Jak zadbać o prawidłowy rozwój emocjonalny dziecka? Oczywiście nie ma idealnych ojców ani idealnych matek – wszyscy popełniamy błędy. Większość rodziców robi wszystko, by okazać swoim dzieciom miłość, troskę i zrozumienie. Jeśli chcesz: poznać podstawowe potrzeby emocjonalne swojego dziecka; nauczyć się, jak zaspokajać te potrzeby w zrównoważony sposób; zbudować bliską więź z dzieckiem; konstruktywnie radzić sobie z codziennymi trudnościami ten dział jest własnie dla Ciebie. Mnóstwo praktycznych poradników i porad dla rodziców i specjalistów. Znani psycholodzy przekonują, że kluczowe dla prawidłowego, zdrowego rozwoju dziecka jest zaspokojenie podstawowych potrzeb emocjonalnych, do których należą: bezpieczne przywiązanie i akceptacja, zdrowa autonomia i kompetencja oraz wartości duchowe. Prezentujemy rozważania teoretyczne i praktyczne nad współczesnymi problemami rozwoju twórczego dziecka.
Ponad 50 ćwiczeń, które pomogą: zrozumieć uczucia, zachować spokój, radzić sobie z silnymi emocjami. Każdy z nas miewa gorsze dni i czasami się gniewa. Nie ma w tym nic złego wszystkie emocje są ważne i potrzebne. Tak naprawdę znaczenie ma to, czy nie przejmują one nad nami kontroli, a także sposób, w jaki je wyrażamy. Książka Oswoić potwora gniewu zawiera ponad pięćdziesiąt wesołych ćwiczeń, które pomagają dzieciom zrozumieć gniew, zaakceptować to uczucie i się z nim uporać. Autorka zabierze twoje dziecko w podróż, podczas której ono: wypróbuje różne sposoby radzenia sobie z gniewem, wykonując fantastyczne ćwiczenia oparte między innymi na rysowaniu, myśleniu czy pracy z własnym ciałem; dowie się, jak inne dzieci przeżywają gniew i radzą sobie z takimi samymi uczuciami, jakich ono doświadcza; odkryje wskazówki, po których rozpozna, kiedy w jego ciele pojawia się gniew, co jest jego przyczyną i jak może go wyładować w bezpieczny sposób. Ćwiczenia opisane w książce zostały zaczerpnięte z terapii opartych na dowodach naukowych, takich jak terapia poznawczo-behawioralna, praktyka uważności, EMDR czy terapia zabawą. Pomogą one dziecku zrozumieć, że odczuwany przez nie gniew nie jest zły i co może zrobić, by zapanować nad tym uczuciem, zamiast pozwalać, by to potwór gniewu przejmował nad nim władzę.
Kalendarz Dyrektora Szkoły 2022/2023 to praktyczny i funkcjonalny terminarz roku szkolnego (wrzesień 2023 - wrzesień 2024). Publikacja składa się z trzech części: kalendarzowej - zawierającej przejrzysty i funkcjonalny układ "dzień na stronie" pozwalający na swobodne zapisanie wszystkich informacji oraz spotkań; informacyjnej - zawierającej takie informacje, jak: organizacja roku szkolnego i terminy m.in.: rozpoczęcia i zakończenia roku szkolnego, przerw świątecznych oraz ferii zimowych w poszczególnych województwach, egzaminów ósmoklasisty i maturalnych, egzaminu potwierdzającego kwalifikacje zawodowe; zadania dyrektora szkoły - w podziale na poszczególne miesiące roku szkolnego oraz z wyszczególnieniem zadań związanych m.in. ze sprawami organizacyjnymi i administracyjnymi, finansowymi i budżetowymi, kadrowymi, procesem nauczania, awansem zawodowym, egzaminami, współpracą z uczniami i rodzicami, czy udostępnianiem informacji. Poszczególne zadania zawierają informację o terminach ich realizacji oraz podstawę prawną; wykaz najważniejszych aktów prawnych z zakresu oświaty wraz z publikatorami: ustawy, rozporządzenia Rady Ministrów i MEN, sprawy kadrowe, zatrudnienia i wynagrodzenia; wykaz Placówek Doskonalenia Nauczycieli, Komisji Egzaminacyjnych, Kuratoriów Oświaty oraz organizacji nauczycieli - wraz z aktualnymi danymi adresowymi; wykaz olimpiad przedmiotowych i interdyscyplinarnych; telefony zaufania; numery kierunkowe w Polsce i w Europie; miejsce na notatki; organizacyjnej, dedykowanej głównie nauczycielom i zawierającej dodatkowe elementy, takie jak: plan roku szkolnego; plan konferencji i wyjazdów; tygodniowy plan lekcji; dane kontaktowe uczniów i rodziców; tabele ocen; składki i ubezpieczenia. Kalendarz będzie przydatny w codziennej pracy dyrektorów wszystkich typów szkół oraz nauczycieli.
NAUKA PISANIA I LICZENIA Z ELEMENTAMI METODY MONTESSORIDziecko w wieku 45 lat jest ciekawe świata, ma chłonny umysł i chętnie uczy się nowych rzeczy, ponieważ pisanie i czytanie, liczenie, rysowanie, wycinanie, malowanie czy przeprowadzanie prostych doświadczeń fizycznych to dla niego nie tylko nauka, ale przede wszystkim doskonała zabawa.Możesz wspomóc rozwój swojej pociechy, korzystając z zawartych w tej książce różnorodnych ćwiczeń językowych, matematycznych, przyrodniczych i plastycznych inspirowanych metodą Marii Montessori.Spędzony z dzieckiem czas stanie się okazją do poznania jego możliwości i będzie doskonałym wprowadzeniem do edukacji wczesnoszkolnej. W wykonywaniu ćwiczeń najmłodszym powinna towarzyszyć osoba dorosła, która wyjaśni polecenia i będzie uważnym i wrażliwym przewodnikiem po otaczającym świecie.Bogumiła Zdrojewska jest nauczycielem dyplomowanym i od ponad 35 lat pracuje z dziećmi, wykorzystując między innymi metodę Marii Montessori. Cechuje ją innowacyjne podejście do wychowywania i uczenia najmłodszych oraz chęć do stałego poszerzania kompetencji pedagogicznych. Swoją pasją dzieli się z dziećmi. Jest autorką książek Moje pierwsze wyrazy, Poznaję świat i przyrodę oraz Uczę się liczyć, które ukazują się w serii Ćwiczenia z elementami metody Montessori.
Współczesność daje możliwość poznawania wielu różnych kultur, jednak doświadczanie międzykulturowości niejednokrotnie bywa wyzwaniem dla osób pochodzenia żydowskiego. Wymaga przezwyciężenia wielu trudności, ale też przyczynia się do rozwoju. Symboliczną inspiracją do podjęcia badań stała się historia Łodzi miasta, które w początkach swego istnienia było związane z kulturą żydowską. Autorka przeprowadziła je w orientacji jakościowej, a do analizy zebranego materiału opracowała metodę językowo-narracyjną. * Kwestie zróżnicowania kulturowego i jego pedagogicznych konsekwencji nigdy nie były tak wyraziste, jak dziś. Autorka dotyka ważnego zagadnienia związanego z obecnością Żydów w Polsce. Jej badania nakładają się na renesans odzyskiwanej tożsamości w wymiarze społeczno-kulturowym. Wielu młodych ludzi, często wbrew niesprzyjającym okolicznościom, odkrywa swoje kulturowe korzenie, nadając im znaczenie w kreowanej tożsamości. Odgrywa to istotną rolę w konstruowaniu dojrzałej tożsamości społeczno-kulturowej w końcowej fazie adolescencji. Walorem monografii jest ukazanie problematyki w warunkach łódzkiego genius loci. Autorka umiejętnie wykorzystuje swój potencjał intelektualny oraz dostępne zasoby. Zaprezentowane w publikacji badania stanowią znakomity przykład podejścia interdyscyplinarnego poprzez zastosowanie wybranych aspektów gramatyki komunikacyjnej i narratologii obecnych w językoznawstwie i literaturoznawstwie w analizach z zakresu nauk społecznych, głównie pedagogiki. Autorka cechuje się ponadprzeciętną wnikliwością i refleksyjnością, co jest szczególnie znaczące w badaniach jakościowych. Doskonale panuje nad prowadzoną przez siebie narracją, trafnie operuje słowem, będąc precyzyjną w wyrażaniu myśli, a nade wszystko komunikatywną. Z recenzjiPROF. DR. HAB. MIROSŁAWA SOBECKIEGO
Zarządzanie w pedagogice, kulturze i sztuce Mirosława K. Szpakowskiego i Piotra A. Szymańskiego to książka w pełni predysponowana do tego, aby stać się naukowym drogowskazem dla uczniów, studentów oraz nauczycieli zainteresowanych rolą kultury i sztuki w zarządzaniu organizacjami.
W swojej podręcznej bibliotece powinni mieć ją również menedżerowie kultury, przedsiębiorcy i ambitni liderzy. Kreatywność w każdym względzie wiąże się bowiem z samokształceniem i pracą nad sobą, a niniejsza książka, w moim przekonaniu, jest bardzo praktycznym narzędziem, które temu służy.
dr hab. Mieczysław Dudek, prof. CH
Książka pt.: „Zarządzanie w pedagogice, kulturze i sztuce” Piotra Szymańskiego i Mirosława Szpakowskiego to z pewnością pozycja innowacyjna, z nowoczesnym (w pozytywnym znaczeniu) spojrzeniem na rozwijające się zespoły stanowiące o współczesnej kulturze Kościoła katolickiego, a zwłaszcza na pracę ich kierownika – lidera, od którego tak wiele zależy.
Działalność wszelkiego rodzaju amatorskich chórów, scholi i przykościelnych orkiestr wymaga przecież nie tylko zdolności muzycznych, ale też niezwykłej kreatywności i wiedzy, także tej z zakresu zarządzania. W tym kontekście niniejsza publikacja jest szczególnie potrzebna. Mając świadomość szybkich przemian zachodzących w społeczeństwie z pewnością wymagać będzie kolejnych aktualizacji, na które z niecierpliwością będziemy czekali.
prof. dr hab. Monika Mielko-Remiszewska
Książka, pomyślana jako podręcznik akademicki, składa się z czternastu rozdziałów poświęconych zachowaniom naruszającym normy społeczne lub normy społeczne i prawne. Prezentowane problemy potraktowane zostały w sposób interdyscyplinarny, co niewątpliwie stanowi istotną zaletę publikacji. Ta obszerna praca dotyczy ważnych i budzących nierzadko wiele kontrowersji zjawisk. Choć poruszane kwestie omawiane są wieloaspektowo, książka stanowi zwartą całość i czytelnik nie będzie miał problemów z usytuowaniem ich w określonej strukturze czy porządku normatywnym. Widać, że Autorka wie, o czym pisze i czyni to sprawnie.
prof. dr hab. Zbigniew IzdebskiUniwersytet Zielonogórski
Książka Ireny Pospiszyl stanowi kompetentne i erudycyjne pogłębienie analiz dotyczących patologii i problemów społecznych, których Autorka dokonywała (w mniejszym zakresie) we wcześniejszej swej publikacji Patologie społeczne (WN PWN 2008).
prof. dr hab. Ewa WysockaUniwersytet Śląski
Irena Pospiszyl, profesor Akademii Pedagogiki Specjalnej, kieruje Zakładem Psychopedagogiki Resocjalizacyjnej. Była stypendystką w Instytucie Psychiatrii Uniwersytetu Londyńskiego. Jako pierwsza opisała syndrom Atlasa, zaburzeniowy zespół adaptacyjny do sytuacji trudnych. Jest autorką ponad 80 publikacji, w tym takich jak: Przemoc w rodzinie (1994), Ofiary chroniczne (2003), Patologie społeczne (2008), Syndrom Atlasa. O tych, którzy byli silni zbyt długo (2019). Jest także tłumaczką książki Danyi Glaser i Stephena Frosta Dziecko seksualnie wykorzystywane (1995). Swoją karierę zawodową zaczynała jako wychowawczyni w Sanatorium Neuropsychiatrii Dziecięcej.
Od lat prowadzi badania nad podatnością wiktymizacyjną osób, interesuje się także problemem uprzedzeń społecznych, czemu dała wyraz m.in. w artykułach: Barbarzyństwo potrzebuje społecznej legitymacji (2016), Słoiki, gender i inne demony, czyli kilka refleksji na temat współczesnych uprzedzeń w Polsce (2016), The Loser Syndrome – universality of the strategy of defense of discriminated groups (2020).Pasjonatka powieści sensacyjnych, nart i swojego ogrodu w górach.
Zbiór ponad 160 propozycji aktywności oraz 7 scenariuszy zajęć inspirowanych latem, a także dodatek pomysły na sensoryczne aktywności, które można zaproponować podczas wakacyjnych dyżurów.Mózg trzeba odpowiednio nakarmić to różnorodne bodźce płynące do niego z całego ciała są pożywieniem. Trafiają one do mózgu poprzez nasze zmysły. Integracja sensoryczna składa wszystko w całość, sprawia, że informacje docierające do mózgu współgrają i umożliwiają prawidłową odpowiedź i właściwie zachowanie. Gdy wszystkie zmysły współpracują w odpowiedni sposób mózg nie ma problemu z nauką i adaptacją. Dlatego tak ważne jest, żeby karmić go różnorodnymi bodźcami już od narodzin. Wiek przedszkolny jest tutaj kluczowy. To właśnie dlatego powstała niniejsza książka.
Konkretny i praktyczny przewodnik dla współczesnych rodziców!
Książka, który uczy, jak sprawić, by relacja dziecka z cyfrowym światem była zdrowa i bezpieczna. Ile czasu dziecko może spędzać przed ekranem? Kiedy dać mu pierwszy smartfon? Czy pozwalać na granie w gry? Jak nauczyć je radzić sobie z hejtem? I jak Internet wpłynie na jego rozwój?
Kieszonkowe ekrany stały się nieodłącznym elementem życia nie tylko naszego, lecz także naszych dzieci. Dla nas telefony komórkowe, smartwatche, tablety i przenośne konsole były nowościami. Uczyliśmy się ich obsługi, stopniowo poznawaliśmy interaktywny świat, powoli zanurzaliśmy się coraz głębiej w sieć. Dla naszych dzieci ekrany są oczywistością, nie znają świata bez nich, a po sieci poruszają się nieporównywalnie zgrabniej niż my. Co nie znaczy, że są w niej zupełnie bezpieczne i że wiedzą, jak dbać o higienę cyfrową. Kiedy coraz więcej głosów gani dorosłych za to, że nie potrafią wprowadzać dzieci w świat cyfrowy, Magdalena Bigaj w swojej książce mówi: to normalne, że popełniamy błędy. Ważne, aby wyciągać z nich wnioski. „Wychowanie przy ekranie” nie tylko dostarcza niezbędnej wiedzy na temat higieny cyfrowej, lecz także dodaje rodzicom otuchy. Autorka nie moralizuje, za to dzieli się z czytelniczkami i czytelnikami solidną dawką wiedzy niezbędnej każdemu współczesnemu rodzicowi oraz praktycznymi radami popartymi swoim unikatowym doświadczeniem, w którym łączy role edukatorki, badaczki, pracowniczki świata nowych technologii oraz matki.
Publikacja przedstawia 33 często spotykane sytuacje społeczne, z jakimi muszą się zmierzyć bohaterowie komiksu. Dotyczą one m.in.:relacji rówieśniczych,bezpieczeństwa i dobrych nawyków,skutecznej komunikacji,rozwiązywania konfliktów,dylematów moralnych,budowania asertywnej postawy,empatii,bezpiecznego surfowania po internecie oraz korzystania z urządzeń mobilnych.Każda z historyjek składa się z krótkiego opisu oraz zadań do wykonania. Dzieci muszą uzupełnić dialogi, wykazać się empatią, wpisując myśli lub uczucia bohaterów, a także odpowiedzieć na zadane pytania. Komiks społeczny to książka skierowana do dzieci w wieku 7-13 lat, ich terapeutów, nauczycieli oraz rodziców. Forma publikacji sprawdzi się podczas indywidualnej pracy z dzieckiem, a także w trakcie zajęć grupowych czy lekcji profilaktyczno-wychowawczych.
There's always that moment as a parent when you feel like no matter how hard you're trying, you just can't quite get it 'right'. But the fact is, parenting is hard and once we know this and why, we can forgive ourselves for finding it a struggle, and start to look for the things that make parenting a joy.
Parenting for Humans is a book first and foremost for parents. It explores what we bring to the parenting journey - our hopes, values, views, circumstances, relationships, upbringing - and how we can gain confidence in ourselves not just as parents, but as whole human beings.
As well as learning to parent ourselves, it will show us how to parent the child we actually have, not a textbook version, but our complicated, messy child with their own powerful needs. And by tuning into their language, learning how to hold them, not mould them, we can really start enjoying them for the funny and unique human beings that they are.
With the right support and guidance, we can all totally do this parenting thing and grow a positive and loving relationship that will last forever.
Maria Montessori (1870-1952) była włoską lekarką i pedagożką, która pod wpływem oświadczeń pracy z dziećmi z problemami psychicznymi i ubogimi stworzyła nową metodę wychowawczą. Jej podstawą jest nieskrępowany rozwój dzieci na różnych płaszczyznach zgodnie z ich indywidualnymi potrzebami i możliwościami.Należy wykorzystać ich naturalną kreatywność, ciekawość świata, chęć uczenia się, rozwoju współpracy i zabawy z innymi dziećmi.Dotyczy to zwłaszcza okresu do 6. roku życia, gdy dzieci rozwijają się najszybciej, a ich umysł jest najbardziej chłonny. Dorośli - rodzice, nauczyciele i opiekunowie - powinni je w tym wspierać, a nie formować za pomocą nakazów i kar. Tę metodę do dziś stosuje się w przedszkolach Montessori."Umysł dziecka" to jedna z najważniejszych prac Marii Montessori, a jej spostrzeżenia i rady są ciągle aktualne.
Książka Lidii Bielinis uzupełnia naszą wiedzę na temat wyjątkowo rzadko badanego zagadnienia, jakim jest technologicznie wspomagane uczenie się młodzieży akademickiej. Stanowi przykład opracowania perfekcyjnie zaprojektowanego metodologicznie i niezwykle uczciwego oraz rzetelnego w zakresie zastosowanych procedur naukowego wnioskowania. Autorka, prowadząc swój erudycyjny wywód, jako badaczka zawsze zachowuje niezbędny dystans, bazuje na danych, a jednocześnie śmiało żongluje licznymi nowymi teoriami, takimi jak choćby konektywizm, generatywizm czy smart education. W konsekwencji publikacja ta ukazuje ugruntowany, wiarygodny i kapitalnie udokumentowany obraz znaczeń i sensów nadawanych przez młodych dorosłych procesowi uczenia się podczas zajęć akademickich z wykorzystaniem różnorakich stref cyfrowych (np. portali społecznościowych).
Maria Montessori stworzyła metodę wychowawczą stojącą w sprzeczności z tradycyjnym modelem edukacyjnym opartym na dyscyplinie, unieruchamianiu dzieci w ławkach i tłumieniu ich naturalnej ciekawości.Choć powstała ponad 100 lat temu, metoda ta w niezmienionej formie wykorzystywana jest po dziś dzień, a jedna z najważniejszych jej zasad brzmi: Pomóż mi robić to samodzielnie.W tej książce znajdziesz jasny wykład założeń pedagogiki Montessori, wskazówki, jak stosować ją w praktyce w szkole i w domu, oraz 20 rozwijających zabaw edukacyjnych dla dzieci w różnym wieku. Pedagogika Montessori pozwala dziecku osiągnąć pewność siebie i samodzielność, a także daje mu możliwość wyboru aktywności oraz rozwijania się we własnym tempie. Kładzie nacisk na to, by nie traktować dziecka jako przyszłego dorosłego, którego się modeluje, ale jako pełnoprawną osobę, którą darzy się głębokim szacunkiem. Dorosłym rodzicom i nauczycielom pomaga życzliwie, dyskretnie, ale z pełnym zaangażowaniem towarzyszyć dziecku na drodze rozwoju.Charlotte Poussin nauczycielka z dyplomem Międzynarodowego Stowarzyszenia Montessori i mama pięciorga dzieci, które wychowuje metodą Montessori. Pracowała w Argentynie, Brazylii, Francji i Kanadzie. Kierowała szkołą Montessori. Jest autorką różnych publikacji o metodzie Montessori.
"Monografia ma charakter erudycyjnego, przeglądowego i syntezującego traktatu dotyczącego kulturowych i religijnych uwarunkowań rozumienia macierzyństwa, a jej celem jest ukazanie hermeneutycznych dominant w tym zakresie. Aksjologicznym tłem badań autora jest tradycja katolicka. Prezentowane wywody stanowią intelektualne wyzwanie dla Czytelnika. Konfrontują go z interpretacjami, które - z jednej strony - mają religijną i kulturową genezę, natomiast z drugiej - podlegają kulturowej reinterpretacji." z recenzji dr. hab. Bogusława Milerskiego, prof. ChAT
Seria kart pracy dla nastolatków Jak ogarnąć emocje? to sprawdzona i ciekawa pomoc wspierająca trening uważności oraz pracę z emocjami. Dzięki niej młodzież: nauczy się rozpoznawać emocje u siebie i innych lepiej zidentyfikuje własne uczucia zrozumie, jak radzić sobie z trudnymi emocjami dowie się, jak tworzyć prawidłowe relacje z otoczeniem pozna techniki relaksacyjne zadba o swoje zdrowie psychiczne. Karty zawierają elementy sketchnotingu, wykorzystują stonowaną kolorystykę i kreatywne grafiki. Uruchamiają skojarzenia i polisensoryczne spostrzeganie świata emocji, co z kolei pomaga utrwalić poznawane treści. Forma i struktura kart zachęca nastolatków do pracy, pomaga w koncentracji uwagi i wspiera zarówno myślenie logiczne, jak i kreatywne. Spis treści: Złość Z czym kojarzy Ci się złość? Jak wygląda złość? Jak wygląda osoba, która się złości? Co złość robi z ludzkim ciałem? Synonimy złości Termometr złości Język złości Co mówimy, gdy się złościmy? Agresja słowna Konsekwencje agresji słownej Myśli związane ze złością Do kogo kierujemy naszą złość? Czego nie należy robić w złości? Jakie uczucia wywołuje agresja? Jakie zachowania powoduje agresja? Konsekwencje długotrwałej agresji Co Cię złości? Co Cię denerwuje? Jak opanować złość? Kalendarz emocji Emocje i uczucia Kalendarz złości Moja karta uspokajania złości Pokonaj złość oddechem Pokonaj złość rozmową Poćwicz uważność Spójrz na złość z dystansu Wyślij złość w Kosmos Przywołaj pozytywne wspomnienia Siłowanie się ze złością Motywujące zdania Wybiegaj złość Jak reaguję na złość? Co mogę kontrolować? Muzyka relaksuje Kolorowanka relaksacyjna
Książka ks. Stanisława Dyndała jest dziełem imponujących rozmiarów, będąc swego rodzaju traktatem naukowym poświęconym pedagogice w jej praktycznej aplikacji. […] Jest ona – jak sam autor zaznacza – „próbą określenia znaczenia wychowania religijnego, patriotycznego, sportowego i kulturalnego na proces wychowania dzieci i młodzieży na przykładzie działalności duszpasterskiej parafii Chrystusa Króla w Jarosławiu, świetlicy socjoterapeutycznej „U Kolpinga” przy tejże parafii oraz Parafialnego Klubu Sportowego (PKS) Kolping Jarosław”.
Autor bazuje na tomistycznej i personalistycznej koncepcji człowieka, uwzględniając dorobek wielu tuzów filozofii, humanistyki, pedagogiki i humanistycznej części nauk o kulturze fizycznej. Jest to podejście słuszne, zgodne z podstawowym zadaniem nauki, jakim jest odkrywanie prawdy, a jednocześnie budowa etycznego fundamentu dla działań pedagogicznych. Personalistyczna ontologia i katolicka aksjologia dają taki właśnie spójny wewnętrznie fundament, którego skuteczność zyskuje tu kolejne potwierdzenie.
Książkę postrzegam jako interesującą monografię naukową o walorach poznawczych i aplikacyjnych. Jej wartość oceniam wysoko. […] Niewiele jest podobnych publikacji, które pokazywałyby, jak praktycznie realizować szlachetne ideały pedagogiczne. Dzieło to warto polecić nauczycielom i wychowawcom, instruktorom i trenerom, a także księżom i innym osobom stanu duchownego.
Prof. dr hab. Wojciech J. Cynarski
W publikacji zastosowano wyraźnie dwie metody – problemową i opisową. Ta druga, ukazująca działalność wychowawczą, jest dobrą, niejako kronikarską syntezą dokumentującą działalność duszpasterską, społeczną wychowawczą w parafii Chrystusa Króla w Jarosławiu. Do tego trzeba dodać, że opisana kompetentnie i z wielkim zaangażowaniem Autora wielowymiarowa działalność tej placówki jest oparta o ideę „Kolpinga”. Przybliżenie tej mało jeszcze znanej idei czytelnikowi w Polsce i ukazanie efektów praktycznego jej zastosowania niewątpliwie jest wielkim wkładem naukowym Autora, szczególnie w dziedzinie pedagogiki, zwłaszcza religijnej.
Z pewnością po książkę sięgną nie tylko uczestnicy opisywanych wydarzeń i mieszkańcy Jarosławia. Inicjatywy realizowane w parafii Chrystusa Króla w Jarosławiu powinny być zachętą i inspiracją dla innych w poszukiwaniu nowatorskich metod, sposobów i ich realizacji w szeroko pojętej pracy duszpasterskiej oraz społecznokulturowej.
Ks. dr hab. Andrzej Garbarz, prof. UR
Publikacja pozwala nie tylko lepiej zrozumieć sposób postrzegania świata przez dzieci, lecz także stanowi bardzo dobrą ilustrację tezy o wszechobecności metafor w myśleniu codziennym. Jej podstawowym celem było jednak stworzenie przestrzeni teoretycznej dla działań w zakresie krytycznej rewizji założeń obecnie dominującego systemu edukacji. Ideałem autorów jest bowiem edukacja holistyczna, łącząca zdolność myślenia logiczno-abstrakcyjnego z inteligencją emocjonalną, kreatywnością, wrażliwością społeczną i estetyczną. Ich praca ma być impulsem do refleksji nad potrzebą poszerzenia przestrzeni semantycznej w dyskursie edukacyjnym. Książka rzeczywiście inspiruje do namysłu nad celami i metodami edukacji. Dodatkowo, w wymiarze czysto praktycznym, może stanowić zbiór wskazówek pozwalających wzbogacić i uatrakcyjnić zajęcia prowadzone przez nauczycieli czy edukatorów. Dr hab. Leszek Kleszcz, prof. UWr Gdyby można było zamknąć przesłanie tej książki w jednej myśli, zapewne brzmiałaby ona tak, że od dzieci możemy się niezwykle wiele nauczyć. Formy dziecięcego sposobu myślenia są bowiem niejako laboratoryjnym środowiskiem dla metod konceptualizacji naszego doświadczenia, które w dużym stopniu jest odizolowane od całego bagażu skonwencjonalizowanych, kulturowo-symbolicznych form myślenia, nieświadomie wpływających na nasz proces mentalny. Wierzymy, że możliwość przyjrzenia się procesowi myślenia w warunkach in vitro w znacznym ograniczeniu oddziaływania językowego konwenansu może przyczynić się do [] uchwycenia umysłu ludzkiego w czystszej postaci, dając nam tym samym pełniejszy wgląd w to, kim właściwie jesteśmy jako ludzie. Ze Wstępu
Puszczałam na lekcji film. Miałam kłopot ze sprzętem. Był obraz, były napisy, ale dźwięk był bardzo cichy. Próbowałam go podgłośnić, majstrowałam przy komputerze, nie widząc ekranu. Zajęło mi to dużo czasu (jakieś dziesięć minut). Kiedy wreszcie się udało, wstałam i wtedy zobaczyłam, że niechcący wyłączyłam obraz. Przez dziesięć minut klasa siedziała w ciszy, przed pustym ekranem, udając przede mną, że ogląda film. Woleli nic nie robić, niż powiedzieć mi, że wyłączyłam obraz. Dlaczego? Bo byłam dla nich nikim. Nieważną osobą od nieważnego dla nich przedmiotu.
[fragment książki]
Jak zostaje się nauczycielem w Polsce? Ile tak naprawdę zarabia nauczyciel i jak długo trwają wakacje? Czy wszyscy rodzice są roszczeniowi, a dzieci rozwydrzone? Kto nie szanuje „belfrów” i kim są dla systemu szkolnictwa? Czym różni się praca w szkole państwowej i prywatnej? I o co chodzi z tą Finlandią?
Na te i wiele innych niełatwych pytań odpowiadają sami nauczyciele. Autorka przeprowadziła kilkadziesiąt rozmów z przedstawicielami tej profesji, którzy bez ogródek opowiadają o swojej drodze zawodowej i doświadczeniach. Mówią, co trzyma ich w pracy i wzbudza nadzieję, a co pozbawia ich złudzeń i skłania do odejścia. To szczera i bezkompromisowa opowieść o polskim systemie nauczania, z którą każdy może skonfrontować własne wyobrażenia.
Joanna Sokolińska – socjolożka i reporterka, współautorka książek Rodziny himalaistów i Mów o mnie ono. Była złą uczennicą. Utrzymuje kontakty z kilkorgiem wspaniałych eksnauczycieli jej dzieci. Dwoje z nich wypowiada się w tej książce.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
