Nikt z nas nie jest wieczny, starość i umieranie jest częścią naszego życia. Ból po utracie ukochanych ludzi jest wielki. Jak pogodzić się z odchodzeniem najbliższych, ukochanych ludzi? Jak uporać się z żałobą po ich śmierci kiedy wydaje się, że straty już nikt i nic nie uleczy? na te i inne pytania odnajdziecie Państwo odpowiedź w znanych publikacjach Elizabeth Kübler-Ross czy Renaty Arendt Dziurdzikowskiej. Znajdziecie tutaj też lekturę na temat przebiegu żałoby u dzieci i nastolatków, dla których takie traumatyczne przeżycia są bardzo ciężkie do zrozumienia.
Intencją autorów tej książki jest wyeksponowanie ważnych zagadnień związanych ze starzeniem się społeczeństw oraz konsekwencjami tego zjawiska dla funkcjonowania systemów zabezpieczenia społecznego w Polsce i w Europie.
Geriatria, gerontologia i opieka geriatryczna to dyscypliny dynamicznie rozwijające się w ostatnich latach na całym świecie. Stanowią jednocześnie obszary, na których powstają najpoważniejsze etyczne, moralne i ekonomiczne wyzwania. W książce pokazano wybrane aspekty opieki geriatrycznej, sygnalizując deficyt w zakresie rozwiązań systemowych w Polsce. Jednocześnie przedstawiono kierunki rozwoju polityki wobec ludzi starszych nakreślonej w wielu dokumentach strategicznych, wskazującej na priorytety w obszarze rozwoju form oraz standardów jakościowych opieki nad ludźmi starszymi w Polsce i Europie. Zespół autorów tej książki nie wyczerpał niewątpliwie wszystkich tematów, niemniej poruszone zostały najważniejsze problemy w zakresie opieki geriatrycznej, w tym:
• demografia i epidemiologia starzejącego się społeczeństwa,
• odpowiedzialność państwa za opiekę nad ludźmi starszymi,
• organizacyjne, finansowe i jakościowe aspekty opieki geriatrycznej,
• zagadnienia kliniczne dotyczące starości.
Książka jest przeznaczona dla szerokiego grona odbiorców, w tym osób decydujących o kształcie polityki społecznej i zdrowotnej w związku ze starzeniem się społeczeństwa, menadżerów i profesjonalistów w ochronie zdrowia, studentów kierunków medycznych oraz nauk o zdrowiu, organizacji pozarządowych i społeczności lokalnych.
Przystępnie napisany poradnik o chorobie Alzheimera. Autorami publikacji są dwaj światowej sławy specjaliści.Dziś ta przypadłość, w związku ze starzeniem się społeczeństw, przybiera skalę epidemiczną. Szacuje się, że na świecie żyje 40 milionów chorych, a na przestrzeni jednego pokolenia liczba ta może sięgnąć 80 milionów. Pacjenci ze względu na nieuleczalność i wyniszczający charakter choroby wymagają stałej opieki otoczenia, a więc problemowi medycznemu towarzyszy poważny problem społeczny.W książce omówiono wszystkie aspekty choroby, a w szczególności zdiagnozowanie, czynniki ryzyka, etapy rozwoju, kwestie prawne i dotyczące rodziny.
Na skutek zmian demograficznych w ostatnim okresie nieproporcjonalnie szybko wzrasta liczba chorych ze schorzeniami warunkowanymi podeszłym wiekiem. Tendencja ta będzie się utrzymywała zapewne i w kolejnych
latach. Za tzw. wczesną diagnozę, podstawowe leczenie, opiekę społeczno--medyczną oraz prowadzenie rodzin tych chorych odpowiedzialni są przede wszystkim lekarze rodzinni i interniści. To właśnie z myślą o nich, została opracowana niniejsza książka.
Badania nad starością i ludźmi w starszym wieku od pewnego czasu przeżywają wyraźny rozkwit, szczególnie w obszarze nauk społecznych. Wynika to z dość oczywistych względów: wydłużenia się życia ludzkiego i stałego, przynajmniej w państwach zamożniejszych, spadku urodzin, co ma zapowiadać szybki, zawrotny statystycznie wzrost udziału ludzi starych w społeczeństwach europejskich. Dość dynamicznie rozwija się też w tym kontekście historiografia starości — z niedostatecznym jednak uwzględnieniem polskiej perspektywy. Nadrobienia tych zaległości podjął się zespół badawczy złożony z pracowników Instytutu Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego i badaczy z kilkunastu innych ośrodków krajowych i zagranicznych. Efektem kilkuletnich prac są dwa zbiory studiów, opisujące zarówno praktykę społeczną, jak i toczące się dyskursy.
W niniejszym tomie autorzy, sięgając do dokumentów osobistych, wywiadów, źródeł ikonograficznych, literatury pięknej, prasy codziennej i periodycznej, podręczników szkolnych i reklam, rekonstruują wyobrażenia, poglądy i postawy wobec starości. Zajmują się też miejscem ludzi starych w społecznych hierarchiach oraz różnicami w przeżywaniu starości przez przedstawicielki i przedstawicieli różnych środowisk społecznych i zawodowych (takich jak np. chłopi, mieszkańcy małych miasteczek, duchowni, emigranci, nauczyciele i profesorowie wyższych uczelni). Wiele uwagi poświęcają także wpływom modernizacji technicznej i społecznej (np. wynalazków technicznych, przemian obyczajowych, wzrostu bezpieczeństwa socjalnego) na transformację więzi i relacji międzypokoleniowych. Ważnym uzupełnieniem prezentowanych tu studiów jest tom I poświęcony metodologii, demografii i instytucjonalnym formom opieki nad osobami w podeszłym wieku.
Przedstawione w tej monografii opracowania zawierają podsumowanie wspólnych wysiłków architektów i socjologów, którzy ogólnopolskie badania warunków mieszkaniowych PolSenior połączyli z jakościowymi studiami problemów adaptacji wybranej zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej z punktu widzenia realizacji potrzeb ludzi w wieku senioralnym. Procedury badawcze oparto na porównawczych analizach z zastosowaniem eksperckich kryteriów HE (Housing Enabler), UD (Universal Design) i BfA (Built for All), zderzanych z ocenami partycypacyjnymi użytkowników przestrzeni zbudowanej i ich kulturowymi wartościami oraz psychospołecznymi potrzebami.
Hendrik Groen być może jest stary, ale z pewnością jeszcze nie martwy. Choć ciało odmawia mu posłuszeństwa, jeszcze się nie poddał. To prawda, że jego codzienne spacery są coraz krótsze, ponieważ nogi odmawiają mu posłuszeństwa, to prawda, że musi regularnie odwiedzać swojego lekarza rodzinnego. Z technicznego punku widzenia jest zgrzybiałym dziadkiem, nie zamierza jednak siedzieć bezczynnie, czekając na śmierć. Ale czy to jest powód, żeby życie musiało się od razu składać tylko z popijania kawy przy doniczkach z geranium i czekania na koniec?
W krótkich, szczerych i bezpretensjonalnych wpisach do dziennika, śledzimy pełen wzlotów i upadków rok z życia Hendrika Groena, przebywającego w domu spokojnej starości w północnej części Amsterdamu. Hendrik powołuje do życia anarchistyczny KLUB JESZCZE ŻYWYCH STARUSZKÓW, a gdy na horyzoncie pojawia się Eefje, idealna druga połówka, pastuje buty, szczotkuje zęby, przygładza resztki czupryny i rusza do boju, nie bacząc na śmieszne i straszne konsekwencje. Dni szybko mijają i z każdym kolejnym nabieramy pewności, że nie będzie łatwo rozstać się z tym pełnym uroku staruszkiem.
Z reguły proces starzenia się populacji rozpatrywany jest w kategoriach problemu, któremu trzeba sprostać. Z całą pewnością starzejąca się populacja generuje nowe wyzwania, nie tylko w wymiarze ekonomicznym, ale i społecznym, kulturowym. Należy jednak uwzględnić w podejmowanych działaniach fakt, że kategoria osób starszych zmienia się w czasie, podlega trendom, których skutkiem jest nie tylko dłuższe życie, ale także zmiana jego stylu. Seniorzy coraz wyraźniej identyfikują indywidualne potrzeby, wyłamują się z ram konwencjonalnych, stereotypowo przypisywanych im zachowań. Choć tradycyjne wartości, np. rodzina, są dla nich w dalszym ciągu bardzo ważne, stają się bardziej aktywni, tworzą dostrzegany sektor konsumentów, o czym świadczy stosowany termin silver economy. Formułowanie założeń skutecznej polityki senioralnej musi te zmiany uwzględniać. Zwłaszcza realizacja szczegółowych zadań administracji publicznej powinna opierać się na wykorzystaniu potencjału osób starszych, co może znacząco obniżyć koszty niekorzystnych procesów demograficznych.
Zafascynowana śmiercią 23-latka zatrudnia się w domu pogrzebowym, chcąc na własną rękę dowiedzieć się, co dzieje się za drzwiami współczesnej amerykańskiej spopielarni ciał. Wkrótce odkrywa, że wiele praktyk tutejszego przemysłu pogrzebowego ociera się o absurd. Ale to zaledwie początek.
Caitlin Doughty nie tylko przedstawia swoje pełne czarnego humoru wspomnienia z pracy w krematorium, lecz także ukazuje, jak współczesne zachodnie społeczeństwo dobrowolnie pogrąża się w iluzji, iż śmierć go nie dotyczy, jest daleka i nieokreślona. Naszych zmarłych jak najszybciej ukrywamy za stalowymi drzwiami kostnic i domów pogrzebowych, a umierających zabieramy z widoku i zamykamy w szpitalach lub hospicjach. Gdy śmierć dotyka naszych najbliższych, nieodmiennie nas zaskakuje, a prawie zawsze przeraża. Autorka przekonuje, że to dwie strony tego samego medalu – i że najwyższy czas to zmienić.
Czy zdecydowaliście już, co stanie się z waszym ciałem po śmierci? A wasi bliscy? Czy rozmawialiście kiedyś na ten temat? Jeśli nie, to naprawdę powinniście. Nawet jeśli tak nie uważacie, przeczytajcie „Dym wciska się do oczu”, a z pewnością zmienicie zdanie na ten temat; tym bardziej że niezwykle wartka i obrazowa narracja oraz czarny humor sprawiają, że trudno oderwać się od lektury. Przecież nie myślicie chyba, że będziecie żyć wiecznie…?
Caitlin Doughty (urodzona 19 sierpnia 1984 r.) to amerykańska blogerka, przedsiębiorczyni pogrzebowa i aktywistka nawołująca do zmiany zachodniego stosunku do śmierci oraz reformy sektora usług pogrzebowych. Stworzyła popularną serię filmów w serwisie You Tube, zatytułowaną „Ask a Mortician” (Zapytaj przedsiębiorcę pogrzebowego), jest też założycielką organizacji „The Order of the Good Death” (Bractwo dobrej śmierci) http://www.orderofthegooddeath.com
Renata Stojecka-Zuber. Dobra i zła starość jako efekt sztuki życia
Arkadiusz Wąsiński. Autokreacyjny wymiar starzenia się w perspektywie społeczno-edukacyjnej
Danuta Seredyńska. Źródła smutku i radości w opinii seniorów
Agnieszka Stefaniak-Hrycko. O starych kobietach i starych mężczyznach w kontekście języka i stereotypów starości
Joanna K. Wawrzyniak. „Lata lecą”, czyli jak prezentowana jest starość w „Gazecie Wyborczej”
Artur Fabiś. Przygotowanie do własnej śmierci. Perspektywa osób starszych
Anna Jaroszewska. O potencjale badawczym Internetu z perspektywy geragogiki ze szczególnym uwzględnieniem obszaru internetowego forum dyskusyjnego
Joanna Łaszyn, Joanna Wnęk-Gozdek. „Oddam siebie w dobre ręce” – osoby 60+ jako użytkownicy portali randkowych
Grażyna Orzechowska. Słuchacze uniwersytetów trzeciego wieku w rozbudowywaniu przestrzeni edukacyjnej
Anna Panek. Podhalański Uniwersytet Trzeciego Wieku i dom pomocy społecznej w Zakopanem jako społeczno-kulturowe przestrzenie uczenia się dorosłych w kontekście jakości ich życia
Anna Zawada. Opieka nad osobami starszymi w domach pomocy społecznej na przykładzie podregionu bielsko-bialskiego
Slavomír Laca. Starnutie ako prirodzená zložka ľudského života v spoločnosti
Nota informacyjna. Przeciwdziałanie zaginięciom wśród osób chorych na demencję
Pierwsza tak obszerna publikacja, dotycząca życia po śmierci i końca świata. Jedno z najlepszych opracowań napisanych w języku polskim. W hasłach, traktowanych dość obszernie i wyczerpująco zawarte zostały wszystkie najważniejsze pojęcia dotyczące końca świata i spraw eschatologicznych, jak i znaków mu towarzyszących.W dziele znajduje się też wiele haseł okołotematycznych z zakresu filozofii, teologii, fizyki, astronomii, biologii, medycyny, socjologii i wielu innych....Opracowane hasła podejmują tematykę końca świata w sposób jasny i przejrzysty, chociaż są dość obszerne, jednak bez zbędnego aparatu naukowego. Po każdym z nich podano bibliografię.
Książka dotyczy kilku ważnych zagadnień z punktu widzenia analiz współczesnego społeczeństwa Polski. Jest to z pewnością praca o jednym z elementów kształtowania się społeczeństwa obywatelskiego, o aktywności społecznej ludzi starych i funkcjonowania kluczowej społecznie instytucji, jaką są uniwersytety trzeciego wieku.
Jest to wreszcie publikacja, którą umiejcowiłbym też na pograniczu socjologii polityki, ponieważ dotyczy ona pewnych form aktywności politycznej. Jest to więc książka z pogranicza kilku subdyscyplin.
Z recenzji prof. Dra hab. Jacka Wodza
Poradnik prezentuje rozmaite formy treningu, które ćwiczą pamięć i koncentrację, angażują zmysły podczas wykonywania codziennych czynności oraz pobudzają twórcze myślenie. Dzięki ćwiczeniom zaproponowanym w książce nabywanie nowych umiejętności będzie przychodzić ci z łatwością. Nauczysz się dostrzegać jaśniejszą stronę życia i skuteczniej radzić sobie ze stresem. Wypracujesz nawyki uprawiania sportu, zdrowego odżywiania się i regularnej gimnastyki mózgu, które pozwolą utrzymać ciało i umysł w doskonałej kondycji mimo upływu lat.
Dzięki poradnikowi:
- wykorzystasz ponad 120 różnorodnych ćwiczeń pobudzających twój umysł do działania
- poznasz skuteczne metody ułatwiające zapamiętywanie faktów, twarzy, nazwisk i przywoływanie konkretnych wspomnień
- nauczysz się sztuki koncentracji wspomagającej kojarzenie informacji i sprawne funkcjonowanie na co dzień
- zyskasz motywację do aktywności fizycznej i zdrowego stylu życia
Natalia i Krzysztof Minge – psycholodzy z wieloletnim doświadczeniem. W swojej poradni Hipokampus prowadzą warsztaty dla dzieci i dorosłych. Zawodowo zainteresowani wspomaganiem rozwoju dzieci i poprawą funkcjonowania poznawczego dorosłych. Są autorami sześciu poradników w serii Samo Sedno.
Duchowy wymiar wzrostu każdego grzesznika, odbywający się poprzez drugą osobę został uczyniony podstawą rozważań nad dążeniem do wieczności w piśmiennictwie żałobnym, a jego doskonałą ilustracją jest ikonograficzna postać miłosiernego rozpustnika. Ten umieszczony na wschodnich przedstawieniach Sądu Ostatecznego człowiek – jak pisze W. Hryniewicz – zdaje się istnieć na granicy między dwoma przestrzeniami wyobrażającymi zbawienie i potępienie. Postać ta staje się egzystencjalnym wyobrażeniem równoczesności porządku dobra i zła, bliskości nieba i piekła. Jest on symbolem niezdecydowania, nieokreśloności, wewnętrznego nieładu i rozdarcia. Trwa niejako w oczekiwaniu na ostateczne rozstrzygnięcie swych losów i odnalezienie właściwej przestrzeni. Postać miłosiernego rozpustnika wprowadza w rzeczywistość eschatyczną tajemniczy wymiar czasu i oczekiwania, moment odroczenia i zawieszenia. Łączy w sobie wieczność i czas.
Wielokrotnie nagradzana dziennikarka Patricia Pearson w książce Drzwi do nieba porusza tematykę przeżyć z pogranicza śmierci. Opisuje doświadczenia metafizyczne towarzyszące odchodzeniu najbliższych - zjawisko otrzymywania wiadomości od umierających osób, zanim wieści o ich śmieci dotarły do bliskich.Wiele osób doświadcza niewyjaśnionych zbiegów okoliczności i nadprzyrodzonych zjawisk, gdy umiera im ktoś bliski, utwierdzających w przekonaniu, że śmierć nie jest zjawiskiem czysto biologicznym, choć odbieranie wiadomości z tamtego świata jest słabo udokumentowane, bo nauka, jak dotąd, jest bezradna w takich przypadkach i nie może udowodnić istnienia życia po śmierci.Relacje z dociekań autorki mogą pomóc wielu osobom w poradzeniu sobie ze smutkiem w okresie żałoby, bo krzepiące jest przesłanie, że istnieje coś więcej niż tu i teraz.
A ty, czego byś żałował przed śmiercią?
Nigdy nie jest za późno na zmiany.
Po latach niesatysfakcjonującej pracy Bronnie Ware postanowiła odmienić swój los. Znalazła pracę w opiece paliatywnej. Rozmowy z umierającymi zupełnie ją odmieniły. Dzięki nim odnalazła spokój i sens życia. Zrozumiała, że szczęście zależy wyłącznie od nas samych, a nasze wybory mają wpływ na to, czy odejdziemy spełnieni i szczęśliwi. Swoimi doświadczeniami postanowiła podzielić się z innymi.
Czego najbardziej żałują umierający to książka, która daje nadzieję, uczy współczucia, pokazuje, jak żyć pełnią życia i osiągnąć wewnętrzną harmonię.
TRENING PAMIĘCI
Pierwszy blok zadań w dużej mierze opiera się na podstawowej wiedzy z zakresu historii dawnej i przełomowych wydarzeń z XX wieku, literatury, nauki, kultury, w tym muzyki. Odpamiętywanie zdarzeń o wartości ponadjednostkowej określa nie tylko poziom wiedzy ogólnej, ale i zakres zainteresowania aktualnymi zajściami w kraju i za granicą (sytuacją geopolityczną, zjawiskami społecznymi, ekonomią). Zadania przedstawione w niniejszej części bazują na weryfikowaniu pamięci deklaratywnej osoby trenującej pamięć. Pamięć deklaratywna dotyczy wiedzy przechowywanej w umyśle i rozgranicza się na dwa podsystemy: pamięć semantyczną (magazynującą znaczenia słów, koncepcji i wiedzę o świecie) i epizodyczną (wspomnienia o zdarzeniach z określeniem ich czasu, przestrzeni, okoliczności). W bloku zadań nr 1 wykorzystano głównie zasoby zamknięte w pamięci semantycznej.
Autorski program ochrony pamięci, którym może posługiwać się każdy zainteresowany – osoba troszcząca się o własną lub o cudzą sprawność zapamiętywania teraźniejszości i przywoływania na pamięć przeszłości – z chęcią opiniuję jako warty szerokiego upowszechnienia. […] Tego typu materiały przydatne są – w przypadku starszych odbiorców – nie tylko w domu rodzinnym (do użycia z rodzeństwem, dziećmi i wnukami, a nawet samemu), ale także w domach dziennego pobytu, w stosownych pracowniach uniwersytetu trzeciego wieku, w klubach seniora czy w placówkach opieki całkowitej nad seniorami.
Pani Małgorzata Modrak nie pierwszy raz daje świadectwo swojemu zaangażowaniu w edukacyjne wspieranie, zwłaszcza starszych osób, przy rozwiązywaniu ich ważnych problemów życiowych (wśród których tu rozważane kwestie „ulepszania” pamięci zajmują poczesne miejsce). Spodziewam się, że w następstwie stosowania programu ochrony pamięci pamięć ta zostanie „ulepszona”, ale program dopiero otwiera ku temu możliwości, a więc jest ona „ulepszana” tu i teraz.
Z recenzji dr hab. Marii Kuchcińskiej, prof. nadzw. KPSW w Bydgoszczy
Ćwiczenia pamięci dla osób z zaburzeniami pamięci o charakterze demencyjnym
Blok ten zawiera zadania przeznaczone dla osób cierpiących na zaburzenia pamięci spowodowane patologicznymi zmianami w organizmie. Zaburzenia otępienne (inaczej demencja) dotyczą zwykle osób starszych, często doświadczających choroby Alzheimera lub innych typów otępień. Słowo demencja wywodzi się od łac. de – brak, mentis – rozum i tłumaczy się jako pozbawienie rozumu. Termin wprowadził doktor Filip Pinel w 1801 roku w wyniku swoich obserwacji podczas praktyki w paryskim zakładzie psychiatrycznym. Według definicji medycznej demencja stanowi:
[...] niewydolność mózgu, niemożność prawidłowego funkcjonowania, odnoszącą się do utraty intelektualnych zdolności w stopniu upośledzającym możliwość wykonywania czynności osobistych związanych z codzienną aktywnością, funkcjonowaniu w życiu społecznym i w czynnościach zawodowych.
Z recenzji dr hab. Marii Kuchcińskiej, prof. nadzw. KPSW w Bydgoszczy
Autorski program ochrony pamięci, którym może posługiwać się każdy zainteresowany – osoba troszcząca się o własną lub o cudzą sprawność zapamiętywania teraźniejszości i przywoływania na pamięć przeszłości – z chęcią opiniuję jako warty szerokiego upowszechnienia. […] Tego typu materiały przydatne są – w przypadku starszych odbiorców – nie tylko w domu rodzinnym (do użycia z rodzeństwem, dziećmi i wnukami, a nawet samemu), ale także w domach dziennego pobytu, w stosownych pracowniach uniwersytetu trzeciego wieku, w klubach seniora czy w placówkach opieki całkowitej nad seniorami.
Pani Małgorzata Modrak nie pierwszy raz daje świadectwo swojemu zaangażowaniu w edukacyjne wspieranie, zwłaszcza starszych osób, przy rozwiązywaniu ich ważnych problemów życiowych (wśród których tu rozważane kwestie „ulepszania” pamięci zajmują poczesne miejsce). Spodziewam się, że w następstwie stosowania programu ochrony pamięci pamięć ta zostanie „ulepszona”, ale program dopiero otwiera ku temu możliwości, a więc jest ona „ulepszana” tu i teraz.
XIX-wieczny poeta William Wordsworth powiedział, że w miarę dorastania tracimy wiarę w Boga – im więcej mamy lat, tym bardziej zapominamy poprzednie życie spędzone w niebie. Z tego powodu tę książkę napisały najmniejsze dzieci, które o Bogu i niebie wiedzą najwięcej, bo niedawno były w ramionach Bożych. Dr Wayne Dyer i Dee Garnes przytaczają inspirujące rozmowy maluchów z Bogiem o tym, w jaki sposób Bóg dobrał im rodziców, o świecie duchów, zmarłych członkach rodziny, Boskiej miłości, obecnej na Ziemi jeszcze przed pojawieniem się świata fizycznego, a nawet łączności telepatycznej oraz o niewidocznych przyjaciołach i wizytach Aniołów. Ta fascynująca książka zachęca rodziców i dziadków, aby szczerze porozmawiali ze swoimi małymi dziećmi, oraz wysłuchali tego, co mają do powiedzenia podopieczni Wayne’a Dyera. Dzięki tej publikacji wszyscy zyskują niepowtarzalną szansę dowiedzenia się, że doświadczenie ziemskiego świata jest dużo szersze niż to, co postrzegamy za pomocą naszych pięciu zmysłów. Oto cała prawda o Bogu, niebie i Twoim życiu, jakiej nigdzie nie znajdziesz! --- Dr Wayne Dyer – znany jako Ojciec Motywacja; bestsellerowy autor ponad 40 książek; inspirował tysiące osób do zmiany swojego życia na lepsze. Odszedł w 2015 r. Dee Garnes – terapeutka z 13-letnim stażem, asystentka dr. Wayne’a Dyera. Wiele czasu poświęca rozmowom z dziećmi – synem i córką – którzy uczestniczyli także w warsztatach Ojca Motywacji.
„Dopóki na twoim elektrokardiogramie nie ma linii prostej, nie nadszedł jeszcze twój kres.”
Kres? A może to dopiero początek Twojego życia? Autor, amerykański kardiolog, walczył o życie swoich pacjentów w bogatych klinikach Stanów Zjednoczonych i zapuszczonych chatach Trzeciego Świata.
Wysłuchał relacji osób, które wróciły „znad krawędzi”, ale spotkał też tych, którzy znaleźli się już daleko poza krawędzią. Wskrzeszonych. Wielokrotnie był świadkiem, kiedy dusza przechodzi z naszego świata do następnego.
Książka nie jest kolejnym tomem bestsellera “Życie po życiu”. Autor nie przygląda się zjawiskom oczami beznamiętnego naukowca. Uczestnictwo w misterium przejścia do nowego świata, zmieniło go do głębi i wzbogaciło wewnętrznie. Opatrzność doświadczyła go mocno – stracił ukochanego syna.
Do lekarskiej pomocy pacjentom zaczął dokładać posługę duchową, pomagając wrócić tym, którym pozwolono i przejść na drugą stronę tym, których wezwano.
Lekarska praktyka dostarcza mu stale dowodów na istnienie Królestwa Niebieskiego. Autor namawia nas do walki o życie – jeszcze za życia.
Książka jest pierwszym na gruncie polskim wydaniem i przekładem trzech łacińskich traktatów z XV wieku o „sztuce umierania". Traktaty ars moriendi, czyli średniowieczne dzieła moralistyczne, służące przygotowaniu człowieka do bezpiecznego (a więc zgodnego z zaleceniami wiary i przy zachowaniu rytuałów ustanowionych przez Kościół) odejścia z tego świata, pojawiły się w Europie właśnie z początkiem XV stulecia. Oczywiście, rozprawy poświęcone śmierci i umieraniu powstawały znacznie wcześniej, ale można powiedzieć, że trzy przedstawione w tej książce traktaty: Jana Gersona De arte moriendi, przypisywana m.in. Mateuszowi z Krakowa Ars moriendi i nieznanego autorstwa Speculum artis bene moriendi, dały początek nowej odmianie gatunkowej, określanej mianem „traktatów de arte bene moriendi", realizującej pewien schemat pouczeń o sposobie przygotowywania się do „dobrej" śmierci.
Niniejsze opracowanie zawiera fotokopie stron piętnaste wiecznych edycji tych traktatów, łacińską transkrypcję tekstu i jego polski przekład oraz ilustracje towarzyszące wywodom w dziełku przypisywanym Mateuszowi z Krakowa. Całość poprzedza wstęp, przedstawiający m.in. genezę i rozwój „sztuki dobrego umierania" oraz charakterystykę trzech traktatów „wzorcowych", a edycja tych traktatów opatrzona została obszernymi komentarzami, w których oprócz aparatu krytycznego znalazły się szczegółowe objaśnienia tekstu i ilustracji.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
