Socjologia to nauka systematycznie zajmująca się badaniem całego życia społecznego człowieka. Badane są chociażby społeczne reguły, procesy i kultury, które łączą lub dzielą ludzi. W tym dziale zatem proponujemy wszelkie fachowe podręczniki, poradniki i publikacje właśnie z dziedziny socjologii. Czytając nasze lektury zapoznasz się z podstawami psychologii, dzięki którym zrozumiesz istotę kształtowania konkretnych postaw, emocji i cech osobowości ludzkich, zgłębisz podstawy takich nauk jak: filozofia czy logika. Poza tym bedziesz mógł udoskonalić posiadane kompetencje interpersonalne, które przydadzą ci się zarówno w życiu zawodowym, jak i prywatnym.
Niektórzy badacze twierdzą, że najbliższa ”wojna 30-letnia” będzie o miliard posad, przy dwóch miliardach kandydatów dla ich zajęcie. Na świecie żyje 7 miliardów ludzi, z których 5 miliardów to osoby dorosłe, w wieku powyżej 15 lat, a więc w "wieku produkcyjnym". Wśród tych 5 mld pracuje albo chce pracować 3 mld i dążą do uzyskania pracy uregulowanej i w pełnym wymiarze czasu. Lecz obecnie jest na świecie jedynie 1,2 mld miejsc pracy o takich cechach (praca legalna, w pełnym wymiarze i uregulowana). Brakuje zatem 1,8 mld miejsc pracy, które trzeba utworzyć. W tej sytuacji rodzi się olbrzymie wyzwanie dla stabilności świata, skoro około 1/4 ludności świata nie ma zatrudnienia. Niesprawiedliwość na rynku gospodarczym łatwo rodzi wrogość, a zagrożeni w swej pozycji na nim, tworzą nową niebezpieczną społecznie klasę – prekaria. Czują się przegrani, nie są dobrze wykształceni, łatwo wierzą demagogom i populistom. Praca lub jej brak kolejny raz w historii świata może odegrać destrukcyjną rolę społeczną.
Magdalena Saryusz-Wolska, adiunkt w Instytucie Kultury Współczesnej Uniwersytetu Łódzkiego, w latach 2010–2015 pracowała w Centrum Badań Historycznych PAN w Berlinie, od 2015 roku współpracuje z Niemieckim Instytutem Historycznym w Warszawie. Autorka książki Spotkania czasu z miejscem. Studia o pamięci i miastach (2011), redaktorka i współredaktora wielu opracowań zbiorowych, w tym: Pamięć zbiorowa i kulturowa. Współczesna perspektywa niemiecka (2009) oraz Modi memorandi. Leksykon kultury pamięci (2014). Publikowała m.in. w „Osteuropa”, „German Life and Letters” oraz „Participations. Journal of Audience and Reception Studies”. Stypendystka kilku fundacji i instytucji – ostatnio MNiSW.
Opis:
Ikony normalizacji. Kultury wizualne Niemiec 1945–1949 to książka, która omawia znaczenie obrazów w odbudowie powojennych społeczeństw niemieckich. Filmy, fotografie prasowe, plakaty czy znaczki pocztowe to ważne czynniki przemian i powrotu do „normalności”. Obrazy odegrały istotną rolę w rozrachunku z przeszłością, oferowały też atrakcyjne wyobrażenia o przyszłości. W bogato ilustrowanej pracy autorka przedstawia szerokie spektrum powojennych tematów i prezentuje panoramę mediów niemieckich w pierwszych latach po zakończeniu drugiej wojny światowej. Główne obszary analizy to: wizualne rozliczenie z nazizmem, obrazy ruin i odbudowy oraz popularne reprezentacje ciała po drugiej wojnie światowej.
Historia wprowadzania się ludzi w stan odmiennej świadomości, odurzania się, intoksykacji, rauszu, odlotu napisana przez brytyjskiego badacza tej tematyki Stuarta Waltona nie jest typową historią zdarzeń i procesów. Śledzimy ją z kontrowersyjnej perspektywy autora, który rzuca wyzwanie „prohibicjonistom”. Jego podstawowa teza głosi, że człowiek od zawsze poszukiwał takich doznań. Jest to stała wszystkich kultur i cywilizacji. Używki, środki mniej lub bardziej odurzające, legalne lub nie, stale towarzyszą ludzkiemu życiu: kawa, herbata, alkohol, nikotyna, opium, amfetamina, LSD… Walton śledzi ich losy w historii, a jego druga teza brzmi: ograniczanie ich przynosi więcej szkody niż one same. Światowa wojna z narkotykami rodzi wynaturzenia na wzór tych z okresu amerykańskiej prohibicji. Wiele też wskazuje na to, że jest nie do wygrania. Eksperymenty społeczne dowodzą, że legalne udostępnienie narkotyków potrzebującym i chętnym przynosi wyniki ściśle odwrotne, niż wieszczą prohibicjoniści. To są niewątpliwie fakty, tak jak faktem jest kuriozalny stan rzeczy: piątkowy relaks z odrobiną używek mobilizuje światową machinę przymusu, która będzie próbowała zagrodzić ci drogę w odmienny stan świadomości. Oczywiście ta „rekreacyjna” forma odurzenia ma dwa poważne krańce: po jednej stronie patologię uzależnień, a po drugiej rytuał magiczny, odurzenie spod znaku Eleusis i szamanów. Książka Waltona daje nam przynajmniej tyle, że eksponuje całą złożoność i trwałość tego zjawiska.
Incydentologia to propozycja namysłu nad nową sytuacją, w jakiej toczy się dziś nasze życie. Tworzy ją ogromna złożoność świata, skutkująca dużą skalą i intensywnością przez nikogo nieplanowanych zdarzeń, sprzężeń zwrotnych, incydentów oraz katastrof, wszechobecnością emergencji i zbiorowych zachowań o trudnym do kontrolowania przebiegu. Ta zasadnicza zmiana podważa przekonanie człowieka o własnej wszechwładzy i rodzi pytanie o strategie życia w nowym, wyłaniającym się na naszych oczach świecie. Każe zastanowić się też nad zagrożeniami, jakie on z sobą niesie, oraz niebezpieczeństwami, które pociągają za sobą niepewność i strach.
Książka Witolda Klausa jest niezwykle interesującą próbą przedstawienia problemu przemocy domowej wobec kobiet z perspektywy multikulturowej. Próbą zdecydowanie udaną. Książka zawiera nie tylko opis problemu, lecz także jego uwarunkowań i konsekwencji. Autor wykazuje również jak skomplikowanym zagadnieniem jest stworzenie systemu skutecznej reakcji społecznej, gdy mamy do czynienia z problemami silnie związanymi ze zróżnicowaniem kulturowym. (…) Szczególną wartością książki jest wnikliwa analiza zagadnienia przemocy wobec migrantek przeprowadzona na podstawie niezwykle bogatej literatury dotyczącej badań zagranicznych przeprowadzanych w krajach, w których populacja migrantów jest od dawna bardzo liczna. Prezentacja materiału badawczego poprzedzona jest pogłębioną analizą zagadnienia przemocy wobec kobiet w jej wielu aspektach (uwarunkowania, przejawy, reakcja społeczna). Dzięki temu podstawowy problem badawczy zyskuje niezbędną perspektywę.
Z recenzji dr hab. Anny Kossowskiej
Książka jest opracowaniem bardzo ważnym i cennym. Decyduje o tym zarówno aktualność tematu, jak i wartość naukowa tekstu zawierającego pogłębioną analizę prawnych oraz kryminologicznych aspektów zagadnienia. Na szczególne podkreślenie zasługuje logiczna struktura pracy oraz waga wyników przeprowadzonych przez Autora innowacyjnych badań empirycznych, a także trafne wnioski, zmierzające do stworzenia skutecznego systemu ochrony i wsparcia migrantek, doświadczających przemocy ze względu na płeć. Opracowanie (…) ma więc duże walory zarówno teoretyczne, jak i praktyczne. Jest też interesująco napisane, tak że może stać się znakomitą lekturą również dla osób interesujących się problematyką multikulturowości spoza grona specjalistów. (…) Przedstawienie metodologii badań (…) oceniam bardzo wysoko: mało, że nie budzi żadnych zastrzeżeń, to nawet – moim zdaniem – może służyć jako wzór dla innych Autorów.
Z recenzji prof. dr hab. Eleonory Zielińskiej
Witold Klaus – doktor nauk prawnych, adiunkt w Instytucie Nauk Prawnych Polskiej Akademii Nauk oraz w Ośrodku Badań nad Migracjami Uniwersytetu Warszawskiego, prezes Stowarzyszenia Interwencji Prawnej, sekretarz Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Kryminologicznego im. prof. Stanisława Batawii, stypendysta Max Planck Society for the Advancement of Science oraz rządu USA, laureat II Nagrody w XLIV Ogólnopolskim Konkursie „Państwa i Prawa” na najlepsze prace habilitacyjne i doktorskie z dziedziny nauk prawnych w 2009 r., autor wielu prac z zakresu kryminologii, polityki kryminalnej, wiktymologii, praw człowieka, migracji i uchodźstwa.
Wyzwania, jakie stawia przed nami dynamicznie zmieniający się świat, sprawiają, że rola pedagoga społecznego musi ulegać nieustannej aktualizacji. Uznając znaczenie jego pracy w środowisku, wypływające ze źródeł pedagogiki społecznej, powinniśmy czuć się zobowiązani do aktywnego projektowania roli pedagoga we współkreowaniu środowiska lokalnego w nowych warunkach zagrażających człowiekowi i jego otoczeniu. Dlatego motywem przewodnim podjętym w prezentowanej pracy stały się działania pedagoga jako animatora w przestrzeni życia społecznego – jego rola w inicjowaniu i animowaniu aktywności.
Na szczególną uwagę zasługują kwestie aktywności i zaangażowania pedagoga w pomoc człowiekowi zagubionemu w dynamicznie zmieniającym się świecie. Niezbędne jest przypomnienie wyjątkowej roli pedagoga, jako przedstawiciela profesji z misją, który powinien czuć się zobligowany do inicjatywy i nie powinien oczekiwać na wskazania i dyspozycje. Dlatego też szczególnie ważna jest zdolność wnikliwego obserwowania rzeczywistości i dostrzegania pojawiających się w niej problemów.
Prezentowane w książce kwestie dotyczą bardzo zróżnicowanych obszarów, w których pedagog społeczny jest już dzisiaj obecny. Są one powiązane z aktywnością o bardzo różnym charakterze, np. kulturalno-estetycznym, zdrowotnym, resocjalizacyjnym, oraz tradycyjnie związane z pedagogiką – działalnością dydaktyczną. Te i inne obszary aktywności pedagogicznej wymagają nowych impulsów, które na poziomie elementarnym spowodują odbudowę znaczenia pedagogicznych działań środowiskowych w świadomości społecznej.
Ze Wstępu
Media odgrywają w społeczeństwie ogromną rolę: wpływają na kształtowanie opinii publicznej i edukację obywateli, jako czwarta władza kontrolują poczynania klasy politycznej. Dlatego tak ważna pozostaje dyskusja na temat jakości pracy dziennikarzy, tak mediów publicznych, jak i komercyjnych.
Klinika Dziennikarstwa stanowi forum, na którym wybitni polscy medioznawcy wspólnie pochylają się nad kondycją polskiego dziennikarstwa, spoglądają nań z obiektywnej, naukowej perspektywy — niepoddającej się zmiennej perspektywie politycznej.
Publikacja jest wynikiem spotkania, do którego doszło w Instytucie Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Wrocławskiego 18 marca 2016 roku, gdzie zaproszeni goście podjęli się analizy trapiących współczesne polskie dziennikarstwo chorób, dyskutowali z przedstawicielami dziennikarzy oraz kandydatami do tego zawodu — studentami kierunku Dziennikarstwo i Komunikacja Społeczna.
Polska prasa konserwatywna, reprezentująca ugrupowania prawicowe niechętne emigracji, w obawie przed utraceniem młodych i aktywnych ludzi, którzy mogliby przyczynić się do odzyskania niepodległości kraju, akcentowała w licznych artykułach złe warunki życia w nowym miejscu osiedlenia, wszechwładzę istniejących tam koncernów przemysłowych, a przede wszystkim prześladowania religijne katolików. Propaganda antyamerykańska powiązana została z koncepcjami politycznymi ugrupowań prawicowych często niechętnych emigracji Polaków. Znaczący wpływ miała na to również polityka zaborców przeciwnych wyjazdom aktywnych grup ludności, których mogło zabraknąć na miejscowym rynku pracy.
Badanie aktywistów i działaczy Solidarności Rolników Indywidualnych miało całościowy, nie lokalny charakter. Nasz projekt był pogłębionym badaniem jakościowym, jak mówią socjologowie. Opierał się na wywiadach indywidualnych i zbiorowych, będących specjalnym doświadczeniem także dla samych badaczy terenowych. Mimo że w praktyce zebraliśmy ich kilkadziesiąt, staraliśmy się tak dobrać rozmówców, aby móc stworzyć wizerunek całego ruchu Solidarności Rolników, powstałego z połączenia trzech niezależnych, lokalnych inicjatyw związkowych mieszkańców wsi. Nasze badanie opisuje proces tworzenia niezależnej organizacji związkowej przez pryzmat opowieści jej uczestników po wielu latach od tamtych wydarzeń. W związku z tym jest ono zarazem badaniem społecznej pamięci o zjawisku, które jako ruch Solidarności wpisało się nie tylko w polską historię, lecz także w historię świata. Dawne doświadczenie staraliśmy się skonfrontować z tym, co tworzy naszą współczesność. Niektórzy oceniają krytycznie, a może nazbyt krytycznie dorobek Polaków w latach po 1989 roku, ale większość materiałów pokazuje również wielką zmianę, której doświadczyliśmy. Analizujemy też przyczyny, dla których jest czasem tak źle osądzana. Mamy nadzieję, że to, co udało nam się utrwalić będzie służyło w przyszłości innym badaczom, w tym historykom, którzy w coraz większym stopniu, wzorem socjologii, korzystają ze świadectw mówionej historii.
prof. dr hab. Ireneusz Krzemiński
W tomie publikują:
Marcin Jóźko, Ireneusz Krzemiński, Krzysztof Martyniak, Wojciech Ogrodnik, Jowita Wiśniewska.
Książka jest znakomitym przykładem jakościowych badań zaangażowanych, zrealizowanych w konsekwentnie prowadzonej strategii metodologicznej, polegającej na wcześniejszym przyjęciu obecnego w nauce rozumienia podstawowej kategorii pojęciowej, jaką jest sukces. Autorki świetnie, na najwyższym poziomie profesjonalizmu, analizują współczesne koncepcje sukcesu, dostrzegając dynamiczny, procesowy charakter zachowań z nim związanych. Problematyzują fenomen współczesnego ojcostwa, zarówno na gruncie teorii jak i własnych badań prezentują nam czytelnikom, bogaty i trudny świat ojców sprawujących po rozwodzie opiekę na dzieckiem. Pokazują różne oblicza trudnego ojcostwa, pokazują jego liczne, subiektywnie nadawane znaczenia. Swoimi społecznie zaangażowanymi badaniami stwarzają innym szansę na emancypację. Pokazują, jak można sobie radzić z trudnościami, jak walczyć o ważne dla siebie wartości, jak osiągnąć sukces i jakie są jego koszty. Na rynku wydawniczym pojawia się więc książka interesująca, nowatorska, ważna, prezentująca zaangażowane badania pedagogiczne. [Z recenzji prof. dr hab. Mirosławy Nowak-Dziemianowicz]
Autor przedstawia wizerunek współczesnego ojca – obecnego w życiu dziecka i zaangażowanego w jego wychowanie. Książka zawiera wyczerpujące omówienie tematu, począwszy od teoretycznego opisu historii rodziny, przez psychologiczne ujęcie zachowań rodzicielskich, po przedstawienie autorskiej typologii postaw ojcowskich. Autor opisuje i analizuje postawy ojcowskie w polskim środowisku wiejskim na przykładzie powiatu płockiego. Poruszone kwestie przedstawia również z perspektywy samych badanych, analizując ich postrzeganie roli ojca i odczucia z nią związane oraz czynniki warunkujące udział mężczyzn w opiece nad dziećmi.
Wykłady z filozofii mediów Jana Pawła Hudzika to oryginalna i pionierska publikacja na gruncie polskiego piśmiennictwa medioznawczego. Autor prezentuje krytyczne i całościowe spojrzenie na media, punktem wyjścia czyniąc perspektywę filozoficzną. Niełatwe zagadnienia filozofii mediów "od Platona do Baudrillarda" przedstawione zostały w sposób, dzięki któremu zarówno adepci, jak i czytelnicy zdecydowanie bardziej zaawansowani, jeśli chodzi o wiedzę na temat mediów, znajdą w publikacji Jana Pawła Hudzika interesujący materiał do przemyśleń.
Nagość jest czymś, co się zauważa, co przykuwa uwagę, przynajmniej osób doświadczających jako normy ubrania. Ale czy na pewno wiemy jak ludzie doświadczają nagości własnej? Jak doświadczają nagości innych? Czego szukają w nagości innego i jak znają własną nagość? Tylko na pierwszy rzut oka odpowiedzi są proste i banalne. To prawda, że w naszym kręgu kulturowym jest ona doświadczeniem w dużej mierze subiektywnym, intymnym i prywatnym. Autorce książki udaje się udowodnić, że ma też inną stronę. Codzienność ubrania skutecznie przesłania fakt, że nagość powstała w społecznej fabryce, która wytwarza kody i język narracji o niej, miejsca i ich charakter, sposoby postępowania i uczucia, oczekiwania względem innych, a nawet klasyfikacje i hierarchie.
Autorka pokazała, że nasze doświadczenia związane z nagością nie są dowolne ani zindywidualizowane w takim stopniu, jak zwykło się sądzić, są „pochłonięte” przez instytucje i historię, które nadają im kształt i znaczenie. Jest to praca prawdziwie socjologiczna. Pozwala również obejrzeć warsztat i rozterki badacza mierzącego się z ludzką intymnością.
Ewa Banaszak – doktor nauk humanistycznych (w zakresie socjologii). Czasem socjolog, a czasem socjolożka, absolwentka UAM w Poznaniu, doktorat obroniła na Uniwersytecie Wrocławskim, pracuje w Instytucie Socjologii UWr. Współredaktorka prac zajmujących się ciałem, cielesnością, seksualnością, płcią społeczno-kulturową oraz autorka i współautorka artykułów z socjologii ciała. Obszary jej zainteresowań są dość zróżnicowane: od kultury, komunikacji społeczno-kulturowej, socjologii ciała po ubranie i modę. Obecnie zajmuje się dociekaniami związanymi z ubraniem codziennym (Wrocław Fashion Project) oraz badaniami Europejskiej Stolicy Kultury Wrocław 2016. Prześladują ją myśli o kolejnym projekcie badawczym dotyczącym intymności. Nie ma czasu wolnego, ale lubi: własne życie prywatne, uprawianie ski-touringu i bycie na usługach dwóch leciwych kotek.
Po zimnej wojnie doszło do zasadniczej zmiany rzeczywistości międzynarodowej. Upadek Bloku Wschodniego i zwycięstwo Zachodu rozluźniło kontrolę wewnątrzblokową i uruchomiło szereg, dotąd tłumionych procesów i zjawisk. Triumf kapitalizmu, procesy globalizacji oraz rewolucja informacyjno-komunikacyjna przyczyniły się do skurczenia się świata (w sensie dyskursywnym i praktycznym), a także do dalszego wzmocnienia znaczenia mediów i ich wpływu na społeczeństwo, które stało się – nawet jeśli często pozornie – bardziej zorientowane i zainteresowane tym, co dzieje się w świecie. Wraz z odnowieniem wartości i zasad uniwersalnych, częstokroć traktowanych instrumentalnie, zaczęło się rozwijać w przestrzeni transnarodowej globalne społeczeństwo obywatelskie, w oparciu o zachodnie wzorce, propagujące demokrację, neoliberalizm czy wolny rynek. Na ten kontekst nałożyło się inne zjawisko – erupcja kultury celebrytów, będąca symptomem przemian społecznych zachodzących współcześnie na Zachodzie, a także w innych częściach świata. Dla jednych są oni symbolem upadku kultury, dla innych nowym wcieleniem demokratyzacji życia społecznego. Z całą pewnością jednak ich rola i znaczenie wzrosło nie tylko w kontekście wewnętrznym, ale również międzynarodowym. Od niedawna bowiem najbardziej wpływowi celebryci, tacy jak Bono czy Angelina Jolie, stali się ważnymi aktorami stosunków międzynarodowych.
Książka ta stanowi swoiste kompendium wiedzy o skomplikowanym zagadnieniu samobójstwa, które w samej Polsce dotyka ponad sześciu tysięcy ofiar rocznie. Jest to wnikliwe opracowanie naukowe, po które z pewnością chętnie sięgną zawodowi psychologowie i socjologowie. Wnosi istotny wkład w ciągle aktualną debatę na temat praw człowieka do życia (postawa pro-life) albo do dobrowolnej śmierci (zwolennicy eutanazji). Jednocześnie jest to niezmiernie wartościowa pozycja z zakresu pedagogiki, powinna więc zainteresować wszystkich, którzy pracują z dziećmi i młodzieżą, by potrafili ustrzec młodych ludzi przed niekontrolowanymi zachowaniami wobec własnego życia i zdrowia.
Odbiorcy
- nauczyciele i wychowawcy, ale również rodzice, którym leży na sercu odpowiedzialne wychowanie dzieci
- osoby zajmujące się zawodowo psychologią, pedagogiką, socjologią, a także polityką
Dlaczego warto przeczytać tę książkę
Szczegółowo omawia problematykę samobójstwa, poruszając następujące zagadnienia:
- samobójstwo w kulturze starożytnych Greków i Rzymian z uwzględnieniem judaizmu
i początków chrześcijaństwa
- spojrzenie chrześcijaństwa na śmierć jako rozdarcie ciała i nieśmiertelnego ducha
- nauczanie św. Jana Pawła II w kontekście wzrastającej liczby samobójstw i przyzwolenia na eutanazję
- poszukiwanie sensu życia w sytuacji totalnego zagrożenia w wojnach i ludobójstwie XX wieku
- samobójstwo w ocenie religijno-moralnej w świetle powołania człowieka do życia w miłości i nieśmiertelności jako odpowiedź wierzących na absurd cywilizacji śmierci
- psychologiczne i społeczne aspekty samobójstwa
- wychowanie dla życia w rodzinie i szkole jako odpowiedź na modelowanie współczesnych społeczeństw ku samobójczej śmierci
- rola pedagogiki w odbudowywaniu wartości i sensu życia ludzkiego na tle problemu samobójstw w Polsce w ostatnich latach
- związek nowych mediów z problematyką samobójstw oraz profilaktyka i interwencja wobec samobójstw w sieci
Śmierć jest nieodłączną częścią życia. Każdy z nas u kresu swoich dni będzie musiał się zmierzyć z tym wielkim wyzwaniem []. Zdecydowana większość prac badawczych [] dotyczy kwestii życia, jest w praktyce jego podglądaniem. Poprzez źródła, jak przez dziurkę od klucza podglądając ludzkie życie, staramy się jak najwięcej o nim dowiedzieć, ustalić.O ile więc życie nas bardzo interesuje, o tyle tajemnica śmierci pociąga nas jako naukowców jakoś mniej, może podchodzimy do niej w sposób zdecydowanie bardziej ostrożny, tak jakby miała pozostać tajemnicą.Maciej Franz, Ze Wstępu
Najpewniejszą rzeczą w życiu każdego człowieka jest to, że kiedyś przyjdzie na niego czas i umrze. [] Śmierć drugiego człowieka odciska piętno na jego bliskich. Wpływa na twórców, artystów, marzycieli. Widać to na nagrobkach, w epitafiach, sonetach, wierszach, relacjach i powieściach, a także w kronikach, pamiętnikach i dziennikach, które odnotowywały śmierć znaczniejszych osób w państwie, czy też najbliższych osoby piszącej. Najwięcej chyba śmierci przynoszą wojny i epidemie, które przetaczały się przez Europę bardzo często i zbierały bardzo krwawy plon.Karol Kościelniak, Ze Wstępu
Powieść O dziewczynce, która bawiła się w Boga rumuńskiego pisarza Dana Lungu, uhonorowana została tytułem Najlepszej Książki Roku 2014, a także nagrodą czasopisma ""Observator Cultural"". Jest to opowieść o dziewczynce, której losy ilustrują zjawisko tzw. eurosieroctwa - w sytuacji, gdy rodzinie nie starcza pieniędzy na życie, jedno z rodziców (w tym przypadku matka, co wydaje się bardziej dotkliwe dla dziecka) decyduje się na wyjazd za granicę do pracy. Wiąże się to z rozłąką i trudnymi życiowymi doświadczeniami, które wielu Rumunów, ale również i Polaków, poznało na własnej skórze - ów fenomen społeczny, tak bardzo dotkliwie odczuwany w społeczeństwie rumuńskim, jest oczywiście obecny i w naszym kraju.Ważkiemu tematowi towarzyszy ciekawa warstwa językowa: autor zastosował w powieści podwójną narrację - oglądamy realia rumuńskie oczami kilkuletniej dziewczynki, poznajemy pragnienia, bolączki i marzenia małego dziecka, a jednocześnie - z perspektywy matki, samotnie borykającej się z problemami życia emigranckiego we Włoszech - widzimy świat tych, którzy zdecydowali się na wyjazd z kraju ""za chlebem"". W narracji dorosłych dostrzec można socjologiczne wykształcenie autora, któremu nie umknął żaden aspekt życia emigrantów zarobkowych.
Jaka jest sytuacja życiowa dorastającej jednostki w przestrzeni życiowej wyznaczonej przez rodzinę migracyjną?Czy istnieje zależność pomiędzy preferowanymi przez rodziców stylami wychowania a czasem rozłąki migracyjnej?Jaki jest obraz samego siebie osób dorastających w relacjach interpersonalnych w aspekcie cech wewnętrznych określonych stylami funkcjonowania?Na te i wiele innych pytań próbuje odpowiedzieć dr Anna Dąbrowska, której zainteresowania naukowe skupiają się wokół rodzin patologicznych, dysfunkcjonalnych oraz stojących w obliczu różnego typu kryzysów. Szczególną uwagę skupia na postrzeganiu rzeczywistości społecznej przez młodzież wychowującą się w tego rodzaju środowiskach rodzinnych.W niniejszej publikacji na podstawie wyników badań przeprowadzonych w 300 szkołach przedstawia sytuację życiową dorastających wychowujących się w rodzinach rozłączonych przestrzennie, a także nakreśla dla nich strategię działań wspierających w formie modelu realnego (zalecanego) oraz modelu wzorcowego.Książka jest kierowana do osób, które z racji wykonywanego zawodu i pełnionych funkcji potrzebują rzetelnej wiedzy o rodzinie migracyjnej - dość nowym i wciąż jeszcze mało rozpoznanym typie środowiska wychowawczego.Anna Dąbrowska - dr nauk humanistycznych w zakresie pedagogiki. Pracownik naukowo-dydaktyczny w Instytucie Pedagogiki Uniwersytetu Jagiellońskiego.
O przemianach polityki państwa w obszarze bezrobocia zwykło mówić się abstrakcyjnie i bezosobowo, analizując przepisy, statystyki i struktury organizacyjne. Autorka proponuje czytelnikom inne spojrzenie. Inspirując się badaniami street-level bureaucracy oraz francuską myślą krytyczną, patrzy na przemiany państwa opiekuńczego z perspektywy miejsc, osób i sytuacji, które politykę publiczną konkretyzują. Opowiada o codziennych czynnościach pracowników służb zatrudnienia oraz pokazuje, jak w systemie instytucji poruszają się bezrobotni. Takie spojrzenie ujawnia mechanizmy sprawowania władzy oraz trudności w realizacji praw socjalnych. Książka pomaga też zrozumieć, jak działają inne instytucje publiczne: szkoła, szpital, sąd czy policja.
Praca twórczo wpisuje się w dyskusję nad funkcjonowaniem polityki rynku pracy. Jest nowatorska i od kuchni pokazuje relacje między urzędnikami i bezrobotnymi.
prof. Wielisława Warzywoda-Kruszyńska, Uniwersytet Łódzki
Książkę wyróżnia rozległość przeprowadzonych badań, umiejętność wyciągania wniosków ogólnych, które daje się zastosować do innych krajów, wyjątkowo trafny wybór ramy teoretycznej oraz oryginalne ujęcie zagadnienia.
prof. Thierry Berthet, Université de Bordeaux
Świetnie osadzona w teorii. Otwiera oczy na kwestie mało uwzględniane w Polsce. Wzorzec dla innych w prowadzeniu analizy i wyciąganiu wniosków.
dr hab. Andrzej Zybała, Szkoła Główna Handlowa
Karolina Sztandar-Sztanderska, socjolożka, pracuje w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego. Interesuje się przemianami państwa opiekuńczego, stosowaniem technologii informacyjnych w sektorze publicznym oraz francuską myślą społeczną. Warsztat badawczy doskonaliła w paryskim Sciences Po oraz na uniwersytetach w Oldenburgu i Sztokholmie.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
