Jak zadbać o prawidłowy rozwój emocjonalny dziecka? Oczywiście nie ma idealnych ojców ani idealnych matek – wszyscy popełniamy błędy. Większość rodziców robi wszystko, by okazać swoim dzieciom miłość, troskę i zrozumienie. Jeśli chcesz: poznać podstawowe potrzeby emocjonalne swojego dziecka; nauczyć się, jak zaspokajać te potrzeby w zrównoważony sposób; zbudować bliską więź z dzieckiem; konstruktywnie radzić sobie z codziennymi trudnościami ten dział jest własnie dla Ciebie. Mnóstwo praktycznych poradników i porad dla rodziców i specjalistów. Znani psycholodzy przekonują, że kluczowe dla prawidłowego, zdrowego rozwoju dziecka jest zaspokojenie podstawowych potrzeb emocjonalnych, do których należą: bezpieczne przywiązanie i akceptacja, zdrowa autonomia i kompetencja oraz wartości duchowe. Prezentujemy rozważania teoretyczne i praktyczne nad współczesnymi problemami rozwoju twórczego dziecka.
Seria wydawnicza „Przywrócić Pamięć” ma przybliżyć współczesnemu społeczeństwu publikacje założycieli ruchu skautowego, twórców rozwoju idei i metodyki harcerskiej z lat 1911–1946.
Reprint z 1936 r. "Służba harcerska".
MÓJ DROGI!
Druhu, z zastępu „starszych chłopców“, który zechcesz poświęcić trochę myśli naszej ideologji. Oto pragnę razem z Tobą przedyskutować kilka ważnych spraw ideowych. Chcę Ci wyjaśnić, że gawędy niniejsze są właściwie szkicami na tematy, które wydają się mi być „elementami“ światopoglądu harcerza. Elementami niewyczerpującemi całości tego światopoglądu starszej młodzieży harcerskiej.
Po dłuższym namyśle przyszedłem do przekonania, że mają to być gawędy, a nie uczone elaboraty. Cechą gawęd jest to, że zawierają one szereg „punktów“ zaczepienia myśli dla biorących w niej udział, nie wyczerpując do końca poruszonych w nich spraw. Tę pracę masz wykonać sam lub w zastępie. „Gawędzić“ winien nie tylko „gawędziarz“, ale przedewszystkiem i jego słuchacze, więc i Ty. „Gawędziarz“ ma tylko „ognie własne przelewać w piersi słuchaczy“. Może to paradoksalne, ale jak nas nauczyła praktyka wychowania harcerskiego, pożyteczniejsze od wszelkich prelekcyj, wykładów, referatów. Te Cię zapewne szybko nużą.
Piszę długo, a Ty wiesz, co znaczy gawęda. W harcerstwie ma ona już swoje ustalone znaczenie. Dla ułatwienia wynalezienia tematów, wyłaniających się z tekstu, po każdej gawędzie je wyliczam. Dobór tych tematów, oczywiście podyktowany został względami subjektywnemi. Każdy z Was może wyłonić inne, bardziej go interesujące.
Zbiorek ten poświęcam starszej młodzieży harcerskiej, może przyczyni się on do ustalenia jej harcerskiego poglądu na życie w kilku, mojem zdaniem ważnych, w niem sprawach.
Wreszcie prośba, od pewnego czasu zakradł się do harcerstwa zły obyczaj sądzenia treści książek (a często i autora), według poszczególnych zdań, a nawet słów wyjętych z ich tekstu. Zły to obyczaj, lojalna dyskusja polega na zajmowaniu stanowiska wobec poruszanych przez referenta problemów, jako takich, przyczem ważna tu jest myśl, a nie to — jedno słowo, którego użył do jej wyrażenia.
Taki nieprzyjemny sposób dyskutowania, w mowie potocznej nazywany „łapaniem za słówka“, winien być z dyskusji harcerzy wyeliminowany. Oczywiście nie zwalnia to od obowiązku oblekania swych myśli w jasne, zrozumiałe zdania.
Tylko o takich zdaniach można powiedzieć czy są prawdziwe, czy też fałszywe.
Oddaję więc ten zbiorek Tobie harcerzu z „zastępu starszych chłopców“, niech Ci służy po harcersku, to znaczy wiernie.
Czy można dzisiaj dobrze wychować dzieci? - To wcale nie jest pytanie retoryczne, ale bardzo uzasadniona obawa, którą czuje wielu rodziców, obserwując zmiany we współczesnym świecie.Co to znaczy ""dobrze wychować""? To pytanie równie istotne. Żeby dziecko było ""grzeczne""? Żeby słuchało mamusi i tatusia?Z założenia każy chce wychować dziecko dobrze, najlepiej, aby stało się wolnym człowiekiem, umiało wybierać dobro, a odrzucać zło, aby było zdolne do miłości. Ale jak to zrobić w świecie pełnym zagrożeń, szalonych teorii wychowawczych, ogromnego wpływu rówieśników, mody i mediów społecznościowych?Okazuje się, że pomimo zmieniających się okoliczności, istnieją uniwersalne prawdy, wskazujące kierunek dobrego wychowanie dzieci, w którym rola rodzica polega na stawaniu się najlepszym i najbliższym wpółpracownikiem Boga.
Niniejsza książka to nieocenione źródło praktycznej wiedzy dla nauczycieli, wykładowców i szkoleniowców. Także dla tych, którzy nauczają, jak uczyć. Wszystkie te osoby dla uproszczenia Autor nazywa nauczycielami, a uczących się - po prostu uczniami.
Napisana jest prostym i bezpośrednim językiem, zawiera mnóstwo szczegółowych rad, wskazówek i znakomitych przykładów. Prezentowane w niej pełne życia podejście do nauczania, zabarwione poczuciem humoru, sprawia, że nie można oderwać się od lektury.
Kolejna publikacja z serii „Edukacja dla Mądrości”, inspirowanej koncepcją i dokonaniami Roberta J. Sternberga (teaching for wisdom), stanowi syntetyczne i zarazem nowe ujęcie kategorii mądrości dziecka. Oparta została na wynikach badań własnych autorki przeprowadzonych wśród starszych dzieci przedszkolnych. Czytelnik znajdzie tu przegląd zagadnień teoretycznych związanych z pojmowaniem kategorii mądrości - autorka ilustruje wielość znaczeń przypisywanych temu pojęciu, a także liczne uwarunkowania procesu dochodzenia do mądrości. Zagadnieniom teoretycznym towarzyszy część prezentująca wyniki własnych nowatorskich badań autorki opartych na samodzielnie skonstruowanych narzędziach badawczych.
Przedstawione wnioski stanowią bogaty, świetny i poznawczo wartościowy materiał, także dla praktyki pedagogicznej, co odzwierciedlają umieszczone na końcu postulaty, przydatne tym bardziej, że poruszany problem ma kluczowe znaczenie dla edukacji i dużą nośność dla praktyki. Celne powiązanie uzyskanych wyników z postulatami pedagogicznymi daje świadectwo znajomości realiów, problemów i sposobów funkcjonowania współczesnego przedszkola.
Z recenzji prof. dr hab. Iwony Czai-Chudyby
W serii ukazały się:
E. Płóciennik, Rozwijanie mądrości dziecka. Koncepcja i wskazówki metodyczne
E. Płóciennik, Rozwijanie mądrości w praktyce edukacyjnej. Scenariusze zajęć w przedszkolu i szkole podstawowej
E. Płóciennik, Rozwijanie mądrości w praktyce edukacyjnej. Scenariusze zajęć dla młodzieży
Robert J. Sternberg, Linda Jarvin, Elena L. Grigorenko, Mądrość, inteligencja i twórczość w nauczaniu. Jak zapewnić uczniom sukces
Drodzy dorośli!
Czy wiecie, co łączy Jackie Kennedy, założycieli Google’a, Beyonce oraz księcia Williama? Fakt, że zostali wychowani zgodnie z metodą Montessori. A to dało im radość odkrywania świata, kreatywność i nieszablonowe myślenie.
Metoda Montessori pozwala skutecznie i całościowo rozwinąć potencjał dziecka. Dzięki niej dzieci rozbudzą swoją ciekawość i koncentrację. Nauczą się samodzielności, odpowiedzialności, empatii oraz współpracy w grupie. Dodatkowo, będą miały większą szansę na sukces i może kiedyś dołączą do licznego grona ludzi, którym metoda Montessori pozwoliła w pełni rozwinąć swoje możliwości.
Montessori dla każdego to zestaw ćwiczeń dla dzieci w wieku 3-7 (młodsze mogą rozwiązywać zadania z rodzicami, a starsze – samodzielnie).
W Montessori dla każdego znajdziecie:
• zadania polegające na obserwacji świata przyrody,
• ćwiczenia sprzyjające całościowemu rozwojowi dziecka: koordynacja oko-ręka, koncentracja uwagi, rozwiązywanie problemów, empatia oraz współpraca w grupie,
• wskazówki dla rodziców i podstawowe pojęcia pedagogiki Montessori.
————————-
Maria Montessori (1870-1952) — była niezaprzeczalnie geniuszem i wyprzedziła swoją epokę. Stworzyła metodę, którą z powodzeniem stosuje się do dziś na wszystkich kontynentach świata. Stawiała na kreatywność i samodzielność dziecka.
Polski Instytut Montessori powstał w 2008 roku w odpowiedzi na rosnące zapotrzebowanie na kursy dla nauczycieli montessoriańskich w Polsce. Od samego początku ich celem jest kształcenie nauczycieli i asystentów według najlepszych światowych wzorców.
Książka jest [...] kompetentną, wielowątkową odpowiedzią na pytanie: w jakim stopniu współczesna myśl pedagogiczna w harcerstwie i o harcerstwie podejmuje i pojmuje istotę wychowania oraz jaką rolę odgrywa w niej prymarne jego rozumienie jako środowiska pośredniego wychowania? – co stanowi o jej niezaprzeczalnej wartości dla współczesnego ruchu harcerskiego?
Z recenzji dr. hab. Wiktora Żłobickiego, prof. nadzw. UWr, hm.
Idee skautingu, na których bazuje polski ruch harcerski, zderzając się z ponowoczesną rzeczywistością, czynią sferę wychowania harcerskiego coraz bardziej skomplikowaną. Bogusław Śliwerski, zestawiając tradycję ze współczesnością, łącząc doświadczenie pedagoga, naukowca, instruktora harcerskiego, napisał książkę, którą wykorzystać powinny wszystkie organizacje harcerskie w Polsce, niezależnie od ich ideologicznych i światopoglądowych korzeni. Przydatność tej publikacji dostrzegam przede wszystkim w odniesieniu do postulowanego przez Autora przygotowania i doskonalenia kadr instruktorskich, opartego na rzetelnej, współczesnej wiedzy z zakresu nauk o wychowaniu [...], by odpowiednio przygotowani ludzie prowadzili proces socjalizacji i wychowania zuchów i harcerzy w sposób kompetentny i odpowiedzialny[...]
Wprowadzenie - Bogusław Śliwerski
Jak jest w rzeczywistości? Czy harcerstwo polskie wyróżnia w istocie od skautingu między innymi nasycenie polskiego harcerstwa naukową myślą? Zanim więc odpowiem na pytanie, czy(-m) jest harcerskie wychowanie, powinienem odnieść się do naukowych źródeł na ten temat. Pedagogika jest tą nauką, której kluczowym przedmiotem badań jest wychowanie. Czy jednak możemy mówić o pedagogice harcerskiej? Jak w myśli skautowej/harcerskiej jawiło się wychowanie oraz w jakim kierunku ewoluuje jego sens? Senat III Rzeczypospolitej uchwalił 2018 rok Rokiem Harcerstwa. Jest to zatem znakomita okazja ku temu, by sięgać do ponad stuletniej myśli o istocie wychowania i różnych jego aspektach w skautingu światowym oraz polskim, także w naszym harcerstwie.
Książka ta opisuje, jak zdaniem autora powinny wyglądać standardy dbania o rozwój najmłodszych członków społeczeństwa. Jego celem nie jest podanie gotowej recepty, ale zaproszenie do refleksji i dyskusji nad tym, co naprawdę jest ważne w wychowaniu dziecka.
Książka zawiera przegląd aktualnych poglądów dotyczących wychowania i edukacji, będących alternatywą dla wciąż powszechnego w szkołach tzw. modelu pruskiego.
Jej treść jest bliska sercu każdego, kto marzy o edukacji przyjaznej mózgom i potrzebom współczesnych uczniów.
Złapmy Lwa 3×4! Gra dywanowaZłapmy lwa wersja dywanowa w formie wielkowymiarowej gry składa się z kolorowej planszy i poduszek (plansza ma wymiar 150 na 220 cm, osiem poduszek ma wymiar 40 na 40 cm).Gra w tym formacie doskonale sprawdza się podczas: demonstrowaniu dzieciom zasad gry, wspólnym analizowaniu zadań i problemów, do zabawy w świetlicy, do rozgrywania partii finałowych w turniejach, do zabawy w stałym lub czasowym kąciku zabaw (z możliwością użycia w plenerze).Poduszki ze ślicznymi rysunkami zwierząt i kolorową planszą zamienią każdą grę w miłą i twórczą zabawę.Do zestawu dołączono poradnik metodyczny.
Prowadzone rozważania utrzymane są w konwencji analizy indukcyjnej, która rozpoczyna się od badań indywidualnych, aby na każdym kolejnym etapie uogólniać wnioski. W pierwszej części przeprowadzono analizę sytuacji spotkania pracowników systemu penitencjarnego z odmiennością skazanych muzułmanów przebywających w polskich zakładach karnych. Utrzymując konwencję myślenia systemowego o zjawiskach społecznych, należy uznać, że samo pojawienie się wyznawców islamu było czynnikiem zakłócającym dla systemu, ponieważ zmusiło go do jakiejś reakcji. Przyczynkiem do dyskusji nad opiniami funkcjonariuszy były czynniki destabilizujące system. Zaliczono do nich: stereotypowe postrzeganie muzułmanów, odmienność praktyk religijnych, różnorodność obrzędów czy diety oraz odrębność poglądów na relacje społeczne. Analizowane konteksty sytuacyjne wiążą się z prawdziwymi doświadczeniami praktyki więziennej – są to zdarzenia, które faktycznie zaistniały. Dodatkowo łączyło je to, że zmusiły one system więzienny do jakiejś reakcji na oczekiwania muzułmanów. Oczywiście nie można było omówić wszystkich tego typu sytuacji, ale te, które zostały opisane, stanowią ważny pretekst do wywołania informacji źródłowych, a badani funkcjonariusze w toku wywiadów pisemnych mogli się do nich odnieść.
Analizie poddano pięć opisów sytuacji, które rozegrały się w polskiej przestrzeni penitencjarnej na styku relacji personelu więziennego ze skazanymi muzułmanami. Każde z tych zdarzeń wymagało niestandardowej reakcji, dlatego badani respondenci zostali zapytani w drodze wywiadu pisemnego o sposób postępowania, który należałoby podjąć w danej sytuacji. Funkcjonariusze penitencjarni określali swoje propozycje w dwóch kategoriach: „działania” i „motywacje”, które miały uzasadnić ich wybór. Analizę wyników badań ujednolicono dla każdej z tych sytuacji, uwzględniając poszczególne grupy zmiennych zależnych. Dlatego każdy z problemów uwzględnionych w poszczególnych przypadkach podzielono na omówienie kwestii: a) działania opisywanego poprzez kategorie zmiennych zależnych, które wykoncypowano, wykorzystując dorobek ugruntowanej teorii, oraz b) motywacji – także scharakteryzowanej za pomocą grup zmiennych zależnych, wygenerowanych z pisemnych wypowiedzi funkcjonariuszy. Dodatkowo wprowadzono zmienną, która określała dążenie respondentów do uległości wobec oczekiwań wynikających z odmienności kulturowej skazanego w danej sytuacji spornej lub do konfrontacji z jego oczekiwaniami.
Współcześni badacze zagraniczni, jak również i polscy, zajmujący się salezjańskim systemem prewencyjnym, podejmują ciągłe wysiłki poszukiwania nowych sposobów i metod pracy wychowawczej/resocjalizacyjnej w duchu salezjańskim i aktualizacji tegoż systemu do warunków, w jakich żyje współczesna młodzież. Treści oraz wartości promowane przez wspomniany system prewencyjny wymagają ustawicznego zgłębiania i wydobywania nowych znaczeń dla współczesnego wychowanka, który – wedle myśli ks. Bosko – ma się stawać protagonistą, osobą autonomiczną, zdolną do dokonywania dojrzałych wyborów.
W niniejszej publikacji autor przedstawia i omawia wyniki badań efektów działań resocjalizacyjnych prowadzonych w salezjańskich Młodzieżowych Ośrodkach Wychowawczych w pracy z młodzieżą niedostosowaną społecznie. W pracy zamieszczono wyniki badań, które zostały przeprowadzone z wykorzystaniem wywiadów z wychowankami przebywającymi w salezjańskich MOW. Badania efektywności resocjalizacji mają charakter wewnętrzny, analizują bowiem parametry zmian wychowanka przebywającego aktualnie w ośrodku wychowawczym. Opinie młodzieży na temat efektów resocjalizacji posiadają więc charakter deklaratywny. W badaniach chodziło m.in. o to, aby dopuścić do głosu młodzież, która mogłaby zadeklarować na ile podjęła trud wejścia w proces resocjalizacji oraz na ile angażuje się w budowanie swojej przyszłości i funkcjonowanie w społeczeństwie według obowiązujących w nim zasad społeczno-moralnych.
Nawet jeśłi o tym nie wiesz, jeśli jesteś tatą, jesteś bohaterem - to przesłanie najnowszej książki autorki wielu bestsellerów, pediatry dr Meg Meeker.Jej zdaniem, ojcowie maja do odegrani rolę jeszcze ważniejszą niż matki w kształtowaniu osobowości swoich dzieci. Bazując na swoim doświadczeniu, krok po kroku, autorka pokazuje mężczyznom, jak stać się ojcem na miarę własnych oczekiwań oraz potrzeb swoich dzieci.Nawet jeśli jesteś ojcem na odległość, rozwodnikiem, ojczymem lub owdowiałym rodzicem, nawet jeśli dotychczasowe relacje z dziećmi były pełne napięć, nic nie jest stracone. Nadal możesz zbudowac z nimi silne więzi.
Rodzicielstwo to zadanie na całe życie, czasami może oznaczać ciężką pracę, a niektóre momenty są naprawdę straszne. Potraktujcie tę książkę jako chwilę wytchnienia od tej presji. Chciałbym zaproponować kilka zasad dobrego rodzicielstwa, które mają związek z edukacją, w dużej mierze potwierdzonych przez badania naukowe i doświadczenie. Przedstawiając je, zapewniam, że stoję z Tobą ramię w ramię, a rady, których udzielam, pochodzą od osób, którym też nieraz się nie udawało.
Jako rodzic musisz stawić czoło różnym czynników, na które nie masz bezpośredniego wpływu, ale które wiążą się z Twoją rolą. Niezależnie od tego, czy wyjdzie im to na dobre czy na złe, będziesz mieć trwały wpływ na swoje dzieci, ale nie możesz kontrolować ich dusz ani tego, co będą robić. Możesz mieć jedynie nadzieję, że stworzysz im najlepsze warunki i możliwości do rozwoju. Na tym polega Twoja rola. Świadomość swojej roli to dopiero połowa sukcesu, druga połowa to poznanie własnego dziecka.
Świat, w którym żyją Twoje dzieci, bardzo różni się od świata, w którym żyłeś Ty i Twoi rodzice, dlatego trzeba spojrzeć na edukację z całkiem innej perspektywy.
Jak przekazać wiarę naszym dzieciom? Jak pomóc im doświadczać Bożej miłości i nawiązywać żywą relację z Bogiem? Ważne, by nie zwlekać, ale by od początku zadbać o solidny grunt wiary, który okaże się owocny w dorosłym życiu. Tak jak małe dziecko uczy się chodzić, tak też uczy się relacji z Bogiem. Właśnie rodzice, ich osobiste świadectwo, obecność i troska okazują się nieodzowne. I o tym jest ta książka. Autorzy nie teoretyzują, ale przywołują konkretne doświadczenia z życia rodzin i dzieci na kolejnych etapach ich rozwoju. W prosty i fachowy sposób pomagają rozumieć duchowy świat dzieci. Pomagają też omawiając kolejne sakramenty odkrywać wartości i szanse, jakie daje wspólnota Kościoła.
Zdrowie i z nim związana edukacja zdrowotna jest współcześnie przedmiotem zainteresowania nie tylko medycyny, ale również przedstawicieli nauk społecznych, tj. pedagogika, psychologia i socjologia. Niebywałą zaletą proponowanej pozycji jest połączenie zagadnień edukacji zdrowotnej z teorią wychowania. Tematy opracowano w sposób skondensowany i schematyczny, przy zachowaniu zasady przejrzystości, co umożliwi studentom systematyczne przygotowywanie się do zajęć. Dodatkową zaletą niniejszego opracowania jest możliwość wykorzystania zawartych w nim treści w sposób aktywizujący wychowanków i edukowanych. Na końcu każdego rozdziału zamieszczono pytania sprawdzające zakres opanowania przez czytelnika prezentowanych treści. Publikacja adresowana do studentów kierunków medycznych, nauk społecznych, a także osób zajmujących się zawodowo edukacją zdrowotną.
Publikacja Nadzór pedagogiczny w szkole i przedszkolu omawia regulacje wprowadzone rozporządzeniem Ministra Edukacji Narodowej obowiązującym od 1 września 2017 r. Konieczność przyjęcia nowego rozporządzenia wynikła z uchylenia art. 35 ust. 6 i in. przepisów ustawy z 7.09.1991 r. o systemie oświaty, dotyczących nadzoru pedagogicznego w ramach Zasadnicze zmiany dotyczą:
- sposobu i warunków przeprowadzania ewaluacji i kontroli,
- wymagań wobec przedszkoli, szkół i placówek (usunięcia ich z rozporządzenia),
- zakresu zadań dyrektora szkoły dotyczących nadzoru pedagogicznego,
- wprowadzenia regulacji dotyczących dostępu do elektronicznej platformy nadzoru pedagogicznego oraz
- dodania nowych stanowisk do wykazu stanowisk wymagających kwalifikacji pedagogicznych w kuratoriach oświaty, a także w urzędach innych organów sprawujących nadzór pedagogiczny lub podległych im jednostkach organizacyjnych.
Dzięki fachowym wyjaśnieniom dowiesz się m.in.:
- czy wizytator kuratorium może przyjść do szkoły na kontrolę bez jej zapowiedzenia?
- czy w ramach sprawowanego nadzoru pedagogicznego przez dyrektora i wicedyrektora powinny być sporządzane protokoły z kontroli, czy monitorowania?
- czy dyrektor ma obowiązek w roku szkolnym 2017/2018 przedstawić sprawozdanie ze sprawowanego nadzoru pedagogicznego po I półroczu?
Przedstawiona pozycja to kolejna, jakże udana publikacja z serii dotyczącej problemów narkomanii autorstwa uznanych badaczy problematyki przestępczości, zaburzeń i uzależnień. Koordynujący serię, wybitny znawca tematyki uzależnień, z ogromną determinacją, systematycznie prowadzi badania empiryczne i prezentuje problematykę narkotykową, dopalaczy, przestępczości narkotykowej jako jednych z największych zagrożeń. Kolejna praca pod względem struktury przemyślana. Dobór tematyki i sposób prezentowania zasługują na wysoką ocenę. Praca zawiera bardzo duże walory poznawcze, napisana została bardzo czytelnym językiem.
DR HAB., PROF. WSB MAREK WALANCIK
Każdy podjęty w opracowaniu problem jest przedstawiony w sposób nie tylko profesjonalny i na wysokim poziomie naukowym, ale również został opisany zrozumiałym i komunikatywnym językiem. Opracowanie wpisuje się w cykl wyjątkowo ważnych, niecodziennych i niezwykle przydatnych materiałów, przede wszystkim dla mądrych pedagogów, którzy będą nie tylko chętnie, ale też z ogromnym zaangażowaniem, wdrażali w czyn zaproponowane w nim rozwiązania. Niniejszym rekomenduję publikację jako ważne opracowanie z zakresu diagnozy problematyki narkotykowej.
DR HAB., PROF. UJK TADEUSZ SAKOWICZ
W 1987 roku w polskich szkołach pojawił się podręcznik do edukacji seksualnej. O seksie mówił bez ogródek, radził, jak podjąć decyzję, jak się kochać, by było przyjemnie, jak nie zajść w ciążę. Związki homoseksualne prezentował jako nieróżniące się od heteroseksualnych. Nie straszył seksem w pojedynkę. W szkołach utrzymał się tylko dwa miesiące. Konserwatyści okrzyknęli go „podręcznikiem masturbacji i defloracji”. Postępowcy w zasadzie go nie bronili, uznając za zbyt progresywny. Protestowała tylko młodzież, bo wreszcie ktoś odpowiedział na pytania, które zadawała w szkole i stawiała w listach do seksuologów.
Wiesław Sokoluk, pomysłodawca i główny autor podręcznika, opowiada Agnieszce Kościańskiej, jak to się stało, że to właśnie on go stworzył. Jaką drogę intelektualną i życiową przeszedł? Co chcieli wiedzieć młodzi ludzie, którzy pisali do niego listy, z czym przychodzili do poradni, jakie tematy drążyli na lekcjach? Skąd wiedział, jak pisać, by trafić do serc nastolatków? I co stało się później?
Psychologia kryminalistyczna. Diagnoza i praktyka stanowi nową dziedzinę psychologii stosowanej, mającą własny obszar badań i charakteryzującą się ścisłymi powiązaniami z tradycyjnie rozróżnianymi działami psychologii. Zakres psychologii kryminalistycznej obejmuje psychologiczne aspekty kryminalistyki, czyli nauki o metodach ustalania faktu przestępstwa, sposobu jego popełniania, wykrywania sprawców i zapobiegania przestępstwom oraz innym ujemnym zjawiskom społecznym. Specyfika psychologii kryminalistycznej wynika w znacznej mierze ze specyfiki samej kryminalistyki. Wiadomo, że kryminalistyka jest nauką w znaczącym stopniu praktyczną. Niemniej jednak nie jest jedynie uogólnieniem praktyki śledczej, co niewątpliwie ograniczałoby lub wręcz uniemożliwiałoby jej rozwój.
Wydanie IV różni się od poprzednich wydań. Dodano podtytuł Diagnoza i praktyka wskazujący na zakres podręcznika, zrezygnowano z omówienia problemów metodologii badań (b. część druga).
Wprowadzono nową część szóstą Wybrane zjawiska społeczne stanowiące potencjalne zagrożenia. Dotyczy to np. agresji w ruchu drogowym.
Nowym zagadnieniem jest również moralność podatkowa. Analizie poddano następujące zagadnienia: obowiązek podatkowy, uchylanie się od opodatkowania, poziom moralności podatkowej, subiektywna sprawiedliwość podatkowa.
Patronat: Polskie Towarzystwo Kryminalistyczne, kryminalistyka.org.pl
Książka, pod wieloma względami niezwykła, powstała w poprzek podziałów dyscyplinarnych w humanistyce i naukach społecznych oraz przeciw sztucznym, biurokratycznym rozgraniczeniom obu tych wielkich obszarów badań humanistyczno-społecznych. Posługuje się tropami m. innymi z filozofii, pedagogiki, socjologii, psychologii, psychoanalizy, semiotyki kultury, literatury pięknej i literaturoznawstwa, estetyki, ekologii umysłu, zarządzania, pracy socjalnej i resocjalizacji, jako obszarami refleksji wpisanymi w postulowaną zintegrowaną formułę „humanistyki stosowanej”. Upomina się także o zespalanie refleksji teoretycznej, odniesień praktycznych oraz nowego podejścia w rekonstrukcjach historycznych i analitycznych do tradycji myśli w rozwiązań instytucjonalnych w tych obszarach. Łącznie służy to wypracowaniu narzędzi rozumienia praktyki różnych profesji społecznych oraz uczestniczy w trosce o nową jakość samokrytycznej autorefleksji i innowacyjnych przeobrażeń w ramach instytucjonalnych.
Autor ma za sobą głębokie i obszerne studia monograficzne nad wybranymi kategoriami (autorytet, cykl życia, edukacja, profesjonalizm, rozwój, sfera publiczna, tożsamość, zmiana społeczna) oraz dorobkiem wybranych wielkich postaci myśli współczesnej (Bachtin, Bauman, Bateson, Erikson, Gonseth, Giroux, Habermas, Radlińska). Część w tych tomów została opublikowana przez Oficynę Wydawniczą „Impuls”, co obrazują obok miniaturki okładek (pełny opis na naszej stronie internetowej).
Książka niniejsza jest syntezą ponad 40-letniego dorobku autora, dopełniając tomy monograficzne o zebrane prace z ostatnich lat, dotąd rozproszone i dostępne w niewielkim nakładzie. Powinna znaleźć się w podręcznej bibliotece ambitnych studentów, doktorantów, pracowników naukowych i praktyków społecznych w/w dyscyplin i innych, inspirując inicjacje, ilustrując pasje i stymulując wirtuozerię analityczną i odwagę krytyczną.
Zapraszamy do lektury i do dyskusji z Autorem.
Wojciech Śliwerski
dyrektor Oficyna Wydawnicza „Impuls” Kraków
Zagadnienia dotyczące uwarunkowań nieprzystosowania społecznego stanowią częstą problematykę prac badawczych i naukowych w Polsce, jednak analiza tego problemu w kontekście zasobów, jakie posiada młodzież nieprzystosowana, wydaje się na tym polu sfragmentaryzowana. Autorzy, którzy podejmują się badań związanych z młodzieżą przejawiającą symptomy demoralizacji i popełniającą czyny karalne, skupiają się na przyczynach dezadaptacji młodych ludzi czy znaczeniu różnych problemów w ich życiu. W naszym przekonaniu, aby działania naprawcze były skuteczne, powinno się analizować funkcjonowanie młodzieży nieprzystosowanej z perspektywy posiadanych przez nią zasobów. Sądzimy, że istnieje wysoka potrzeba diagnozowania zasobów osobistych i społecznych młodzieży, ponieważ mogą być płaszczyzną odbicia, która będzie sprzyjać kształtowaniu zachowań akceptowanych i rozwojowi tożsamości zintegrowanej.
Celem przeprowadzonych badań było rozpoznanie poziomu zasobów osobistych (poczucie koherencji, prężność, sprężystość) w grupie młodzieży nieprzystosowanej społecznie (nieletnich skierowanych do ośrodków kuratorskich) oraz ustalenie czy poziom zasobów osobistych łączy się z poczuciem otrzymywanego wsparcia (od rodziców, nauczycieli rówieśników) oraz z poczuciem negatywnych relacji w rodzinie, szkole i grupie rówieśników. Rezultaty prowadzonych badań pozwalają sformułować hipotezy badawcze, w których zakłada się że na rozwój i wystąpienie prężności, sprężystości i poczucia koherencji ma wpływ szereg czynników, do których zalicza się: atrybuty indywidualne, środowisko rodzinne i czynniki kontekstualne (wsparcie społeczne). Otrzymane wyniki badań wskazywały, że zasoby osobiste są związane z czynnikami wspierającymi i czynnikami ograniczającymi. Predyktorem wszystkich wyróżnionych zasobów jest wsparcie rodzinne. Wsparcie szkolne pełni funkcję predykcyjną dla sprężystości psychicznej, natomiast negatywne relacje w szkole obniżają poczucie koherencji. Wyniki badań przedstawione w książce, które oddajemy w ręce Czytelników, wnioski, proponowany program profilaktyczno-wychowawczy, analizy teoretyczne, informacje o funkcjonowaniu elementów systemu resocjalizacji mogą być przydatne nie tylko dla studentów pedagogiki resocjalizacyjnej, pracowników naukowo-dydaktycznych, teoretyków, specjalistów, lecz także szerokiego grona praktyków, profesjonalistów pracujących z młodzieżą niedostosowaną społecznie. Mogą stać się gotowym materiałem do zastosowania, skłaniać do prowadzenia dalszych badań i aktywności w zakresie rozwijania problematyki zasobów oraz pracy na podstawie potencjałów jednostki i grupy czy środowisk wychowawczych.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
