Nikt z nas nie jest wieczny, starość i umieranie jest częścią naszego życia. Ból po utracie ukochanych ludzi jest wielki. Jak pogodzić się z odchodzeniem najbliższych, ukochanych ludzi? Jak uporać się z żałobą po ich śmierci kiedy wydaje się, że straty już nikt i nic nie uleczy? na te i inne pytania odnajdziecie Państwo odpowiedź w znanych publikacjach Elizabeth Kübler-Ross czy Renaty Arendt Dziurdzikowskiej. Znajdziecie tutaj też lekturę na temat przebiegu żałoby u dzieci i nastolatków, dla których takie traumatyczne przeżycia są bardzo ciężkie do zrozumienia.
Obecne czasy naznaczone dynamicznym rozwojem mediów cyfrowych i najnowszych technologii informacyjno-komunikacyjnych stawiają przed osobami starszymi szczególne wyzwania. Liczne trudności - natury społecznej, psychologicznej czy finansowej - stają się przyczyną wykluczenia społecznego, a w szczególności wykluczenia cyfrowego tej grupy.
Autor, który przez wiele lat wspierał swoją wiedzą w zakresie nowych mediów Uniwersytety Trzeciego Wieku w południowej części Polski, analizując miejsce seniorów w przestrzeni nowych mediów opisuje dobre praktyki w wymiarze edukacyjnym z zakresu obsługi urządzeń cyfrowych.
Publikacja adresowana jest do osób zajmujących się organizowaniem działań edukacyjnych w instytucjonalnych formach kształcenia, a więc: UTW, klubach seniora, NGO, a także w ramach działań wolontariackich (np. „Latarnicy Polski Cyfrowej”). Autor dedykuje książkę również studentom kierunków pedagogicznych, gerontologii oświatowej oraz słuchaczom kursów dających podstawy do pracy z osobami w wieku senioralnym.
Najlepsza Książka Psychologiczna 2015
w kategorii Styl życia decyzją Internautów!
Książka składa się z czterech głównych rozdziałów. Pierwszy ma charakter teoretyczny. Przedstawiono w nim najważniejsze tezy socjologiczne, psychologiczne i pedagogiczne odnoszące się do sensu życia w kontekście przemian społecznych (w tym samotności osób starszych) oraz wyzwań edukacyjnych, jakie za sobą pociągają. W rozdziale drugim ukazano metodologiczne założenia badań własnych, które osadzono w paradygmacie badań ilościowo-jakościowych.
Kolejny rozdział ksiażki to analiza wyników badań własnych. Zaprezentowano w niej i porównano poczucie sensu życia osób starszych, uwzględniając miejsce zamieszkania i płeć osób badanych. Poczucie sensu życia przeanalizowano również w kontekście relacji do innych osób, do własnej starości, ojczyzny, Boga oraz w odniesieniu do samotności. Zaproponowane ujęcie poddanych analizie wyników badań ma swoje uzasadnienie, które zostało zaprezentowane w części teoretycznej. Ostatni rozdział pracy to swoiste tropy edukacyjne, jakie należy podjąć w kontekście przygotowania osób starszych do całościowego uczenia się, w tym szczególnie przygotowania do życia usensowionego.
Na końcu książki zamieszczono bibliografię. Powstał naukowo-badawczy ogląd w odniesieniu do poczucia sensu życia osób starszych dzięki wiedzy i naukowemu kunsztowi autorów wymienionych pozycji, a niniejsza publikacja przyjęła prezentowany w dalszej części kształt. Lektura licznych prac pozwoliła wyjść poza ramy tendencyjnego myślenia o sensie życia osób starszych oraz nakreślić jego wieloaspektowość i wartość w budowaniu celów egzystencji człowieka, których wiek nie może ograniczać.
Książka w zamierzeniu autora adresowana jest do pedagogów społecznych, pracowników socjalnych, studentów kierunków pedagogicznych, psychologii, socjologii, politologii, nauk o rodzinie i teologii. Powinna być również dobrze przyjęta przez wszystkich opiekunów formalnych i nieformalnych, dla których ważne jest, aby osoby starsze nie utraciły sensu życia. W sytuacjach granicznych ważne wydaje się upatrywanie sensu zarówno w tym, co było, jak i w tym, co jest i będzie. Dostrzeganie w życiu sensu jest siłą motywującą do aktywnego realizowania go. Niezależnie bowiem od stanu psychofizycznego niezmiernie ważnym atutem życia człowieka jest odszukiwanie sensu tak w tym, co jest, jak i w tym, co będzie, w czasie obecnym, jak i przyszłym, w życiu ziemskim, jak i transcendentnym.
Książka jest opracowaniem z pogranicza filozofii i psychologii, porusza problemy tanatopsychologiczne (tzn. związane z psychologią śmierci, umierania i żałoby etc) na tle filozoficznych rozważań o człowieku.
Rozważania podejmowane są w oparciu o myśl krakowskiego psychiatry Antoniego Kępińskiego i koncentrują się głównie na pokazaniu zależności między szeroko rozumianą antropologią a psychologią śmierci. Przez analizę zawartych w twórczości Kępińskiego wątków tanatopsychologicznych i filozoficznych starano się pokazać jak bardzo myślenie o człowieku (na wielu różnych poziomach) związane jest z faktem jego śmiertelności.
Chociaż z roku na rok problematyka tanatopsychologiczna staje się coraz bardziej obecna w debacie społecznej i naukowej, to jednak zainteresowanie nią wciąż jest małe (szkoda, bo śmierć dotyczy każdego bez wyjątku). Niniejsza książka pozwala na poszerzenie wiedzy w tym temacie. Odwołanie się do pracy Kępińskiego uświadamia ponadto, że i w polskiej psychologii tematyka śmierci była podejmowana, wcześniej niż się wydaje, a polska nauka posiadała niebanalnego myśliciela.
Celem książki jest pokazanie aktualności problematyki tanatopsychologicznej, zarówno w podejściu do pacjentów (zwłaszcza terminalnie chorych) czy opiece hospicyjnej ale też w rozważaniach antropologicznych, i jakiejkolwiek innej próbie opisu kondycji człowieka w świecie. Drugim celem książki jest przedstawienie wspomnianych zależności na konkretnym przykładzie życia. Antoni Kępiński opisywał człowieka nie jako teoretyk, ale jako praktyk i najlepiej wiedział co w człowieku siedzi. Jego spostrzeżenia były przeniknięte osobistymi doświadczeniami, zwłaszcza wojennymi, wśród których jest i to najbardziej traumatyczne ? obozy jenieckie i obóz koncentracyjny.
W pierwszym rozdziale przedstawiono główne problemy poruszane przez tanatopsychologię (postawy wobec śmierci, lęk przed śmiercią? etc). W drugim rozdziale przybliżono myśl Antoniego Kępińskiego ze szczególnym uwzględnieniem rozważa dotyczących śmierci. Trzeci rozdział pokazuje oryginalność myśli Kępińskiego, i rozważa możliwości pomocy ludziom umierającym, wolontariuszom czy żałobnikom.
Mimo, iż książka jest pracą naukową, problematyka jaką podejmuje może zainteresować nie tylko filozofów czy psychologów, ale też każdego człowieka zastanawiającego się nad swoim życiem i śmiertelnością.
Starość, inaczej późna dorosłość, nie jest okresem życia, który powszechnie zwykło kojarzyć się z aktywnością i możliwościami rozwojowymi, ale jej współczesny wizerunek różni się znacząco od tego sprzed wielu lat. Aktywność w tym okresie, dostosowana do potrzeb i możliwości osoby starszej, stanowi jeden z ważnych predykatorów pomyślnego starzenia się. Współcześnie oblicze starości się zmienia, a kluczowe dla nauk społecznych i dla każdego człowieka stają się pytania:
• Jakie są możliwe obszary aktywizacji osób starszych?
• Jakie kategorie potencjałów prezentuje sobą środowisko senioralne?
• Jakie działania o charakterze wspierającym, edukacyjnym i opiekuńczym przynoszą zmiany demograficzne?
Konieczne jest holistyczne podejście do problemów ludzi starszych, dlatego do stworzenia niniejszej monografii zaproszeni zostali specjaliści wielu dyscyplin naukowych. Zakres prezentowanych w tym tomie wyników badań, analiz, refleksji osób zajmujących się zawodowo problematyką starości, a także edukatorów osób starszych może być ciekawym odniesieniem do budowania programu wsparcia osób starszych, w rezultacie – budowania programu opieki gerontologicznej.
Czym w istocie jest eutanazja, czy powinna być zalegalizowana, co możemy zrobić, kiedy wydaje się, że jesteśmy bezsilni wobec bólu i cierpienia naszych umierających bliskich ? Profesor medycyny, wykładowca etyki i profesor prawa w sposób syntetyczny, rzeczowy, spokojny i bez uprzedzeń rozważają to zagadnienie, każdy z perspektywy własnej dziedziny i odwołując się do własnych doświadczeń. W tej książce nie padają łatwe, gotowe odpowiedzi, nikogo się nie oskarża i nie potępia.
Problem niespodziewanej utraty własnego dziecka należy do coraz bardziej powszechnych, a nadal traktowanych jako swego rodzaju społeczne tabu. Nie ma dla rodziców nic gorszego niż doświadczenie śmierci dziecka. Podjęcie zatem tego zagadnienia jest niezwykle ważne poznawczo i społecznie, a zarazem wpisuje się w nowy zakres badań, określany mianem tanatopedagogiki. [...] autorka sama doświadczyła bolesnej straty, a podjęte przez siebie studia wykorzystała do nabycia wiedzy i umiejętności, dzięki którym można spróbować pomóc rodzicom znajdującym się w podobnie dramatycznej sytuacji.
Z recenzji prof. zw. dr. hab. Bogusława Śliwerskiego
Celem niniejszej publikacji jest poznanie najbardziej skutecznych możliwości pomocowych wobec osieroconych rodziców i następstw wynikających z braku wsparcia w zakresie poruszanej problematyki.
Pierwszy rozdział traktuje o specyfice nagłej śmierci dziecka, zawiera treści mówiące o charakterystycznych cechach zjawiska, o różnych rodzajach i etapach przeżywania żałoby, które występują u osieroconych rodziców.
W drugim rozdziale poruszone zostały kwestie związane z potrzebami rodziców, zachowaniami ich najbliższego otoczenia oraz zagadnieniami religijnymi i filozoficznymi w kontekście nagłej śmierci dziecka.
Trzeci rozdział poświęcono możliwościom pomocowym różnych środowisk społecznych wobec cierpiących rodziców, poszukiwaniu oraz odrzucaniu przez nich wsparcia, a także znaczeniu procesów samopomocowych w życiu po stracie.
Rozdział czwarty zawiera badania jakościowe przeprowadzone metodą indywidualnych przypadków, które odbywały się od stycznia do maja 2012 roku. Miały one na celu nie tylko poznanie skutecznych możliwości pomocowych wobec osieroconych na podstawie ich osobistych doświadczeń, ale także zgłębienie poglądów i przekonań z perspektywy czasu, który upłynął od tragicznego wydarzenia.
Książka Śmieć w kulturze to interdyscyplinarna refleksja nad problemem „śmieci”. Pojęcie to autorzy tekstów wchodzących w skład tego tomu traktują zarówno wąsko, dosłownie, jak i szeroko, metaforycznie. W ujęciu wąskim interesuje ich analiza przedmiotów-śmieci. W ujęciu szerokim hasło „śmieć” rozumiane jest jako wszystko, co w kulturze zostaje zepchnięte na margines, ulega społecznemu wykluczeniu. „Śmieć” jako to, co „niepotrzebne”, wydaje się bardzo zręczną przenośnią. Jej użycie pozwala oświetlić różne fragmenty rzeczywistości społeczno-kulturowej, które z pozoru nie muszą mieć ze sobą wiele wspólnego. Zbędne, wadliwe, uszkodzone, niemodne, brzydkie, wykluczone, przestarzałe, nieaktualne, niepasujące, brudne, zniszczone, odrzucone, bezwartościowe, niewłaściwe – to wybrane określenia mogące definiować status tego, co staje się odpadem.
"Obszerny tom skrzy się pomysłowością, z jaką autorki i autorzy postanowili związać kategorię śmiecia, by umieścić ją w zaskakujących kontekstach i uwikłaniach – od food studies przez analizy lingwistyczno-etnologiczne po różne wymiary refleksji historycznej, socjologicznej, kulturoznawczej i filozofii odpadu. Książka powinna spotkać się ze sporym rezonansem jako udana próba zbudowania swoiście pomyślanego opisu gęstego, dla którego pretekstem jest wprawdzie „śmieć”, ale horyzontem ostatecznym – my wszyscy, zatopieni w takiej formie życia, której ów śmieć nie daje spokoju i domaga się ujawnienia w ramach śmieciologii teoretycznej i praktycznej" (prof. Wojciech Józef Burszta).
Książka omawia najistotniejsze zagadnienia związane z procesem starzenia organizmu ludzkiego. Przedstawiony obraz ukazuje osobę w wieku podeszłym w różnorodnych kontekstach: społecznym, religijnym, fizjologicznym, a także wskazuje na możliwości pomocy osobom w wieku podeszłym wymagającym różnych form opieki długoterminowej. Ta przystępnie napisana książka będzie z pewnością ważną pozycją w bibliotece każdej osoby zajmującej się problematyką starzenia się. W szczególności korzyść z jej przeczytania odniosą osoby bez formalnego wykształcenia medycznego, zajmujące się na co dzień opieką nad seniorami.
Śmierć kogoś bliskiego jest zawsze bolesnym doświadczeniem, pełnym żalu, cierpienia i rozpaczy. Bez względu na to, kogo się straciło i niezależnie od okoliczności odejścia, ból uderza w samo serce. W takiej sytuacji jest rzeczą zrozumiałą, że każdy z nas chciałby wiedzieć, gdzie się znajduje jego ukochana osoba i co się z nią dalej dzieje. Ogromna tęsknota skłania do usilnego poszukiwania kontaktu z nią. Chcielibyśmy móc się z nią pożegnać, powiedzieć coś, czego nie zdążyliśmy jej wyjawić. Alexandra Chauran jest znanym ekspertem i doskonałym przewodnikiem w komunikacji z Drugą Stroną, a także parapsychologiem intuicyjnym. W tej książce pokazuje, jak nawiązać kontakt z osobami, które nas opuściły. Ponieważ Twoi zmarli troszczą się stale o Ciebie, dowiesz się jak ich przywoływać i z nimi rozmawiać. Możesz powierzyć im swoje zmartwienia i wszelkie wątpliwości, a na pewno otrzymasz znaki i odpowiedzi, które do Ciebie wysyłają. Z pomocą Autorki nauczysz się je odczytywać i wykorzystywać w swoim życiu. Przybliżając niezwykłe techniki przekazywania miłości, pocieszenia i ukojenia, Alexandra Chauran w doskonały sposób pomaga poznać wiele możliwości, które pozwolą Ci na kontakt z bliskimi po ich śmierci. Dzięki opowieściom i prostym ćwiczeniom, książka zapewni Tobie, rodzinie i przyjaciołom, poczucie ulgi, że Ci co odeszli, zaznali szczęścia i spokoju. Znajdziesz tu również kurs nauki komunikacji z duchami. Ponadto dowiesz jak stać się medium oraz odkryjesz mnóstwo praktycznych wskazówek, które okażą się niezwykle pomocne w relacjach z tymi, których nie ma już na tym świecie. Bliscy nigdy nie odchodzą.
Co się dzieje z naszymi bliskimi zmarłymi? Czy istnieje piekło? Co się czuje w momencie przejścia? Jak naprawdę wygląda Niebo? Czy ukochane zwierzęta będą na nas czekały po Drugiej Stronie? Jak działa prawo sprawiedliwości Boga? Czy każdy może być medium? Na te i wiele innych pytań odpowiada człowiek, który łączy karierę prawniczą z działalnością w charakterze medium. Mark Anthony korzysta ze swojego talentu nie tylko pomagając zwyczajnym ludziom, ale również asystując policji w sprawach kryminalnych. W swojej przełomowej książce dzieli się wszystkim, czego dowiedział się od tych, którzy przybyli z Zaświatów. Dowód wieczności jest podnoszącą na duchu podróżą, która usuwa strach i przesądy związane z kontaktowaniem się z duchami. Jednocześnie zapewnia bezcenne spostrzeżenia dotyczące bolesnych tematów, takich jak przestępstwa, zabójstwa, samobójstwa i poczucie winy u tych, którzy pozostali na tym świecie. Poprzez znalezienie kompromisu pomiędzy postrzeganiem duchowym i naukowym, ta przełomowa książka udowadnia, że dusza wiecznie trwa oraz że dane nam będzie znowu spotkać się ze wszystkimi kochanymi przez nas osobami, które w tym życiu utraciliśmy. Wprowadza innowacyjne koncepcje wyjaśniające komunikację międzywymiarową w oparciu o fizykę, fizjologię, teologię i autentyczne zdarzenia. Wychodząc od tematu karmy i reinkarnacji, zmierzając ku wewnętrznemu światłu, zapewnia zupełnie nową perspektywę życia po śmierci. Koniec przesądów, czas na prawdę!
Doskonały poradnik opracowany z myślą o starszych czytelnikach, który zawiera:
*zasady racjonalnego odżywiania i program żywieniowy
*dlaczego warto ćwiczyć – program ćwiczeń
*przepisy Mistrzów Kuchni: Ewy Wachowicz, Tomasza Królikowskiego, Macieja Majewskiego, Witka Iwańskiego
*przepisy znanych i lubianych: Agnieszki Maciąg, Katarzyny Zielińskiej, Natalii Kukulskiej, Bogny Sworowskiej, Hanny Bakuły, Urszuli Dudziak i Jolanty Kwaśniewskiej
Gratuluję! Świetna, inspirująca książka. Sam będę z tych przepisów korzystał.
Aleksander Kwaśniewski
Przybywa nam lat. To naturalne. Choć mamy wciąż ten sam gust, a przyzwyczajenia stały się naszą drugą naturą, to jednak coś się stale zmienia – nasze ciało. Dlatego musimy przyłożyć większą wagę do tego, jak żyjemy i jak się odżywiamy. Nie jestem mistrzynią gotowania, rzadko sama to robię. Nie ukrywam też swego
wieku, chociaż przekroczyłam już 80 lat. Mój organizm przestał tolerować większość wspaniałych przypraw i tłustych, a zwłaszcza smażonych dań. To jednak nie znaczy, że muszę się ograniczać. Wprost przeciwnie. To dobry pretekst, by sięgnąć po nowe
smaki i potrawy – zarówno te z kuchni polskiej, jak i zagranicznej. I do tego właśnie Państwa zachęcam, polecając książkę, którą trzymacie w ręce. Odnajdziecie w niej – wybrane specjalnie dla nas, seniorów – porady dietetyków, przepisy szefów kuchni oraz inne wskazówki, jak cieszyć się zdrowiem także w późniejszym wieku.
Irena Santor
Książka stanowi próbę udowodnienia tezy, że życie po śmierci istnieje. Autorka znana specjalistka od literatury duchowej, kontaktów z aniołami etc. przedstawia materiał dowodowy : doświadczenia własne (spotkanie z duchem) oraz historie, które przesłali jej czytelnicy. Theresa Cheung pochodzi z rodziny spirytystów, jej babka była medium, więc już od dziecka stykała się z tematem duchów i zjawisk paranormalnych. Zajęła się nim bliżej jako osoba dorosła, po tym jak na skutek ingerencji ducha zmarłej matki cudownie uniknęła wypadku samochodowego, a następnie spotkała się z duchem jednej z osób, które w nim zginęły.W książce przedstawia dowody na rzecz istnienia zaświatów. Dzieli je na kilka kategorii i prezentuje, zaczynając od najbardziej przekonujących. Wszystkie opatruje licznymi relacjami na ten temat nadesłanymi przez czytelników.
Książka jest próbą zmierzenia się z pytaniem: co dzieje się po śmierci? Czy jakaś cząstka człowieka istnieje dalej? Autor zajmuje się tym problemem, szukając świadectw w "księgach umarłych" dawnych kultur z różnych części świata, w przesłaniu chrześcijańskim oraz w relacjach ludzi, którzy przeżyli śmierć kliniczną. Analizuje także rozmaite doświadczenia "opuszczenia" ciała, wiążące się z medytacją lub transem. Dr Gabriel Looser, urodzony w 1948 r., uzyskał wykształcenie w zakresie teologii i psychologii humanistycznej. Po dwunastu latach posługi duszpasterskiej w szpitalach i domach starców założył w Bernie instytut zajmujący się duchowym wspieraniem osób umierających.
Wyjątkowa publikacja - odpowiedź na wiele waznych pytań, odpowiedź na znaczący wzrost prób samobójczych młodzieży w ostatnich latach w Polsce i na świecie.
Omawia zachowania samobójcze młodzieży – myśli, próby samobójcze, samobójstwa dokonane w populacji rozwojowej z uwzględnieniem epidemiologii, uwarunkowań psychologicznych, psychiatrycznych, społecznych, środowiskowych – w tym opisy przypadków.
Autorki przedstawiają również związek zachowań samobójczych z niesamobójczymi samouszkodzeniami ciała, ocenę ryzyka samobójczego z wykorzystaniem określonych narzędzi diagnostycznych oraz zalecane strategie terapeutyczne i programy prewencji, z uwzględnieniem polskiego kontekstu (Narodowego Programu Ochrony Zdrowia Psychicznego). Książka dostarcza wiedzę potrzebną do skutecznych interwencji w kryzysie samobójczym.
Czy istnieje życie po śmierci? Czy to, co nas spotka, będzie się wiązało z naszym ziemskim życiem i wyborami, jakich tu dokonujemy? Czy otarcie się o śmierć może przemienić życie? Książka przedstawia fascynujące opisy ludzkich doświadczeń związanych z przeżyciem śmierci klinicznej.
Ciało astralne, druga z książek o ciałach subtelnych człowieka, jest narzędziem, które jasnowidzowi przedstawia się jako podobne do ciała fizycznego. Jest ono otoczone wielobarwną aurą i zbudowane z materii o wiele subtelniejszej niż materia fizyczna. Znajdują w nim swój wyraz uczucia i namiętności, pragnienia i emocje, a działa ono jako pomost pomiędzy mózgiem fizycznym a umysłem, funkcjonującym w jeszcze subtelniejszym narzędziu, jakim jest ciało mentalne.
Ciało eteryczne jest pierwszą pozycją w cyklu książek poruszających zagadnienia związane z ciałami człowieka. Zawiera zwięzłą syntezę wiadomości dotyczących sobowtóra eterycznego oraz zjawisk z nim związanych. Sobowtór eteryczny jest niezbędny do życia ciała fizycznego, nie stanowi jednak - ściśle rzecz ujmując - odrębnego i niezależnego przewodnika świadomości. Pobierając i rozdzielając siłę życiową zrodzoną przez Słońce, jest ściśle związany z fizycznym zdrowiem naszego organizmu.
W poprzednich trzech tomach tej serii opisany został przebieg życia każdego z wyższych narzędzi człowieka. Studia nad ciałem przyczynowym wchodzą w nową fazę i przegląd ewolucji człowieka musi mieć o wiele większy zasięg. Powodem tego jest fakt, że podczas gdy ciała ezoteryczne, astralne i mentalne istnieją tylko w ciągu jednej ludzkiej inkarnacji, to znaczy są wyraźnie śmiertelne, to ciało przyczynowe istnieje przez czas całej ewolucji człowieka, w ciągu wielu inkarnacji, i dlatego jest względnie nieśmiertelne - ponieważ istnieje moment, kiedy człowiek po zakończeniu swojej normalnej ludzkiej ewolucji rozpoczyna ponadnormalną ewolucję i traci ciało przyczynowe, w którym żył i rozwijał się podczas minionych wieków.
Jest to trzecia książka z serii omawiającej poszczególne ciała subtelne człowieka. Jej tematem jest struktura i funkcja ciała mentalnego oraz życie w świecie mentalnym (po śmierci fizycznej i astralnej) Przede wszystkim zajmiemy się ciałem mentalnym jako narzędziem, za pomocą którego przejawia się jaźń jako konkretny intelekt i w którym rozwijają się zdolności umysłu, z pamięcią i wyobraźnią włącznie, w ostatnich stadiach ewolucji człowieka służy ono za oddzielne i samoistne narzędzie świadomości, w którym człowiek może żyć i działać całkiem niezależnie od ciała fizycznego i astralnego.
Książka Levine'a, uznana w USA za "biblię świadomego umierania", to niezastąpiona pomoc dla osób zmagających się z chorobą, bólem, utratą kogoś bliskiego, a także dla tych, którzy pragną żyć bardziej świadomie, bez lęku przed śmiercią.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
