Analizy zaprezentowane w książce koncentrują się wokół problematyki ewaluacji edukacyjnej. Autorka omawia teoretyczne podstawy badań ewaluacyjnych oraz postawy nauczycieli wobec ewaluacji, umieszczając je w kontekście zawodowym i tożsamościowym. Przyjmując metodologiczną perspektywę badań mieszanych, przedstawia przeprowadzone przez siebie analizy, zarówno ilościowe, jak i jakościowe. Publikacja stanowi opis zróżnicowania postaw badanych wobec ewaluacji zewnętrznej, wewnętrznej i autoewaluacji oraz różnorodności sposobów rozumienia edukacji przez poszczególnych uczestników tego procesu. Rozprawa jest przykładem projektu umieszczonego na pograniczach i przecięciach wielu współczesnych, często niedocenianych w praktyce badawczej, dyskursów pedeutologicznych. Za bardzo trafną uznaję decyzję o wyborze ewaluacji jako przedmiotu zainteresowań. Należy to docenić w sytuacji, w której ewaluację w teorii i praktyce pedagogicznej zwykło się traktować w sposób powierzchowny, niepoparty pogłębionymi studiami wypracowanych dotychczas koncepcji, nurtów i modeli. Autorka swobodnie porusza się pomiędzy psychologią, ewaluacją oraz pedagogiką, nie tracąc z pola widzenia przyjętych celów. Przeprowadzone w takiej konwencji badania w nowym świetle przedstawiają osobę i pracę współczesnego nauczyciela. Z recenzji prof. dr. hab. Henryka Mizerka przygotowanej na konkurs PTP Autorka burzy stereotypy panujące wokół ewaluacji i rozwiewa mity z nią związane. Z pewnością książka Zuzanny Sury stanowi ważny wkład w rozwój nauk pedagogicznych, w zakresie pedeutologicznym, dydaktycznym i pedagogiki szkoły wyższej. Należy się spodziewać, że w pierwszej kolejności publikacja trafi do akademików. Zasadne jest również to, aby ją dystrybuować wśród praktyków – nauczycieli, dyrektorów szkół i innych osób zajmujących się ewaluacją. Gorąco polecam lekturę tej książki także tym, którzy odpowiadają za politykę edukacyjną. Z recenzji wydawniczej dr hab. Anny Perkowskiej-Klejman Zuzanna Sury – asystent w Instytucie Pedagogiki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Uzyskała wyróżnienie Polskiego Towarzystwa Pedagogicznego w konkursie na najlepszą rozprawę doktorską obronioną w 2019 roku oraz Rady Wydziału Filozoficznego UJ za Tożsamościowe i zawodowe uwarunkowania postaw nauczycieli wobec ewaluacji własnej pracy. Prowadzi kursy związane z ewaluacją edukacyjną i metodologią badań pedagogicznych. W jej aktywności naukowej istotną funkcję pełnią dotychczasowe doświadczenia zawodowe. Pracowała w młodzieżowym Ośrodku Wychowawczym i w szkole podstawowej.

Pucio w mieście. Zabawy językowe dla młodszych

Publikacja jest próbą naukowej reakcji wobec jawnych (lub niejawnych) post metafizycznych i post humanistycznych tendencji opanowujących współczesną edukację z punktu widzenia jej antropologicznych podstaw. Jest próbą przemyślenia na nowo antropologii pedagogicznej w perspektywie personalizmu teistycznego, który jest fundamentem teorii osoby ludzkiej i jej niezbywalnej godności.

W prezentowanej publikacji podjęto rozważania na temat problemów funkcjonowania instytucjonalnego systemu wsparcia osób niepełnosprawnych intelektualnie i chorujących psychicznie na przykładzie analizy wybranych instytucji na terenie województwa łódzkiego. Przedstawione zostały założenia społecznego modelu interpretacji niepełnosprawności, ze szczególnym uwzględnieniem podejścia opartego na implementacji praw człowieka wraz z przeglądem regulacji prawnych, kształtujących politykę społeczną wobec osób niepełnosprawnych. W książce zaprezentowane zostały potencjalne zasoby instytucjonalne form wsparcia dorosłych osób z niepełnosprawnością intelektualną i psychiczną, a ich egzemplifikacją stały się przedstawione wyniki przeprowadzonych analiz, które powstały na podstawie materiału empirycznego. Ze względu na ważną społecznie tematykę zainteresowani publikacją będą zarówno badacze tej problematyki, jak i praktycy, a także rodziny/opiekunowie dorosłych osób z niepełnosprawnościami.Szczególnie cenne jest ujęcie tej problematyki w kontekście interdyscyplinarnym () Jest to ważny głos w dyskusji polskich naukowców, badaczy tej problematyki. Monografia z pewnością inspiruje do dalszych eksploracji, przemyśleń i badań empirycznych.Z recenzji wydawniczej prof. B. Szluz

Empatia pojmowana jako zdolność do współodczuwania oraz rozumienia stanów innych osób jest jedną z najważniejszych umiejętności społecznych. Potrzeba napisania tej książki wynikła zarówno z doświadczeń praktycznych Autora pracy wychowawcy i mediatora, jak i naukowych dociekań związanych z aktywnością zawodową na Wydziale Nauk Pedagogicznych Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego.

W niniejszej publikacji przyjmujemy, że wiedza o socjalizacji ma oczywisty walor, specyficzny dla myślenia i działania pedagogicznego. Wspólnym obszarem zainteresowań teorii i praktyki w obrębie wiedzy o procesach edukacyjnych (wychowawczych) oraz teorii socjalizacji jest optymalny rozwój osobowości jednostki ludzkiej, we wzajemnej zależności ze środowiskiem społeczno-kulturowym.Pedagogiczna perspektywa interpretacyjna towarzysząca analizie problematyki socjalizacji zakłada analizę różnych wymiarów socjalizacji pod kątem ich wagi i przydatności dla pedagogiki. Taki punkt widzenia umożliwia: (1) wyłonienie i zaakcentowanie wątków, które w obszarze studiów nad socjalizacją mają znaczenie dla badań nad wychowaniem oraz stanowią źródło problemów badawczych, pojęć, kategorii i kontekstów interpretacyjnych ważnych dla analizy procesów wychowania, oraz (2) interpretację treści, mechanizmów, obszarów i uwarunkowań procesów socjalizacji pod kątem ich potencjalnej waloryzacji, zakładającej możliwość zróżnicowanej koncepcyjnie ingerencji pedagogicznej.

Zagadnienia zawarte w monografii koncentrują się wokół kwestii stygmatu i procesu stygmatyzacji, który kształtuje autopercepcję i percepcję społeczną człowieka znajdującego się w specyficznej sytuacji życiowej. Proces stygmatyzacji przedstawiono w ujęciu interdyscyplinarnym, jednak z wyraźnym nachyleniem w kierunku podejścia pedagogicznego. Zdaniem autorki bowiem z perspektywy tej właśnie nauki warto analizować społeczny obraz jednostek doświadczających skutków posiadanego piętna, a także percepcję własnego położenia życiowego osób zagrożonych stygmatyzacją.

Oddajemy do rąk Czytelników książkę, która wyrosła z podjętej refleksji o wychowaniu i ważności środowiska rodziny dla jego realizacji. Można w niej odnaleźć swego rodzaju podróż do dzieciństwa, które jest czasem odkrywania świata i stawiania przed nami wyzwań, choć dopiero jako osoby dorosłe jesteśmy w stanie świadomie rekonstruować i przetwarzać tego rodzaju doświadczenia.Skrypty, opowieści i narracje w perspektywie pedagogicznej. Ku świadomości wychowania to książka o kształtującym wpływie kultury na proces wychowania, ale przede wszystkim o sile oddziaływania środowiska rodzinnego, o tym, jakie znaczenie dla jego planowania i przebiegu mają cechy współczesnej rodziny, przemiany i pojawiające się w jej łonie problemy, a także o tym, w jaki sposób opowieści, narracje i skrypty poprzez swą obecność w procesie wychowania kształtują naszą tożsamość. Autorka wraz z Czytelnikiem poszukuje odpowiedzi na pytanie, jakie czynniki są w tym procesie kluczowe, gromadzę informacje o tym, dlaczego stajemy się takimi, jacy jesteśmy wszak pozostając dziećmi swoich rodziców, jesteśmy jednocześnie wytworami kultury, jej dłużnikami i twórcami.

Sześć książeczek napisanych bezkompromisowym językiem., zamkniętych w poręcznym pudełku. Z pomocą autentycznych bohaterów poznajemy codzienne problemy młodych ludzi i dowiadujemy się, jak je rozwiązywać. Krótko i konkretnie. Czytanie tej niezwykłej książki jest jak lot po burzliwym emocjonalnym niebie. Zapnijcie więc pasy...Instrukcja Bunt Ciało Miłość Talent Wolność

Reformy systemów szkolnictwa wyższego w Polsce i innych krajach zmieniają logikę funkcjonowania instytucji akademickich. Można wskazać trzy filary tych zmian, upodabniających w powszechnym odczuciu uniwersytety do korporacji. Są to: profesjonalizacja procesów zarządzania uczelniami, rosnące znaczenie trzeciej misji uniwersytetu oraz menedżerskie struktury władzy. W monografii podjęta została próba konfrontacji struktur zarządzania i nadzoru nad korporacjami, stosowanych od wielu lat w świecie biznesu i sprawdzonych w praktyce, z nowymi rozwiązaniami wprowadzanymi do akademickiego środowiska instytucjonalnego. Wielowątkowe rozważania stały się podstawą do sformułowania konkluzji, że możliwa jest koegzystencja dwóch pozornie sprzecznych idei kryjących się pod pojęciami „uniwersytetu Humboldta” i „uniwersytetu korporacyjnego” – jeżeli zastosować złagodzoną wersję menedżeryzmu, w jej zhumanizowanej, neokolegialnej formie. Taki kierunek zmian w instytucjach szkolnictwa wyższego wymaga zredefiniowania struktur władzy i metod zarządzania uniwersytetem, przy jednoczesnym utrzymaniu tradycyjnych norm i wartości akademickich. Zreformowany uniwersytet powinien być organizacją, która będzie skuteczna i efektywna, ale jednocześnie utrzyma równowagę między odpowiedzialnością kierownictwa a współuczestnictwem akademickim. Uniwersytet, zachowując walor „racjonalności instytucjonalnej”, pozostanie dla tych na zewnątrz i dla tych wewnątrz legitymizowaną wersją instytucji akademickiej.

Badania jednoznacznie dowodzą, że krzyki i kary są nieskuteczne, poza tym sprawiają, że dzieci nie potrafią odnaleźć się we współczesnym świecie. I choć większość z nas zdaje sobie z tego sprawę, to zdarza się, że nie jesteśmy w stanie opanować emocji i wybuchamy. Jak sobie z tym poradzić?Pomoże ci w tym Nicola Schmidt - wykładowczyni, dziennikarka naukowa i autorka bestsellerów o rozwoju dziecka. Przekazała już tysiącom rodziców, jak w sposób empatyczny i pełny ciepła nawiązać kontakt z dzieckiem i samym sobą. Teraz ty możesz skorzystać z jej rad.Dzięki tej książce:Nauczysz się, jak zachować spokój i sterować swoimi reakcjami, kiedy czujesz, że zaraz wybuchniesz. Dowiesz się, co dzieje się w mózgu dziecka, które jest krytykowane i obrażane. Wyćwiczysz takie sposoby postępowania, aby krok po kroku realnie i trwale wzmocnić swoją więź z dzieckiem. Trzymasz w ręku poradnik, który sprawi, że u dziecka zaczniesz szukać możliwości, a nie deficytów, oraz upewni cię, że miłością i okazaniem zrozumienia można (prawie) wszystko naprawić.

Diagnoza i terapia to działania uwarunkowane nauczycielskimi kompetencjami mieszczącymi się w obszarze metakompetencji - związanych ze zdolnością do uczenia się i refleksji oraz umiejętnością radzenia sobie w zmieniających się warunkach. Bycie kompetentnym nauczycielem diagnostą, nauczycielem terapeutą oznacza efektywne działanie w nieprzewi­dywalnych, nowych sytuacjach edukacyjnych, czyli im kompetencyjność nauczyciela jest wyższa, tym jakość jego pracy również. Kompetencje diagnostyczne i terapeutyczne przejawiają się w interakcjach nauczyciel - dziecko/uczeń wyrażanych dążeniem do osiągania wspólnych celów, które sprzyjają wsparciu i stymulacji psychofizycznego rozwoju osoby. Dodatkowo stanowią fundament działań podejmowanych na rzecz dzieci o zróżnicowanych potrzebach edukacyjnych, by zapewnić im warunki służące rozwojowi potencjału oraz przygotowaniu do samodzielnego, wartościowego i satysfakcjonującego życia w społeczeństwie. Pierwszy rozdział książki, zatytułowany Kompetencje zawodowe współczesnego nauczyciela, poza ustaleniami terminologicznymi, prezentuje zakresy znaczeniowe kompetencji oraz ich analizę kontekstową. Omawia elementy struktury kompetencji, model edukacji nauczyciela XXI wieku, jak również cechy nauczyciela warunkujące efektywność jego pracy. Odnosi się do obszarów kompetencji zawodowych nauczyciela i przedstawia różne typologie kompetencji, które krystalizowały się na przełomie dekad. Ta część opracowania stanowi niejako tło dla ulokowania kompetencji diagnostycznych i terapeutycznych, które stały się przedmiotem teoretycznych analiz zaprezentowanych w kolejnych rozdziałach publikacji. Rozdział drugi, Diagnoza i jej rola w przestrzeni edukacyjnej, dotyczy problematyki diagnozy jako globalnego działania ukierunkowanego na poznanie osoby, z uwzględnieniem wielopłaszczyznowego jej funkcjonowania. Opisuje składowe kompetencji diagnostycznych jako wyznaczniki profesjonalizmu nauczyciela diagnosty. Odnosi się do aspektów badawczej postawy nauczyciela, która wyznacza jego zadania i role w obszarze działań edukacyjnych i terapeutycznych. Rozdział trzeci, Terapia jako działanie pomocowe, to analiza pojęcia terapii jako wielopłaszczyznowego systemu oddziaływań zmierzających do wyrównywania opóźnień, niwelowania zaburzeń rozwojowych, radzenia sobie z problemami zdrowotnymi czy trudnościami edukacyjnymi dziecka/ucznia. Przedstawia rodzaje i fazy postępowania terapeutycznego, a także wymienia zadania nauczyciela terapeuty oraz zasady, którymi powinien się kierować. Ta część publikacji charakteryzuje kompetencje nauczyciela terapeuty rozpatrywane z perspektywy szkoły ogólnodostępnej, integracyjnej i specjalnej.Kolejna część monografii (rozdziały czwarty i piąty) prezentuje założenia metodologiczne i badania dotyczące wybranych problemów związanych z procesem diagnozy i terapii, ze szczególnym uwzględnieniem roli i znaczenia kompetencji diagnostycznych i terapeutycznych w ocenie samych zainteresowanych, czyli nauczycieli. Przygotowanie tej części książki było podyktowane rozpoznaniem źródeł specjalistycznej wiedzy i rodzajów umiejętności w zakresie diagnozy i terapii wykorzystywanych przez nauczycieli szkół ogólnodostępnych, integracyjnych i specjalnych, a także analizą ich uwarunkowań.Z uwagi na poruszaną problematykę niniejsza publikacja skierowana jest do szerokiego grona czytelników. Z jednej strony do środowisk naukowych, jako kontynuatorów dalszych i pogłębionych empirycznych poszukiwań w tym temacie, z drugiej - do osób związanych z praktyką pedagogiczną, czyli nauczycieli, specjalistów oraz studentów kierunków pedagogicznych, a także tych wszystkich, którzy poszukują inspiracji i nowych możliwości działań wspomagających codzienną pracę dziecka/ucznia.,,(...) publikacja wpisuje się w szeroki nurt badań nad kompetencjami nauczycieli. Mieści się zatem w obszarze tematycznym wymagającym nieustannej diagnozy i rozmysłu koncepcyjnego. Kompetencje diagnostyczne i terapeutyczne należą do kluczowych w pracy z uczniem ze specjalnymi potrzebami w rozwoju, warto jednak pamiętać, że są pewnego rodzaju nadbudową kompetencji humanistycznych i ogólnopedagogicznych. To zaś oznacza, że w praktyce - w związku z odmiennymi ścieżkami nabywania kwalifikacji nauczycielskich oraz kwalifikacji do kształcenia i wychowania uczniów z SPE - mogą się różnić znacząco w przypadku nauczycieli szkół ogólnokształcących, integracyjnych i specjalnych. Dlatego zamysł porównania tych kompetencji w odniesieniu do wskazanych trzech grup badanych już na wstępie oceniam jako interesujący poznawczo. Uzyskane wyniki badań można zatem doceniać w zakresie deskrypcji samych kompetencji, a także traktować jako głos w dyskusji nad uwarunkowaniami jakości kształcenia włączającego, integracyjnego oraz separacyjnego. To zaś niesie ze sobą również walory praktyczne (...)"" - z recenzji prof. dr. hab. Zenona Gajdzicy.

Książka przedstawia działalność Towarzystwa Przyjaciół Dzieci (TPD) w PRL-u. Dotychczasowe współczesne publikacje koncentrują się przede wszystkim na funcjonwaniu organizacji w okresie stalinowskim, za koniczne uznałam więc przeprowadzenie analizy pracy TPD po 1956 r. Niniejsza książka stanowi skróconą i na nowo zredagowaną wersję mojego doktoratu napisanego w języku niemieckim. Ponieważ dotyczy ona działalności polskiej organizacji, jak i zarysu funkcjonowania opieki nad dzieckiem w Polsce Ludowej, rzeczą oczywistą było dła nie przetłumacznie jej na język polski. Działalność Towarzystwa Przyjaciół Dzieci wzubudziła zainteresowanie nie tylko naukowców z mojego macierzystego Uniwersyteu w Ratyzbonie. Miałam przyjemność przedstwić wyniki swoich badań m.in. na Uniwersytecie w Kolonii, w Instytucie Pamięci Narodowej w Warszawie oraz w Niemieckim Instytucie Historycznym w Warszawie. Dieses Buch befasst sich mit der Tätigkeit der Gesellschaft der Kinderfreude (Towarzystwa Przyjaciół Dzieci, kurz TPD). Die bisherigen, gegenwärtigen Publikationen umfassen vor allem das Handeln der Organisation in der stalinistischen Periode, sodass ich die Durchführung einer Analyse der Arbeit der TPD nach dem Jahre 1956 für notwendig hielt. Die vorliegende Veröffentlichung ist eine gekürzte und überarbeitete Doktorarbeit, die in deutscher Sprache verfasst wurde. Da es sich bei der TPD um eine polnische Organisation handelt und diese Analyse gleichsam einen Überblick über das gesamte Fürsorgesystem in der Volksrepublik Polen gibt, war es für mich sehr wichtig die Arbeit auch in der polnischen Sprache zu veröffentlichen. Die Forschung über die Tätigkeiten der Gesellschaft der Kinderfreude erweckte nicht nur bei den Wissenschaftlern meiner Heimatuniversität in Regensburg reges Interesse, sondern ermöglichte es mir die Ergebnisse meiner Untersuchungen u.a. an der Universität zu Köln, am Institut des Nationalen Gedenkens in Warschau und am Deutschen Historischen Institut Warschau vorzustellen.

Co zrobisz? Jak się zachowasz? Ćwiczenia umiej

Książeczka zawiera 48 wierszyków oraz opisów zabaw związanych z tymi rymowankami. Zabawy mają na celu rozwijanie koordynacji ruchowej rąk, przede wszystkim dłoni i palców. Dziecko uczy się trudnej sztuki wykonywania w tym samym czasie dwóch różnych czynności, każdej inną ręką. Czynnościom tym towarzyszy rytmiczny wierszyk wypowiadany jednocześnie przez dorosłego i dziecko, dzięki czemu zabawa jest również ćwiczeniem uwagi i pamięci słuchowej. Wierszyki i zabawy zawarte w książeczce przeznaczone są przede wszystkim dla starszych przedszkolaków oraz dla najmłodszych uczniów. Bez trudu przeprowadzi je nie tylko nauczyciel czy terapeuta, ale także rodzic, babcia lub dziadek.

6 klocków. Zbiór zadań dla edukacji przedszkol

Niniejsza książka, wpisując się w nowe myślenie o wspieraniu rodziny i pomaganiu jej, odsłania obszary rozumienia podmiotowości istotne dla kształtowania się asystentury rodziny w pracy socjalno-wychowawczej, która z perspektywy pedagogiki społecznej jest ujmowana jako aktywność pomocowa oraz wspierająca rozwój jednostki, grupy, społeczności i której towarzyszy ulepszanie i przekształcanie środowiska. Nieinstrumentalne traktowanie rodzin oraz postrzeganie ich jako podmiotów działania społeczno-wychowawczego to cechy charakteryzujące to podejście. Takie rozumienie procesu pomagania i wspierania bliskie jest też asystenturze rodziny w jej pierwotnych założeniach... Praca składa się z sześciu rozdziałów podzielonych na dwie części: teoretyczną i badawczą. Część teoretyczna obejmuje trzy rozdziały. Pierwszy odsłania wielość rozumienia kategorii podmiotowości w koncepcjach filozoficznych, socjologicznych, psychologicznych i pedagogicznych. Przegląd ten nie stanowi pełnego oglądu literatury ukazującej kategorię podmiotowości, ale raczej odwołuje się do tych ujęć, które inspirować mogą pracę socjalno-wychowawczą z rodziną. Wśród tych koncepcji szczególne znaczenie nadaję ujęciom psychopedagogicznym: dwupodmiotowości, niedyrektywnemu podejściu w psychologii humanistycznej, a także rozumieniu podmiotowości w pedagogice niedyrektywnej, emancypacyjnej oraz społecznej. Rozdział drugi ukazuje szeroki kontekst powstawania modelu wspierania rodziny i asystentury rodziny w Polsce. Ponadto argumentuję w nim umiejscowienie asystentury rodziny w pracy socjalno-wychowawczej, wskazując na liczne odwołania do podmiotowego wymiaru pracy z dzieckiem i rodziną, a także na ograniczenia w wykorzystywaniu tego ujęcia, które pojawiają się w momencie przechodzenia z perspektywy teoretycznej do praktycznej. W tej części książki dokonuję również przeglądu dotychczasowych badań nad asystenturą rodziny. W trzecim rozdziale skupiam się przede wszystkim na ukazaniu znaczenia, jakie przypisuje się podmiotowości w konstruktywistycznym oglądzie rzeczywistości pomocowej. Odwołuję się do myśli konstruktywistycznej zarówno jako do narzędzia rozumienia tego, co się dzieje podczas procesu pomagania, jak i inspiracji dla praktyki, dzięki której można organizować proces pomagania. Analizie poddaję m.in. takie koncepcje jak teoria cybernetyki drugiego rzędu Heinza von Foerstera, teoria systemów społecznych Niklasa Luhmanna, a także podejścia odwołujące się do konstruktywizmu: konstruktywną pracę socjalną Nigela Partona oraz Patricka O’Byrne’a, pracę socjalną opartą na zasobach, podejście skoncentrowane na rozwiązaniach oraz modele pracy z rodziną sięgające do jej zasobów.

Krótko, zwięźle i (przede wszystkim) na temat Zagłębiwszy się w otchłań internetu, można by dojść do wniosku, że sztuka pisania powoli zanika. Coraz więcej obrazów, coraz mniej słów, a te, które się tam znajdują... cóż, niekoniecznie są pisane pięknie, do rytmu i zgodnie z regułami gramatyki. Obraz jest ważny, bo przemawia bezpośrednio do ludzkiego mózgu, nawet bez użycia wyobraźni. Jednak to tekst, dobrze skonstruowany, nadal pozostaje królem przekazu. Oczywiście tylko pod warunkiem, że jest dobrze przemyślany, odpowiednio zbudowany i... krótki. Dzisiejszy odbiorca mediów (zwłaszcza społecznościowych) nie jest gotowy na przyswajanie dłuższych treści. Za to świetne hasło reklamowe, ciekawy tytuł artykułu, celną ripostę w dyskusji na czacie chętnie przyjmie. Przyjmie, zapamięta i przekaże dalej. Od czasu pierwszego wydania tej książki urządzenia mobilne jeszcze bardziej się upowszechniły. Na małych ekranach sprawdzą się mikrotreści, czyli krótkie teksty zilustrowane obrazkiem czy wideo. Nie wymagają dłuższej koncentracji i są zrozumiałe w oderwaniu od kontekstu. Gdy rozmiary ekranu maleją, a oczekiwania czytelnika rosną, liczy się każde słowo. Zapnij pasy i ruszamy w podróż drogą szybkiego ruchu! O autorze Joanna Wrycza-Bekier — doktor nauk humanistycznych w zakresie literaturoznawstwa, absolwentka filologii polskiej i filologii germańskiej Uniwersytetu Gdańskiego, autorka dwóch książek: Galaktyka języka Internetu (Novae Res, 2008) oraz Webwriting. Profesjonalne tworzenie tekstów dla Internetu (Helion-Onepress, 2010), a także licznych artykułów naukowych, poświęconych zagadnieniom internetowego słowa pisanego. Książka Webwriting. Profesjonalne tworzenie tekstów dla Internetu uzyskała status bestsellera. Prowadzi bloga www.poradnikpisania.pl

Autorka śledzi w publikacji narodziny psychologii jako dyscypliny naukowej na przełomie XIX i XX wieku na ziemiach polskich. Problematykę tę umieszcza w kontekście rozwoju dziedziny w Europie Zachodniej, co prowadzi ją do wniosków, że na gruncie polskim „przednaukowa” psychologia nie odbiegała poziomem od zachodnioeuropejskiej. Książka ma charakter interdyscyplinarny. Autorka opiera się przede wszystkim na historycznej metodzie badania źródeł, ale wykorzystuje także metody prasoznawcze oraz literaturę i wiedzę z zakresu psychologii, pedagogiki, medycyny, filozofii i teologii. * Spośród trzech rozdziałów najwięcej wnosi obszerny rozdział trzeci. Te wątki mają charakter nowatorski i stanowią ważny wkład Autorki w badania nad dziejami psychologii na ziemiach polskich. Rozproszenie dorobku pierwszych polskich psychologów wymagało żmudnych i pracochłonnych poszukiwań. Nie mam wątpliwości, że Autorce udało się zgromadzić informacje o zdecydowanej większości ważniejszych prac umieszczonych w rodzimych czasopismach rodzącego się na przełomie XIX i XX wieku nowego środowiska naukowego. Z recenzji prof. dr. hab. Marka Przeniosło

Przedstawiona Czytelnikowi kolejna monografia z cyklu Współczesne wyzwania szkolnictwa muzycznego, tym razem o podtytule Tradycja i perspektywy, zrodziła się z potrzeby znalezienia wspólnego mianownika dla wiedzy naukowej i praktyki szkolnej. Zaprezentowane tu teksty są rezultatem corocznych spotkań naukowców i czynnych nauczycieli przedmiotów teoretycznych szkół muzycznych, które odbywają się w ramach Konferencji Naukowo-Metodycznej „Teoria muzyki w praktyce” organizowanej przez Akademię Sztuki i Zespół Państwowych Szkół Muzycznych im. Feliksa Nowowiejskiego w Szczecinie. Wykłady, warsztaty i panele dyskusyjne sprzyjają głębokiemu namysłowi nad własnym doświadczeniem zarówno nauczycieli, jak i naukowców. Ten niezwykle skuteczny sposób budowania praktyki zawodowej, a zarazem doskonalenie refleksji nad nią to niezbędne drogi poznania własnego warsztatu pracy, z której świadomie korzysta coraz więcej nauczycieli, wspierając tym samym swój rozwój. Autorzy tekstów prezentowanych w tej monografii jako znawcy rzeczywistości szkolnej i specyfiki specjalistycznej edukacji muzycznej umiejętnie łączą teorię naukową z praktyką edukacyjną, opisując w nich aktualne problemy, zarówno te tradycyjne, jak i perspektywy zastosowania ich w przyszłości. W związku z tym monografia została podzielona na dwie części. Pierwsza z nich dotyczy treści z dziedziny nauk społecznych, dyscyplin psychologii i pedagogiki jako nauk służebnych edukacji muzycznej. Druga jest częścią metodyczną, dotykającą problematyki ich praktycznego wykorzystania dla poszczególnych obowiązkowych przedmiotów kształcenia w szkolnictwie muzycznym. dr Alicja Delecka-Bury Akademia Sztuki w Szczecinie