W tej strefie zapraszamy czytelników tak zwane artystyczne dusze po książki z kategorii Sztuka. Polecamy szereg publikacji o sztuce i jej historii,ciekawostki i portfolia artystów, eseje, albumy, książki o malarstwie, rzeźbiarstwie, architekturze oraz histoii fotografii. Biografie ciekawych artystów, książki i powieści przedstawiające fascynujące losy malarzy i osób uwiecznianych na obrazach. W tym dziale tylko ksiązki ze sztuka w tle.
Wydanie uzupełnione do 2023 roku. Kolejne dwa tomy ukażą się w przyszłym roku. NAJWIĘKSZA I NAJOSTRZEJSZA ENCYKLOPEDIA SZWEDZKIEGO HARD ROCKA I HEAVY METALU! Znajdziesz tu informacje na temat ponad 3700 zespołów, od najlżejszego AOR po najcięższy black metal i wszystko, co mieści się pomiędzy, począwszy od 1970 roku. Szczegółowe biografie, dyskografie, składy zespołów, miejsca pochodzenia, indeks geograficzny oraz indeks członków, obejmujący prawie 12000 nazwisk. Wszystko to zwieńczone nigdy wcześniej nie opublikowanymi zdjęciami i ponad 5000 okładkami płyt. Zawiera również przewodnik po cenach w przypadku najrzadszych i najbardziej kolekcjonerskich płyt. Hard Rock Heavy Metal Death Metal AOR Black Metal FM Rock Rock Stadionowy Sludge Melodic Hard Rock Sleaze Glam Metal Heavy Rock Hard Rock z lat siedemdziesiątych Stoner Drone Doom NWOBHM NWOSHM Metal Neoklasyczny Power Metal Speed Metal Thrash Metal Bay Area Thrash Metal Progresywny Rock Progresywny Rock Symfoniczny Goth Metal Operowy Melodyjny Death Metal Progresywny Death Metal Symfoniczny Death Metal Symfoniczny Black Metal Gothenburg Sound Oldschoolowy Death Oldschoolowy Black Metal Death & Roll Funk Metal Folk Metal Viking Metal Deathgrind Goregrind Metal Industrialny Blues Rock Southern Rock Grunge Metal Gitarowi Wymiatacze Metal Alternatywny Post grunge Metalcore Nu-metal Rap Metal Post Metal Biografie Dyskografie Informacje o członkach Miejsca pochodzenia Zdjęcia zespołów Okładki Indeks nazwisk Indeks miejscowości Opis stylów muzycznych Informacje o cenach Zespoły kompilacyjne Zespoły poboczne Ciekawostki
Wyjątkowy album przedstawiający twórczość amerykańskiego artysty wizualnego Alexa Greya. Grey jest znany ze swoich obrazów o tematyce duchowej, które łączą w sobie elementy religii, mitologii i psychodelii.Książka zawiera ponad 50 reprodukcji prac Greya, w tym jego słynne cykle "SacredMirrors" i "CosmicChrist". Obrazy te przedstawiają ludzkie ciało jako święte miejsce, w którym przenikają się energia duchowa i fizyczna. Grey wykorzystuje w swoich pracach żywe, intensywne kolory i symbolikę, aby stworzyć wizualne doświadczenie, które stymuluje umysł i ducha."Święte zwierciadła" to nie tylko album poświęcony sztuce, ale także przewodnik po duchowości. Grey wierzy, że twórczość może być narzędziem do samopoznania i pogłębienia świadomości. Jego prace mają inspirować ludzi do poszukiwania wyższego sensu życia.Książka jest skierowana do wszystkich zainteresowanych sztuką, duchowością lub po prostu szukających inspiracji. To piękne i pouczające dzieło, które może zmienić sposób, w jaki postrzegamy siebie i otaczający nas świat.
Zofia Stryjeńska (1891-01976) należy do grana najpopularniejszych artystów okresu międzywojennego w Polsce. Uprawiała głównie malarstwo sztalugowe oraz na dużych płótnach, ale zajmowała się także grafiką, ilustracją książkową, projektowaniem tkanin, plakatów i zabawek. Za swoją twórczość była wielokrotnie nagradzana i wyróżniana. Autorka nawiązującego do polskiej tradycji cyklu panneaux, przedstawiającego "Rok obrzędowy w Polsce" oraz cyklu "Młoda wieś polska", będącego pochwałą urody wiejskiego życia i młodości. Popularnością cieszyły się także niezwykle barwne, pełne ludowych motywów i ornamentów takie dzieła Stryjeńskiej, jak: "Tańce polskie", "Pascha. Pieśni o Zmartwychwstaniu Pańskim" czy "Obrzędy polskie".Album pokazuje wspaniałą twórczość Zofii Stryjeńskiej z wyróżniającą ją dynamiką ujęć, wielobarwnością, zrytmizowaniem i dekoracyjnością elementów. Autorem wstępu do albumu jest - znawca twórczości Zofii Stryjeńskiej - Światosław Lenartowicz, natomiast za projekt graficzny odpowiada prof. Lech Majewski.
Symbol muzyki rockowej – która bez niego być może w ogóle by nie powstała w formie, jaką dziś znamy. Charyzmatyczny gitarzysta, który pomógł wymyślić zarówno styl muzyczny, jak i styl bycia na scenie… i obu tych rzeczy dokonał właściwie od niechcenia. Filar legendarnych Rolling Stonesów, od ponad pół wieku dbający o odpowiedni poziom rockowego pazura, szczerości i charyzmy w największym i najdłużej funkcjonującym rock’n’rollowym cyrku na świecie. Człowiek, o którym od kilku dekad krążą najbardziej szalone pogłoski… i jakimś cudem większość z nich okazuje się prawdą. Wznowienie fascynującej książki, którą wystarczyło nazwać ŻYCIE – bo jej treść mówi sama za siebie! Przez pół wieku zachowywał się jak prawdziwy rockman – mówił i robił, co chciał, nie stronił od kobiet i niszczących nałogów. Mimo to osiągnął niebywały sukces. Wspólnie z członkami zespołu Richards stworzył riffy, teksty i melodie, które podbiły świat. W końcu sam zdecydował się przedstawić historię swojego życia w oku cyklonu – bezpretensjonalnie, szczerze i na luzie. Ach, co to było za życie! Graniczące z obsesją słuchanie płyt Chucka Berry’ego i Muddy’ego Watersa, gdy dorastał w hrabstwie Kent. Nauka gry na gitarze i założenie zespołu z Mickiem Jaggerem i Brianem Jonesem. Pierwsze sukcesy Rolling Stonesów jako kapeli „niegrzecznych chłopaków”. Nalot brygady antynarkotykowej na dom w Redlands i późniejsza seria konfrontacji z wkurzonym establishmentem, które na zawsze przypieczętowały jego wizerunek wyjętego spod prawa bohatera zwykłych ludzi. Skomponowanie nieśmiertelnych riffów do takich utworów, jak „Jumpin’ Jack Flash”, „Honky Tonk Women” i „Start Me Up”. Miłość do Anity Pallenberg i przedwczesne pożegnanie z tragicznie zmarłym Brianem Jonesem. Ucieczka przed podatkami do Francji, szalone trasy koncertowe po Stanach Zjednoczonych, rosnąca sława, a wraz z nią poczucie alienacji i nałogi. Związek i małżeństwo z Patti Hansen. Kłótnie i pojednania z Mickiem Jaggerem. Rodzina, solowe albumy, liczne kontrowersje i niekończące się uwielbienie fanów. Po prostu życie. Życie, które stało się rockowym mitem. Szczery i bezpretensjonalny raport z samego epicentrum rodzącej się kontrkultury. Dynamiczny portret epoki, w której dorastał rock’n’roll, ukazujący, jak ta muzyka – niczym tsunami – przetoczyła się nad całym światem. „The New York Times” Podróż w oparach używek przez życie człowieka, który poznał wszelkie przyjemności, nie odmawiał sobie niczego i tylko raz na jakiś czas musiał za to odpokutować. „The New Yorker” Jedna z najlepszych rockowych autobiografii, jakie powstały. „Rolling Stone” Richards nie tylko potrafi pisać najlepsze melodie – ma też w zanadrzu najlepsze historie do opowiedzenia. „Entertainment Weekly”
Zdzisław Beksiński był twórcą, który całe swoje życie podporządkował pracy artystycznej, nie ograniczając się przy tym wyłącznie do sztuk plastycznych. Sztuka była jego "formą egzystencji". Książka stanowi propozycję odmiennego, od dotychczasowych, spojrzenia na tę, przenikniętą trwogą istnienia, twórczość. W obsesyjny sposób krąży ona wokół kwestii zajmujących egzystencjalistów XX wieku - lęku, rozpaczy, śmierci, przemijania, poszukiwania sensu istnienia. To próba ujęcia w perspektywie filozofii egzystencjalnej bogatego dorobku plastycznego Zdzisława Beksińskiego - artysty, którego twórczość stanowi interesujące zjawisko w przestrzeni polskiej sztuki współczesnej. Niewątpliwie jest to sztuka autonomiczna, która - pomimo nieustannych przekształceń i przemian formalnych - w warstwie treściowej pozostaje jednorodna i spójna. Od początku do końca będąc głęboko tożsamą z autorem, emanując specyficzną atmosferą i nastrojem, nieustannie mówi o tym, co najgłębiej ukryte - samotności, cierpieniu, lęku przed śmiercią jednostki uwikłanej w dramatyczną sytuację ludzkiej egzystencji.
Nowy minialbum w serii poświęconej najwybitniejszym polskim rzeźbiarzom przedstawia twórczość Władysława Hasiora (1928-1999), uznanego i niezwykle wszechstronnego artysty związanego z Podhalem. Uważany był za prekursora pop-artu i asamblażu, ponieważ jego prace powstawały na styku różnych gatunków sztuki: malarstwa, rzeźby i rzemiosła. Skonstruowane z rozmaitych przedmiotów dzieła Hasiora, pełne ekspresji i symboli oraz łączące w sobie równocześnie tradycjonalizm i nowoczesność, zawsze budziły skrajne emocje. Minialbum będzie liczył niemal 60 fotografii z najciekawszymi realizacjami artysty.
Język obrazów filmowych nazywany bywa często językiem uniwersalnym, co implikuje, że powinien być zrozumiały dla wszystkich. Jednakże podczas przygotowania nowej wersji językowej w procesie tłumaczenia nierzadko okazuje się, że istotne są nie tylko informacje zawarte w warstwie wizualnej, ale również te, które mają podłoże kulturowe. Trudno nie zgodzić się tutaj z konstatacją Marka Hendrykowskiego, który zauważa, że[] komunikat filmowy realizuje zazwyczaj dwa wewnętrznie sprzeczne dążenia, a mianowicie zmierza ku osiągnięciu jak najpełniejszej uniwersalnej zrozumiałości i równocześnie dąży do zachowania maksimum cech swoistych. W procesie filmowego komunikowania uczestniczą więc każdorazowo dwa przeciwstawne kierunki dążeń: wektor powszechnej czytelności i wektor swoistej czytelności przekazu.Z tego z kolei wynika, że badanie przekładów filmowych wymaga uwzględnienia zarówno aspektów językowych, jak i kulturowych w obu konfrontowanych przestrzeniach, w jakich dzieła te funkcjonują, szczególnie zaś w nowym kontekście odbiorczym.Niniejsza rozprawa poświęcona jest problemom tłumaczenia wybranych polskich filmów na język rosyjski. Pokrewieństwo języków, w obrębie których prowadzone są badania, a więc polskiego i rosyjskiego, może, z jednej strony, ułatwiać odbiór filmu, z drugiej zaś powoduje problemy charakterystyczne jedynie dla tej pary językowej.Przekłady filmowe, które były przedmiotem analizy, zostały wykonane za pomocą różnych technik tłumaczenia audiowizualnego z uwzględnieniem ich możliwości i ograniczeń. W rozprawie skoncentrowałam się przede wszystkim na tych zjawiskach występujących w dialogach filmowych, które mogą powodować problemy tłumaczeniowe. Są one zwykle spowodowane różnicami systemowymi między konfrontowanymi językami lub też mocnym zakorzenieniem opisywanych zjawisk w kulturze wyjściowej.Wybrany materiał egzemplifikacyjny obejmuje polskie filmy o tematyce wojennej z lat siedemdziesiątych, a także produkcje bardziej współczesne. Przy doborze filmów do analizy kierowałam się przede wszystkim ich popularnością i dostępnością na rynku rosyjskim. Najważniejszym jednak kryterium było mocne osadzenie wybranych produkcji w kulturze polskiej, a także fakt, że zostały one przetłumaczone na język rosyjski w sposób profesjonalny.
Miasta od tysięcy lat nie potrafimy wyobrazić sobie bez nich życia. Są odzwierciedleniem osiągnięć cywilizacyjnych. Zdarza nam się jednak, że na nie narzekamy, bo męczą nas tłok, spaliny i nieznośny hałas. Życie w aglomeracjach ma swoje wady i zalety, ale mimo wszystko są miasta, które uwielbiamy. Marzymy, żeby móc je poznać lub do nich wrócić. Książka Cuda Świata. Najpiękniejsze miasta prezentuje kilkadziesiąt metropolii z sześciu kontynentów. Wyjątkowym zdjęciom towarzyszy rys historyczny, ciekawostki oraz informacje o najbardziej urokliwych zakątkach danego miejsca.
Jerzy Nowosielski - wybitny malarz i rysownik. Od wczesnych lat zafascynowany był rytem bizantyjskim, dlatego w wielu jego dziełach można podziwiać wpływ technik ikonopisarskich. Był autorem setek obrazów, grafik, rysunków, a także polichromii cerkiewnych i kościelnych. Artysta operował szerokim wachlarzem tematycznym, począwszy od tematyki sakralnej na scenach obyczajowych i abstrakcyjnych kończąc. Autor nowej kategorii malarskiej - "ikony świeckiej". Do jego najsłynniejszych dzieł należą: Bitwa o Addis Abebę (1947), Pływaczki (1953), Wiolonczelista (1958), Tajemnica narzeczonych (1962), Villa dei Misteri (1975), Dziewczyny na statku (1981),Plaża tybetańska (1983).
Art branding 2 Światło na sztukę! Igor Gałązkiewicz napisał książkę poświęconą sztuce. To ją stawia na pierwszym miejscu i daje jej różne zadania: technologii, strategii, a nawet opakowania. Celebryty, marki, kleju dla społeczności. Raz to sztuka pozostająca w dobrej kondycji, innym razem taka, która ledwo zipie. Zawsze jednak jest ona wyrazicielką ludzkich potrzeb. A ludzie, w przeciwieństwie do rekwizytów, scenografii i atrybutów czasów, w jakich żyją, pozostają niezmienni. I dlatego, nawet jeśli wyrażają jakieś teoretycznie nowe potrzeby, w rzeczywistości kryją się pod tym stare potrzeby pierwotne, podstawowe. Wyszedłszy od takich założeń, autor przygląda się współczesnej sztuce, a także jej przełożeniu na branding i marketing. Potrzeba artyfikacji produkcji masowej, presja bycia kreatywnym i wyrażania się poprzez rzeczy o oryginalnych, zaskakujących formach skutkują tym, że otrzymujemy wyjątkowe produkty, usługi i angażujące marki. Art branding, bazujący na mądrej, twórczej i efektywnej relacji sztuki i biznesu, stał się bardzo ciekawą formą komunikacji. I na tyle powszechną, by warto było zagłębić się w ten świat.
Niniejsza książka mówi o swoistym abstrahowaniu rzeczywistości, o dematerializacji sztuki, o ujmowaniu zarówno obrazów, jak i kultury za pomocą kategorii analitycznych, poprzez formy przeżywania świata, dzięki uruchomieniu cielesności, tworzeniu przedmiotów nieużytecznych, a także poszukiwaniu zaskakujących symetrii. Wojciech Bałus - ur. 1961, historyk sztuki; studiował też filozofię. Profesor w Instytucie Historii Sztuki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Zajmuje się teorią i historią sztuki XIX-XXI wieku, związkami sztuki z filozofią, antropologią kulturową i literaturoznawstwem. W ramach międzynarodowej organizacji Corpus Vitrearum prowadzi badania nad polską sztuką witrażową XIX i XX wieku i pełni funkcję Przewodniczącego Polskiego Komitetu Narodowego Corpus Vitrearum. Członek zwyczajny Hessische Akademie der Forschung und Planung im Lndlichen Raum. Członek czynny Polskiej Akademii Umiejętności. Członek AICA. Autor książek: Mundus melancholicus. Melancholiczny świat w zwierciadle sztuki (1996), Malarstwo sakralne (2001), Figury losu (2002), Krakau zwischen Traditionen und Wegen in die Moderne. Zur Geschichte der Architektur und der ffentlichen Grnanlagen im 19. Jahrhundert (2003), Sztuka sakralna Krakowa w wieku XIX: część pierwsza (współautor, 2004), Sztuka sakralna Krakowa w wieku XIX: część druga. Matejko i Wyspiański (2007) i Gotyk bez Boga? W kręgu znaczeń symbolicznych architektury sakralnej XIX wieku (Monografie FNP, 2011 - wersja niemiecka: 2016), Efekt widzialności. O swoistości widzenia obrazów, granicach ich odczytywania i antropologicznych aspektach sztuki (2013), Tadeusz Kantor 1947. Nowoczesne doświadczenie z nauką, sztuką i Paryżem w tle (2021).
"Dodatki filmowe Andrzeja Barańskiego" to nie tylko inna historia twórczości reżysera, to również fragment innej historii kina polskiego; historii, w której wiodącą rolę odgrywa współpraca artysty z Wytwórnią Filmów Oświatowych w Łodzi. Przeprowadzone rekonstrukcje krótkich metraży Barańskiego uwalniają zapomniany potencjał tego rodzaju filmów, który równie często jak adaptacje literatury pięknej stanowił o sile naszej kinematografii; tyle że sile mniej widocznej, subtelniejszej. Dodatek filmowy dzisiaj już bardzo niewielu coś mówi; można uznać, że to nazwa historyczna. A było tak, że przed laty, nawet chyba jeszcze w latach 70., seans w kinie składał się z trzech dań: Polska Kronika Filmowa, Dodatek filmowy i danie zasadnicze czyli film fabularny. Ten dodatek, to był film krótkometrażowy. Ale często było tak, że kupowało się bilet ze względu właśnie na niego; myślę tutaj o kinomanach. Zarządzający kinematografią starali się wybierać na dodatek film jakoś pasujący do tematu fabuły różnie się to udawało. Wybór filmu krótkiego na dodatek do fabuły był dla twórcy wielką frajdą: jego mały film miał wielką widownię można powiedzieć, że cała Polska go zobaczyła. Niestety, była to bardzo rzadka przyjemność, zaledwie tylko kilka razy tego doświadczyłem. Moje filmy były zupełnie spoza głównego nurtu można powiedzieć, że byłem całkowicie nieobecny. Ale, że występowałem w tym gatunku jako gość, nie miałem o to żadnych pretensji, wprost przeciwnie, byłem szczęśliwy z możliwości tworzenia w moim cichym kąciku, jakim była dla mnie niezwykle przychylna dla krótkich filmów autorskich Wytwórnia Filmów Oświatowych w Łodzi. Kiedy, w tytule książki, zdecydowałem się podciągnąć wszystkie moje krótkie filmy do rodziny dawnych Dodatków filmowych, zrobiło mi się niezwykle miło, bo mimo wszystko to był piękny czas dla filmów krótkich. Andrzej Barański
Freddie Mercury (1946-1991) - niezwykły wokalista, niezrównany showman, skomplikowana osobowość. Lesley-Ann Jones, była dziennikarka muzyczna, obala mity, analizuje pogłoski i odkrywa nieśmiałego, wrażliwego człowieka. Za wszelką cenę stara się zrozumieć, co stoi za fenomenalnym sukcesem Queen i tragiczną śmiercią Mercury'ego. Jones bada jego surowe wychowanie oraz pogmatwaną seksualność, która doprowadziła do związków zarówno z mężczyznami, jak i kobietami. Ta pasjonująca biografia - oparta na wywiadach z krewnymi, przyjaciółmi, kochankami, muzykami, producentami - opisuje nie tylko sposób, w jaki świat patrzył na Freddiego, ale też jak urodzony we wschodniej Afryce chłopiec widział samego siebie. Biografia legendy to pełen współczucia, przykuwający uwagę portret jednej z najbardziej złożonych postaci w historii muzyki. Człowieka, którego muzyczny geniusz i kreatywność sprawiły, że pokochały go miliony.
Gdy Jim Hutton po raz pierwszy zobaczył Freddiego, nie rozpoznał wielkiej gwiazdy rocka. Także w kolejnych latach nie traktował go jak idola. Zostali przyjaciółmi, nierozłącznymi kompanami i kochankami. Ekscentryczny i kontrowersyjny na scenie, w życiu prywatnym Freddie Mercury był wrażliwym i serdecznym mężczyzną. Uwielbiał wystawne imprezy, ale też pragnął bliskości i uczucia. Hutton pisze szczerze, ale z klasą. Jego historia jest jak przepustka do nieznanego świata muzycznej legendy, daleka od sensacji rodem z brukowej prasy. Jest opowieścią pełną osobistych wspomnień oraz intymnych szczegółów. Hołdem dla Freddiego - człowieka, którego świat nigdy naprawdę nie poznał. Freddie Mercury był szczerym człowiekiem i zasługuje na szczerą opowieść. Jim Hutton
Krzysztof Pleśniarowicz draws differences between Western and Eastern European absurdism, points out similarities and adjacencies, and emphasises the function fulfilled by the theatre of the absurd in Eastern Europe: the representation of the drama of a man deprived of freedom. The author of this important book shows absurdity in the dramas of the 1980s "at the end of the Soviet bloc" as the only possibility of dramatic-theatrical embodiment of realism, as a metaphor for reality. PROFESSOR DOBROCHNA RATAJCZAKOWAIt is to the author's credit that he shows the diversity of the "eastern theatre of the absurd" (from Russia, Czechoslovakia, Poland and Hungary) against the background of a common feeling of absence of the present, or even of "being knocked out of existence." The book ranks high in the study of the theatre of the absurd, especially because of the fine, valuable analyses of the works cited and the interesting light directed into the area of lesser-known drama in the world. The publication of this book in English will broaden the knowledge of the face of the theatre of the absurd among the many audiences interested in drama, literary scholars, theatre scholars, but also historians. PROFESSOR ANNA KRAJEWSKA
W niniejszej monografii omówiono najważniejsze przemiany organizacyjne i repertuarowe polskiego teatru, które dokonały się w wyniku transformacji ustrojowej 1989 roku oraz wybuchu pandemii COVID-19 w roku 2020. Autorka zwróciła uwagę zwłaszcza na status aktora oraz percepcję widza nieprofesjonalisty, analizując również kwestie dotyczące popularności czy wpływu wynagrodzenia artystów na funkcjonowanie poszczególnych scen. Publikację dopełniają wnioski z badań przeprowadzonych wśród krakowskich seniorów - słuchaczy Jagiellońskiego Uniwersytetu Trzeciego Wieku."Monografia [] zbiera rozproszone informacje w intrygujący (niepodejmowany w innych opracowaniach) sposób. Na zadane w tytule pytanie odpowiada dwojako. Z jednej strony, biorąc pod uwagę całość życia teatralnego, jesteśmy nadal w niedającym się zredukować systemowo kryzysie. Z drugiej strony dla wielu artystów [] chybotliwa rzeczywistość [] stanowi wyzwanie, któremu chcą i potrafią sprostać. [] Pod względem merytorycznym monografia jest cennym wkładem do najnowszej historii teatru polskiego".Z recenzji dra hab. Mariusza Bartosiaka, prof. UŁMagdalena Karlikowska-Pąsiek - kulturoznawczyni, teatrolożka i autorka bajek dla dzieci. Do jej zainteresowań naukowych należy tematyka polskiej sceny teatralnej po 1989 roku, teatru postpandemicznego, roli teatru w dialogu międzykulturowym, percepcji współczesnego widza-seniora oraz terapeutycznych funkcji teatru.
"Gorączka i popiół" nosi wszystkie zalety pisarstwa Pawła Drabarczyka. Dobrze rozpoznanym słabościom historii sztuki przeciwstawia on paradygmat wyobraźni. W swoich esejach wychodzi poza warsztatową ortodoksję i szuka metodologicznych inspiracji w filozofii, antropologii i literaturoznawstwie. Dlatego w polu jego rozważań pojawiają się problemy, które umykają akademickiej historii sztuki. Autor wprowadza czytelnika w rzadko eksploatowane, trudne, zarazem niezwykle ważne zjawiska w sztuce współczesnej. W swojej pracy łączy mocny fundament metodologiczny, szeroką erudycję (także literacką i poetycką), niezależność sądów – z wielką pisarską biegłością. Czyniąc tak, kontynuuje w swej książce najlepszą tradycję pisania o sztuce, jaką pozostawili nam Mieczysław Porębski i Wiesław Juszczak.
Maria Poprzęcka
Paweł Drabarczyk vel Grabarczyk - historyk sztuki, adiunkt w Instytucie Kulturoznawstwa Uniwersytetu Wrocławskiego. Interesuje go funkcjonowanie w polu sztuki kategorii takich jak wzniosłość, niewyobrażalne, numinosum, sacrum czy niesamowite. Podąża za przemianami sztuki pod wpływem wybranych idei, ale także przekształceniami, zniekształceniami, rewizjami, jakim idee te ulegają w realizacjach artystycznych. Do swych zainteresowań badawczych zalicza również teorię wyobraźni, alternatywne historie sztuki oraz widmowe instytucje powoływane do życia przez artystki i artystów. Doktorat obroniony w Instytucie Sztuki PAN poświęcił kategorii wzniosłości w polskiej sztuce współczesnej.
Kolejna książka w serii "Malarstwo" poświęcona jest tym razem życiu i twórczości Małgorzaty Łady-Maciągowej (1881-1969) - malarki i projektantki witraży, jednej z najbardziej znakomitych artystek Młodej Polski. Łada uczyła się rysunku i malarstwa na Wyższych Kursach dla Kobiet im. Adriana Baranieckiego w Krakowie oraz w Acadmie Julian w Paryżu. Zajmowała się głównie malarstwem pastelowym, tworząc portrety, akty i pejzaże o specyficznie delikatnej linii. Na szczególną uwagę w twórczości malarki zasługują akty o pogłębionej psychice modeli czy krakowskie wnętrza kościołów i Planty uwieczniane o różnych porach dnia. Minialbum opatrzony wstępem Agnieszki Pasztor prezentuje blisko sześćdziesiąt obrazów artystki ze zbiorów Muzeum Regionalnego im. Mieczysława Asłanowicza w Siedlcach, m.in.: "Plażę w Hendaye" (1925), "Kopernika na Wawelu"(1937) oraz "Kompozycję symboliczną Katyń" (1967).
Pochodzący z Lotaryngii, wykształcony być może w Paryżu i we Włoszech Georges de La Tour osiedlił się w Lunville, gdzie dość szybko doceniono jego talent. W późniejszym czasie udało mu się pozyskać paryską klientelę (m.in. kard. Richelieu, Andr Le Ntre'a), zdobył też tytuł nadwornego malarza Ludwika XIII. Po śmierci jednak zupełnie wymazano go z pamięci.Jean-Pierre Cuzin, skrupulatnie badając dzieła Lotaryńczyka, podejmuje próbę rekonstrukcji twórczości artysty w powiązaniu z jego biografią. Rzuca nowe światło na dorobek malarza (dzieła przypisane, kopie, prace studyjne czy naśladowców) i dokonuje bilansu najnowszych badań. Monografię uświetnia obfita i wysokiej jakości ikonografia, a także liczne detale dzieł, co choć w części oddaje głębię ciszy, poruszającą prostotę, intensywność przekazu i perfekcję warsztatu autora Nowo narodzonego, Hioba, Marii Magdaleny pokutującej czy Świętego Jana Chrzciciela.Autor:Jean-Pierre Cuzin jest historykiem sztuki, autorem publikacji, książek, artykułów i katalogów wystaw dotyczących głównie malarstwa francuskiego XVII i XVIII wieku. Opublikował kilka opracowań poświęconych Georges'owi de La Tourowi, w tym katalog wystawy paryskiej (Grand Palais, 1997), a także - wraz z Dimitrim Salmonem - monografię La Tour, histoire d'une redcouverte (1997 i 2004). Kierował Głównym Inspektoratem Muzeów (Inspection gnrale des Muses) w Zarządzie Muzeów Francji (Direction des Muses de France), był dyrektorem Działu Malarstwa w Luwrze i głównym kustoszem ds. dziedzictwa (conservateur gnral du patrimoine). Obecnie na emeryturze.
Przewodu myślowego Potocka dokonuje z maestrią prestidigitatora, ale też z urzekającą precyzją, wciągając czytelnika w ryzykowne rejony i zostawiając go w przepastnych miejscach, skąd musi wyjść samodzielnie. Czytelnika ujmuje pasja i magnetyczna przyjemność refleksji…
A najciekawsze, kiedy niespodziewanie schodzimy z autorką na marginesy, poza granice wywodu, gdzie używana przez nas i niejako zakontraktowana między autorem a czytelnikiem logika dyskursu nie obowiązuje i nie działa, i gdzie mają miejsce osobliwe myślowe zdarzenia i przecieki… Po czym lądujemy w całkiem nieoczekiwanym miejscu.
Krystian Lupa
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
