Książki o różnych religiach: chrześcijaństwo, islam, judaizm, historia religii i teologia, księgi kanoniczne i teksty święcone, religie Dalekiego Wschodu, religie pierwotne i starożytne, sekty, sanktuaria i cmentarze. Praktyczne przewodniki odnośnie wiary, kazania dla dzieci. Ksiązki o Maryi, o świętych, pisma święte nowego i starego testamentu, ewangelie, śpiewniki - zapraszamy.
Modlitewnik Maryjny zawiera modlitwy codzienne i antyfony ku czci Matki Bożej, litanie, różaniec, modlitwy w różnych potrzebach, nabożeństwa i nowenny na cześć Maryi, modlitwy na cały rok liturgiczny; Adwent, Wielki Post, Wielkanoc.
Posiada imprimatur.
Traktat Porfiriusza nie zachował się w wersji oryginalnej, lecz został zrekonstruowany na podstawie dzieła Makarego Magnezjanina. Domniemany autor traktatu to filozof neoplatonik z przełomu III i IV w., który w czasach coraz wyraźniejszej dominacji chrześcijaństwa próbował ocalić pogańską religię i kulturę, opierając ją na podstawach intelektualnych. Starał się wykazać nieścisłości i sprzeczności w Ewangeliach i dowieść niedorzeczności nauki Jezusa. Z podobnymi argumentami można spotkać się i dziś, a książka prowokuje do poszukiwania odpowiedzi na podobne zarzuty. Książka zawiera również tekst w oryginalnej wersji greckiej.
Ojcze Pio, uzdrów nasze ciało i duszę! Święty Ojciec Pio wyjednał u Boga, zarówno za życia, jak i po śmierci bardzo wiele łask i uzdrowień, które wierni uznają nie tylko za niezwykłe, ale i cudowne. Są to bardzo interesujące, świadectwa ludzi, którzy zostali obdarowani łaską Bożą, uzdrowieniem ciała i duszy za pośrednictwem świętego. Niektóre z opisów zawartych w książce są bardzo zwięzłe, dlatego podano także bliższe dane osób, miejscowości, zdarzenia. Każdy z nich ma ten sam schemat: krótka wstępna modlitwa, fragment tekstu Pisma Świętego (dobranego do treści opisanego uzdrowienia) i kilka pytań do osobistej refleksji w kontekście własnego życia. Publikacja adresowana jest do wszystkich zafascynowanych niezwykłą świętością Ojca Pio: członków Grup Modlitwy, grup charytatywnych i apostolskich. Może być także pomocna kaznodziejom szukającym „przykładów” z życia Stygmatyka, ilustrujących temat danego kazania. Rozważania mogą pomóc każdemu Czytelnikowi, który skwapliwie szuka własnej drogi. UZDROWIENIA ZA WSTAWIENNICTWEM ŚW. OJCA PIO to jedna z ostatnich publikacji autora, przygotowanych przed śmiercią 23 lutego 2014 (w dniu poświęconym św. Ojcu Pio), Gracjana Majki OFMCap – znawcy życia świętego i krzewiciela jego kultu.
O Maryjo, bądź dla nas wszystkich znakiem niezawodnej nadziei pośród panującej dzisiaj niepewności. Spraw, byśmy się w Ciebie wpatrywali. Niechaj zwłaszcza ci, którzy dźwigają odpowiedzialne zadania w Kościele i w społeczeństwie, odnajdując w Tobie pewny drogowskaz na drogach świata, zrozumieją sens zgłębiania misterium Boga w dziejach ludzkości.
Carlo Maria Martini (1927 – 2012) jezuita i biblista, w latach 1979-2002 był biskupem Mediolanu. Uważany zgodnie za jednego z hierarchów najpilniej słuchanych przez wiernych. Był człowiekiem dialogu między religiami, autorem książek cenionych na całym świecie, co pozwalało mu przemawiać do tłumów i przyciągać do Kościoła młodych. Gdy umarł, ponad 150 tys. ludzi oddało mu hołd w mediolańskiej katedrze.
Spis treści:
Wstęp / 7
ANDRZEJ RADZIMIŃSKI
Dominikanie toruńscy na tle życia zakonnego w państwie zakonu krzyżackiego w Prusach / 9
RAFAŁ KUBICKI
Miejsce klasztoru toruńskiego w prowincji polskiej dominikanów w średniowieczu / 25
SŁAWOMIR ZONENBERG
Stosunki dominikańsko-krzyżackie w Prusach do 1466 roku / 43
MONIKA JAKUBEK-RACZKOWSKA, JULIUSZ RACZKOWSKI
Dominikanie: obraz i kult. Średniowieczne elementy wystroju kościoła św. Mikołaja w Toruniu / 79
ŁUKASZ MYSZKA
Działalność duszpasterska dominikanów toruńskich w czasach nowożytnych / 117
WALDEMAR ROZYNKOWSKI
Księgi metrykalne parafii w Kaszczorku w kontekście ostatnich lat pobytu dominikanów w Toruniu / 145
OLIŃSKI PIOTR
Warstwy pamięci w kronice dominikanów toruńskich / 161
WITOLD KONOPKA
Losy wyposażenia klasztoru dominikańskiego w Toruniu po kasacie. Wybrane przykłady / 173
Podejmując tematy obrazu Boga i świata, poszukując śladów i znaków Boga w zagubionym świecie oraz wskazując niektóre elementy życia z Bogiem dziś, nie mam aspiracji, aby w sposób wyczerpujący odpowiedzieć na pytanie postawione w tytule książki. Zresztą nie jest to możliwe. Pragnę natomiast podzielić się osobistymi przemyśleniami, wzbogaconymi o doświadczenie i świadectwa osób, które spotkałem w moim życiu oraz refleksją innych, która jest mi szczególnie bliska. Moim głębokim pragnieniem jest, by ta książka zaprowadziła wszystkich drogich Czytelników na drogę nadziei. Wierzę, jestem przekonany i mam głęboką nadzieję, że zagubiony świat w końcu znajdzie drogę do swojej pierwotnej harmonii; odnowiona ziemia objawi chwałę Boga, stanie się na nowo miejscem sprawiedliwości i pokoju, a zagubiony człowiek zaspokoi swoją najgłębszą tęsknotę - za miłością i Bogiem. Jednak każdy z nas stanowi cząstkę zagubionego świata. I od każdego z nas zależy, na ile ten świat będzie zmierzał ku swej pełni, ku miłości i Bogu. Autor
Hui-hai był mistrzem współczesnym Huang-po; o jego życiu wiemy niewiele, jednak z całą pewnością był uczniem Ma-tsu, najznakomitszego mistrza zen całej dynastii Tang. To on powiedział, będąc po przeczytaniu niniejszego tekstu Hui-hai pod wielkim jego wrażeniem: "W Yueh-chou jest teraz wielka perła; jej blask przenika wszędzie swobodnie i bez przeszkód". "W pewnym sensie obecna praca stanowi uzupełnienie Przekazu Umysłu. Nauczanie Mistrza Zen Huang-po, ponieważ, podczas gdy obaj Mistrzowie zabierają nas do samego serca rzeczy, Huang-po zajmuje się tematem w sposób raczej bardziej ogólny, natomiast Hui-hai odnosi każdą część swojego wywodu bardziej szczegółowo do różnych idei właściwych Mahajanie jako takiej, albo do idei właściwych tej szkole lub innej. Wydaje mi się, że Huang-po ukazuje nam znakomity ogólny obraz środków zmierzających do Celu, natomiast Hui-hai zajmuje się równie znakomicie, lecz bardziej szczegółowo, większością pojawiających się konkretnych trudności. Z tego powodu książka ta, w żadnym wypadku nie będąc mniej interesującą dla przeciętnego czytelnika niż dzieło Huang-po, wzbudzi szczególną uwagę czytelników posiadających szczegółową znajomość różnych form tradycyjnej doktryny buddyjskiej" [ze wstępu Johna Blofelda].
„Pod względem warsztatu historycznego praca ta zasługuje na bardzo pozytywną opinię, tak co do wykorzystania ważkiej literatury przedmiotu, jak przede wszystkim pozyskania nieznanych dotąd różnego typu źródeł, w tym wielu z kościelnych zasobów archiwalnych (...). Jej wartość podnosi fakt, iż podjęta tematyka nie należy jeszcze do domeny zamkniętej przeszłości historycznej, lecz stanowi nadal ważny element polskiego dyskursu politycznego współczesności, zwłaszcza w aspekcie pozycji Kościoła zajmowanej wobec najważniejszych problemów czasów obecnych i jego odpowiedzi na pytanie, aktualne dziś tak samo jak przed ponad stu laty, o zakres uczestnictwa tej instytucji w życiu publicznym”. (z recenzji wydawniczej dr hab. Magdaleny Niedzielskiej, prof. UMK)
Książka, poświęcona jest stosunkowi Eneasza Sylwiusza Piccolominiego (1405-1464), jednego z największych włoskich humanistów, a od 1458 r. papieża Piusa II, do Polski i Polaków. Podstawą analizy były różne typy tekstów, które wyszły spod ręki Piccolominiego, takie jak listy, traktaty historyczno-geograficzne i poezja. Szczegółowa analiza fragmentów pism Eneasza daje obraz humanisty, który miał niewielką wiedzę o Polsce, a jego stosunek do tego kraju zmieniał się kilkakrotnie w zależności od środowiska, w jakim żył, i osób, z którymi przebywał (korespondował). Przyszły Pius II pisał szczególnie niechętne Polsce teksty w latach czterdziestych XV wieku, kiedy mieszkał i pracował na dworze cesarskim w Wiedniu. Z czasem zmienił wiele swoich negatywnych sądów, a duża w tym zasługa biskupa krakowskiego Zbigniewa Oleśnickiego, z którym przez lata korespondował. Masowo kopiowane teksty Piccolominiego na długie dziesięciolecia stały się podstawą wiedzy mieszkańców Europy Zachodniej o Polsce i Polakach.
Autor kultowej książki „Radykalni”, redaktor najbardziej popularnego tygodnika w Polsce opowiada o doświadczeniu Boga w swoim życiu. Boga Wszechmocnego, który przychodzi przez słabość, kruchość, kryzys. Który tęskni za nami, ale nikomu się nie narzuca. Boga, na którego miłość nie trzeba i nie można w jakikolwiek sposób zasłużyć, a jedynym sposobem, by Go naprawdę spotkać, są zgoda na własną bezradność i niemoc oraz dziecięca ufność w Jego nieskończoną moc. W swoich poruszających opowieściach Marcin Jakimowicz mówi
między innymi o tym:
- jak pewien historyk Kościoła zachęcił go do zrobienia wywiadu z człowiekiem, który pięknie klął przy klerykach paulińskich;
- jakich Bożych szaleńców spotkał na swojej drodze;
- jak o. Augustyn Pelanowski udowadniał, że Aniołowie są lepsi niż TP S.A.;
- jak demon stara się nas przekonać, że Bóg nas skrzywdzi;
- jak spotkanie z siostrami muchomorkami stało się jednym z największych doświadczeń duchowych w jego życiu;
- czy chrześcijański rock jest możliwy i czy można być zniewolonym muzyką;
- dlaczego młodzi ludzie wolą przyjeżdżać do Skrzatusza niż grać w Grand Theft Auto;
- jak ułomki budują Kościół;
- jak Duch pobudza do życia nowe wspólnoty;
- do czego prowadzi uwielbienie piękna w sobie;
- co tak naprawdę oznacza Boże wybranie;
- jak żyje się w trwałym kryzysie;
- czy na naszych oczach spełnia się Apokalipsa
Modlitwa językami to niezwykły dar Ducha Świętego, dzięki któremu wielu chrześcijan doświadcza mocy i miłości Boga. Choć przez kilkanaście wieków był on nieobecny w sposób widoczny w Kościele, to jego występowanie wśród pierwszych chrześcijan jest wyraźnie zaświadczone w Piśmie Świętym. W wieku dwudziestym nastąpiło ponowne rozpowszechnienie tego daru i dziś nie jest już niczym dziwnym słyszeć wiernych, księży
czy biskupów praktykujących tę formę modlitwy. Autor tej książki prezentuje charyzmat języków, sięgając przy tym do Pisma Świętego, świadectw współczesnych i własnego doświadczenia. Wskazuje na istnienie różnych rodzajów tego charyzmatu i odpiera argumenty jego krytyków. Przede wszystkim zaś stara się ukazać, jak bardzo może on pomóc nam w owocnym i pełnym radości przeżywaniu naszej wiary. Adresatami tej książki są zarówno ci, którzy nie doświadczyli tego daru, jak i ci, którzy już go otrzymali, a chcieliby się więcej dowiedzieć na jego temat.
Yuanwu zasłynął jako odnowiciel i wielki propagator praktyki konganów (jap. koan), jak również jako autor najsłynniejszej chyba księgi zen, Zapisków błękitnej skały, zbioru poddawanych medytacji przypadków z komentarzami wierszem i prozą.mistrz zen Yuanwu 1063-1135
Listy zawarte w tej książce zostały napisane przez nauczyciela zen znanego jako Yuanwu (1063-1135) do jego przyjaciół, uczniów i współpracowników, zarówno kobiet, jak i mężczyzn, do ludzi posiadających rodziny i pracę, jak i do mnichów i mniszek, do zaawansowanych adeptów, jak i do początkujących uczniów.
Yuanwu zasłynął jako odnowiciel i wielki propagator praktyki konganów (jap. koan), jak również jako autor najsłynniejszej chyba księgi zen, Zapisków błękitnej skały, zbioru poddawanych medytacji przypadków z komentarzami wierszem i prozą. Zapiski błękitnej skały to zawiła sieć tradycji zen z niezliczonymi subtelnymi odcieniami znaczeń. W niniejszych listach Yuanwu przedstawia przekaz zen w bardziej przystępnej formie bezpośrednich, osobistych lekcji.
Fragmenty:
Poruszaj się w zgodzie z potężnym nurtem
/…/ Kiedy uda ci się połączyć swą ścieżkę z nurtem zen, będziesz spędzał swe dni uciszając swój umysł i studiując całą swą istotą. Zdasz sobie sprawę, że tej Wielkiej Przyczyny nie uzyskasz od nikogo innego; jest to tylko kwestią odważnego i pełnego mocy podjęcia się tego zadania i czynienia stałego postępu. Dzień po dniu pozbywać się będziesz swych złudzeń i dzień po dniu będziesz wzmacniał swą jasność umysłu. Twój potencjał oświeconego postrzegania przypomina wysokiej próby złoto, które należy oczyszczać setki i tysiące razy. To, co jest niezbędnym, aby wydostać się z kurzu świata, co stanowi podstawę pomagania innym, to umiejętność swobodnego przenikanie we wszystkich kierunkach i osiągnięcie wolnego od wątpliwości pokoju i bezpieczeństwa, osiągnięcie staniu wielkiego potencjału i wielkiej funkcji.
Ta praca umiejscowiona jest w twoich własnych wewnętrznych działaniach. Jest to tylko kwestią codziennego funkcjonowania pośrodku miriadów przyczynowych uwarunkowań, w pomieszaniu czerwonego kurzu, pośrodku okoliczności sprzyjających i przeciwności losu, zysku i straty, pojawiania się i znikania; nie możesz pozwolić, aby miało to na ciebie wpływ i ciebie „odwracało”, lecz wręcz przeciwnie, to ty musisz potrafić [te wszystkie zjawiska] przekształcić i je „odwrócić”.
Kiedy tryskasz życiem i woda nie jest w stanie cię zmoczyć, jest to twoją własną miarą mocy. Osiągasz pustą, stałą ciszę, jednak nie pojawia się tu żadna dualność pomiędzy pustką i formą, czy też ciszą i hałasem. Zrównujesz wszelkiego rodzaju cudowne powiedzenia, ryzykowne narzędzia i absolutne postrzeżenia; ostatecznie zysk i strata nie istnieją, możesz więc swobodnie ich używać.
Kiedy przez dłuższy czas w ten sposób „pocierasz i polerujesz”, osiągasz wyzwolenie w samym środku narodzin i śmierci; spoglądasz na bezużyteczny szacunek świata i leżące w gruzach profity jak na zwykły kurz na wietrze, jak na sen, jak na magiczną zjawę, jak na optyczną iluzję. Uwolniony, wędrujesz przez świat. Czyż słowa te nie opisują „wielkiego świętego, który przekroczył kurz zmysłowych przywiązań”?
Zrób krok wstecz i zwróć się ku rzeczywistości
Gao w szatach z łati, ze swoją nieustraszoną i bezkompromisową naturą, podróżował przez cały kraj odwiedzając najlepszych rzemieślników szkoły zen. Dawny gubernator i mistrz zen Hang Wujen poznał go i darzył ogromnym szacunkiem jako naczynie nauk.
Ponieważ Gao posiadał niezwykłego ducha, nie zadowalał się podążaniem za płytkim rozumieniem. Po zademonstrowaniu szczerości [swej postawy], stał się jednym z moich współpracowników. Osiągnęliśmy zgodność po jednym słowie, a on zrzucił postronek, który dotychczas go krępował. Chociaż wciąż jeszcze nie posiadł całkowitego zrozumienia, był krzepkim i żywym osobnikiem, którego nikt nie był w stanie opanować ani ujarzmić.
Kiedy próbowałem dojść przyczyny tego stanu rzeczy, okazało się, że prawdopodobnie to mistrz Wujin go zainspirował. Później Gao przedarł się przez zimowe mrozy i odwiedził mnie w Xianping. Kiedy po jakimś czasie przyszedł, aby zawiadomić mnie o swym odejściu, poprosił o kilka słów nauczania, których zgodnie z jego wolą mu udzieliłem. Oto co mu powiedziałem:
„Ci, którzy noszą szaty z łat wędrowca zen, muszą z całą powagą zajmować się jedynie kwestią narodzin i śmierci. Musisz intensywnie pracować, aby rozpuścić przeszkody spowodowane przez uwarunkowaną wiedzę, poglądy i interpretacyjne rozumienie, oraz przeniknąć na wskroś ku urzeczywistnieniu wielkiego przyczynowego uwarunkowania, przekazywanego potomności przez buddów i starożytnych nauczycieli. Nie pożądaj zysku i sławy. Zrób krok wstecz i zwróć się ku rzeczywistości, aż twe praktyczne rozumienie i cnota zostaną w pełni urzeczywistnione.
Tam, gdzie istniej prawdziwe osiągnięcie, im bardziej starasz się je ukryć, tym bardziej staje się ono widzialne. Wszyscy mędrcy, dewy i nagi będą starali się pchnąć osobę o prawdziwym osiągnięciu naprzód, szczególnie po latach praktyki i oczyszczania. Poczekaj, aż staniesz się niczym dzwon, który uderzony rozbrzmiewa, albo niczym dolina oddająca echo. Poczekaj, aż staniesz się jak czyste złoto wychodzące z kuźni, gdzie było wytapiane i oczyszczane dziesięć tysięcy razy, tak że nie będzie już podlegało przemianom przez dziesięć tysięcy pokoleń, tak że stało się *dziesięcioma tysiącami lat w jednej chwili.
Kiedy chwytasz w dłoń transcendencję, kiedy trawy kołyszą się, gdy wieje wiatr, czyż nie stajesz się osobą okazałą i hojną, której nie brakuje środków?
Pamiętaj, że najważniejszą rzeczą w praktyce jest wytrwałość i stałość”.
Zbiór około dziewięćdziesięciu kazań porywającego luterańskiego kaznodziei. Ksiądz pułkownik Adam Pilch zginął 10 kwietnia 2010 roku w katastrofie lotniczej pod Smoleńskiem. Uczestniczył służbowo w delegacji państwowej, pełniąc obowiązki Ewangelickiego Biskupa Wojskowego. Od 15 lat był proboszczem Ewangelicko-Augsburskiej Parafii Wniebowstąpienia Pańskiego w Warszawie. Współorganizował warszawskie nabożeństwa ekumeniczne. Członek Kapituły Orderu Uśmiechu.
Poznańska Fara - czyli Kościół pw. Matki Boskiej Nieustającej Pomocy, św. Marii Magdaleny i św. Stanisława Biskupa - nawiązująca stylem do ekspresyjnego rzymskiego baroku, teatralnie zamyka ul. Świętosławską.
Dzięki generalnej konserwacji, jaką przeprowadzono w początkach XXI wieku, znów możemy podziwiać jej piękno i niezwykły urok.
Życiowe pytania młodych ludzi i odpowiedzi w duchu papieża:
Kim będę? Jaki mam wybrać zawód? Co jest moim osobistym powołaniem? Jak mam się modlić? Jak mam dostrzegać Boga w codziennym życiu? Jak znaleźć miłość na całe życie? Przedstawiciele "Pokolenia Benedykta" stawiają te i inne pytania o podstawowe prawdy życia i współżycie międzyludzkie, kierując je w swoich osobistych listach do papieża Benedykta XVI.
W pierwszej książce o Caterinie, wydanej w 2010 roku, Antonio Socci opisał tragedię, która dotknęła jego 24-letnią córkę. Po ataku serca zapadła ona w śpiączkę. Wybudziła się z niej w styczniu 2011 roku ale nigdy już nie powróciła do prawdziwej radości i pełni życia, jaką nacechowana była jej osobowość.
Prezentowana publikacja: "List do mojej córki" może być uważana za książkę dziękczynną między innymi za tysiące listów, które Caterina otrzymywała od swoich przyjaciół, znajomych, bliskich ale też od zupełnie obcych ludzi przejętych cierpieniem tej niezwykłej młodej dziewczyny. Oddajemy w ręce naszych czytelników skarbnicę rozważań na temat życia, siły, nadziei oraz miłości, która potrafi czynić cuda! Antonio Socci opisał tu wszystko, czego nauczyła go cierpiąca córka. Na kartach tej książki oddał głos ludziom chorym, którzy na co dzień podejmują walkę z cierpieniem ale jednocześnie skrywają w sobie nieznany świat swojej niezłomnej wiary.
Chrześcijaństwo na wesoło to książka, w której znajdą Państwo pięćdziesiąt jeden zabaw plastycznych dla dzieci. Zaproponowane do prac materiały są ogólnodostępne – to głównie niepotrzebne już odpadki. Tematyka zabaw wiąże się z chrześcijaństwem i Kościołem. Twórcze działania w ciekawy i niekonwencjonalny sposób przybliżą dzieciom niektóre biblijne zagadnienia i postacie oraz obrzędy kościelne.
Ta publikacja może być inspiracją nie tylko dla najmłodszych, ale również dla ich rodziców, wychowawców i katechetów, którzy pragną twórczo wpływać na najmłodszych. Trzeba pamiętać, że podczas zabaw plastycznych dzieci nie tylko rozwijają swoje zdolności manualne, ale także pogłębiają wyobraźnię i wrażliwość, które zaprocentują w ich dorosłym życiu. Taka forma spędzania czasu może im przynieść wiele radości, pomóc przełamać lęki i poznać różnorodność otaczającego świata. Nie można zapomnieć, że wrażliwość, wyobraźnia i uśmiech uszlachetniają każdego człowieka.
Porywająca oraz osobista relacja z podróży i pobytu w buddyjskich klasztorach Tajlandii. Doświadczenia praktyki duchowej, której początki sięgają tysięcy lat wstecz, różnice między dawnym i współczesnym buddyzmem, a także te na linii przebrzmiałej i dzisiejszej Tajlandii. Książka ta stanowi nie lada gratkę zarówno dla tych, którzy chcieliby poznać i zgłębić buddyzm, jak i dla tych, którzy praktykując medytację, marzą lub planują podróż do Azji Południowo-Wschodniej, jej kolebki.
Tomasz Kryszczyński jest psychologiem o bogatym i wieloletnim doświadczeniu z praktyką medytacyjną. Kilkanaście miesięcy, jakie spędził w buddyjskich klasztorach, przełożyło się finalnie na intrygującą, pełną zagadkowych informacji książkę. Polecana pasjonatom buddyzmu, nikogo nie pozostawia bez zdziwienia.
Księgi Samuela to w istocie dzieje trzech mężczyzn: proroka Samuela oraz królów Saula i Dawida. Ale zarazem księgi te są nieprzebranym bogactwem postaci, zwłaszcza dla tych, którzy chcą się bliżej przyjrzeć kobietom biblijnym. Chcą wiedzieć, jak je postrzegano i opisywano. Mamy tu zatem kobiety bezimienne, na przykład czarownicę z Endor, partnerki królów – Abigail, Batszebę czy Michal (Michalę), a także żony zwyczajnych, choć zacnego rodowodu mężczyzn, jak Hanna. Jest córka króla Dawida Tamar, zgwałcona przez przyrodniego brata, Amnona. Są dwie „mądre kobiety” – z Tekoa i Abel Bet Maacha. Jest Rispa, nałożnica Saula, nie do końca zasadnie nazywana biblijną Antygoną, która zmusiła Dawida do godnego pochówku nie tylko jej synów, ale i samego króla Saula (II Sm 21). Pojawia się przelotnie piastunka Mefiboseta, syna Jonatana, a wnuka Saula, która ratuje chłopcu życie (II Sm 4,4).
Czytamy o kobietach przy pracy: czerpiących wodę (I Sm 9,11–13), zajmujących się kuchnią (I Sm 8,13), ale też służących „u wejścia do namiotu Zgromadzenia” (I Sm 2,22). Kobiety, zarówno hebrajskie, jak i amalekickie (I Sm 15,33), są tu ofiarami wojny; giną same bądź razem z dziećmi (I Sm 22,19). Trafiają też do niewoli: los ten spotkał między innymi dwie spośród żon Dawida, Achinoam i Abigail (I Sm 30,1–5).
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
