Polecamy całą serię najlepszych książek psychologicznych. Znajdziecie tu najciekawsze i najbardziej popularne poradniki i podręczniki. Setki tytułów, do których chętnie się wraca. Polecamy szczególnie książkę psychiatry Viktora Frankla, która opisuje jego traumatyczne przeżycia z obozów koncentracyjnych podczas II wojny światowej oraz podstawy jego metody leczenia zaburzeń psychicznych. To jedna z najbardziej wpływowych książek w literaturze psychiatrycznej. Ponadto proponujemy również słynną książkę autorstwa Cialdini Robert B.To znakomita książka z dziedziny psychologii społecznej, prezentująca techniki wywierania wpływ na ludzi.
W jednej z sal muzeum prezentowana jest instalacja, polegająca na wyświetlaniu w maksymalnie spowolnionym tempie Psychozy Hitchcocka. Galerię dzień w dzień odwiedza anonimowy obserwator. Zafascynowany tym, co widzi na ekranie, rozmyśla o względności czasu i ludzkiego postrzegania. Początkujący reżyser Jim Finley przybywa do położonej na pustyni samotni, gdzie żyje 73-letni uczony, Richard Elster, były współpracownik Pentagonu z czasów wojny w Iraku. Finley chce, aby Elster opowiedział przed kamerą o tym okresie swojej pracy. Starzec jednak unika wyrażenia ostatecznej zgody na udział w zamierzonym filmie.
Sporą odmianę do życia w pustelni wprowadza przyjazd córki Elstera. Jednak pewnego dnia, gdy obaj mężczyźni wracają z zakupami, nie zastają Jessie w domu. Rozpoczynają się poszukiwania. Cyniczny dotąd Elster okazuje autentyczny niepokój. Powracamy do galerii, gdzie anonimowy obserwator wciąż obserwuje ekran. W pewnej chwili zagaduje go kobieta. Zaczynają rozmawiać. Przechwalają się, że w dzieciństwie mieli zdolności, jakie spotyka się u ludzi dotkniętych autyzmem.
Nowa powieść DeLilla odznacza się wyjątkową prostotą języka i formy ? przypomina haiku. Podobnie jak haiku składa się z trzech krótkich części
Saturn, najnowsza powieść Jacka Dehnela, jednego z najgłośniejszych pisarzy młodego pokolenia, to przejmująca opowieść o życiu w cieniu geniusza. O niszczącej presji, jaką na syna wywiera potężny i despotyczny ojciec.
Francisco Goya na początku XIX wieku jest u szczytu sławy i u progu starości. Maluje dużo dla dworu królewskiego, ale zlecenia spływają z całej Hiszpanii. Czas dzieli między pracę, polowania i podboje miłosne. Nie gnuśnieje nawet, gdy po ciężkiej chorobie traci słuch. Tylko syn Javier nie całkiem mu się udał: ślęczy nad książkami, nie garnie się do farb. Jednak Francisco nie rezygnuje, chce ukształtować Javiera na swój obraz i podobieństwo. Decyduje nawet o jego ożenku, a potem zaczyna podejrzanie kokietować synową. Może we wnuku geniusz malarski znajdzie swoje wcielenie?
Saturn to rewers biografii wielkiego artysty, który przez życie „idzie, skacząc po górach”, ale w jego domu częściej panują smutek, samotność i frustracja. Dehnel pokazuje, że genialny malarz to zarazem fanfaron i mitoman, przepełniony pychą i żądzami. Zastosowany w książce wielogłos narracyjny daje obraz edypalnego konfliktu, który dzieli Goyę i jego potomków.
To przejmująca opowieść o miłości ojca i syna. To miłość wyrażana w milczeniu, domysłach, drobnych gestach i nieustannym poszukiwaniu siebie nawzajem. To relacja najbliższych sobie osób, w której syn próbuje sprostać marzeniom ojca.
Na motywach powieści powstał film "Przez dziewięć mostów", który otrzymał "Złotą Pragę" w 1972 roku.
O tej książce nie sposób pisać jak recenzent. Można ? tak myślę ? być tylko jej uważnym i głęboko poruszonym czytelnikiem. Nawet inaczej ? kimś, kto słucha opowieści o wielkiej miłości, umieraniu, śmierci... O tym, jak człowiek, który głęboko wierzy w Boga, nie zawsze umie Go pojąć. A nawet więcej, wierząc głęboko w Jezusa i Jego człowieczą mękę umierania, porównuje tę śmierć z innym konaniem. A tym, kto próbuje opisać, wypłakać się, zrozumieć, jeśli to można, śmierć a przedtem życie w cierpieniu swej matki, jest ksiądz. Nie ma tu nic z płomienia buntu. Jest tylko, i to chyba najważniejsze, bardzo wyciszona, ale ogromnie szczera relacja. Napisałem ?ogromnie?, a przecież ?szczere? powinno być bez stopniowania. W życiu jest jednak inaczej. A szczególnie w zapisywaniu swoich uczuć. Tyle jest szczerych zapisów, a jakby pękniętych. Bo tak trudno opisać wielki ból. Czasem właśnie nie udaje się szczerze. Tu zaś nie literatura, ale to też nie pamiętnik. No nie wiem co ? ale czytałem z coraz większym ? czym ? zaciekawieniem Współczuciem Nie ma właściwego słowa. Ale jest książka. Ważna dla czytelników. Bo to są treny, pieśń żałobna pisana przez kogoś, kto stanął u bram śmierci ? a te bramy zamknęły się za ukochaną osobą. Opowieść człowieka, co wierzy tak głęboko, że nie zawaha się mieć wątpliwości w rozmowie z Bogiem. Relacja bólu a jednocześnie opowieść o życiu kapłana, organizatora życia w miejscach, gdzie pracuje, sportu, drużyn bokserskich. I poety. Bo są tu i wiersze. Bardzo ciekawe ? zwróćcie uwagę na ?Jacy ludzie?. Nie da się oceniać tej książki. Ona jest. Dla mnie ważna. Myślę, że taką stanie się dla innych. Nie da się do końca zrozumieć czyjegoś bólu, choćby się bardzo chciało. Ale nie da się takiej sprawy ominąć. Może ta dziwna opowieść jest po to, abyśmy i siebie choć trochę zrozumieli. A może jest pismem wysłanym do Nieskończonego... O czym O małym ? wielkim, zwyczajnym istnieniu. Gdzieś daleko ? wśród krajobrazu, jakiego już prawie nie ma..."
Kathy, Ruth i Tommy uczą się w elitarnej szkole z internatem - idyllicznym miejscu w sercu angielskiej prowincji. Nauczyciele kładą tu szczególny nacisk na twórczość artystyczną i wszelkiego rodzaju kreatywność. Tym, co odróżnia tę szkołę od innych jest fakt, że żaden z uczniów nie wyjeżdża na ferie do rodziny. Życie w Hailsham toczy się pozornie normalnym trybem: nawiązują się młodzieńcze przyjaźnie, pierwsze miłości i kontakty seksualne, dochodzi do konfliktów między uczniami a nauczycielami. Stopniowo, w wyniku przypadkowych napomknień i aluzji, odsłania się ponura, zarazem przerażająca tajemnica... Czy miłość, która połączy Kathy i Tommy'ego wystarczy, by odmienić los, który od początku był im pisany?
Oparta na motywach autobiograficznych `Pełnia liścia` jest opowieścią o kimś, kto od dziecka czuje się w świece zagubiony, lecz próbuje odnaleźć w nim swoje miejsce. Bohaterka zmaga się z sobą, demaskuje grę pozorów i uczestniczy w niej, wycofuje się w samotność i podejmuje ryzyko miłości, popada w uzależnienie od alkoholu i walczy z tym uzależnieniem. Przede wszystkim jednak szuka prawdy i sensu: dąży do Pełni.
"Zniszczenie" to smutna i jednocześnie zabawna historia o tym, jak nie być pisarzem. O spełnionych marzeniach, które niszczy seks, dawkowany w nadmiernych ilościach i alkohol. To opowieść o przeszłości, od której nie można uciec i której kiedyś trzeba będzie stawić czoła.
Ta książka jest jak butelka whisky - trzeba ją wypić samotnie, żeby zrozumieć jak trudne do pokonania przeszkody stawia przed nami życie.
Tim Downs, zdobywca wielu nagród literackich, proponuje nam emocjonującą opowieść o problemach z tożsamością i mało prawdopodobnym odkupieniu winy. Powieść ta skłania do śmiechu, ale też pozwala spojrzeć na życie z innej, wyższej perspektywy.
Książka Trucicielka i inne historie o namiętnościach to zbiór czterech wyjątkowych opowiadań bestsellerowego francuskiego autora. Schmitt porusza w nich kwestie poszukiwania miłości, nadziei, zwątpienia, ale tym razem wzbogaca je o coś nowego. O namiętność, analizę naszych najskrytszych pragnień, emocji. Uczuć, które w jednej chwili mogą nas wyzwolić lub doprowadzić do zbrodni.
Jego bohaterowie nie są kryształowi. Często wzbudzają prawdziwy lęk. Pewna starsza kobieta podejrzewana jest o zamordowanie swych trzech mężów. Nikt nie zna prawdy i tylko jeden człowiek, będzie miał szansę ją usłyszeć. Zmieni ona jego życie, zabierając tak potrzebną jego duchowemu rozwojowi niewinność. W drugim opowiadaniu pewien marynarz dowiaduje się o śmierci córki. Nie wie tylko której. Przerażony uświadamia sobie, że nie wszystkie kocha równie mocno. Kolejne opisuje rywalizację dwóch młodych muzyków. Chęć wyrównania rachunków odkrywa mroczne kulisy życia ludzi, którzy mogli mieć wszystko, ale zmarnowali swój dar. Ostatnie opowiadanie opisuje wzruszającą miłość za kulisami pałacu prezydenckiego. W pustych ścianach wytwornej rezydencji toczy się dramat samotnej, umierającej kobiety.
W swoim najnowszym zbiorze opowiadań Schmitt odkrywa prawdziwą potęgę uczuć. Ich moc. Jego bohaterowie ukrywają zbrodnie, brak im cierpliwości, jedynie w sytuacji kryzysowej przypominają sobie o tym, co jest dla nich najważniejsze. Na ich przykładzie Schmitt uczy nas czegoś ważnego - że nigdy nie jest za późno na zmianę, nawet jeśli nie zawsze dane nam będzie szczęśliwe zakończenie.
Wyjątkowość książki Trucicielka i inne historie o namiętnościach doceniło jury prestiżowej nagrody literackiej - Le Prix Goncourt, w 2010 roku wyróżniając ją nagrodą Le Prix Goncourt de la Nouvelle.
PIEKŁO - ZIEMIA - NIEBO
WARSZAWA - BIAŁYSTOK - RAJ
MIASTO MIAST - GÓRA GÓR - DZIURA DZIUR
Piekło zlikwidowano, zamknięto Niebo. Bogowie zstępują na Zmienię, do "kraju w promocji" - Polski.
Tu spotykają się z ludźmi i razem z nimi wyruszają w poszukiwaniu Piekła i nadziei - utraconego świata, w którym zbrodnia prowadzi do kary, przyczyna łączy się ze skutkiem, życie z celem, a miłość ze strzałą Erosa.
"Psy pociągowe" to prozatorski debiut Filipa Zawady, muzyka, fotografa, autora tomików "System jedynkowy" (1997), "Bóg Aldehyd" (1998) oraz "Snajper" (2004). Niegdysiejszy poeta zabiera czytelników w kolejową podróż drugą klasą PKP; w podróż przez 100 stacji między zapomnieniem a śmiercią.
Napotykani współpasażerowie stają się bohaterami kreślonych w kilku zdaniach, plastycznych mikroportretów mówiących o życiu więcej niż niejedna kilkusetstronicowa powieść.
WIERNI to opowieść wielopiętrowa, jednak ideowo i kompozycyjnie przejrzysta. Sensacyjnej akcji towarzyszy refleksja nad negowana we współczesnym świecie wartością patriotyzmu i honoru. Towarzysząc bohaterowi w jego dramatycznych wyborach, Czytelnik z pewnością nie raz postawi sobie pytanie: czym on sam gotów byłby ryzykować w obronie spraw, które uważa osobiście za święte i ważne. I czy istnieją jeszcze dla niego takie sprawy.
W ciemność grzechu i przeznaczenia...
Południe Stanów Zjednoczonych, początek XX wieku. Straszna, okrutna baśń o dziecku porzuconym
w lesie. O grzechu, kazirodztwie, tragicznej nieuchronności losu.
Druga chronologicznie powieść w dorobku Cormaca McCarthy'ego (1968). Jej filmowa adaptacja weszła
na ekrany kin w USA w 2009 (reż. Stephen Imwalle).
"Ta powieść nawiązuje do tradycji literatury egzystencjalistycznej w szerokim sensie tego pojęcia ? od
Księgi Koheleta przez Króla Leara, aż do Obcego Alberta Camusa. Mamy tu świat pozbawiony Boga, celu
i przyczynowości; świat, w którym ludzie są pół analfabetami i istotami na półzwierzęcymi. Tę ponurą
rzeczywistość autor konstruuje, nanizując na siebie motywy ciemności, ślepoty, bezimienności, choroby
oraz przemocy. Przewijają się one przez całą narrację. To piekło, Hades, ziemia jałowa Eliota. Pełno tu
aluzji do greckiej mitologii i chrześcijańskich wierzeń. Mimo wyrazistej warstwy realistycznej, jest to
świat przynależny bezgranicznej krainie wyobraźni." Dan Geddes, "The Satirist"
W ciemność grzechu i przeznaczenia...
Południe Stanów Zjednoczonych, początek XX wieku. Straszna, okrutna baśń o dziecku porzuconym
w lesie. O grzechu, kazirodztwie, tragicznej nieuchronności losu.
Druga chronologicznie powieść w dorobku Cormaca McCarthy'ego (1968). Jej filmowa adaptacja weszła
na ekrany kin w USA w 2009 (reż. Stephen Imwalle).
"Ta powieść nawiązuje do tradycji literatury egzystencjalistycznej w szerokim sensie tego pojęcia ? od
Księgi Koheleta przez Króla Leara, aż do Obcego Alberta Camusa. Mamy tu świat pozbawiony Boga, celu
i przyczynowości; świat, w którym ludzie są pół analfabetami i istotami na półzwierzęcymi. Tę ponurą
rzeczywistość autor konstruuje, nanizując na siebie motywy ciemności, ślepoty, bezimienności, choroby
oraz przemocy. Przewijają się one przez całą narrację. To piekło, Hades, ziemia jałowa Eliota. Pełno tu
aluzji do greckiej mitologii i chrześcijańskich wierzeń. Mimo wyrazistej warstwy realistycznej, jest to
świat przynależny bezgranicznej krainie wyobraźni." Dan Geddes, "The Satirist"
Akcja powieści dzieje się w Londynie, bohater - Richard Burton - został uwięziony w szybie windy, prawdopodobnie w wyniku wybuchu podłożonej przez terrorystów bomby. Niepewny czy i kiedy nadejdzie pomoc, bez wody i jedzenia, snuje opowieści o swoich wcześniejszych spotkaniach ze śmiercią. To książka o umieraniu, o lękach, o samotności, ale napisana z humorem i pełna przygód.
"Samotność bez prawa wyboru to więzienie. W więzieniu od szaleństwa ratują wspomnienia. Angielski bohater nowej książki Łukasza Gołębiewskiego, zamknięty w windzie wiszącej gdzieś między piętrami budynku zniszczonego wybuchem bomby, przypomina sobie niewiarygodne zdarzenia jakich był uczestnikiem w czasie swego brawurowego, prowadzonego na krawędzi śmierci życia. Czy rzeczywiście wszystko to mu się przydarzyło? Czy Richard Burton istniał naprawdę? Jaka jest granica pomiędzy wspomnieniem a mistyfikacją? Autor do końca trzyma czytelnika w niepewności" - napisał o powieści Grzegorz Sowula, recenzent "Rzeczpospolitej".
Akcja "Kroniki ptaka nakręcacza", podobnie jak w większości książek Haruki Murakami jest bardzo skomplikowana, ale nie ona jest najważniejsza. Jeden z recenzentów streścił ją tak: Toru Okada traci najpierw pracę, potem kota, potem żonę a w końcu - rozum. O ile w pierwszych trzech punktach można recenzentowi przyznać rację, o tyle z tym rozumem sprawa jest nieco bardziej złożona.
Życie Toru Okady po stracie pracy jest monotonne i pozbawione ambicji. Żona zarabia wystarczająco dużo na utrzymanie ich obojga, a Toru prowadzi dom. Ten harmonijny układ zostaje jednak pewnego dnia zburzony, kiedy to znika im kot. Toru wyrusza na poszukiwanie zwierzątka i tak zaczyna się wielka historia jego spotkań z różnymi najdziwniejszymi osobami, prowadząca do całkowitej przemiany duchowej, nieomal buddyjskiej iluminacji. Gdy odejście żony pozbawia go środków do życia i nie może sobie pozwolić na bezczynność, jest już innym człowiekiem, gotowym zacząć nowe życie.
Pasja życia to znakomity obraz życiowej i artystycznej drogi Vincenta van Gogha. Pasja pisarska autora tej biograficznej opowieści równa jest pasji twórczej genialnego malarza. Autor kreśli przed Czytelnikiem wnikliwy i fascynujący portret artysty nie uznawanego za życia, a dziś nazywanego świętym patronem sztuki nowoczesnej.
"Przezroczyste przedmioty" to siódma z pisanych po angielsku powieści Nabokova. W Polsce ukazała się po raz pierwszy pod tytułem "Przejrzystość rzeczy" (tłumaczenie Adriany Demkowskiej). Dziś wydawnictwo MUZA wznawia znakomity przekład Jolanty Kozak (pierwsze wydanie: Da Capo, 1997). Niniejszą edycję, jak wszystkie pozostałe dzieła Nabokova w tej serii, opatrzył posłowiem Leszek Engelking.
Opisując cztery wyprawy bohatera w to samo miejsce, do pewnej szwajcarskiej wioski, Nabokov po raz kolejny eksploruje mechanizmy działania świata wspomnień i zawiłości ludzkiej pamięci.
Kto jest narratorem tej opowieści? A może opowiada ją nie jeden człowiek, lecz kilku? Czemu bohater nosi nazwisko oznaczające "osobę"?
Uważny czytelnik znajdzie odpowiedzi na te pytania, odkrywając kolejne warstwy tekstu, jeśli tylko nie da się zwieść kamuflażowi i nie wpadnie w pułapki zastawione przez Nabokova.
Niezwykły, głęboki, poruszający portret psychologiczny kobiety niespełnionej, zawiedzionej i nieszczęśliwej. Historia pięknej i utalentowanej Róży, której karierę artystyczną złamał w zaraniu nieodpowiedzialny nauczyciel, a serce - nazbyt pochopnie obdarzony wielkim uczuciem młody mężczyzna. Opowieść o rozczarowaniu i nienawiści do świata, która zatruwa każdą chwilę życia, niszczy niewinnych, tych najbliższych, a przede wszystkim tę, która nienawiść zamknęła w swoim sercu. Opowieść o tym, że nigdy nie jest za późno, aby pogodzić się ze światem.
"Książka Michała Dąbrowskiego jest wybitną powieścią o naznaczeniu. O tej małej (?) prywatnej apokalipsie, jaką jest kalectwo z urodzenia ? przyjście na świat bez prawej dłoni. Ta historia, która ma swe źródło we własnym doświadczeniu autora ? choć się wcale do tego doświadczenia nie sprowadza ? została nam podana bez wielkich słów, bez wylewu emocji. Niemal bezlitośnie, jakby chodziło o jakąś rzecz, o jakiś kęs materii pogrążony w martwocie. Albo o dziurę w murze. I dlatego ta opowieść jest tak bolesna, tak przejmująca. I taka ? nie zawaham się tego nazwać po imieniu ? piękna".
Zbigniew Mikołejko, filozof, eseista
W mojej głowie zaczęły się rodzić upiorne wizje muzeum, w którym trzymano by osoby odbiegające od obowiązującego kanonu piękna ? na wózkach, bez nóg, z wodogłowiem. W tym bestiarium widziałem też siebie, ale nie w roli eksponatu, tylko zwiedzającego. Byłem tam z ciocią, która mocno ściskała moją prawą rękę i pokazywała mi coraz dziwaczniejszych ludzi. Za każdym razem powtarzała, że te osoby zostały zamknięte w gablotach i wystawione na widok publiczny na własne życzenie, aby dowieść społeczeństwu, że niczego się nie wstydzą.
Michał Dąbrowski
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
