Trzydziestoletnia Lynette ledwie wiąże koniec z końcem. Pracuje na dwa etaty, wynajmuje zaniedbany dom w Portland, dzieląc go ze zgorzkniałą matką i niepełnosprawnym intelektualnie bratem. Ma za sobą depresję, aborcję i próby samobójcze, a jedyne ukojenie przynosi jej szklanka zimnego jägermeistera. Trudną przeszłość i przytłaczającą teraźniejszość ma jej osłodzić spełnienie marzenia – wykupienie domu, który zapewniłby spokój i stabilizację jej i jej rodzinie. Ale co zrobić, gdy wszystkie plany legły w gruzach?
Od rozczarowania po złość, od rezygnacji po desperację Willy Vlautin w swojej odważnej powieści prowadzi nas przez czterdzieści osiem godzin z życia Lynette, która zrobi wszystko, by spełnić swoje pragnienia. I wbrew słowom matki, przekonującej, że niektórzy przychodzą na świat po to, żeby utonąć, przekracza własne granice, by utrzymać się na powierzchni.
W tej poruszającej opowieści o biedzie, ludzkiej chciwości i rozpaczy razem z bohaterką spoglądamy za siebie w lęku przed wewnętrznym mrokiem, mając nadzieję, że tym razem noc jednak nie nadejdzie.
„Vlautin tworzy porażające i chwytające za serce studium walki kobiety z jej losem i niesprawiedliwościami, które funduje jej Ameryka. Ta brutalna, trzymająca w napięciu proza pokazuje, czym jest desperacja.” „Publishers Weekly”
„„Zawsze przychodzi noc” to pełna napięcia powieść z zapadającą w pamięć główną bohaterką, która walcząc o przetrwanie, nigdy nie porzuca swoich wartości. Problem ubóstwa podjęty przez Vlautina sprawia, że historia ani na chwilę nie przestaje być nieprzewidywalna.”
„The Wall Street Journal”
„Vlautin w „Zawsze przychodzi noc” ujmuje głęboką empatią wobec swoich postaci. Co więcej, dzięki dynamicznej fabule tworzy dzieło nawiązujące do mistrzów amerykańskiego kryminału. Ta niezwykła historia uderza siłą przekazu i chwyta za serce. To najlepsza jak dotąd książka Vlautina.”
„The Big Issue” „„Zawsze przychodzi noc” to przykład literatury, która głęboko porusza, a jednocześnie wytyka niesprawiedliwość amerykańskiego systemu. To ukłon w stronę klasy robotniczej. Wszystko to bez utraty błyskotliwego humoru. To absolutnie najlepsza książka Vlautina.
” Crimereads.com
Odkrywaj twoje możliwości! Ta książka, zaprojektowana w wyjątkowy sposób, pozwoli ci, czytelniczko i czytelniku, wyznaczyć plany na przyszłość poprzez proste, ale pełne mocy działania. Dzięki tym działaniom, przez lata doskonalonym i sprawdzanym, ujawnią się wszystkie twoje marzenia, cele, pasje i plany, które nosisz w sobie. Odkryjesz swoje prawdziwe możliwości oraz to, co naprawdę zamierzasz zrobić z twoim życiem - właśnie teraz. Keith Abraham nauczy cię, jak budować wiarę w siebie, aby wyjść poza własną strefę komfortu i osiągnąć to wszystko, co w twoich planach było odsuwane na później. Lektura tej książki sprawi, że Odkryjesz, co jest dla ciebie ważne; określisz swoje pragnienia; stworzysz listę 100 życiowych marzeń; zrozumiesz, co popycha cię do działania; sprecyzujesz, co chcesz osiągnąć; dowiesz się, jak się rozwijać, by stać się najlepszą wersją siebie; nauczysz się tworzyć projekt życia pełnego pasji; opanujesz i pokonasz wątpliwości oraz wewnętrzne opory, dzięki czemu będziesz w stanie podążać za swoją pasją i osiągać swoje cele. Nie tylko określisz, co chcesz osiągnąć, ale - co istotniejsze - ustalisz, kim chcesz być! Kim jest Keith Abraham Jest pisarzem, prelegentem, konsultantem, mężem, ojcem i odkrywcą. Od ponad 20 lat podróżuje po świecie, wygłaszając prelekcje i doradzając, jak działać z pasją, osobom, które kierują najbardziej szanowanymi firmami na świecie. Całkiem nieźle jak na kogoś, kto próbował porzucić szkołę średnią i nie miał praktycznie żadnych pomysłów na życie po jej ukończeniu. Ten człowiek - którego angielszczyzna pozostawiała niegdyś wiele do życzenia - jest teraz autorem trzech bestsellerów, a także laureatem wielu nagród i wyróżnień zdobytych w trakcie wieloletniej kariery zawodowego mówcy.
Najważniejsze reportaże finalistki Nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego
Rok 2005. Polacy masowo emigrują do Irlandii, ale często zamiast znaleźć się w raju, trafiają do piekła wyobcowania. O spektrum autyzmu niewiele się mówi, rodzice takich dzieci muszą sobie radzić sami, stale mierząc się z niezrozumieniem.
Rok 2022. Na Katarzynie, chirurżce plastycznej, nie ciąży nareszcie zarzut doprowadzenia do śmierci pacjentki, ale straconych lat i zaprzepaszczonej kariery nikt jej nie zwróci. Basię i Martę dużo kosztowało ujawnienie tego, co jako dziewczynki przeżyły w zespole muzycznym Tęcza, a i tak nadal wielu je o to wszystko obwinia.
Polska ostatnich lat odbita w poruszających i wstrząsających tekstach Izy Michalewicz. Niemal dwie dekady historii ludzi, których los wystawił na niewyobrażalne próby, utrwalone przez znakomitą reporterkę. Opowieści składające się na Życie to za mało to najważniejsze reportaże laureatki wielu nagród, pisane z niezgody na rzeczywistość, ale i chęci, by ten walący się świat oswoić.
"Iza Michalewicz jest reporterką z krwi i kości. Kiedy słyszy o dobrym temacie, natychmiast zmienia się jej twarz. Oczy z łagodnych stają się czujne, zaczyna mówić głośniej i oddychać szybciej. Prostuje się. Mam wrażenie, że szykuje się do lotu. Jakby jej ciało - żeby jak najszybciej dopaść temat - miało zamienić się w kosmiczną rakietę. Znam wielu reporterów, większość jest w tym zawodzie zakochana, ale mało kto ma tak emocjonalne podejście do tematów. Pod jednym warunkiem: tematy muszą mieć w sobie tajemnicę i być jak z powieści Kafki".
Mariusz Szczygieł o I wydaniu książki
W ciągu trzech dekad od zakończenia zimnej wojny światowi przywódcy integrowali gospodarkę, transport i komunikację, znosząc kolejne granice w nadziei, że nastanie wieczny pokój, a wojna stanie się niemożliwa. Zamiast tego obserwujemy napięcia narastające na każdym poziomie - od coraz gorętszych kłótni w mediach społecznościowych, przez coraz agresywniej konkurujące przedsiębiorstwa, aż po całe kraje walczące w mniej lub bardziej otwarty sposób o dominację na arenie międzynarodowej.Wojna handlowa między USA a Chinami. Niezdolność do współpracy w kwestiach globalnych, takich jak zmiany klimatu czy pandemia. Rozmywające się rozróżnienie między wojną a pokojem, ponieważ wysyłanie wojsk zastępują sankcje, cyberataki, zielone ludziki i sterowanie przepływami migrantów. To tylko niektóre z niepokojących zjawisk, z jakimi musimy się mierzyć.Mark Leonard, jako czołowy ekspert od stosunków międzynarodowych, przebywał w wielu miejscach, w których decyduje się o przyszłości naszej cywilizacji - od siedziby głównej Facebooka, przez laboratoria rozpoznawania twarzy w Chinach, aż po pałace prezydenckie i tajne bazy wojskowe. Wiek nie-pokoju jest przystępną i wnikliwą syntezą jego doświadczeń i analiz.
Strategie i sposoby postępowania z toksycznymi ludźmi z naszego otoczenia.Doktor Lillian Glass jest znaną w USA specjalistką w dziedzinie komunikacji międzyludzkiej. Jest autorką wielu książek poświęconych tej tematyce. Prowadzi praktykę w Beverly Hills oraz podróżuje z odczytami po całym świecie.Każdy z nas ma w swoim otoczeniu ludzi, którzy sprawiają, że czuje się nieswojo, którzy obrażają nas lub denerwują. Może to być szef, przyjaciel, matka lub ukochana osoba. Niechętnie przyznajemy się do tego, aby nie naruszyć status quo lub nie narazić na szwank związku, na którym nam zależy.W Toksycznych ludziach Lillian Glass proponuje strategie i sposoby postępowania z toksycznymi ludźmi z naszego otoczenia. Udziela też wskazówek pozwalających rozpoznać związki, których uratować się nie da, i opisuje sposoby zdrowego i bezbolesnego ich zakończenia.
CZY MAJĄC WSZYSTKO, MOŻNA BYĆ NIESZCZĘŚLIWYM? Julie Davis ledwie zdołano odratować, kiedy próbowała popełnić samobójstwo. Wkrótce ma urodzić syna. Zdeterminowana, by prowadzić "normalne" życie, stara się być silna i cieszyć ze wszystkiego, co ma. A patrząc z boku, można odnieść wrażenie, że ma wszystko - kochającego męża, pieniądze, mieszkanie na Upper West Side. Jednak pod tą powłoką idealności kryje się paraliżujące poczucie wstydu i lęki. Emocjonalne demony nie odpuszczają, pogłębiając coraz gorsze samopoczucie młodej kobiety. W trakcie niekończących się zmagań z chorobą, Julie ponownie zachodzi w ciążę i musi odstawić leki, dzięki którym jest w stanie normalnie funkcjonować. Łapiąc oddech to historia, która w przejmujący sposób pokazuje, że bólu depresji nie są w stanie uśmierzyć dobra materialne ani "dobre rady" ludzi, którzy nie mają pojęcia, na czym polega ta choroba. Każda karta tej opowieści wydobywa na światło dzienne złożoność i kruchość ludzkiej psychiki. Na podstawie książki powstał film pod tym samym tytułem z Amandą Seyfried w roli głównej. Niezwykle przekonująca historia. Już nigdy więcej nie przejdziesz na ulicy obok młodej mamy, nie zastanawiając się, co kryje się za jej pełną uśmiechu twarzą. "The New York Observer"
Autor książki zabiera nas w podróż poza klasyczne pięć etapów żałoby (zaprzeczenie, gniew, targowanie się, depresja, akceptacja), aby odkryć szósty etap: ZNACZENIE.Gdy umiera ukochana osoba albo gdy doświadczamy innej dotkliwej straty, takiej jak koniec małżeństwa, zamknięcie firmy, w której pracujemy, czy utrata domu, potrzeba nam czegoś więcej niż tylko świadomości, że tej osoby już nie ma czy że już nigdy nie wrócimy do miejsca, w którym spędziliśmy najwspanialsze lata życia. Chcemy znaleźć w tym wszystkim jakiś sens. Strata dogłębnie rani i paraliżuje, nawet na długie lata. Odnalezienie znaczenia pozwala nam odczuć coś więcej niż tylko ból. Pozwala z miłością do tych, którzy odeszli, iść naprzód.Ta książka to pełen empatii i delikatności przewodnik po uzdrowieniu z ogromnej straty. Autor od wielu lat zajmuje się tematem żałoby, ale nawet ogromna wiedza nie uchroniła go przed szokiem, jaki przeżył, gdy zmarł jego dwudziestojednoletni syn. Kessler wiedział, że musi znaleźć sposób na to, aby przepracować ten ból i uczcić pamięć syna. W książce dzieli się swoimi spostrzeżeniami i wnioskami. Przedstawia potężne narzędzia, które mogą być pomocne osobom doświadczającym żałoby. To lektura obowiązkowa dla każdego, kto chciałyby zrozumieć istotę żałoby i nadać jej znaczenie.
Dlaczego tak skupiamy się na grzechach zachodniej cywilizacji, skoro w tej chwili w Chinach działają obozy koncentracyjne? Krytyczne podejście do zachodniej kultury jest ostatnio bardzo modne. Czasami jest to niewątpliwie potrzebne, jednak w wielu przypadkach antyzachodnia retoryka podkopuje fundamenty naszej cywilizacji. W końcu, jeśli odrzucamy idee Kanta, Hume'a i Milla z powodu ich opinii na temat rasy, to czy nie powinniśmy odrzucić również Marksa, w którego pracach jest tak wiele rasistowskich i antysemickich wątków? Ameryka ma problem z rasizmem, ale to samo można powiedzieć o Bliskim Wschodzie i Azji. Co gorsza, korzyści z tej sytuacji odnoszą wrogowie demokracji i łamiące prawa człowieka reżymy, które dzięki temu starają się odwrócić uwagę od swoich przestępstw. Mordujący własny naród dyktatorzy chętnie powtarzają modne hasła i retorykę ruchów antyrasistowskich, jednocześnie wzmacniając swoje autorytarne rządy. Jeśli chcemy, by Zachód przetrwał, musimy go bronić. W swojej najnowszej książce Douglas Murray występuje w obronie zachodniej cywilizacji. Pokazuje, jak wielu ludzi o dobrych intencjach zostało oszukanych przez obłudną antyzachodnią retorykę, oraz obala niespójne argumenty krytyków Zachodu.
Czym właściwie był dla Polek i Polaków okres pandemii koronawirusa? Jakie przyniósł zmiany - indywidualne, zbiorowe, społeczne? Jakie lęki i nadzieje wywołał? I przede wszystkim - co z niego pozostało?Na te i inne pytania odpowiada książka, powstała na podstawie materiału zgromadzonego w ramach konkursu "Pamiętniki Pandemii". Ponad 400 tekstów pisanych w pierwszych miesiącach pandemii koronawirusa porusza w bogaty i intymny sposób tematy takie jak zaburzenia psychiczne, dezinformację, stosunek do polityki w czasie przymusowego zamknięcia, doświadczenia kobiet czy nadawanie sensu zarazie przez pamięć zbiorową. "Pamiętniki Pandemii", zawierające również pogłębioną analizę socjologiczną nadesłanych tekstów, są zapisem zbiorowego doświadczenia momentu, który miał przeobrazić świat.
Nasza obsesja na punkcie nieustającego szczęścia nie sprawia, że jesteśmy szczęśliwi, zdrowi ani spełnieni. Autorka światowego bestsellera Ciszej proszę… w swojej najnowszej książce, wykorzystując zarówno naukowe badania, jak i prawdziwe historie, dowodzi, że tęsknota i smutek nas dopełniają. Rzuca nowe światło na te od dawna czekające na swój czas ludzkie emocje i wyjaśnia, dlaczego połączenie słodyczy i goryczy stanowi klucz do kreatywności, poczucia łączności ze światem i doświadczenia transcendencji. Człowiek powinien być twardy i asertywny, a przy tym tryskać optymizmem. Powinien mieć odwagę wypowiadać swoje zdanie, zjednywać sobie przyjaciół i skutecznie oddziaływać na innych. Niemniej za tą maską niesłabnącego entuzjazmu i ciągłej pewności siebie kryje się prawda o tym, że każdy człowiek – nawet internetowy influencer, który zachwyca świat tańcem na parkiecie albo ciętą ripostą – jest istotą wrażliwą. Gdy się smucimy, tęsknimy lub wzruszamy, życie wydaje nam się słodko-gorzkie. Przepełnia nas wówczas dojmująca świadomość mijającego czasu, ale wraz z nią pojawia się bezgraniczny zachwyt nad pięknem świata. W rzeczywistości słodko-gorzkiej jest miejsce zarówno na światło, jak i na mrok, zarówno na narodziny, jak i na śmierć. Słodycz i gorycz pozostają ze sobą w nierozerwalnym uścisku. Susan Cain przekonuje, że słodko-gorzki stan świadomości to ukryta siła, dzięki której możemy wznieść się ponad nasze bolączki. Twierdzi, że musimy uznać to, co nas boli, by nie przerodziło się to w agresję, próbę dominacji czy zaniedbania. Jeśli uświadomimy sobie, że wszyscy doświadczyli lub doświadczą w życiu porażek, straty i cierpienia, łatwiej będzie nam otworzyć się na drugiego człowieka. Książka opowiada o bogatej tradycji słodko-gorzkich doświadczeń oraz o tym, jak zmienić podejście do porażek, własnej pracy twórczej, rodzicielstwa, przywództwa, miłości i umierania, a dzięki temu poczuć prawdziwe, choć niekoniecznie nieustanne, szczęście. - - - - - - - - - - - - Susan Cain Słodko-gorzko chwyta za serce i nie puszcza. Odkąd skończyłam czytać tę książkę, często wracam myślami do jej głębi i piękna. Na zawsze będę wdzięczna za to, że Ciszej proszę… i Słodko-gorzko pomogły mi lepiej zrozumieć siebie i mój stosunek do świata. – dr BRENÉ BROWN, autorka bestsellerowej książki Z odwagą w nieznane To jedna z tych rzadkich książek, które nie tylko otwierają oczy, ale też poruszają serce i wzbudzają zachwyt duszy. Wcześniej Susan Cain oddała głos introwertykom, teraz wprawnie rzuca nowe światło na od dawna czekające na swój czas najtrudniejsze ludzkie emocje. Słodko-gorzko to cudowny lek na toksyczną pozytywność i porywająca oda ku chwale piękna człowieczeństwa. – ADAM GRANT, autor bestsellera Leniwy umysł
To książka o tym, czego zabrakło Ci w dzieciństwie, jakie są tego konsekwencje w dorosłym życiu i co możesz zrobić, aby uporać się z emocjonalnymi blokadami. Wspomnienia z dzieciństwa to niemal dla wszystkich bardzo drażliwy temat. Nasz charakter kształtują zarówno rodzinne wakacje, sukcesy w nauce, przyjaźnie jak i konflikty, rywalizacja między rodzeństwem, problemy w szkole, czy tragiczne zdarzenia. Niektórzy z nas mają dodatkowo poczucie, że w ich życiu coś się nie zdarzyło lub czegoś im zabrakło. Wiele osób (pozornie szczęśliwych) w głębi duszy nie czuje spełnienia lub więzi z otoczeniem. Stawiają sobie pytania: czy mogę czuć się szczęśliwszy?, dlaczego nie osiągnąłem więcej?, czego mi brakuje? Często te pytania zadają ludzie przekonani, że mieli szczęśliwe dzieciństwo i kochających oraz troskliwych rodziców. Czy na pewno tak było? Z poradnika dowiesz się m.in.: – czym jest zaniedbanie emocjonalne, – jakie mogą być rodzaje rodzicielstwa, – co czuje dorosłe dziecko zaniedbane emocjonalnie w dzieciństwie, – jak poradzić sobie w dorosłym życiu i zaopiekować się sobą, – dlaczego akceptowanie i wyrażanie uczuć oraz rozpoznawanie własnych emocji w relacjach z innymi jest ważne, – jak przerwać cykl zaniedbania emocjonalnego i stać się wystarczająco dobrym rodzicem. Jonice Webb wykorzystując przykłady z życia pacjentów zmagających się z lękami, smutkiem, czy poczuciem pustki, przybliża temat zaniedbania emocjonalnego. Proponuje również konkretne rozwiązania problemów osób, które go doświadczyły. Jonice Webb Jest doktorem psychologii klinicznej i od 1991 roku posiada licencję na prowadzenie praktyki. Ma szerokie doświadczenie w badaniach naukowych, testach psychologicznych i psychoterapii. W trakcie swojej kariery Webb pełniła funkcję kierowniczki trzech dużych klinik ambulatoryjnych. Obecnie prowadzi prywatną praktykę psychoterapeutyczną w Lexington w stanie Massachusetts, specjalizującą się w terapii par i młodzieży. Jonice Webb mieszka obecnie w okolicach Bostonu z mężem i dwójką dzieci.
Najważniejsza książka w dorobku dziennikarskim Joan Didion. Tytułowy esej został okrzyknięty przez "Publishers Weekly" jednym z najważniejszych tekstów od 1950 roku.Joan Didion rejestruje wstrząsy i następstwa lat sześćdziesiątych w Stanach Zjednoczonych. Bada kluczowe wydarzenia, postaci i trendy epoki, która na nowo zdefiniowała kulturę masową. Didion przywołuje spotkania z Jimem Morrisonem, atmosferę studenckich kampusów, zbrodnię popełnioną przez grupę Mansona; patrzy z powątpiewaniem na rodzący się ruch wyzwolenia kobiet i kreśli portret luksusowego życia bogatych Kalifornijczyków. Dokonuje też bezlitosnej wiwisekcji samej siebie, przywołuje cytaty z raportów psychiatrycznych na własny temat, opowiada o własnych obsesjach dotyczących wody czy centrów handlowych, bez zażenowania mówi o swojej uprzywilejowanej pozycji zamożnej białej intelektualistki.Biały album zawiera teksty, które powstawały i były publikowane w latach 1968-1978.Joan Didion (1934-2021) - amerykańska dziennikarka, eseistka, autorka powieści i scenariuszy. Tworzyła w nurcie Nowego Dziennikarstwa, które wprowadziło stosowanie w reportażu i eseju technik zaczerpniętych z literatury pięknej.
"Przewodnik po emocjach" to pionierski na polskim rynku poradnik psychologiczny, będący przewodnikiem po dwudziestu podstawowych emocjach, których doświadczamy w swoim życiu. Autorka nie tylko tłumaczy, czym są emocje i dlaczego są ważne, ale przede wszystkim pokazuje, co się dzieje, kiedy ich nie rozumiemy, nie wyrażamy lub tłumimy. Książce towarzyszy też część ćwiczeniowa, między innymi pozawalają zrozumieć, jak nie tłumić emocji, jak zauważać emocje w ciele, jak praktykować uważność i pracować nad słownikiem emocji. Poradnik ilustrują grafiki znakomitej Mary Zalewskiej.
Psycholodzy i psychoterapeuci od lat skupiali się na diagnozach opartych na zespołach objawów, tworząc przy tym prężnie rozwijającą się dziedzinę wiedzy naukowej. Obecnie jednak takie podejście budzi coraz więcej wątpliwości. Stosowanie klasyfikacji takich jak DSM i protokołów terapeutycznych dostosowanych do poszczególnych zaburzeń nie przyczyniło się bowiem do lepszego zrozumienia problemów zdrowia psychicznego. Klinicyści często zarzucają protokołom nadmierną sztywność, która nie pozwala skutecznie pomagać klientom, oraz zmagają się z problemem przypisywania jednej osobie wielu diagnoz psychiatrycznych w tym samym czasie. Ponadto, jak pokazują badania, zgodność diagnozy między poszczególnymi diagnostami jest niewystarczająca. W tej rewolucyjnej książce uznani klinicyści i badacze proponują rozwiązanie alternatywne. Zamiast o leczeniu jednostek chorobowych ujętych w DSM piszą o pomaganiu konkretnym osobom zmagającym się z konkretnymi problemami w określonym kontekście ich życia. Wskazują, jak ważne jest zrozumienie związków przyczynowych między bodźcami a reakcjami i historią klienta dla zidentyfikowania i obrania za cel interwencji podstawowych procesów, które prowadzą do rozwoju psychopatologii. Autorzy przedstawiają koncepcję nowego systemu diagnostycznego i dostosowane do niego sposoby interwencji. Bazują przy tym na procesach psychologicznych, które wywołują rozmaite objawy, ale same w sobie są podobne w różnych zespołach objawów. Wyrażają nadzieję, że koncentracja na procesach zmiany zbliży do siebie badaczy i praktyków z różnych obszarów. Wielką wartość publikacji stanowi oparcie prezentowanych koncepcji na wynikach badań naukowych. Dzięki tej książce specjaliści w zakresie zdrowia psychicznego poznają nowe sposoby rozpoznawania złożoności cierpienia człowieka. Zaznajomią się ze strategiami elastyczniejszego leczenia wielu różnych problemów psychicznych i ze wskazówkami dotyczącymi opracowywania konceptualizacji przypadku, która uwzględnia podstawowe procesy psychologiczne odpowiadające za powstanie i podtrzymywanie problemu klienta. Dowiedzą się, jak zbudować solidne podstawy spersonalizowanej, opartej na dowodach diagnozy alternatywnej wobec tej bazującej na zespole objawów. Ta przełomowa książka zmienia podejście do diagnozy i interwencji, wyznaczając nowe standardy psychoterapii opartej na dowodach naukowych.
Żyjemy w świecie pełnym zapachów. Niektóre nas przyciągają, inne odpychają; zapachy sprawiają, że się relaksujemy lub stresujemy. Węch wpływa więc na nasze nastroje, upodobania, a nawet na to, jak postrzegamy codzienność. Jak to możliwe, że tak ważny zmysł był tak długo lekceważony przez badaczy? Ann-Sophie Barwich stawia sobie za cel przywrócenie węchowi należnego mu miejsca w świecie zmysłów. Za pomocą licznych przykładów i przystępnych opisów wyjaśnia mechanizmy działania nosa, jego budowę i powiązania z mózgiem. Przeprowadza wywiady z ekspertami w dziedzinach neurobiologii, psychologii, chemii, medycyny. Zgłębia tajniki produkcji wina i perfumiarstwa. Zastanawia się, ile zapachów potrafimy rozróżnić i jak opisalibyśmy świat, gdybyśmy bardziej zaufali swoim nosom. Węch jest bezkompromisowym wyznaniem miłości do świata zapachów i zaproszeniem do dalszych badań tego niezwykłego, wciąż kryjącego przed nami wiele tajemnic zmysłu.
Schmalenbach nie ma wątpliwości, że przymierze z natury jest tworem nieco efemerycznym. Stany emocjonalnego odurzenia, gotowości do poświęceń, bezgranicznego oddania mijają, zostają wygaszone, przekształcone w „zrosty” wspólnoty lub „uspołecznione” czy wplecione w ramy organizacji społeczeństwa. Labilność przymierza zwiastuje jego zagładę i wymaga szczególnego etosu, o ile nie ma być sprowadzona do niekontrolowanej eksplozji uczuć. Jest to etos lojalności, konkretyzowany jako wierność, przymierze wierności, przyjaźni czy miłości, ich przyrzeczenie czy obietnica. Zarazem jednak oznacza to zakotwiczenie w dwóch pozostałych formach związków społecznych: we wspólnocie, gdy oczekiwanie trwałości przyrzeczenia lub obietnicy staje się składnikiem wspólnotowego bytu (tradycji), i w społeczeństwie, gdy lojalność staje się składnikiem sankcjonowanego społecznie kontraktu. Dopracowanie i równouprawnienie trzech kategorii: wspólnoty, społeczeństwa i przymierza to próba przezwyciężenia ograniczeń dychotomicznego myślenia.
prof. dr hab. Aleksander Manterys
Herman Schmalenbach – niemiecki filozof społeczny, urodzony w 1885 roku w Breckerfeld. Był jednym z najważniejszych krytyków teorii Maksa Webera i Ferdinanda Tönniesa, znawcą myśli Leibniza i Kanta, kontynuatorem tradycji filozoficznej spod znaku Georga Simmela. Od czasu studiów związany z uniwersytetami w Berlinie, Jenie, później w Monachium, Getyndze, Hanowerze, a wreszcie w Bazylei, gdzie zmarł w 1950 roku. Dziś pamiętany przede wszystkim jako autor eseju O socjologicznej kategorii przymierza.
Problem przemęczenia dotyka nie tylko szefów na najwyższym szczeblu zarządzania, ale też matki na urlopie macierzyńskim, przedsiębiorców, nauczycieli i zwykłych pracowników. Matthias Marquardt leczył wielu pacjentów i orzeka, że przemęczenie i wypalenie zawodowe to choroby dzisiejszych czasów i pokazuje, jak sobie z nimi radzić.
Jak odróżnić głód emocjonalny od fizjologicznego?Co sprzyja zajadaniu sytuacji stresowych?Jak poradzić sobie z potrzebą rozładowania napięcia jedzeniem?Zajadanie emocji. Jak nie ulegać pokusom odpowiada na wiele pytań: czym są emocjonalne zachcianki i jak powstają? po czym poznać, że jedzenie to już nie tylko dostarczanie składników odżywczych? dlaczego tak trudno zmienić własne myślenie?Książka przedstawia solidną dawkę wiedzy, pozwalającą zrozumieć mechanizmy rządzące jedzeniem ,,zachciankowym"", oraz proponuje przepisy kulinarne, dzięki którym z łatwością można ograniczyć epizody zajadania emocji.
Trauma boli, przeraża, paraliżuje. Ale jest droga, która prowadzi do ukojeniaNosimy w sobie traumy i głęboko ukryte lęki. To właśnie przez nie wciąż rozpamiętujemy bolesne sytuacje, tworzymy czarne scenariusze, a przed snem zmagamy się z natłokiem myśli.Nie zawsze źródłem traumy jest wielka katastrofa. Często prowadzą do niej codzienne niepowodzenia, o których dawno już nie pamiętamy, ale ciało i psychika wciąż je przechowują.Jak więc rozpoznać traumę? Kiedy się zaczyna? Czy da się oswoić lęk? Czy mimo trudnych doświadczeń w przeszłości można zacząć oddychać pełną piersią i z nadzieją patrzeć w przyszłość? I najważniejsze - czy mimo wszystko można być szczęśliwym?Na te i na inne pytania Martyny Harland odpowiada wybitna psycholożka i psychoterapeutka, dr Ewa Woydyłło.Twoje życie zależy przede wszystkim od Ciebie. Ta książka pomoże Ci zrozumieć przeszłość, ukoić teraźniejszośći otworzyć się na przyszłośćTrauma jest jak niezagojona rana. Mówi się często, że czas leczy rany. Czy można mu pomóc? Ta książka jest właśnie o tym...Grażyna TorbickaEwa Woydyłło-Osiatyńska - doktor psychologii i terapeutka uzależnień. Autorka książek .: Wybieram wolność, czyli rzecz o wyzwalaniu się z uzależnień, Zaproszenie do życia, Podnieś głowę: Buty szczęścia, Sekrety kobiet, My - rodzice dorosłych dzieci, W zgodzie ze sobą, Rak duszy, O alkoholizmie, Poprawka z matury. Spopularyzowała w Polsce leczenie oparte na modelu Minnesota, bazującego na filozofii Anonimowych Alkoholików.Martyna Harland - psycholożka i wykładowczyni Uniwersytetu SWPS, dziennikarka (magazyn psychologiczny "Sens - Zwierciadło"), autorka projektu . Prowadzi rubrykę filmoterapeutyczną, gdzie od 2016 r. rozmawia o premierach filmowych z Grażyną Torbicką.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
