Jak zadbać o prawidłowy rozwój emocjonalny dziecka? Oczywiście nie ma idealnych ojców ani idealnych matek – wszyscy popełniamy błędy. Większość rodziców robi wszystko, by okazać swoim dzieciom miłość, troskę i zrozumienie. Jeśli chcesz: poznać podstawowe potrzeby emocjonalne swojego dziecka; nauczyć się, jak zaspokajać te potrzeby w zrównoważony sposób; zbudować bliską więź z dzieckiem; konstruktywnie radzić sobie z codziennymi trudnościami ten dział jest własnie dla Ciebie. Mnóstwo praktycznych poradników i porad dla rodziców i specjalistów. Znani psycholodzy przekonują, że kluczowe dla prawidłowego, zdrowego rozwoju dziecka jest zaspokojenie podstawowych potrzeb emocjonalnych, do których należą: bezpieczne przywiązanie i akceptacja, zdrowa autonomia i kompetencja oraz wartości duchowe. Prezentujemy rozważania teoretyczne i praktyczne nad współczesnymi problemami rozwoju twórczego dziecka.
„Wybór źródeł do dziejów ZHR”, Tom I, Utworzenie i rozwój Związku Harcerstwa Rzeczypospolitej 1989-1999, Tom II, Rozwój Związku Harcerstwa Rzeczypospolitej 2001-2016, Tom III, Statuty oraz komentarze, dokumenty, dotyczące Prawa i Przyrzeczenia Harcerskiego 1989-2016, jest kontynuacją serii wydawniczej wydanej nakładem Oficyny Wydawniczej „Impuls”, dotyczących dziejów organizacji harcerskich od chwili powstania stowarzyszeń do czasów współczesnych: - z 2014 r. trzytomowego „Wyboru źródeł do dziejów ZHP”. Tom I Utworzenie ogólnopolskiego Związku Harcerstwa Polskiego i czas próby ruchu harcerskiego (1918-1944), Tom II Walka, sowietyzacja, odwilż, kryzys i upadek (1944-1988), Tom III Odrodzenie, lata demokracji (1989-2014) - z 2016 r. „Dziedzictwo, którego nie można odrzucić. Próba interpretacji wybranych źródeł z lat 1918–2015 do dziejów Związku Harcerstwa Polskiego”. -z 2017 r. „Wybór źródeł do dziejów ruchu harcerskiego w Polsce Ruch harcerski w latach 1980–1989”. Opublikowanie tych źródeł ma na celu udostępnienie szerszemu gronu czytelników materiałów dostępnych jak dotąd nielicznym. Chcę w ten sposób ułatwić zainteresowanym studia nad dziejami ruchu harcerskiego przez samodzielną lekturę i własną interpretację zgromadzonych dokumentów. Umieściłam tu źródła odnalezione podczas kwerend przeprowadzonych w latach 2014–2016 w zasobach Archiwum Akt Nowych w Warszawie (AAN), Archiwum ZHR w Warszawie przy ulicy Litewskiej, na stronach internetowych ZHR, we wcześniejszych publikacjach zawierających źródła oraz zasobach kolekcjonerów. Na serię „Wybór źródeł do dziejów Związku Harcerstwa Rzeczypospolitej” składają się trzy tomy: – tom I, Utworzenie i rozwój Związku Harcerstwa Rzeczypospolitej (1989–1999); – tom II, Rozwój Związku Harcerstwa Rzeczypospolitej (2001–2016); – tom III, Statuty, komentarze i inne dokumenty dotyczące Przyrzeczenia i Prawa Harcerskiego (1989–2016). Ze względu na obszerność i dużą liczbę materiałów do dziejów ZHR zrezygnowałam z zamieszczenia ich wszystkich i skoncentrowałam się tylko na wybranych, dlatego każdy tom zawiera dokumenty sklasyfikowane według następujących kategorii: – w tomie pierwszym i drugim zamieszczono dokumentację Zjazdów ZHR, pozjazdowe decyzje władz ZHR (ze względu na ogrom materiałów źródłowych zamieściłam tu tylko źródła odnoszące się do ideologii ZHR, współpracy z innymi organizacjami, stosunków z instytucjami państwowymi; pominęłam np. zagadnienia finansów stowarzyszenia, odznak, wydawnictw, tzw. działalności dotyczącej „Wschodu”; uchwały, wnioski i stanowiska dotyczące Statutu, Przyrzeczenia i Prawa Harcerskiego umieściłam w tomie ich dotyczącym) oraz inne dokumenty, takie jak listy, informacje, komunikaty, uchwały, apele; – do tomu trzeciego weszły statuty ZHR, komentarze i inne dokumenty dotyczące Przyrzeczenia i Prawa Harcerskiego.
Wszystkie dzieci sprawiają kłopoty wychowawcze. Nieumiejętnie je karząc lub zbytnio im pobłażając, popełniamy błąd. Martin Herbert podpowiada w tej książce:
· jak ustanawiać jasne granice w relacjach z dziećmi,
· jak asertywnie wskazywać im właściwe postępowanie,
· jak uczyć odpowiedzialności,
· jak wyciągać konsekwencje z niepożądanych postaw.
Wskazówki autora pomogą ci wprowadzić pozytywną dyscyplinę i wychować rozsądne, mające wysokie poczucie własnej wartości dziecko.
Martin Herbert - profesor psychologii klinicznej i społecznej na Uniwersytecie w Exter, konsultant w Exter Health Authority i członek The Brithish Psychological Society. Od lat zajmuje się problematyką rozwoju dzieci i relacji w rodzinie.
Praca z każdym dzieckiem autystycznym jest procesem stałym, rozpoczętym z chwilą narodzin i w zasadzie nie mającym swojego końca. Determinacja rodziców i terapeutów przesuwa granice wyznaczone niesprawiedliwie przez los. Osiągnięte sukcesy powodują w następnej chwili powstanie nowych wyzwań. Ważne jest, aby wyzwania stawiane sobie i dziecku były osiągalne, by ich osiągnięcie dawało motywację do dalszej pracy.Małymi krokami można dojść dalej, przeganiając tych, co biegli.Tomasz Chalimoniuk
Publikacja odnosi się do kapitału społecznego, który jest zasobem warunkującym rozwój przedsiębiorczości, kreatywności i innowacyjności. Autorki uznają, że inwestycja w edukację dziecka jest efektywnym sposobem zwiększania kapitału społecznego, i wykazują wiele przestrzeni, w których możliwe jest jego kreowanie. Z tego punktu widzenia dokonują przeglądu możliwości funkcjonowania przedszkola, szkoły publicznej, szkoły wyznaniowej i edukacji pozaformalnej oraz prezentują podjęte w tym zakresie inicjatywy, które na trwałe wpisały się w dolnośląski rynek edukacyjny.
Intencją, jaka przyświecała Autorce przy pisaniu książki było przybliżenie Czytelnikowi „niechcianych” uczuć, takich jak: smutek, złość, wstyd, lęk. Bohaterowie pięciu baśni zaprezentowanych w publikacji, których nazwała Czujątkami, mierzą się z trudnymi emocjami i odkrywają, jak bardzo są one potrzebne w życiu.
Z czasem zrodził się w Autorce pomysł dołączenia do baśni propozycji zajęć psychoedukacyjnych, które miałyby uświadamiać dzieciom, że przykre emocje, które czasem odczuwają, nie są złe, ale stanowią wyraz nieuświadomionych i niezaspokojonych potrzeb. Dla dorosłego byłaby to okazja do refleksji nad tym, jak reaguje na przeżywane przez dziecko uczucia.
Ćwiczenia zawarte w tym opracowaniu są przeznaczone dla dzieci w wieku 7–9 lat, choć można je wykorzystywać do pracy z dziećmi młodszymi i starszymi, zależnie od ich indywidualnej dojrzałości emocjonalnej.
W codziennej pracy jako psycholog i psychoterapeuta oraz w życiu Autorka często spotyka się z podziałem emocji na pozytywne i negatywne. Uczucia „dobre” miałyby się wiązać z przyjemnymi stanami i być może dlatego nagminnie bywają wartościowane jako słuszne moralnie, natomiast emocje „negatywne” kojarzą się z niemiłymi przeżyciami i wiążą się z ujemnym osądem moralnym.
Marshall B. Rosenberg, autor programu Porozumienia bez Przemocy, tłumaczy to następująco:
Zaczęło się bardzo dawno temu od mitów dotyczących natury ludzkiej, według których ludzie są źli i samolubni. Według tej destrukcyjnej mitologii heroiczne siły dobra walczą w życiu z siłami zła. Żyjemy w niej od dłuższego czasu, a jej częścią jest język, który odhumanizowuje ludzi i zmienia ich w przedmioty.
Do każdej baśni Autorka opracowała propozycję scenariusza zajęć, który może być modyfikowany przez prowadzącego w zależności od czasu trwania warsztatu oraz specyficznych potrzeb danego dziecka czy grupy dzieci, a także wykorzystywany do indywidualnej pracy terapeutycznej. Książka może być także narzędziem dla rodziców do budowania z dzieckiem dialogu dotyczącego przeżywanych emocji i odkrywania oraz nazywania ukrytych w nich potrzeb.
W ćwiczeniach znajdujących się w części dydaktycznej wykorzystała model czterech części Porozumienia bez Przemocy, który służy zarówno refleksji nad własnym doświadczeniem, jak i empatycznemu wczuciu się w doświadczenie innej osoby. Następnie jest on werbalizowany przez uczestników komunikacji.
Emocje to trudny temat. Chętniej podejmowany, gdy mowa o zadowoleniu, dumie, radości. Niezbyt ochoczo, gdy przychodzi się bać, wstydzić czy złościć. Bo czyż ktoś, składając życzenia, pokusiłby się o sformułowanie: „aby twoja złość dawała ci siłę”? lub „byś potrafił wyjść naprzeciw lękom”? Życzymy raczej szczęścia, pomyślności, sukcesów…
Proponowane w tytule reinterpretacje kontekstów wychowania dotyczą dwóch zasadniczych obszarów wyznaczających podstawowe sposoby myślenia o tym procesie. Jednym z nich jest kontekst kulturowy, który sytuuje wychowanie w perspektywie oddziaływań zmierzających do pełnego uczestnictwa jednostki w kulturze. Jednakże optymalne wzorce wrastania w kulturę i adekwatna do wymogów społecznych partycypacja w życiu społecznym wiążą się nieuchronnie z czynnikami zakłócającymi te procesy zarówno w perspektywie indywidualnej (jednostkowej), jak i ogólnospołecznej. Diagnozowana współcześnie, postępująca i wielowątkowa dyferencjacja kultur(y) i jej (ich) struktur wraz z zanikiem jednoznacznych kryteriów waloryzacji
wzorów życia społecznego zasadniczo wzmacnia tendencje do marginalizacji, wykluczania, dezadaptacji i dysfunkcji w szeroko rozumianym procesie włączania jednostki w praktyki społeczno-kulturowe.
A zatem wrastanie w kulturę stymulowane intencjonalnymi oddziaływaniami w ramach poszczególnych dziedzin wychowania musi uwzględniać także drugi obszar refleksji ukierunkowujący myślenie o wychowaniu, obejmujący oddziaływania pomocowe, takie jak interwencja czy poradnictwo, osadzone w kontekście psychospołecznym.
Fragment wstępu
Publikacja została przygotowana z myślą o tych, którzy poszukują materiałów do ćwiczenia się w sztuce kaligrafii artystycznej. Dzięki zawartym w niej przykładom użycia pisma w stylu retro czytelnik ma szansę nie tylko przyjrzeć się kształtowi ozdobnych liter, ale także samodzielnie poćwiczyć ich wykonanie. Ułatwia to układ książki prezentacji każdej litery alfabetu (małej i wielkiej) towarzyszy liniatura, w której można doskonalić umiejętność prowadzenia ręki, a przykłady znanych formuł i imion napisanych w stylistyce retro umożliwią stworzenie własnych, niepowtarzalnych zaproszeń, życzeń świątecznych i innych kartek okolicznościowych.
Publikacja przedstawia problematykę starości w teoriach i koncepcjach socjologicznych oraz psychologicznych. Zaznaczyć należy, że po raz pierwszy w literaturze gerontologicznej pojawia się perspektywa feministyczna. Autorka bardzo obszernie zaprezentowała światowy dorobek w polskim piśmiennictwie gerontologicznym. Praca przeznaczona dla pedagogów i gerontologów społecznych.
To ponad 25 zabawnych łamańców językowych, dzięki którym nauczysz się wymawiać najtrudniejsze połączenia głosek. Będziesz się świetnie bawić, trenując poprawną wymowę, a czytanie umilą ci wesołe ilustracje. Dzięki książce zostaniesz mistrzem poprawnej wymowy!
Autorzy monografii dostrzegają znaczenie mediów we wszystkich dziedzinach działalności człowieka. Pierwsza część poświęcona została różnym aspektom edukacji medialnej, w tym kompetencjom medialnym współczesnego człowieka. Druga dotyczy wykorzystania mediów w praktyce edukacyjnej, a ostatnia – mediów jako przestrzeni życia człowieka współczesnego.
Niemal o wszystkim potrafimy rozmawiać z naszymi dziećmi: o szkole, porządku w pokoju, o dobrym zachowaniu, o książkach, filmach, zainteresowaniach. Są jednak tematy, które dyskretnie omijamy. Czekamy aż dzieci będą starsze, mądrzejsze, dojrzalsze. Wtedy posadzimy je na kanapie i porozmawiamy. Tylko, że wtedy niekoniecznie one będą chciały z rozmawiać z nami. Tematem, przy którym słowa grzęzną nam w krtani jest nasza seksualność. Wstydzimy się. Zastanawiamy. Szukamy właściwych słów i dobrej okazji. Tymczasem erotyka dopada nas na każdym kroku: na ulicy, w internecie, w telewizji, w gazetach. Wszędzie.
Wendy Chapin w swojej książce „Jak rozmawiać z córką o seksie?” przekonuje, że nawet w tak zerotyzowanym świecie można o seksualności mówić odważnie, bez lęku i wstydu. Pokazywać ją jako dar od Boga. Dar, z którym czasami mamy sporo problemów. Autorka podpowiada rodzicom jak rozmawiać z dziećmi o seksualności, jaki im towarzyszyć w dojrzewaniu i w podejmowaniu mądrych i świadomych wyborów w przyszłości.
Autorka podjęła udaną próbę analizy zasobów osobistych i społecznych znaczących w procesie oddziaływań penitencjarnych. Jest to […] książka wpisująca się w naukowy dyskurs o działaniach resocjalizacyjnych, jego różnych obszarach i płaszczyznach, które systematycznie potrzebują uaktualnień oraz rzetelnego spojrzenia badawczego. […] Publikacja jest wartościowa i potrzebna. Łączy elementy teorii z praktyką oraz wzbogaca literaturę z zakresu pedagogiki penitencjarnej. Podejmuje ważny temat psychospołecznego funkcjonowania osób pozbawionych wolności, które można modyfikować w toku świadomie zaplanowanych oddziaływań resocjalizacyjnych z uwzględnieniem aktywności zawodowej, fizycznej i artystycznej. Istotnym walorem opracowania jest przejrzyste zaprezentowanie rzetelnych wyników badań własnych, mających na celu określenie efektywności prowadzonych działań penitencjarnych.
Z recenzji dr hab. Anny Fidelus, prof. UKSW
Publikacja Zapamiętaj jak najwięcej powstała z myślą o dzieciach, które mają problemy z pamięcią i koncentracją uwagi. Mogą z niej korzystać także osoby dorosłe, które wymagają treningu pamięci lub chcą w ciekawy sposób ćwiczyć swój umysł. W publikacji znajduje się 36 zdjęć przedstawiających przedmioty i osoby. Dziecko uważnie ogląda fotografię, a następnie, nie patrząc na nią, odpowiada na pytania. Dzięki temu można sprawdzić, jak dużo zapamiętało.
Nauczyciele doprowadzają Cię do białej gorączki?
Koledzy z klasy mówią innym językiem?
Szkolne obowiązki zabierają Ci cały wolny czas?
Jeśli tak, sięgnij po ten niezbędnik – znajdziesz w nim odpowiedzi na wiele nurtujących Cię pytań.
Z tej książki dowiesz się, jak zaprzyjaźnić się z wrogiem, co zrobić, aby zmiana szkoły nie była koszmarem, dlaczego czasami warto mówić „nie” i jak pogodzić naukę i hobby, i to nie tylko poza szkołą.
Niezbędnik podpowie Ci także, jak namówić nauczyciela na szkolną wycieczkę i zorganizować koło miłośników komiksów oraz co zrobić, kiedy szkoła Cię nudzi i przypomni kilka słów-kluczy, które rozczulą każdego belfra.
Aktywacja sensoryczna to nowatorska holistyczna koncepcja dotycząca wsparcia osób w podeszłym wieku i cierpiących na demencję, zakładająca utrzymanie lub przywrócenie podstawowych kompetencji umożliwiających zachowanie samodzielności w życiu codziennym. Ukierunkowana organizacja strefy życiowej, krótka aktywacja podczas rutynowych czynności pielęgnacyjnych oraz dodatkowe zajęcia poświęcone wsparciu pozytywnie wpływają na jakość życia pacjentów i odciążają personel pielęgniarski. Przyczyniają się także do optymalnego wykorzystania zasobów i poprawy standardów dotyczących opieki oraz do wprowadzenia najwyższej jakości działań pielęgnacyjnych, w których centrum zawsze znajduje się człowiek.Zasadniczą cześć niniejszej książki stanowi obszerny poradnik praktyczny zawierający wypróbowane scenariusze dotyczące organizacji i realizacji sesji wspierająco-aktywujących. W codzienności zawodowej konspekty te mogą zostać wykorzystane jako instrukcje lub jako inspiracje w czasie przygotowywania własnych, autorskich zajęć grupowych lub indywidualnych. W części zamykającej publikację znajdują się arkusze służące do zbierania informacji oraz wzory kart informacyjnych.
Ewa Boksa – dr n. hum., językoznawca, neurologopeda. Adiunkt w Instytucie Filologii Polskiej Uniwersytetu Jana Kochanowskiego oraz neurologopeda w Ośrodku Wczesnej Interwencji Polskiego Stowarzyszenia na rzecz Osób z Niepełnosprawnością Intelektualną w Kielcach i Ośrodku Rehabilitacji Dziennej dla Dzieci z Zaburzeniami Wieku Rozwojowego, prowadzonym przez Centrum Medyczne Zdrowie w Kielcach. Jej zainteresowania naukowe dotyczą zakłóceń komunikacji językowej dzieci i młodzieży z zaburzeniami rozwojowymi (autyzm, zespół Aspergera, mózgowe porażenie dziecięce, niepełnosprawność intelektualna). Jest autorką ponad 40 artykułów naukowych publikowanych w czasopismach oraz monografiach naukowych, koordynatorką projektów naukowych i dydaktycznych, wśród nich „Dziecko, które dobrze je, dobrze mówi. Postępowanie logopedyczne w dysfagii u dzieci i młodzieży z niepełno- sprawnościami sprzężonymi i zaburzeniami rozwojowymi”, którego efektem jest m.in. prezentowana monografia.
Praca dr Ewy Boksy ma charakter monograficzny. Jej przedmiotem jest charakterystyka dysfagii jako zaburzenia połykania oraz wpływ tego typu zaburzeń na mowę […]. Publikację oceniam jako wartościową poznawczo i potrzebną w pracy logopedów. Została ona oparta na bogatej literaturze przedmiotu oraz badaniach własnych Autorki.
Z recenzji dr. hab. Józefa Porayskiego-Pomsty, prof. Uniwersytetu Warszawskiego
Niniejsza książka stanowi przegląd wyników badań dotyczących dysfagii współwystępującej z zaburzeniami komunikowania. Niewątpliwie ma charakter interdyscyplinarny, choć głównym problemem dostrzeżonym przez Autorkę, jak na językoznawcę przystało, są właśnie kwestie językoznawcze, i to przede wszystkim stanowi o wadze naukowej przedstawionej do oceny publikacji.
Z recenzji dr. hab. Piotra Zbróga, prof. Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach
Kłopoty Tymona to publikacja skierowana zarówno do rodziców, jak i nauczycieli oraz terapeutów pracujących z osobami z zaburzeniami ze spektrum autyzmu. Może być również wykorzystana na zajęciach z dziećmi prawidłowo rozwijającymi się (np. na lekcji o prawidłowym zachowaniu). Ma pomóc w dostrzeganiu błędów i wzbudzić refleksję, jak powinno się zachowywać, by ich uniknąć. Historyjki można podzielić na trzy kategorie dom, szkołę i miasto. W każdej części znajduje się siedem opowiadań, w których tytułowy Tymon popełnił błąd mający swoje konsekwencje w reakcji otoczenia. Zadaniem osoby zapoznającej się z tekstem jest odpowiedzenie na dwa rodzaje pytań:1) sprawdzających zrozumienie tekstu i 2) sprawdzających zrozumienie sytuacji. Pytania z pierwszej grupy mają na celu sprawdzenie, czy uczeń zapoznał się z treścią historii. Następnie dzieci odpowiadają na pytanie, jak Tymon mógł postąpić, by uniknąć kłopotów. Na koniec zapoznają się z przykładowym rozwiązaniem i porównują je ze swoją odpowiedzią.
Osoby ciepiące na zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne mogą odczuwać irracjonalny lęk przed zarazkami lub obsesyjnie sprawdzać niektóre rzeczy, mogą nawet się czuć uwięzione przez własne natrętne myśli. Znalezienie skutecznej pomocy może być dużym wyzwaniem, zwłaszcza gdy dotychczasowe metody terapeutyczne i leki okazały się nieskuteczne.
Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne. Poradnik z ćwiczeniami opartymi na uważności i terapii poznawczo-behawioralnej, łącząc praktykę uważności z terapią poznawczo-behawioralną (CBT), oferuje praktyczne i przystępne narzędzia pozwalające kontrolować niechciane myśli i kompulsywne zachowania wynikające z OCD.
Znajdują się tu rozdziały poświęcone wielu popularnym odmianom OCD, umożliwiające czytelnikom rozpoznanie objawów, a także przykłady i pomysły ułatwiające terapeutom niesienie pomocy pacjentom. Forma zeszytu ćwiczeń pozwala czytelnikowi uważnie przyjrzeć się temu, w jaki sposób OCD zyskało nad nim władzę, i pokazuje konkretne ćwiczenia pomagające odzyskać życie i tożsamość wolne od zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych.
„Wspaniała i świetnie napisana książka, pełna barwnych i pomocnych przykładów. Będzie stanowić znaczne wsparcie dla osób cierpiących na OCD i podobne choroby. Przekazuje bardzo użyteczne i praktyczne narzędzia radzenia sobie z objawami OCD. To niezwykle ważna praca, która ogromnie pomoże pacjentom”.
– Michael A. Jenike, doktor medycyny, profesor psychiatrii w Harvard Medical School
Książka dla wszystkich kobiet, które pragną wiedzieć, jak ubrać się odpowiednio do okazji, żeby zawsze wygladać elegancko. To właśnie znajomość zasad w połączeniu z pewną wrażliwością estetyczną pozwalają na dobry wygląd zapewniający większą pewność siebie. Mało co dodaje tak pewności siebie jak świadomość własnej atrakcyjności, niewymuszonej swobodnej elegancji.
Autorki wykorzystały swoje wieloletnie doświadczenia z pracy na różnych obszarach związanych z wizerunkiem: publicystyki, dyplomacji, szkoleń, konferencji, indywidualnych spotkań, rozmów i obserwacji. Dzieki nim poznajemy zasady dress code’u, które warto poznać i wykorzystywać w kreowaniu swojego wizerunku.
Jak bardzo nasza cywilizacja zmieni się pod wpływem nieustannego i dynamicznego rozwoju cyfrowych środków komunikacji masowej? Naukowcy i filozofowie formułują najróżniejsze przewidywania, wśród których nie brak wizji ścisłego zintegrowania człowieka z wytworami najnowszych technologii. Z drugiej strony – wyrazisty nurt dyskursu humanistycznego, wywodzący się z psychoanalizy i fenomenologii, obwieszcza trwałość, hegemonię, a nawet dalszą ekspansję „starego medium” – filmu, pojmowanego jako paradygmat estetyczny i komunikacyjny. Jego dominującą pozycję w kulturze potwierdza łatwość, z jaką film dostosował się do środowiska cyfrowego, czy choćby coraz lepsza kondycja kin, w których widzów wcale nie ubywa. Czy w sytuacji trwałego triumfu języka kinematograficznego, pojmowanego jako wiodąca forma komunikacji masowej, systemy edukacyjne mogą ignorować potrzebę wychowywania odbiorców przekazów audiowizualnych, rezygnować z idei kształtowania kompetencji świadomego i krytycznego widza? Tezą prezentowanej rozprawy jest przeświadczenie o konieczności systemowego przygotowania młodych ludzi do odbioru audiowizualnych tekstów kultury, wykorzystujących język „ruchomych obrazów”. Książka skierowana jest przede wszystkim do nauczycieli języka ojczystego, którzy – z racji literackiego i językowego wykształcenia – są najlepiej predestynowani do włączenia filmu w obszar edukacyjnych działań i refleksji. Do nich przede wszystkim – choć nie wyłącznie – kieruje autor rozważania o współczesnej pozycji języka filmowego pośród wielu języków kultury, o statusie i miejscu filmu w doświadczeniu współczesnego człowieka, w końcu o sposobach szkolnej (ale przecież nie tylko) analizy i interpretacji dzieła filmowego czy – po prostu – o odmianach edukacyjnych rozmów o filmie.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
