W tej strefie zapraszamy czytelników tak zwane artystyczne dusze po książki z kategorii Sztuka. Polecamy szereg publikacji o sztuce i jej historii,ciekawostki i portfolia artystów, eseje, albumy, książki o malarstwie, rzeźbiarstwie, architekturze oraz histoii fotografii. Biografie ciekawych artystów, książki i powieści przedstawiające fascynujące losy malarzy i osób uwiecznianych na obrazach. W tym dziale tylko ksiązki ze sztuka w tle.
Katalog wydany we współpracy z Bunkrem Sztuki, Kraków. Broszurowy katalog towarzyszył wystawie Anny Senkary w Zachęcie w 2010 roku. Zawiera opis spotkań artystki z Romanem Szlachciem, który będąc byłym żółnierzem Armi Ludowej przeszedł przez wszystkie szczeble kariery w służbach bezpieczeństwa PRL. Zaznał zarówno życia w dostatku, a nawet zbytku jak i upadku, kiedy odsunięto go od władzy. W rozmowy wplecione zostały osobiste notaki Szlachca z 1975 roku. Całość uzupłeniają kadry z fimu prezentowanego na wystawie.
Katalog towarzyszący wystawie prezentującej sztukę współczesnych artystów meksykańskich tworzących w Meksyku, Guadalajarze, Monterrey, Tijuanie, San Diego i Los Angeles. Książka ukazuje jak wielowątkowa i różnorodna jest sztuka meksykańska tworzona tak w kraju jak i na emigracji. Tematyka prezentowanych prac obejmuje zarówno tradycję i historię, jak i aktualne kwestie takie jak globalizacja, ekologia, granice, i migracje, subkultury. Katalog jest bogato ilustrowany. artyści: Lucia Sanroman, Daniel Malone, Scoli Acosta, Maria Alos, Carlos Amorales, Gustavo Artigas, Mery Barragan, Gabriel Boils, Bulbo, Miguel Calderon, Tania Candiani, Giacomo Castagnola, Alida Cervantes, Claudia Fernandez, Gabriela Galvan, Maximo Gonzalez, Ken Gonzalez-Day, Lourdez Grobet, Daniel Guzman, Gabriel Kuri, Gonzalo Lebrija, Augusta Marban, Marcelay Gina, Jorge Mendez blake, Nuevos Ricos, Ruben Ochoa, Yoshua Okon, Hulio Orozco, Damian Ortega, Irma Sofia Poeter, Yavier Ramirez Limon, Pedro Reyez, Artemio Rodriquez, Daniel Ruanova, Sergio De La Torre, Vicki Funari, Ruben Ortiztorres, Jesse Lerner, Yvonne Venegas, Nahomi Ximenes, Hector Zamora, Felipe Zuniga
W pierwszej części publikacji zaprezentowane zostały wypowiedzi Kazimierza Serockiego, z których możemy dowiedzieć się, co sądził o kondycji muzyki polskiej w XX wieku, dlaczego uważał, że spory między muzykologami i krytykami muzycznymi a kompozytorami są bardzo szkodliwe dla polskiego życia muzycznego. W części drugiej, zatytułowanej O własnej twórczości, zostały zamieszczone teksty oparte na wykładach, które kompozytor wygłosił w Musik-Akademie Basel w 1976 roku. Są to wnikliwe analizy najważniejszych aspektów muzyki najnowszej, współczesnej Serockiemu, w niepowtarzalnym, autorskim ujęciu tego kompozytora. W części trzeciej znalazły się zapiski z przemyśleniami Serockiego nad muzyką filmową, znajdującą się w kręgu jego zainteresowań kompozytorskich. A na zakończenie zamieszczono jako ciekawostkę krótką notatkę Kazimierza Serockiego, który w kilku punktach przedstawił specyfikę sali koncertowej "dla muzyki elektronowej i nietypowych ustawień zespołów".
Dwadzieścia pięć intrygujących nazwisk polskiej ilustracji w autorskim wyborze Patryka Mogilnickiego. Rozmowy z twórczyniami i twórcami, a przede wszystkim ich prace: niemal sześćset ilustracji reprezentujących najrozmaitsze techniki i estetyki – od wystudiowanego minimalizmu po baśniowy barok. Ilustracja jako forma ekspresji, ale też jako oręż w walce o społeczną i polityczną zmianę. Pięć lat po cieszącej się ogromną popularnością książki „Nie ma się co obrażać” nowa odsłona tego, co najlepsze w młodej polskiej ilustracji.
Bez autocenzury. Dawid Ogrodnik pierwszy raz o sobieBył Tomkiem Beksińskim w Ostatniej rodzinie, Rahimem z Paktofoniki w Jesteś Bogiem, księdzem Janem Kaczkowskim w Johnnym. A jaki naprawdę jest Dawid Ogrodnik? W intymnej rozmowie z Damianem Jankowskim mówi o życiu poza planem filmowym: o przemocy, mobbingu i nałogach, o szukaniu sobie miejsca, o wychowywaniu córki.Gdzie kończy się gra, a gdzie zaczyna życie? Czy można pozostać sobą w świecie kłamstwa i ciągłego odgrywania ról? Ile warte są przyjaźń i rodzina? Na bilans nigdy nie jest za wcześnie.Dawid, konstruując swoje postacie filmowe w taki sposób, aby żadna z nich nie przypominała poprzedniej, sprawia, że praca z nim to zawsze wielkie wyzwanie. On umie to robić. Dawid reprezentuje aktorstwo, które najbardziej mnie porusza i fascynuje. Jest wymagający wobec siebie, czym zobowiązuje swoich partnerów do podobnej postawy wobec ich zadań. Dziękuję, Dawidzie.Andrzej SewerynTo, że Dawid jest wybitnym aktorem, powszechnie wiadomo, z tej książki można dowiedzieć się tego, że jest również nietuzinkową osobą o niezwykłej wrażliwości.Maciej PieprzycaCzy to nie za wcześnie na życiowe podsumowania? Pytają niektórzy. Nie jest za wcześnie, gdy chodzi o kogoś, kto tak skutecznie zmienia filmowe oblicza, zaskakuje, rozkochuje w sobie widzów i w każdym wydaniu jest autentyczny. Ile twarzy naprawdę ma Ogrodnik? Warto się przekonać.Karolina Korwin PiotrowskaMój zawód sam w sobie jest kontrowersyjny, działamy przecież na emocjach żywych ludzi. Cała sztuka polega na tym, by nauczyć się niezbędnych umiejętności wyrażania siebie. I by nie stać się przy tym kimś innym. By po prostu pozostać sobą.Dawid Ogrodnik***Dawid Ogrodnik - polski aktor filmowy, teatralny i telewizyjny młodego pokolenia. Absolwent Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie. Czterokrotny laureat nagród na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni (2012, 2014, 2017, 2019) oraz dwukrotny laureat Polskiej Nagrody Filmowej Orzeł (2014, 2018). W roku 2014 otrzymał Paszport "Polityki" w kategorii "Film", a w 2018 Nagrodę im. Zbyszka Cybulskiego. Znany . z filmów: Chce się żyć, Jesteś Bogiem, Ostatnia rodzina, Cicha noc, Ikar, Najmro. Kocha, lubi, szanuje, Johnny oraz serialu Rojst.Damian Jankowski - publicysta, krytyk filmowy, redaktor portalu Więź.pl i kwartalnika "Więź". Absolwent polonistyki na Uniwersytecie Warszawskim. Mieszka w Warszawie. Współautor książek: Innego cudu nie będzie, Nie ma wiary bez pytań, Świat przyspiesza, ja zwalniam.
Pomysłowa i zabawna książka, z której młodzi czytelnicy dowiedzą się, jak bardzo różne mogą być ludzkie domy i jak fascynującą sztuką jest architektura.Dowcipne, soczyście kolorowe rysunki i zwięzłe, przystępne opisy prezentują 35 niezwykłych domów stworzonych przez najwybitniejszych architektów świata.
Autorski przegląd twórczości rzeźbiarza Zbigniewa Dudka, profesora zwyczajnego, który to tytuł przyznany mu został w 2020 roku na Wydziale Rzeźby ASP im. Jana Matejki w Krakowie. Jego twórczość rozwija się w zakresie rzeźby i instalacji. Tworzy również prace o charakterze użytkowym i sepulkralnym. Od lat 80. dwudziestego wieku do chwili obecnej związany z galerią Wschodnią w Łodzi i łódzkim środowiskiem neoawangardowym. Teksty o rzeźbiarzu i jego twórczości napisane przez recenzentów i krytyków sztuki w języku polskim i angielskim.
Kino PRL-u. Możemy się zżymać na papierowe dialogi i natrętną propagandę, ale był to jedyny czas w historii polskiej kinematografii, kiedy zachodni recenzenci czekali na nowe obrazy z Polski. Scenariusze znad Wisły (jak np. Kanał Stawińskiego) podbijały serca włodarzy Hollywoodu, a termin filmowa szkoła polska został wpisany na stałe do światowego słownika popkultury. Polscy reżyserzy zażywali sławy porównywalnej do Antonioniego i Kurosawy, polscy aktorzy stawali się gwiazdami festiwali filmowych. Zostały tylko wspomnienia. Kolaboranci i emigranciHollyłódź: kuźnia kadr. Sukcesy i ekscesy łódzkiej filmówkiSocrealizm w obiektywie kameryWpuszczani w Kanał: początki legendy szkoły polskiejZespoły filmowe i kolaudacje. Przywrócić scenę dupnika. Minister Kultury i SztukiPola Raksa. Piękne dziewczyny z okładek trafiają na ekranSuperprodukcje i kino moralnego niepokojuKultowe sceny polskiego kinaMistrz Andrzej. Opowieść o Andrzeju Wajdzie.Samotność Małego Rycerza. Tadeusz ŁomnickiBobek. Wszystkie twarze Bogumiła KobieliJerzy Skolimowski. Ręce do góry przez dwadzieścia latNa wieki wieków Kmicic. Daniel OlbrychskiBeata Tyszkiewicz. Piękność na wyłączność dla filmu. Sławomir Koper umiejętnie weryfikuje filmowe legendy z prozą życia ich bohaterów. Czerpie pełnymi garściami ze wspomnień, wywiadów i korespondencji tych publikowanych i tych pisanych do szuflady. Wertuje jak sam przyznaje tysiące akt IPN-u, by znaleźć niekiedy szokujące notatki na temat swoich bohaterów.Wielcy artyści, kultowe filmy, anegdoty, ploteczki i małe dramaty. Niezapomniane sceny utrwalone obiektywem kamery i te, których kamera nie zdążyła uwiecznić.Na szczęście dla nas Koper dotarł do nich i opisał .
Krucha piękność, którą należy się zaopiekować, czy cyniczna bywalczyni hollywoodzkich imprez? Głupiutka modelka czy skrzętnie ukrywająca swoją inteligencję femme fatale?
Marilyn miała wiele twarzy.
Filmy fabularne i dokumentalne, biografie, autobiografia – napisana i wydana pośmiertnie, powieści biograficzne Normana Mailera czy Joyce Carol Oates, tomiki wierszy, opracowania akademickie, artykuły prasowe, zdjęcia. Wydaje się, że na temat Marilyn Monroe powiedziano już wszystko. A jednak jej postać nadal owiana jest tajemnicą, stanowi zagadkę, ponieważ nie daje się łatwo połączyć w całość.
Twarze Marilyn Monroe po raz pierwszy dokładnie opisują powstawanie legendy. Analizują jej kreacje: bogini seksu i niewinnego dziecka, sprytnej manipulantki i głupiutkiej blondynki, kobiety wyzwolonej i osoby tragicznie samotnej. Churchwell zbiera opowieści i anegdoty, przygląda się wizerunkowi Marilyn tworzonemu przez ludzi, którzy ją znali, przez widzów, krytyków filmowych, biografów. Przeciwstawia je sobie, konfrontuje z wypowiedziami samej Monroe. Próbuje dociec źródeł tego wspaniałego amerykańskiego mitu, którym Marilyn Monroe stała się jeszcze za życia i który szczególnie umocnił się po jej śmierci. To fascynująca układanka o najbardziej tajemniczej aktorce świata.
Sarah Churchwell – publicystka, krytyczka kultury, profesorka literatury amerykańskiej na Uniwersytecie Wschodniej Anglii. Publikuje m.in. w „The New York Times Book Review”, „Times Literary Supplement”, „The Guardian” czy „The Observer”. Jurorka konkursu literackiego Man Booker Prize.
Ciekawa, niebanalna, ale i zwyczajna - rozmowa z Dorotą Kolak, wyjątkową aktorką, ale przede wszystkim niezwykłą kobietą. O strachu przed czerwonym dywanem, o niewymawialnym „r”, o bzowej babuleńce i panu Andersenie, o tym, że nie warto bać się Virginii Woolf…, o nalewkach męża i domu wśród sosen. A przede wszystkim o aktorstwie i rolach nie tylko tych na scenie, ale też w życiu. O byciu żoną, matką i babcią, o kąpielach w jeziorze i odnawianiu mebli. Rozmowy odbywały się w różnych miejscach i okolicznościach, często przerywane telefonami od córki, niespodziewanym wyjazdem, a ostatnio pandemią. To prawdziwie babska opowieść o kilkunastu latach spotkań przy kawie i herbacie, bywało że niedokończonych, bez dat i chronologii. Dorota Kolak - urodzona 20 czerwca 1957 roku w Krakowie aktorka teatralna, filmowa i telewizyjna. W latach 1980-1982 występowała w Teatrze im. Bogusławskiego w Kaliszu. Od 1982 aktorka Teatru Wybrzeże w Gdańsku, gdzie dzięki wybitnym kreacjom i uznaniu publiczności oraz krytyki zdobyła pozycję gwiazdy. Gra najczęściej postacie mroczne, skomplikowane, o zabarwieniu dramatycznym. Jest laureatką wielu prestiżowych nagród, m.in. Nagrody Aktorskiej na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni, Grand Prix za rolę Alexandry del Lago w "Słodkim ptaku młodości", za rolę Myry Bolton w "Na początku był dom"), oraz wielu trójmiejskich laurów, m.in. Nagrody Teatralnej Wojewody Gdańskiego za rolę Marii Liebiedkiny w "Biesach" oraz za kreację Janiny Węgorzewskiej w "Matce". W 2008 roku z rąk podsekretarza stanu w MKiDN Tomasza Merty odebrała Srebrny Medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis. Aktorka prowadzi zajęcia na Wydziale Wokalno-Aktorskim Akademii Muzycznej w Gdańsku oraz w Gdyńskiej Szkole Filmowej. Katarzyna A. Ostrowska - urodzona w Krakowie, absolwentka Uniwersytetu Jagiellońskiego (teatrologia). Autorka sztuk teatralnych i powieści fantasy "Naszyjnik z turmalinem", nad której drugą częścią obecnie pracuje. Dumna przyjaciółka dwóch wspaniałych wyżłlic. Magii (Maniusi) i Darli (Danuty).
Maja jest już całkiem dużą dziewczynką,a nie wie, kim był Fryderyk Chopin.Jej babcia, nauczycielka muzyki, pianistka postanawia ich sobie przedstawić. Odwiedzają Żelazową Wolę, podróżują palcem po mapie Europy, podążając śladami młodego Frycka.Dzięki załączonej do książki płycie CD z audiobookiem, razem z Mają czytelnik słucha utworów Chopina.Wiedzę młodego czytelnika uporządkuje umieszczone na końcu książki kalendarium i album rodzinny Chopinów.
Kraków przez uchylone drzwi to podróż do zaginionego miasta, które w postaci ukazanej na zamieszczonych fotografiach nigdy nie istniało. Fotografia jest iluzją. Nigdy, czytelniku, nie wierz w to, co zobaczysz na zdjęciach. Ktoś chce Ci przekazać swoją wizję i każe w nią uwierzyć... Fotografia stereoskopowa miała być prawdziwym wizerunkiem świata - powstała w połowie XIX w., przez sto lat gościła w mieszczańskich salonach. Molierowski pan Jourdain odkrył, że od 40 lat mówi prozą, podobne odkrycie zrobili fotografowie: zapragnęli zostać prozaikami. Swymi stereoskopowymi zdjęciami chcieli okiełznać otaczającą ich przestrzeń i pokazać prawdę. Jak im się to udało, oceń sam. W książce, prócz zawartego we wstępie wprowadzenia w istotę tworzenia obrazów przestrzennych, ukazano wybór zdjęć stereoskopowych Krakowa, zrobionych zarówno przez uznanych fotografów, jak i, często bezimiennych, amatorów. Widzimy tu prowincjonalne XIX-wieczne miasto, jak i rozwijającą się w początkach XX w. metropolię. Ale najważniejsi są na zdjęciach ludzie. Oni przemijają. Jerzy Przybyło - wielbiciel Krakowa, geolog górniczy, zawodowo związany z Kopalnią Soli "Wieliczka". Pasjonat fotografii w odmianie street photo, które to zdjęcia przyniosły mu nagrody w krakowskich konkursach: "Ocalić od zapomnienia", "Portret miasta", "Jeden dzień z życia miasta"i in. Wykonał szereg zdjęć dokumentujących podziemia kopalni; autor lub współautor ponad 30 artykułów traktujących o tajnikach wielickiego złoża soli. Swoje miasto fotografuje głównie w manierze czarno-białej, ale też od początku towarzyszy krakowskiemu Festiwalowi Teatrów Ulicznych, który jednak wymaga koloru. Kolekcjoner dawnej fotografii - od XIX-wiecznych dagerotypów po współczesne zdjęcia typu polaroid. Sławomir Mikrut - profesor w Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie, absolwent Wydziału Geodezji Górniczej i Inżynierii Środowiska tamże. Stopień doktora uzyskał w 2003 r., habilitację - w 2016 r. Od 20 lat związany z Katedrą Geoinformacji, Fotogrametrii i Teledetekcji Środowiska AGH. Autor ponad 70 monografii i artykułów naukowych z zakresu fotogra-metrii i teledetekcji, przetwarzania obrazów oraz GIS, publikowanych w czasopismach krajowych i zagranicznych. W latach 2012-2016 członek Senatu AGH. Kierownik i wykonawca kilkunastu projektów naukowo-badawczych tak krajowych, jak i zagranicznych. Założyciel i prezes start-upu HyperLab Solution. Wieloletni członek zarządu w firmach geodezyjnych i fotogrametrycznych.
"Chcesz poznać sztukę fotografii od początku do końca? Z książki tej dowiesz się wszystkiego, co niezbędne o tworzeniu narracji, robieniu zdjęć, sprzęcie i rekwizytach, pracy z tablicami inspiracji i modelami, obróbce zdjęć, a nawet o tym, jak w odpowiedni sposób przekazać gotowe dzieło zleceniodawcy. Dowiesz się, jak wykorzystać swój aparat fotograficzny do maksimum, jak zostać mistrzem opowiadania obrazami i jak robić naprawdę niepowtarzalne zdjęcia. Nie rób po prostu zdjęć, rób zdjęcia, które poruszą ludzi."
Książka Zbigniewa Warpechowskiego Zasobnik zawiera dokumentację performansów artysty z lat 1967—2019 wraz z ich autorskimi opisami. To pasjonująca autobiografia jednego z pierwszych twórców performansu w Polsce i najbardziej wyczerpujące kompendium jego performatywnego dorobku.
Zasobnik. Autorski opis drogi życia poprzez sztukę performance to wydanie poszerzone książki Zasobnik. Autorski opis trzydziestu lat drogi życia poprzez sztukę performance, której nakład został wyczerpany.
Publikacja inauguruje monograficzną serię Polscy Artyści Współcześni, która ukazywać się będzie nakładem Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski.
Twórczość Warpechowskiego to konsekwentna realizacja własnego credo artystycznego. Jego działalność artystyczna była zwykle skierowana przeciw obowiązującym trendom, często w opozycji do tendencji ideologicznych danego okresu. Postawa twórcza Warpechowskiego objawiała się sprzeciwem wobec koniunkturalizmu obserwowanego w różnych kręgach artystycznych, sprzeciw był traktowany jako świadomy wybór.
Herbstowie. Historia fabrykantów to pierwsza próba przedstawienia dziejów rodziny, ale też przyczynek do poznania kultury życia codziennego klasy średniej i wyższej Łodzii Sopotu.
Jak to jest zapuszczać włosy, które nigdy nie rosną tak szybko, jak by się chciało?
Co to znaczy, że ma się jedyną w mieście koszulkę Obituary, cudem zdobytą w lumpeksie?
Jak bardzo boli fanga w nos od łysego prześladowcy?
Co się robi, gdy walkman wciągnie ulubioną kasetę?
I czego się nie robi, by pójść na koncert ukochanego zespołu black metalowego?
O tym wszystkim opowiada Jānis, który tuż po śmierci Kurta Cobaina zaczyna interesować się grunge’em. Wkrótce potem trafia na miłość swojego nastoletniego życia – metal.
Jełgawa ʼ94 to powieść o fascynacji muzyką, która pozwoliła bohaterowi przetrwać niełatwy czas dorastania.
Jānis Joņevs
Urodził się w 1980 roku w Jełgawie. Debiutował powieścią Jełgawa ’94, która przyniosła mu uznanie oraz Nagrodę Literacką Unii Europejskiej w 2014 roku. Następnie wydał zbiór opowiadań Tīģeris wyróżniony najważniejszą łotewską nagrodą literacką LALIGABA. W przygotowaniu jest powieść Decembris z gatunku true crime.
Początek marca. Pierwszy tydzień wojny. Zmierzch. Oglądam serwis za serwisem. Nie mogę się oderwać od informacji. Już nie ma łez. Mały chłopczyk nagrany w pociągu powtarza: ,,Mój tata to bohater, on teraz pomaga żołnierzom w Kijowie walczyć z naszymi wrogami. Ja z mamą wyjeżdżamy"". Serce pęka.Dzwonek telefonu. Joasia Ziędalska-Komosińska, bliska mi bardzo, cudowna dziewczyna. ,,Joasiu, potrzebny ktoś, kto pojechałby na granicę. Znasz kogoś? Nie wiem - może dziennikarz, który zobaczy, co się tam dzieje i opisze. Powie o tym światu. Ilona błaga o pomoc. Mówi, że to armagedon"". Ilona - pedagożka , wolontariuszka, koordynatorka pomocy. Hrubieszów... Boże, moje strony. Rodzinny dom przy Zamojskiej.... Myśli pędzą z szybkością światła. Igor... praca... dom... pies... Asia coś jeszcze tłumaczy. Głos dobiega jak zza szyby. ,,Ja pojadę - słowa mówią się same - jestem stamtąd. Moje miejsce jest przy granicy"". Odkładam słuchawkę. Dzwonię do Ilony. Nie znamy się jeszcze, a gadamy jak koleżanki z liceum.,,Czego potrzeba?"" ,,Wszystkiego. Przyjedź, zobaczysz. Tu jest tłum ludzi, małe dzieci. Malutkie. Trzeba pieluch, jedzenia, leków, środków czystości. I przywieź też jakiegoś psychologa. Nie radzimy sobie. Opadamy z sił, Joasiu. Nie pamiętam, kiedy spałam. Pomóż"".Wiem, jacy to ludzie. Znam tych urodzonych przy granicy. Są jak armia pospolitego ruszenia. Jeśli trzeba - nie do zdarcia. Ale wojna - to nawet dla nich zbyt wiele. Ogłaszam zbiórkę na grupie ,,Kobiety mocy"", to samo na Instagramie, Facebooku, wśród znajomych. Przy recepcji bloku, w którym mieszkam, rośnie góra darów. Muszę mieć większy samochód. Nie zmieszczę wszystkiego. Znajomy podstawia mi dużego SUV-a. Jest pełen po dach. Zawieszenie trochę siada, ale to przecież misja. Damy radę! Jesteśmy stamtąd.Joanna Racewicz
Publikację wydano przy okazji wystawy HENRYK STAŻEWSKI. Reliefy 1960-1970 w Galerii Sztuki Współczesnej Akademii Lubrańskiego / Poznań, 9.0.2022 30.10.22Henryk Stażewski (1894-1988) malarz, pionier awangardy lat 20. i 30. XX wieku, współtwórca nurtu abstrakcji geometrycznej lat 60- 70- i 80-tych. Autor kompozycji reliefowych, plakatów, projektant wnętrz. Prace Stażewskiego znajdują się w zbiorach najważniejszych placówek muzealnych w Polsce oraz w wielu wybitnych kolekcjach zagranicznych, m.in. w Museum of Modern Art w Nowym Jorku i Tate Gallery w Londynie.
Jaki to obraz? Atlas dla dzieci przedstawia 62 światowej sławy dzieła sztuki ułożone od najstarszych do najmłodszych. Dzięki atlasowi dowiesz się, kto, co, jak i dlaczego malował. Zobaczysz, jakie tematy (gatunki) występują w malarstwie, poznasz podstawowe techniki a przede wszystkim style, kierunki i tendencje, które występowały w sztuce na przestrzeni wieków.
BENEDYKT XVI Jego dziesięć ulubionych tematów to najnowszy album fotograficzny Grzegorza Gałązki. Poprzez zdjęcia ze spotkań oficjalnych i publicznych po te zwyczajne i bardzo osobiste i prywatne pozwala pełniej poznać postać Benedykta XVI. Ciekawostką jest powrót do pontyfikatu papieża teologa poprzez przypomnienie dziesięciu ważnych tematów, które podejmował papież Benedykt XVI przez osiem lat kierowania łodzią Piotrową. W albumie Grzegorz Gałązka prezentuje jedne z najpiękniejszych zdjęć ze swojego przebogatego archiwum. Dla miłośników papieża seniora album ten będzie pięknym przypomnieniem wielu niezapomnianych wydarzeń, a dla sceptyków odkryciem prawdziwego ciepłego i serdecznego jego oblicza.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
