XIX-wieczny poeta William Wordsworth powiedział, że w miarę dorastania tracimy wiarę w Boga – im więcej mamy lat, tym bardziej zapominamy poprzednie życie spędzone w niebie. Z tego powodu tę książkę napisały najmniejsze dzieci, które o Bogu i niebie wiedzą najwięcej, bo niedawno były w ramionach Bożych. Dr Wayne Dyer i Dee Garnes przytaczają inspirujące rozmowy maluchów z Bogiem o tym, w jaki sposób Bóg dobrał im rodziców, o świecie duchów, zmarłych członkach rodziny, Boskiej miłości, obecnej na Ziemi jeszcze przed pojawieniem się świata fizycznego, a nawet łączności telepatycznej oraz o niewidocznych przyjaciołach i wizytach Aniołów. Ta fascynująca książka zachęca rodziców i dziadków, aby szczerze porozmawiali ze swoimi małymi dziećmi, oraz wysłuchali tego, co mają do powiedzenia podopieczni Wayne’a Dyera. Dzięki tej publikacji wszyscy zyskują niepowtarzalną szansę dowiedzenia się, że doświadczenie ziemskiego świata jest dużo szersze niż to, co postrzegamy za pomocą naszych pięciu zmysłów. Oto cała prawda o Bogu, niebie i Twoim życiu, jakiej nigdzie nie znajdziesz! --- Dr Wayne Dyer – znany jako Ojciec Motywacja; bestsellerowy autor ponad 40 książek; inspirował tysiące osób do zmiany swojego życia na lepsze. Odszedł w 2015 r. Dee Garnes – terapeutka z 13-letnim stażem, asystentka dr. Wayne’a Dyera. Wiele czasu poświęca rozmowom z dziećmi – synem i córką – którzy uczestniczyli także w warsztatach Ojca Motywacji.

„Dopóki na twoim elektrokardiogramie nie ma linii prostej, nie nadszedł jeszcze twój kres.” Kres? A może to dopiero początek Twojego życia? Autor, amerykański kardiolog, walczył o życie swoich pacjentów w bogatych klinikach Stanów Zjednoczonych i zapuszczonych chatach Trzeciego Świata. Wysłuchał relacji osób, które wróciły „znad krawędzi”, ale spotkał też tych, którzy znaleźli się już daleko poza krawędzią. Wskrzeszonych. Wielokrotnie był świadkiem, kiedy dusza przechodzi z naszego świata do następnego. Książka nie jest kolejnym tomem bestsellera “Życie po życiu”. Autor nie przygląda się zjawiskom oczami beznamiętnego naukowca. Uczestnictwo w misterium przejścia do nowego świata, zmieniło go do głębi i wzbogaciło wewnętrznie. Opatrzność doświadczyła go mocno – stracił ukochanego syna. Do lekarskiej pomocy pacjentom zaczął dokładać posługę duchową, pomagając wrócić tym, którym pozwolono i przejść na drugą stronę tym, których wezwano. Lekarska praktyka dostarcza mu stale dowodów na istnienie Królestwa Niebieskiego. Autor namawia nas do walki o życie – jeszcze za życia.

Książka jest pierwszym na gruncie polskim wydaniem i przekładem trzech łacińskich traktatów z XV wieku o „sztuce umierania". Traktaty ars moriendi, czyli średniowieczne dzieła moralistyczne, służące przygotowaniu człowieka do bezpiecznego (a więc zgodnego z zaleceniami wiary i przy zachowaniu rytuałów ustanowionych przez Kościół) odejścia z tego świata, pojawiły się w Europie właśnie z początkiem XV stulecia. Oczywiście, rozprawy poświęcone śmierci i umieraniu powstawały znacznie wcześniej, ale można powiedzieć, że trzy przedstawione w tej książce traktaty: Jana Gersona De arte moriendi, przypisywana m.in. Mateuszowi z Krakowa Ars moriendi i nieznanego autorstwa Speculum artis bene moriendi, dały początek nowej odmianie gatunkowej, określanej mianem „traktatów de arte bene moriendi", realizującej pewien schemat pouczeń o sposobie przygotowywania się do „dobrej" śmierci. Niniejsze opracowanie zawiera fotokopie stron piętnaste wiecznych edycji tych traktatów, łacińską transkrypcję tekstu i jego polski przekład oraz ilustracje towarzyszące wywodom w dziełku przypisywanym Mateuszowi z Krakowa. Całość poprzedza wstęp, przedstawiający m.in. genezę i rozwój „sztuki dobrego umierania" oraz charakterystykę trzech traktatów „wzorcowych", a edycja tych traktatów opatrzona została obszernymi komentarzami, w których oprócz aparatu krytycznego znalazły się szczegółowe objaśnienia tekstu i ilustracji.

Książka ta jest adresowana nie tylko do osób, które pracują już ze starszymi ludźmi, ale także do tych, które chcą wyjechać do Niemiec. Gwarantujemy, że każdy znajdzie w niej coś dla siebie, jeśli tylko pragnie zmiany w swoim życiu. Ponadto słownictwo zamieszczone na końcu książki ułatwi Państwu w znacznym stopniu komunikację ze swoimi podopiecznymi. Jeżeli chcesz pomóc innym, to zacznij od siebie, pomóż najpierw sobie. Jeżeli w twoim sercu nie ma spokoju, to żaden człowiek nie będzie się dobrze czuł w twojej obecności. Zanim przyjdziesz do innej osoby, to sprawdź, co tak naprawdę masz w swoim sercu. Co czujesz do innych osób? „Pewien bogaty człowiek podarował biedakowi kosz wypełniony śmieciami. Biedny człowiek przyjął ten prezent. Przyszedł do domu, wyrzucił śmieci, wyczyścił kosz i włożył do niego piękne kwiaty. Następnego dnia poszedł do swojego darczyńcy i oddał mu kosz z powrotem. Bogaty człowiek zdziwił się bardzo i zapytał biednego, dlaczego ten daruje mu te piękne kwiaty w koszu? Na to ten tak odpowiedział: »Każdy daruje to, co ma w sercu…«”. A co Ty podarujesz osobie, która jest obok Ciebie? Mamy nadzieję, że ta książka pomoże Państwu w wykonywaniu tej ciężkiej i odpowiedzialnej pracy opiekuna osób starszych.

Niniejsza praca porządkuje omawiane zagadnienia w dwóch częściach. Część pierwsza poświęcona jest rozważaniom teoretycznym, druga natomiast ma charakter empiryczny. Opracowanie teoretyczne podzielono odpowiednio na tematykę starości i przemocy. Rozdział pierwszy Starość w wymiarze historycznym, indywidualnym i społecznym omawia wybrane aspekty starości istotne z punktu widzenia podjętego tematu. Zaprezentowano periodyzację starości, sporo miejsca poświęcono ukazaniu znaczenia człowieka starszego/starego na przestrzeni dziejów oraz postrzeganiu starości i ludzi starszych współcześnie. Przedstawiono także wybrane stanowiska teoretyczne w perspektywie psychospołecznej. Omówiono również rolę pedagogiki społecznej wobec osób starszych oraz miejsce człowieka starszego w rodzinie. Na tym tle podjęto próbę ukazania znaczenia relacji międzypokoleniowych, a także wskazano na potrzeby osób w tym okresie życia. Rozdział drugi Przemoc – jej źródła, manifestacje i rola w relacjach międzyludzkich rozpoczyna się od ustaleń definicyjnych związanych z przemocą, także w kontekście różnorodnego nazewnictwa stosowanego w różnych krajach. Następnie dokonano przeglądu badań nad przemocą wobec osób starszych prowadzonych zarówno w Polsce, jak i na świecie. Zaprezentowano teoretyczny model wykorzystywany dla wyjaśnienia przemocy stosowanej wobec osób starszych na podstawie podejścia opracowanego w 2011 roku przez Kerry Burnight i Laurę Mosqueda. W kolejnych podrozdziałach omówiono mechanizmy przemocy i czynniki ryzyka, które zwiększają prawdopodobieństwo jej występowania. Nieco uwagi poświęcono charakterystyce sprawców oraz omówiono procedurę Niebieskiej Karty w polskim systemie przeciwdziałania przemocy domowej. Część empiryczną pracy rozpoczyna rozdział trzeci, zatytułowany Osoby starsze w sytuacji przemocy domowej – studium przypadku. Zawarto w nim rezultaty badań jakościowych – opis i analizę siedmiu przypadków. Podstawę stanowił materiał empiryczny obejmujący wywiady autobiograficzno-narracyjne przeprowadzone z osobami starszymi doświadczającymi przemocy domowej. Dążąc do rozpoznania procesów trajektoryjnych, podjęto próbę osadzenia narracji w fazach trajektorii cierpienia Fritza Schützego. Toteż układ analizy w części pierwszej tego rozdziału ukazuje traumatyczne doświadczenia osób starszych w perspektywie biograficznej (ujęcie podłużne), w części drugiej odnosi się zaś do perspektywy problematycznej (ujęcie poprzeczne). W rozdziale czwartym Przemoc domowa wobec osób starszych w świetle analizy dokumentów policyjnych – dualna perspektywa zaprezentowano wyniki badań ilościowych na podstawie analizy dokumentów policyjnych, które pogłębiono badaniami jakościowymi. Zamierzeniem było ukazanie rozmiarów i przejawów zjawiska oraz typu relacji rodzinnych między sprawcą a ofiarą. Dążono do poszukiwania istotnych zależności między cechami społeczno-demograficznymi ofiar i sprawców a występowaniem przemocy i różnorakimi zachowaniami. Na podstawie zebranych danych dokonano scharakteryzowania ofiary i sprawcy, konstruując statystyczny profil osoby starszej krzywdzonej w rodzinie oraz osoby stosującej przemoc.

Brawurowo napisana i prawdopodobnie najciekawsza lekcja biologii w tym stuleciu. Jak żyć, aby być wciąż młodym i w pełni sił? Czy możemy przedłużyć swoje życie albo zatrzymać starość? Bill Gifford, od lat zajmujący się tematyką zdrowia i sportu, postanawia odkryć sekret długiego życia. Z humorem i swadą wyjaśnia, jak zmieniała się średnia długość życia w ostatnich wiekach, dlaczego niektórzy ludzie dożywają setki, jaki wpływ na procesy starzenia się ma liczba posiadanych dzieci oraz – najważniejsze – jak odkryć drogę do długowieczności... zapisaną w naszych własnych genach.

Ukazanie w pracy zagadnienia dotyczące egzystencji człowieka, trudne pod względem wymogu interdyscyplinarnych analiz naukowych, prowokują czytelnika do współodczuwania losu osoby osamotnionej, osoby cierpiącej w obecnej dobie trudnych przemian, przekształceń społecznych i ekonomicznych włącznie. Samotność jest bolesna i potencjalnie wyniszczająca, zawiera ładunek negatywnych emocji oraz poczucie samonegacji. To istotny i trudny problem egzystencji człowieka szczególnie osoby w podeszłym wieku. Praca przyczyni się do dalszej pomyślnej współpracy naukowej wszystkich reprezentantów nauk społecznych teoretyków i praktyków nad systemem zorganizowanych działań ochrony człowieka starego, stanowiących istotną część tzw. Sektora społecznego (otoczonego opieką zarówno ze strony instytucji rządowych i pozarządowych) czyli systemu świadczeń, wielu propozycji przedkładanych ofert ku jednostkom i grupom społecznym, potrzebującym wsparcia, opieki, rady i pomocy. Dzięki prezentowanej w monografii wiedzy Czytelnicy otrzymają informację o istnieniu różnorodnych barier ograniczających szansę wielu osób starszych na ich pomyślną egzystencję w życiu osobistym, rodzinnym i społecznym.Z recenzji prof. dr hab. Krystyny Marzec-Holki

Monografia jest ważną pozycją wydawniczą, kierowaną do szerokich grup czytelników, jednak jej szczególnym adresatem są osoby odpowiedzialne za kreowanie postaw społeczeństwa w stosunku do osób starszych. Wiele zaniedbań w życiu społecznym wynika z niezrozumienia problemu, a to z kolei ma swoje źródło w braku wiedzy. Prezentowane opracowanie wskazuje na niekorzystne czynniki, które jednak zbiorowym wysiłkiem są możliwe do usunięcia. W tym tkwi wartość książki, która oparta jest na obiektywnych badaniach naukowych, często przeprowadzanych bezpośrednio przez Autorów poszczególnych rozdziałów. […] Praca traktuje wprawdzie o negatywnych aspektach starości, jednak zawiera pozytywne przesłanie w postaci wskazania istoty problemu i możliwości jego rozwiązania. Monografia jest kompetentnym, opartym na naukowych faktach opracowaniem, które stanowi ostrzeżenie i jednocześnie mobilizuje do jak najszybszych działań prowadzących do wyeliminowania, a przynajmniej ograniczenia zła towarzyszącego starzeniu się. prof. dr hab. med. Leszek Bidzin Przedstawiony w recenzowanym tomie problem nie jest oczywiście zjawiskiem nowym, a na temat zmian demograficznych powstały liczne opracowania naukowe. Jednakże redaktor książki wraz z dobranym zespołem autorów zaprezentowali krytyczne podejście do problemu starzenia się społeczeństwa w kontekście postrzegania tego zjawiska w przestrzeni publicznej. […] Recenzowany zbiór opracowań odnosi się do ważnego społecznie problemu, jaki stanowi nie tylko starzenie się społeczeństwa, ale także analiza tego zagadnienia w ujęciu interdyscyplinarnym. Jednocześnie uwzględnione jest szerokie spektrum społeczne, polityczne i prawne tego zjawiska. prof. dr hab. Grzegorz Janusz

Proponowana książka wpisuje się w wielowymiarowe i wieloobszarowe sposoby poznania, poznawania, oglądu i opisu starzenia się i starości. Ma ona charakter interdyscyplinarny, a koncentruje się wokół społecznych teorii starzenia się i starości. Przeprowadzono w niej analizę różnych aspektów starzenia się i starości w perspektywie doświadczania jednostkowego oraz zbiorowego na poziomie indywidualnym i demograficznym, z wieloma odniesieniami do zadań oraz działań z pola polityki społecznej i pracy socjalnej. Umieszczając te rozważania i dociekania w paradygmacie aktywnego starzenia się, nie tylko uwypuklamy zalety, możliwości i potencjalności okresu starości, lecz także nie uciekamy od pokazywania opresyjności starzenia się i starości, ograniczeń i niemożności charakterystycznych dla tego okresu w życiu, a wszystko to w kontekście szeroko i wielopłaszczyznowo ujmowanych uwarunkowań jednostkowych, społecznych, rodzinnych, ekonomicznych, gospodarczych, zdrowotnych, często zawierających się w przedmiocie polityki społecznej. W prezentowanej pracy zaproponowano dwa porządki oglądu starzenia się oraz starości i zjawisk z nią współwystępujących. W pierwszym zakres tematyczny podejmowanych rozważań obejmuje możliwości i ograniczenia kształtujące oblicza współczesnej starości i warunki społeczno-kulturowe procesu starzenia się – zarówno w wymiarze jednostkowym, jak i społecznym. W drugim usystematyzowano treści opisujące starzenie się i starość oraz zjawiska i procesy z nią współwystępujące, tak aby podkreślić epistemologiczny walor książki, a jednocześnie jej elementarny, podręcznikowy charakter. W kolejnych rozdziałach opisano kształtowanie się gerontologii jako nauki o starzeniu się i starości, uwarunkowaniach tego procesu i jego przebiegu. Omówiono teorie starzenia się i starości ze wskazaniem na główne strategie adaptacji do tego okresu życia, wreszcie opisano cechy starości stanowiące o jej odmienności od pozostałych etapów życia i dość wysublimowanej specyfice. Dość szczegółowemu oglądowi poddano starość w wymiarze jednostkowym i parametry ją opisujące, takie jak: codzienność seniorów, ich potrzeby z uwzględnieniem ich zmienności i specyfiki, zdrowie, życie rodzinne i przestrzeń fizyczna, wreszcie intymność i prywatność ludzi starszych. Wymiar jednostkowy uzupełniono o społeczny aspekt starzenia się, w którym szczegółowemu opisowi w pierwszej kolejności poddano kapitał jednostkowy osób starszych – ich możliwości i przestrzeń aktywności edukacyjnej, społecznej, kulturalnej, wyznaczające ramy ich rozwoju oraz budowania tożsamości i podmiotowości. W tym aspekcie nie mogły zostać pominięte procesy i zjawiska społeczne zagrażające funkcjonowaniu seniorów, stanowiące blokady w ich uczestnictwie społecznym. Nie brak w książce odniesień do zagadnień egzystencjalnych obecnych w życiu ludzi starszych oraz problemów, z którymi przychodzi zmagać się wielu z nich, takich jak: lęki, cierpienie, żałoba i poczucie braku sensu życia, a także ubóstwo, samotność, uzależnienia oraz przemoc doświadczana w starości.  Całość dopełniona została treściami odwołującymi się do aksjologicznej warstwy procesu starzenia się i przeżywania starości. Książka, którą oddajemy do rąk Czytelników, mimo wielu jej epistemologicznych, aksjologicznych, a także prakseologicznych walorów nie daje odpowiedzi na wszystkie nurtujące nas pytania o naturę starości i różnorodność jej przeżywania. Wierzymy, że rozbudzi w Czytelnikach ciekawość do dalszych pogłębionych teoretyczno-empirycznych poszukiwań i ustaleń. Autorzy

Obecne czasy naznaczone dynamicznym rozwojem mediów cyfrowych i najnowszych technologii informacyjno-komunikacyjnych stawiają przed osobami starszymi szczególne wyzwania. Liczne trudności - natury społecznej, psychologicznej czy finansowej - stają się przyczyną wykluczenia społecznego, a w szczególności wykluczenia cyfrowego tej grupy. Autor, który przez wiele lat wspierał swoją wiedzą w zakresie nowych mediów Uniwersytety Trzeciego Wieku w południowej części Polski, analizując miejsce seniorów w przestrzeni nowych mediów opisuje dobre praktyki w wymiarze edukacyjnym z zakresu obsługi urządzeń cyfrowych. Publikacja adresowana jest do osób zajmujących się organizowaniem działań edukacyjnych w instytucjonalnych formach kształcenia, a więc: UTW, klubach seniora, NGO, a także w ramach działań wolontariackich (np. „Latarnicy Polski Cyfrowej”). Autor dedykuje książkę również studentom kierunków pedagogicznych, gerontologii oświatowej oraz słuchaczom kursów dających podstawy do pracy z osobami w wieku senioralnym.

Najlepsza Książka Psychologiczna 2015 w kategorii Styl życia decyzją Internautów! Książka składa się z czterech głównych rozdziałów. Pierwszy ma charakter teoretyczny. Przedstawiono w nim najważniejsze tezy socjologiczne, psychologiczne i pedagogiczne odnoszące się do sensu życia w kontekście przemian społecznych (w tym samotności osób starszych) oraz wyzwań edukacyjnych, jakie za sobą pociągają. W rozdziale drugim ukazano metodologiczne założenia badań własnych, które osadzono w paradygmacie badań ilościowo-jakościowych. Kolejny rozdział ksiażki to analiza wyników badań własnych. Zaprezentowano w niej i porównano poczucie sensu życia osób starszych, uwzględniając miejsce zamieszkania i płeć osób badanych. Poczucie sensu życia przeanalizowano również w kontekście relacji do innych osób, do własnej starości, ojczyzny, Boga oraz w odniesieniu do samotności. Zaproponowane ujęcie poddanych analizie wyników badań ma swoje uzasadnienie, które zostało zaprezentowane w części teoretycznej. Ostatni rozdział pracy to swoiste tropy edukacyjne, jakie należy podjąć w kontekście przygotowania osób starszych do całościowego uczenia się, w tym szczególnie przygotowania do życia usensowionego. Na końcu książki zamieszczono bibliografię. Powstał naukowo-badawczy ogląd w odniesieniu do poczucia sensu życia osób starszych dzięki wiedzy i naukowemu kunsztowi autorów wymienionych pozycji, a niniejsza publikacja przyjęła prezentowany w dalszej części kształt. Lektura licznych prac pozwoliła wyjść poza ramy tendencyjnego myślenia o sensie życia osób starszych oraz nakreślić jego wieloaspektowość i wartość w budowaniu celów egzystencji człowieka, których wiek nie może ograniczać. Książka w zamierzeniu autora adresowana jest do pedagogów społecznych, pracowników socjalnych, studentów kierunków pedagogicznych, psychologii, socjologii, politologii, nauk o rodzinie i teologii. Powinna być również dobrze przyjęta przez wszystkich opiekunów formalnych i nieformalnych, dla których ważne jest, aby osoby starsze nie utraciły sensu życia. W sytuacjach granicznych ważne wydaje się upatrywanie sensu zarówno w tym, co było, jak i w tym, co jest i będzie. Dostrzeganie w życiu sensu jest siłą motywującą do aktywnego realizowania go. Niezależnie bowiem od stanu psychofizycznego niezmiernie ważnym atutem życia człowieka jest odszukiwanie sensu tak w tym, co jest, jak i w tym, co będzie, w czasie obecnym, jak i przyszłym, w życiu ziemskim, jak i transcendentnym.

Książka jest opracowaniem z pogranicza filozofii i psychologii, porusza problemy tanatopsychologiczne (tzn. związane z psychologią śmierci, umierania i żałoby etc) na tle filozoficznych rozważań o człowieku. Rozważania podejmowane są w oparciu o myśl krakowskiego psychiatry Antoniego Kępińskiego i koncentrują się głównie na pokazaniu zależności między szeroko rozumianą antropologią a psychologią śmierci. Przez analizę zawartych w twórczości Kępińskiego wątków tanatopsychologicznych i filozoficznych starano się pokazać jak bardzo myślenie o człowieku (na wielu różnych poziomach) związane jest z faktem jego śmiertelności. Chociaż z roku na rok problematyka tanatopsychologiczna staje się coraz bardziej obecna w debacie społecznej i naukowej, to jednak zainteresowanie nią wciąż jest małe (szkoda, bo śmierć dotyczy każdego bez wyjątku). Niniejsza książka pozwala na poszerzenie wiedzy w tym temacie. Odwołanie się do pracy Kępińskiego uświadamia ponadto, że i w polskiej psychologii tematyka śmierci była podejmowana, wcześniej niż się wydaje, a polska nauka posiadała niebanalnego myśliciela. Celem książki jest pokazanie aktualności problematyki tanatopsychologicznej, zarówno w podejściu do pacjentów (zwłaszcza terminalnie chorych) czy opiece hospicyjnej ale też w rozważaniach antropologicznych, i jakiejkolwiek innej próbie opisu kondycji człowieka w świecie. Drugim celem książki jest przedstawienie wspomnianych zależności na konkretnym przykładzie życia. Antoni Kępiński opisywał człowieka nie jako teoretyk, ale jako praktyk i najlepiej wiedział co w człowieku siedzi. Jego spostrzeżenia były przeniknięte osobistymi doświadczeniami, zwłaszcza wojennymi, wśród których jest i to najbardziej traumatyczne ? obozy jenieckie i obóz koncentracyjny. W pierwszym rozdziale przedstawiono główne problemy poruszane przez tanatopsychologię (postawy wobec śmierci, lęk przed śmiercią? etc). W drugim rozdziale przybliżono myśl Antoniego Kępińskiego ze szczególnym uwzględnieniem rozważa dotyczących śmierci. Trzeci rozdział pokazuje oryginalność myśli Kępińskiego, i rozważa możliwości pomocy ludziom umierającym, wolontariuszom czy żałobnikom. Mimo, iż książka jest pracą naukową, problematyka jaką podejmuje może zainteresować nie tylko filozofów czy psychologów, ale też każdego człowieka zastanawiającego się nad swoim życiem i śmiertelnością.

Starość, inaczej późna dorosłość, nie jest okresem życia, który powszechnie zwykło kojarzyć się z aktywnością i możliwościami rozwojowymi, ale jej współczesny wizerunek różni się znacząco od tego sprzed wielu lat. Aktywność w tym okresie, dostosowana do potrzeb i możliwości osoby starszej, stanowi jeden z ważnych predykatorów pomyślnego starzenia się. Współcześnie oblicze starości się zmienia, a kluczowe dla nauk społecznych i dla każdego człowieka stają się pytania: • Jakie są możliwe obszary aktywizacji osób starszych? • Jakie kategorie potencjałów prezentuje sobą środowisko senioralne? • Jakie działania o charakterze wspierającym, edukacyjnym i opiekuńczym przynoszą zmiany demograficzne? Konieczne jest holistyczne podejście do problemów ludzi starszych, dlatego do stworzenia niniejszej monografii zaproszeni zostali specjaliści wielu dyscyplin naukowych. Zakres prezentowanych w tym tomie wyników badań, analiz, refleksji osób zajmujących się zawodowo problematyką starości, a także edukatorów osób starszych może być ciekawym odniesieniem do budowania programu wsparcia osób starszych, w rezultacie – budowania programu opieki gerontologicznej.

Czym w istocie jest eutanazja, czy powinna być zalegalizowana, co możemy zrobić, kiedy wydaje się, że jesteśmy bezsilni wobec bólu i cierpienia naszych umierających bliskich ? Profesor medycyny, wykładowca etyki i profesor prawa w sposób syntetyczny, rzeczowy, spokojny i bez uprzedzeń rozważają to zagadnienie, każdy z perspektywy własnej dziedziny i odwołując się do własnych doświadczeń. W tej książce nie padają łatwe, gotowe odpowiedzi, nikogo się nie oskarża i nie potępia.

Problem niespodziewanej utraty własnego dziecka należy do coraz bardziej powszechnych, a nadal traktowanych jako swego rodzaju społeczne tabu. Nie ma dla rodziców nic gorszego niż doświadczenie śmierci dziecka. Podjęcie zatem tego zagadnienia jest niezwykle ważne poznawczo i społecznie, a zarazem wpisuje się w nowy zakres badań, określany mianem tanatopedagogiki. [...] autorka sama doświadczyła bolesnej straty, a podjęte przez siebie studia wykorzystała do nabycia wiedzy i umiejętności, dzięki którym można spróbować pomóc rodzicom znajdującym się w podobnie dramatycznej sytuacji. Z recenzji prof. zw. dr. hab. Bogusława Śliwerskiego Celem niniejszej publikacji jest poznanie najbardziej skutecznych możliwości pomocowych wobec osieroconych rodziców i następstw wynikających z braku wsparcia w zakresie poruszanej problematyki. Pierwszy rozdział traktuje o specyfice nagłej śmierci dziecka, zawiera treści mówiące o charakterystycznych cechach zjawiska, o różnych rodzajach i etapach przeżywania żałoby, które występują u osieroconych rodziców. W drugim rozdziale poruszone zostały kwestie związane z potrzebami rodziców, zachowaniami ich najbliższego otoczenia oraz zagadnieniami religijnymi i filozoficznymi w kontekście nagłej śmierci dziecka. Trzeci rozdział poświęcono możliwościom pomocowym różnych środowisk społecznych wobec cierpiących rodziców, poszukiwaniu oraz odrzucaniu przez nich wsparcia, a także znaczeniu procesów samopomocowych w życiu po stracie. Rozdział czwarty zawiera badania jakościowe przeprowadzone metodą indywidualnych przypadków, które odbywały się od stycznia do maja 2012 roku. Miały one na celu nie tylko poznanie skutecznych możliwości pomocowych wobec osieroconych na podstawie ich osobistych doświadczeń, ale także zgłębienie poglądów i przekonań z perspektywy czasu, który upłynął od tragicznego wydarzenia.

Książka Śmieć w kulturze to interdyscyplinarna refleksja nad problemem „śmieci”. Pojęcie to autorzy tekstów wchodzących w skład tego tomu traktują zarówno wąsko, dosłownie, jak i szeroko, metaforycznie. W ujęciu wąskim interesuje ich analiza przedmiotów-śmieci. W ujęciu szerokim hasło „śmieć” rozumiane jest jako wszystko, co w kulturze zostaje zepchnięte na margines, ulega społecznemu wykluczeniu. „Śmieć” jako to, co „niepotrzebne”, wydaje się bardzo zręczną przenośnią. Jej użycie pozwala oświetlić różne fragmenty rzeczywistości społeczno-kulturowej, które z pozoru nie muszą mieć ze sobą wiele wspólnego. Zbędne, wadliwe, uszkodzone, niemodne, brzydkie, wykluczone, przestarzałe, nieaktualne, niepasujące, brudne, zniszczone, odrzucone, bezwartościowe, niewłaściwe – to wybrane określenia mogące definiować status tego, co staje się odpadem. "Obszerny tom skrzy się pomysłowością, z jaką autorki i autorzy postanowili związać kategorię śmiecia, by umieścić ją w zaskakujących kontekstach i uwikłaniach – od food studies przez analizy lingwistyczno-etnologiczne po różne wymiary refleksji historycznej, socjologicznej, kulturoznawczej i filozofii odpadu. Książka powinna spotkać się ze sporym rezonansem jako udana próba zbudowania swoiście pomyślanego opisu gęstego, dla którego pretekstem jest wprawdzie „śmieć”, ale horyzontem ostatecznym – my wszyscy, zatopieni w takiej formie życia, której ów śmieć nie daje spokoju i domaga się ujawnienia w ramach śmieciologii teoretycznej i praktycznej" (prof. Wojciech Józef Burszta).

Książka omawia najistotniejsze zagadnienia związane z procesem starzenia organizmu ludzkiego. Przedstawiony obraz ukazuje osobę w wieku podeszłym w różnorodnych kontekstach: społecznym, religijnym, fizjologicznym, a także wskazuje na możliwości pomocy osobom w wieku podeszłym wymagającym różnych form opieki długoterminowej. Ta przystępnie napisana książka będzie z pewnością ważną pozycją w bibliotece każdej osoby zajmującej się problematyką starzenia się. W szczególności korzyść z jej przeczytania odniosą osoby bez formalnego wykształcenia medycznego, zajmujące się na co dzień opieką nad seniorami.

Śmierć kogoś bliskiego jest zawsze bolesnym doświadczeniem, pełnym żalu, cierpienia i rozpaczy. Bez względu na to, kogo się straciło i niezależnie od okoliczności odejścia, ból uderza w samo serce. W takiej sytuacji jest rzeczą zrozumiałą, że każdy z nas chciałby wiedzieć, gdzie się znajduje jego ukochana osoba i co się z nią dalej dzieje. Ogromna tęsknota skłania do usilnego poszukiwania kontaktu z nią. Chcielibyśmy móc się z nią pożegnać, powiedzieć coś, czego nie zdążyliśmy jej wyjawić. Alexandra Chauran jest znanym ekspertem i doskonałym przewodnikiem w komunikacji z Drugą Stroną, a także parapsychologiem intuicyjnym. W tej książce pokazuje, jak nawiązać kontakt z osobami, które nas opuściły. Ponieważ Twoi zmarli troszczą się stale o Ciebie, dowiesz się jak ich przywoływać i z nimi rozmawiać. Możesz powierzyć im swoje zmartwienia i wszelkie wątpliwości, a na pewno otrzymasz znaki i odpowiedzi, które do Ciebie wysyłają. Z pomocą Autorki nauczysz się je odczytywać i wykorzystywać w swoim życiu. Przybliżając niezwykłe techniki przekazywania miłości, pocieszenia i ukojenia, Alexandra Chauran w doskonały sposób pomaga poznać wiele możliwości, które pozwolą Ci na kontakt z bliskimi po ich śmierci. Dzięki opowieściom i prostym ćwiczeniom, książka zapewni Tobie, rodzinie i przyjaciołom, poczucie ulgi, że Ci co odeszli, zaznali szczęścia i spokoju. Znajdziesz tu również kurs nauki komunikacji z duchami. Ponadto dowiesz jak stać się medium oraz odkryjesz mnóstwo praktycznych wskazówek, które okażą się niezwykle pomocne w relacjach z tymi, których nie ma już na tym świecie. Bliscy nigdy nie odchodzą.

Co się dzieje z naszymi bliskimi zmarłymi? Czy istnieje piekło? Co się czuje w momencie przejścia? Jak naprawdę wygląda Niebo? Czy ukochane zwierzęta będą na nas czekały po Drugiej Stronie? Jak działa prawo sprawiedliwości Boga? Czy każdy może być medium? Na te i wiele innych pytań odpowiada człowiek, który łączy karierę prawniczą z działalnością w charakterze medium. Mark Anthony korzysta ze swojego talentu nie tylko pomagając zwyczajnym ludziom, ale również asystując policji w sprawach kryminalnych. W swojej przełomowej książce dzieli się wszystkim, czego dowiedział się od tych, którzy przybyli z Zaświatów. Dowód wieczności jest podnoszącą na duchu podróżą, która usuwa strach i przesądy związane z kontaktowaniem się z duchami. Jednocześnie zapewnia bezcenne spostrzeżenia dotyczące bolesnych tematów, takich jak przestępstwa, zabójstwa, samobójstwa i poczucie winy u tych, którzy pozostali na tym świecie. Poprzez znalezienie kompromisu pomiędzy postrzeganiem duchowym i naukowym, ta przełomowa książka udowadnia, że dusza wiecznie trwa oraz że dane nam będzie znowu spotkać się ze wszystkimi kochanymi przez nas osobami, które w tym życiu utraciliśmy. Wprowadza innowacyjne koncepcje wyjaśniające komunikację międzywymiarową w oparciu o fizykę, fizjologię, teologię i autentyczne zdarzenia. Wychodząc od tematu karmy i reinkarnacji, zmierzając ku wewnętrznemu światłu, zapewnia zupełnie nową perspektywę życia po śmierci. Koniec przesądów, czas na prawdę!

Doskonały poradnik opracowany z myślą o starszych czytelnikach, który zawiera: *zasady racjonalnego odżywiania i program żywieniowy *dlaczego warto ćwiczyć – program ćwiczeń *przepisy Mistrzów Kuchni: Ewy Wachowicz, Tomasza Królikowskiego, Macieja Majewskiego, Witka Iwańskiego *przepisy znanych i lubianych: Agnieszki Maciąg, Katarzyny Zielińskiej, Natalii Kukulskiej, Bogny Sworowskiej, Hanny Bakuły, Urszuli Dudziak i Jolanty Kwaśniewskiej Gratuluję! Świetna, inspirująca książka. Sam będę z tych przepisów korzystał. Aleksander Kwaśniewski Przybywa nam lat. To naturalne. Choć mamy wciąż ten sam gust, a przyzwyczajenia stały się naszą drugą naturą, to jednak coś się stale zmienia – nasze ciało. Dlatego musimy przyłożyć większą wagę do tego, jak żyjemy i jak się odżywiamy. Nie jestem mistrzynią gotowania, rzadko sama to robię. Nie ukrywam też swego wieku, chociaż przekroczyłam już 80 lat. Mój organizm przestał tolerować większość wspaniałych przypraw i tłustych, a zwłaszcza smażonych dań. To jednak nie znaczy, że muszę się ograniczać. Wprost przeciwnie. To dobry pretekst, by sięgnąć po nowe smaki i potrawy – zarówno te z kuchni polskiej, jak i zagranicznej. I do tego właśnie Państwa zachęcam, polecając książkę, którą trzymacie w ręce. Odnajdziecie w niej – wybrane specjalnie dla nas, seniorów – porady dietetyków, przepisy szefów kuchni oraz inne wskazówki, jak cieszyć się zdrowiem także w późniejszym wieku. Irena Santor