Niezwykła kobieta, genialna malarka.Fascynująca biografia jednej z pierwszych wielkich malarek w historii.Artemisia to barwna, zbeletryzowana biografia jednej z pierwszych wielkich malarek w historii. Kobiety, która pokonała wszelkie społeczne bariery, zdobyła niezależność i sławę.Artemisia Gentileschi była pierwszą artystką przyjętą w poczet prestiżowej florenckiej Accademia del Disegno, córką znanego malarza z kręgu caravaggionistów, Orazia Gentileschiego. Przyjaciółka i protegowana ówczesnych osobistości, otrzymywała zamówienia od najznamienitszych rodów Rzymu, Florencji, Neapolu, a nawet od koronowanych głów. Jej wybitny talent można podziwiać, oglądając m. in. Zuzannę i starców, Judytę obcinającą głowę Holofernesowi, Autoportret czy Alegorię malarstwa, zdobiące najważniejsze muzea świata.Artemisia - osadzona w sugestywnie odmalowanych realiach siedemnastowiecznej Italii, Paryża, Londynu - to również z wielkim znawstwem i pasją opisana historia skomplikowanych uczuć łączących ojca i córkę, oscylujących od miłości do nienawiści, od żalu i rozgoryczenia po pełne tkliwości zrozumienie i przebaczenie. Historia kobiety, która za pomocą swej sztuki na miarę Caravaggia dokonała zemsty na swoim gwałcicielu i która podróżowała po całej Europie jako niezależna i profesjonalna artystka.

Elwira Rewińska-Krzewińska oprócz tego, że prowadzi edukację filmową, również pisze o filmie. Jej teksty to znakomicie napisane analizy filmowe, autorka ma ogromną wiedzę filmoznawczą. Do tego dysponuje świetnym warsztatem analitycznym, wie, na co zwrócić uwagę, potrafi umieścić omawiane zjawisko w szerszym kontekście nie tylko filmowym, ale również kulturowym, literackim czy politycznym. Kino w jej ujęciu jest bowiem elementem systemu naczyń połączonych, częścią kultury. Autorka jest na te związki niezwykle wyczulona dostrzega je i potrafi o nich zajmująco pisać. Pomaga jej w tym zresztą ogromna sprawność językowa. Pisze potoczyście, interesująco, bogatym, wyrafinowanym językiem. Jej eseje filmowe zebrane w jednym tomie są świetnym materiałem dla edukatorów filmowych, a także doskonałą lekturą dla każdego, kto się po prostu filmem interesuje. prof. Mirosław Przylipiak

Wczesne doniesienia prasowe opisywały Madonnę jako "niegrzeczną dziewczynę z chłopięcych marzeń", ale szybko stało się jasne, że była złą dziewczyną z dziewczyńskich fantazji.Od czasów Sinatry, Elvisa i Beatlesów młode kobiety i dziewczyny przekrzykujące męskich gwiazdorów stały się tak powszechne, że aż banalne. Wydawało się, że kobiety przyciągają tłumy tylko wtedy, gdy śpiewają o tym, jak bardzo pragną mężczyzn.Do czasu kiedy na scenie nie pojawiła się onaMADONNAPiosenkarka i tancerka, która miała okazać się kimś więcej niż gwiazdą jednego sezonu. Ikona, aktywistka LGBTQ+, filantropka, feministka, performerka - artystka kompletna, która pomimo ostrej krytyki nigdy nie oddzieliła swojej muzyki od zaangażowania politycznego.Mary Gabriel z precyzją portretuje jedną z najbardziej znanych kobiet na świecie. Ukazuje obraz królowej popu, którego nie znajdziesz ani w żadnej innej biografii, ani w plotkarskiej prasie. Snuje swoją opowieść od wczesnych etapów jej kariery, przez pierwsze poważne deklaracje polityczne, momenty załamania, aż po cenę, którą musiała zapłacić za swoje decyzje.Madonna istnieje, aby przekraczać granice,tworząc prowokacyjną, wizjonerską muzykę, teledyski, filmy i występy na żywo, które zmieniły kulturę na całym świecie.Mary Gabriel - finalistka nagrody Pulitzera za książkę o Karolu Marksie, redaktorka "Reutera", autorka nagradzanych książek, tym razem zobrazowała dramatyczne życie i wybitne osiągnięcia jednej z największych artystek naszych czasów. Ukazała nie tylko najjaśniejszą gwiazdę popu, ale i cały firmament wybitnych twórców, którzy wywoływali artystyczny ferment. Andy Warhol, Keith Haring, Jean-Baptiste Mondino, Tupac Shakur, Prodigy i wielu innych znaleźli swoje miejsce na kartach tej opowieści.

Seria Foto Retro powstała we współpracy z Narodowym Archiwum Cyfrowym. Siedem albumów opowiada obrazami historię kilkudziesięciu lat z dziejów stolicy. Narrację tworzą nieznane fotografie pozyskane ze zbiorów Narodowego Archiwum Cyfrowego. Zestaw w eleganckim etui.

Wyjątkowy zestaw pięciu minialbumów 'Beksiński' w eleganckim etui. Komplet ten to niepowtarzalna edycja bestsellerowych wydań albumowych zawierających dzieła Zdzisława Beksińskiego, z których dwa ukazały się jeszcze za życia i przy współpracy samego Mistrza. Kolekcja zawiera wybrane prace Beksińskiego z zakresu malarstwa, rysunku oraz grafiki komputerowej, pochodzących z archiwum Muzeum Historycznego w Sanoku oraz zbiorów prywatnych.

Dla każdego, kto chce rozpocząć przygodę z akwarelą. W książce znajdziesz 50 zachwycających motywów do namalowania według instrukcji krok po kroku - od szkicu, przez nałożenie barw, po dodanie szczegółów. Dodatkowo zamieszczono informacje dotyczące techniki malarskiej, pędzli, farb, sposobów mieszania kolorów oraz inne przydatne wskazówki i gotowe wzory do odrysowania. Wszystkie projekty można wykonać w ciągu 30 minut.

Praktyczny podręcznik do nauki kaligrafii z bestsellerowej serii Sztuka rysowania. Przeznaczony zarówno dla początkujących, jak i bardziej zaawansowanych wielbicieli pięknego pisania. Omawia między innymi: - podstawowe materiały i narzędzia do kaligrafowania i iluminowania (rodzaje papieru, pióra, stalówki, pędzle, atramenty, gwasze) - techniki pisania i rysowania liter wraz ze wskazówkami dotyczącymi przyborów, przygotowania papieru, rozplanowania arkusza czy odległości między literami - ponad 50 różnych krojów pisma wraz z ilustracjami prezentującymi kolejne etapy pracy krok po kroku. Dzięki tej książce poznasz tajniki liternictwa, a karty ćwiczeń pozwolą przejść od teorii do praktyki.

Pin-up travels the long road from barracks wall to high art Since TASCHEN released The Great American Pin-up, international interest in this distinctly American art form has increased exponentially. Paintings by leading artists such as Alberto Vargas, George Petty, and Gil Elvgren that sold for $ 2,000 in 1996 are going for $ 200,000 and more today. Pin-up—drawings, paintings, and pastels of an idealized female face and figure intended for public display—was produced between 1920 and 1970 for calendars, magazine covers, and centerfolds. The majority of original paintings were discarded by publishers and calendar companies after printing, making the surviving art that much more precious. This attractively priced edition showcases the top 10 names in the game. Each chapter opens with a reproduction of an original calendar or magazine cover by that artist. The reproduction quality of the paintings, pastels, and preparatory sketches that follow—largely sourced from the original art—invites the viewer to trace the brushstrokes, while the exquisite period calendars, vintage prints, and original model photos document the artists’ creative process. Much of these ephemera were photographed on-site at the historic Brown & Bigelow Company, home to the world’s largest archive of vintage pin-up calendars.

Behind the scenes of Nic Roeg’s 1976 sci-fi masterpiece starring David Bowie First advertised as a “mind-stretching experience,” Nicolas Roeg’s 1976 The Man Who Fell to Earth stunned the cinema world. A tour-de-force of science fiction as art form, the movie brought not only hallucinatory visuals and a haunting exploration of contemporary alienation, but also glam-rock legend David Bowie in his lead role debut as paranoid alien Newton. Based on Walter Tevis’s 1963 sci-fi fable of the same title, The Man Who Fell to Earth follows alien Newton from his arrival on earth in search of water; his transition to wealthy entrepreneur, leveraging the advanced technologies of his native planet; his sexual awakening with the young Mary-Lou; and then the discovery of his alien identity, his imprisonment, abandonment, and descent into alcoholism. Throughout, Roeg coaxed a beguiling performance from his cast, presenting not only Bowie in ethereal space-traveler glory, but also pitch-perfect supporting performances from Candy Clark, Rip Torn, and Buck Henry. TASCHEN’s The Man Who Fell to Earth presents a plenitude of stills and behind-the-scenes images by unit photographer David James, including numerous shots of Bowie at his playful and ambiguous best. A fresh introductory essay explores the shooting of the film and its lasting impact, drawing upon an exclusive interview with David James, who brings first-hand insights into the making of this sci-fi masterwork.

Michelangelo Caravaggio (1571-1610) - jeden z największych włoskich mistrzów. Łatwo rozpoznawalny dzięki nowatorskiemu realizmowi, rewolucyjnemu wykorzystaniu światłocienia i niespotykanej dotąd w malarstwie religijnym ekspresji. Album pokazuje dorobek artysty z nowej perspektywy - poprzez całostronicowe zbliżenia fragmentów wybranych dzieł. Detale te przedstawiono w dziewięciu grupach tematycznych, m. in. martwe natury, pięć zmysłów czy wymowne gesty. Oryginalny i przystępnym językiem napisany tekst przybliża najważniejsze dzieła artysty: Głowa Meduzy, Judyta odcinająca głowę Holofernesowi, Dawid z głową Goliata, Bachus czy Wróżenie z ręki.

W tej fascynującej książce przyglądamy się z bliska dziełom jednego z najwybitniejszych malarzy niderlandzkich, Jana van Eycka. Prezentowane detale jego obrazów koncentrują się wokół kilku tematów, takich jak przyroda, architektura, życie codzienne, tkaniny, przedmioty ze szkła, biżuteria i lustra, a także portrety.Autorzy, Maximiliaan P.J. Martens i Annick Born, rozpoczynają swoją opowieść od krótkiej biografii malarza i wprowadzenia do jego techniki malowania farbami olejnymi na desce, a następnie wyjaśniają znaczenie poszczególnych detali, pokazując, w jaki sposób ten XV-wieczny malarz uzyskiwał tak nowatorskie rezultaty. Książka Van Eyck. Zbliżenia odkrywa tajemnicę niezwykłego talentu artysty, którego obrazy charakteryzuje uderzający wręcz realizm. Jest to niespotykane dotąd spojrzenie na dzieła tego słynnego mistrza.

Contatti artistici polacco-italiani 1944-1980. Cinema – Teatro e il secondo dei due volumi che raccolgono gli atti del convegno organizzato a Roma nel 2023 da Istituto Polacco degli Studi sull’Arte del Mondo, Istituto Polacco di Roma e Accademia Polacca delle Scienze, in collaborazione con il Dipartimento di Studi Europei, Americani e Interculturali (DSEAI) della Sapienza Universita di Roma e la Fondazione Romana J.S. Umiastowska. Il primo volume, Contatti artistici polacco-italiani 1944–1980. Anni ’40 – Architettura – Arti visive, e uscito come numero annuale 23 della rivista World Art Studies (2023). Nel secondo volume sono affrontate alcune tematiche relative ai rapporti polacco-italiani nell’ambito di cinema e teatro. Dal 1948 al 1956 furono proiettati sugli schermi cinematografici polacchi piu di venti lungometraggi neorealisti, tra cui sei film di Vittorio de Sica. Invece, la presenza del cinema polacco in Italia risale al successo ottenuto da Kanał (I dannati di Varsavia) di Andrzej Wajda, che e stato presentato al Festival di Cannes del 1957. Nell’epoca della grande sovversione del cinema moderno, che la Scuola Polacca, la prima importante scuola cinematografica del dopoguerra dopo il neorealismo italiano, precede di qualche anno, il cinema polacco sembra far parte a sé. La critica italiana dell’epoca cerco di interpretare il “fenomeno polacco” tramite i film di Andrzej Wajda, Andrzej Munk, Jerzy Kawalerowicz, Wojciech Jerzy Has, Kazimierz Kutz, Janusz Morgenstern e Stanislaw Rozewicz. In Polonia i film di Vittorio de Sica, Federico Fellini, Luchino Visconti e Giuseppe De Santis divennero fonte di ispirazione per artisti grafici del manifesto tra cui Tadeusz Gronowski, Henryk Tomaszewski, Jan Lenica, Waldemar Świerzy o Franciszek Starowieyski. La scuola italiana del neorealismo si incontro con la scuola polacca del manifesto. Gli artisti del manifesto utilzzavano un’ampia gamma di tecniche – pittura, disegno, fotografia, collage – ispirandosi a molti stili, dal cubismo al surrealismo, dall’astrazione geometrica alla op art e alla pop art. L’importanza dei contatti polacco-italiani nel teatro e testimoniata dall’attivita di 3 artisti polacchi e delle rispettive compagnie. Cricot 2 di Tadeusz Kantor, il Laboratorium di Jerzy Grotowski e il teatro di Józef Szajna. Cricot 2 si esibi per la prima volta in Italia con La gallinella acquatica di Stanisław Ignacy Witkiewicz rappresentata alla Galleria Nazionale d’Arte Moderna di Roma nel 1969. Gli spettacoli erano accompagnati da manifesti e testi che definivano l’attivita artistica di Kantor (come il Manifesto del Teatro Zero, 1967). Lo spettacolo La classe morta (1975) e poi Wielopole, Wielopole (1980), realizzato in Italia, conferirono al regista una posizione di rilievo nel teatro mondiale. Il Teatro Laboratorium di Jerzy Grotowski fece la sua prima apparizione in Italia nel 1967, presentando lo spettacolo Il principe costante nell’ambito del Festival dei Due Mondi di Spoleto. Il fondamentale testo teorico di Grotowski Per un teatro povero (1968) fu pubblicato in italiano gia nel 1970. Alla fine di settembre 1975 ebbero luogo numerose repliche di Apocalypsis cum Figuris. Nel 1965, il I Festival Internazionale di Teatro di Firenze invito il Teatr Ludowy di Cracovia/Nowa Huta con una piece di Tadeusz Hołuj, Puste pole (Campo deserto), con la regia e la scenografia di Józef Szajna. Nel 1974 la X Rassegna Internazionale dei Teatri Stabili di Firenze si apri con la produzione Dante di Jozef Szajna, realizzata dal Teatro Studio di Varsavia. Tutti questi eventi sono una testimonianza della vivacita dei contatti italo-polacchi bilaterali: l’approfondimento di questi contatti e stato il fulcro della conferenza e dei due volumi di studi che ne sono il proseguimento.

Contatti artistici polacco-italiani 1944–1980. Anni ’40 – Architettura – Arti visive il primo dei due volumi in cui sono stati raccolti gli atti del convegno organizzato a Roma nel 2023 da Istituto Polacco degli Studi sull’Arte del Mondo, Istituto Polacco di Roma e Accademia Polacca delle Scienze, in collaborazione con il Dipartimento di Studi Europei, Americani e Interculturali (DSEAI) della Sapienza Universita di Roma e la Fondazione Romana J.S. Umiastowska. Il periodo che interessava il convegno e che questa pubblicazione abbraccia e quello che intercorre tra il 1944 e il 1980. La data iniziale e legata alla battaglia di Montecassino combattuta a maggio dal 2 Corpo d’Armata, con a capo il generale Władyslaw Anders, giunto in Italia l’anno precedente. Fra i suoi soldati c’era un gruppo di artisti che avevano intrapreso gli studi all’Accademia di Belle Arti di Roma. Gli “artisti di Anders”, come anche i registi e gli attori del Teatro Drammatico del 2 Corpo, fondarono nella capitale italiana un circolo artistico che continuo a esistere finché il Secondo Corpo non fu trasferito in Gran Bretagna. Fra gli artisti che si erano stabiliti in Italia si distinsero Michał Waszyński (regista di un film sui soldati del Secondo Corpo d’Armata, La grande strada, girato a Roma nel 1946) e il pittore Józef Jarema (fondatore dell’Art Club di Roma nel 1945). L’inizio delle relazioni culturali tra le nuove autorita polacche e italiane risale al 1946, quando al Museo Nazionale di Varsavia fu inaugurata la mostra Arte contemporanea italiana. Tra le opere esposte vi erano quaranta dipinti di pittori famosi come Felice Casorati, Giorgio de Chirico, Filippo de Pisis, Renato Guttuso, Giorgio Morandi, Gabriele Mucchi, Gino Severini e Giulio Turcato. Il deterioramento della situazione politica durante la Guerra Fredda fece si che una mostra di pittura polacca in Italia non poté avere luogo; tuttavia nel 1949 fu inaugurata una mostra di stampe polacche a Milano, Roma e Torino. Negli anni Cinquanta e Sessanta artisti di spicco come Tadeusz Kulisiewicz, Mieczysław Wejman, Maria Jarema e Henryk Stażewski raccolsero successi alla Biennale di Venezia e numerose mostre di pittura e grafica polacca. Di particolare importanza fu lo scambio di mostre: a Varsavia nel 1968 ebbe luogo una presentazione della Pittura italiana. Pittori italiani come Renato Guttuso ed Emilio Vedova influenzarono gli artisti polacchi attraverso mostre a Varsavia e Poznań. La prima Biennale del Manifesto in Europa (1966) e la fondazione del Museo del Manifesto (1968) ebbero in Italia una grande risonanza. Per quanto riguarda i contatti artistici fra la Polonia e l’estero, l’Ufficio Centrale per le Esposizioni Artistiche (CBWA) oggi Galleria Nazionale d’Arte Moderna Zachęta di Varsavia conserva la documentazione su decine di mostre e centinaia di nomi di artisti polacchi e italiani che hanno esposto in gallerie e musei in Polonia e in Italia, tra cui la Galleria Foksal di Varsavia, il Museo d’Arte di Łódź, il Museo Nazionale e il CBWA di Varsavia, la Galleria Arturo Schwarz di Milano e il Palazzo delle Esposizioni di Roma. Due straordinari eventi artistici chiudono il periodo delle relazioni polacco-italiane del dopoguerra. Il primo e la mostra Avanguardia polacca, 1910-1978: S. I. Witkiewicz, costruttivismo, artisti contemporanei al Palazzo delle Esposizioni di Roma nel gennaio 1979. Contemporaneamente e sempre nello stesso luogo, fu inaugurata un’altra importante mostra polacca: Le opere di Tadeusz Kantor; Pittori di Cricot 2. Questi eventi testimoniavano – nonostante la divisione nell’Europa dell’epoca – la vivacita dei contatti reciproci che contribuirono al rafforzamento degli scambi tra i teatri d’avanguardia come il Cricot 2 di Tadeusz Kantor, il Laboratorium di Jerzy Grotowski, la compagnia di Józef Szajna, e le compagnie italiane che parteciparono al Festival del Teatro Aperto di Breslavia.

Człowiek uwikłany jest w kulturę, w której się urodził i wychował. Kultura wpływa na jego tożsamość, na jego obraz świata i postawę wobec innych. Jest to zależność, którą często odkrywa dopiero w momencie zetknięcia się z inną kulturą, a jedną z przyczyn takiego styku jest migracja. Z tym tematem zmierzyły się współczesne artystki multimedialne pochodzące z Azji, m.in. Mona Hatoum, Sigalit Landau, Shirin Neshat, Almagul Menlibaeva, Yang Yue-Qing, Kim Sooja, Mori Mariko, Takano Aya, Fiona Tan i wiele innych. Każda z nich pod wpływem nowej sytuacji życiowej sięgnęła do swojej kultury materialnej i niematerialnej, czerpiąc z nich inspiracje. Dzięki ich twórczości możemy nie tylko obcować z niezwykle interesującą w formie i treści sztuką, lecz także spotkać się, dotknąć, poczuć i spróbować zrozumieć ich dziedzictwo kulturowe. Publikacja podzielona została na dwie części. Pierwsza zatytułowana „Artystki a tożsamość kulturowa” analizuje wybrane dzieła poszczególnych twórczyń w kontekście ich poszukiwań własnej drogi artystycznej. Druga, zatytułowana „Inspiracje”, przybliża klika motywów, będących często „cytatami kultury”, wybijających się znacząco w sztuce współczesnej Chin i Japonii. Ukazuje rodzaje nawiązań do dziedzictwa kulturowego oraz współczesne estetyki dominujące w sztuce Dalekiego Wschodu.

Ilustrowana biografia jednej z największych artystek w dziejach świata.Frida Kahlo to nie tylko ból i niepokój. Artystka chciała być w zgodzie ze swoją bezkompromisową osobowością i żyć pełnią życia. Jej malarstwo to krew i cierpienie, ale także zabawa i kolor. Była wojowniczką, która bez wahania stawiała czoło światu, namiętną kobietą, która nie godziła się na życie w cieniu swojej wielkiej miłości, Diego Rivery, i walczyła o spełnienie swoich marzeń. Frida chciała przeżywać intensywnie zarówno nieszczęścia, jak i radości, które przynosił jej los. I właśnie w tym uporze tkwiła jej prawdziwa siła.Ta książka to inspirowany przeżyciami ikonicznej meksykańskiej malarki przepiękny i barwny spacer przez jej życie i dzieło.

Prosta nauka rysowania krok po kroku!Książka zawiera 50 interesujących pomysłów na obrazki z dokładnymi instrukcjami rysowania. Każdy kolejny krok zaznaczony jest kolorem, co ułatwia śledzenie poszczególnych etapów tworzenia tych wspaniałych dzieł. Narysuj swoje ulubione zwierzęta, pojazdy i baśniowe przedmioty - z tą książką będzie to bardzo łatwe!Emily Fellah jest autorką książek dla dzieci, ilustratorką oraz bibliotekarką, która z pasją zachęca najmłodszych do czytania i tworzenia. Zaczynała karierę jako projektantka i dyplom z projektowania mody uzyskała na University of Westminster. Następnie przygotowała szereg warsztatów komiksowych oraz ilustratorskich dla szkół i innych instytucji w Wielkiej Brytanii i na świecie. Opracowała metodę rysowania postaci opartą na prostych kształtach, czego efektem jest książka "Uczę się rysować". Emily mieszka w Londynie.Powyższy opis pochodzi od wydawcy.

W niniejszym opracowaniu, stanowiącym pewnego rodzaju uzupełnienie refleksji podejmowanych przeze mnie w książce To tylko sztuczka. O samoświadomości kina i technikach deziluzyjnych we współczesnych filmach, zebrałam własne przekłady ośmiu artykułów lub rozdziałów monografii z zakresu badań nad autorefleksyjnością, synonimicznie w poszczególnych tekstach nazywaną metafikcyjnością, samoreferencyjnością, metalepsją czy - w moim ujęciu - deziluzją. Antologia, przez nieprzypadkowy dobór tłumaczonych tekstów, przedstawia zróżnicowane spojrzenia na problem samoświadomości w medium audiowizualnym (filmach, serialach telewizyjnych i streamingowych), ponieważ autorzy, których rozważania znalazły się w niniejszym zbiorze, prezentują w swoich teoriach postawy wywodzące się z rozmaitych dziedzin i metodologii humanistyki - z badań zarówno kognitywnych, formalistycznych, filozoficznych, jak i intermedialnych. "Antologia tekstów pt. Deziluzja w kinie, brawurowo przetłumaczona przez [] Adriannę Woroch, jest pozycja, na jaka czeka rodzime środowisko filmoznawcze od dawna. Tematyka iluzyjnego/deziluzyjnego i autoreferencyjnego charakteru kina oraz innych mediów audiowizualnych pozostaje przedmiotem żywego zainteresowania akademików w Polsce. Świetnie dobrane przez Autorkę kompendium ważkich tekstów spoza Polski pozwala zapoznać się czytelnikom z szerszymi kontekstami refleksyjnego charakteru mediów audiowizualnych (piszę "mediów", bo w tekstach pojawia się także telewizja oraz produkcje dedykowane platformom streamingowym). Co ważne, mamy tu do czynienia z propozycjami nastawionymi niekiedy polemicznie do klasycznych analiz filmów spod znaku mind games i puzzle movies (takich jak np. badania W. Bucklanda czy T. Elsaessera)". Z recenzji dr. hab. Sebastiana Jakuba Konefała, prof. UG Adrianna Woroch - doktor, adiunktka w Instytucie Filmu, Mediów i Sztuk Audiowizualnych Uniwersytetu Adama Mickiewicza, laureatka Diamentowego Grantu. Zajmuje się filmowym postmodernizmem, autorefleksyjnością w kinie i gatunkiem elevated genre. Autorka książki To tylko sztuczka. O samoświadomości kina i technikach deziluzyjnych we współczesnych filmach oraz jedynej jak dotąd na rynku polskim monografii poświęconej twórczości Paola Sorrentina Kicz i piękno w twórczości Paola Sorrentina.

W książce przedstawiono obszerne fragmenty niepublikowanej dotychczas prozy pisanej przez Grażynę Bacewicz. W 1944 roku w Grodzisku Mazowieckim, podczas tułaczki po powstaniu warszawskim, Grażyna skończyła pisać opowiadanie Czy to pan doktor Piotrowski?. W 1958 roku powstawała powieść, niestety niedokończona, O zaklinaczach dźwięków i szmerów, a w 1964 roku kolejna - Oporny hydraulik. Bacewicz była też autorką sztuki teatralnej Jerzyki albo nie jestem ptakiem, wystawionej w 1968 roku przez Edwarda Dziewońskiego w Teatrze Telewizji, w tym samym roku napisała powieść kryminalną Sidła. W 1970 roku nakładem wydawnictwa Czytelnik ukazał się zbiór jej opowiadań Znak szczególny, jedyny przygotowany przez autorkę do publikacji.Grażyna przez całe życie pisała również listy: do męża, profesora Andrzeja Biernackiego, brata Witolda Bacewicza, który po wojnie zamieszkał w Nowym Jorku, do matki Marii Modlińskiej, siostry Wandy Bacewicz oraz pozostałej rodziny i przyjaciół.Obserwowała życie z filozoficznego oddalenia, pisała z dystansem, czasem skrótowo, w biegu, z humorem. Listy opisują życiowe zmiany: okres narzeczeński, dramat drugiej wojny światowej, powstania warszawskiego, egzystencji w powojennym kraju.Książkę ilustruje bogaty wybór fotografii z archiwum rodzinnego.

Siła intuicji to trzecia publikacja z reaktywowanej po latach serii "Ludzie Świata Muzyki".Trzeba niezwykłej muzycznej i życiowej intuicji, by móc łączyć tak wiele różnych obszarów, jak komponowanie, dydaktyka, gra na perkusji. Wszystkie te dziedziny przenikają się w działalności Marty Ptaszyńskiej niczym kolory, które widzi ona, gdy słucha muzyki i gdy ją tworzy. Zjawisko synestezji wykorzystuje do nadawania warstwy wizualnej swoim partyturom. To tylko jeden z wątków składających się na inspirującą rozmowę Marty Ptaszyńskiej i Iwony Lindstedt na tematnomen omenniebywale barwnego życia tej jednej z najważniejszych osobowości polskiej muzyki współczesnej. Dzięki Sile intuicji można dowiedzieć się również, jak naturalnie Marta Ptaszyńska łączy w swojej działalności artystycznej tradycję z nowoczesnością, a także jak przez lata rozwijała się jej kariera artystyczna i pedagogiczna w Stanach Zjednoczonych i jak godziła pracę z wychowywaniem dziecka, wreszcie ile serca wkłada w wykształcenie kolejnych pokoleń muzyków i kompozytorów.

Ignacy Jan Paderewski (1860-1941) - światowej sławy pianista i kompozytor, polityk, mąż stanu, niestrudzony działacz na rzecz niepodległości Polski. Podporządkował życie i oszałamiającą karierę sprawie polskiej. Jako dziecko marzył, żeby stać się "kimś" i uratować ojczyznę. To marzenie spełniał i spełnił konsekwentnie - dzięki swej tytanicznej pracy i zdolnościom stał się pianistą koncertującym na wszystkich kontynentach, został idolem, gwiazdą, celebrytą i najlepiej zarabiającym pianistą w całej historii. Od 1914 roku każdy występ zaczynał przemową o Polsce, zjednał sobie najważniejsze koronowane i niekoronowane głowy państw, aż w końcu stał się jednym z autorów polskiej niepodległości. Magdalena Majewska opowiada o nim z nieukrywaną fascynacją. Tętniąca życiem narracja oczarowuje od pierwszych słów - niemal widzimy tego młodzieńca ze złotą czupryną, dowcipnego, atrakcyjnego, ambitnego, szlachetnego... i już rozumiemy, dlaczego swoją osobowością i muzyką hipnotyzował tłumy.