Polecamy całą serię najlepszych książek psychologicznych. Znajdziecie tu najciekawsze i najbardziej popularne poradniki i podręczniki. Setki tytułów, do których chętnie się wraca. Polecamy szczególnie książkę psychiatry Viktora Frankla, która opisuje jego traumatyczne przeżycia z obozów koncentracyjnych podczas II wojny światowej oraz podstawy jego metody leczenia zaburzeń psychicznych. To jedna z najbardziej wpływowych książek w literaturze psychiatrycznej. Ponadto proponujemy również słynną książkę autorstwa Cialdini Robert B.To znakomita książka z dziedziny psychologii społecznej, prezentująca techniki wywierania wpływ na ludzi.
Skoro już wymieniamy i chwalimy opowiadania Czechowa, koniecznie muszę wspomnieć Nieciekawą historię, która jest mi najdroższą ze wszystkich jego nowel; jest to utwór całkiem niepospolity, fascynujący i w swej cichej, smutnej dziwności nie ma sobie równego w żadnej literaturze; zdumiewa on choćby tym, że młody, niespełna trzydziestoletni człowiek z najgłębszym wyczuciem czyni narratorem tej zapowiedzianej jako ?nieciekawa", lecz wstrząsającej historii ? starca, światowej sławy uczonego w randze generała, z tytułem ekscelencji, który często też tak się w swoich wyznaniach tytułuje: ?Wasza ekscelencjo!", co brzmi jak: ?O mój Boże!?. Bo chociaż jest to ktoś wysoko postawiony w oficjalnej hierarchii, jego umysł i samokrytycyzm, oraz krytycyzm w ogóle, są na takim poziomie, że uświadamia on sobie całą niedorzeczność otaczającej go sławy i okazywanej mu czci; w głębi duszy jest człowiekiem zrozpaczonym, spostrzega bowiem, że jego życiu wraz z wszystkimi zasługami brak było duchowego centrum, jakiejś ?ogólnej idei", że w gruncie rzeczy było to życie bezsensowne, życie człowieka zrozpaczonego.
Tomasz Mann "Esej o Czechowie" (fragment)
?Książka Abbott to subtelny gobelin
utkany z miłości i apokalipsy?
?Publishers Weekly?
Shirley Abbott przenikliwie analizuje pogmatwane związki swych bohaterów, którzy reprezentują niemal wszystkie warstwy amerykańskiego społeczeństwa. Tym razem poznajemy grupę nowojorczyków, którym miłość nie przynosi tego, czego po niej oczekiwali. Gdy we wrześniu 2001 roku ziemia zadrży pod ich stopami w jak najbardziej dosłownym sensie, każdy z bohaterów wielkomiejskiego wielokąta będzie musiał na nowo przemyśleć swoje uczucia i w odmienny sposób zacząć postrzegać przyszłość własną i swoich bliskich.
Aktor Julían Dalmau przybywa ze Stanów na Kubę odegrać rolę swego życia ? własną śmierć. W otoczeniu szemranej bohemy hawańskiego półświatka przygotowuje się do spektaklu mało znanego dramaturga Howarda Owena o trudnej relacji ojciec?syn w obliczu homoseksualizmu. Świat, w który wkracza bohater, to fascynujący, a zarazem mroczny klimat hawańskich zaułków i dzielnic pachnących grzechem, to miasto pełne spelun, gdzie w oparach dymu z cygar i przy brzęku szklanek z rumem toczą się dyskusje o życiu, sztuce i teatrze. Podczas długo oczekiwanej premiery rola Juliana Dalmau wymyka się kartom scenariusza...
Hawana lat pięćdziesiątych z Hemingwayem w tle kabarety, domy uciech, podrzędne bary z wyjątkowymi klientami.
Kiedy twoje dziecko nie jest w stanie spojrzeć ci w oczy, czy oznacza to, że jest winne najgorszej zbrodni?
Nastoletni Jacob Hunt cierpi na zespół Aspergera, czyli łagodną postać autyzmu. Nie umie czytać sygnałów społecznych ani wyrażać swoich myśli i uczuć. Na pierwszy rzut oka to zupełnie normalny, inteligentny i elokwentny chłopak, jednak każde odstępstwo od codziennej rutyny, każda zmiana w ustalonym porządku dnia może wytrącić go z równowagi. Nieważne, czy chodzi o zbyt jasne światło, dotyk obcej osoby, szelest zgniatanego papieru, pomarańczowy kolor, czy nieodpowiednią konsystencję płatków śniadaniowych z mlekiem – Jacob potrafi wpaść w furię z byle powodu. Ma też, jak wielu młodych ludzi z zespołem Aspergera, obsesyjne zamiłowanie do jednej, specjalistycznej dziedziny – w jego przypadku jest to analiza kryminalistyczna. Chłopak pojawia się w miejscach, gdzie policja prowadzi śledztwo, instruuje detektywów, co należy robić… a do tego najczęściej ma rację.
„W naszym domu” to wspaniała, poruszająca opowieść o samotnym świecie dziecka z zespołem Aspergera i o tym, co przechodzi jego rodzina: o nieustannym strachu i walce na burzliwym morzu rodzicielskich zmagań, o głębi matczynej miłości. Jodi Picoult, pisząc o chłopcu dotkniętym autyzmem, uczy nas współczucia i zrozumienia dla ludzi cierpiących na schorzenie, które w każdej sytuacji nieuchronnie stawia ich poza nawiasem społeczeństwa. Zadaje jednocześnie trudne pytania o to, jak odnosimy się do tych, którzy są inni, i czy oczekujemy od nich, że będą przestrzegać naszych reguł. Opisuje nasz system prawny – dobry dla ludzi, którzy potrafią się porozumiewać w określony sposób, ale zdecydowanie gorszy dla tych, którzy nie posiadają tej umiejętności.
Murakami w mistrzowski sposób buduje fantastyczne postaci, równoległe światy, zaciera granice między rzeczywistością a literaturą. 1Q84 to opowiadana na przemian historia kobiety i mężczyzny, Aomame i Tengo, sensacyjna, chwilami wręcz przerażająca. Oboje w dzieciństwie dobrze się znali i wszystko wskazuje na to, że ich ścieżki znowu się skrzyżują. Ona jest instruktorką sztuk walki, masażystką, a po godzinach perfekcyjną morderczynią. On - wykładowcą matematyki, a w wolnych chwilach początkującym pisarzem i redaktorem. Aomame dostaje się do innej rzeczywistości. Ona i Tengo desperacko próbują się odnaleźć. Aomame postanawia powrócić do normalnego świata, a gdy to się jej nie udaje, podejmuje decyzję o samobójstwie. Ma nadzieję, że w ten sposób porzuci drugą siebie żyjącą w roku 1Q84 i powróci do zwykłego roku 1984. W tym samym czasie Tengo postanawia, że spróbuje żyć w świecie, w którym na niebie unoszą się dwa księżyce, bo wie, że tylko w nim może spotkać swoją Aomame.
Pierwsza z trzech powieści Reginy Doman, które ukażą się nakładem Księgarni św. Jacka.
Akcja powieści dzieje się w Nowym Jorku. Na progu spokojnego domu dwóch sióstr, Blanche i Rose, oraz ich matki, wdowy, staje pewnego zimowego wieczora tajemniczy młody mężczyzna. Pozwalają mu wejść do środka, mimo że nie wyjawia im swego prawdziwego imienia ani nie mówi, kim naprawdę jest. Przedstawia się jako ?Niedźwiedź? i wygląda na kogoś, kto dobrze zna ciemne zaułki Nowego Jorku i jego mroczne tajemnice. A jednak wpuszczają go do swego bezpiecznego świata i od tej chwili staje się ich przyjacielem, opiekunem i wiernym towarzyszem. Nie przypuszczają nawet, że ta przyjaźń może kosztować je kiedyś? życie.
Cień Niedźwiedzia to pierwsza część trylogii Reginy Doman, w której poznajemy czworo głównych bohaterów: Blanche, Rose, Beara i Fisha ? jeszcze jako nastolatków. Ich losy niespodziewanie splotły się ze sobą i równie niespodziewanie się potoczą. Mimo swego młodego wieku, wszyscy oni są ludźmi, którzy wiele w życiu stracili i żadne z nich nie jest do końca tym, kim na początku się wydaje. Każde na swój sposób zmaga się z przeszłością, od której nie może się uwolnić (ten wątek będzie obecny na kartach wszystkich trzech części powieści). Jak to w Nowym Jorku, są tu i narkotyki, i zagadkowe morderstwo, i porwanie, i tajemniczy kolekcjoner?
Tajemniczość otacza zresztą wszystkich bohaterów i obecna jest na kartach całej książki. W pełną napięcia i niespodziewanych zwrotów akcję autorka wplata niezwykle umiejętnie i dyskretnie przekaz wartości, które w dzisiejszym świecie są coraz mniej popularne i coraz bardziej zapomniane i niemodne. Lektura książki zmusza do refleksji, iż pewne wartości nie mogą przestać obowiązywać nawet w rozpędzonym i zapatrzonym w siebie świecie dwudziestego pierwszego wieku, bo wtedy człowiek zaczyna pogrążać się w chaosie i ostatecznie gubi samego siebie. Tak właśnie dzieje się z negatywnymi bohaterami książki.
Nie ma tu jednak prostych, płytkich odpowiedzi. Są natomiast doskonale przedstawione meandry ludzkich losów, trudnych wyborów i duchowych dylematów? Bohaterowie zmagają się z takimi problemami jak śmierć bliskiej osoby, brak zrozumienia, fałszywe oskarżenia, odrzucenie, przemoc, narkotyki, zbrodnia, miłość? Stają w obronie prawdy, czystości i innych pięknych wartości, narażając przy tym niejednokrotnie własne życie.
Nowy Jork z powieści Reginy Doman staje się dla czytelnika zadziwiająco bliskim i znajomym obrazem świata, w którym on sam żyje.
Nie sposób nie polubić i nie zżyć się z sympatycznymi bohaterami pierwszej części trylogii. Pocieszające jest to, że nie trzeba się z nimi rozstawać wraz z zamknięciem książki, bo w przygotowaniu są dwie kolejne książki opowiadające o ich dalszych losach ? jeszcze bardziej zawiłych, niespodziewanych, niebezpiecznych i niezwykłych.
Dodatkową atrakcją pisarstwa Reginy Doman jest fakt, że czerpie ona inspirację z baśni braci Grimm. Książka Cień Niedźwiedzia oparta jest na motywach mało znanej baśni Białośnieżka i Różyczka. Znajomość baśni nie jest jednak konieczna do właściwego odbioru książki. Żyje ona bowiem własnym życiem i nie ma w niej prostych i bezpośrednich analogii do baśniowych wydarzeń i postaci. Niemniej znajomość baśni może dostarczyć czytelnikowi dodatkowej przyjemności, bowiem do emocji, jakie zapewnia sama lektura książki, dochodzą jeszcze te, które wynikają z szukania punktów wspólnych oraz bliższych i dalszych odniesień.
W 2005 roku ukazała się płyta ze słuchowiskiem na podstawie powieści Cień Niedźwiedzia, które w 2009 roku otrzymało prestiżową nagrodę Sonic Society (kanadyjskiego stowarzyszenia zajmującego się promocją słuchowisk) dla najlepszego słuchowiska.
Na podstawie książki powstaje również film, którego premiera zapowiadana jest na czerwiec 2011 roku.
- Och, Myszo, po raz pierwszy od dwudziestu lat powiedziałaś mi coś miłego!
- No, widzisz! Warto było poczekać. - odparła cynicznie Mysza.
Tak cynicznie, że aż ten cynizm przesłonił wszystko inne i nie pamiętam już, przy jakiej okazji to powiedziała.
Miałem przyjemność przeczytać ?Ołowianego Żołnierzyka?, miałem przyjemność zilustrować okładkę do tej książki. Przyjemność, bo czytanie ?Ołowianego? to fajna przygoda dająca nowe doświadczenie, nowe refleksje. Przyjemność, bo autor ma lekkość narracji i świetny warsztat literacki. No i te korzenie ... czy wyrywać z korzeniami? Czy szukać naszych korzeni w drodze? Te pytania będą nam towarzyszyć po przeczytaniu przygód ?Ołowianego?.
(malarz Dariusz Twardoch)
Pal Andersen, 55-letni profesor literatury i zdeklarowany ateista, spędza samotnie Wigilię w swoim mieszkaniu w Oslo. Uważa się za człowieka, który wie, kim jest, i zna swoje miejsce w świecie. Ale tej nocy jego przekonania zostają wystawione na próbę. Obserwując przez okno budynek naprzeciwko, Andersen staje się przypadkowym świadkiem morderstwa ? na jego oczach młoda, nieznana mu kobieta zostaje uduszona przez obcego mężczyznę. Profesor w pierwszym odruchu sięga po telefon, żeby zadzwonić na policję. Z powodów, które nie do końca sobie uświadamia, czuje jednak, że nie może tego zrobić, i odkłada słuchawkę. Zamiast zgłosić zajście, zaczyna potajemnie obserwować mordercę. Z czasem coraz bardziej uzależnia się od obserwacji i obserwowanego. Dręczą go wyrzuty sumienia, nie jest w stanie logicznie wyjaśnić swego postępowania, ale zarazem nie umie dokonać innego wyboru. Jest już za późno na zmianę.
Dwuznaczna fascynacja mordercą przybiera na sile. Gdy zbieg okoliczności pozwala obu mężczyznom, świadkowi i sprawcy, spotkać się w restauracji, ambiwalentna relacja wkracza na nowy etap. Profesor Andersen musi jakoś z tego wybrnąć...
Dag Solstad jest jednym z najbardziej cenionych współczesnych pisarzy norweskich, a przy tym niezwykle barwną postacią na literackiej scenie Skandynawii. Urodził się w 1941 roku w Sandefjord. Zadebiutował jako dwudziestoczterolatek, wydając zbiór nowel Spiraller (Spirale). Uznanie zyskał już kilka lat później powieścią ?Patynozielone!?, pisaną pod wyraźnym wpływem Gombrowicza (do czego zresztą przyznawał się otwarcie w wywiadach).
Młode małżeństwo, wraz z dwójką dzieci tworzy z pozoru szczęśliwą i kochającą się rodzinę. Jednak pod tym płaszczykiem skrywa się prawdziwe oblicze dwojga ludzi zmuszonych do prowadzenia życia, którego nienawidzą. Nie mogąc znieść przeciętności, jaka ich otacza, decydują się wyjechać do Francji, gdzie mają nadzieję rozwijać swoją wrażliwość artystyczną. Błyskotliwi, piękni i utalentowani, już wkrótce zmuszeni będą położyć na szali swoje nadzieje i ideały, by w ostatecznym rozrachunku zradzić nie tylko siebie wzajemnie, ale też najlepszą cząstkę własnej natury.
Czyta: Maciej Mydlak
Powieść Luki Doninellego ? znakomitego współczesnego prozaika i eseisty, cenionego między innymi przez Claudia Magrisa ? nadzwyczaj sugestywnie, a zarazem w oszczędny sposób opowiada o doświadczeniu pokolenia, które po roku 1968 otarło się o terroryzm.
To piękny portret matki i córki, bliskich sobie, a jednak patrzących w różne strony. Matka wzrok ma utkwiony w przeszłości, której wspomnienie więzi ją i nie pozwala żyć dzisiejszym dniem. Poprzez aluzje i niedopowiedzenia, ale też codzienne drobne sprawy, autor stopniowo odsłania nie do końca jasną historię matki, Ester, która w latach 70. dwudziestego wieku przystąpiła do lewackiej organizacji terrorystycznej, zakochała się w jej bezwzględnym przywódcy i z ich związku przyszła na świat córka. Powoli wychodzi na jaw skrzętnie skrywana tajemnica ? rozkaz, jaki miała wykonać Ester ? egzekucja brata, o poglądach faszystowskich...
Wracaliśmy znad morza nie poddaje się próbom streszczenia, fabuła budowana jest ze strzępów, dramatyczna prawda wyłania się stopniowo i nie do końca. Autorowi udało się odnaleźć poważny, lecz nie moralizatorski ton pozwalający mówić o rzeczach ważnych, uczuciach, więziach międzyludzkich, fanatyzmie, zagubieniu, przeszłości, która niespodziewanie powraca. To zupełnie niepostmodernistyczna powieść, nie ma w niej gry z czytelnikiem, który zdążył już zapomnieć, że może być traktowany serio. Książka otrzymała wiele nagród, przede wszystkim Premio Scanno, nazywaną włoskim Noblem.
Poczucie osamotnienia i depresji, niskie mniemanie o sobie, upór przy swoim zdaniu, zgorzknienie, stawianie swojej osoby na piedestale, obawa przed odważnym spojrzeniem na siebie
- to wszystko i nam przytrafić się może.
Kto w tych krótkich obserwacjach dostrzeże także siebie, zrobi milowy krok na drodze samopoznania!
Tom Ripley wiedzie leniwą i dostatnią egzystencję w uroczej posiadłości Belle Ombre, pielęgnując dalie i pobierając lekcje gry na klawesynie. Jednak pewnego wieczoru jego spokój zostaje zakłócony. W miasteczku pojawia się niewidziany tu wcześniej szesnastolatek, który wyraźnie dąży do zawarcia znajomości z Tomem. Ów młody Amerykanin przedstawia się fałszywym nazwiskiem, ale Ripley szybko rozszyfrowuje jego tożsamość: to Frank Pierson, który uciekł z domu zaraz po śmierci ojca, multimilionera, potentata przemysłu spożywczego. Chłopak nieprzypadkowo odszukał właśnie Toma. W archiwach nowojorskiej biblioteki przeczytał doniesienia na jego temat i domyślił się reszty. Doszedł do wniosku, że Tom jest jedynym człowiekiem, któremu może powierzyć swoją tajemnicę.
Między chłopakiem o nieczystym sumieniu a mężczyzną pozbawionym sumienia rodzi się silna więź emocjonalna o cechach ojcowsko-synowskiej współzależności. Czy Tom zdoła zaszczepić chłopakowi swoje amoralne zasady i uratować go przed sobą samym?
Edwardiański Londyn, świat wyższych sfer. Katharine Hilbery jest piękną, dobrze urodzoną i uprzywilejowaną kobietą, która czas dzieli głównie między prowadzenie domu i pisanie biografii słynnego poety, a jej dziadka. I chociaż oczekuje się od niej, że zostanie pisarką, ją bardziej zajmuje matematyka niż literatura. Niepokoi się też o swoją przyszłość: musi wybierać pomiędzy zaręczynami z dziwacznym poetą Williamem a niebezpiecznie silną fascynacją mężczyzną z niższej klasy społecznej o imieniu Ralph. W międzyczasie Katharine poznaje interesującą kobietę: społeczną aktywistkę Mary Datchet. Nowa znajomość, a także żmudny proces pisania biografii wpłyną na Katharine i będą mieć swoje nieprzewidziane, intrygujące konsekwencje?
Noc i dzień ? powieść pełna nawiązań do życia prywatnego Virginii Woolf i jej bliskich ? łączy elementy romansu ze społeczną satyrą w stylu Jane Austin, psychologiczne zainteresowanie tematem dojrzewania oraz relacji między miłością, małżeństwem i szczęściem. To także mistrzowski, ironiczny portret środowiska angielskich klas wyższych.
Przejmująca opowieść o ludziach, ich wielkości i małości. Odwaga i zakłamanie, perfidia i dobroć. Tragiczne zdarzenia i komiczne sytuacje budują historię pięknej kobiety, samotnej matki, widzianą oczami jej syna. Akcja tej niebanalnej powieści rozgrywa się w Anglii, w czasie dwóch okrutnych wojen.
Czyta Wojciech Żołądkowicz
Henry wydaje książkę o Holokauście, w której stara się zmierzyć z tematem w nowy, niespotykany dotąd sposób. Jego powieść spotyka się z całkowitym niezrozumieniem i zniechęcony tym Henry rezygnuje z pisania. Nadal dostaje jednak listy od czytelników. Jeden z nich zawiera dziwną próbkę dramatyczną, dialog dwóch postaci na temat smaku i wyglądu gruszki. Henry składa autorowi wizytę. Okazuje się, że jest nim wypychacz zwierząt mieszkający w tym samym mieście. Nadesłana próbka jest częścią alegorycznej sztuki, której bohaterami są zwierzęta: oślica Beatrycze i małpa Wergili. Podczas kolejnych spotkań odbywających się w warsztacie wypełnionym wypchanymi zwierzętami Henry poznaje kolejne sceny. Ich atmosfera stopniowo gęstnieje. Postaciom, coraz bardziej zrezygnowanym i osamotnionym, zagraża bliżej nieokreślone niebezpieczeństwo, przed którym nie są w stanie się ustrzec...
Jesteśmy samowarami. Samowarem nazywa się inwalidę, który po sam korzeń nie ma rąk ani nóg. To zapewne dlatego, że powstaje wtedy klocek z kranem na dole. Znajdujemy się tutaj od wielu lat. Nasze rodziny myślą, że nie żyjemy. To tajny szpital dla takich kalek jak my. Nie wiemy, gdzie jest położony. Jest ich dość sporo w kraju. Umieszczone są z daleka od zamieszkałych miejsc i dróg, ukryte przed ludzkimi oczami i zupełnie odizolowane od świata zewnętrznego. Nie figurują w żadnych wykazach i sprawozdaniach i nie wspomina się o nich w żadnych raportach. Ludzie udają, że nas nie ma. Chociaż każdy wie, że istniejemy. Kiedyś było nas tu wielu. Z czasem pozostało coraz mniej. Teraz ostał się tylko nasz oddział. Czasami snujemy domysły, co robią z pozostałymi. Ale rozmawiamy o tym rzadko, cicho i z obawą. Trudno powiedzieć, skąd wzięło się uczucie, że rozmowy na ten temat są zabronione i niebezpieczne, ale wiemy, że z pewnością tak jest. Za tydzień wszystkich nas zlikwidują.
To bardzo nieprzyzwoita książka. Skrajna i szokująca. Dużo w niej nieprzyzwoitych słów, nieprzyzwoitych scen, i najważniejsze ? nieprzyzwoitych myśli. Dlatego nie wolno jej dawać dzieciom, lepiej również, aby nie czytali jej ludzie z chwiejną psychiką. Nie powinni czytać jej ludzie, którzy nie lubią nieprzyzwoitości. Szczerze mówiąc, dobrze by było, gdybyś i ty jej nie czytał. Możliwe, że w ogóle nie należałoby jej czytać.
Powieść Pauliny Bukowskiej to prawdziwa emocjonalna jazda po zakrętach życia.
Matka i córka. Córka i matka. Jedna przejmuje rolę drugiej.
Rodzinna gra trwałaby dalej, gdyby nie wypadek, który niszczy wszystko: świat, porządek, relacje i uczucia. Kiedy trzeba odbudować życie od nowa, czasami pozostaje tylko ucieczka. Kiedy nie ma dokąd uciec, pozostaje tylko ucieczka w głąb siebie.
I odbudowanie świata według własnych zasad.
Córeczka to niespokojna, rozgorączkowana opowieść, która łączy rzeczywistość z surrealistyczną wyobraźnią młodziutkiej autorki.
Opowieści dla Abrama to historia późnej miłości pełna prawdy o jej naturze – posiadającej moc przemieniania, budzącej w człowieku zachwyt nad innym. Bohaterowie są polskimi Żydami-emigrantami. Ona ma 60 lat i jest młoda, bo umie walczyć o miłość; Abram jest stary nie dlatego, że ma 80 lat, lecz dlatego, że tej woli walki nie ma, że nie umie uporać się z doświadczeniem Holocaustu. Narratorka przeczuwa, że może obudzić w nim uczucie, jeśli wyzwoli w nim zdolność do skonfrontowania się z tragiczną przeszłością, do dostrzeżenia w niej również wielkości człowieka; zdolność, którą sama posiadła.
Czy coś poza więzami krwi, imieniem i nazwiskiem łączy osiemnastowiecznego i dwudziestowiecznego Jeana Marro?
Rewolucje - te, wobec których postawiła ich historia. Wielka Rewolucja Francuska, której żołnierzem był Jean Eudes Marro. Wojna algierska, zamieszki w Meksyku i Paryski Maj, których świadkiem był Jean Gildas Marro.
Rewolucje - te, które odbywały się w nich. Te, które spowodowały, że Jean Eudes Marro porzucił szeregi Rewolucji, opuścił Francję i osiadł na Mauritiusie. Te, za sprawą których Jean Gildas Marro miotał się między Niceą a Londynem, Meksykiem a Mauritiusem, szukając swojej drogi.
Oprócz więzów krwi, oprócz wspólnego imienia i nazwiska osiemnastowiecznego i dwudziestowiecznego Jeana Marro łączą marzenia, dążenia i cele, przekazywane z pokolenia na pokolenie, silniejsze niż śmierć.
Rewolucje to długi poemat prozą - o naturze człowieka, o słodyczy i cierpieniu egzystencji.
www.lexpress.fr
Powieść niezwykle głęboka, o delikatnym rytmie, pełna czułości, nostalgii i sceptycyzmu. pagesperso-orange.fr
Istnieją książki jasne niczym dowody matematyczne, wobec których słowa wydają się niewystarczające. Rewolucje to bez wątpienia jedna z nich.
www.humanite.fr
Le Clézio po raz kolejny pomaga nam dostrzec to, co istnieje; dzieli się wiedzą zdobytą nie dzięki abstrakcyjnej inteligencji, ale dzięki życiu.
www.magazine-litteraire.com
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
