Ministrantura, czyli formacja funkcjonująca w ramach młodzieżowej Liturgicznej Służby Ołtarza w Kościele rzymskokatolickim, rozpatrywana w kontekście socjopedagogicznym, wpisuje się w nurt rozważań obszaru tematycznego nauk społecznych oraz podejmowanych zagadnień dotyczących wspólnoty dorastających młodych ludzi, którzy poszukują dla siebie życiowych dróg oraz kształtują swoją tożsamość w grupie osób o podobnych przekonaniach i ideałach. Wśród problemów rozważanych na przestrzeni niniejszego opracowania jednym z ważniejszych jest problem młodości w służbie ołtarza, skoncentrowanej na przynależności do wspólnoty ministrantów, grupy ludzi, którzy „służą” w kościele, utożsamiają się w szczególny sposób z wychowaniem chrześcijańskim osadzonym w nurcie personalizmu. W opracowaniu starano się zatem ukazać fragment rzeczywistości społecznej młodych ludzi z perspektywy pedagogiki personalistycznej, „służby” rozumianej jako „dawanie” innym osobistych zasobów jednostki, wybranych koncepcji wychowawczych ujawniających się w polskim Kościele w XX w. oraz założeń Vaticanum II. Autorki wyrażają nadzieję, że lektura ta stanie się przyczynkiem do refleksji nad wartościami istotnymi dla wychowania młodych ludzi, które – zdaniem autorek – we współczesnym świecie powoli wydają się być uznawane za mniej istotne niż dobra materialne. Jednocześnie badaczki pragną podkreślić, że mimo zróżnicowanych światopoglądów w procesie konstruowania niniejszej monografii zwróciły uwagę na wartości, które łączą ponad podziałami.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
