Socjologia to nauka systematycznie zajmująca się badaniem całego życia społecznego człowieka. Badane są chociażby społeczne reguły, procesy i kultury, które łączą lub dzielą ludzi. W tym dziale zatem proponujemy wszelkie fachowe podręczniki, poradniki i publikacje właśnie z dziedziny socjologii. Czytając nasze lektury zapoznasz się z podstawami psychologii, dzięki którym zrozumiesz istotę kształtowania konkretnych postaw, emocji i cech osobowości ludzkich, zgłębisz podstawy takich nauk jak: filozofia czy logika. Poza tym bedziesz mógł udoskonalić posiadane kompetencje interpersonalne, które przydadzą ci się zarówno w życiu zawodowym, jak i prywatnym.
Papież Franciszek od początku swojego pontyfikatu wzbudza zainteresowanie mediów i sympatię opinii publicznej. Udało mu się w ciągu kilku miesięcy dokonać rzeczy niebywałej, został „Człowiekiem roku 2013” tygodnika „TIME” i miesięcznika środowiska LGBT „The Advocate”. Został też okrzyknięty „królem internetu”, gdyż liczba wyników hasła „papież Franciszek” przewyższyła liczbę „kliknięć” i wpisów w wyszukiwarkach nie tylko jego poprzedników, ale również światowych przywódców (w tym Obamy i Putina). Twitty papieża śledzi i komentuje kilkanaście milionów internautów, a internet pełen jest „memów” z Franciszkiem, i w przeważającej większości są one wyrazem sympatii do niego.
Wszystkie te zjawiska można uznać za fenomen popularności nowego papieża i sukces wizerunkowy. Na sukces ten złożyło się kilka czynników: gesty typowo wizerunkowe (np. stare buty), łatwość w nawiązywaniu bezpośrednich kontaktów („selfie” z papieżem), wykorzystanie możliwości sieci i aktywność w niej, ale przede wszystkim jego wypowiedzi. To zainteresowanie papieżem ze strony różnych środowisk, zwłaszcza tych pozostających na obrzeżach Kościoła lub poza nim, spowodował „język Franciszka”, czyli to jak, a przede wszystkim, co mówi.
Odpowiadając na to zainteresowanie, przygotowujemy do wydania publikację zawierającą zbiór wypowiedzi papieża Franciszka wygłaszanych lub publikowanych przy różnych okazjach. Dzięki nim można poddać analizie „język Franciszka”, w tym te elementy, które powodują, że w mediach świeckich pisze się, iż zmienił on „język Kościoła”. Nie mniej ważne jest badanie, czy i ewentualne w jaki sposób i na ile zmiana języka wypowiedzi papieża przekłada się na zmianę nauczania Kościoła. Innymi słowy: czy wypowiedzi papieża Franciszka to zmiana doktryny (lub choćby jej zapowiedź), czy też doktryna pozostaje niezmienna, ale zmienia się sposób komunikowania się Kościoła ze światem?
Dla wielu ludzi, zwłaszcza tych, którzy od Kościoła odeszli, nie widząc w nim miejsca dla siebie, są to pytania kluczowe. To ci drudzy, słysząc o „Kościele wyruszającym w drogę”, potrzebie prac nad „teologią kobiety”, „docieraniu do peryferii”, konieczności „dialogu ze współczesnymi mężczyznami i kobietami”, sprzeciwie wobec „ekonomii wykluczenia i nierówności społecznej, która zabija”, tak pozytywnie oceniają Franciszka. I to z nimi właśnie udało się papieżowi nawiązać dialog, dzięki realizacji w praktyce komunikacyjnej „kulturze spotkania”, której poświęcił swoje pierwsze orędzie na Światowy Dzień Środków Społecznego Przekazu.
Sądzimy, że publikacja spotka się z zainteresowaniem teologów, medioznawców i wszystkich zainteresowanych nauczaniem papieża Franciszka oraz współczesną doktryną medialną Kościoła katolickiego.
Co spis powszechny przeprowadzony w 2011 r. mówi nam o zróżnicowaniu etnicznym i językowym społeczeństwa polskiego? Szukając odpowiedzi na to pytanie, autorzy analizują przygotowania do spisu, jego przebieg i rezultaty. Czytelnik znajdzie tu nie tylko same wyniki tego największego badania ludności w Polsce, lecz także obraz społecznych postaw mniejszości wobec spisu, toczone w ich obrębie dyskusje o własnym statusie i tożsamości etnicznej. Badacze porównują również spisy ludności przeprowadzone w Polsce i w innych krajach regionu, na Litwie, Słowacji i Ukrainie. Analizują sposób formułowania pytań etnicznych oraz oceniają zastosowaną metodologię spisową, łącząca rożne źródła danych, a zwłaszcza wykorzystanie tzw. metody reprezentacyjnej.
Marka osobista to nagroda za to, jaki jesteś i co osiągnąłeś, a PROFIL PUBLICZNY to narzędzie do zakomunikowania tego kluczowym partnerom. Marki osobiste – stają się współcześnie niemal pożądane. Podczas programu COMMUNICATION QUEST ludzie biznesu pracują nad wzorcem profilu publicznego na kilku planach. Zapraszam Państwa do stworzenia własnego. Zaprojektowałam go w skróconej formie na potrzebę tej książki. Kim jestem dla Państwa w tej wyprawie? Jako trener komunikacji medialnej – zadaję pytanie i oddaję się słuchaniu. Dlaczego? Bo kiedy pada trafne pytanie, które powinnam umieć zadać, to w odpowiedzi na nie, a następnie w uważne wsłuchanie się
w odpowiedź, otrzymuję idealny wzór na trening z komunikacji dla lidera biznesu
Jedna z najważniejszych książek Ericha Fromma, amerykańskiego psychologa i filozofa pochodzenia niemieckiego, uznawanego za jednego z najwybitniejszych humanistów XX wieku, twórcy psychoanalizy humanistycznej. Jak pisze Mirosław Chałubiński, Fromm cele swojej humanistyki nazywa leczeniem duszy wpisując tym samym własną twórczość w tradycje uprawiania filozofii społecznej (...). Od poglądów wyznawanych przez większość naukowców odróżnia Fromma nie tylko pojmowanie celów humanistyki, ale także przekonanie o istnieniu wyższych instancji poznawczych niż nauka. Czyż przecież mit, baśń, sen mogą być analizowane wyłącznie w kategoriach naukowych, behawioralnych? Nie mogą, odpowiada Fromm, ale pozostaje przy tym naukowcem, którego tez nie sposób ignorować.
Na początku lat 50. Erich Fromm zajął się intensywnie zagadnieniem, czy człowiek żyjący we współczesnym społeczeństwie przemysłowym jest jeszcze zdrowy psychicznie. Z tego względu wykorzystywał różne zaproszenia na wykłady i odczyty do wypowiadania się na ten temat. Szczególnie jego nowy socjopsychologiczny punkt wyjścia (social psychoanalytic approach) w rozważaniach umożliwił mu przekształcenie metody psychoanalitycznej w rozległą krytykę patologii normalnego, przystosowanego społecznie człowieka.
"Czasy kultury 1789-1989" to okres od Rewolucji Francuskiej po unifikujące Europę aksamitne rewolucje poprzedzające powstanie Unii Europejskiej kiedy to ukształtowało się i zostało uznane za obowiązujące pojęcie kultury. Kultura stała się w tym czasie religią - jej działacze kapłanami. Instucje kultury zaczęto nazywać "świątyniami sztuki". Doszło do procesu podobnego jak w upadającym Rzymie, gdzie dla utrzymania jedności cywilizacyjnej imperium domagano się zgody podbitych na ustawienie lokalnych Bogów w Panteonie wszystkich religii zawłaszczonych. Podobnie się dzieje dziś w dobie globalizacji. Przyjmując miejsce w kulturalnym Panteonie, poszczególne kultury wyrzekają się tego, co stanowi o ich istocie: wiary w swą kreacyjną moc, w identyczność, w niepowtarzalność i niezastępowalność.
Okres ten rozumiany podobnie jak odrodzenie czy oświecenie bardziej jako kategoria ideologiczna niż artystyczna nazywa Kijowski "romantyzmem", z którym kojarzy takie kategorie ery nowożytnej jak: wiara w równość wszystkich ze wszystkimi – również nierównych z lepszymi. Wolność: także dla wrogów wolności. Braterstwo, w ujęciach skrajnych podważające wartość naturalnych więzów krwi, przejawiające się w afirmacji dla wszelkich patologii. Ideologia romantyzmu zrodzona z pięknych idei: oświecenia ludu, ulżenia doli ludzi pracy, uznania wartości wewnętrznych pojedynczego człowieka - jak każda epoka w swej końcowej fazie uległa degeneracji zmieniając: wolność w anarchię, równość w bezhołowie, braterstwo w rozwiązłość. Epoka romantyczna to także czas rozwoju demokracji i dominacji kapitalizmu z jego, obejmującą wszystkie sfery życia, ze sztuką włącznie, ekonomią opartą o gospodarkę rynkową. Łączy się z dochodzeniem do głosu stanu trzeciego czyli mieszczaństwa. Warstwa ta gloryfikuje pojęcie wolności: z prawem do przemieszczania się, zakazem niewolnictwa, swobodami dla płci pięknej choć słabej, a z czasem dla wszelkich - już niekoniecznie jak kobiety wrażliwych i ponętnych - form bezsiły: niepełnosprawnych, niedojrzałych, biednych, niewykształconych, obcych, kolorowych. Cały szereg pojęć ustawia się w ordynku by tworzyć podstawy myślowe nowej epoki. Te romantyczne hasła to m.in: "młodość", "narody", "równość", "sztuka" i kantowska "bezinteresowność". Wreszcie "kultura" i jej instytucje.
Romantycznej "świątyni sztuki" nie ma bowiem bez pragmatycznego zarządu, a to znaczy: zamówienia, zapłaty, kontroli treści czyli cenzury oraz ideologii i intencji wychowawczej. Analizując te wszystkie "sposoby organizacji kultury w społeczeństwie obywatelskim na tle gospodarki rynkowej" wskazuje autor wewnętrzną aporię epoki romantycznej, która stawiając na jednostki, wyzwalając artystę spod władzy autorytetu - prowadzi do zastąpienia gloryfikowanego gustu indywidualnego werdyktem zbiorowym, wydawanym przez ustanowione przez ten sam romantyczny porządek - ciała kolegialne. Abstrahowanie pojęć kultury i sztuki jest zdaniem autora wielkim nieporozumieniem współczesności. Gigantycznym oszustwem, które poprzez ekststrahowanie, swoistą destylację przedmiotu, oderwanie go od duchowych korzeni doprowadziło w ciągu minionych 250 lat do swoistego kulturalnego barbarzyństwa.
Kultura istnieje - lecz jedynie jako element związku, jest wobec rodzinny, ojczyzny, kościoła. Samotna kultura umiera. Wyznawcy bożka kultury, wynosząc ją na piedestał unifikując i globalizując, czyniąc masową, utylitarną i sprzedajną w istocie niszczą zdaniem A.T.Kijowskiego kulturalne korzenie cywilizacji judeo-chrześcijańskiej.
Pierwsze w polskiej literaturze wszechstronne ujęcie zagadnienia komunikacji politycznej w amerykańskich kampaniach wyborczych! Książka przedstawia amerykański system medialny, ukazuje praktykę oraz ocenę kampanii z perspektywy jej głównych uczestników: konsultantów politycznych, dziennikarzy oraz obywateli, szczegółowo analizuje zawartość, regulacje oraz wpływ wszystkich czterech najważniejszych rodzajów przekazów wyborczych: spotów telewizyjnych, debat, programów informacyjnych, stron internetowych, odpowiada na pytanie, w jakim stopniu przekazy medialne zawierają treści merytoryczne oraz czy dobrze służą obywatelom, omawia zjawisko kryzysu komunikacji wyborczej, zawiera propozycje reform systemu komunikacji politycznej.
Mimo bogatej literatury traktującej o ludności niemieckiej w Polsce, nikt jak dotychczas nie pokusił się o całościową (obejmującą wszystkie zasadnicze sfery życia), dogłębną deskrypcję i eksplanację polityki władz polskich wobec tej społeczności w okresie od zakończenia II wojny światowej do przemian politycznych 1989 roku. Tę lukę ma za zadanie wypełnić niniejsza monografia. Autor stara się w zakresie tej polityki:
- przedstawić i zanalizować główne jej kierunki;
- ustalić jej uwarunkowania;
- wskazać podmioty odpowiedzialne za jej realizację;
- zanalizować różnice w podejściu władz centralnych i lokalnych do kwestii ludności niemieckiej;
- określić rangę tego problemu w stosunkach polsko-niemieckich;
- znaleźć odpowiedź na pytanie o przyczyny zmian identyfikacji narodowej ludności rodzimej;
Ze Wstępu
Monografię „Być kobietą w Oriencie” przygotowali specjaliści w zakresie kultur, języków, stosunków społecznych i literatury różnych obszarów Wschodu i Afryki. Jej tematem są zagadnienia przedstawiające sytuację kobiety (choć nie da się jej oddzielić od relacji kobiety i mężczyzny, a także kobiety i społeczeństwa) w Azji i Afryce w kontekście przemian kulturowych i społeczno-politycznych. Książka składa się z dwóch części pierwsza zawiera rys historyczny obejmujący następujące kraje: Wschód Starożytny, kraje arabskie, Turcję, Izrael, Iran, Indie, Koreę, Japonię, Wietnam, Chiny oraz Czarną Afrykę. Druga prezentuje wizerunek kobiety w literaturze wybranych krajów (Turcja, Izrael, Indie oraz Mongolia).
Autorka przygląda się społecznej funkcji dziewictwa i defloracji i dowodzi, że są one elementem procesu wytwarzania płci i cielesności, konstytuują podmiotowość kobiecą i doświadczenie bycia kobietą. Analizowane są zarówno pogłębione wywiady z kobietami, jak i dzieła literackie, filmy, audycje radiowe, kampanie reklamowe czy artykuły prasowe. Pozwala to pokazać siatkę dyskursów koncentrujących się wokół problemów seksualności, cielesności, fizjologii i anatomii kobiecego ciała, a także sprecyzować, w jaki sposób zagadnienie dziewictwa i defloracji służy społeczeństwu jako narzędzie kontroli kobiet.
Ukazanie w pracy zagadnienia dotyczące egzystencji człowieka, trudne pod względem wymogu interdyscyplinarnych analiz naukowych, prowokują czytelnika do współodczuwania losu osoby osamotnionej, osoby cierpiącej w obecnej dobie trudnych przemian, przekształceń społecznych i ekonomicznych włącznie. Samotność jest bolesna i potencjalnie wyniszczająca, zawiera ładunek negatywnych emocji oraz poczucie samonegacji. To istotny i trudny problem egzystencji człowieka szczególnie osoby w podeszłym wieku. Praca przyczyni się do dalszej pomyślnej współpracy naukowej wszystkich reprezentantów nauk społecznych teoretyków i praktyków nad systemem zorganizowanych działań ochrony człowieka starego, stanowiących istotną część tzw. Sektora społecznego (otoczonego opieką zarówno ze strony instytucji rządowych i pozarządowych) czyli systemu świadczeń, wielu propozycji przedkładanych ofert ku jednostkom i grupom społecznym, potrzebującym wsparcia, opieki, rady i pomocy. Dzięki prezentowanej w monografii wiedzy Czytelnicy otrzymają informację o istnieniu różnorodnych barier ograniczających szansę wielu osób starszych na ich pomyślną egzystencję w życiu osobistym, rodzinnym i społecznym.Z recenzji prof. dr hab. Krystyny Marzec-Holki
W poradniku Czytelnik znajdzie teksty dotyczące diagnozy w socjoterapii wraz ze wskazaniem narzędzi do jej przeprowadzenia oraz ewaluacji, jakże istotnej z punktu prowadzenia oddziaływań socjoterapeutycznych. Ponadto znajdzie w niej trzy niezależne programy zajęć dla dzieci i młodzieży przejawiających trudności w zakresie rozwiązywania konfliktów, wyrażaniu emocji oraz mających nieadekwatną samoocenę.
Pierwszy z programów autorstwa Elżbiety Chwałek – „Ja wśród innych”, program socjoterapeutyczny dla dzieci w wieku przedszkolnym – przeznaczony jest dla tej grupy dzieci, które mają trudności w wyrażaniu swoich emocji w sposób akceptowany społecznie i wolny od zachowań agresywnych.
Kolejny program, którego autorką jest Anna Łuszczak – „Jestem wartościowym człowiekiem”, dotyczy budowania poczucia własnej wartości u dzieci w wieku 11–12 lat. Adresowany jest do wychowanków jednego ze Środowiskowych Ognisk Wychowawczych, jego celem jest pomoc dzieciom o zaniżonym poczuciu własnej wartości poczuć się lepiej w różnych sytuacjach życiowych, m.in. być asertywnymi, zrozumieć, jak wiele w naszym życiu zależy od nas samych, poznać swoje mocne strony i zrozumieć, że posiadanie słabszych stron nie jest niczym złym, zaakceptować je, poznać wartości ważne w życiu człowieka i nauczyć się kierowania nimi, nauczyć się szacunku do samego siebie, przekonać się o swoich prawdziwych możliwościach.
Jako ostatni został zamieszczony program socjoterapeutyczny „Energetyczna akcja – reakcja”. Autorski program socjoterapeutyczny wspomagający rozwój umiejętności radzenia sobie z konfliktami dla młodzieży gimnazjalnej prezentującej zachowania agresywne i autoagresywne, którego autorkami są Anna Stania-Skalska oraz Ewa Stania-Tomczak. Celem programu dla młodzieży gimnazjalnej była zmiana niewłaściwych stylów radzenia sobie z konfliktami, a więc minimalizacja postaw agresywnych oraz destrukcyjnych młodego człowieka i zamiana ich na konstruktywne style rozwiązywania konfliktów, przejawiające się w postaci zachowań pożądanych i akceptowanych społecznie. Istotnym założeniem stał się także szeroko pojęty rozwój osobisty każdego z uczestników zajęć.
Autor stara się udzielić odpowiedzi na niniejsze pytania poprzez analizę stron internetowych podejmujących temat rzucania klątw. Magia, kojarzona przede wszystkim ze społecznościami typu tradycyjnego jest stale obecna w przestrzeni najnowszego z mediów, jakim jest Internet. Autor przedstawia specyficzne rodzaje klątw m.in. klątwę matki, klątwę pokoleniową, klątwę słowno-mentalną czy klątwę rytualną.
„Przestrzeń życia społecznego jest wypełniona codziennymi spotkaniami z drugim człowiekiem. Drugim, Innym człowiekiem, wobec którego pozostajemy w jakiejś relacji. Inny to każdy nie-ja, jak definiuje to pojęcie Elżbieta Dubas, to każdy człowiek, niebędący mną, bez względu na dystans, jaki nas dzieli. […] Rzeczywistość życia codziennego dzielimy z innymi, których możemy doświadczać na wiele różnych sposobów. Najważniejszy jest kontakt osobisty: spotkanie twarzą w twarz. Ten napotkany inny, jak piszą Peter L. Berger i Thomas Luckmann, staje przede mną w namacalnej dostępności, podzielanej przez nas obojga. Dzięki spotkaniu z Innym, drugim, niebędącym mną powstaje doświadczenie jego jestestwa. W spotkaniu doświadcza się drugiego człowieka i jego różnicy, próbując nadać temu znaczenie”.
Ze Wstępu
„Doświadczenia niepełnosprawności to udana próba spojrzenia na Innego. […] Dzięki zręczności kompozycyjnej i przejrzystości strukturalnej mamy oto lekturę o zawartości merytorycznie uzasadnionej, z niebanalnym podziałem treści zachęcającym do namysłu nad poruszanymi wątkami. Wątkami jawiącymi się atrakcyjnie nie tylko na gruncie semantycznym, lecz także dzięki kreśleniu osobliwych ścieżek poznania skoncentrowanych na doświadczeniach spotkań z Innym w przestrzeni życia społecznego. […] Książka ta wnosi wiele ciekawych poznawczo i atrakcyjnych naukowo wątków do tematycznej dyskusji, stanowiąc zarazem rozszerzenie dyskursu o jednostkowym, ale też społecznym nachyleniu w sferze doświadczeń/relacji/spotkań każdego z nas z Innym”.
prof. Sławomir Przybyliński
W książce skoncentrowano się na tym, czym są innowacje społeczne, jak mogą być zinstytucjonalizowane i w jaki sposób funkcjonują w praktyce. Celem publikacji jest zrozumienie zjawiska innowacji społecznych: od genezy, mechanizmów ich generowania, projektowania, wdrażania, działania, absorpcji i wpływania na efekty społeczne, upowszechniania, skalowania jak i utrwalania. Szczególnie ważne jest wyjaśnienie powodów generowania innowacji społecznych w szerokim kontekście rozwoju społecznego. Dodatkowo istotne jest pokazanie praktycznego wymiaru innowacji społecznych w odniesieniu o środowiska, w jakim mają miejsce. Ta część ma służyć jako inspiracja dla praktyki zarządzania publicznego oraz poprawiania standardów i podnoszenia jakości polityk publicznych w tym zakresie. Dlatego zadbano o wskazanie głównych czynników stymulujących, jak również ograniczających innowacje społeczne oraz pokazano wybrane studia przypadków. Nowatorskim elementem książki jest powiązanie teoretycznego wymiaru innowacji społecznych, w tym z uwzględnieniem zagadnienia społecznych inwestycji – kategorii stanowiącej nowość w wymiarze europejskim w okresie 2014–2020, jak dotąd nieopisanej w polskiej literaturze przedmiotu, z wymiarem instytucjonalnym i praktycznym.
Umiejętność interpretacji kultury wizualnej, i to interpretacji krytycznej, stała się niezbędna dla współczesnych badaczy społecznych - przekonuje w prezentowanym podręczniku Gillian Rose. Autorka przedstawia różne sposoby patrzenia na malarstwo, filmy, seriale telewizyjne, reklamy, fotografie, mapy i inne obiekty wizualne. W przystępny sposób omawia i porównuje różne metody badawcze mające zastosowanie do interpretacji materiałów wizualnych, w tym: interpretację kompozycyjną, analizę treści, semiologię, psychoanalizę, analizę dyskursu, badania widowni oraz podejście antropologiczne, wskazując mocne i słabe strony każdej z nich oraz możliwe obszary zastosowania. Ta bogato ilustrowana, pełna przykładów praca z pewnością zainteresuje zarówno początkujących badaczy z zakresu nauk humanistycznych i społecznych, jak i praktyków z obszaru badań nad wizualnością.
Obecne czasy naznaczone dynamicznym rozwojem mediów cyfrowych i najnowszych technologii informacyjno-komunikacyjnych stawiają przed osobami starszymi szczególne wyzwania. Liczne trudności - natury społecznej, psychologicznej czy finansowej - stają się przyczyną wykluczenia społecznego, a w szczególności wykluczenia cyfrowego tej grupy.
Autor, który przez wiele lat wspierał swoją wiedzą w zakresie nowych mediów Uniwersytety Trzeciego Wieku w południowej części Polski, analizując miejsce seniorów w przestrzeni nowych mediów opisuje dobre praktyki w wymiarze edukacyjnym z zakresu obsługi urządzeń cyfrowych.
Publikacja adresowana jest do osób zajmujących się organizowaniem działań edukacyjnych w instytucjonalnych formach kształcenia, a więc: UTW, klubach seniora, NGO, a także w ramach działań wolontariackich (np. „Latarnicy Polski Cyfrowej”). Autor dedykuje książkę również studentom kierunków pedagogicznych, gerontologii oświatowej oraz słuchaczom kursów dających podstawy do pracy z osobami w wieku senioralnym.
Niniejsza publikacja pod wspólnym tytułem Rodzina: dobro zagrożone, wychodząc z założenia, że rodzina jest dobrem uniwersalnym, analizuje najważniejsze patologie i zagrożenia współczesnej rodziny polskiej. I tak kryzys rodzicielstwa i jego efekty demograficzne przedstawia artykuł E. Frątczak i M. Jeleń-Osieckiej; zagrożenie dla rodziny, jakim jest ubóstwo, prezentuje artykuł B. Mierzwińskiego; antyrodzinny charakter uzależnień analizuje artykuł M. Ryś; przemoc w rodzinie jako rodzinną patologię przedstawia artykuł K. Ostrowskiej; jako przykład antyrodzinnej ideologii U. Bejma zaprezentowała ideologię radykalnego feminizmu; antyrodzinny charakter homoseksualizmu został uwidoczniony w artykule A. Margasińskiego; na antyrodzinne elementy kohabitacji zaś zwraca uwagę artykuł W. Majkowskiego. Ostatnią częścią publikacji jest artykuł L. Szota postulujący różne formy pomocy rodzinie.
Celem niniejszej rozprawy jest diagnoza poczucia tożsamości regionalnej mieszkańców regionu lubelskiego. Główny problem badawczy zawiera się w pytaniu o to, czy stan świadomości mieszkańców regionu jest na tyle wysoki, aby wytworzyć poczucie identyfikacji nie tylko z najbliższym miejscem zamieszkania, lecz także z całym regionem. W doświadczeniu potocznym stwierdzenie „jestem z Lubelszczyzny” nie niesie za sobą takiego znaczenia ani ładunku, jak np. określenie „jestem Ślązakiem”, ani nie znajduje uprawomocnienia w świadomości mieszkańców. Podstawę empiryczną prezentowanej pracy stanowią badania terenowe przeprowadzone metodą sondażową, w których narzędziem był kwestionariusz wywiadu. Zrealizowano je w 2006 r. w ramach projektu „Poczucie tożsamości regionalnej mieszkańców województwa lubelskiego” finansowanego przez Europejski Fundusz Społeczny oraz budżet państwa polskiego.
Podręcznik szeroko omawia projektowanie studium przypadku i wykorzystanie jego metodologii jako solidnego narzędzia badawczego. Pokazuje praktyczne zastosowania metody i przywołuje przykłady z szerokiego spektrum dyscyplin akademickich i nauk stosowanych. Znakomita praca o tym, jak rzetelnie i solidnie przeprowadzić badanie naukowe, uzupełniona charakterystyką „wzorcowego studium przypadku”. Książka jest świetnie napisana –potwierdza w praktyce to, czego uczy o wypowiadaniu się na piśmie. Przykłady są bardzo pomocne, wszystko zostało przedstawione zwięźle i z zadziwiającą jasnością. Dr Lee Robbins, Golden Gate University Podręcznik Yina jest dla studentów doskonałym przewodnikiem na drodze od badań ilościowych do jakościowych, choć sam autor podkreśla szczególną użyteczność badań mieszanych. Joy C. Phillips, East Carolina University Niewątpliwą zaletą opracowania jest to, że, choć odnosi się ono głównie do metod studium przypadku, może znaleźć zastosowanie we wszystkich metodach badawczych. Jest to najlepszy sposób potraktowania każdego typu badań, niezależnie od metodologii. Michael F. Ruff, Bentley University Studium przypadku cechuje się godną podziwu zwięzłością. Yin przedstawia materiał w sposób zrozumiały, bez wielosłowia i powtórzeń. Dr Jon Patterson, Chicago State University
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
