W tej strefie zapraszamy czytelników tak zwane artystyczne dusze po książki z kategorii Sztuka. Polecamy szereg publikacji o sztuce i jej historii,ciekawostki i portfolia artystów, eseje, albumy, książki o malarstwie, rzeźbiarstwie, architekturze oraz histoii fotografii. Biografie ciekawych artystów, książki i powieści przedstawiające fascynujące losy malarzy i osób uwiecznianych na obrazach. W tym dziale tylko ksiązki ze sztuka w tle.
Jazzowe ballady na koniec wieku obejmują kariery nadal aktywnych twórczo muzyków starszego pokolenia oraz młodsze twarze polskiego jazzu, które zdobyły w ubiegłym wieku uznanie krytyków i jazzfanów. Zamieszczone biogramy mówią o działalności przed końcem XX w. i… czekają na kolejnych biografów.
Znamy się tylko z widzenia- śpiewali w jednym ze swoich największych przebojów Trubadurzy. Książka daje możliwość bliższego poznania, nie tylko z widzenia, założyciela i lidera legendarnego zespołu, Sławomira Kowalewskiego, łodzianina, kompozytora, gitarzysty i wokalisty.Dlaczego repertuar zespołu z Łodzi rodził się nad morzem? Jak powstały kostiumy muzyków? Co się wydarzyło podczas tourne po Związku Radzieckim? Co spowodowało, że miłość zamieniła się w kłamstwo? Czy Trubadurzy spotkali yeti? Jakie były ich przygody z partyjnymi decydentami? Kto im przepowiadał światową karierę? Co było w piesku-maskotce? Dlaczego po wielu sukcesach i mimo wspaniałych perspektyw musieli się rozstać?Odpowiedzi na te i wiele innych pytań ze swadą i w charakterystycznym stylu udziela autor i bohater zebranych w poniższej publikacji wspomnień. Sławomir Kowalewski imponuje precyzyjną do szczegółu pamięcią, charyzmatyczną narracją, skrupulatnością w prezentowaniu faktów, w miejsce plotek i fantazji. Z życzliwością, ale i szczerością przedstawia poszczególne etapy swojego życia i kariery, odkrywa wydarzenia dotychczas nieujawniane, całość wzbogacając licznymi fotografiami. A wokół niego przewija się cała plejada wspaniałych osobowości - od kolegów z zespołu: Krzysztofa Krawczyka, Mariana Lichtmana, Ryszarda Poznakowskiego po pierwszoplanowe postacie kultury, sportu, polityki. To lektura tyleż barwna i fascynująca, co niepowtarzalna i pouczająca. Bo słowa przysięgi z piosenki Trubadurów zatytułowanejBędziesz tydo tekstu poety Janusza Kondratowicza i z muzyką autora książki:Podzielimy między siebie całe niebo, całą ziemię- nie do końca się spełniły. Ale o tym przekonajmy się sami.
Wyrusz w pasjonującą podróż przez mroczny świat kradzieży dzieł sztuki z Susie Hodge jako przewodniczką. W tej fascynującej opowieści autorka zgłębia tajemnice zniknięcia ponad 50 bezcennych arcydzieł. Dzięki skrupulatnym badaniom i frapującej narracji, poznasz nieznane szczegóły, okoliczności kradzieży i motywacje przestępców. Od zuchwałych po starannie zaplanowane włamania, żaden szczegół nie zostaje pominięty w dążeniu do poznania prawdy.
Obraz w historii i poza historią to czwarty w cyklu, po tomach Tło i powierzchnia obrazu (2022), Obraz jako obiekt teoretyczny (2020), Obrazy mocne – obrazy słabe (2018), zbiór artykułów poświęcony teorii i historii badań nad sztuką. Monografia jest poświęcona problematyce zogniskowanej wokół dychotomii między historycznym a estetycznym rozumieniem dzieła sztuki.
Autorami artykułów w tomie są przedstawiciele wiodących ośrodków badawczych historii sztuki w Polsce, m.in. Maria Poprzęcka (Uniwersytet Warszawski), Anna Markowska (Uniwersytet Wrocławski), Ryszard Kasperowicz (Uniwersytet Warszawski), Piotr Juszkiewicz (Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu), Mariusz Bryl (Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu), Stanisław Czekalski (Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu).
Seria Łatwe rysowanie to poradniki dla początkujących prezentujące wybrane zagadnienia rysunku w prosty do opanowania sposób. Autor, Mark Bergin, prowadzi nas przez wszystkie etapy rysunku, dając łatwe instrukcje krok po kroku, od podstaw aż do skończonego projektu. Łatwe rysowanie: PERSPEKTYWA wyjaśnia zasady rysowania w perspektywie. Omawia czym są punkty zbiegu, horyzont, płaszczyzna obrazu, stożek optyczny, czym różni się perspektywa jednopunktowa od wielopunktowej. Pokazuje, jak rysować w perspektywie okręgi, proste figury i bryły oraz jak zastosować te zasady do rysowania złożonych kształtów, takich jak ludzie czy przedmioty. Poznajemy również zastosowanie perspektywy w pejzażu. Książki zawierają słowniczek przydatnych terminów i indeks. Pamiętaj, jeśli coś widzisz lub potrafisz to sobie wyobrazić, możesz to również narysować!
Wiele ról przypisywanych Archaniołowi Michałowi w Starym i Nowym Testamencie, w literaturze apokaliptycznej, w apokryfach żydowskich i chrześcijańskich, w niektórych tekstach gnostyckich, w patrystyce, a z biegiem lat także w pobożności ludowej, czynią z Michała jednego z najbardziej czczonych świętych w świecie chrześcijańskim, stojącego najbliżej ludzkich spraw. Stąd wielka popularność i różnorodność miejsc poświęconych św. Michałowi (poczynając od wielkich sanktuariów i monumentalnych kościołów, na kaplicach, oratoriach i maleńkich drewnianych kościółkach kończąc), jak również wyobrażeń świętego w sztuce Wschodu i Zachodu, zarówno tej najwyższych lotów, jak i w sztuce ludowej, amatorskiej, o szerokim zasięgu.Niniejszy album, owoc współpracy najlepszych europejskich specjalistów (literatów, historyków sztuki, hagiografów, epigrafików), nie roszcząc sobie pretensji do bycia wyczerpującym, stawia sobie za cel przede wszystkim zwrócenie uwagi czytelników na cenne dziedzictwo kultury i sztuki, zrodzone z wiary i kultu Świętego Michała Archanioła. Jest to dziedzictwo wspólne dla całej Europy, które należy przypominać szczególnie dzisiaj, w historycznym momencie, w którym świadomość wspólnych korzeni kulturowych i religijnych zbyt często wydaje się słabnąć lub wręcz zanikać.Obecność Michała Archanioła w Europie, od rozwoju kultu, poprzez świadectwa architektoniczne i artystyczne, po analizę ikonografii świętego.
The book about the transcendent cinema of Darren Aronofsky takes the reader on a journey through the selected filmography of this outstanding American director. A monograph devoted entirely to his extraordinary work, which among film experts and film audiences has both a group of devoted admirers and critics. A strong, even anarchist accent falls here on the type of film hero presented, living on the margins of society and consciously rejecting its normative structures. The films, as well as the literature to which the book refers, are an expression of a critical attitude towards symbolic violence and the imposition of creatively limiting cultural norms on the individual, requiring such ordering such and no other understanding and experiencing the surrounding world. An astute observer of Darren Aronofskys work will notice the existence of metaphysical problems in it, sometimes directly directed towards religious issues. We can call this kind of cinema transcendent. This cinema is only seemingly pessimistic in its meaning. It is worth looking for mythical stories to try to hear and understand what they have to offer us. It is worth turning to transcendence and trying to express the inexpressible, also in the art of film, as does Darren Aronofsky, who wants to be a trustee of great mythical narratives. These features, so characteristic of the director, can be seen, to a greater or lesser extent, in all his films, especially those referred to in this monograph. It will be interesting for the reader who expects from contemporary cinema something more than unsophisticated entertainment and wants to go beyond its ludic dimension.
W szarych czasach PRL-u Violetta Villas była jak malowany ptak. W latach 60. stała się na dwie dekady jedną z muzycznych ikon, towarem eksportowym. Często krytykowana w Polsce za styl i ekstrawagancję, za granicą przyjmowana była entuzjastycznie zarówno przez publiczność, jak i recenzentów. Zachwycano się jej głosem. Śpiewała, grała w filmach i musicalach. Występowała w paryskiej Olimpii i nowojorskim Carnegie Hall, przez kilka sezonów była gwiazdą rewii Casino de Paris w Las Vegas. W tej biografii reporterskiej autorzy szukają odpowiedzi na pytanie, jak to możliwe, aby jedyna w swoim rodzaju artystka nie tylko nie zrobiła kariery na miarę swoich możliwości, ale spędzała starość niem9788383198057al w ubóstwie, wyobcowana, w atmosferze niezdrowej sensacji.Nowe wydanie wzbogacono o dwa rozdziały opisujące to, co działo się po śmierci gwiazdy w grudniu 2011 roku, w tym np: postępowanie spadkowe i historię Elżbiety Budzyńskiej, opiekunki Villas.
To książka dla wszystkich, którym brakuje oddechu. Barwna i ożywcza opowieść o fermencie nadziei, uporze roślin, twórczym charakterze prac domowych oraz o całkiem przyziemnej rzeczywistości sztuki.W oddzielnych, ale splecionych z sobą jak grzybnia esejach, Anka Wandzel wędruje po chaszczach i zapuszcza się za kulisy projektów ekologicznych znanych polskich artystek (Joanny Rajkowskiej, Diany Lelonek, Karoliny Grzywnowicz, Cecylii Malik i innych), aby w dobie zmian klimatu docenić kreatywność i wysiłek tych, którzy o przetrwaniu i współpracy wiedzą najwięcej: pracowników technicznych, migrantek, matek, aktywistek, ogrodniczek czy osób w kryzysie bezdomności. A także morw, trzcin, grzybów, porzeczek, mszaków, chwastów i bocianów. Bo w książce Wandzel ludzie, rośliny i zwierzęta nigdy nie są oddzielni - razem, metodą prób i błędów, współtworzą piękny, choć kruchy i niedoskonały świat.Tłem dla tej opowieści są doświadczenia autorki z trudnych ciąż i początków macierzyństwa w dobie pandemii, wojen i Czarnych Protestów. Szukając ukojenia w twórczej bliskości z przyrodą i międzygatunkowych spotkaniach, Wandzel przypomina, jak ważna dla naszego wspólnego przetrwania jest zasada "nigdy nie będziesz szła sama".
The Book “Socmodernism. Architecture of Central Europe during the Cold War “ is a fascinating and richly illustrated journey into the history of socialist modernism, which for decades remained underestimated and marginalized in the study of 20th-century architecture. The publication is not only an analysis of architectural phenomena, but also an attempt to reconstruct a fuller story of the post-war transformations of Central Europe.
The association of socialist modernism with industrialized and collectivized architecture has too often obscured the outstanding achievements of artists who developed their own unique aesthetic languages and engaged in dialogue with the rich heritage of previous eras. This book sheds light on architects who were confident in their vision, operating in a reality full of constraints in the GDR, Czechoslovakia, Yugoslavia, the Polish People’s Republic, Lithuania, Latvia, Estonia, and exploiting to their advantage the opportunities arising from the utopian spirit of those times.
The authors – Dr. Łukasz Galusek and Dr. Michał Wiśniewski – point out that the history of post-war Europe has for years been a narrative full of silences and absences – both in the political and cultural spheres. While these gaps in socio-political history have been slowly filled in the last 30 years, architecture remains an area full of omissions. This publication is a response to the need for a new perspective, restoring balance in the narrative of the modernist heritage of Central Europe.
This is a book that forces us to reflect on the contemporary reception and meaning of post-war architecture. It is also an appeal for a more nuanced look at the legacy of the Cold War era – full of contradictions, but also a wealth of artistic exploration.
The first comprehensive and panoramic account of the architecture of socialist modernity in Central Europe from the mid-1940s to the 1990s, from Tallinn to Ljubljana and from divided Berlin to Bucharest and Skopje.
Książka poświęcona jest działalności producenckiej Studia Filmowego im. Karola Irzykowskiego w latach 19812005. Autor podjął się zadania przeanalizowania polityki programowej i kultury produkcji Studia oraz warunkujących je kontekstów społeczno-politycznych (np. przemiany instytucjonalne polskiej kinematografii). Przedmiotem analizy był zatem proces, który odbywa się w instytucjonalnych ramach rozpiętych pomiędzy zarządczą kontrolą i swobodą twórczą. * Na tle literatury z zakresu historii instytucjonalnej podmiotów odpowiedzialnych za produkcję (zespołów filmowych czy wytwórni) jest to, w moim mniemaniu, publikacja najlepsza. Po pierwsze dlatego, że powstała z wykorzystaniem wszelkich dostępnych źródeł (w tym obszernej kwerendy archiwalnej) []. Po drugie ze względu na wiarygodny wywód, w którym wnioski formułowane są na podstawie dużej liczby przesłanek, a jednocześnie ostrożne w przypadku braku przekonujących dowodów. Po trzecie z powodu bardzo wysokiej sprawności prowadzonej narracji i jakości języka, które sprawiają, że wiele partii książki czyta się niemal jak powieść sensacyjną (w formule Studio Filmowe im. Karola Irzykowskiego przeciw światu). Dr hab. Krzysztof Kornacki, prof. UG Publikacja w znacznej mierze uzupełnia wiedzę o historii polskiego kina. Historia i działalność Studia Filmowego im. Karola Irzykowskiego zostały opisane bardzo kompetentnie, wiedza i świadomość metodologiczna Autora są godne podziwu. Prezentowanej książki z całą pewnością nie będzie można zignorować w kolejnych badaniach. Ponadto jej lektura sprawia dużą przyjemność zarówno poznawczą, jak i stricte czytelniczą. Prof. Piotr Zwierzchowski
Niniejszy tom stanowi początek wydawania materiałów do historii zbiorów Czartoryskich, na które - jak pisał Władysław Czartoryski - składają się: Archiwum, Biblioteka i Muzeum. Wybrane do edycji teksty są dokumentami, wspomnieniami, relacjami, dziennikami, które powstały od 1874 do 1950r. Omawiają wydarzenia związane z przeniesionymi już na stałe do Krakowa zbiorami Czartoryskich. Są świadectwami, które w większości publikowane są po raz pierwszy. Każde z nich poprzedzone zostało osobnym wstępem, opatrzone przypisami, a ich edycja jest zgodna z instrukcją wydawania tekstów źródłowych XIX- i XX-wiecznych.
Ilustrowany przewodnik po historii architektury od najdawniejszych cywilizacji po rewolucje przemysłową. Dzięki szczegółowym komentarzom poznajemy style architektoniczne i fachową terminologię, a także tajemnice warsztatu dawnych budowniczych, od Amhotepa do Palladia, od Wirtuwiusza do Wrena. Piękne rysunki i ryciny ilustrują tysiące detali architektonicznych.Czy potrafisz odróżnić kolumnę dorycką od toskańskiej? Być może tak. A co z belkowaniem, hypostylem, pylonem albo pagodą? W tej książce wykorzystano ryciny z wielkich dzieł poświęconych historii budownictwa, aby zilustrować podróż po stylach architektonicznych całego świata - od starożytnego Egiptu po rewolucję przemysłową. Większość rysunków i rycin została zaczerpnięta z dawnych źródeł, niezrównanych pod względem elegancji i subtelności kreski, a także bogactwa szczegółów. W rozbudowanych opisach omówiono elementy architektoniczne, co nie tylko pozwala poznać prawidłową terminologię, ale również przekazuje wiedzę o tym, jak w przeszłości planowano i wznoszono budowle - od Amenhotepa po Palladia i od Witruwiusza po Wrena.
Praca podejmuje niezwykle istotną problematykę funkcjonowania mediów publicznych w nowej rzeczywistości medialnej, której ton nadają technologie komunikacyjno-informacyjne. Za przedmiot badań Autorka obrała działalność brytyjskiego nadawcy publicznego British Broadcasting Corporation, co argumentuje we wprowadzeniu pisząc: "Nie bez znaczenia dla wyboru obszaru pracy jest fakt, iż BBC stanowi przykład swoistego fenomenu na rynku mediów publicznych, ponieważ stosując formy nadawania dozwolone dla PSM, przy zakazie emisji reklam, od wieku cieszy się wysoką popularnością zarówno w kraju, jak i poza jego granicami". Autorka dowiodła, że fenomen sukcesu BBC wynika z kilku kluczowych czynników: doświadczenia nadawcy, gwarancji finansowania ze środków publicznych, przemyślanego i konsekwentnego wdrażania nowych rozwiązań organizacyjnych i programowych, przede wszystkim jednak ze sposobu realizacji jej strategii cyfrowej i misji. Doprowadziło ją to do twierdzenia kończącego rozprawę, że "łącząc tę strategię z wypracowanymi, przez wiek istnienia, rozwiązaniami organizacyjnymi, programowymi, zapleczem technicznym, zasobami, a także talentem do innowacji, BBC ma szansę na długo zapewnić sobie pozycję nadawcy publicznego, jedynego w swojej wyjątkowości i jednocześnie wzorca do naśladowania".
W przeszłości pozycja artysty w wielkim stopniu zależała od jego technicznych zdolności, umiejętności wiernego odtwarzania realnego świata. Portret miał być prawdziwą i wierną podobizną, a krajobrazy rozpoznawalne w każdym szczególe. Jednak, zwłaszcza po pojawieniu się fotografii, wielu artystów zrezygnowało z tworzenia tego "prawdziwego" podobieństwa na rzecz bardziej bezpośrednich, pogłębionych obrazów, które wyrażały uczucia dotyczące malowanego tematu. Od początku tych ogromnych zmian artystycznych ambicji krytycy mylili pozorny brak umiejętności warsztatowych z brakiem artyzmu i finezji, wyśmiewając ekspresyjne prace i porównując je do niepodlegających ocenie merytorycznej wysiłków dzieci.W tej prowokującej do myślenia książce Susie Hodge przygląda się 100 dziełom sztuki, które wywołały ogromną wrogość krytyków - od nabazgranej przez Cy Twombly'ego "Olimpii" (1957), prymitywnego, ale spontanicznego "Drzewa życia" (1994) Johna Hoylanda do pozornie naturalnego bałaganu "Mojego łóżka" (1998) Tracey Emin - i tłumaczy, dlaczego nie są one nieistotnymi nowinkami, ale pełnym inspiracji logicznym rozwinięciem artystycznych idei minionych czasów.Autorka wyjaśnia, w jaki sposób głośne dzieła, takie jak "Nierzeźbione klocki" (1975) Carla Andre - prostokątna aranżacja brył czerwonego drewna cedrowego, którą faktycznie mogłoby łatwo skopiować dziecko - wypełniają pustą niszę w historii idei, pokazując zarówno wpływy wcześniejszych twórców, jak i zainspirowanych przez nie artystów. Pięciolatkowi mogłoby powieść się wykonanie obrazu wirowego podobnego do tych, jakie tworzy Damien Hirst, ale nie zrozumiałby stojących za nim idei oraz miejsca, jakie zajmuje w historii dążeń artystycznych. Susie Hodge gruntownie i wyczerpująco tłumaczy, dlaczego sztuka współczesna nie jest i nigdy nie była dziecięcą zabawą. Hodge umieszcza każdą pracę w kontekście kulturowym, wspierając się ilustracjami dzieł od Hansa Arpa do Andy'ego Warhola, aby zaprezentować dokonania współczesnych artystów. Książka pomaga zrozumieć, w jaki sposób sztuka ewoluuje od realistycznych dzieł wcześniejszych stuleci, zmieniając nasze nastawienie do prezentowanych prac podczas wizyt w galeriach.
David Lynch, twórca serialu Twin Peaks, to jeden z najbardziej kontrowersyjnych i cenionych reżyserów amerykańskiego kina, który wymyka się wszelkim schematom. Wywiady z różnych lat jego kariery pozwalają na tyle, na ile jest to możliwe zbliżyć się do tajemnicy: kim tak naprawdę jest David Lynch. Jak powiedział autor książki: Wywiad z Davidem Lynchem przypomina próby przygwożdżenia bardzo gadatliwego grzechotnika, który jest do rozmówcy cholernie przyjaźnie nastawiony. Lynch w istocie uwielbia rozmawiać. Czerpie wyraźną przyjemność z opowiadania różnych historii i dowcipów, spontanicznych filozoficznych dygresji i tym podobnych. Pewne tematy jednak skrzętnie omija. Nie lubi zdradzać szczegółów życia prywatnego ani wykładać sensu swoich filmów unika nawet jasnych deklaracji na temat znaczenia twórczości dla niego samego jako artysty. () Jako zwolennik kina, które wprowadza widza w stan snu na jawie, Lynch stawia sobie za cel tworzenie filmów, które na zawsze pozostaną tajemnicze.
[…] my body is a physical form of contact between the source of the problem and its creation. […] It is the subject of my studies and contradictions, the path towards comprehending meanings and their understanding.
Teresa Tyszkiewicz’s artistic work is based on organic process. It stems from a bodily experience and a fascination with matter. It crosses the boundaries of “life” and “form” in a radical way. It openly manifests femininity and transforms the traditional conventions of its representation. Her work realizes itself in movement and struggle – between eroticism and physiology, tenderness and force, fetishization of the glance and intimacy of the touch. Finally – between a body and its image.
The book includes rich iconographic material, representing artist’s work in various techniques and media – from 16 mm movies, through performance, photographs, objects and installations, to distinctive pin works. Reproductions are accompanied by four critical essays and a calendar, in which the work of Teresa Tyszkiewicz is outlined against the backdrop of aesthetic and social changes of the twentieth and twenty-first centuries.
Ciało moje […] jest fizyczną formą kontaktu pomiędzy źródłem problemu i jego kreacją. […] Jest przedmiotem mych badań i zaprzeczeń, drogą w kierunku pojmowania znaczeń i ich rozumienia.
Praktyka artystyczna Teresy Tyszkiewicz opiera się na procesie i organiczności. Wyrasta z cielesnego doświadczenia i fascynacji materią. W sposób radykalny przekracza granice „życia” i „formy”. Otwarcie manifestuje kobiecość i przekształca zastane wzorce jej przedstawiania. Realizuje się w ruchu i zmaganiu – między erotyzmem i fizjologią, delikatnością i ekspresją siły fizycznej, fetyszyzmem spojrzenia i intymnością dotyku. Wreszcie – między ciałem i jego obrazem.
Książka zawiera bogaty materiał ikonograficzny, prezentujący prace artystki w różnorodnych mediach i technikach – od filmów na taśmie 16 mm, przez performanse, fotografie, obiekty i instalacje, po charakterystyczne kompozycje szpilkowe. Reprodukcjom towarzyszą cztery eseje krytyczne oraz kalendarium, w których opisano twórczość Teresy Tyszkiewicz na tle przemian estetycznych i społecznych XX i XXI wieku.
W prowizorycznym studio podcastowym, zorganizowanym z tyłu kampera, były żołnierz i niedoszły policjant Markus Heger bada sprawy kryminalne. ""Krzyk, którego nikt nie usłyszał"" miał być cyklem audycji o siedmioletniej Leah Forsberg, która zaginęła w Fagernes 15 lat temu, jednak zakończył się już po jednym odcinku. Mimo że ciała nigdy nie odnaleziono, za winnego zabójstwa dziewczynki uznano jej ojca. Kiedy znika zainteresowana tematem młoda dziennikarka, Markus wraca do sprawy Leah, a nowe informacje każą mu zadać sobie pytanie: czy rzeczywiście właściwa osoba trafiła za kratki?Zdarzenia nabierają tempa, a jednocześnie coraz silniej do głosu dochodzi przeszłość Markusa, o której próbował zapomnieć. Nieobecny w jego życiu ojciec pisze do niego z więzienia, prosząc o spotkanie. Być może rozmowa z ojcem nie tylko pomoże w odbudowaniu rodzinnej relacji, lecz rzuci także nowe światło na śledztwo.Bardzo wciągająca.""Stavanger Aftenblad""Osobno są wspaniali, ale razem stanowią, moim zdaniem, najlepszy kryminalny duet Norwegii, a to, że połączyli siły, jest prawdziwym prezentem dla wszystkich miłośników gatunku. [] To bez wątpienia jedna z najlepszych powieści kryminalnych roku. Można by szukać podobnej książki za granicą [], ale nikt jeszcze nie stworzył czegoś tak wszechstronnego. []Podczas lektury nieraz można się spocić razem z Hegerem.Randaberg24 Historia opowiedziana jest w tak angażujący sposób, że czytelnik pozostaje zaintrygowany od pierwszej do ostatniej strony. [] To kryminalna współpraca na najwyższym poziomie. Uwielbiam w niej wszystko. Styl Fjella i Horsta jest orzeźwiający, a ich język - żywy, dialogi są świetne i niezwykle barwne, podobnie jak przedstawienie bohaterów, świata i historii. To po prostu świeże, nowe i ekscytujące. Po lekturze Krzyku jedno jest pewne: chcemy więcej Markusa Hegera!Krimlitteratur
Prezentując przykłady dzieł od starożytnych po współczesne, Kryminalny atlas sztuki pokazuje zdjęcia mistrzowskich dzieł z całego świata, przestępców, którzy je zbezcześcili, bohaterów, którzy dzieła odzyskali albo przywrócili je do pierwotnego stanu, a w wielu przypadkach także fotografie z miejsc przestępstw.Przedstawione w książce wstrząsające i intrygujące kryminalne historie, podzielone zostały według trzech kategorii: kradzieże, akty wandalizmu i fałszerstwa. Opowieści ukazują rozmaite motywacje popełniania przestępstw przeciwko sztuce: chciwośc, zemstę, chęć władzy i sławy, a także - co zaskakuje - miłość, równość i idealizm.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
