W tej strefie zapraszamy czytelników tak zwane artystyczne dusze po książki z kategorii Sztuka. Polecamy szereg publikacji o sztuce i jej historii,ciekawostki i portfolia artystów, eseje, albumy, książki o malarstwie, rzeźbiarstwie, architekturze oraz histoii fotografii. Biografie ciekawych artystów, książki i powieści przedstawiające fascynujące losy malarzy i osób uwiecznianych na obrazach. W tym dziale tylko ksiązki ze sztuka w tle.
Wyprawa przez zekranizowany kraj i filmy, które go kreują.Którędy przebiega granica rzeczywistości i fikcji? Czy w Ameryce można ją dostrzec, wyznaczyć? Kto tu kogo okłamuje? Czy to Hollywood wciska Ameryce kit? A może Ameryka jest zmyśleniem, które Hollywood ekranizuje? "Żeby żyć, opowiadamy sobie historie" - napisała Joan Didion. W Ameryce, bardziej niż gdzie indziej, historie opowiada się na ekranie. Żeby żyć, Ameryka karmi się swoim kinem. You are what you eat.Sprawczości amerykańskiego mitu Maciej Jarkowiec przyglądał się w dwóch poprzednich książkach:Powrócę jako piorun. Krótka historia Dzikiego Zachodu iRewolwer obok Biblii. W co wierzy Ameryka. WNa bulwarach czyhają potwory ponownie podąża tym tropem.Za pomocą reportażu, eseju, legendy, zapisków z podróży, wspomnień i anegdot snuje fascynującą, osobistą opowieść o sekretnym Hollywood: o wydarzeniach za kulisami największego przemysłu filmowego świata, które ukształtowały naszą zbiorową wyobraźnię. Hollywood okazuje się kluczem do zrozumienia USA i jego miejsca we współczesnym świecie - jako Imperium, kolosa na glinianych nogach i kraju, w którym prezydentami zostają aktorzy grający w podrzędnych westernach i biznesmeni o szemranej reputacji.
Koncert jako przestrzeń prezentacji dzieł muzycznych i sztuki wykonawczej na wzór wystaw muzealnych pozostaje jednym z najważniejszych kanałów rozpowszechniania, odbioru i kanonizacji nowej muzyki. Liczne w ostatnich latach eksperymenty z formą koncertu pokazują jednak, że ten wywodzący się z XIX wieku model muzycznej kreacji i recepcji nie satysfakcjonuje wielu artystów i odbiorców. Analizując wybrane projekty kuratorskie, autorka pracy bada, jak współcześni twórcy – muzycy, kompozytorzy, kuratorzy – zmieniają nie tylko formę koncertu, ale przede wszystkim jego funkcję: z miejsca prezentacji (arcy)dzieł i (re)produkcji kanonu w miejsce tworzenia krytycznej wiedzy i nowego doświadczenia.
Książka, łącząca elementy rozważań filozoficznych z opisem ważnego zjawiska popkultury, próbuje rozstrzygnąć paradoksy horroru w filmie, literaturze oraz najogólniej w życiu człowieka.
„Zwykle unikamy tego, co wywołuje stres – zauważa autor. – Nie sterczymy dla rozrywki w korkach samochodowych, nie uczestniczymy – jeśli nie musimy – w sekcjach zwłok. Dlaczego więc tak chętnie poddajemy się fikcjom, które nas przerażają?” Gwałtowne emocje, jakie wyzwala horror, są paradoksalnie nieuzasadnione: boimy się zwykle czegoś, co nie istnieje. Co więcej – mamy świadomość, że uczestniczymy w grze fikcji.
Horror – zdaniem Carrolla – jako gatunek literacki i filmowy, a także rodzaj estetyki, jest w gruncie rzeczy tworem schematycznym, a skuteczność pewnych jego konwencji i sposobów oddziaływania na ludzkie emocje – wykalkulowana i sprawdzona w praktyce. Dlatego niesamowite bądź krwawe opowieści, choć wywołują strach i poczucie dyskomfortu, przez wieki nie tracą na popularności.
Wystawa w Muzeum Sztuki Współczesnej w Krakowie MOCAK 12.04.2024 - 16.03.2025
Jedzenie w sztuce to 11. wystawa z flagowej serii MOCAK-u, w której konfrontowane są ważne obszary życia z refleksjami artystów. Wcześniej przyglądano się tematom takim jak: historia, sport, ekonomia, zbrodnia, gender, medycyna, ojczyzna, sztuka, natura, polityka, analizując zawarte w nich prawdy i związane z nimi manipulacje. Jedzenie w tym kontekście jest wyjątkowe, bo stoi u podstaw życia, przez co ma wpływ na wiele jego aspektów.
Jedzenie to zaspokajanie potrzeby fizjologicznej, znajdującej się u podstaw piramidy Maslowa, a równolegle – szeregu innych, wyższych potrzeb, psychicznych i społecznych, takich jak poczucie przynależności czy bezpieczeństwa. Pokarm jako nieodzowny warunek przetrwania ukształtował naszą cywilizację. Był zapłatą za pracę, a jego zdobywanie – motorem postępu. Jego poszukiwanie inicjowało wędrówki ludności i tym samym odkrywanie świata. Jego brak bywał zarzewiem konfliktów, przyczyniał się do zamieszek i rozlewu krwi. Jedzenie do dziś towarzyszy rytuałom i obrzędom, jest fundamentem każdej wspólnoty, kultury i religii.
Na wystawie zaprezentowane są prace 66 artystów z wielu krajów, w różnych mediach, takich jak malarstwo, fotografia, wideo, obiekt i instalacja. Jedzenie to czynność społeczna, podstawa tożsamości, a nawet narzędzie oporu. Współczesnych artystów niepokoi tak niedosyt, jak nadmiar żywności. W pierwszym przypadku głód, nierówność, kryzys humanitarny, degradacja społeczeństwa, upokorzenie, w drugim – konsumpcjonizm, marnotrawstwo, zdrowotne skutki źle zbilansowanej diety. Analizie został poddany zarówno eksponowany w sztuce od wieków estetyczny potencjał jedzenia, jak i jego aspekty etyczne i światopoglądowe.
Książka z tekstem równoległym polsko-angielskim.
Malarstwo barokowe na Śląsku to fenomen, który nie przestaje intrygować. Nasza nowa książka „Johann Jacob Eybelwieser młodszy. Wrocławski malarz doby baroku”, prezentuje światu sylwetkę Johanna Jacoba Eybelwiesera młodszego, uznawanego za jednego z czołowych i najpłodniejszych malarzy działających w osiemnastowiecznym Wrocławiu. Życie Eybelwiesera i organizacja jego warsztatu przypominają casus wielkiego mistrza wcześniejszego pokolenia — Michaela Willmanna, zwanego śląskim Rembrandtem.
Bycie artystą schyłku baroku wymagało nie tylko talentu artystycznego, ale też instynktu wytrawnego dyplomaty. Strategia rozwoju kariery artysty, świadomie budującego swoją pozycję we wrocławskim społeczeństwie, musiała uwzględniać lawirowanie między zleceniami od protestanckich mieszczan i wpływowych zakonów katolickich. Dzięki wielostronnej analizie warsztatu malarskiego i uwzględnieniu kontekstu komercyjnego możemy lepiej zrozumieć ekonomiczne aspekty produkcji artystycznej, w tym rzadko poruszane kwestie marketingu i marki osobistej.
Na kartach książki znajduje się ponad 260 ilustracji oraz klarownie usystematyzowany katalog 230 dzieł malarza powstałych od rozpoczęcia
samodzielnej kariery artystycznej w 1699 roku do śmierci w roku 1744. To także wnikliwe spojrzenie na twórczość mistrza — uwzględniające aspekty technologiczne i ikonograficzne, historię oraz okoliczności powstania dzieł, dzięki którym można wskazać ich miejsce w całym dorobku artysty.
In her vibrant works, the Brazilian painter Beatriz Milhazes fuses two very different worldviews. Her abstract compositions, which can be seen in a line with modernist masters from Henri Matisse to Bridget Riley, are saturated with the colors and light of her native country. Her paintings are strewn with symbols of everyday life in Brazil, invoking carnival, traditional craftsmanship, and motifs from baroque to pop, all choreographed in an exuberant visual rhythm. The colorful atmosphere has an irresistible exotic allure, but as in the works of Paul Gauguin, we find a broken paradise in which darker, more melancholic tones resonate, both in the promises of tropical life and those of modernist abstraction.
In seeking this balance, Milhazes developed a special transfer technique in the late eighties, painting her motifs onto plastic sheets, gluing these to the canvas and letting them dry, and then peeling away the plastic once dry so that the paint remains on the canvas. This method allows the artist to layer surface upon surface and to achieve an iridescence somewhere between radiant aura and shimmering melancholy. Since her breakthrough in the early 1990s, Milhazes has extended the scope of her work to other media, producing screen prints, collages made of chocolate and candy wrappers, sculptures such as giant mobiles made of carnival decorations, site-specific projects that transform building façades into stained glass windows, and experiments with body and rhythm in collaboration with her sister Marcia’s ballet ensemble.
Mistrzynie to stworzony przez Dagmarę Budzbon-Szymańską zbiór esejów na temat życia i twórczości wybranych polskich artystek, pozwalający szerokiemu gronu wielbicieli sztuki poznać je i zrozumieć. To książka, do której może zajrzeć każdy - bez względu na to, jaką wiedzę z zakresu historii sztuki posiada - i w której każdy znajdzie dla siebie coś ciekawego. Autorka opowiada, kim były i są te fascynujące i odważne kobiety, które musiały stawiać czoła przeciwnościom losu, iść pod prąd panujących zasad, przebijać głową mur. Czym się kierowały, czego pragnęły i czego się obawiały?Poprzez ich dokonania i doświadczenia śledzimy historię sztuki polskiej i światowej od wieku XIX aż do lat najnowszych i przyglądamy się różnym aspektom twórczości artystek, a także ich podejściu do kwestii emancypacyjnych/feministycznych, macierzyństwa, walki z wszechpanującą maskulinizacją i patriarchatem świata artystycznego oraz łączenia sztuki z życiem rodzinnym.Mistrzynie to niezwykłą opowieść o roli kobiet na polskiej scenie artystycznej w ciągu ostatnich 200 lat, ukazująca sylwetki między innymi takich twórczyń jak Boznańska, Kobro, Jarema, Szapocznikow, Pągowska, Abakanowicz, Kozyra czy Bogacka.
Jest to przewodnik po czytaniu sztuk teatralnych i scenariuszy dla studentów i praktyków zarówno teatru, jak i literatury, raczej uzupełnia, niż zaprzecza lub powtarza, tradycyjne metody analizy literackiej egzemplarzy.
Tekst jest pełen narzędzi dla studentów i praktyków, z których mogą korzystać, badając fabułę, postać, temat, ekspozycję, wyobrażoną motywację /przeszkodę/ konflikt, teatralność i inne kluczowe elementy nadbudowy sztuki. Zawiera on instrukcje pozwalające odkryć, co dramaturg uważa za najistotniejsze elementy danej sztuki, umożliwiając tym samym interpretację opartą raczej na fundamentach sztuki niż na jej szczegółach.
Używając Hamleta jako przykładu, Ball zapewnia znaną bazę do zilustrowania technik czytania egzemplarza, jak również przykłady rodzajów błędnych interpretacji, których czytający mogą być ofiarami, ignorując rzemiosło dramaturga. Niezwykle przydatna dla tych, którzy chcą wystawić sztukę na scenie (aktorów, reżyserów, scenografów, specjalistów ds. produkcji). W przód i Wspak jest również doskonałym instruktażem pisania sztuk i scenariuszy, ponieważ struktury, które opisuje, są podstawowymi narzędziami dramatopisarza.
Kiedyś dwaj scenarzyści weszli do biura hollywoodzkiego producenta i wypowiedzieli trzy słowa: „Szczęki w kosmosie”. Te trzy słowa zapewniły im kontrakt na filmowy hit „Obcy – ósmy pasażer Nostromo”. Chwila ta zapisała się w mitologii Hollywood jako prezentacja idealna.
Umiejętność zaprezentowania projektu jest niezbędna w branży filmowej i telewizyjnej, przydaje się scenarzystom, reżyserom i producentom. Autor sam pracuje jako scenarzysta i reżyser, m.in. dla BBC i Channel 4, na koncie ma nagradzane w wielu krajach dokumenty i seriale telewizyjne. Czerpiąc z własnych doświadczeń filmowca i wykładowcy prowadzi czytelnika krok po kroku od koniecznych elementów dobrej prezentacji po zaawansowane umiejętności, pomocne w każdej sytuacji związanej z pitchingiem.
Charles Harris w przejrzysty sposób przedstawia wiele praktycznych metod przygotowania porywającej i przekonującej prezentacji. Na przykładach analizuje problemy, które mogą się pojawić w przypadku rozmaitych projektów i pokazuje jak sobie z nimi poradzić. Rozkłada także na czynniki pierwsze sam proces pitchingu oraz specyfikę spotkań branżowych i wyjaśnia jak zagwarantować, że zakończą się sukcesem.
Książka stanowi praktyczny podręcznik dla każdego filmowca, który chciałby nauczyć się zasad skutecznego pitchingu. Od czego zacząć? Jak stworzyć dobrą prezentację? Jak przedstawić siebie jako twórcę? Jakich błędów unikać? Jak nawiązać kontakt i zachowywać się na spotkaniu z producentem? A co zrobić potem w zależności od reakcji? Wszystko w przystępnej formie, z dużą ilością przykładów i ćwiczeń.
Z ogromną radością i pokorą przedstawiam Państwu niniejsze Harmonizacje organowe, publikację, która stanowi owoc mojej wieloletniej pasji oraz doświadczenia jako muzyka i organisty. Przez ponad czterdzieści lat moje życie zawodowe i osobiste było nierozerwalnie związane z muzyką sakralną, a w szczególności z muzyczną oprawą Liturgii Eucharystycznej. Harmonizacje organowe pieśni Eucharystycznych to zbiór opracowań muzycznych, które powstały z troską o odpowiednią oprawę muzyczną Liturgii Mszy Świętej. Celem tej publikacji jest nie tylko dostarczenie praktycznych narzędzi dla organistów i muzyków kościelnych ale przede wszystkim umożliwienie głębszego doświadczenia duchowego podczas sprawowania liturgii. W swojej pracy nad tym - już piątym - tomem pieśni, starałem się nie tylko zachować piękno i tradycję melodii pieśni eucharystycznych, lecz również nadać im nowy wymiar, poprzez staranne harmonizacje organowe. Każdy z utworów został opracowany z myślą o urozmaiceniu i pogłębieniu liturgicznych doświadczeń tych muzycznych ale i słuchaczy - wiernych, zgromadzonych na liturgii, a także o umożliwieniu organiście wyrażenia swojej artystycznej wrażliwości. Wierzę w to, że ta publikacja stanie się cennym źródłem inspiracji i wsparcia dla wszystkich, którzy pragną przyczynić się do piękna i godności liturgii poprzez muzykę. Jestem przekonany, że harmonizacje, zawarte w niniejszym tomie, będą owocne zarówno dla wykonawców jak i uczestników Eucharystii, wspierając ich w duchowym wznoszeniu się ku Bogu. Paweł Piotrowski
Himilsbach był tylko jeden, ale opowiadać o nim można bez końca.Osierocony chłopiec z Mińska Mazowieckiego, który tuż po wojnie okradał sowieckie transporty z Niemiec. Kamieniarz, którego pomniki stoją na Starych Powązkach i - przynajmniej sam tak twierdził - miał swój udział w pracach przy Kolumnie Zygmunta. Pisarz, który wydał pierwszą książkę, bo pożyczył pieniądze na wódkę od kierownika działu literatury pięknej w wydawnictwie. Aktor, który w teatrze był "półtora raza". Choć w SPATiF-ie pili wszyscy, to właśnie jego zapamiętano jako wiecznego pijaka i łazęgę.Pełen sprzeczności, różnych zawodów, dziwnych zbiegów okoliczności i wykluczających się sposobów działania - Himilsbach zawsze był przede wszystkim Himilsbachem.Ryszard Abraham - znany z fanpejdżu Anegdoty teatralne, filmowe i muzyczne - powraca z drugą książką poświęconą jednej z najbarwniejszych postaci PRL. Po bestsellerowym Himilsbach. Ja to chętnie napiłbym się kawy zebrał tym razem historie, które odsłaniają kolejne twarze Himilsbacha: pisarza, męża i kamieniarza.
Estetyka obrazu filmowego. Szkice badawcze są próbą odsłonięcia i rekonstrukcji ezoterycznej osobliwości obrazu filmowego czyli jakości wartości estetycznych. Poruszamy się na wielu płaszczyznach badawczych i warto zadać pytanie, czy klarowne zdefiniowanie jakości wartości estetycznych obrazu filmowego jest możliwe? Chodzi tu o sformułowanie "prezentującej naoczności" obrazu filmowego. Które osobliwości obrazu filmowego są źródłowe, a które w świadomości percepcyjnej odbiorcy prezentują się jako "obecne" czyli jako przedmioty poznania? Źródłowość poznania jest osadzona jako przyczyna - bodziec - zdarzenia ekranowego, który manifestuje się w poszukującej myśli odbiorcy dzieła filmowego. Filozoficzne źródła tej osobliwości leżą gdzieś w głębi metafizycznych przestrzeni, jednak są one najbardziej zakryte, a jednocześnie postrzegalne.
Osiem wieków malarstwa, stu artystów, wybitne dzieła ·Przystępnie i zabawnie przedstawiona historia malarstwa. ·Chronologiczna prezentacja artystów, najważniejsze nurty, szkoły, style. ·Rozwiązanie zagadek symboli ukrytych na obrazach, tajemnice kulisów muzeów, wiedza niezbędna dla każdego miłośnika sztuki. ·Precyzyjna analiza obrazów. Camille Jouneaux jest niezależną pisarką i felietonistką zajmującą się kulturą. Współpracuje z wiodącymi instytucjami, aby uczynić sztukę bardziej dostępną i zachęcić do odwiedzania muzeów.
Głównym problemem poruszanym w niniejszej książce będzie zjawisko sztuki outsiderów, najczęściej określane w literaturze przedmiotu jako art brut czy outsider art. Nierzadko też używane jest określenie sztuka naiwna (lub zwana naiwną), które rozciągane jest na zjawiska o bynajmniej mało naiwnym charakterze. Wszystkie te terminy, o czym będzie jeszcze mowa, budzą jednak wiele wątpliwości, ich zakres znaczeniowy jest dość nieprecyzyjny, a kwestia przynależności czy kwalifikacji konkretnych twórców do takiej czy innej kategorii niejednokrotnie wywoływała różnego rodzaju spory i kontrowersje. Fragment książki
Artystki burzą stary świat.Nieznane historie polskich malarek w legendarnej dzielnicy Paryża.W Warszawie i Krakowie nie tylko zabraniano im portretowania nagich modeli, ale nawet malowania obrazów historycznych. Ówcześni artyści - z Matejką na czele - uważali, że malarstwo jest wbrew naturze kobiety. Najodważniejsze wsiadały więc w pociąg do Paryża, by tam uczyć się, rozwijać i spełniać marzenia o karierze.W dzielnicy Montparnasse, stolicy artystycznego świata, żyło blisko dwieście Polek-artystek. Malowały, ale i kochały, przeżywały życiowe dramaty i uniesienia, nierzadko przymierając głodem.Ciężko pracowały, nie godząc się na wykluczenie ze świata sztuki. Anna Bilińska-Bohdanowicz, jako pierwsza polska malarka cieszyła się międzynarodową karierą; Alicja Halicka, ukrywająca swą twórczość przed mężem, znanym malarzem, stała się cenioną kobietą-kubistką; obrazy Meli Muter, przyjaciółki Władysława Reymonta i R.M Rilkego, ulubionej portrecistki paryskich elit międzywojnia, zmarłej w nędzy i zapomnieniu, dziś poszukiwanie są przez muzea i kolekcjonerów na całym świecie.Żyły wreszcie jak chciały. Maria Dulębianka, propagatorka równouprawnienia kobiet, została partnerka życiową Marii Konopnickiej. Aniela Pająkówna utrzymywała ojca jej córki, Stanisława Przybyszewskiego, niewiernego kochanka. Irena Reno, bezpruderyjna, umiejąca cieszyć się życiem, nie bała się żyć w trójkącie z dwoma mężczyznami.Sylwia Zientek dotarła do unikalnych, często nigdy niepublikowanych materiałów, na których oparła tę napisaną z pasją i miłością książkę. Jej tłem są niezwykle burzliwe czasy: od zaborów, przez trudy wojny 1914-1918, szaleństwo lat 20., niepokój lat 30., tragedię II wojny światowej.
Ostatni monolog Jerzego Stuhra - pożegnanie ze sceną i światemZ biegiem dni - powstały w ciągu 2023 roku pamiętnik artysty to przejmujące świadectwo odchodzenia, pożegnania z teatrem, ze sceną, z życiem.Zapis wielkiej aktorskiej pasji, twórczej ciekawości oraz niezłomnego zmagania z chorobą i słabościami. To też ostatnia teatralna lekcja profesora Jerzego Stuhra - notatki o pracy reżyserskiej nad spektaklem Geniusz według sztuki Tadeusza Słobodzianka i nad zagraną w nim jego ostatnią rolą - Konstantego Stanisławskiego, mistrza teatru.Schodząc ze sceny życia, aktor - jak wykreowany przez niego Filip Mosz w Amatorze - skierował kamerę na siebie, by stworzyć szczery, pożegnalny autoportret."Cały czas zastanawiam się, jak nazwać mój pamiętnik. Na trop wpadła, wiedziona intuicją, moja żona Basia - Z biegiem dni. Jest to dokładnie w punkt. Mam poczucie, że one biegną, a ja stoję. Nawet myślę, że po tylu latach biegu stan zatrzymania się jest dość interesujący. Więcej się zastanawiam, obserwuję, patrzę, jak rosną wnuki.()Teraz wolno unoszę się z biegiem dni. Jest we mnie spokój".(fragment książki)
Niniejszy podręcznik przeznaczony jest dla uczniów rozpoczynających naukę gry na fortepianie. Oparty jest na programie nauczania zatwierdzonym przez Ministerstwo Kultury i Sztuki dla szkół muzycznych I st. Szkoła ghry na fortepianieOdpowiednie ukształtowanie zawartych w nim problemów, pozwoli w możliwie szybkim tempie opanować zamieszczony materiał, w tym podstawowe zasady muzyki. Podręcznik ten został tak opracowany, aby przeciętnie zdolny uczeń mógł zrealizować zawarty w nim materiał tak szybko, jak to możliwe, pod warunkiem, że będzie przestrzegał dyscypliny grania. Naczelna zasada dydaktyki nakazuje bowiem, aby przejść do materiału następnego, należy dokładnie opanować poprzedni. Opuszczenie jakiegokolwiek ćwiczenia, może spowodować trudności w następnym. Utwory zwarte w tej Szkole, to najbardziej znane pozycje światowej literatury muzycznej, których wykonanie powinno sprawiać przyjemność tak grającemu, jak i słuchającemu. Autor pragnie dodać, że instrument, który wybrało się, należy traktować jak najlepszego przyjaciela (wiadomo przyjaciół się lubi), wówczas czas spędzony z nim będzie przyjemny, a efekty będą bardzo szybko zauważalne! Radości grania, słuchania i muzykowania życzyAutor
Aidan Hart, znany polskiemu Czytelnikowi jako autor popularnego podręcznika malarstwa ikonowego, tym razem odsłania przed nami tajniki ikon świątecznych, będących nieodłącznymi elementami celebracji świąt prawosławnych. Przedstawia 14 świąt wraz z ich ikonami w perspektywie wielowiekowej tradycji. Każdy rozdział zawiera hymny, tropariony i kontakiony oraz czytania biblijne przewidziane na dane święto, opis upamiętnianego wydarzenia powiązany ze źródłami pisanymi, które się do niego odnoszą, a także historię święta i rozwoju ikon z nim związanych. Całość wieńczy wyjaśnienie symboliki ikony świątecznej, omówienie po kolei wszystkich jej elementów (np. przedstawień magów, pasterzy, gwiazdy, wołu i osła itd.) w nawiązaniu do teologii święta. Z opowieści autora ikona świąteczna wyłania się jako święty przedmiot, używany w liturgii, czczony i całowany, kontemplowany, jako okno do Bożej rzeczywistości, gdzie wszystko jest aktualne, a sama celebracja święta nie tyle jest wspominaniem dawnego wydarzenia, ile jego uobecnianiem, przeżywaniem tu i teraz. I z tej perspektywy Aidan Hart kieruje do nas swój przekaz. Jego książka jest bardziej duchowym świadectwem malarza ikon i człowieka głęboko wierzącego niż naukowym opracowaniem zagadnienia. Dzieli się swoją wiedzą i doświadczeniem z Czytelnikiem i ma nadzieję, jak sam to podkreśla, że dzięki temu kontakt z ikonami będzie dla niego bardziej ubogacający. Odbiorcy książki: wszyscy zainteresowani sztuką ikonową, malarze ikon, historycy sztuki. Dlaczego warto przeczytać tę książkę: Czytelnik ma okazję zrozumieć symbolikę ikon świątecznych, zapoznając się z myślą znanego artysty i nauczyciela sztuki ikonowej. Liczne kolorowe ilustracje znanych ikon, w tym dzieł autora, ubogacają książkę. Autor: Aidan Hart jest zawodowym, prawosławnym malarzem ikon z ponad trzydziestoletnim doświadczeniem oraz autorem poczytnych książek, m.in.: „Ikona. Podręcznik malarstwa ikonowego i ściennego”, książki wydanej w języku polskim nakładem Wydawnictwa „Jedność” (2015), oraz „Beauty Sprit Matter: Icons in the Modern World”. Jest również wykładowcą i nauczycielem, a także dyrektorem Icon Painting Certificate w Prince’s Foundation School of Traditional Arts w Londynie.
Z tą książką opanujesz sztukę rysowania słodkich wizerunków zwierząt w stylu chibi. Phoebe Im (@bobblejot), popularna artystka z Instagrama, za pomocą prostych samouczków pokazuje, jak krok po kroku narysować 75 zwierząt, zarówno domowych, jak i żyjących dziko. Są wśród nich między innymi kot, krowa, kura, dzik, sowa, żyrafa, narwal, szynszyla czy delfin. Chibi to styl rysowania wywodzący się z Japonii, bardzo popularny w mandze i anime. Postaci są w nim nieco przerysowane, zazwyczaj małe i pulchne, o krótkich nogach i dużych głowach. Przedstawione w poradniku zwierzęta wydają się tak słodkie i urocze, że aż chce się je przytulić. Oprócz samouczków w książce znajdziesz: • krótkie wprowadzenie do estetyki chibi, • informacje o narzędziach zarówno tradycyjnych, jak i cyfrowych, • porady dotyczące kolorowania, cieniowania i nadawania zwierzętom indywidualnego charakteru, • wskazówki na temat ubrań i dodatków, • ciekawostki dotyczące niektórych zwierząt. Wyjmij przybory do rysowania i zacznij tworzyć własne królestwo zwierząt! Phoebe Im zaczęła twórczość od grafik fanowskich inspirowanych różnymi serialami anime. Jej instagramowe konto @bobblejot, na którym dzieli się swoimi uroczymi rysunkami, przyciąga ogromną liczbę obserwujących.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
