniać nam wszystko, jak wyjaśnia się dziecku, które, pierwszy raz otworzywszy oczy, dziwi się i cieszy, a jednocześnie płacze i boi się wszystkiego, bo nagle, pierwszy raz w życiu to widzi.
Doświadczaj Boga wszystkimi zmysłami
Słodki smak truskawek, czuły dziecięcy pocałunek, odgłos ruchliwej ulicy, zapach lawendy i palonego w ognisku drewna, blask ognia… To wszystko znaki Jego obecności.
Ginny Kubitz Moyer pokazuje, jak dźwięk, smak, obraz, zapach oraz dotyk zbliżają cię do Boga i otwierają na spotkanie z Nim w codziennym życiu. Dwadzieścia lat temu autorka była „niepraktykującą katoliczką”, która chrześcijaństwo kojarzyła z pogardliwym nastawieniem do ciała oraz zmysłowości. Dziś, jako kobieta, żona i mama, każdego dnia szuka śladów Boga we wszystkim.
Obojętnie, w jakim punkcie teraz jesteś i na czym polega twoja podróż, ta książka pomoże ci odkryć prawdę, z której zdawał sobie sprawę Święty Ignacy, a mianowicie, że Boga naprawdę można odnaleźć we wszystkim. Wystarczy, że zechcesz modlić się zmysłami i pozostaniesz otwarty na myśl, że Pan pragnie zbudować z tobą osobistą relację.
Ginny Kubitz Moyer mieszka w rejonie zatoki San Francisco razem z mężem i dwoma synami. Publikuje w wielu chrześcijańskich mediach, a jej książka Mary and Me otrzymała Catholic Press Award. Prowadzi blog RandomActsOfMomness.com.
Ginny Kubitz Moyer dzieli się swoimi inspiracjami na portalu Pinterest.com. Jej profil dostępny jest tutaj.
„(…) Chcemy sławić naszą Królową, wychwalać jej dobroć, dawać świadectwo Bożej potęgi i miłosierdzia. I temu właśnie ma służyć książka, którą trzymają Państwo w ręku. Zawiera opisy niezwykłych zdarzeń mających miejsce w życiu zwykłych ludzi, za którymi orędowała Pani Jasnogórska.
Ufamy, że historie te wzmocnią wiarę w moc wstawiennictwa Maryi oraz na nowo ukażą Jej żywą obecność w naszym – jak mówił św. Jan Paweł II – Sanktuarium Narodu. (…)”.
O. Marian Waligóra OSPPE, przeor klasztoru OO. Paulinów na Jasnej Górze
Czy modlitwa przed obliczem Jasnogórskiej Matki Bożej ma rzeczywiście wyjątkową moc? Czy to właśnie przed tym obrazem zapadały najważniejsze decyzje dla historii Polski?
Od ponad 600 lat na Jasną Górę przybywają pielgrzymi po pomoc, nadzieję i otuchę. W trudnych momentach przed obrazem klękali królowie i dowódcy.
Jasna Góra – maryjna twierdza, strażniczka polskiej niepodległości, której nie pokonał ani potop szwedzki, ani niemiecka eskadra bombowców, ani nienawiść rosyjskich namiestników.
Książka jest efektem wnikliwych badań nad nigdy nieopublikowanymi jasnogórskimi dokumentami oraz rozmów ze Strażnikiem Cudów – kustoszem Głównego Archiwum Zakonu na Jasnej Górze – Ojcem Melchiorem Królikiem OSPE. Od ponad 40 lat spisuje on świadectwa ludzi, którzy doznali cudów bądź doświadczyli łask za przyczyną Jasnogórskiej Matki Bożej. Książka zawiera również osobiste, nieoczekiwane przeżycia autorki wynikające ze spotkań z częstochowską Madonną.
Anita Czupryn w 300-lecie koronacji Cudownego Obrazu postanowiła odwiedzić Jasnogórskie Sanktuarium i sprawdzić, w czym tkwi sekret tego wyjątkowego dla Polaków miejsca.
Książka posiada rekomendację Jasnogórskiej Rodziny Różańcowej.
Wędrowiec do Świtu"" to książka, w której o. Łukasz Woźniak OFMCap stara się przekazać to, co dla niego jest ważne i to, o co kiedyś sam pytał. Doświadczenie i wiedza zdobyte podczas misji w Gabonie, sesji formacyjnych, licznych konferencji i rekolekcji, pozwoliły Autorowi na udzielenie odpowiedzi na zagadnienia, które dziś mogą męczyć każdego człowieka. W siedemnastu rozdziałach ojciec kapucyn stara się wyjaśnić dylematy dotyczące nas wszystkich. W dużej mierze koncentruje się na człowieku: różnicach w duchowości kobiety i mężczyzny, trudnościach w modlitwie i problemach w wierze i medytacji, przygotowuje do wchodzenia w wiek średni oraz starszy. O. Woźniak uświadamia, jak wielką krzywdę czynimy sobie sami przez brak wybaczenia, uleganie pokusom i trwanie w kryzysach. Porusza kwestię naszego widzenia Boga oraz błędów, jakie wówczas popełniamy. Uczy, jak przezwyciężyć trudności związane z przyjęciem i rozumieniem Ewangelii. Nade wszystko jednak wzywa do nieustannej modlitwy i bezgranicznemu zaufaniu Bogu, bo to jest recepta na wszystkie ludzkie wahania, problemy i wątpliwości.""Mam nadzieję, że znajdziesz na kolejnych stronach coś naprawdę dla siebie, coś, co pomoże Ci choć trochę w Twojej wędrówce wiary i będzie odpowiedzią na pytania, które zadajesz sobie od dawna. Może lepiej zrozumiesz kryzysy i trudności, które dopadają nas na drodze duchowego wzrastania.""
Hugon zdał sobie sprawę z wagi metodologii i z metodologii nauczania już na początku swej kariery wykładowcy i dlatego jednym z pierwszych jego pism jest właśnie Didascalicon, książka opatrzona wymownym podtytułem Czyli co i jak czytać. Podręcznik ten cieszył się wielką popularnością, gdyż nie tylko zawierał zespół wskazówek pouczających czytelnika, co należy robić, a czego unikać, lecz także dlatego, że nie był wyłącznie zbiorem nakazów i zakazów. Jest przemyślanym przewodnikiem po nauce, traktującym wiedzę i proces jej przyswajania w sposób systematyczny. Ponadto w jasny sposób wytycza uczącemu się cel, któremu nauka ma służyć - osiągnięcie życia wiecznego, i wyjaśnia, w jaki sposób wiedza może w tym pomóc.
Ze Wstępu
Czy wyznawanie grzechów podczas spowiedzi otwiera nam bramy raju, czy może niczego nie wnosi w nasze życie? Czy seks przed ślubem jest przepustką do piekła, czy może czymś zupełnie naturalnym? Czy ksiądz posiada monopol na specjalną, lepszą łączność z Bogiem, czy może tylko wierzy w to, że ją ma? Jedno zagadnienie, dwa spojrzenia. To samo, a jednak inaczej.
Czy nauka musi być w opozycji do religii? Czy ci, którzy wierzą, że świat został stworzony przez Boga, są naiwnymi głupcami? Odrzucający istnienie Boga naukowcy będą zawsze przywoływali swoje argumenty, pośród których nie ma miejsca na szaleństwo, jakim jest wiara. Zapatrzeni ślepo w prawa, prawdy, twierdzenia i reguły nie są skłonni dostrzec, że to właśnie wiara w odkrywanie niemożliwego i nieznanego jest fundamentem nauki. Bo czy ktokolwiek próbowałby odkrywać nieznane lądy, nie wierząc w to, że one istnieją?Ta książka opowiada o potędze ludzkiego rozumu, o jego niewyobrażalnych możliwościach. I o pokorze tych, którzy ufając nauce, nigdy nie przestali wierzyć.
Zamieszczone w tym tomie referaty opisują historie warszawskich wydziałów teologicznych oraz ich wzajemnych relacji, i to ze wszystkimi zawirowaniami dziejów, prezentują także najważniejszych badaczy, ich dorobek teologiczny oraz oferują refleksję nad przyszłością teologii w Polsce i na świecie. Książka jest owocem konferencji pod tym samym tytułem zorganizowanej przez UKSW i ChAT w Warszawie.
Jeśli dotąd trudno było Ci uwierzyć, że Jezus naprawdę cały czas nam towarzyszy, musisz przeczytać tę niesamowitą opowieść!Gdy pięcioletnia Nancy pogrążała się w smutku i rozpaczy, spowodowanymi trudną sytuacją domową, w rogu jej dziecięcego pokoju stanął mężczyzna w białej szacie. Jezus Chrystus.Od tej pory Bóg na stałe pojawił się w życiu najpierw małej dziewczynki, potem poszukującej swego powołania młodej kobiety, a wreszcie żony i matki. W tej niezwykłej książce Nancy Ravenhill postanowiła opowiedzieć o wszystkich niepojętych wydarzeniach i namacalnych znakach Jego obecności. O tym, jak Bóg nieustannie kieruje jej losami, interweniując w najtrudniejszych chwilach jej życia. Jej opowieść to przejmujące świadectwo tego, czego doświadczyła od osobistych spotkań z Jezusem i Jego wysłannikami, przez śmierć kliniczną, po wybłagane w modlitwie uzdrowienie śmiertelnie chorej córki. Między tymi wielkimi objawieniami Bożej łaski Nancy opisuje niezliczone małe cuda, które przemieniły jej codzienność we wspaniałą podróż ku Niebu.Żywy Bóg, który wciąż przemawia do autorki tej poruszającej książki, pragnie za jej pośrednictwem osobiście zwrócić się także do Ciebie!Nancy Ravenhill od ponad 50 lat wraz z mężem Davidem dzieli się niezwykłym świadectwem Bożej obecności w ich życiu, pełniąc posługę w Stanach Zjednoczonych i w Nowej Zelandii. Mają trzy córki i ośmioro wnucząt.
Papież o przyszłości Kościoła
W odważnej, bezpośredniej i osobistej rozmowie z Thomasem Leoncinim Franciszek zwraca się nie tylko do młodych ludzi całego świata – niezależnie od tego, czy są w Kościele czy nie – ale również do wszystkich osób odpowiedzialnych za ich wychowanie: rodziców, katechetów i nauczycieli.
Mówi o sile, mądrości i pasji, z równą swobodą nawiązując tak do osobistych wspomnień, jak do teologicznych dokumentów. Kontynuując swoje nauczanie ze Światowych Dni Młodzieży w Krakowie, zwraca uwagę na to, że młodzi powinni być w centrum naszych rozmów o Kościele, bo to oni są jego przyszłością. Tylko dzięki temu będzie można zbudować most między młodymi a starszymi i wzniecić „rewolucję czułości”.
Papież nie boi się współczesnych wyzwań. Z nadzieją mówi o przyszłości, a synod poświęcony młodzieży, który ma się odbyć w 2018 roku, widzi jako szansę na odnowienie naszego społeczeństwa.
Przez zmartwychwstanie Jezusa samo światło zostaje stworzone na nowo. On pociąga nas wszystkich za sobą do nowego życia zmartwychwstania i zwycięża wszelkie ciemności. On jest nowym dniem Boga dla nas wszystkich.Poruszające medytacje Benedykta XVIW czasach duchowego zamętu Benedykt XVI wyjaśnia głęboki sens najważniejszego momentu w historii. Jego rozważania poświęcone są centralnemu wydarzeniu, które przeobraziło radykalnie cały wszechświat zmartwychwstaniu Jezusa. Głoszona przez niego prawda ma swoje źródło w osobistym doświadczeniu spotkania ze Zmartwychwstałym w Słowie i Sakramencie, a także w wierze poszukującej zrozumienia. Ojciec Święty pokazuje, że blask poranka wielkanocnego jest jedynym prawdziwym źródłem światła w życiu każdego chrześcijanina.Życie jest silniejsze niż śmierć. Dobro jest silniejsze niż zło. Miłość jest silniejsza od nienawiści. Prawda jest silniejsza od kłamstwa. Ciemność minionych dni zostaje rozproszona w chwili, gdy Jezus wstaje z grobu i sam staje się czystym światłem Boga.
Przedstawiana tu propozycja opisania Kościoła w świetle proegzystencji jest nową próbą integralnego ujmowania jego istoty i misji właśnie od empirycznej, zjawiskowej strony, obejmującej instytucję, ale też od strony wiary, która mówi nam o duchowości Kościoła i samoudzielaniu się Boga w sposób sakramentalny.
Fragment Wstępu
Autor prowadzi czytelnika od momentu powstania Kościoła aż do czasów obecnych, opisując jedno z jego najdonioślejszych zadań, czyli „bycie dla”, a przez to prowadzenie ludzi do Boga i pomoc w osiągnięciu życia wiecznego. Proponuje spojrzenie wielostronne, nieograniczające się do analizy zagadnienia „od zewnątrz”. Dzięki patrzeniu „od wewnątrz” i zastosowaniu zarówno fundamentalnej, jak i dogmatycznej metody teologii zyskuje szerszą perspektywę pozwalającą zdiagnozować wyzwania stojące przed Kościołem współczesnym.
„Wszystko o objawieniach z Lourdes” to publikacja, która ukazuje się z racji 160. rocznicy ukazywania się Matki Bożej Bernadetcie Soubirous w Grocie Massabielskiej nieopodal francuskiego miasta Lourdes. Wizje te miały miejsce od 11 lutego do 16 lipca 1858 r. Było ich 18. Podczas zaś 16. objawienia Maryja nazwała siebie: „Ja jestem Niepokalane Poczęcie”. Natomiast słynna na cały świat woda z Lourdes miała sprawić, że prawie 7 tys. ludzi zostało do tej pory uzdrowionych. 67 spośród tych uzdrowień Kościół katolicki uznał za cuda.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
