Trudno Ci się skupić?Masz problemy z zarządzaniem czasem?Denerwuje Cię to, że zaczynasz kilka aktywności jednocześnie i żadnej nie kończysz?Może właśnie zauważasz u siebie objawy ADHD albo otrzymałaś diagnozę. A może twoja siostra, córka, mama albo przyjaciółka uczy się, jak żyć w nowej rzeczywistości. Ta książka pozwoli ci poznać kobiety z ADHD. Kobiety, które nie chcą zadawać sobie pytania: "co jest ze mną nie tak?", tylko żyć na 100%. Bo każda jest tego warta.Kilkanaście kobiet opowiedziało Oli o wyzwaniach, które wiążą się z otrzymaną diagnozą. To historie o tym, jak ADHD wpływa na hormony i odwrotnie, na podejmowane działania i role społeczne, na relacje i własny obraz. Każda z kobiet musiała poznać samą siebie na nowo, by pokochać i polubić taką, jaka jest.Psycholożka, studentka, trenerka, prawniczka, przedsiębiorczyni, dietetyczka, mama.Różne historie.Ta sama diagnoza.ADHD.Po diagnozie czułam ogromną radość, bo dostałam potwierdzenie tego, że rzeczywiście jestem inna. Wcześniej moja inność sprawiała, że czułam się bardzo samotna, a kiedy w końcu zaakceptowałam siebie, mogłam zacząć się tą innością cieszyć. Kari GoldynKochałam planować, uwielbiałam kupować planery i zakreślacze, tylko nigdy nie wychodziła mi realizacja tych zamierzeń, mimo że przeczytałam masę książek o produktywności i zarządzaniu sobą w czasie. Ciągle zastanawiałam się nad tym, dlaczego nie mogę być człowiekiem, który zdobędzie wiedzę i po prostu ją zastosuje. Czułam się jakaś zepsuta, nie taka jak trzeba. I tu właśnie bardzo pomogła mi diagnoza. Hania EsNikt nie brał pod uwagę tego, jak się czuję, ale też ci sami ludzie nie chcieli słuchać mojej mamy, która była zaangażowana w moje wychowanie i widziała, że z czymś się męczę. Bo przecież nie jest normalne, że dziecko siedzi kilka godzin nad pracą domową, nie mogąc napisać jednego zdania. Hela DziekońskaJestem w procesie psychoterapii od dziesięciu lat, a mimo to cały czas czegoś mi brakowało i nie potrafiłam dojść do tego, co jest ze mną nie tak. Nie dość, że miałam ciągły ścisk w brzuchu, mnóstwo somatycznych objawów, to jeszcze nie potrafiłam zrobić ze swoim życiem tego, co naprawdę chciałam. Kasia Biernat-StanaszekOla Pflumio - certyfikowana coachka i autorka podcastu Atypowe, w którym rozmawia z osobami, które tak jak ona w dorosłości otrzymały diagnozę ADHD i/lub spektrum autyzmu. Odkąd sama wie, że jest adehadówką, pomaga innym dorosłym borykającym się z podobnymi trudnościami, wspierając ich w przekuwaniu trudności w zasoby w ramach coachingu ADHD. Prywatnie mieszkanka Londynu, miłośniczka dalekich podróży oraz zapalona biegaczka, zmieniająca hobby jak rękawiczki.
Kontakty z ludźmi sprawiają ci trudność, dyskomfort?Od nagłych zmian wolisz rutynę?Jesteś wrażliwy na bodźce sensoryczne?Ola Pflumio, autorka My kobiety z ADHD, zaprosiła do rozmów osoby dorosłe w spektrum autyzmu, by zobaczyć świat ich oczami i lepiej zrozumieć unikalne wyzwania, jakie napotykają na swojej drodze. Te kilkanaście historii pokazuje relacje, kobiecość, męskość, rodzicielstwo czy życie zawodowe przez pryzmat różnych twarzy autyzmu i osobistych doświadczeń. To książka dla tych, którzy odkrywają swoje spektrum, dla ich bliskich i dla każdego, kto chce poznać człowieka żyjącego obok, odbierającego świat zupełnie inaczej. Autorka rozmawia również z psychologami i psychoterapeutami, aby pokazać, jak lepiej zrozumieć świat przez pryzmat spektrum.Różnorodność to siła - poznaj piękno atypowych umysłówAutyzm nadal kojarzy się z osobą z niepełnosprawnością, niesamodzielną, która nie jest w stanie sama jeść i się ubierać. Tacy ludzie zazwyczaj są wypychani na margines społeczeństwa. Za to ci, którzy funkcjonowali samodzielnie, ale, na przykład, rezygnowali z kontaktów społecznych albo je ograniczali, mieli - że tak zarzucę Słowackim - "dla obcych ludzi (...) twarz jednakową, Ciszę błękitu". Takie osoby na zewnątrz pokazują zawsze to samo, chociaż w środku toczy się walka. O to, żeby nikt mnie nie dotknął, żeby odciąć się od nadmiaru bodźców i zapewnić sobie bufor bezpieczeństwa - stanąć w rogu na korytarzu, tak żeby nikt mnie nie zaczepiał.Aneta KorycińskaSłucham swojego ciała. Kiedy czuję, że nie mam siły na spotkanie, to je odwołuję, chociaż kiedyś nie przyszłoby mi to nawet do głowy. Częściej umawiam się w domu lub, jeśli jest ciepło, na zewnątrz, a dawniej raczej wybierałam knajpy i zatłoczone miejsca. Nie boję się też zmieniać planów i głośno mówić o przyczynach zmiany.Ewa Grzelakowska-KostogluJa się za tą moją kamerą chowałem w sytuacjach, które są dla mnie niekomfortowe. Zdarzało się, że filmowałem, na przykład, imprezy weselne znajomych i rodziny, bo nie chciałem być w sytuacji, w której jestem częścią tego tłumu. Zazwyczaj odczuwam w takich momentach ogromny dyskomfort, a możliwość schowania się za kamerą dawała mi pewne poczucie bezpieczeństwa.Janusz RaczyńskiChociaż też musieliśmy przejść swoją drogę i im więcej wiemy o neuroatypowości, tym łatwiej nam zidentyfikować wiele zachowań i ich przyczyny. Zrozumieliśmy też, że za naszymi zachowaniami nie stoją złe intencje i że nie robimy sobie rzeczy na złość.Kaja Szafrańska i Janusz RaczyńskiOla Pflumio - certyfikowana coachka. W podcaście Atypowe rozmawia z gośćmi, którzy w dorosłym życiu otrzymali diagnozę ADHD czy spektrum autyzmu. W ramach coachingu ADHD często pracuje z osobami z podwójną diagnozą. Prywatnie mieszkanka Londynu, pałająca ogromną miłością do tego miasta, miłośniczka podroży oraz zapalona biegaczka, zmieniająca hobby jak rękawiczki.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
