Jak zadbać o prawidłowy rozwój emocjonalny dziecka? Oczywiście nie ma idealnych ojców ani idealnych matek – wszyscy popełniamy błędy. Większość rodziców robi wszystko, by okazać swoim dzieciom miłość, troskę i zrozumienie. Jeśli chcesz: poznać podstawowe potrzeby emocjonalne swojego dziecka; nauczyć się, jak zaspokajać te potrzeby w zrównoważony sposób; zbudować bliską więź z dzieckiem; konstruktywnie radzić sobie z codziennymi trudnościami ten dział jest własnie dla Ciebie. Mnóstwo praktycznych poradników i porad dla rodziców i specjalistów. Znani psycholodzy przekonują, że kluczowe dla prawidłowego, zdrowego rozwoju dziecka jest zaspokojenie podstawowych potrzeb emocjonalnych, do których należą: bezpieczne przywiązanie i akceptacja, zdrowa autonomia i kompetencja oraz wartości duchowe. Prezentujemy rozważania teoretyczne i praktyczne nad współczesnymi problemami rozwoju twórczego dziecka.
Z uwagi na zmiany w otoczeniu szkół wyższych, jak również cele i zakresy polityk publicznych w tym obszarze, zagadnienie zarządzania w szkolnictwie wyższym jest przedmiotem ożywionych dyskusji w środowisku naukowym. W monografii Autorka podjęła próbę określenia znaczenia aktywności szkół wyższych z zakresu trzeciej misji w misjach i strategiach ich rozwoju oraz czynników wpływających na te aktywności. Celem poznawczym pracy była identyfikacja typów interesariuszy zewnętrznych, przyczyn nawiązywania z nimi relacji, ocena ich oddziaływania na szkoły wyższe, a w konsekwencji opracowanie modelu interesariuszy w otoczeniu szkół wyższych, co niewątpliwie stanowi poznawczo-aplikacyjny walor książki. W warstwie metodologicznej zamiarem Autorki było opracowanie wskaźnika do pomiaru aktywności szkół wyższych w Polsce w obszarze trzeciej misji.
Na łamach książki/w trakcie lektury publikacji Czytelnik znajdzie informacje na temat:
– funkcji i misji szkół wyższych we współczesnym społeczeństwie,
– uwarunkowań współpracy szkół wyższych z otoczeniem,
– interesariuszy zewnętrznych szkół wyższych,
– form organizacyjno-prawnych współpracy szkół wyższych z otoczeniem,
– trzeciej misji szkół wyższych jako nowego trendu jej rozwoju.
Monografia skierowana jest do badaczy i praktyków zajmujących się problematyką zarządzania w szkolnictwie wyższym. Może być również użyteczna dla pracowników administracji publicznej, studentów kierunków ekonomicznych oraz wszystkich Czytelników zainteresowanych przemianami w szkolnictwie wyższym w Polsce.
W książce mamy do czynienia z przeplataniem się aspektów teoretycznych, na podstawie właściwie dobranej literatury przedmiotu, z wynikami badań empirycznych przeprowadzonych przez Autorkę. Podjęty temat należy uznać za ważny zarówno dla rozwoju nauk o zarządzaniu, jak i praktyków.
Z recenzji prof. dr hab. Marka Lisieckiego
Książka podejmuje próbę opisu uwarunkowań i przebiegu zarządzania relacjami szkół wyższych z otoczeniem, współpracy z interesariuszami zewnętrznymi, jej miejsca w misjach i strategiach szkół wyższych. Jest to ważny i bardzo aktualny obszar nauki i praktyki zarządzania (…). Współwystępowanie wielu skomplikowanych uwarunkowań powoduje, że kształtowanie i przebieg szeroko rozumianych relacji organizacji z otoczeniem jest słabo jeszcze rozpoznany. Stąd wybór obszaru rozważań uważam za trafny i pożyteczny, wypełniający w jakiejś mierze istniejącą lukę poznawczą, empiryczną i metodologiczną.
Z recenzji dr hab., prof. UŁ Edwarda Stawasza
Praca podejmuje istotny temat roli szkoły i rodziny w profilaktyce zachowań ryzykownych dzieci i młodzieży. Temat ten jest szeroko opisany w literaturze przedmiotu, dlatego niełatwo jest dodać cos nowego i odkrywczego do bardzo dobrze zbadanego zagadnienia. Z tych powodów recenzowana monografia jest w dużym stopniu przykładem pracy, która popularyzuje i przybliża niezorientowanemu czytelnikowi zgromadzona? wiedze?. Niektóre nowe watki, takie jak filozoficzne rozważania nad rodzinnymi czynnikami chroniącymi lub zadania profilaktyki w kontekście nasilających się? w Europie ruchów migracyjnych, są jaskółkami nowych zagadnień. Dr hab. Krzysztof Ostaszewski Instytut Psychiatrii i Neurologii w Warszawie Praca poprzez podjęcie problematyki profilaktyki społecznej w specyficznym kontekście rodzinno-szkolnym, pomimo wielu opracowań dotyczących tego zagadnienia na gruncie pedagogiki społecznej i dziedzin pokrewnych, stanowi ważny element społecznej dyskusji i przesłankę do badań w obszarze profilaktyki zachowań ryzykownych. Tak rozumiana profilaktyka społeczna integruje działania rodziny i szkoły jest próbą zbudowania zintegrowanego modelu profilaktyki społecznej angażującej te dwa najważniejsze środowiska wychowawcze w procesie wspierania rozwoju młodego pokolenia. Dr hab. Ewa Wysocka, prof. UŚ Uniwersytet Śląski w Katowicach
Przedmiotem niniejszej pracy doktorskiej są zagadnienia z zakresu kilku dyscyplin, a w szczególności prawa i pedagogiki, i zaprezentowanie jedynie wyników badań winno być potraktowane jako niewystarczające oraz w uzasadniony sposób odczytane jako zbyt skrótowa próba odpowiedzi na postawione pytania badawcze. W pracy autor przedstawia poszczególne zagadnienia (metodologia wywiadu rozumiejącego, teoria społecznych reprezentacji, instytucje prawa itd.), które same w sobie, a konkretnie sposób ich opisu nie będą mogły być określone jako oryginalne, jednak ich połączenie oraz to, że zabiegi powyższe mają na celu odpowiedzenie na pytania do tej pory nie stawiane, uzasadnia przyjęty sposobu postępowania.
Chcę odpowiedzieć na pytanie: Jakie są wzajemne społeczne reprezentacje zawodowych kuratorów sądowych do spraw dorosłych i ich podopiecznych?
Problem badawczy niniejszej rozprawy wyraża się w pytaniu: Jakie są wzajemne społeczne reprezentacje zawodowych kuratorów sądowych do spraw dorosłych i ich podopiecznych? Wypływają z niego następujące pytania:
1. Jaka jest treść społecznych reprezentacji zawodowych kuratorów sądowych do spraw dorosłych i ich podopiecznych?
2. Jakie są elementy centralne społecznych reprezentacji zawodowych kuratorów sądowych do spraw dorosłych i ich podopiecznych?
3. Jakie są elementy peryferyjne społecznych reprezentacji zawodowych kuratorów sądowych do spraw dorosłych i ich podopiecznych?
Spis treści:
Wprowadzenie /9
Wykaz skrótów /19
Edukacja Lubomirskich w drugiej połowie XVI i XVII wieku /21
Dzieciństwo i młodzieńcze wojaże Jerzego Ossolińskiego /51
Mikołaj i Stanisław - synowie wojewody Jana Ostroroga /73
Niespełnione nadzieje hetmana - Jan Karol Chodkiewicz i jego syn Hieronim /87
Wskazówki wychowawcze dla Janusza Radziwiłła, syna Krzysztofa /99
Nauki Piotra Opalińskiego w świetle listów jego ojca Krzysztofa do brata Łukasza /117
Wychowanie młodzieży szlacheckiej w kręgu wielkopolskich dysydentów w XVIII wieku - na przykładzie Potworowskich, Bronikowskich i Ziemięckich /139
"Przystojna edukacja zacnych paniąt" - pod opieką Stefana Terleckiego /157
Uwagi Feliksa Czackiego dla dzieci /171
"Życzę sobie, aby to jedno dziecię z familii naszej zostające mogło mieć przyzwoite wychowanie". Zabiegi Józefa Mniszcha o odpowiednią edukację syna /185
Bibliografia /201
Indeks osób /217
Wykaz ilustracji /227
Zusammenfassung /233
Spis treści:
Wprowadzenie /7
Uwagi edytrskie /15
Wykaz skrótów /17
Marcin Kawiecki - Refleksje do przyszłej peregrynacji ImćPana starosty chełmskiego (ok. 1720) (oprac. Anna Markiewicz) /19
Stanisław Kazimierz Kruszyński - Informacja synom moim (1724) /29
Jan Stanisław Jabłonowski - Informacja buskiemu staroście, kochanemu synowcowi memu do cudzych krajów (1728) (oprac. Anna Markiewicz) /45
Stanisław Wincenty Jabłonowski - Instrukcja dla starosty buskiego jadącego do cudzych krajów (1728) (oprac. Anna Markiewicz) /61
Anna z Sanguszków Radziwiłłowa - Uwagi i napomnienia w związku z wyjazdem syna Hieronima Floriana Radziwiłła za granicę (1733) /77
Józef Wandalin Mniszech - Instrukcja ojcowska dana synom wyjeżdżającym w cudze kraje (1736 i 1742) /105
Michał Kazimierz Radziwiłł zwany Rybeńko - Instrukcja dla pana Antoine Ronchberga guwernera synów (ok. 1742-1743) /117
Józef Kanty Ossoliński - Sposób studiowania dla syna (ok. 1753) /127
Wacław Piotr Rzewuski - Instrukcje związane z edukacją syna Seweryna w Warszawie i za granicą (1754 i 1759) (oprac. Adam Kucharski) /139
Wacław Piotr Rzewuski - Instrukcja dla syna Józefa do cudzych krajów (1755) (oprac. Adam Kucharski) /161
Anna z Rybińskich Czartryska - Wskazówki dla syna wyruszającego w wielki świat (ok. 1758) /169
Hieronim Florian Radziwiłł - Edukacja, którą, gdy mi Bóg wszechmogący pozwoli miećdziatki, daćmyślę (przed 1760) /173
Wacław Piotr Rzewuski - Dwie instrukcje wychowawcze dla córek (1763) (oprac. Adam Kucharski) /207
Kajetan Sołtyk - Instrukcja księdzu kantorowi krakowskiemu (1765) /215
Helena z Łętowskich Mieroszewska - Przestrogi i nauki dla najstarszego syna Stanisława Mieroszewskiego (1766) /231
Karolina z Pociejów Radziwiłłowa - Przestrogi czyli maksymy dane synowi jadącemu do Wiednia (1766) /251
Feliks (Szczęsny) Czacki - Wskazówki dla córek jadących na Węgry (1768) /269
Kajetan Sołtyk - Instrukcja dla synowca (1771) /277
Józef Benedykt Leszczyński - Reguły i uwagi życia Antoniemu Leszczyńskiemu synowi kochanemu (1772) /293
Ewaryst Andrzej Kuropatnicki - Krótkie napomnienie od ojca dane synowi przy odjeździe na nauki (1776) /297
Ignacy Błażej Łopaciński - Przestrogi mądre, roztropne, pobożne i patriotyczne synom swoim dane (1776) /307
Feliks (Szczęsny) Czacki - Refleksje synowi do Wiednia (1777) /339
Barbara z Duninów Sanguszkowa - Pamiętnik pożegnania (1780) /349
Ludwika Maria z Rzewuskih Chodkiewiczowa - Napomnienia dla serdecznie kochanego syna (1784) /357
Antoni Onufry Giełgud - List starosty żmudzkiego do syna będącego w cudzych krajach (1786) /369
Izabela (Elżbieta) z Flemingów Czartoryska - Napomnienia dla syna Adama Jerzego (1787) /381
Adam Kazimierz Czartoryski - Instrukcja dla syna Adama Jerzego (1789) /391
Katarzyna z Miłkowskich Mieroszewska - Błogosławieństwo Jackowi Mieroszewskiemu, synowi wyjeżdzającemu do Lublina (1791) 403
Nieznana autorka - Przestrogi matki synom swoim dane (XVIII w.) /419
Indeks osób /447
Wykaz ilustracji /461
Spis treści:
Wprowadzenie /7
Uwagi edytorskie /25
Wykaz skrótów /27
Stanisław Kryski - Informacja synom do Włoch (1584) /29
Jakub Ponętowski - Fragmenta z listu do syna (1586) /35
Hieronim Baliński - O wychowaniu chłopca szlacheckiego (1598) /39
Piotr Myszkowski - Instrukcja dla syna (1602) /59
Mikołaj Krzysztof Radziwiłł zw. Sierotka - Admonitorium (1603) /77
Jan Ostroróg - Listy do synów (1606, 1615) /91
Jan Firlej - Instrukcja dana Jerzemu Amandusowi do prowadzenia synów (1613) /131
Zbigniew Ossoliński - Instrukcja Jerzemu Ossolińskiemu dana od ojca jego na wyjezdnym do Lovanium (1613) /143
Jakub Sobieski - Instrukcja dla brata Jana (1620) /153
Krzysztof Radziwiłł - Wskazówki związane z edukacją syna Janusza w ojczyźnie i w cudzej ziemi (1622-1628) /175
Marcin Szyszkowski - Instrukcja wychowawcza dla książąt Zasławskich (1629) (oprac. Adam Kucharski) /245
Stanisław Lubomirski - Napominania dane synom, Aleksandrowi i Jerzemu, na naukach w cudzych krajach będącym (1632-1634) /259
Jakub Sobieski - Instrukcje synom do Krakowa i Paryża (1640, 1645) /277
Piotr Firlej - Pouczenia dotyczące edukacji syna (ok. 1640) /325
Aleksander Piaseczyński - Instrukcja dla syna wyjeżdżającego za granicę (1642) /329
Jakub Michałowski - Instrukcja dla syna Melchiora udającego się za granicę (1656) /339
Andrzej Maksymilian Fredro - Wskazówki dla synów (1660, 1667) /349
Bogusław Radziwiłł - Informacja panom ekonomom córki mej (1667) /397
Andrzej Maksymilian Fredro - Wskazówki dla Lubomirskich (1674-1675) /417
Franciszek Gaston De Basthune - Informacja dana od pana de Basthune (1677) /431
Andrzej Chryzostom Załuski - Krótkie pouczenie dla brata (1681) /439
Stanisław Jan Jabłonowski - Instrukcja i adytament dla synów na peregrynację do cudzych krajów (1682) (oprac. Anna Markiewicz) /463
Stanisław Jan Jabłonowski - Informacja Stanisławowi Rzewuskiemu jadącemu do cudzych krajów (1682) (oprac. Anna Markiewicz) /491
Jan III Sobieski - Ordynacja spisana w Pilaszkowicach (1685) /503
Anna z Chodorowskich Dolska - Informacja Januszowi i Michałowi Korybutom książętom Wiszniowieckim, synom moim (1695) /515
Anna Franciszka z Gnińskich Zamoyska - Informacja synom moim do cudzych krajów powtórnie jadącym (1699/1700) (oprac. Adam Kucharski) /529
Stanisław Herakliusz Lubomirski - Instrukcja synom moim do cudzych krajów (1699) /543
Anonimowy - O przedsięwzięciu peregrynacji (XVII w.) /553
Indeks osób /559
Wykaz ilustracji /577
Spis treści:
Wstęp /7
Część 1. Przed wyruszeniem w drogę - instrukcje rodzicielskie i inne wskazówki /15
Bożena Popiołek - Edukacja zza grobu. Testamenty staropolskie jako źródła do podróży edukacyjnych w XVII-XVIII wieku /17
Roman Krzywy - Wiersze Stanisława Grochowskiego ułożone przed podróżami synów Michała Działyńskiego /33
Roman Dzięgielewski - Sztuka prowadzenia obserwacji podczas peregrynacji akademickich w świetle traktatów apodemicznych w XVI wieku /45
Adam Kucharski - Instrukcje podróżne Wacława Rzewuskiego dla synów z połowy XVIII wieku /63
Jan Ryś - Instrukcje rodzicielskie jako źródło do dziejów edukacji wojskowej Polaków za granicą (XVI-XVII wiek) /81
Małgorzata E. Kowalczyk - Matki jako autorki instrukcji dla synów wyjeżdżających w podróż edukacyjną w czasach staropolskich /91
Dorota Żołądź-Strzelczyk - Andrzeja Maksymiliana Fredry wskazówek dla młodych, aby "wzrastali w cnocie dla dobra ojczyzny" /105
Cześć 2. W trakcie peregrynacji - życie podczas podróżowania /125
Agnieszka Wieczorek - Edukacyjny rys podróży misjonarzy w XVII i XVIII wieku /127
Bogdan Rok - Wędrówki po Rzymie polskich peregrynatów zakonników w XVIII wieku - poznawcze aspekty podróży /143
Agnieszka Jakuboszczak - Ami de voyage w 2 poł. XVIII wieku. Silvestre de Bellons - towarzysz w zagranicznej podróży edukacyjne Ignacego Działyńskiego/155
Zdzisław Pietrzyk - Sztambach Kryspina Gericiusa jako przykład źródła do dziejów staropolskich podróży edukacyjnych /169
Anna Penkała - "Za inkaust pióra i bibułę" . Koszt edukacji szlacheckich synów na przykładzie regestu wydatków na Onufrego i Stanisława Szembeków z lat 1751-1762 /183
Część 3. W trakcie peregrynacji - diariusze i korespondencja /197
Marek Kunicki-Goldfinger - O sztuce ukrytej za słowami polskojęzycznymi diariuszów podróży po Europie XVI i XVII wieku. Szkic wstępny /199
Aleksandra Golik-Prus - Czy gabinety osobliwości znalazły miejsce w Itinerarium Bartłomieja Nataniela Wąsowskiego? /215
Anna Markiewicz - Diariusz Jana Michała Kossowicza (1682-1688) jako źródło do dziejów staropolskich podróży edukacyjnych /233
Mikołaj Tomaszewski - Dziennik Tomasza Czapskiego jako źródło do dziejów podróży edukacyjnych w XVIII wieku /255
Jarosław Pietrzak - Podróż edukacyjna Aleksandra Janusza księcia Ostrogskiego-Zasławskiego w latach 1667-1669 po krajach Europy Zachodniej jako przykład relacji łączących wychowanka z jego preceptorem w świetle diariusza i korespondencji /269
Artur Goszczyński - Korespondencja jako źródło do badań nad podróżami edukacyjnymi synów Lwa Sapiehy /295
Urszula Kicińska - Listy Kazimierza Młockiego, preceptora młodych Szczuków, jako przykład źródła do badań nad staropolskimi podróżami edukacyjnymi /327
Część 4. Źródła szkolne /345
Marian Chachaj - Metryki nacji uniwersytetów włoskich i ich przydatność w badaniach nad staropolskimi podróżami edukacyjnymi /347
Vasyl Kaminskyi - Studia Stanisława Kajetana Tretera na uniwersytecie w Lipsku w latach 60. XVIII wieku - źródła do tematu /363
Anna Szylar - Źródła archwialne dotyczące wyjazdów edukacyjnych dziewcząt do szkół klasztornych w XVII i XVIII wieku /379
Michał Nowicki - Kilka źródeł szkolnych do dziejów podróży edukacyjnych - z archiwów poznańskich /401
Indeks osób /409
Dziesiąty tom serii: Biblioteka Katedry Biografistyki Pedagogicznej.
Autorzy tekstów zebranych w tomie przedstawiają biografie tych, którym z różnych przyczyn nie dane było przyjąć tego, co obce. Dlatego w ich życie wpisana jest samotność, doświadczana zarówno w sensie emocjonalnym, jak i społecznym. Samotność bohaterów przedstawianych opracowań pogłębia bycie obcym, które nie pozwala na nawiązanie więzi emocjonalnej z jedną lub wieloma osobami lub je osłabia, a przez to osłabia poczucie własnej wartości, uniemożliwia odkrycie sensu życia i bycie potrzebnym i kochanym.
W pierwszej części tomu autorzy ukazują jak bycie obcym/innym, a przez to wywołującym poczucie samotności czy wręcz osamotnienia wpływa na proces konstruowania własnej biografii.
W drugiej części przedstawiono biografie osób nie tylko odczuwających samotność czy osamotnienie, ale przez stosunki społeczne skazanych na samotność kulturową, dotykającą tych, którzy nie należą do uprzywilejowanych grup, są marginalizowani społecznie, odrzuceni.
W trzeciej części tomu zaprezentowano zmagania bliskich osoby wykluczanej, na różnych etapach jej życia, mające a celu próbę włączenia jej do społeczeństwa.
Ta częściowo teoretyczna, częściowo badawcza praca stanowi próbę opisania fenomenu kultury kibiców, subkultury przeniesionej ze stadionu do klasy szkolnej, która zawładnęła umysłami wielu młodocianych. Autor zainspirowany wielością sposobów opisu tej fascynacji, łączy kilka dyskursów obecnych w pedagogice, szczególnie tych charakterystycznych dla środowiska gdańskich pedagogów z myślą C.G. Junga. Autor łączy pedagogikę z socjologią sportu oraz psychoanalizą Carla Gustava Junga i osadza je w realnym kontekście świecie szkoły, do której przenikają uczniowskie fascynacje futbolem i a nawet przede wszystkim kibicowaniem. Przygląda się, w jaki sposób młodzi ludzie, uczniowie gdyńskich szkół zawodowych, kreują tę kulturę w szkole. Kultura szkoły i kultura kibiców stanowią dla niego rywalizujące ze sobą domeny symboliczne, prowadzące ukrytą wojnę na fantazmaty, dlatego też odwołuje się do niedocenianej dotychczas przez pedagogikę perspektywy spojrzenia na kulturę kibiców krytyki fantazmatycznej. Autor w badaniach wykorzystuje artykuły z polskiej prasy kibicowskiej oraz przeprowadzone przez siebie wywiady z młodymi uczniami, dzięki czemu jego rozważania wychodzą poza akademickie dywagacje.
Biografie od niepamiętnych czasów towarzyszyły człowiekowi. Na podstawie zmitologizowanych żywotów bohaterów, bóstw i herosów formowały się całe kultury w ich najróżniejszych wymiarach. Biografie biblijnych praojców, wybitnych wodzów, władców, rycerzy czy żywoty świętych miały olbrzymi wpływ na dzieje całych narodów i mniejszych społeczności. Spełniały rolę wychowawczą, przekazywały wiedzę o otaczającym świecie, pociągały przykładami, mobilizowały do rozwoju i pobudzały do działania, ale także bawiły i wzruszały. Kultury tradycyjne wykorzystywały biografie w edukacji i wychowaniu kolejnych pokoleń. Czy obecnie pedagog może podołać zadaniu skutecznego wspierania wychowania i edukacji współczesnego człowieka bez szukania wzorców osobowych? Autorzy opracowań zebranych w tym tomie przekonują, że nie jest to możliwe.
Publikacja zawiera karty rozwijające umiejętności w zakresie funkcjonowania społecznego, przeznaczone dla uczniów z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym lub znacznym.
Książka jest zaproszeniem do dyskusji nad możliwością emancypacji kultury szkoły upełnomocnienia wszystkich podmiotów współtworzących system kulturowy szkoły w relacjach z jej dynamicznym kontekstem społecznym i światem wirtualnym, w którym zanurzona jest współczesna edukacja.Wiedza o złożoności, wielowarstwowości i wielowymiarowości kultury szkoły i rozumienie jej specyfiki są podstawą racjonalnych, refleksyjnych, długofalowych procesów krytycznej świadomości. W publikacji autorka przedstawiła warunki wyzwalania się szkoły i edukacji z systemowych, administracyjnych i politycznych ograniczeń i restrykcji. Kultura szkoły została ukazana z perspektywy procesu jej emancypacji z uwzględnieniem obecnych realiów życia polityczno-społecznego oraz historycznego kontekstu specyfiki kultury instytucji edukacyjnej, w tym specyficznych dla niej symboliki i języka.
eśli chcemy zrozumieć siebie, musimy zrozumieć także naszą wyjątkowość.Biologia uczy, że każdy z nas jest wyjątkowy już na samym początku naszego istnienia. Nasz rozwój jest realizacją potencjału, którego główną cechą jest właśnie niepowtarzalność. Perspektywa przyjęta w tej książce pozwala zrozumieć, jak bardzo ważne jest to, że każdy człowiek to unikat, i jak cenna jest różnorodność z tego wynikająca.Kiedy widzimy grupę rówieśników bawiących się na szkolnym boisku, zakładamy, że są oni do siebie podobni, więc można stworzyć dla nich jeden wspólny zestaw propozycji dydaktycznych. Taki uniwersalny system szkolny powinien pozwolić im budować i doskonalić zbiór kompetencji niezbędnych w przyszłości. W naszej grupie znajdziemy jednak dzieci o różnych potrzebach, zainteresowaniach i pragnieniach, z niepowtarzalnymi sposobami radzenia sobie ze światem. Mechanizmy, które sprzyjają różnorodności, są wpisane w rozwój człowieka. Mierząc wszystkich jedną miarą, narażamy się na straty, których nie można będzie odrobić. Dla dzieci oznacza to nieodkryte talenty, brak motywacji i przekonanie, że inny sposób myślenia to ich problem. Dla nas wszystkich może stać się przyczyną porażki w przyszłości, kiedy zabraknie ludzi myślących w nietypowy sposób, zdolnych rozwiązać problemy, których dzisiaj nie jesteśmy sobie w stanie wyobrazić.
MIŁOŚĆ JEST WAŻNA, ALE TO SZACUNEK JEST KLUCZEM DO SERCA TWOJEGO SYNA.Pomysł, że matka ma okazywać synowi szacunek może się wydać niektórym niecodzienny, ale na pewno wzbudzający zainteresowanie. Każdy z nas może z łatwością odnieść się do stwierdzenia o głębokiej potrzebie matczynej miłości. Jednak czy jest tak samo, kiedy przychodzi do tematu szacunku? Efekt, jaki może odnieść odpowiednio okazywany szacunek może mieć piorunujący wpływ także na młodych chłopców.Każda matka pragnie poznać metody, które pomogą jej kształtować relację ze swoim synem. Wiele z nich ma większe trudności z wychowywaniem syna, niż córki zwłaszcza od czwartego roku życia dziecka.Istnieje mnóstwo poradników pokazujących, w jaki sposób ojcowie powinni kształtować swoje relacje z córkami. Jednak mało się mówi o tym, w jaki sposób matki mogą okazać uczucie i szacunek swoim synom przynajmniej nie na tyle, żeby sposoby te mogły być łatwo zrozumiałe i proste do wprowadzenia w życie.Emerson Eggerichs, który dzięki swoim poradom opartym na biblijnym rozumieniu miłości i szacunku dokonał transformacji milionów relacji małżeńskich, w niniejszej książce pokazuje, jak zastosować te same zasady w jednej z najważniejszych relacji relacji między matką a synem.
Nie wiesz, jak poradzić sobie z najtrudniejszymi rodzicielskimi wyzwaniami? Wprowadź w życie ten prosty program wychowawczy, odpowiedni dla dzieci w każdym wieku – zarówno dla przedszkolaka, jak i nastolatka!
Wszyscy rodzice zmagający się z kolejnymi falami buntu swojego dziecka, poirytowani jego niewdzięcznością i zatroskani o wybory życiowe swych latorośli, poszukują sprawdzonego i konkretnego przewodnika po skomplikowanym świecie rodzicielstwa. Z myślą o matkach i ojcach potrzebujących precyzyjnych i skutecznych wskazówek, jak wprowadzić w wychowanie dyscyplinę, nie rezygnując z wyrozumiałości i czułości, Erin MacPherson i Ellen Schuknecht przygotowały ten niezwykle praktyczny poradnik. Korzystając z ich sprawdzonych metod, nauczysz się mądrze stawiać dzieciom granice i wypełnisz wasze rodzinne życie spokojem oraz harmonią.
Zamień ciągłe awantury w konstruktywne rozmowy i krok po kroku naucz swoje dziecko m.in.:
radzenia sobie z trudnymi emocjami i opanowywania gniewu;
prawdziwej wdzięczności wobec Boga i ludzi;
nawiązywania dobrych i rozwijających relacji z rówieśnikami;
odpowiedniego reagowania na zagrożenia czyhające we współczesnym świecie;
szacunku dla seksualności.
Twórczo połącz miłość i dyscyplinę, by przekonać swojego młodego buntownika, że warto zaufać Twojej rodzicielskiej mądrości i trosce!
Erin MacPherson – autorka serii popularnych poradników chrześcijańskich na temat macierzyństwa i małżeństwa, a także artykułów w prasie; częsty gość audycji radiowych i spotkań z rodzicami. Wraz z mężem wychowują troje dzieci.
Ellen Schuknecht – pedagog i terapeutka z 40-letnim stażem, autorka bestsellerowych poradników dla rodziców, prywatnie mama trojga dzieci i babcia jedenaściorga wnucząt.
Praca składa się z ośmiu rozdziałów. W rozdziale pierwszym przedstawiam filozoficzne podłoże edukacji ekologicznej, zwracając uwagę na rozwój filozofii ekologicznej i etyki środowiskowej. Poddaję analizom trzy koncepcje etyki środowiskowej: antropocentryczną, biocentryczną i holistyczną, przedstawiając poglądy ich reprezentantów i wyprowadzając z nich zbiór wartości etyki środowiskowej oraz rekonstruując systemy aksjologiczne właściwe dla etyki antropocentrycznej, biocentrycznej i holistycznej. W rozdziale tym jest również miejsce na przedstawienie koncepcji zrównoważonego rozwoju oraz nurtu ekologii głębokiej jako filozofii i strategii realizacji wartości etyki środowiskowej.
Drugi rozdział pracy pokazuje wyzwania ekologiczne jako obszar myślenia i działania pedagogicznego. Dlatego na początku przedstawiam ważniejsze międzynarodowe i polskie dokumenty określające zadania edukacji ekologicznej w odpowiedzi na kryzys ekologiczny. Zamieszczam także głos pedagogów polskich począwszy od lat 80. XX wieku, przejętych troską o środowisko przyrodnicze i wyzwania, jakie niesie XXI wiek. W rozdziale tym ukazuję zakorzenienie edukacji ekologicznej w pedagogice społecznej, przedstawiam zakres badawczy pedagogiki ekologicznej oraz rozwój edukacji ekologicznej w kierunku edukacji sustensywnej i globalnej w odpowiedzi na globalne wyzwania współczesnej cywilizacji. Na końcu rozdziału przybliżam proces kształtowania świadomości ekologicznej i proekologicznych postaw w edukacji.
W rozdziale trzecim opisuję tok postępowania badawczego, począwszy od ustalenia problematyki, poprzez dobór podręczników do badań i ustalenia wyznaczników określania modelu edukacji ekologicznej w podręcznikach, po prezentację metody badań i konstrukcję klucza kategoryzacyjnego. Analizuję również znaczenie programu nauczania w kontekście funkcji społecznych, jakie może on pełnić, co stanowi tło dla tworzenia programów edukacji ekologicznej.
W rozdziałach czwartym, piątym i szóstym przedstawiam wyniki analiz wybranych podręczników szkolnych służących edukacji ekologicznej pod kątem obecności w nich etyki środowiskowej. W kolejnych rozdziałach prezentuję wyniki badań własnych, odpowiednio na I, II i III etapie edukacyjnym wraz z analizą podstawy programowej w interesującym mnie zakresie.
Rozdział siódmy stanowi o aplikacjach etyki środowiskowej do praktyki edukacyjnej na przykładzie odkrywania ekologicznego porządku życia we Wrocławskiej Szkole Przyszłości i nieoficjalnej edukacji ekologicznej prowadzonej przez Stowarzyszenie Pracownia na rzecz Wszystkich Istot.
W rozdziale ósmym będącym podsumowaniem książki zamieszczam diagnozę treści formalnej edukacji ekologicznej w kontekście fundującej ją etyki środowiskowej. Całość kończy refleksja pt. Konieczność, utopia czy współczesne fiasko edukacji ekologicznej? W poszukiwaniu złotego środka.
Robert J. Sternberg - klasyk amerykańskiej psychologii, twórca koncepcji edukacji dla mądrości, jeden z najczęściej cytowanych autorów w naukach humanistycznych - wraz ze współautorkami przygotowali podręcznik metodyczny dla nauczycieli wszystkich szczebli edukacyjnych. Przedstawili strategie dydaktyczne mające na celu nie tylko kształtowanie tradycyjnych umiejętności analitycznych u uczniów, lecz także wychowywanie ich na szczęśliwe osoby.Przy każdej prezentacji Czytelnik znajdzie zwięzły wstęp teoretyczny, cele ćwiczeń, zadania dydaktyczne z prostymi instrukcjami, narzędzia do samooceny oraz przykłady lekcji z różnych etapów kształcenia.,,Podręcznik jest próbą dydaktycznej aplikacji wniosków z badań, które mają usprawnić nabywanie ważnych kompetencji osobowościowych przez ucznia żyjącego w nowym tysiącleciu.""prof. dr hab. Krzysztof J. SzmidtW serii ukazały się: Płóciennik, Rozwijanie mądrości dziecka. Koncepcja i wskazówki metodyczne Płóciennik, Rozwijanie mądrości w praktyce edukacyjnej. Scenariusze zajęć w przedszkolu i szkole podstawowej Płóciennik, Rozwijanie mądrości w praktyce edukacyjnej. Scenariusze zajęć dla młodzieży
Publikacja zawiera karty pracy opracowane z myślą o uczniach z umiarkowaną lub znaczną niepełnosprawnością intelektualną. Służą one przede wszystkim rozwijaniu i utrwalaniu umiejętności oceny stosunków przestrzennych, których podstawę stanowi prawidłowe ukształtowanie orientacji w schemacie własnego ciała, umiejętność oceny położenia przedmiotów względem własnego ciała oraz względem drugiej osoby.Zróżnicowany stopień trudności kart pracy pozwala na ich wielostronne zastosowanie, zgodnie z możliwościami i potrzebami uczniów.
Publikacja przeznaczona jest dla logopedów, rodziców i opiekunów dzieci w różnym wieku, z opóźnionym rozwojem mowy, ale także z niepełnosprawnością intelektualną, z niedosłuchem, autyzmem, zespołem Aspergera, mózgowym porażeniem dziecięcym i zespołem Downa. Zamieszczony w niej bogaty materiał wyrazowy dotyczący samogłosek ustnych [a, i, u, e, o, y] pozwali utrwalić ich artykulację, co znacznie usprawni rozwój mowy dzieci.
„Jak to robicie? Jak się organizujecie w kwestii gotowania, robienia zakupów czy prania dla takiej liczby osób? Jak to możliwe, że w domu jest spokój potrzebny do nauki? Jak znajdujecie czas na rozrywkę? Na czym polega wasz sekret?”.
W tej książce Rosa Pich, lat czterdzieści siedem, córka Rafaela Picha, legendarnego założyciela Akademii Familijnej, matka osiemnaściorga dzieci, na co dzień pracująca zawodowo na pół etatu, wyjawia nam, jak można być szczęśliwym i świetnie się bawić, niezależnie czy ma się jedno, dwoje, troje, czy… osiemnaścioro dzieci.
Przedstawiając wiele anegdot i zabawnych historii, których uczestnikami są jej dzieci, mąż, przyjaciele, itd. opowiada nam o codzienności swojej rodziny, o wyzwaniach, którym stawiają czoła oraz o cudownej przygodzie, jaką jest życie rodzinne.
Postigo Pich to najprawdopodobniej największa europejska rodzina. Poświęcono jej program dokumentalny BBC „The biggest family in the world” [„Największa rodzina na świecie”], pojawia się często w różnych mediach w Hiszpanii i na świecie.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
