W tej strefie zapraszamy czytelników tak zwane artystyczne dusze po książki z kategorii Sztuka. Polecamy szereg publikacji o sztuce i jej historii,ciekawostki i portfolia artystów, eseje, albumy, książki o malarstwie, rzeźbiarstwie, architekturze oraz histoii fotografii. Biografie ciekawych artystów, książki i powieści przedstawiające fascynujące losy malarzy i osób uwiecznianych na obrazach. W tym dziale tylko ksiązki ze sztuka w tle.
This book covers both the artistry and craftsmanship of cinematography and visual storytelling. Few art forms are as tied to their tools and technology as is cinematography. Take your mastery of these new tools, techniques, and roles to the next level with this cutting-edge roadmap from author and filmmaker Blain Brown.
This 4th edition has been thoroughly updated throughout to include detailed information on the latest lighting and camera equipment, as well as expanded and updated discussion on the following areas: shooting on a budget, color spaces with emphasis on the new UHD standards, the decision-making process in choosing what lights and equipment to use, considerations concerning power issues, safety and what electrical supply is needed for various types of lights, an examination of the cinematographer’s role in preproduction, and much more.
Topics Include:
• Visual storytelling
• Continuity and coverage
• Cameras and digital sensors
• The tools and basics of film lighting
• Methods of shooting a scene
• Continuity and coverage
• Exposure
• Color
• Understanding digital images
• Using linear, gamma, and log video
• Image control and grading on the set
• Data management and the DIT
• Optics and focus
• Camera movement
• Set operations
• Green screen, high speed, and other topics.
Whether you are a student of filmmaking, someone just breaking into the business, working in the field and looking to move up the ladder, or an experienced filmmaker updating your knowledge of tools and techniques, this book provides both the artistic background of visual language and also the craft of shooting for continuity, lighting tools and methods, and the technical side of capturing images on digital or on film.
The companion website (www.routledge.com/cw/brown) features additional material, including lighting demonstrations, basic methods of lighting, methods of shooting a scene, using diffusion, and other topics.
Niezwykły talent, wyrazista postać. Kim był, że każdy chciał się z nim zaprzyjaźnić? Brał wszystko na dystans – może z wyjątkiem studiów aktorskich, do których pchała go potężna siła artystycznego powołania. Grał postaci zadumane jak Jańcio Wodnik czy Stanisław Japycz z Rancza – ale nawet pancerniak Gustlik był typem refleksyjnym. Korzenie miał na Śląsku, ale w warszawskiej Falenicy założył swoje drugie rodzinne gniazdo. Po spektaklach pędził do domu i zapominał o uroku scenicznych desek – wolał obrabiać deski na budowę i przyuczać dzieci do bycia „złotą rączką”. Autorka miała tę książkę napisać razem z Franciszkiem. Nie zdążyli. Zatem po jego śmierci, aby dopełnić zobowiązanie, wyruszyła z mikrofonem do bliskich artysty. Rozmawiała z synem Piotrem i córką Iloną, z najbliższymi krewnymi i sąsiadami aktora, a także z przyjaciółmi z artystycznego świata, jak Daniel Olbrychski, Jan Jakub Kolski czy Kazimierz Kaczor. Dała nam wielobarwną mozaikę opowiadań i oryginalny portret tego niezwykłego człowieka. Katarzyna Stoparczyk – dziennikarka, autorka książek, reżyserka spektakli teatralnych. Stworzyła kultową radiową audycję Dzieci wiedzą lepiej, współtworzyła także format telewizyjny Duże Dzieci. Nagrodzona prestiżowym tytułem Mistrz Mowy Polskiej Vox Populi. Dzisiaj tworzy międzynarodowy program Dajcie nam głos!!! Kasia Stoparczyk i dzieci (dostępny na YouTubie). Franciszka poznała, kiedy gościł u niej w audycji Myślidziecka 3/5/7 (wywiad ukazał się w książce Jak mieć w życiu frajdę). W radiowym studiu Franciszek zaprosił ją do swojego świata, a potem zaproponował współpracę – i tak się zaprzyjaźnili.
Cywilizacja bizantyńska, wyrosła na gruncie kultury hellenistycznej, wykształciła uniwersalistyczny model sztuki, zespalając w jedną całość trzy elementy: liturgię, wykreśloną z matematyczną precyzją, a pojmowaną w sensie kosmologiczno-symbolicznym strukturę architektoniczną kościoła krzyżowo-kopułowego, i neoplatońsko-chrześcijańską metafizyką świętych wizerunków wypełniających to wnętrze. W ten sposób model artystyczny stał się jednocześnie formułą filozoficznej koncepcji bytu.
Sztuka „Anthropos: The Future of Art was” Cummingsa została opublikowana w roku 1930. Jednakże wystawiono ją po raz pierwszy dopiero po 40 latach od daty pierwszej publikacji. Do dziś sztuka pozostaje nieznana szerokiej publiczności. Książka „Plato’s cave image in Anthropos by E. E. Cummings” Jarosława M. Spychały jest więc pierwszą i jedyną publikacją poświęconą tej sztuce. Celem niniejszej publikacji jest przedstawienie i omówienie filozoficznych aspektów sztuki Edwarda Estlina Cummingsa „Anthropos: Przyszłość sztuki”, w szczególności motywów związanych z obrazem jaskini Platona (Republika, 514 A-517 C). Cummings’ play “Anthropos: The Future of Art” was published in 1930. However, it was not staged for the first time until 40 years after its initial publication. To this day, the play remains unknown to the general public. Spychała’s book “Plato's cave image in Anthropos by E. E. Cummings” is therefore today the first and only publication devoted to this art. The aim of this booklet is to present and discuss the philosophical aspects of Edward Estlin Cummings’ play “Anthropos: The Future of Art”, in particular the motifs related to Plato’s cave image (Republic, 514 A –517 C).
W kolekcji Zachęty - Narodowej Galerii Sztuki znajduje się 36 obrazów i grafik Edwarda Dwurnika. Nie jest to ani największy zbiór jego prac (taki znajduje się w Muzeum Narodowym we Wrocławiu), ani najbardziej reprezentatywny - tutaj wskazać należy Muzeum Okręgowe im. Leona Wyczółkowskiego w Bydgoszczy. Zespół dzieł należących do Zachęty ma jednak własny profil, gdyż przy jego pomocy można opowiedzieć o historii tej instytucji, co związane jest ze świadomymi decyzjami kolekcjonerskimi Andy Rottenberg i jej następczyń. W trakcie kadencji tej dyrektorki do kolekcji zakupiono prace przedstawiające personel Zachęty w okresie PRL i czasach transformacji. Edward Dwurnik (1943-2018) znany jest jako jeden z najważniejszych polskich malarzy. Równie intensywnie zajmował się grafiką. W latach 1963-1970 studiował na Wydziale Malarstwa i Wydziale Rzeźby warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Byt twórcą niezwykle płodnym, zostawił po sobie ok. 3,5 tysiąca obrazów i ponad 10 tysięcy rysunków. Swoje prace zazwyczaj łączył w cykle. Treść w tej twórczości jest niezwykle istotna, dlatego przybliżenie ikonografii tych prac wydaje się niezbędne. Dwurnik przez całe życie uprawiał, by użyć stów Robina Dutta, "artystyczny reportaż".
" Od angielskich Miast Ogrodów Jutra przez Jednostkę Marsylską, po mikromieszkania w Nowym Jorku, od hoteli robotniczych przez akademiki po Airbnb, od kooperatyw przez spółdzielnie mieszkaniowe do cohousingu – sposobów zamieszkania jest znacznie więcej niż dom na przedmieściach i apartament na kredyt. Najciekawsze idee mieszkaniowe od początku związane są z systemami polityki mieszkaniowej. Dostępne budownictwo mieszkaniowe to zagadnienie ważne nie tylko dla polityków i architektów, nie jest skierowane tylko do osób najuboższych, a polityka mieszkaniowa nie polega na rozdawnictwie i dysponuje wieloma pozafinansowymi narzędziami. Najwyższy czas zmienić sposób rozmowy o mieszkalnictwie".
dr inż. arch. Agata Twardoch, fragment wstępu
"Dyskusja o kwestii mieszkaniowej − wobec powszechnego problemu ilości, jakości i dostępności mieszkań w obliczu zmieniających się stylów życia, modeli zamieszkiwania i struktury gospodarstw domowych − wymaga dziś „przewietrzenia” poglądów i wyznaczenia nowych horyzontów. Publikacja jest lekturą obowiązkową dla osób zawodowo zajmujących się mieszkalnictwem. Można się z nią nie zgadzać, ale nie można jej nie znać – wnosi ożywczy, merytoryczny głos, podający w wątpliwość utarte poglądy i schematy myślowe".
dr hab. inż. arch. Robert Idem, fragment recenzji
O autorce: dr inż. arch. Agata Twardoch – architektka i urbanistka związana z Wydziałem Architektury Politechniki Śląskiej, członkini Towarzystwa Urbanistów Polskich. Współprowadzi pracownię projektową 44STO. Zajmuje się dostępnym budownictwem mieszkaniowym i alternatywnymi formami zamieszkania, prowadzi badania naukowe, otwarte wykłady popularyzatorskie i warsztaty projektowe. Pisze do czasopism branżowych. Projektuje przestrzenie publiczne, architekturę i wnętrza. Promotorka kooperatyw mieszkaniowych, cohousingu i idei prawa do mieszkania.
Zakulisowa opowieść o bohaterach kina akcji, którzy rządzili Hollywood w latach 80. i 90., oraz legendarnych filmach ― od Szklanej pułapki po Terminatora ― które uczyniły z nich gwiazdy.
Ta szalenie wciągająca podróż przez złotą erę kina akcji przedstawia pełną wybuchów relację Sylvestra Stallone’a i Arnolda Schwarzeneggera, od wrogości do przyjaźni na tle Ameryki Reagana i zimnej wojny. Ujawnia fascynujące, nieznane historie barwnych postaci, które pojawiły się po nich ― kopiących wysoko Chucka Norrisa i Jackiego Chana, gniewnych twardzieli Dolpha Lundgrena i Stevena Seagala oraz cichych awanturników Jean-Claude’a Van Damme’a i Bruce’a Willisa ― i stanowi kronikę powstania mitu niezwyciężonego bohatera akcji, który używał mięśni, sztuk walki lub broni, aby uratować świat. A także wyjaśnia, dlaczego po latach 90., pełnych chwały tych macho ― i wizji męskości, którą celebrowali ― zaczął on zanikać.
Bohaterowie ostatniej akcji, książka opierająca się na szczerych wywiadach z samymi gwiazdami kina akcji, a także ich współpracownikami, przyjaciółmi i wrogami, to bezkompromisowa relacja z okresu w historii Hollywood, kiedy zasięg sławy tych herosów, jak i poziom chaosu, jaki wywołali na ekranie i poza nim, nie miały granic.
O autorze:
Nick de Semlyen jest redaktorem Empire, największego na świecie magazynu filmowego. Jako dziennikarz filmowy pisał także dla Rolling Stone i Time Out. Organizował zjazdy obsady takich filmów, jak Zabójcza Broń, Goonies i Gremliny, był wożony po Szanghaju z dużą prędkością przez Jackiego Chana, odwiedził dom Jacka Nicholsona i przeprowadził wywiady ze wszystkimi, od Roberta De Niro po Davida Lyncha. Można go zobaczyć na ekranie przez dwie sekundy w filmie Jurassic World, gdy ochlapuje go wodny dinozaur.
Opinie o Bohaterach ostatniej akcji:
“Żywa celebracja gwiazd kina akcji lat 80. ― Slya, Arniego i “mięśni z Brukseli” ― The Times
“Napędzana testosteronem oda do filmów akcji. Ma moc” ― Publishers Weekly
“Radosne święto kina akcji lat 80.” ― Telegraph
“Porywający, pełen anegdot hołd dla czasów kawalerii” ― Literary Review
“List miłosny Nicka de Semlyena do kina akcji z lat 80. i 90. jest jak te filmy: ma szybkie tempo, jest dowcipny i nieskrępowanie zabawny. Jego badania są skrupulatne, a analiza nienaganna, ale doskonale rozumie też, dlaczego te filmy były takie, jakie były: ponieważ dawały frajdę. I dokładnie tak samo jest z Bohaterami ostatniej akcji“ ― Jason Bailey, autor Fun City Cinema: New York City and the Movies That Made It
Książka Laury Kochel jest ważnym głosem w dyskusji nad przyszłością planowania krajobrazu miast. Wnikliwa, wieloaspektowa analiza dobrych praktyk na przykładzie systemu planowania i projektowania krajobrazu Berlina w kontekście walorów przyrodniczych, ale przede wszystkim wizerunku miasta może zainspirować podobne działania w Polsce. Autorka wykazała się dociekliwością i pasją w przeprowadzanych badaniach, co zaprocentowało klarownym i logicznym wywodem.
dr hab. inż. arch. Irena Niedźwiecka-Filipiak, prof. Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu
Laura Kochel podejmuje temat planowania krajobrazu jako kluczowego elementu zrównoważonej urbanizacji. Analizuje opracowania planistyczne dotyczące ochrony i kształtowania krajobrazu Berlina. (…) Praca jest niezwykle aktualna i potrzebna, dotyka zagadnień związanych z jakością życia w miastach.
prof. dr hab. inż. arch. Agata Zachariasz, Politechnika Krakowska
"Młody człowieku, skąd pan tyle rzeczy wie o kobiecie?" - pytała Młynarskiego Kalina Jędrusik. Nikt nie był równie jak on wrażliwy na drgnienia kobiecej duszy. Kilkoma słowami potrafił nakreślić całą gamę emocji i doświadczeń: ambiwalencję romantycznych relacji, prozę i ciężar codziennego życia, żal starszej kobiety. Jego twórczość zaludniają wyraziste, sugestywne bohaterki: panna Krysia z turnusu trzeciego, prześliczna wiolonczelistka czy Mariola, w której temacie nie ma jasności.Wojciech Młynarski napisał 12 godzin z życia kobiety, a z herstorii jego tekstów Joanna Nojszewska przepytuje dwanaście artystek, które z nim współpracowały: Ewę Bem, Danutę Błażejczyk, Stanisławę Celińską, Małgorzatę Kożuchowską, Halinę Kunicką, Joannę Kurowską, Alicję Majewską, Joannę Szczepkowską, Joannę Trzepiecińską, Ewę Wiśniewską, Magdalenę Zawadzką i Katarzynę Żak. W ich wspomnieniach o Młynarskim znajdziemy szeroką paletę uczuć: szacunek, podziw, współczucie, tęsknotę, czułość, wdzięczność. To zapis rozwijających współprac i pięknych przyjaźni.Kobiety, które śpiewały Młynarskiego to wzruszający portret twórcy, który odcisnął ślad na życiu wielu osób, iskrzący się od anegdot portret życia artystycznego w czasach PRL-u, ale przede wszystkim hołd dla genialnych, wciąż żywych tekstów mistrza, które na stałe zadomowiły się w języku.
In Designing Brands, the Creative Voyage team provides a backstage view into eight studios who produce some of the world’s most captivating visual identities. Alongside these independent agencies’ greatest projects, the book features in-depth conversations with their leaders and collaborators. This select group of industry experts shares intimate details about their processes and the art of creating with rationality, thoughtfulness, and intuition.
Designing Brands is split into chapters—discovery, direction, typography, illustration, photography, design, digital, and physical—based on the essential elements of this creative practice. But at its heart, the book is about community and the designers, strategists, animators, illustrators, stylists, photographers, and tastemakers who combine forces to bring brand universes to life.
This stunningly illustrated book takes readers on a journey through the history of Italian automotive design, showcasing some of the most iconic and beloved models from the 1920s to the early 2000s.
Delving deep into the craftsmanship and artistry of vintage automobiles, this book explores how Italian car design has been at the center of technology, culture,and creativity—and how Italian designers like Pininfarina, Zagato, Bertone, Giugiaro, Gandini, and Ghia have influenced international car designs and brands.
With striking archival and contemporary images, The Italians – Beautiful Machines reveals the fascinating stories behind some of the most famous cars from Italy and what makes them so desirable. This book uses the lens of automotive design to chart the evolution of culture over the last 100 years. The Italians – Beautiful Machines is an impactful celebration of Italian car design and its lasting influence on design and culture.
O alkoholu w dziejach polskiej kultury można pisać bez końca. Wódka oraz inne trunki zawsze były obecne w życiu artystów i tak już chyba zostanie. To kwestia pewnej wrażliwości, sposobu życia. Zapewne nie bez powodu związki rodzinne artystów z reguły należały do wyjątkowo skomplikowanych, a życie pod jednym dachem z geniuszem nigdy nie było łatwe. Inna sprawa, że pikantne historie z życia prywatnego zawsze pobudzały ciekawość, stając się tematem licznych plotek w biurach i kawiarniach. Do niedawna nie było przecież tabloidów.
Nie lada problem dla badaczy stanowią dzieci występujące w charakterze biografów swoich rodziców. Co prawda posiadają one materiały, do których inni nie mają dostępu, jednak bardzo często dokonują ich cenzury. Rekordy na tym polu pobił Władysław Mickiewicz, który większość życia poświęcił na tropienie i niszczenie dokumentów przedstawiających ojca w złym świetle. W efekcie dzisiejsi badacze biografii wieszcza zamieniają się w detektywów, a rekonstrukcja życia Adama Mickiewicza przypomina pracę specjalistów od kryminalistyki.
Kira Gałczyńska nie niszczyła wprawdzie dokumentów, ale z premedytacją pomijała lub naginała fakty z życia Konstantego Ildefonsa. Jako córka miała do tego prawo, natomiast jako badaczka – nie. A przecież Gałczyński opisany bez żadnej cenzury może tylko zyskać, bo zostaje ukazany w pełni swojego człowieczeństwa. Dotyczy to również jego największych ekscesów alkoholowych. Równie barwnej postaci próżno by szukać w dziejach naszej literatury, z czego już jego współcześni zdawali sobie sprawę.
? Poszedł „spać trzeźwo, a wstanie pijany”. Jan Kochanowski
? Romantyczne upojenia filomatów
? Król życia na wielu fortepianach. Artur Rubinstein
? Alkoholowe (i nie tylko) demony Stanisława Przybyszewskiego
? Wóda leje się strumieniem. Strumieniem zwanym Skamander
? Konstanty Ildefons Gałczyński. Dekadencja na wesoło.
? Wielka improwizacja w barze dla woźniców. Stefan Jaracz i jego szewskie pasje
? W tłumie alkoholików za życia i na upiornym pogrzebie. Ireneusz Iredyński.
? Wódka, kobiety i...poezja. (W dowolnej kolejności). Stanisław Grochowiak
W dwudziestoleciu międzywojennym sławna była paryska galeria sztuki „Au Sacre du Printemps”, w której wystawiali swoje dzieła między innymi Pablo Picasso, surrealiści, Kiki z Montparnassu, a spośród wybitnych fotografów André Kertész i Berenice Abbott. Tam także odbywały się odczyty i spotkania literackie, podczas których występował Filippo Marinetti, „papież futuryzmu”. Właścicielem galerii był Jan Śliwiński vel Hans Effenberger (1884–1950), zasłużona a mało znana postać z historii kultury minionego wieku. A przecież promocja nowoczesnej sztuki, muzyki i literatury nie była jedyną domeną jego działalności. Miał w swej historii życia epizod w Legionach Polskich, prowadził kabaret w Instytucie Propagandy Sztuki w Warszawie oraz popularyzował polskie dziedzictwo kulturowe podczas pobytu na Wyspach Brytyjskich w okresie drugiej wojny i krótko po niej. Wędrowanie śladami bohatera tej biografii może być interesującym doświadczeniem dla każdego, kto chciałby poznać życie niebanalnego człowieka i jego czasy, zamykające się prawie w całości w pierwszej połowie XX wieku. Jan Śliwiński należał do „pokolenia trzech epok”: na każdej z nich odcisnął swoje indywidualne piętno jako krytyk i bibliofil, kompozytor i śpiewak, literat i tłumacz oraz mecenas artystów i animator imprez kulturalnych.
Ze Wstępu
Bohater tej książki to Europejczyk i Polak o skomplikowanych losach, rozległej własnej aktywności twórczej, a jednocześnie wpływający na aktywność innych artystów: muzyków, śpiewaków, malarzy, poetów. Napisałem Europejczyk, bo życie i rozległa aktywność Jana Śliwińskiego-Effenbergera przebiegała we Wiedniu, Pradze, Berlinie, Paryżu, Londynie, Warszawie. Napisałem Polak, bo gdy bohater tej psychobiografii odkrywa w sobie polski rodowód, wstępuje do Legionów i walczy z bolszewikami.
Z recenzji prof. dra hab. Czesława S. Nosala
Tom zawiera wiele cennych prac, które łączy nie tylko umiejętność wnikliwego obserwowania fenomenu ludowości z różnych punktów widzenia i z różnych perspektyw, ale także potrzeba opisania przejawów specyficznej obecności dziedzictwa ludowego w języku, kulturze, literaturze, sztuce plastycznej, muzyce. Ludowość, ciągle będąca źródłem inspiracji o sporym potencjale, jest również chętnie wykorzystywana jako narzędzie perswazji i manipulacji. Może to prowadzić do jej nadużywania (zwłaszcza propagandowego), dlatego warto zastanowić się nad współczesnym rozumieniem i funkcjonowaniem tego, co z ludowością obecnie kojarzymy. Publikacja ma dużą wartość dokumen-tacyjną. Polecam ją czytelnikom zainteresowanym kulturą ludową i jej rolą w kształtowaniu tożsamości narodowej. dr hab. Marzena Marczewska, prof. UJKUniwersytet Jana Kochanowskiego w Kielcach Wiele z działań mających na celu emancypację warstw ludowych skupia się na co najmniej symbolicznym przełamaniu tradycyjnych struktur władzy służących podporządkowaniu określonych grup. Ludowość ma jednak również inne aspekty, związane nie tylko z przemocą i dominacją, lecz z całą gamą codziennych zachowań. Ujawnia się ona w różnego typu tekstach, w tym tekstach kultury, w systemie języka czy danych przyjęzykowych. Pozwalają one na zrekonstruowanie obrazu świata ludu, różnych punktów widzenia, które przyjmowali i przyjmują członkowie klas ludowych, ale także tych punktów widzenia, z których lud postrzegali inni. W niniejszym tomie zgromadziliśmy artykuły, których autorzy podjęli się sprawdzenia, jak ludowość ujawnia się m.in. w języku, kulturze, literaturze, sztuce czy muzyce. Oczywiście, jest to jedynie wycinek z bogactwa możliwości analitycznych, mamy jednak nadzieję, że zawarte w tej publikacji spostrzeżenia staną się przyczynkiem do dalszej owocnej dyskusji nad tytułową tematyką. Ze Wstępu
Pałace możnych, średniowieczne zamki, świątynie buddyjskie, chramy shintō i kryte strzechą wiejskie chaty – tradycyjna japońska architektura budzi zachwyt zarówno samych Japończyków, jak i turystów. Jednak aby w pełni docenić jej piękno, warto poznać jej tajniki: założenia planistyczne, rozwiązania zapewniające trwałość na terenach aktywnych sejsmicznie, historię i obce wpływy (głównie chińskie) oraz rzecz jasna symbolikę.
Ten wszechstronny, bogato ilustrowany przewodnik obejmuje takie tematy, jak:
• ewolucja japońskiej architektury od neolitycznycyh ziemianek po obiekty wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO;
• charakterystyka, style i nieodzowne elementy tradycyjnej japońskiej architektury;
• relacja z naturą i planowanie ogrodów;
• japońska architektura sakralna i jej odmiany;
• najstarsze japońskie zabytki i względność ich datowania;
• wpływy tradycji na współczesnych architektów japońskich.
Master more than 80 drawing techniques with step-by-step workshops and advice from professional artists
Kickstart your creativity and create a masterpiece with step-by-step workshops and advice from professional artists.
Whether you want to try your hand at drawing for the first time or fine-tune your artistic skills, Artist's Drawing Techniques is for you. Learn how to work with charcoal, pen, and pastels and discover everything you need to know about tone, colour, texture, line-work, and composition with detailed advice for beginner, intermediate, and advanced artists.
Fully illustrated, step-by-step workshops from professional artists guide you through more than 80 drawing techniques including cross-hatching, stippling, blending, and masking. All techniques are accompanied by inspiring exercises and projects to try at home to help you develop your skills, discover your own style, and grow as an artist.
Master every aspect of drawing with this essential guide, from choosing a subject to mounting your first piece. Whatever your level of expertise, you can learn to draw with confidence - and perhaps create a masterpiece (or two) along the way.
Wybitne i podziwiane, ale też nieodkryte i zapomniane. Artystki, których życiorysy i twórczość opowiadają historię polskiej sztuki na nowo.
Dzieła kobiet – również w Polsce – stanowią zaledwie ułamek zbiorów najważniejszych muzeów, tymczasem kobiety, tak jak mężczyźni, zajmują się sztuką co najmniej od antyku. Jednak dostęp do edukacji artystycznej wywalczyły dopiero pod koniec XIX wieku. Ile talentów i dzieł zostało pominiętych!
Sylwia Zientek odważyła się na eksperyment: odsunęła na chwilę mężczyzn, malarzy i rzeźbiarzy, żeby odkryć przed nami zaskakującą kobiecą linię w polskiej sztuce. Okazało się, że więcej w niej czułych obserwacji, emocji, życia niż martyrologii, patosu i sumiastych wąsów. „Tylko one” nie są próbą stworzenia nowego kanonu, ale opisem barwnych życiorysów twórczyń, ich wrażliwości i niebanalnego dorobku. To również książka pionierska – pisarka na nowo opowiada losy kobiecych gwiazd polskiej sztuki: Magdaleny Abakanowicz, Zofii Stryjeńskiej czy Aliny Szapocznikow, ale też przybliża sylwetki artystek nieznanych i niesłusznie zapomnianych: Anny Rajeckiej, Estery Karp, Zofii Piramowicz czy Zofii Szymanowskiej (jako malarki). Zawiera też nigdzie wcześniej niepokazywane reprodukcje obrazów z prywatnych kolekcji.
Nie da się powiedzieć niczego innego o tej książce niż to, że jest rewelacyjna. Sylwia Zientek przeszukuje dla nas archiwa, odwiedza muzea, analizuje, pyta. Jest bezlitosna w tropieniu faktów i czuła w ich opisywaniu. Ta książka jest jak spacer, z którego nie chce się wracać.
Angelika Kuźniak
Sylwia Zientek: autorka książek biograficznych („Polki na Montparnassie”, „Lunia i Modigliani”), powieści historycznych (cykl „Hotel Varsovie”, „Kolonia Marusia”) oraz tekstów poświęconych malarstwu i życiu artystów. Pasjonatka sztuki, poszukiwaczka śladów nieznanych artystek, wielbicielka Warszawy i Paryża, znawczyni kultury francuskiej. Kolekcjonuje razem z mężem obrazy polskich malarek i malarzy z kręgu École de Paris. Przez większość życia związana z Warszawą, obecnie mieszka z rodziną w Luksemburgu.
Wrocławskie Pola Elizejskie — tak można określić Kaiser Wilhelmstraße — dzisiejszą ulicę Powstańców Śląskich. Przy alei „szerokiej i pięknej z wytwornymi budowlami”, w otoczeniu „bujnej zieleni”, planowano na początku XX wieku wybudować pierwsze wrocławskie osiedle w stylu deweloperskim – Wilhelmstadt. Niestety histeryczna obrona Festung Breslau w 1945 roku oraz rabunkowa powojenna gospodarka doprowadziły do całkowitego zniszczenia tej części miasta.
Dopiero od lat siedemdziesiątych XX wieku „dzikie pola” zaczęto zabudowywać blokami. Wzniesiono nieistniejący już Poltegor, hotel „Wrocław” i galeriowce, nadając ulicy nowy charakter. Równocześnie rodziły się projekty i wizje zabudowy przyszłego Centrum Południowego miasta. A na początku XXI wieku perspektywę południa Wrocławia zdominował Sky Tower. Dziś nie ma już śladu po pustych placach – teren wypełniają biurowce i ekskluzywna zabudowa mieszkaniowo-usługowa.
Czyj sen Wrocław śni prowadzi czytelnika przez 150 lat historii niegdyś najbardziej reprezentacyjnej alei w mieście. Publikacja zawiera dziesiątki przedwojennych planów dzielnicy i nieistniejących kamienic, uzupełnionych archiwalnymi fotografiami oraz pocztówkami. Historię ulicy dopełniają niezrealizowane projekty powojenne, wizje konkursowe i makiety zabudowy Centrum Południowego. Całość wieńczy koncepcja wystawy przedstawiającej dzieje tego wyjątkowego kwartału Wrocławia i wkładka z rekonstrukcją zabudowy pierzei Kaiser Wilhelmstraße nr 45–119.
W świecie mediów już nic nie jest takie samo jak kiedyś. Internet skutecznie złamał dotychczasowy ład medialny, tworząc zarazem demokratyczną, obywatelską rewolucję w przepływie informacji. Przejście z druku na cyfrę stworzyło nową architekturę komunikacji i mediów.
Autorzy prezentowanej książki Nowe spojrzenie na fotograficzne gatunki dziennikarskie. Teoria • Analiza • Interpretacja badają jak w tej nowej architekturze komunikacji i mediów zmienił się paradygmat fotografii dziennikarskiej i fotograficznych gatunków dziennikarskich, ich granic i cech dystynktywnych, nowego rodzaju fotodziennikarstwa, który zdemokratyzował i złamał dotychczasowy monopol zawodowego fotoreportera.
Fragment recenzji prof. dr. hab. Tadeusza Kononiuka, Uniwersytet Warszawski
In his essay-manifesto of 1999, Zenon Fajfer defined liberature – a literary genre encompassing works whose authors intentionally design the shape of the book, so that it matches their textual message. Extending beyond the growing literary research on liberature, this book presents the theatrical contexts of the genre. Grounded in original archival research, it discusses the theatre practice of Zenon Fajfer and Katarzyna Bazarnik (Zenkasi), as well as the post-war British avant-garde author, B.S. Johnson, whom they see as a liberatic author avant la lettre. Tracking the connections between their work in different media, the monograph considers how their theatrical experience may be related to the invention of unconventional aesthetic solutions in literature. “Encounters in Theatre and Liberature is an important and valuable contribution.” From the review by Prof. Dariusz Kosiński, Jagiellonian University “This […] book is original, challenging, thoroughly researched and fully deserves to be published.” From the review by Prof. Vanessa Guignery, École Normale Supérieure de Lyon Katarzyna Biela is a research and teaching assistant at the Institute of English Studies of the Jagiellonian University in Kraków. This is her debut scholarly monograph, resulting from research as part of the Diamond Grant entitled “B.S. Johnson and Liberature.”
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
